Habang nakaupo sa taniman ng bulaklak, nakinig si Luna habang palayo ng palayo ang boses ni Aura, madami siyang iniisip dahil sa bagong impormasyon.Sino ang ‘sis’ na tinutukoy ni Aura? Sinabi rin ni Aura na anim na sa nakalipas na anim na taon, niloko niya si Luna at pinaghinalaan nito na sinubukan siyang patayin ni Joshua. Ngayon, makalipas ang anim na taon, kaya ring patayin ni Aura si Luna, habang kinamumuhian nito si Joshua. Ibig sabihin…Tapat ang mga sinabi ni Joshua, ang nangyari noong anim na taon na ang nakalipas ay ginawa lang ni Aura! Ngayon, gusto ulit itong gawin ni Aura, at niyang patayin si Luna habang kinamumuhian at sinisisi nito si Joshua. Higit pa dito, sinubukan siyang lasunin ni Aura kagabi, tulad ng paglason kay Granny Lynch dati…Kinilabutan si Luna habang iniisip ito. Gusto niyang lumapit kay Aura, itulak ito sa sahig at bugbugin, pagkatapos ay sunugin siya at ikalat ang mga abo niya sa hangin!Ngunit, alam ni Luna na hindi niya pa ito magagawa. Una sa laha
Walang ganang tinapos ni Aura ang phone call, pagkatapos ay umupo siya sa kama, pagkatapos ay binuksan niya ang TV. Ang balita ang palabas.“Ang pangalawang anak ng pamilya Lynch, si Michael Lynch, ay kinulong ng isang buwan sa sadyang pananakit. Nang makalabas siya nitong umaga, sinabi niya na magbabago na siya simula ngayon…”Habang pinapanood ang balita, lumiwanag ang mga mata ni Aura. Bumaba siya ng kama at agad niyang tinawagan ang number ni Michael.…“Director Luna, lalabas po ang lahat para mag hapunan at uminom ngayong gabi, sasama po ba kayo?”Sa loob ng design department ng Lynch Group. Sa sandali na matapos na ang oras ng trabaho, sumilip si Shannon sa pinto ng opisina ni Luna. “Nagsisikap po kayong magtrabaho sa nakalipas na buwan, dapat po kayong magpahinga. Magpahinga po muna kayo ng konti.”Tumawa si Luna ngunit umiling siya. “Hindi, salamat, kailangan ire-examine ang anak ko ngayon, gusto kong tingnan ang mga resulta.”Nagbuntong hininga si Shannon at umalis na
Mahigpit na kumunot ang noo ni Luna dahil sa mga sinabi ni Michael mula sa kabilang linya ng phone.Nasa villa si Michael ngayon, naghihintay para kay Luna upang humingi ng tawad ng harapan?! Kahit na sinabi ni Michael na ideya ito ng matandang babae, tila naramdaman ni Luna na hindi inosente ang mga motibo ni Michael.Tinikom niya ang mga labi niya at sinabi niya ng mahinang boses. “Busy ako ngayon, baka umuwi ako ng gabing gabi na.”“Ayos lang.” Sa kabilang linya, huminga ng malalim si Michael. “Maghihintay ako, hanggang sa anong oras ka umuwi. Sinabi ni Granny… kapag hindi ako humingi ng tawad ng harapan sayo ngayong araw at kumuha ng video bilang patunay, hahayaan niya ako na bumalik sa Lynch Mansion. Kaya’t kahit anong oras ka umuwi, maghihintay ako.”Tumigil si Luna sa paghinga. Hindi na siya nagpatuloy sa pagsasalita, sa halip ay binaba niya agad ang phone call. Nang marinig niya na sinabi ni Michael na hihintayin siya nito ng buong gabi, naisip niya na matulog na lang sa ba
Lumingon ang babae at tumingin siya ng malamig kay Michael. “Hindi ba’t sinabi mo na gusto mong mag record ng video? Masyadong madilim ang ilang ng kalye kanina, kahit na narecord ang video, mahihirapan itong makita ng matandang babae.”Doon lang napagtanto ni Michael na hindi siya pinapansin kanina ni Luna, dahil gusto nitong humanap ng magandang lugar na maliwanag. Suminghal si Michael sa loob ng puso niya at minura niya si Luna sa pagiging partikular sa mga detalye.Gayunpaman, sa sandali na bumukas ang mga ilaw, nakita niya ang mahabang mga binti ni Luna na nakabalot ng pantalon at ang payat na hugis ng katawan nito sa ilalim ng windbreaker jacket.Tumingin ang lalaki kay Luna, ang mga mata niya ay puno ng pagnanasa. Naisip niya ang pangako sa kanya ni Aura. Kung ngayong gabi, siya ay… Kahit gaano kababa ang pagluhod na kailangan niya, sapat na ito sa kanya!Habang iniisip ito, mabilis niyang binigay ang bouquet ng bulaklak sa kamay ni Luna, at nilagay niya ang phone sa isang s
