Chapter 4: BLOOD IS NOT ALWAYS THICKER THAN WATER

THIRD PERSON POV

The dining area was filled of silence. No one dared to talk after what happened a while ago.

Ninanamnam din ni Amirah ang bawat pagkain na nalalasahan niya. 

I miss this so much.

Walang pagkain ang nakalagpas sa bibig niya. Lahat ng nakikita niyang putahe ay tinitikman niya at hindi niya alam kung bakit hindi niya kayang pigilan na hindi kumain ngayon kahit may diet siyang kailangang sundin.

A moment of silence was interupt when Kristine suddenly spoke, "By the way Amirah, I heard you lost someone 5 years ago kaya ka pumunta sa California at hindi para mag-aaral. Who is that again mommy? Ahhh...right! I remember, It's Laui."

Nang marinig niya iyon ay napatigil siya sa pagsubo dahil sa biglaang pag-ungkat ni Kristine sa nakaraan niya. She slowly raised her head and stared at her, as if it was a dagger ready to pierce into her body.

Kristine provoked her again, asking something she shouldn't have,  "I heard nag-away daw kayo bago siya namatay? Aww! so sad. I think you deserve it naman. Maaga ka kasing lumandi." 

Naikuyom ni Amirah ang kamay niya dahil sa galit. Maraming taon na ang nakalipas pero hindi pa rin nagbabago ang kapatid niya. Asal demonyo pa rin ang hayop!

"Kristine stop it! Alam mo namang ayaw ko ng away kapag nasa harap tayo ng pagkain," ani ni Don Apollo sa kaniyang apo.

"What? As if I did something wrong, Grandpa."

Amirah can't hold it any longer. She slammed his palm onto the glass table, causing it to crack. She stood up.

Her voice raised, as well as she spoke in an almost aggressive manner, "Alam mo Kristine hindi ko alam kung tanga ko o sadyang ipinanganak ka lang talaga na bobo." 

May halong diin ang bawat pang-iinsultong binitawan ni Amirah sa kaniyang kapatid. Pinipilit niyang huwag patulan ang kapatid, respeto na rin sa kanilang lolo na ngayon lang niya nakasama makaraan ng limang taon.

"Amirah," mahinahong tawag ni Don Apollo sa kaniya. Pumikit si Amirah at pinakalma ang sarili. Hindi niya alam kung bakit naging mainitin ang ulo niya ngayon kapag kaharap ang sarili niyang pamilya. Siguro dahil bumabalik sa alaala niya ang mga kawalanghiyaang ginawa nila sa kaniya.

"I'm sorry, Papo. I was just momentarily outraged."

Nakakawalang respeto kapag kaharap mo ang mga demonyo. 'Yan sana ang gustong sabihin ni Amirah ngunit pinigilan niya ang sarili niyang makabitaw ng mga salitang magiging dahilan na naman sa walang tigil nilang away.

Tahimik lang na pinagmamasdan ng ama ni Amirah ang kaniyang anak na malaki na ang pinagbago. Hindi niya na ito nakilala.

Umalis si Amirah sa dining area at pumunta sa kusina para maghugas ng kamay dahil nawalan siya ng gana. Hindi niya napansin na sumunod si Kritine sa kaniya.

Habang naghuhugas si Amirah sa sarili niyang kamay ay bigla siyang iniharap ni Kristine at sinampal nang pagkalakas-lakas sa mukha. Halos matumba na nga si Amirah dahil sa lakas ng pagkasampal nito. Gulat niyang tiningnan si Kristine na ngayon ay may hawak ng kutsilyo na nakatutok sa kaniya

"Kararating mo lang pero halatang pasmadong-pasmado 'yang bibig mo."

Nakaramdam ng takot si Amirah dahil kilalang-kilala niya ang kapatid pero hindi niya ito pinapahalata. No one can hurt her sa mismong pamamahay ni Don Apollo.

"Eh, kung putulin ko kaya 'yang dila mo? Tingnan natin kung makakainsulto ka pa sa akin," aniya.

