Kabanata 3

Kabanata 3

Lennox

BUMALIK ako sa reyalidad nang maisip ko kung gaano na ako katagal na nakatulala sa walang malay na si Sabiana.

Napakatagal na panahon na, at hanggang ngayon ay dala-dala ko pa rin sa puso ko ang pagkawala ng nanay niya. My money never made me happy. In my world, everything is so damn dirty. I live hellish. That's the truth. I never wanted this lady to be in my life anymore, but I was wondering how she ended up in my place. Her stupid father sold her. Dahil doon ay nagtagis ang mga bagang ko. Sabiana is mine from now on. Hindi na siya mababawi sa akin ni Federico. I have better plans for her, and I don't have to think about it anymore.

"Bring her to my room," I ordered.

Mabilis na kumilos ang mga tauhan para iakyat si Sabiana. I faced the window again and inhaled deeply.

"Young master," tawag ni Helen sa akin kaya bahagya akong lumingon, "May ipag-uutos na po ba kayo sa bata?"

Umiling ako, "It's okay. Wait until she wakes up. Just prepare the clothes she can use."

"Naka-ayos na po, young master. Lahat po ng damit na ipinabili niyo ay nalabhan na at na-plantsa."

"Okay. Just wait for my orders later," iyon lang ang sagot ko saka ako ulit tumingin sa labas ng bintana.

I picked up my phone and searched Rebecca's number. Kaagad na sumagot ang babae sa kabilang linya nang tawagan ko.

"B-Boss..."

"Sabiana has a bruise."

"B-B-Boss, hindi kami ang may kagagawan no'n. Alam naman namin na ayaw niyo po na sinasaktan ang mga babae rito. D-Dumating po siya ay may ganoon na siya. Maniwala po kayo. Pwede niyo pong i-check ang mga footages dito kung may nanakit sa kanya."

Kahit na nasa kabilang linya ay ramdam ko ang takot niya sa akin. Alam niya ang mga patakaran ko sa lahat ng negosyo ko.

"Sinasabi mo ba na ang tatay niya ang nanakit sa kanya?"

"B-Baka po, boss, o b-baka iba. Hindi ko na rin po tinanong."

Hindi na ako umimik. I ended the call and put down my wine glass, then I received a message from my father. He needed me right now.

Walang pagdadalawang-isip na ako ay pumihit para umalis. Nang makababa ako ay hinanap ko kaagad ang mayordoma.

"Helen," I called her, and she immediately turned around, "Take care of Sabiana."

She bowed at me, "Opo, young master."

Iyon ang tawag sa akin ng lahat pero ang mga tauhan ko ay 'boss' ang tawag sa akin. My father is the Don. Kung huhulaan ang mundo ko, ano ba ito? This is a Mafia world. Lahat ng hawak ko ay mga iligal. I live in the dark side of the world. I sacrificed for my brother. Dahil wala naman akong pamilya, tinanggap ko na, at tatanda ako na walang pamilya. Phoenix, my brother has his own family now, happily and peacefully married to Paige.

Sa isang banda, hindi aakalin na ganito ang mundo ko. Ang matayog na building na pag-aari ko rito sa Makati ay malinis ang imahe. That's the face of my hidden businesses.

Sa opisina ko ay may isang lihim na kwarto, na matatagpuan sa likod ng makapal na dingding. Salamin ang nakabalot doon pero sa oras na ilagay ko ang palad ko sa sensor, nahahawi iyon na parang kurtina at tumatambad ang isang pintuan, na may security code rin.

There was my office as the Mafia heir. Sa ilalim naman ng bahay na ito ay ang lihim na meeting place. The ground opens up. It was like a bunker but merely much more than an ordinary bunker. Kung sa yaman ay napakayaman ko. Hindi mabilang ang salapi na mayroon ako, but I am a very lonely man. I feel like I am going to die alone.

NAABUTAN ko si Dad sa kanyang opisina ng kanyang bahay, hawak ang kanyang paboritong kopita. He immediately grinned.

"Come and join me," anyaya niya sa akin.

Lumapit lang ako at umiling, "Katatapos ko lang, Dad. What's the matter?"

I remained standing, hands inside my pockets. Retirado na siya sa aming organisasyon. Ako ang pumalit sa kanya, pero ang respeto ng lahat sa kanya ay hindi matatawaran. He still attends some meetings and listens, just that. I handle the entire organization now. I run it and I am in charge when it comes to decision making.

And it's hard.

Ni katiting ay alam kong wala akong karapatan sa langit sa oras na ako ay mamatay. Kapag may nakita akong babae na isasabak sa auction at natipuhan ko, ako ang unang bumibili, at kapag tapos na, saka na sila pakikinabangan ng iba. Kapag sila ay nakatapos na, malaya na silang mamuhay kung saan, pero nalalaman ko na binabalikan pa rin naman nila ang ganoong trabaho, siguro dahil malaki ang kita, at nasanay na rin sila.

"I heard that you bought a woman," sabi niya kaya napatitig ako, "For fifteen M. Magmula nang maitayo ang negosyo na iyon, hindi ka bumili kahit kailan. Hindi ka nawawalan ng babae. You always have one, minsan pa ay dalawa. Why did you have to buy this one?"

Bahagya akong yumuko at kinamot ang kilay ko, "Well, she's not like them. This one is quite special, Dad."

"Exactly my thought. Why? Do you know that lady?"

"Anak siya ni Henrieta," sagot ko na ikinaubo ni Daddy. Naibaba pa niya kaagad ang hawak na kopita.

Daig pa niya ang pari sa laki ng kopita niya na may halong ginto. I also have the same goblet, and so as Phoenix. Hindi namin iyon ginagamit.

"You're kidding me, Lennox. Hindi ba at patay na ang batang iyon?"

"Akala ko rin, Dad pero mukhang nagkamali ako at hindi ko lang siya nahanap."

"If that is so, her father really wanted to keep her away from you. Paano siya napunta sa auction? Was she kidnapped?"

Sa kasamaang palad ay umiling ako, at agad na nabuhay ang galit ko nang maalala ko si Federico. That asshole sold his own daughter for the sake of money. Jesus. If Sabiana wasn't lucky enough, baka isang Arabo o isang Indian ang nakabili sa kanya. Kaya pala daig ko pa ang hinihila na sumilip sa auction.

But is she really lucky enough? Nang tingnan ko siya sa loob ng salaming entablado na iyon ay alam kong nabuhay ang pagkalalaki ko. Hindi ko ito naramdaman sa nanay niya noon, kahit na ilang beses kong nakita si Henrieta na halos walang saplot sa maid's quarter.

"I think her father brought her there."

Dad didn't answer. Nanatili siyang nakatitig sa akin, na para bang de gulong na sasakyan ang isip niya, na iba na ang tinatakbo.

"Paano ang ina niya, Lennox? Henrieta's death was a sensitive matter, and up until now, nobody knows what happened except the two of us."

"I don't want to think about that for now, Dad. What matters to me is that she's back."

"Paalalahanan lang kita, anak na ang babaeng dapat mong pangarapin na makasama ay iyong matatanggap ang mundo mo, dahil baka sa oras na gustuhin niyang tumakas, isa sa mga kasama natin ang pumatay sa kanya," Dad told me but my jaws just clenched.

"Wala siyang malalaman sa mundo natin para sa oras na lumaya na siya, normal pa rin ang magiging buhay niya."

Tumango si Daddy, "I hope so."

"Ito lang ba ang rason na ipinatawag mo ako, Dad?"

"No," he said and stood up.

Ibinaba niya ang kopita at saka tumayo, inayos ang kanyang pantalon, "Pupunta tayo kina Phoenix. Paige called, and she prepared a late dinner for us. Doon na tayo sa limousine ko. Leave your car here."

Parang tutol pa akong sumama. Tiningnan ko ang suot kong relo. Baka anumang sandali ay magising na si Sabiana. Gusto ko sana ay naroon ako pagkagising niya.

"Oh, come on," Daddy said with a grin. Your little girl would still be there when you arrived home," sabi niya na parang nahuhulaan na ang nasa isip ko.

"I'll not stay there for too long, Dad. Ipapauna ko na sa iyo."

Inakbayan niya ako para lumabas na kaming dalawa.

"It's okay, as long as you show your ass to your brother and your sister-in-law. Saka, alam mo namam na paborito ka ng pamangkin mo."

