Chapter 4

"Treyton, dahan-dahan naman sa pagbaba sa sasakyan" sita ko sa anak ko dahil baka bigla na lang siyang madapa o matalisod o ano pa man.

"Sorry po mommy" napangiti ako sa sinabi niya.

"It's okay basta huwag mo na ulit uulitin yun okay?"

"Yes po mommy" hindi ko napigilan na halikan siya sa kanyang pisngi. He's too cute and handsome. Mabuti na lang at magaganda ang genes ng parents niya.

"Treyton go inside. Hinihintay ka na ng teacher mo, baka malate ka pa" saad naman ni Nicholas.

Nandito kami ngayon ni Nicholas sa school ni Treyton. May pasok siya ngayon at kapag may pasok siya, kami ang naghahatid sa kanya bago kami dumiretso sa kompanya.

"Bye mommy, bye daddy" nakangitinh sabi ni Treyton at sabay kaming nagbend ni Nicholas paupo para mahalikan kami ni Treyton sa pisngi.

"Study well ha. Makinig ka sa teacher mo"

"Opo daddy"

"Good boy"

Hinalikan ko ulit sa pisngi si Treyton bago siya pumasok sa loob ng school. Habang hinihintay kong mawala sa paningin ko si Treyton, naibaling ko sa paligid ang atensyon ko dahil may nararamdaman akong kakaiba.

Alam niyo yun, yung para bang may nakatingin sa inyo?

"You know what Savannah, kailan mo balak sabihin kay Treyton ang totoo?" naibalik ko ulit ang tingin ko kay Nicholas.

"Tara na. Pumunta na tayo sa kompanya"

Nauna na akong pumasok sa sasakyan. Sumunod naman siya.

"Lagi ka namang ganyan. Kapag si Treyton na ang usapan lagi mong iniiwasan" yan agad ang sabi niya nang makapasok sa loob ng sasakyan.

"Pwede ba Nicholas, huwag na nating pag-usapan yan"

"We have to Savannah. Nanloloko tayo ng bata. Niloloko natin ang anak mo" napaiwas ako ng tingin.

"P-para naman sa kanya 'tong ginagawa ko" depensa ko.

"But atleast tell him the truth. Na hindi ako ang ama niya. For goodness sake Savannah, pinsan mo ako! Ano tayo, incest?"

Bumuntong hininga na lang ako.

"Nicholas sasabihin ko naman sa kanya eh"

"Kailan? Kapag tumanda na siya? Savannah naman, huwag mo nang hintayin na tumand pa siya bago mo sabihin. Matalino si Treyton kaya maiintindihan niya yung ginawa mo pero sana sabihin mo sa kanya ang totoo"

"Apat na taon na natin siyang niloloko. Apat na taon mo nang pinapalabas na ako ang daddy niya pero ang totoo niyan ay Tito niya ako"

Malaki ang utang na loob ko kay Nicholas dahil pumayag siyang magpanggap na daddy ni Treyton. Ayoko naman kasing lumaking walang ama ang anak ko kaya kinausap ko siya. Hindi naman kami hawig ni Nicholas kaya hindi kami mapagkakamalang magpinsan.

"Bumebuwelo pa ako. Anong gusto mong gawin ko? Na basta ko na lang sabihin sa kanya na 'Treyton, hindi si Nicholas ang daddy mo. Ang totoong daddy mo ay masamang tao at Mafia Boss'. Ganun ba?"

Umiling siya. Nagkakainitan na kami ng ulo rito sa loob ng kotse.

"Hindi ganyan ang ibig kong sabihin. Atleast tell him kung sino ba talaga ang ama niya. Sabihin mo ang pangalan at itsura niya nang sa gayon ay makilala niya ang totoo niyang daddy"

Nagkita na sila Nicholas. Nagkita na.

"May karapatan si Treyton na malaman ang totoo Savannah. Hindi pwedeng habang buhay ay isang malaking kasinungalingan ang alam niya tungkol sa daddy niya"

Pumunta kami sa kompanya at hindi maganda ang timpla ng mood ko. Ewan ko ba, biglang sumama ang pakiramdam ko simula nung mag-usap kami ni Nicholas sa sasakyan. Ni hindi ko nga siya kinibo.