Maliban kela Aura at Joshua, nakaupo din si Michael sa mesa na may malinis na suit, ngunit hindi pa rin siya mukhang elegante.Nang makita na pababa si Luna, agad na tumayo si Michael ng may maliwanag na ngiti sa mukha. “Luna.”Sumimangot si Luna at tumingin siya ng masama kay Michael, puno ng pagkalito ang mga mata niya. Hindi ba’t pumunta si Michael dito para mag record ng video ng paghingi ng tawad? Bakit nandito pa rin siya kahit na tapos na irecord ang video?Nakita ni Aura ang pagkalito ni Luna at ngumiti siya ng maliit. “Inimbita ko si Michael. Gabing gabi na, hindi pa siya kumakain ng hapunan. Malaki ang villa, wala namang magbabago kung may isa pang nakaupo sa mesa.”Pagkatapos, tumaas ang mga kilay niya at tumingin siya kay Luna mula sa gilid. “Sis, ‘wag mo sabihin sa akin na hindi mo hahayaan man lang si Michael na kumain dito?”Kumunot ang noo ni Luna dahil sa mga sinabi ni Aura. Sumimangot siya, “Ayos lang sa akin kung may ibang nakaupo sa mesa, pero…” Umupo siya sa p
“Inumin mo ang akin.” Nang makita ang ubos na bowl sa harap ni Joshua, nabigla si Luna.Ito ay…Sa tabi nila, galit na galit si Aura.Tanga si Michael! Ito ang huling lason na meron si Aura! Gusto niyang personal na makita na inumin ito ni Luna at maghintay para umepekto ang lason ngayong gabi! Ngunit ininom ng tanga na ‘yun ang lahat! Ngumiti ng masaya si Joshua sa galit at irita sa mga mata ni Aura. “Gusto ko pasalamatan ang kapatid ko dahil sa pagmamalasakit niya sa kalusugan ko at binigay niya sa akin ang soup na ito.” Pagkatapos, kinuha niya ang bowl ng mushroom soup at ininom niya ito.Hindi naintindihan ni Michael ang ibig sabihin ng mga sinabi ni Joshua, naisip niya lang na ngumiti talaga si Joshua para iligtas ang sarili nito sa pagkabigo sa pagmamalaki ng pagmamahalan nila sa publiko.Mas masaya pa si Michael, ngumisi siya habang kumakain siya, ngumiti siya at sinabi niya, “Hindi mo na ako kailangan pasalamatan, dapat ko lang gawin ‘yun.”Nang makita ang mayabang na i
Pagkatapos ng hapunan, bumalik si Luna sa kwarto niya at nagpatuloy siya sa panonood ng video ng jewelry design exhibition. Ngunit tila mainit ang pakiramdam niya. Kahit na binaba niya na ang temperatura ng aircon at tumataas na ang mga balahibo sa balat niya dahil sa malamig na hangin, mainit pa rin ang pakiramdam niya. Akala niya ay nagkasakit na siya, kaya’t nagshower siya. Mas uminit lang ang pakiramdam niya. Sa huli, wala siyang magawa kundi pumunta sa balkonahe habang nakasuot ng pajama at uminom siya ng tubig.Kakaiba ito. Taglagas na, maraming nakakalat na dahon sa hardin, sa sobrang init niya ay gusto niyang maligo sa nagyeyelong tubig.“Luna.” Biglang may narinig siyang mababang boses ng lalaki. Kumunot siya at napatingin siya sa direksyon ng boses.Sa maliit na hardin sa ibaba ng balkonahe, may matangkad at payat na lalaki na nakangiti, may ash gay trench coat sa balikat nito. Umilaw ang buwan sa gwapong mukha nito at mas naging gwapo pa siya.Kinilig ang puso ni Luna sa
Sa mga sandaling ito, naramdaman na nila Aura at Michael ang epekto ng gamot. Habang nakaupo sila sa sala, pareho silang nagkatinginan sa kotse.Sumimangot si Michael. “Bakit biglang nawala ang kuryente?”Nanunuya si Aura, “Hindi mo siya mahanap dahil walang kuryente?” Gumulong ang mga mata ni Aura kay Michael. Hahanapin ko si Joshua, hanapin mo si Luna.”Hirap na tumayo si Michael, kinakapa niya ang kadiliman habang paakyat ng hagdan.Pagkatapos umalis, huminga ng malalim si Aura at kinuha niya mula sa bag niya ang bote ng pabango na pareho ng amoy ni Luna. Kahit na malakas ang gamot para mawala sa tamang isip si Joshua, natatakot si Aura na makilala siya ni Joshua. Mas mabuti kung naisip ni Joshua na si Luna siya.Sa itaas—Nagbihis din si Michael na tulad ng damit ni Joshua at pareho pa silang amoy ni Joshua. Alam niya rin na sa impluwensya ng gamot, iisipin ni Luna na siya ay si Joshua. Basta’t ang suot at amoy niya ay pareho kay Joshua, hindi malalaman ni Luna na siya ito.
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya