Nobela ni LunaticPessimist

RINIG sa buong malawak na hardin ang tugtog ng mga musikerong may hawak na violin. Kapansin-pansin din ang mga babaeng maninipis ang suot at nagse-serve sa mga bisita.Puno ng mga taong halatang may mga kapangyarihan at nakaaangat sa buhay ang party. Bawat isa sa kanila ay may mga glass of champagne sa kamay na ipinamamahagi ng isang waiter. Isang matamis na ngiti ang ibinati ni Luca sa mga bisita. Magiliw nitong pinakisamahan ang mga bisitang tinatawag n'yang ally."I'm proud of you, iho."Natutuwang tinapik ng isang matandang lalaking may gintong ngipin si Luca sa balikat. Kinamayan pa nito ang binata na maluwag naman nitong tinanggap. "It's a good thing to settle at a young age, Iho. You don't know when will be your last day on Earth," hirit pa nito at saka nagpakawala ng malakas na tawa na sinabayan naman ng mga kasama nito. Nanatiling tahimik at nakangiti si Luca.Hindi maalis sa isip n'ya ang pasuway na doktora.Ano na kaya ang ginagawa nito ngayon?NAGTATAKANG pinagmasdan ni

NAWALAN ng pag-asa ang kaninang pursigidong makatakas na si Claire. Diretso n'yang tiningnan sa mata ang matandang akala n'yang tutulong sa kanya. Ito pa pala mismo ang maghahatid sa kanya sa kaaway."Thank you, Manang Rosita. I'll make sure you'll get rewarded for this," seryoso ngunit bakas ang paggalang na wika ni Luca sa matandang matamis na nakangiti sa kanya."Walang anuman po iyon, Senyorito Luca."Wala sa sariling nahilamos ni Claire ang mukha. Unti-unti na n'yang naiintindihan kung bakit s'ya hindi pinansin n'ong unang dalawang babaeng hiningan n'ya ng tulong at kung bakit tinaraydor s'ya ni Manang Rosita. Lahat sila ay nagtatrabaho para kay Luca."Take her..." malamig na utos ng Mafia Leader. Wala nang nagawa si Claire nang hablutin ng dalawang lalaking kasama ni Luca ang kanyang dalawang kamay. Maarte pa s'yang dumaing dahil sa diin ng kapit ng mga ito sa maliit na braso n'ya."Aray ko naman!" masungit na reklamo n'ya.Nakarating naman ito sa Mafia boss na hindi rin gusto

"PAKAWALAN MO AKO NGAYON DIN!" matapang na sigaw ni Claire sa kabila nang kanyang pagkakapos sa upuan. Kung umasta ito ay parang may kakayahan s'yang sunggaban ng suntok ang lalaki. "H'wag mo 'kong subukan. Baka gusto mong sa 'yo ko i-apply ang mga natutuhan ko sa Karatedo," naghahamong dagdag pa nito na lalong nagpalawak ng ngisi ng lalaki. "This is exactly why I like you, Doctor Claire. You're fearless," mapang-akit na saad ni Luca. Bahagyang natahimik ang babae sa narinig. Sa loob-loob n'ya ay, 'Ano kaya ang dahilan at dinala s'ya nito dito?' Pinagmasdan ni Claire ang paligid. Isang malinis at malaking silid. Sa palagay n'ya ay ito ang kwarto ng lalaking nakaupo sa harapan n'ya ngayon."What do you want from me?" masama ang tingin na tanong ng doktora sa lalaki. Isang pilyong ngiti ang gumuhit sa labi ni Luca. "You... I want you."Lalong sumama ang tingin ni Claire sa lalaki.Gusto s'ya nito? Bakit? Ano ba s'ya? Isang bagay na kapag nagustuhan ay p'wedeng kuhanin na parang larua

“Get out of here now!” mariing utos ni Claire sa dalawang nars na tulalang nakasalampak sa sahig. “I’m calling the police. Bring her outside.” Tiningnan n’ya ang nars na kausap kanina. Nanlalambot naman nitong tinulungan itayo ang kanyang kaibigan.Agad pinindot ni Claire ang emergency button sa silid. Mabibilis ang bawat hinga n’ya habang tinatawagan ang numero ng malapit na police station.Hindi lang ito basta-basta simpleng pagkamatay. Sigurado s’yang hindi natural death ang sanhi ng pagkamatay ng pasyente dahil sa bakas ng kamay nito sa leeg. Malaki ang paniniwala n’yang pinatay ang pasyente.“Hello?... This is Hope Psychiatric Hospital. We have a situation here… I—I don’t know… I’m not sure, but it could be murder… P—Please, come fast. The culprit couldn’t have gone far…”Mabilis ang tibok ng pusong napatingin ang doktora sa pasyente.Sino naman ang papatay dito?“Claire!” nag-aalalang tawag ng mga katrabaho. Agad nilang niyakap ang ninenerbyos na dalaga. “What happened here?” tan

PALAISIPAN pa rin kay Claire ang babala ni Kaloy sa kanya kagabi. Tatanungin pa sana n’ya kung ano ang ibig nitong sabihin ngunit mabilis na itong pumuslit paalis nang marinig ang papalapit na mga katrabaho.Tinanong pa s’ya ng mga ito kung bakit s’ya nasa likod ng restaurant pero mas minabuti na lang n’yang ilihim ang nangyari.Sa isip-isip n’ya ay baka kinain lang ng galit ang gwardya kay Luca dahil ito ang dahilan ng kanyang pagkasisante. Mukhang nasali pa nga sa gulo ang gwardya dahil sa mga pasa at sugat nito sa mukha. Mukhang hindi naging maganda ang pagtanggap ni Kaloy sa nangyari. Wala pang isang araw ay sinisira na agad nito ang kanyang buhay.“Claire?”Nilingon ng dalaga ang lalaking tumawag sa kanya. Walang iba kundi ang kanyang Tito Alfred. Umupo ito sa bangkong kaharap ng kanyang kama.“Are you still mad at me?” malambing na tanong nito sa kanya. Humaba ang nguso ng dalaga at masungit na nag-iwas ng tingin sa matanda. “I’m sorry, pamangkin. I was just worried about you.”

SALUBONG ang kilay habang nakatingin sa kawalan ang banas na si Claire. S’ya ang sikayatris pero mukhang s’ya pa ang mas masisiraan ng bait.Hindi n’ya matanggap na naloko na naman s’ya ng baliw na pasyente at nakuha pa s’ya nitong dalhin sa kama. Nag-init ang magkabilang pisngi ng dalaga nang maalala ang pagnginig ng katawan sa ilalim ng pasyente bago ito nailayo sa kanya.Nahihiyang nasapo ni Claire ang mukha.“Nakakahiya!” parang batang hiyaw n’ya at ilang ulit na sinipa sipa ang paa.Ano na lang ang mukhang ihaharap n’ya sa pasyente n’ya? Sigurado s’yang naramdaman nito ang pagresponde ng katawan n’ya sa makasalanang ginawa nito.Kung hindi pa dahil kay Kaloy na agad rumesponde ay baka mas malala pa ang nangyari sa kanya. Hiniwalay kasi nito ang pasyenteng nakaibabaw sa kanya at sinuntok sa mukha. Nakangisi lang naman na pinunasan nito ang dugo sa labi na lalong kinaasar ng gwardya. Lalo tuloy itong nagwala at kinailangan pang awatin ng mga kapwa gwadya.Hindi n’ya maiwasang huwag