Chapter 17
VanishKinabukasan umuwi na kami. Marami kaming dalang remembrance at iba pa. Minsanan lang kasi magkita sila mama at mga kapatid niya dahil sa malayo ang mga probinsya nila.
Hiningi rin ni Andre at Niko ang aking cellphone number.
Umaga ng martes maaga ako sa eskwelahan. Kagabi, magdamag kaming magkausap ni kuya sa cellphone hanggang inantok nalang ako at nakatulog.
Aaminin ko na may parte sa akin na masaya pero nalalamangan ng kaba. Mahirap rin itago lalo na dahil iisang eskwelahan lang kami ni kuya.
"Ara!"
Napatingin ako sa aking likuran. Si Saymon pala.
"Nagbakasyon kayo?"
Tumango ako, "Oo e."
"Nakita ko kasi sa mga post mo."
Magkasabay kaming naglalakad hanggang sa makarating na kami sa aking building.
"May basketball kami mamaya. Punta ka?"
"Uh, sige! Anong oras?"
"Sa hapon susunduin ba kita?"
Umilin
Chapter 18PiercingPatungo kami ni kuya sa auditorium ng Campus, nakasabit sa balikat nito ang aking bag habang nasa gilid niya ako."Bakit ka manunood?" tanong nito. "Pwede ka naman umuwi na.""Ano kasi, inimbitahan ako ni Saymon na manuod." Sagot ko kay kuya na ikinataas ng kilay niya."Really huh," He mocked.Lumiit ang mata ko ng makita ang ngisi niya. "I know that smirk kuya, hindi naman masama yung tao. Tsaka, nasapak mo na yun.""Gusto ko pa ngang sapakin.""Ewan ko sayo kuya, magtataka sila kung bakit napaka strikto mo sakin.""That's a brother's duty."Huminga ako ng malalim. Parang ayoko nang marinig ang ganito. Mas lalo lang pinagmumukha sa akin ,sa amin na , bawal kaming dalawa. But kuya looks like cool. Parang wala lang sa kanya habang ako ay hirap na hirap, o' baka hindi ko lang alam kasi natural na sa mukha niya ang pagiging simpatiko at seryoso.Ingay ng sapatos at nag
Chapter 19TamponsLumipas ang maraming buwan na marami kaming pinagdaanan. Mahirap ang sitwasyon namin lalo na't patago.Nasaksihan ko ang mga achievements ni kuya. Ang pagsasanay niya sa iba't-ibang hospital. Maraming pag aaway ,maraming landian na patago. Marami ring nalilink sa kanyang mga models. Akalain nyo yun? Nasa umpisa palang si kuya sa kanyang larangan pero nakikilala na siya.Minsan naiisip ko kung maisisiksik ko pa ba ang sarili ko sa mundo niyang patuloy sa pagdabong na mga achievements niya? Ni' wala akong naitulong at naiambag. Naging sagabal pa nga ako dahil panay ang pangungulit ko sa kanya habang may pinag aaralan siya na isang pag aaral tungkol sa utak ng tao.Ngayong mag sisecond year na ako sa college ,sila naman ni Andre at Niko ay magtatransfer na dito sa aming Unibersidad.Si Andre na mag fofourth year college at si Niko naman ay third year.Sa mga lumipas na buwan ,m
Chapter 20MamaMatapos maaberya sa gilid ng madilim na daan, naayos ni kuya ang sasakyan niya. Kumain kami ng ramen sa isang mamahalin na Restaurant.Napatingin tingin ako sa paligid ng magarbong resto. "Kuya, masyadong mahal naman dito."Nasa harapan ko siya at nakataas ang kilay. Nagsisinuplado na naman ito sa tuwing kakausapin ko siya.Napatingin tuloy ako sa limang plastik ng napkin sa gilid ko. Pagkatapos kaming bumili sinamahan niya ako sa comfort room magpalit ng napkin. Syempre sa labas lang siya.Base sa mukha nito hindi parin ito maka move on sa tampons. Galit talaga siya sa tampons!"Kuya, di'ba ililibre mo pa yung mga kaibigan mo mamaya?" tanong ko ulit ng hindi ito sumagot."Ililibre ko nga sila, ikaw pa kaya?" He sigh. "Just eat ,Ara."Nagsimula na akong kumain ng ramen, at masasabi kong masarap at maraming sahog 'to."Kailangan mo parin magtipid kuya,"
