Pagkatapos, binitawan niya si Nellie at tumayo siya. “Pupunta na ako sa bundok.”Hindi niya alam kung ano ang binabalak ni Fiona sa pagkuha kay Nigel bilang hostage, pero dahil nangyari na ito, wala siyang magawa kundi lumaban.Tumalikod si Joshua at tumingin siya ng determinado kay Nellie. “‘Wag kang mag alala, kahit anong mangyari, dadalhin ko pabalik si Nigel.”Pagkatapos sabihin ito, lumabas si Joshua ng basement.“Joshua!” Tumunog ang boses ni Luna sa likod niya pag alis niya ng kwarto.Tumalikod si Joshua.Nakatayo pa rin si Luna sa loob ng kwarto. Inabot niya ang kamay niya at sinabi niya kay Joshua, “Ilabas mo ako dito. Sasama ako sayo.”Tumingin si Joshua kay Luna, tiningnan niya ang katawan ni Luna. Sa nakalipas na ilang araw, sa sobrang hina ni Luna ay hindi siya makapalakad ng mag isa, ngunit ngayon, gusto niyang pumunta sa bundok kahit na malakas ang bagyo.Nanatiling tahimik si Joshua ng ilang sandali ngunit hindi niya inabot ang kamay niya. “Kaya kong pumunta ng
Nang lumingon si Luna para makita ang eksenang nasa harap niya, sa sobrang gulat niya ay halos mahimatay siya.Nakatali si Nigel sa isang malaking bato sa dulo ng bundok, may walang katapusan na lalim sa ilalim ng mga paa at buong katawan niya.Samantala, nakasandal si Fiona sa bato, nakataas ang kanyang mga kilay habang may mapanglait na ngiti sa kanyang mga labi.May hawak siyang isang matalim na kutsilyo, kumikinang ang talim nito sa ilalim ng ulan.“Akala ko ay kailangan niyo pa ng oras para humabol sa akin.” Nagbuntong hininga si FIona at yumuko siya at pinaglaruan ang kutsilyo. “Nakikipag pustahan pa ako kay Nigel kung kailan kayo darating. Sa bawat oras na lumipas, puputulin ko ang isa sa mga tali niya.”Pagkatapos, tumalikod siya at biniang ang mga tali na nakatali kay Nigel sa bato. “Walong tali. Pinutol ko na ang isa, may pito pang natitira.”Lumingon si Fiona at tumingin siya kay Joshua. “Tingnan mo, Joshua. Tingnan mo kung gaano ako kabait sa anak mo. Naghanda ako ng
Tumitig si Luna kay Nigel at huminga siya ng malalim. “Kung gusto mo pa rin kami sisihin ni Joshua sa lahat ng nangyari, edi ako na lang ang ihagis mo sa baba ng bundok! Bata pa ang anak ko, kaya pakiusap, ‘wag mo siyang saktan! Ibibigay ko ang buhay ko para sa kanya!”Hindi mapigilan ni Fiona na ngumisi nang marinig niya ito. Tumawa siya habang hiniwa ang isa pa sa mga tali. “Gusto mong ibigay ang buhay mo kapalit ng kay Nigel? Ang tanga mo naman, Luna. Kahit na masama ang loob ko sa ginawa mo…”Tumaas ang kilay niya at nanunuya siya. “Walang kwenta ka para kay Joshua, pero iba si Nigel. May dugo ni Joshua na dumadaloy sa katawan ni Nigel, at anak niya si Nigel. Kung nanatili si Nigel dito, parang nandito na rin si Joshua. Bakit ko hahayaan si Nigel—ang isang mahalagang tao—kapalit ng isang walang kwentang babae na tulad mo?”Tumigas ang buong katawan ni Luna nang marinig niya ito. Sa mga sandaling ito, kinagat niya ang labi niya.Tama si Fiona.Wala siyang kwenta kay Joshua. Wal
Sumingkit ang mga mata ni Joshua.Alam niya na ang tanong ni Fiona—at ang paglalaro ni Fiona ng kutsilyo—ay paraan ng pagbabanta.Alam niya kung ano ang sagot na gustong marinig ni Fiona, kaya’t huminga siya ng malalim at ngumiti siya. “Wala siyang kwenta para sa akin. Hindi ko siya minahal dati, hindi ko siya mahal ngayon, at hindi ko siya mamahalin kahit kailan.”“Ang tanging rason kung bakit tinatrato ko siya ng mabuti ay dahil binigyan niya ako ng tatlong anak, ‘yun lang.”Humigpit ang kamao ni Nigel nang marinig niya ang mga sinabi ni Joshua habang nakatali pa rin siya sa bato.Samantala, nawala ang kulay sa mukha ni Luna. Alam niya na sinasabi lang ni Joshua ang katotohanan, ngunit…Iba ang alam niya lang ito kaysa sa marinig niya ang mga malamig at walang pusong mga salita na lumabas sa bibig ni Joshua.Hindi siya minahal ni Joshua, at wala siyang halaga para kay Joshua.Huminga ng malalim si Luna at pinilit niya ang sarili niya na hindi na ito pag isipan. Ang lahat ng a