Oo, aaminin ko naguiguilty ako dahil nagsisinungaling ako sa anak ko pero para rin naman ito sa ikabubuti niya. Gusto ko lang masiguro na ligtas siya. Dati pa man ay gusto kong sabihin sa kanya na ang ama niya ay si Brantley Levine pero pinangungunahan ako ng takot.

Six years ago, naging kami ni Brant. Naging maayos naman ang takbo ng relasyon namin. Then two years after, dumalo kami sa isang party. Parehas kaming nalasing at nang inuwi niya ako sa unit ko, nangyari ang bagay na hindi pa dapat namin ginawa dahil magkasintahan pa lang kami. Hindi pa kami mag-asawa.

Dahil parehas kaming lasing, hindi na namin maalala ko kung ano ba talaga ang nangyari. Basta ang alam namin nagsex kami. Akala ko nung una wala lang naman pero not until nakaramdam ako ng pagkahilo at pagsusuka. Hindi ko ito ipinaalam sa kanya dahil gusto ko munang masiguro kung ano ba talagang nangyayari sa akin. Three weeks after ay bumili ako ng pregnancy test at positive. Buntis ako. Hindi ko naman pinagsisisihan na nabuntis ako dahil mahal naman namin ang isa't isa.

I was about to tell him na buntis ako pero yun din ang araw na nalaman kong isa siyang Mafia Boss. Natakot ako. Natakot ako para sa kaligtasan ng anak ko. Kaya inilihim ko ang totoo na buntis ako. Sinabi ko sa kanyang ayoko na. Na itigil na namin kung anong meron kami. Alam niyang natakot ako sa katotohanang isa siyang Mafia Boss. Mapanganib na tao. He begged me to stay pero buo na ang desisyon kong umalis.

Hanggang sa pinayagan na niya akong umalis. Pumunta ako ng California kung nasaan sila mommy at sinabi ko sa kanila ang totoo. Laking pasasalamat ko na lang na hindi sila nagalit sa akin. I am just twenty-two years old nang mabuntis ako kaya kinakabahan ako nung sinabi ko iyon sa pamilya ko. Hindi ko ipinaalam kay Brant na nagpunta ako ng ibang bansa. Natakot ako na baka may mangyaring masama sa anak ko kapag nanatili pa ako sa tabi ni Brant. Lalo na't isa siyang Mafia Boss. Paano na lang ang anak ko? Baka mapahamak siya. Paano na lang kung biglang may kumidnap at pumatay sa amin? Hindi ko isusugal ang buhay ng anak ko kaya pinili ko na lamang na umalis.

Doon ko na sa California ipinagbuntis at iniluwal si Treyton. And one year after, bumalik kami sa Pilipinas para asikasuhin ko ang aming kompanya rito.

Sinama ko si Treyton dahil ayoko namang mahiwalay sa kanya. At doon ko na nga kinausap si Nicholas na COO naman ng kompanya at pinsan ko rin. Noong una ay ayaw niya talagang pumayag hanggang sa napilit ko. Kaya hanggang ngayon, ang alam ni Treyton, si Nicholas ang daddy niya.

Kaya hangga't maaari, ayokong pagtagpuin ang landas ni Treyton at ni Brant. Ikinatatakot ko ang kaligtasan ni Treyton.

Lalo na nung pinapakatitigan ni Brant si Treyton. Natatakot ako na mamukhaan niya yung bata. Hindi maitatago na nakuha ni Treyton ang magagandang mata at ilong ni Brant. Nagsinungaling din ako tungkol na ikakasal na ako at sa edad ng anak ko dahil ayokong magkaroon siya ng kahit na anong clue na anak niya si Treyton.

Bumuntong hininga na lang ako at kinuha ang picture frame na nasa table ko. It was a picture of me with Treyton. Last month lang kinuhaan ito. We are both smiling. Malungkot na lang akong napangiti.

I'm sorry baby boy. I'm sorry.