Chapter 21NameNaimbestigahan ang nangyari kay mama. Nakita sa CCTV ang paglakad nito sa daan na parang wala sa sarili. Naka teachers uniform ito at may hawak na bag nang tumawid sa daan at nasagasaan ng isang jeep. Tumalsik si mama na parang papel at nauntog ang ulo sa daan.Fifty-fifty ang kalagayan ni mama nang isugod sa hospital. Si kuya ang naging doktor niya at hindi siya naisalba ni kuya.We're all hurt. Sa isang higlap lang nawala ang buhay ng taong buong buhay namin ay walang ginawa kundi ang alagaan kami at mahalin.Hindi ko parin tanggap ang nangyari. I regret the day I left without talking to her dahil iniiwasan ko ang pag aaway nila papa. Kung alam ko lang na kukunin siya ng panginoon sana dinamayan ko siya at hindi ako naging duwag.Nakita ko ang paghinagpis ni papa. Dalawang araw siyang hindi umalis sa tabi ng kabaong ni mama. Kahit si kuya walang naging salita. Sinisisi nito ang sarili dahil sa nangyari. 
Chapter 22Wake upMalakas ang enerhiya ng kanyang mga tingin. Tila hinihigop nito ang aking pagkatao. Umiwas ako at pinalis ang luha saking mga mata.Ini-off ko ang tawag, "Si Andre. Magpapasundo sana ako." mahinang sagot ko.Humakbang siya isang beses sakin , saglit napatigil ng makita niyang umatras ako."Umiyak ka.."Umiling ako, "Wala to, namimis ko lang si mama.""Bakit ka umalis?" nagdududang tanong nito.Gusto ko sanang sumagot pero hinawakan na ako nito sa kamay at hinila pabalik sa loob ng office n'ya.Wala na si Flor ng bumalik kami. "Nasan si Flor?" I asked him.Umupo ito sa swivel chair niya at hinarap ako."I know you're jealous ,Ara."Natahimik ako. Umupo ako sa couch malapit sa swivel chair niya."Sinigawan mo'ko.." sabi ko."I'm sorry, hindi ko sinasadya." Kinuha nito ang kamay ko. "I rattled dahil nadala na ako sa nangyar
Hindi ko maialis sa isipan ko ang lahat na sinabi ni Flor. Parang nasampal ako sa katotohanan. She's right, nasanay lang ako na mula noon, si kuya Santi ang nagdedesisyon sa buhay ko. Wala akong ibang nakikita kundi siya. Binawasan ko ang oras sa pagkikita kay kuya. Inabala ko ang sarili sa skwelahan at paintings ko. Isang araw bumungad sakin ang bulong bulongan ng mga ka klase. Umupo ako sa upuan nang tabihan ako ni Pitchy, ang may crush kay kuya."Alam mo na ba ang bagong post sa Monreal College Confessions?" "Huh? May ganun ba?""Oo page ng Unibersidad. Alam mo, ang latest post doon ay may magkapatid raw dito sa Unibersidad na magka relasyon. Kanina lang umaga iyon nakapost. Grabe! Lahat dito pinag usapan ‘yun kung sino. At yung boy raw ay graduate na. Kaya magkakaroon raw mamaya ng meetings ang mga teachers kaya
Chapter 24My FirstMag isa akong nakatayo sa waiting shed. Tulala, hindi maproseso ng aking utak ang mga nangyayari. Handa ba akong isuko ang nararamdaman?Kung magpaparaya ako, hindi ko masisira si kuya. Wala akong maaagrabyado. Kung hindi ako magpaparaya sa nararamdaman,marami akong masasaktan at mapapahamak. Alam kong masasaktan ako ng sobra, hindi lang ako kundi si kuya.Ano bang dapat kong gawin? Ba't ang hirap mamuhay sa mundong ito?Humakbang ako palabas ng waiting shed at napag isipang maglakad lakad. Gusto kong mapag isa at yakapin ang kalungkutan na nararamdaman.Bumuhos ang patak ng ulan sa aking balat. Napatingala ako sa makulimlim na kalangitan. Imbes, ay mapait akong ngumiti sa kalangitan."Bakit ka nagpapaulan?" Napapitlag ako ng marinig ang isang boses sa aking likod."Sky!""Tss.." umirap ito at hinila ako pabalik sa shed. Kapwa na kami basa ng ulan.
Chapter 25Naalimpungatan ako sa isang marahan na paghaplos haplos sa aking pisngi at buhok. I can't help but to smile bitterly.Kinuha ko ang kamay nito at hinawakan,pinanatili ito sa aking pisngi at dinama ang init na hatid bg kanyang palad."Mag uumaga na.." kuya whispered.Napapikit ako ng mariin ng maramdaman ang init ng labi niya na humalik sa aking noo."I'm tired kuya." nahalata ko ang pagkapaos ng aking boses.Humalakhak ito at niyakap ako ng mariin. Nakabihis na ako at maging siya. Parang ayoko nang matapos ito. Gusto kong makapiling siya katulad ngayon, kaming dalawa lang at tahimik. Malayo sa mga taong mapanghusga."Kuya...""Hmmmm?" Malambing na sabi nito at pinagpatuloy ang pag haplos saking buhok. Nakahilig rin ako sa kanyang dibdib."Ba't di mo tanggapin ang offer sayo?"Bumuntong hininga ito. "Sapat na sakin to Ara. Ayos na sakin na ganito lang. Ang
Chapter 35WakasNatapos ang bakasyon ni Santi, natapos rin ang bakasyon ko. Maraming nangyari sa nagdaang buwan. Santi was really busy. Bagong bukas ang hospital niya. He named it "Sandoval Hospital". Nakita ko kung gaano siya ka sincere bilang doktor. Libre ang check ups ,libre ang gamot. Hindi kamahalan ang singil sa mga pasyente. Marami ring proseso bago iyon nabuksan. Marami ring pinagdaanan.Sabay ang pagiging busy ni Santi ang pagiging busy ko rin. Araw araw ang alis para sa pag ensayo ng rampa para sa Victorias secret fashion show."You're going to wear the fantasy ring Ara!" Paula shriked dramatically."Bago?" I asked. Ang narinig ko lang kasi at alam ko ay Fantasy bra at fantasy wings. Wala akong alam masyado dahil more on, shoots and modelling lang kasi ako kung may kukuhang company.Perfumes, bags, accesories and etc ang aking minomodelan. Ang aking kinikita ay ang aking pinarenovate sa bahay n
Chapter 34Masakit ang buong katawan ko ng bumangon. Uminom sila kagabi, umalis si papa dahil maraming aasikasuhin. Si Ma'am Garcia, umalis rin dahil mamayang gabi, may Alumni ang batch nila kuya Santi. Dito natulog ang mga pinsan namin.As expected, our night went rough. Ang aming kwarto ay ang nasa ika'tlong palapag. Purong kristal ang nakapaligid at natatabingan lang ng makapal na kurtina.He said, this is our house. Aarte pa ba ako? Sa ka'y tagal namin nawalay sa isa't isa magpapakipot paba ako na ayoko? Mahal ko siya at di na yun mababago pa. If he will ask me to marry him why not?Hinila ko ang kumot para takpan ang aking kahubaran. Nakita ko sa mesa ang isang tray ng pagkain. May sticky note pa iyon sa gilid. I smiled widely. Kinakabahan na ako, iniisip ko palang na makakasama ko siya habang buhay, ang dami nang pumapasok na imahe sa utak ko!Naka leave raw siya ng two weeks. Kaya may mga araw pa para mag usap kami sa
