Chapter 3: AMIRAH

THIRD PERSON P.O.V

Labis ang tuwa na nararamdaman ni Amirah habang bumababa siya ng eroplano . Kakauwi lamang niya galing sa California upang ipagdiriwang ang 62nd birthday ng pinakamamahal niyang lolo na hindi na dapat niya palalampasin pa dahil limang taon na rin ang nakalipas simula no'ng huli nilang pagkikita.

Nang makalabas siya ay laking ngiti ang nakapaskil sa kaniyang labi nang makita niya si Don Apollo na matiyagang nakatayo habang naghihintay sa kaniya sa waiting area ng airport. 

She shouted happily as she wave her hands, "Hey old man!" 

Hindi naman maitago ang sobrang kasiyahan na nararamdaman ng matanda nang makita niya ang kaniyang paboritong apo na nakangiting papalapit sa kaniya.

"Amirah!" 

They both hugged so tight that it seemed as if they don't want to let go each other. Amirah had never been hugged by this for 5 years and she miss it so bad. But, most of all, the warm feeling of hugging someone is what she miss the most.

"It's really you, Amirah," masayang sabi ni Don Apollo sa gitna ng kanilang yakapan. Kumalas sa pagkakayakap si Amirah at tiningnan ang kabuoan ng kaniyang lolo habang may mga luha pang tumutulo sa mga mata nito.

"You changed a lot, Papo. Dumadami na rin 'yong puti mong buhok pero you still look handsome despite of being an old man," aniya nang pabiro na ikinatawa nilang dalawa.

Don Apollo responded, "Alam mo talaga kung paano ako bolahin. Let's go? I knew you are already tired that's why I prepared a lot of your favorite foods at home."

Nagningning agad ang mga mata ni Amirah matapos sabihin iyon ng kaniyang lolo. She craved a lot of Filipino foods kahit nasa California pa siya. Puro steak and unhealty foods lang ang mapagpipilian niya doon unlike dito sa Pilipinas na mabubusog ka talaga sa sobrang dami ng masasarap na pagkain. Matagal niya na sanang gustong umuwi pero may test pa siya for cancerous cell na kailangan niyang gawin. 

She heard that her father's sibling died because of cervical cancer and it's run from their families. Kaya kahit maaga pa ay kailangan niyang makasigurado na safe siya pagdating sa cervical cancer. She planned to reschedule her flight papunta sa pilipinas dahil after 2 weeks ay pababalikin siya ng Doctor for the result. But, she decided na sa pagbalik niya na lang kukunin ang result since it's not really important.

Hawak kamay silang naglakad palabas ng airport at isang magarang sasakyan agad ang huminto sa harap nilang dalawa.

"Kumusta na Amirah?" tanong ni Don Apollo sa apo nang makapasok sila sa kotse. Kumapit si Amirah sa braso ng kaniyang lolo at isinandal ang ulo nito sa balikat.

"I'm totally fine, Papo. Thank you dahil hinintay mo ako," aniya at pumikit para makapagpahinga siya sa balikat ng kaniyang lolo na matagal niya nang hindi nagagawa.

Dahil sa masakit na pagkawala ng kaniyang kasintahan. Napagdesisyonan ni Amirah na tumira at magtapos ng pag-aaral sa California. Kung saan doon niya pinagaling ang malalim na sugat ng kaniyang puso. Pilit niya ring ibinabaon sa lupa ang mga iniwang alaala ng islang 'yon na nag-iwan sa kaniyang ng malaking-trauma.

Matapos mangyari ang gabing 'yon, nagising na lamang si Amirah na nasa isang silid siya ng hospital at may suot-suot na puting polo shirt na alam niyang galing sa lalaking nagligtas sa kaniya dahil sa parehong pabango na naamoy niya sa damit. Walang araw na hindi dumadaan sa panaginip niya ang masamang nangyari sa kaniya sa islang iyon. Wala ring araw na hindi niya yakap-yakap sa pagtulog ang damit ng lalaking nagligtas sa kaniya. Dahil sa tuwing yakap-yakap niya ito nawawala ang mga bangungot na labis niyang kinakatakutan. 

Ang damit ng lalaking nagligtas sa kaniya ay naging silbing proteksyon niya sa mga masasamang ala-ala na parang isang sirang plangka na paulit ulit niyang napapanaginipan sa tuwing siya ay umiidlip.

"Mnm." 

Tumingin si Don Apollo kay Amirah nang bigla itong umungol at mababakas sa mukha nito ang takot kahit ito ay nasa kalagitnaan ng pagtulog.

"Mnmmm." 

Mas lalong lumakas ang ungol ni Amirah at nararamdaman din ng kaniyang lolo ang paghigpit ng kapit ng kaniyang apo sa braso nito.

"Amirah." Mahina niyang niyugyog ang kaniyang apo para magising ito sa kaniyang bangungot.

Dahan-dahang iminulat ni Amirah ang kaniyang mata at kasabay nito ay ang pagtulo ng mga butil ng luha sa pisnge niya. She buried her head in his chest with eyes wide open, as if she saw something unpleasant in her dreams. She was shocked to the point her whole body shivered in fear. Her past is keeps coming back to her, as if it was a ghost who died in injustice.

Her grandfather asked worriedly, "What happened?" 

Parang pinupunit ang puso nito kapag nakikitang niyang nasasaktan ang pinakamamahal niyang apo. Kahit masakit para sa kaniya na mawalay si Amirah ng limang taon ay pinilit niya pa rin na magpakatatag para sa kabutihan ng kaniyang apo. Siya ang naging saksi kung gaano kalaki ang naging epekto nito kay Amirah nang mawala ang kasintahan niya. 

