"PAKAWALAN MO AKO NGAYON DIN!" matapang na sigaw ni Claire sa kabila nang kanyang pagkakapos sa upuan. Kung umasta ito ay parang may kakayahan s'yang sunggaban ng suntok ang lalaki. "H'wag mo 'kong subukan. Baka gusto mong sa 'yo ko i-apply ang mga natutuhan ko sa Karatedo," naghahamong dagdag pa nito na lalong nagpalawak ng ngisi ng lalaki.
"This is exactly why I like you, Doctor Claire. You're fearless," mapang-akit na saad ni Luca.
Bahagyang natahimik ang babae sa narinig. Sa loob-loob n'ya ay, 'Ano kaya ang dahilan at dinala s'ya nito dito?' Pinagmasdan ni Claire ang paligid. Isang malinis at malaking silid. Sa palagay n'ya ay ito ang kwarto ng lalaking nakaupo sa harapan n'ya ngayon.
"What do you want from me?" masama ang tingin na tanong ng doktora sa lalaki. Isang pilyong ngiti ang gumuhit sa labi ni Luca.
"You... I want you."
Lalong sumama ang tingin ni Claire sa lalaki.
Gusto s'ya nito? Bakit? Ano ba s'ya? Isang bagay na kapag nagustuhan ay p'wedeng kuhanin na parang laruan?
"Pakawalan mo 'ko... Hinding-hindi ako magiging sa 'yo!" sigaw ni Claire at dinuraan pa ang kausap.
Napapikit si Luca sa ginawa ng doktora. Sarkastiko s'yang napatawa at marahas na pinisil ang pisngi ng babae. "You want to play it nasty? Don't push me." Bakas ang pagbabanta sa bawat mariing salitang ibinigkas ng Mafia Leader. Hindi naman nagpatinag si Claire at sinalubong pa ang nag-aapoy na mga mata ng lalaki.
Bumaba ang tingin ni Luca sa mapulang labi ng doktora na tila iniimbita s'yang halikan ito.
Isang pilyong ideya ang pumasok sa isip ng lalaki. Hinila n'ya ang mukha ni Claire palalapit sa kanya at sinunggaban ng halik ang dalaga. Agad namilog ang mata ni Claire sa gulat.
"Ahmmp!" d***g nito at buong pilit na nagpumiglas sa kabila nang mahigpit na pagkakatali ng kanyang mga kamay. "Anohmpp Bahhh..." Hindi s'ya binitawan ng lalaki at mas lalo pang nilaliman ang paghalik.
Unti-unting bumigay ang dalaga sa suwabeng paghalik sa kanya ni Luca. Nakita n'ya ang sariling sumasagot sa mga halik nito. Nang lumayo pa nga ang lalaki ay hinabol pa n'ya ang mga labi nito kaya muling ipinagdikit ni Luca ang kanilang mga labi.
Nasa kalagitnaan sila nang umiinit na halikan nang biglang magbukas at pinto at iniluwa ang kanang kamay ni Luca na si Will. Agad itong napaiwas ng tingin at akmang aalis ngunit huli na ang lahat. Naistorbo na nito ang amo at ang doktora.
"Sorry, Sir." Tumungo ang lalaki at kinakabahang naghintay sa magiging reaksyon ng amo.
Blangko lang s'yang tinapunan ng tingin ni Luca bago ikinumpas ang kamay nito na nangangahulugang sabihin na ang dahilan nang kanyang pagpunta. Itinaas ni Will ang kanyang ulo at pormal na inihatid ang kanyang balita.
"Handa na po ang lahat para sa engagement party ninyo."
Binasa ni Luca ang labi at ngumisi sa dalagang nagtatakang nakatingin sa kanya. Wala itong kaalam-alan sa kanyang binabalak. Kung ano ang tunay na dahilan nang pagdala nito sa kanya.
"Don't worry. You'll know the reason why I brought you here in a few moments," mababang boses na saad nito. Sinenyasan n'ya ang kanang kamay na kalagan ang doktora. Agad naman itong sumunod at marahang tinanggal ang kanyang gapos.
"Follow me and don't try to do anything stupid. I got my eyes on you everywhere."
Napalunok si Claire sa sinabi ni Luca. Isa ba iyong pagbabanta?
Lumabas nga ng silid si Luca at tinulungan naman s'ya ni Will na itayo ang nanlambot na n'yang tuhod dahil sa tagal nang kanyang pagkakaupo. Sinundan nila ang lalaki.
Doon lang nagkaroon ng pagkakataon matitigan ni Claire ang malapad na likuran ni Luca. Kahit sinong babae yata ay mabibighani sa maskulado nitong katawan.
Sinulyapan ni Claire ang kanang kamay nitong si Will. Tahimik lamang itong nakabuntot sa kanya.
Iginala ng doktora ang mata sa buong paligid. Bahagyang umawang ang kanyang bibig sa nakitang mga mamahaling chandeliers at artworks. May iilan ding mga vases na mukhang malaki ang halaga.
Ang sementong kanilang nilalakaran ay mayroong red carpet. Para tuloy silang nasa palasyo.
"Will..." tawag ni Luca. Agad namang lumapit ang lalaki sa amo.
Sa isip-isip ng dalaga ay ito na ang pagkakataon n'ya para tumakas. Mabilis n'yang iginalaw ang mga paa para sa isang mabilis na pagtakbo. Hindi na s'ya nag-atubling lingunin kung s'ya ba ay hinahabol o hindi. Mas mahalagang makalayo muna s'ya.
Walang suot sa paang lumabas ng malaking mansyon ang doktora. Tagumpay s'yang napangiti nang makitang walang bantay ang gate. Agad s'yang tumakbo patungo roon.
"Tulong!" malakas na sigaw n'ya at winagayway ang kamay para kuhanin ang atensyon ng mga nagdaraang mga tao. "I was kidnapped. Please, tulungan n'yo akong makapunta sa police station. M—May kriminal doon!" hinihingal na saad n'ya at itinuro ang malayong mansyon na kanyang tinakasan.
Walang reaksyon s'yang pinagmasdan ng dalawang babaeng tinawag n'ya.
"A—Ate? I need your help..." ulit n'ya ngunit parang wala silang narinig at walang paalam na umalis.
Naiwang puno ng pagtataka si Claire.
"Kailangan mo ng tulong?"
Napatingin si Claire sa matandang babaeng nagsalita sa gilid n'ya. Agad s'yang tumango at nanginginig pang itinuro ang daan patungo sa mansyon.
"K—Kailangan ko po ng phone. Kahit ano. I just need to call the cops."
Tumango ang matandang babae. Bumaba ang tingin nito sa mga paa n'yang walang sapin.
"Sumama ka muna sa akin. Bibigyan kita ng damit at sapin sa paa," nakangiting saad ng matanda sa kanya. Kinakabahan pang sinulyapan ni Claire ang mansyon bago nagdesisyong tuluyang sumama sa matanda.
"S—Salamat po."
TAHIMIK na nakaupo sa sopa ng bahay ng matanda ang doktorang si Claire. Bakas ang pagkabalisa nito at tila pagod na pagod na.
Kanina pa n'ya hinihintay ang pagbabalik ng matanda. Ang pangako kasi nito ay dadalhan s'ya ng selpon pero ano'ng oras na at wala pa rin ito.
Isang puting bestida ang ipinahiram sa kanya ng matanda at makintab na sapatos.
Nakatulala ang doktora sa sahig nang biglang pumasok ang matanda. Akmang tatayo na sana s'ya para batiin ito nang sumulpot sa likuran nito ang taong kanyang tinatakasan.
Walang iba kundi si Luca.
"I told you, kitten, I've got my eyes on you."