Chapter 33Mainit ang araw nang nasa isang bangka na kami. Kasama namin si kuya Lance, Flor, Lara,Kathlyn ,ako at si Santi. Naghalo ang masayang emosyon sa akin. All my life,I've been afraid, pero ngayon...unti unting gumaan ang aking pagkatao sa bawat araw na dumaan.Hindi ko inaasahan na ampon si Santi. Dahil magkamukha kami at ang akala kong iisa ang aming magulang.Every life has their own stories. Every single things have their own style. Every tears has a reason. Every person has an equal.Katulad ko, bawat detalye ng paintings ko may kanya kanyang hinuhugutan. Kanya kanyang, istorya sa likod ng mga obra. Ang aking mga luha ay may libo libong rason. Ang aking ngiti ngayon ay may libo libong kahulugan.Pwede ko ba hingin sa diyos na sana...habang buhay na akong ganito? Kami? Away from judgemental people. Away from toxic. Kapayapaan lang at kasiyahan. Pareho ngayon, bawat mukha namin ay may ngiti. Nakita kong mahal na ma
Chapter 32Walang KawalaHindi ko masisisi ang kanyang pananabik dahil ako mismo ganun rin. Uhaw ang kanyang halik, uhaw ang kanyang mga haplos, uhaw rin ang kanyang katawan sa akin. Pagkatapos namin sa ilog, halos hindi ako makatayo. Sinikop niya ako sa bato,binihisan,pinaliguan at kinarga. He's topless habang pauwi kami. Nag aalala ako dahil gabi na at malamig.I felt so drained, really.Tulog na sila lola ng makauwi kami. Patay na ang ibang ilaw sa loob ng bahay. Akala ko tapos na...pero ng nagsimula si kuya Santi sa paghalik sakin nang paakyat sa ikalawang palapag...nasindihan ulit ang apoy na kakapatay lang.I kissed him back. Hindi kasing tindi ng mga halik niya sa akin dahil pagod na pagod na ako. Pakiramdam ko nasa loob ko parin siya..nararamdaman ko parin.Lasing sa kanyang mga halik nang marinig ko ang pintuan na nabuksan. Dahil nga nakadress lang ako, umangat ang dulo nun nang idispatsa niya ako sa kama. Nagulo ang
Chapter 31SinasambaI am happy for them. Wala akong ka alam alam sa mga nangyari sa kanila noon. Ang alam ko lang, hindi nakasama si Flor kay kuya papuntang abroad. Nagulat ako sa mga nalaman ngayon dahil siya pala ang papakasalan ni kuya Lance."Patawarin mo sana siya Ara. Pasensya na..." si kuya Lance. Humihingi ng tawad sakin para sa asawa. Si Flor ay nasa loob na ng bahay nila. Saglit kaming huminto rito para tingnan ang kanilang bahay. Hindi kalayuan ito sa barangay nila lola Lourdes."Kuya Lance, matagal na iyon.." nakita kong nagkatinginan si kuya at Lance. Ginulo ni kuya Lance ang aking buhok.Mahaba habang usapan pa bago kami umalis. Kasama namin sa sasakyan si lola Lourdes na emosyonal na nakatingin sakin ,ganon rin ang dalawa kong pinsan na si Lara at Kathlyn.Hapon na kami nakadating sa bahay ni lola Lourdes. Ingay ng ibon at ingay ng mga dahon na nakapaligid na mga puno sa bahay ni lola Lourd
Chapter 30SantiIlang oras lang yata ang naitulog ko. Pahirapan pa 'yun lalo na't hindi mawala sa isipan ko ang mga nangyari. Masaya ako na natatakot't sa pagbabalik ni kuya. Sa mga napag daanan ko sa mga lumipas na panahon...parang ayoko nang itulak pa palayo ulit si kuya. Lahat ng pasakit ay gusto kong gamutin sa mga oras na 'to. Gusto ko nalang namnamin ang mga yugtong ito ng buhay ko."Paula...urgent kasi. Dumating si kuya kahapon.."Ang pagtatalak ni Paula sa kabilang linya ay naputol."Ha? Ano?"Umirap ako sa kawalan. "Nandito si kuya..""Oh god! 'Yung nakikita ko sa mga magazine na may kasamang model?""O..Oo..""Bibisitahan kita pag hindi na'ko busy. Bruhilda ka talaga! Mabuti nalang maka cancel kopa yung photoshoot mo ngayon,""Thanks Paul!""Gaga! P.A.U.L.A! Paula! Hindi ko kilala si Paul!"Humalakhak ako dahil ayaw na ayaw nitong tatawagin ko sya sa kanyang pangalan. Nag