Napangiti ako nang maalala ko ang anak ni Phoenix. Iyon ang isang bagay na hindi ako magkakaroon kaya ang pagmamahal ay ibinubuhos ko na lang sa anak ng kapatid ko.

Sa loob ng limousine ay nagkukwentuhan kami ni Dad. Labas sa mundo na ginagalawan ko ang topic namin. Ganoon kami parati. He tends to talk about other matters. Hindi niya kinukumusta ang mga iligal na aktibidades namin. Nararamdaman ko na para akong matuwid na tao kapag hindi ko naaalala na ako ay isang pinuno ng maruming mundo. When we're together, we really avoid talking about our dark world.

After dinner, I only stayed about an hour and left. Wala pa akong natatanggap na anumang mensahe mula sa mga tauhan ko. Hindi ko alam kung sa loob ng dalawang oras ay tulog pa si Sabiana. That's so impossible. Nag-alala ako bigla nang maisip ko na hindi na naman normal na mahimatay nang ganoon kahabang oras. Baka may sakit na siya o kung ano na.

Halos paliparin ko na ang sasakyan papauwi, makarating lang kaagad ako sa bahay. Sa garahe ko na idiniretso ang sasakyan. Iiling-iling ang mga tauhan dahil hindi na halos nila ako nahabol sa bilis ng pagpapatakbo ko.

Bumaba ako ng kotse, at agad kong napansin ang natataranta kong kasambahay na si Dessa. Kung saan saan iyon tumatakbo at lumilinga, hanggang sa malingunan ako ng babae.

"Senyorito, buti po nandito na kayo. I-Iyong babae po ay nawawala," natataranta na sabi ni Dessa sa akin, halos pilipitin ang mga daliri sa takot.

"Anong nawawala?" I just asked casually, "Did you check the CCTV?"

"Opo, nakita po namin ay bumaba at parang sumasalisi talaga. No'ng puntahan naman po namin sa annex, wala naman po doon. Sa laki po nitong bahay ay hindi po namin alam kung saan hahanapin."

Napatigil si Lennox. In his peripheral vision, he saw something, like a silhouette. Hindi siya kumilos. Sa gawing kanan niya iyon nakita kaya tumango siya kay Dessa.

"Hanapin niyo na lang. Hindi naman 'yon makakalabas ng gate. Nandito lang siya sa loob ng bakuran, o ng bahay," kampante na sagot niya.

His gate is digitalized. Hindi iyon basta nabubuksan.

"May problema ba, boss?" Cezar asked me.

"Nagising na siya kaya lang ay may balak sigurong tumakas."

"Hanapin natin, boss," he suggested.

"Just stay here. I'll find her," sabi ko dahil parang tama ang hinala ko na siya ang anino na nakita ko kanina. Nasa labas na siya ng bahay, wala na sa loob.

I just walked, going to where I thought I saw her. What makes Sabiana think that she is able to escape? Alam naman siguro niya na hindi lang basta ang security dito. Ganoon siguro talaga ang mga matatapang na babae, lahat ay kayang subukan, kahit pa siguro lumipad na walang pakpak.

Talagang mahihirapan ang mga katulong na maghanap sa bahay na ito. This is a seven thousand square foot mansion, ten thousand all in all, including my private airport, garage, and others. Iilan lang kami rito dahil ayaw ko ng maraming kasambahay. I only have five stay in housekeepers. Ang iba ay dumarating lang kapag kailangan, may schedule. I have ten bodyguards, and they own a part of the right wing.

Tumigil ako sa may pader nang para bang may narinig akong nagmamadali na yabag ng paa. Nagmamadali pero magaan ang mga hakbang. Dito ko siya naramdaman sa may harapan ng bintana dumaan kaya ang ginawa ko ay umikot ako sa kabila.

Pumasok ako sa isang secret door, at lumabas sa kabilang pader. Here she is. Nagmamadali siyang pumihit, matapos na sumilip sa kanto ng pader, pero ganoon na lang ang tili ni Sabiana nang siya ay bumangga sa katawan ko.

"Ayy!" She screeched and looked up.

I crossed my arms over my chest after wiping my palm on the light sensor. Umilaw ang mga bombilya sa itaas at lumiwanag ang kinatatayuan namin.

Napakurap siya habang nakatingin sa akin at ako naman ay mataman lang na nakatitig sa maganda niyang mukha.