NAWALAN ng pag-asa ang kaninang pursigidong makatakas na si Claire. Diretso n'yang tiningnan sa mata ang matandang akala n'yang tutulong sa kanya. Ito pa pala mismo ang maghahatid sa kanya sa kaaway."Thank you, Manang Rosita. I'll make sure you'll get rewarded for this," seryoso ngunit bakas ang paggalang na wika ni Luca sa matandang matamis na nakangiti sa kanya."Walang anuman po iyon, Senyorito Luca."Wala sa sariling nahilamos ni Claire ang mukha. Unti-unti na n'yang naiintindihan kung bakit s'ya hindi pinansin n'ong unang dalawang babaeng hiningan n'ya ng tulong at kung bakit tinaraydor s'ya ni Manang Rosita. Lahat sila ay nagtatrabaho para kay Luca."Take her..." malamig na utos ng Mafia Leader. Wala nang nagawa si Claire nang hablutin ng dalawang lalaking kasama ni Luca ang kanyang dalawang kamay. Maarte pa s'yang dumaing dahil sa diin ng kapit ng mga ito sa maliit na braso n'ya."Aray ko naman!" masungit na reklamo n'ya.Nakarating naman ito sa Mafia boss na hindi rin gusto
RINIG sa buong malawak na hardin ang tugtog ng mga musikerong may hawak na violin. Kapansin-pansin din ang mga babaeng maninipis ang suot at nagse-serve sa mga bisita.Puno ng mga taong halatang may mga kapangyarihan at nakaaangat sa buhay ang party. Bawat isa sa kanila ay may mga glass of champagne sa kamay na ipinamamahagi ng isang waiter. Isang matamis na ngiti ang ibinati ni Luca sa mga bisita. Magiliw nitong pinakisamahan ang mga bisitang tinatawag n'yang ally."I'm proud of you, iho."Natutuwang tinapik ng isang matandang lalaking may gintong ngipin si Luca sa balikat. Kinamayan pa nito ang binata na maluwag naman nitong tinanggap. "It's a good thing to settle at a young age, Iho. You don't know when will be your last day on Earth," hirit pa nito at saka nagpakawala ng malakas na tawa na sinabayan naman ng mga kasama nito. Nanatiling tahimik at nakangiti si Luca.Hindi maalis sa isip n'ya ang pasuway na doktora.Ano na kaya ang ginagawa nito ngayon?NAGTATAKANG pinagmasdan ni
GINISING ng takatak ng sapatos ni Claire ang tahimik na pasilyo ng ospital. Pasado alas dose na ng tanghali ngunit madilim pa rin sa loob ng establisyemento. Nakadagdag pa tuloy sa nakatatakot na ambiance ng lugar ang madilim na paligid.Ngayon ang unang araw n’ya bilang sikayatris sa Hope Psychiatric Hospital. Bagaman at baguhan ay hindi ito naging hadlang para matanggap s’ya sa trabaho.Labis kasi ang pangangailangan ng bansa sa mga kagaya n’yang doktor sa isip.Nasa kalagitnaan nang paglalakad si Claire nang biglang sumulpot ang isang lalaki sa gilid n’ya. “Good morning, Ma’am!” biglang bati nito na nagpagulat sa dalaga. Napakamot naman ang lalaki sa ulo. Hindi nito sinasadyang gulatin ang magandang doktora. “Ako po si Kaloy. Isa po ako sa mga gwardya sa ospital na ito. Pasensya na po, Ma’am. Nagulat ko po yata kayo.”Umiling s’ya at pilit na ngumiti. “No, it’s okay. May iniisip din po kasi ako kaya siguro hindi ko kayo napansin,” wika n’ya.“Kayo po ba si Doktora Gomez?” Halos map
HANGGANG NGAYON ay hindi pa rin makapaniwala si Claire sa nangyari. Natatandaan pa n’ya ang salitang binitawan sa gwardya bago n’ya pinuntahan ang pasyente sa Room 213.Mukhang kinain n’ya rin ang kanyang sinabi dahil nakita na lang n’ya ang sariling sumasagot sa halik ng lalaki kahapon. Kung hindi pa siguro dahil sa tunog na nilikha ng pager ng ospital ay hindi magigising sa kapusukan ang doktora. Hindi na rin naman s’ya pinigilan nito nang kumalas s’ya sa halik at umalis.Wala sa sariling hinawakan ni Claire ang mga labi. Sariwa pa rin sa kanya ang lambot ng mga labi ng binata. Ngayon ay naiintindihan n’ya na kung bakit pumatol ang mga doktor sa pasyente.Wala ka na kasi talagang takas oras na mahulog ka sa alindog ng binata.“Claire?”Parang hibang na nabalik sa reyalidad ang dalaga nang marinig ang pagtawag ng kanyang Tito Alfred. Agad n’yang binura ang kapilyahan sa isip at bumangon sa kama. Ang pagtawag kasi ni Alfred ay hudyat na handa na ang almusal nila.Hindi nga nagtagal ay