Chapter 29Fight TogetherNanginginig ang aking katawan ng hampasin niya ang bubong ng sasakyan. Pumikit siya ng mariin, tila pinapakalma ang sarili."Get in," he said breathlessly.Pumasok ako sa nakabukas na pintuan ng Benz niya. Namangha ako sa loob ng kanyang sasakyan. Purong black ang loob ng kotse niya at lalaking lalaki ang amoy. Sobrang tinted rin ng salamin nito.Pate ang pagpasok niya sa kanyang kotse ay nagpakaba sakin ng husto. After six years, walang nagbago. Tumitibok parin ang puso ko sa tuwing nandiyan siya. Parang kakawala ito sa aking dibdib anumang oras.Bawat ilaw ng poste ang madaanan ay napapasadahan ng ilaw ang kanyang mukha. Tumindig ang balahibo ko habang tinitingnan ang tangos ng kanyang ilong. Ang mapupula niyang labi at ang nakadepina niyang panga. Ang makapal niyang kilay na nagpapadagdag sa pagiging suplado niya."K-Kamusta?" halos mahimatay ako ng naitanong ko iy
Chapter 28KuyaAng aking mahabang buhok ay naging makinang at kulot. Ang aking kutis ay mas naging matingkad pa. Ang aking kurba ay mas humubog pa. Ang aking taas ay hindi ko inaasahan. Ito ay isa sa mga nagbago sakin. Lumipas ang anim na taon maraming nagbago.Ang aming bahay ay pinabago ko. Ang aming bakuran ay puno na nang iba't-ibang kulay at uri ng bulaklak. Ang bakanteng lupa sa likuran ay pinalagyan ko ng swimming pool at dalawang sun loungers. Ang aming bahay ay mas naging matibay na kongkreto. Kulay puti ang pintura sa ibaba at makinis na tiles ang sahig. ANg ikalawang palapag ay pinalagyan ko ng veranda at ang kalahati ay purong babasaging dingding,natatakpan lamang ng makapal na kurtina.Hindi man kasing mahal at ganda tulad ng iba, proud parin ako dahil sa sariling sikap ko ito nanggaling.Ang pera sa bank account ko ay mas dumabong at dumami. Sa tingin ko, hindi ko pa muna iyon magagalaw. I am earni
Chapter 27Greatest HonorI need to be strong. Walang makakatulong sakin kundi sarili ko lang. Naisip ko rin na dinala ni kuya si papa dahil hindi ko makakaya kung nasa pangangalaga ko si papa lalo na't may gamot ito na kailangan. Kahit nga pambayad sa hospital ay wala ako. Di'hamak na estudyante lamang ako.Nagkalat sa aking mesa sa kwarto ang tatlong libro at ang aking papel. Marami akong pinag aaralan. Mas gusto ko pang matayog ang aking kaalaman. Kahit hindi na angkop sa dapat pag aralan ko basta't nakuha nang atensyon ko, pinag aaksayahan ko ito ng oras.Tumunog ang aking cellphone sa mesa. Pangalan ni tita Chimen ang nasa rehistro. Huminga ako ng malalim at sinagot."T-Tita..""Ara, ayos kalang ba? Sinabi samin ni Andre at Niko ang mga nangyari. Nag-aalala kami sayo. Gusto mo bang..pumunta kami diyan? Ara, sabihin mo lang kung ano ang pangangailangan mo dahil kapos ako bibigyan kita..""