Itinutok ni Kristine ang kutsilyo sa mismong leeg ni Amirah habang nakangisi ito. Hindi siya makagalaw dahil sa ginawa ng kapatid.

Narinig ng magkapatid ang mga yapak ng mga paa na papalapit sa kusina. Nataranta si Kristine kaya sinugatan niya ang kaniyang sariling kamay gamit ang kutsilyong hawak niya at saka niya ito itinapon sa paanan ni Amirah.

A warm blood streamed down from her wounded hand. Kristine exclaimed, "Ahhh! why did you do that Amirah!?"

Kumunot ang noo ni Amirah na nakatingin sa kaniya at hindi nagtagal ay unti-unti itong napalitan ng ngisi nang malaman niya ang pinaplano ng kapatid.

Nang makita ng katulong ang nangyari sa kanilang dalawa ay dali-dali niyang pinuntahan ang dining area para tawagin si Don Apollo at ang pamilya nito.

Dumating ang kaniyang pamilya at ang kaniyang lolo na gulat na gulat sa nadatnan nila. Tumutulo sa sahig ang sariwang dugo na nanggagaling sa mismong braso ni Kristine. Si Amirah naman ay halatang parang pakialam sa nangyari. Total alam niya naman sa sarili niya na walang siyang kasalanan.

"OH MY GHAD!! What happened?" gulat na gulat na tanong ng ina ni Kristine habang sinusuri ang sugat na natamo ng anak niya. Nag-aalala naman si Don Apollo at ang ama nito para kay Kristine.

Kristine pointed Amirah. "M-mommy I'm scared. S-she tried to kill me," nauutal ang boses niyang sumbong sa kaniyang ina.

Nang marinig iyon ng ama nila ay walang pag-alinlangan niya itong sinampal sa pisnge si Amirah na siya namang ikinagulat ni Don Apollo. 

Without any avoidance, Amirah accepted the slap. A crimson handprint immediately appeared over his fair cheek. Namamaga at namumula ang magkabilang pisnge niya dahil sa malakas na sampal na natamo niya sa mag-ama. Hindi niya napigilan ang mga luhang kusang kumawala sa mga mata niya habang nakatagilid ang ulo nito at natatabunan ng mahaba niyang buhok dahil sa lakas ng pagkakasampal.

I did nothing!! Gusto niyang isigaw iyon sa mga mukha nila, but no words came to her.

Anger, disbelief and disgust are all over his face, "HOW DARE YOU!! Ganiyan ba ang itinuro ko sa 'yo? Ha! Amirah? You tried to kill your sister for goddamn sake! Kung ganiyan din namang ugali ang ibibigay mo sa amin mas mabuting pang bumalik ka na sa lugar na pinangalingan mo at magkalimutan na tayo," nangagalaiting sigaw ng kaniyang ama.

Itinaas ni Amirah ang kaniyang palad sa harap ng mukha ni Chris upang patigilin ito sa pagsasalita.

She looked at him as tears gleamed in her face. "Did I learn something from you?" maluha-luhang tanong niya habang itinuturo ang sarili niya.

"As far as I know you didn't teach me anything since dumating ako sa buhay ninyo. Hindi mo ako tinuruan kung paano maging mabait, kung paano mapagbigay, kung ano ang tama sa mali, EVERYTHING!" Pinigilan niya ang nagbabadyang mga luha sa pagtulo pero kahit anong pigil niya ay kusang lumalabas ang mga ito na parang may sariling pag-iisip.

Itinuro ni Amirah si Don Apollo na tahimik na nakatingin sa kaniya. 

"Si Papo lang 'yong nagturo sa akin lahat-lahat that's why I grew up like this. Si Papo lang 'yong naging ama sa akin and he fulfil your job as my father. He taught me everything he can, he gave me everything I want." Panay ang luha ni Amirah sa pagtulo nang binitawan niya ang mga katagang iyon para sa kaniyang ama. Hindi maipaliwanang ni Amirah kung bakit masakit pa rin sa kaniya ang trato ng sarili niyang ama kahit ilang taon niya nang sinanay ang sarili niya na hindi na siya magkakaroon pa ng matinong ama.

"Kahit hindi kami magkadugo itinuring niya pa rin akong pamilya," mariin na sabi niya. 

"While you! YOU. DID. NOTHING!! Maraming beses akong nanlimos ng pagmamahal sa 'yo dahil alam kong dugo't laman mo ako. Kaya may parte pa rin sa akin na umaasa akong mamahalin mo pa ako dahil nanggaling pa rin ako sa 'yo. But now, you are the prime example of blood is not always thicker than water when it comes to family. Ni hindi ko na nga magawang tawaging kang ama dahil hindi ka naman naging ama sa akin! How I wish na sana hindi mo na lang ako naging anak, na sana si Papo na lang 'yong ama ko."

Sumbat ni Amirah sa kaniyang ama. Marami pa siyang gustong isumbat pero pinipigilan niya ang sarili niya dahil kahit papaano ay ama niya pa rin ito.

"All of you enough." Pagpapatigil ni Don apollo sa kanila.

Pumunta siya sa gawi ni Amirah at kinuha ang kutsilyo na nasa paanan nito.

"Hindi natin alam ang buong katotohanan kaya huwag ninyong pagbintangan ang apo ko," pagtatanggol na naman niya kay Amirah.

"And you Chris! This will be the last time you will slapped Amirah. If I saw you again you will be out of our family. Understood?" 

Mababakas ang awtoridad sa boses ni Don Apollo habang sinasabi niya iyon kay Chris.

"Dad are you kidding us? Muntik niya nang patayin ang anak ko. Ano bang mayroon sa babae na 'yan at mas gugustuhin pa ninyo siyang ipagtanggol kaysa sa totoo ninyong apo?" hindi makapaniwalang sabi ni Loraine sa kaniyang ama. 

"Dad, do you still recognize, between the one beside you and the one standing beside me, which one is your granddaugther?" For the fist time throughout the years, she was able to ask that with the couraged she gathered from nowhere.

Natigilan si Don Apollo dahil sa tanong ng kaniyang anak. Habang tahimik na nakikinig si Amirah sa kanila. Ipinapaubaya niya na lang ang sitwasyon sa lolo niya dahil ayaw niyang lumaki pa ang gulo. Since she was a child nasa tabi niya na ang lolo niya at ipinagtatanggol siya sa sarili nitong mga anak.

Hindi sila magkadugo dahil nga anak sa labas ni Chris si Amirah. Ngunit, ang turing ni Don Apollo sa kaniya ay parang tunay niya ng apo. Kay Don Apollo niya lang naramdam ang tunay na pagmamahal na matagal niya nang gustong maramdaman.

After a while of silence, Don Apollo responded, "Yes, I do! But Amirah is also my granddaughter and I knew she did nothing wrong. Alam ko 'yon kasi ako ang nagpalaki sa kaniya at ako ang nagturo sa kaniya."

Napangiti si Amirah nang palihim dahil sa tiwalang ibinigay ni Don Apollo sa kaniya. Hindi niya aakalaing ang hindi niya pa kadugo ang magtatanggol sa kaniya. Matagal niya nang napatunayan na pagdating sa pamilya, blood is not always thicker than water.

  

"So, are you saying I did all of this lolo? Na uma-acting lang ako? Na pakana ko lang lahat ng ito?" di makapaniwalang tanong ni Kristine sa lolo niya.

Hindi naman sumagot si Don Apollo sa halip ay binalingan niya ng tingin si Amirah na puno ng mga luha ang maamo nitong mukha.

"Did you do it?" tanong ni Don apollo kay Amirah kahit alam niya naman talaga ang sagot. Gusto niya kasing manggaling sa mismong bibig ni Amirah ang katotohanan.

Matapang na umiling si Amirah sa kaniya.

"No, Papo. I would have done way.... WORSE," seryosong sabi ni Amirah at tinapunan ng masamang tingin ang mag-ina.

"Lalabas muna ako. Lalanghap ng sariwang hangin para hindi ako ma-suffocate sa malansa ninyong ugali!" iritadong sabi niya at umalis sa kusina.

Breathing the same air with them, makes her wanted to sanitized the whole country.