SALUBONG ang kilay habang nakatingin sa kawalan ang banas na si Claire. S’ya ang sikayatris pero mukhang s’ya pa ang mas masisiraan ng bait.Hindi n’ya matanggap na naloko na naman s’ya ng baliw na pasyente at nakuha pa s’ya nitong dalhin sa kama. Nag-init ang magkabilang pisngi ng dalaga nang maalala ang pagnginig ng katawan sa ilalim ng pasyente bago ito nailayo sa kanya.Nahihiyang nasapo ni Claire ang mukha.“Nakakahiya!” parang batang hiyaw n’ya at ilang ulit na sinipa sipa ang paa.Ano na lang ang mukhang ihaharap n’ya sa pasyente n’ya? Sigurado s’yang naramdaman nito ang pagresponde ng katawan n’ya sa makasalanang ginawa nito.Kung hindi pa dahil kay Kaloy na agad rumesponde ay baka mas malala pa ang nangyari sa kanya. Hiniwalay kasi nito ang pasyenteng nakaibabaw sa kanya at sinuntok sa mukha. Nakangisi lang naman na pinunasan nito ang dugo sa labi na lalong kinaasar ng gwardya. Lalo tuloy itong nagwala at kinailangan pang awatin ng mga kapwa gwadya.Hindi n’ya maiwasang huwag
PALAISIPAN pa rin kay Claire ang babala ni Kaloy sa kanya kagabi. Tatanungin pa sana n’ya kung ano ang ibig nitong sabihin ngunit mabilis na itong pumuslit paalis nang marinig ang papalapit na mga katrabaho.Tinanong pa s’ya ng mga ito kung bakit s’ya nasa likod ng restaurant pero mas minabuti na lang n’yang ilihim ang nangyari.Sa isip-isip n’ya ay baka kinain lang ng galit ang gwardya kay Luca dahil ito ang dahilan ng kanyang pagkasisante. Mukhang nasali pa nga sa gulo ang gwardya dahil sa mga pasa at sugat nito sa mukha. Mukhang hindi naging maganda ang pagtanggap ni Kaloy sa nangyari. Wala pang isang araw ay sinisira na agad nito ang kanyang buhay.“Claire?”Nilingon ng dalaga ang lalaking tumawag sa kanya. Walang iba kundi ang kanyang Tito Alfred. Umupo ito sa bangkong kaharap ng kanyang kama.“Are you still mad at me?” malambing na tanong nito sa kanya. Humaba ang nguso ng dalaga at masungit na nag-iwas ng tingin sa matanda. “I’m sorry, pamangkin. I was just worried about you.”
“Get out of here now!” mariing utos ni Claire sa dalawang nars na tulalang nakasalampak sa sahig. “I’m calling the police. Bring her outside.” Tiningnan n’ya ang nars na kausap kanina. Nanlalambot naman nitong tinulungan itayo ang kanyang kaibigan.Agad pinindot ni Claire ang emergency button sa silid. Mabibilis ang bawat hinga n’ya habang tinatawagan ang numero ng malapit na police station.Hindi lang ito basta-basta simpleng pagkamatay. Sigurado s’yang hindi natural death ang sanhi ng pagkamatay ng pasyente dahil sa bakas ng kamay nito sa leeg. Malaki ang paniniwala n’yang pinatay ang pasyente.“Hello?... This is Hope Psychiatric Hospital. We have a situation here… I—I don’t know… I’m not sure, but it could be murder… P—Please, come fast. The culprit couldn’t have gone far…”Mabilis ang tibok ng pusong napatingin ang doktora sa pasyente.Sino naman ang papatay dito?“Claire!” nag-aalalang tawag ng mga katrabaho. Agad nilang niyakap ang ninenerbyos na dalaga. “What happened here?” tan
RINIG sa buong malawak na hardin ang tugtog ng mga musikerong may hawak na violin. Kapansin-pansin din ang mga babaeng maninipis ang suot at nagse-serve sa mga bisita.Puno ng mga taong halatang may mga kapangyarihan at nakaaangat sa buhay ang party. Bawat isa sa kanila ay may mga glass of champagne sa kamay na ipinamamahagi ng isang waiter. Isang matamis na ngiti ang ibinati ni Luca sa mga bisita. Magiliw nitong pinakisamahan ang mga bisitang tinatawag n'yang ally."I'm proud of you, iho."Natutuwang tinapik ng isang matandang lalaking may gintong ngipin si Luca sa balikat. Kinamayan pa nito ang binata na maluwag naman nitong tinanggap. "It's a good thing to settle at a young age, Iho. You don't know when will be your last day on Earth," hirit pa nito at saka nagpakawala ng malakas na tawa na sinabayan naman ng mga kasama nito. Nanatiling tahimik at nakangiti si Luca.Hindi maalis sa isip n'ya ang pasuway na doktora.Ano na kaya ang ginagawa nito ngayon?NAGTATAKANG pinagmasdan ni
NAWALAN ng pag-asa ang kaninang pursigidong makatakas na si Claire. Diretso n'yang tiningnan sa mata ang matandang akala n'yang tutulong sa kanya. Ito pa pala mismo ang maghahatid sa kanya sa kaaway."Thank you, Manang Rosita. I'll make sure you'll get rewarded for this," seryoso ngunit bakas ang paggalang na wika ni Luca sa matandang matamis na nakangiti sa kanya."Walang anuman po iyon, Senyorito Luca."Wala sa sariling nahilamos ni Claire ang mukha. Unti-unti na n'yang naiintindihan kung bakit s'ya hindi pinansin n'ong unang dalawang babaeng hiningan n'ya ng tulong at kung bakit tinaraydor s'ya ni Manang Rosita. Lahat sila ay nagtatrabaho para kay Luca."Take her..." malamig na utos ng Mafia Leader. Wala nang nagawa si Claire nang hablutin ng dalawang lalaking kasama ni Luca ang kanyang dalawang kamay. Maarte pa s'yang dumaing dahil sa diin ng kapit ng mga ito sa maliit na braso n'ya."Aray ko naman!" masungit na reklamo n'ya.Nakarating naman ito sa Mafia boss na hindi rin gusto
"PAKAWALAN MO AKO NGAYON DIN!" matapang na sigaw ni Claire sa kabila nang kanyang pagkakapos sa upuan. Kung umasta ito ay parang may kakayahan s'yang sunggaban ng suntok ang lalaki. "H'wag mo 'kong subukan. Baka gusto mong sa 'yo ko i-apply ang mga natutuhan ko sa Karatedo," naghahamong dagdag pa nito na lalong nagpalawak ng ngisi ng lalaki. "This is exactly why I like you, Doctor Claire. You're fearless," mapang-akit na saad ni Luca. Bahagyang natahimik ang babae sa narinig. Sa loob-loob n'ya ay, 'Ano kaya ang dahilan at dinala s'ya nito dito?' Pinagmasdan ni Claire ang paligid. Isang malinis at malaking silid. Sa palagay n'ya ay ito ang kwarto ng lalaking nakaupo sa harapan n'ya ngayon."What do you want from me?" masama ang tingin na tanong ng doktora sa lalaki. Isang pilyong ngiti ang gumuhit sa labi ni Luca. "You... I want you."Lalong sumama ang tingin ni Claire sa lalaki.Gusto s'ya nito? Bakit? Ano ba s'ya? Isang bagay na kapag nagustuhan ay p'wedeng kuhanin na parang larua
“Get out of here now!” mariing utos ni Claire sa dalawang nars na tulalang nakasalampak sa sahig. “I’m calling the police. Bring her outside.” Tiningnan n’ya ang nars na kausap kanina. Nanlalambot naman nitong tinulungan itayo ang kanyang kaibigan.Agad pinindot ni Claire ang emergency button sa silid. Mabibilis ang bawat hinga n’ya habang tinatawagan ang numero ng malapit na police station.Hindi lang ito basta-basta simpleng pagkamatay. Sigurado s’yang hindi natural death ang sanhi ng pagkamatay ng pasyente dahil sa bakas ng kamay nito sa leeg. Malaki ang paniniwala n’yang pinatay ang pasyente.“Hello?... This is Hope Psychiatric Hospital. We have a situation here… I—I don’t know… I’m not sure, but it could be murder… P—Please, come fast. The culprit couldn’t have gone far…”Mabilis ang tibok ng pusong napatingin ang doktora sa pasyente.Sino naman ang papatay dito?“Claire!” nag-aalalang tawag ng mga katrabaho. Agad nilang niyakap ang ninenerbyos na dalaga. “What happened here?” tan
PALAISIPAN pa rin kay Claire ang babala ni Kaloy sa kanya kagabi. Tatanungin pa sana n’ya kung ano ang ibig nitong sabihin ngunit mabilis na itong pumuslit paalis nang marinig ang papalapit na mga katrabaho.Tinanong pa s’ya ng mga ito kung bakit s’ya nasa likod ng restaurant pero mas minabuti na lang n’yang ilihim ang nangyari.Sa isip-isip n’ya ay baka kinain lang ng galit ang gwardya kay Luca dahil ito ang dahilan ng kanyang pagkasisante. Mukhang nasali pa nga sa gulo ang gwardya dahil sa mga pasa at sugat nito sa mukha. Mukhang hindi naging maganda ang pagtanggap ni Kaloy sa nangyari. Wala pang isang araw ay sinisira na agad nito ang kanyang buhay.“Claire?”Nilingon ng dalaga ang lalaking tumawag sa kanya. Walang iba kundi ang kanyang Tito Alfred. Umupo ito sa bangkong kaharap ng kanyang kama.“Are you still mad at me?” malambing na tanong nito sa kanya. Humaba ang nguso ng dalaga at masungit na nag-iwas ng tingin sa matanda. “I’m sorry, pamangkin. I was just worried about you.”
SALUBONG ang kilay habang nakatingin sa kawalan ang banas na si Claire. S’ya ang sikayatris pero mukhang s’ya pa ang mas masisiraan ng bait.Hindi n’ya matanggap na naloko na naman s’ya ng baliw na pasyente at nakuha pa s’ya nitong dalhin sa kama. Nag-init ang magkabilang pisngi ng dalaga nang maalala ang pagnginig ng katawan sa ilalim ng pasyente bago ito nailayo sa kanya.Nahihiyang nasapo ni Claire ang mukha.“Nakakahiya!” parang batang hiyaw n’ya at ilang ulit na sinipa sipa ang paa.Ano na lang ang mukhang ihaharap n’ya sa pasyente n’ya? Sigurado s’yang naramdaman nito ang pagresponde ng katawan n’ya sa makasalanang ginawa nito.Kung hindi pa dahil kay Kaloy na agad rumesponde ay baka mas malala pa ang nangyari sa kanya. Hiniwalay kasi nito ang pasyenteng nakaibabaw sa kanya at sinuntok sa mukha. Nakangisi lang naman na pinunasan nito ang dugo sa labi na lalong kinaasar ng gwardya. Lalo tuloy itong nagwala at kinailangan pang awatin ng mga kapwa gwadya.Hindi n’ya maiwasang huwag
HANGGANG NGAYON ay hindi pa rin makapaniwala si Claire sa nangyari. Natatandaan pa n’ya ang salitang binitawan sa gwardya bago n’ya pinuntahan ang pasyente sa Room 213.Mukhang kinain n’ya rin ang kanyang sinabi dahil nakita na lang n’ya ang sariling sumasagot sa halik ng lalaki kahapon. Kung hindi pa siguro dahil sa tunog na nilikha ng pager ng ospital ay hindi magigising sa kapusukan ang doktora. Hindi na rin naman s’ya pinigilan nito nang kumalas s’ya sa halik at umalis.Wala sa sariling hinawakan ni Claire ang mga labi. Sariwa pa rin sa kanya ang lambot ng mga labi ng binata. Ngayon ay naiintindihan n’ya na kung bakit pumatol ang mga doktor sa pasyente.Wala ka na kasi talagang takas oras na mahulog ka sa alindog ng binata.“Claire?”Parang hibang na nabalik sa reyalidad ang dalaga nang marinig ang pagtawag ng kanyang Tito Alfred. Agad n’yang binura ang kapilyahan sa isip at bumangon sa kama. Ang pagtawag kasi ni Alfred ay hudyat na handa na ang almusal nila.Hindi nga nagtagal ay
GINISING ng takatak ng sapatos ni Claire ang tahimik na pasilyo ng ospital. Pasado alas dose na ng tanghali ngunit madilim pa rin sa loob ng establisyemento. Nakadagdag pa tuloy sa nakatatakot na ambiance ng lugar ang madilim na paligid.Ngayon ang unang araw n’ya bilang sikayatris sa Hope Psychiatric Hospital. Bagaman at baguhan ay hindi ito naging hadlang para matanggap s’ya sa trabaho.Labis kasi ang pangangailangan ng bansa sa mga kagaya n’yang doktor sa isip.Nasa kalagitnaan nang paglalakad si Claire nang biglang sumulpot ang isang lalaki sa gilid n’ya. “Good morning, Ma’am!” biglang bati nito na nagpagulat sa dalaga. Napakamot naman ang lalaki sa ulo. Hindi nito sinasadyang gulatin ang magandang doktora. “Ako po si Kaloy. Isa po ako sa mga gwardya sa ospital na ito. Pasensya na po, Ma’am. Nagulat ko po yata kayo.”Umiling s’ya at pilit na ngumiti. “No, it’s okay. May iniisip din po kasi ako kaya siguro hindi ko kayo napansin,” wika n’ya.“Kayo po ba si Doktora Gomez?” Halos map