Pinahiran ni Amirah ang mga luhang tumulo sa mga mata niya at tumingin nang nakangiti sa kaniyang lolo na nag-aalala pa rin. "I-im fine, Papo. Nagkaroon lang ng masamang panaginip." 

Hearing what she said, Don Apollo  let out a sigh of relief. "You scared me."

Ilang minuto pa ang nakalipas at huminto na ang kotse na sinasakyan nila. Nakarating na pala sila sa malaking mansion na pagmamay-ari ni Don Apollo.

"Your family is here," ani ni Don Apollo sa kaniya habang pababa sila ng sasakyan.

Amirah was unbothered. Wala na siyang pakialam sa pamilyang nang-alipusta sa kaniya noon. Wala na siyang kahit ni isang katiting na pagmamahal para sa pamilyang trinato siya na parang isang basurang nabubulok na.

Kasabay ng pagbaon niya sa mga masasamang alaala ay ang pagbaon niya rin sa pagmamahal ng sarili niyang pamilya. 

Simula bata pa ay hindi na talaga maganda ang trato ng kaniyang pamilya sa kaniya dahil isa lang naman siyang anak sa labas ng kaniyang magaling na ama. Tanging ang kaniyang lolo lang ang nagbigay sa kaniya ng pagmamahal na hindi kayang ibigay ng sariling magulang.

Si Don Apollo na ang tumatayong ama niya simula noong dumating siya sa buhay ng pamilyang Laurel. Lahat ginawa ni Don Apollo para maprotektahan ang pinakamamahal niyang apo kahit ang kapalit nito ay ang pagkasira ng relasyon niya sa sarili niyang mga anak.

Hindi gusto ng lahat si Amirah kahit ito ay mabait, magalang at magandang dalaga. Ang tingin lang sa kaniya ng lahat ay gawa sa pagkakamali. She was made because of mistakes and she was born because of mistake.

"Good for them, Papo," kalmadong sabi niya ngunit sa loob niya ay may namumuo pa rin na kaba at takot.

Maraming taon na ang nakalipas. Ibang-iba na ang Amirah ngayon kaysa sa Amirah noon na madali lang nilang alipustahin. Naging palaban na ito at hindi na madaling apak-apakan.

"Welcome home Amirah!!"

Sinalubong agad si Amirah ng mga paputok at nagliliparan na mga confetti pagpasok na pagpasok niya  sa Mansyon. 

Hindi alam ni Amirah kung ano ba dapat ang magiging reaksyon niya dahil hindi naman talaga siya na suprisa at isa pa ay nandoon ang kaniyang pamilya na halata namang naiinip at hindi gusto ang ginagawa nila.

Ngumiti na lang si Amirah sa kanila at sa mga katulong na sinalubong siya ng malalaking ngiti.

"Nagustuhan mo ba ang surprisa apo? Ipinahanda ko talaga ito sa kanila," sabi ni Don apollo at itinuro ang kaniyang pamilya at ang mga kasambahay.

Amirah forced to smile and hide the way she truly feels. "Yeah, I like it." 

Kahit anong pilit niyang ngiti ay hindi pa rin maitago ng kaniyang mukha ang mapakla niyang reaksiyon sa mga desenyo. Para itong desenyo ng isang bata na mas makulay pa kaysa sa rainbow.

"I did the design grandpa," pagmamalaki ng half sister ni Amirah.

Tumaas ang dalawang kilay niya, "Kaya pala mukhang basura," deritsyong sabi ni Amirah habang tinitingnan ang mga desinyo ng kaniyang kapatid. 

"W...what?" Hindi niya aakalaing sasabihin iyon ni Amirah dahil kahit kailan ay hindi naging bastos si Amirah sa sarili niyang pamilya.

Tumingin si Amirah sa kaniya at ngumiti. "Bakit? May mali ba sa sinabi ko Kristine?"

As expected, Kristine's face darkened. All of the blood in her body started to boil. Just as she was about attack her, her mother suddenly held her hand and spoke in a way she knows Amirah will feel embarrass.

"Hindi ko alam na nagiging bastos na pala ang anak sa labas ng asawa ko. Palibhasa kasi minana ang ugaling skwater ng ina."

After hearing what she said, Don Apollo shouted, "Loraine!" 

"What? Ipagtatanggol n'yo na naman ang babaeng 'yan? Eh hindi ninyo naman 'yan kaano-ano, Dad. Don't waste your time for that freaking illegitimate child," nanggagalaiting sabi ni Loraine, ang panganay na anak ni Don Apollo at ang step mother ni Amirah. 

Napalingon ang lahat sa gawi ni Amirah nang bigla itong tumawa nang malakas na para bang may narinig siyang nakakatawang biro. She laughed so hard that she almost fell over.

Naninibago ang lahat dahil sa Amirah na kaharap nila ngayon. Pati si Don Apollo ay naninibago rin sa inasta ng kaniyang apo. Dati naman ay isang tahimik at may masayahing personalidad si Amirah noong bata pa siya at hindi nagiging bastos kahit pa aping-api na ito.

Tumigil si Amirah sa pagtawa at seryosong tiningnan ang kaniyang step mother.

"You know what? I get that you still have a grudge against me for being a mistress daughter.....but that doesn't mean we should go for each other's throats in anger, right?" he paused for a moment and raised her one brow. Pumunta siya sa gawi nila at nagsimulang magsalita ulit.

"You already a growned woman at nirerespeto ka rin ng nakakarami so why not act like your age. I'm just concern na baka kasi masabihan ka ng iba na kaya ka niloloko ng asawa mo dahil daig mo pa ang bata kapag nakikipag-away. You know a friendly reminder lang naman baka rin kasi mapaaga ang sundo sa 'yo ni San Pedro kapag nagkataon," dagdag ni Amirah.

Inilapit niya ang mukha niya kay Loraine at ngumiti. "Home sweet home."