“Noong binigyan po ako ng diagnosis na may nakamamatay akong sakit, handa na po akong mamatay. Nakuha ko po ang pagkakataon na magkaroon ng bone marrow transplant para humaba ang buhay ko para makasama kayo nila Nellie, masaya na po ako.”Naghalo ang ulan at luha ni Nigel. Namamaos ang boses niya at parang hindi na siya isang bata. “Baka miss lang po talaga ako ni Neil, Mommy. Hindi niyo po kailangan saktan ang sarili niyo o magsakripisyo ng buhay niyo para sa akin… Sa totoo lang po, wala po akong pakialam masyado!”Kumirot ang puso ni Luna nang marinig niya ang mga sinabi ni Nigel at hindi niya na mapigilang lumuha.Kinagat niya ang labi niya at kinuha niya ang pinakamalapit na bato sa kanya, gusto niyang durugin ang mga daliri niya. “Fiona, kung dinurog ko talaga ang siyam na daliri ko, maipapangako mo ba na papakawalan mo si Nigel at ako na lang ang kukunin mo?”Nang makita na desperado na sina Luna at Nigel, tumawa ng malupit si Fiona. “Sige! Kung gusto mo talagang durugin ang
Sa sandali na matapos si Joshua sa pagsasalita, tahimik siya at ang tunog ng hangin na lang ang maririnig.Sumingkit ang mga mata ni Fiona at tumingin siya ng malamig kay Joshua, pagkatapos ay tmingin siya kay Luna. Sa huli, ngumisi siya. “Nagsisinungaling ka sa akin.”Tumingin siya kay Nigel na may tatlong tali na lang na nakasuporta sa kanya sa malaking bato, ngumiti siya ng mapait. “Hindi na ako pwedeng bumalik, ngayon at gumawa na ako ng ganito!”“Paano mo naman masasabi ‘yun?” Huminga ng malalim si Joshua at nagpatuloy siya, “Fiona, alam mo naman na may taong kayang tulungan ka at siguraduhin ang buong buhay mo na ligtas ka, at ako ang taong ‘yun.”Pagkatapos, lumapit siya at sinabi niya, habang nakatitig kay Fiona ng may maamong ekspresyon. “Fiona, alam ko na gusto mong maghiganti at kukunin mo ang buhay ni Nigel kasama ng buhay mo, pero sa ganun, mamamatay ka rin. Hindi ako naniniwala sa sinabi mo na wala ka nang gustong gawin sa mundong ito. Kapag pinakawalan mo si Nigel at
Isang malakas na lalaki si Joshua. Alam ni Fiona na kapag lumapit si Joshua sa kanya, baka hindi siya manalo sa pakikipaglaban kay Joshua.Kaya naman, sumingkit ang mga mata niya, itinutok niya ang kutsilyo sa tali na nakatali kay Nigel, at nagbanta siya, “Ibalot mo sa bato ang kontrata at ihagis mo dito!”Tumigil sa paglalakad si Joshua, dumilim ang ekspresyon nang marinig niya ito.Gayunpaman, sumunod pa rin siya. Yumuko siya para kumuha ng bato at tumawa siya. “Bakit ka nag aalala? Nangako ako na papakasalan at poprotektahan kita. Sa tingin mo ba talaga ay sisirain ko ang pangako ko?”“Kung kumilos ka ng maingat sa akin, ano ang magiging itsura ng kinabukasan natin?”May bahid ng kabaitan sa malupit at walang emosyon niyang mga salita.Hindi pa nagsalita si Joshua kay Luna ng ganito, kaya’t nalito si Luna kung tapat na mga salita ito ni Joshua o niloloko lang ni Joshua si Fiona.Ngunit, isang bagay ang sigurado: hindi pa nagpakita ng kabaitan at paglalambing si Joshua kay Lun
Klang—!Sinipa ni Joshua ang kutsilyo ilang metro papalayo kay Fiona.Biglang napansin si Fiona na may problema nang marinig niya na bumagsak ang kutsilyo sa sahig. Agad siyang lumingon palayo ng kontrata at nakita niya ang malamig na titig ni Joshua.Makalipas ang ilang segundo, hinawakan ni Joshua ang braso ni Fiona at tinulak niya ito papunta sa sahig.Walang masabi si Luna sa mga sunod sunod na pangyayari bago siya bumalik sa sarili at tumakbo papunta sa dulo ng bundok. Humawak siya kay Nigel at maingat niyang tinanggal ang pagkakatali nito, kinuha niya mula sa malaking bato si Nigel nang matapos na ito.Dahil nakatali si Nigel sa mga tali, ginamit ni Nigel ang buong lakas niya para manatili ang balanse niya, kaya’t sa sandali na naligtas na siya, bumigay na ang katawan niya at napunta siya sa yakap ni Luna. Nakahinga na siya ng maluwag at sinabi niya, “Salamat po, Mommy.”Wala nang lakas si Nigel para maglakad. Dahil alam ito ni Luna, hinila niya palapit si Nigel at sinabi n
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya