Kabanata 6

Kabanata 6

TUMALIKOD ako matapos ko siyang pakatitigan. She's still asleep while I have my phone ringing inside the pocket of my cotton short. Bitbit ang mga damit ko ay tumalikod ako para lumabas na. I don't even care if I am naked.

Sabiana is no longer considered as my daughter now. Sa nangyari sa amin, nakuha ko na ang gusto kong maging relasyon namin ngayon. I am now her lover, and whether she likes it or not, she has no other choice but to accept it.

I am her unwanted lover, perhaps.

Wise lady. She accepted my offer for her sake and the sake of her siblings. Hindi ko alam na may mga kapatid pa pala siya. Malamang ay kapatid niya sa ama ang mga batang sinasabi niya. Pagkalabas ko sa kwarto ay agad kong sinagot ang tawag ng right-hand ko, si Russel.

"Russel," I snapped right away, "Napakaaga pa para tumawag. Alas cuatro pa lang."

"I'm sorry, master. Nandito na ang nagnakaw ng mga ipinahahanap mong alahas."

"You can ask him now."

"Hindi naman umaamin. Mas mabuti siguro na ikaw na lang ang kumausap, baka sakaling masindak."

"Wait for me then. I'll just slip in my pants," I told him and ended the call.

Sa banyo lang ako tumuloy pagkatapos kong ilagay ang nga gamit ko sa ibabaw ng kama. I took a quick shower and got dressed. I could still feel my body tingling, my knees shaking. I was so amazed at how my body reacted to Sabiana. Daig ko pa ang nakakuha ng sandamakmak na kayamanan nang sandali na maipasok ko ang pagkalalaki ko sa kanya. Damn. I never thought I'd feel that way.

Pagkatapos ko ay bumaba na ako. Sinalubong ako ni Helen, na maaga talagang gumigising.

"Napakaaga niyo po," parang nagulat na sabi niya nang magkasalubong kami dahil kababangon lang din niya.

"I'm leaving, Helen. Keep an eye on her," I told her as I walked toward the main door.

"Opo, young master. Kami na po ang bahala."

Tuloy-tuloy na akong lumabas ng bahay. Naghihintay na ang mga tauhan ko sa labas at dumiretso na kami sa pag-alis papunta sa lihim na kulungan ng isa sa mga bahay na pag-aari ko pero ang papel ay nakapangalan sa isang dummy na tao. I don't face people like this one that I am about to meet today. Napipilitan lang akong gawin ang bagay na ito kapag hindi makuhang magsalita ng isang kriminal na itinuturing ng organisasyon. The final decision was on me, pero kadalasan ay ipinauubaya ko na sa iba pang mataas na tao na kasama sa mundo ko.

I feel reliable for a person's demise, and I think I owe big to his family he left behind.

Habang nasa loob ng limousine ay iniisip ko kung anong buhay ang mayroon ako. Ayaw kong tawagin na kriminal kaya umiiwas ako sa mga bagay na ganoon, na ako ang dapat na magpasya kung papatayin ba ang isang tao o hindi.

Dumating kami sa lugar na masasabi kong isang garrison. Hindi ito tipikal na garison na nakakatakot. This is just a hidden mansion, kung saan ay dinadala ang mga nagkakasala sa organisasyon, ikinukulong sa isa sa mga kwarto at tinatanong. Hindi rito pinapatay ang nasintensyahan. They bring them in the forest and other places where no one will suspect about the killings.

Sinalubong kaagad ako ni Russel. He bowed to me, "He wasn't talking, Master."

"Anong sabi nila at ayaw magsalita?" Tanong ko naman. Ang tinutukoy ko ay ang mga tao na involve naman sa ninakawan, isa ako roon.

"Hindi sila makapagdesisyon pa hangga't hindi kayo ang nagdedesisyon, master."

Fuck. Ako na naman. Ito ang mahirap sa lahat. Mula nang mamatay si Henrietta, ayaw ko ng makakakita pa ng patay na tao sa harap ko. Kulang ang sabihin na buong buhay ko ay pinagsisisihan ko na husto ang pagkawala ng ina ni Sabiana mula sa mga kamay ko. Tapos ngayon ay ang lakas ng loob ko na mag-demand na kunin ang anak niya. Pero ano pa ang mawawala? Nangyari na ang gusto ko. Nakuha ko na ang bata.

Damn the word bata. Hindi na bata si Sabby. Nasa legal na siyang edad. Bata lang siya kumpara sa akin, iyon lang.

"Russel," I called my right hand while we're walking toward the room.

"Yes, master?"

"May ipaaasikaso ako sa iyo. Magpapa-enroll ka ng College, tapos may pupuntahan kang dalawang bata."

"Aampunin niyo, master?"

"No. Magpapahatid ako ng supplies. I have to make sure na ang mga batang ito ang makikinabang."

"Ito po ay tungkol kay Miss Sabiana?"

I nodded. We stood in front of the door.

"She said they are her siblings. She wants to make sure that they'll eat every day. And you know the story behind the auction. Ang tarantadong ama niya ang nagdala doon sa kanya. At malamang sa malamang ay ang lalaki rin na iyon ang nakinabang sa porsyento," umiinit ang ulo na sabi ko dahil paano kung hindi ko natyempuhan?

Paano kung wala ako roon. Saan mapupunta si Sabiana? Alam ko na hindi lahat ng mga babae na isinasabak sa auction ay maswerte sa mga lalaking bumibili. There were cases when I heard killings and abuse, and some were sold to other groups of men. Paano kung isa sa mga iyon ang kinahinatnan ni Sabiana?

"Master, I couldn't believe a father would sell his daughter just like that. Though, I really heard some, sir," sagot niya na tinanguan ko.

"That's true. Mukhang malala na ang tama ni Federico sa utak. Sabi ni Rebecca, nagsusugal. Mukhang ganoon na kaadik sa sugal, kaya naniniwala siguro si Sabby na hindi na kakain ang mga kapatid niya kahit na may pera ang ama niya."

"P-Paano kung magtaka ang lalaki kung saan galing ang supplies? Hindi kaya pagkakitaan lalo ni Federico si Miss Sabiana habang nasa poder ninyo? Isa pa, kilala kayo ni Federico."

Napaisip ako sa sinabi ni Russel. Kanino ko naman padadaanin ang ibibigay ko sa mga kapatid ni Sabiana? Bata pa ang mga iyon. Matututo ba iyon na mag-budget ng pera?

"Alam din ba ni Federico na nasa inyo na ulit ang anak niya?"

Agad akong umiling, "And I don't care if he finds out. Baka masapak ko siya kapag nagkataon, Russel."

He smiled a bit, "Well, madali lang mag-salvage, Sir."

"But he's still her father," nasundan iyon ng buntong hininga, "Though I don't consider what he did to Sabiana, he's still her father. At wala akong magagawa roon. Pag-iisipan ko na muna ang tungkol sa dalawang bata, kung paano. I'll ask Sabiana about it again. Mauuna na lang muna siguro ang enrollment niya sa College."

Tumango siya.

I gave him the go signal to finally open the door.

Sabby

"Manang, ano pong pangalan n-niya?" Naisip kong itanong habang tinutuyo ni manang Helen ang buhok ko.

Ang tinutukoy ko ay ang may-ari ng bahay na ito, ang lalaking iyon.

Katatapos ko lang na maligo. Kanina ay naiilang ako dahil dinatnan pa ako ng mayordoma rito na n*******d, pero instructed na malamang siya na balewalain ang kahit na anong makikita sa araw-araw.

"Sino po, Ma'am?"

Sumulyap ang matanda sa salamin at tiningnan ako, "Si young master po ba?"

Tumango ako.

"Lennox po ang pangalan niya. Hindi po ba niya nasabi?"

"H-Hindi ko po naitanong e."

"Lennox Montebello po ang buong pangalan ni young master."

Montebello? Medyo napaawang ang labi ko habang nakatingin kay manang Helen, na hindi naman nakahalata na para akong nagulat. Si Ma'am Claudia ay isa ring Montebello. Magkaapelyido kaya ang dalawa o magkamag-anak? Mayaman din si Ma'am Claudia kaya baka magkapamilya sila ng Lennox na ito.

Lennox. Kakaiba ang pangalan ng lalaki. Tunog ay brusko at lalaking lalaki. Sumagi sa isip ko ang nangyari kagabi. Hindi ko gusto na alalahanin at tandaan pero hindi ko makalimutan ang bawat eksena. Sa tuwing pumipikit ako mula pa kanina ay parati kong naaalala.

At kitang kita ko ang katawan ng lalaki na iyon kagabi, malaki. Lahat sa kanya malaki. Kutis mayaman siya, tindig mayaman, itsurang mayaman, at lahat ay pang-mayaman. Kahit na hulma ng nga kamay niya ay ganoon din.

At ang mga kamay niya ay magaan kahit na malaking tao siya. Para kaming sisiw at tandang, ganoon siya kalaki habang ako ay maliit. Hindi ako maliit na sobra para sa kapwa ko babae, pero kung ihahambing ako kay Lennox ay mukha nga akong sisiw.

"M-May kilala po akong Montebello. Baka po kamag-anak niya iyon kasi mayaman din po. Amo ko po 'yon kapag nagpapalinis siya ng mansyon niya. Si Ma'am Claudia po," sabi ko na hindi ko na dinugtungan na napakasungit ng babae na iyon sa akin.

Hindi ko alam kung bakit natigilan si Manang Helen at napasulyap sa akin. Lumakad siya sa harapan ko at sinuklayan ako ng buhok sa may noo. Igagawa niya raw ako ng bangs sabi niya. Dati raw siyang nasa salon ng mga Montebello noong medyo kabataan niya.

"Claudia, ika niyo po?" Tanong niya kaya tumango ako.

"Kilala niyo po siya?" Tanong ko ulit dahil mukhang kilala ni Manang Helen sa tingin ko, pero isang ngiti ang isinagot niya sa akin.

Mukhang kilala niya base sa ngiti niya pero wala siyanf balak na sabihin sa akin kung anong relasyon no'n kay Lennox. Siguro ganoon talaga ang mga mayayaman, pribado ang mga buhay at hindi dapat ipinagsasabi-sabi ang ralasyon sa bawat isa. Naiintindihan ko naman at walang problema. Ang dami ko lang kasing tanong at kasalanan ko naman.

Tuluyan niyang ginupit ang bangs ko na hawak niya, "Mas mabuti pong si young master na ang magsabi sa inyo tungkol sa mga kamag-anak niya, pero kung pinakamalapit na kamag-anak, si Don Thomas lang po na ama niya ang masasabi ko, at si Senyorito Phoenix, na kapatid po ni Senyorito Lennox."

Tumango na lang ako at ngumiti. Pihadong magagandang lalaki rin ang mga iyon. Magandang lalaki si Lennox, at hindi ko iyon itatanggi. Mas madaling tanggapin ang katotohanan na tulad niya ang bumili sa akin, kaysa sa isang mukhang papaagnas na matandang nubenta anyos. Hindi ko naman sinasabi na tanggap ko na ang lahat ng ito, o ang nangyari sa amin pero anong magagawa ko?

Ang mahalaga ngayon sa akin ay ang mga kapatid ko at ang pagpapatuloy ko sa pag-aaral. Darating ang sandali na makukuha ko ang kambal. Kapag ako ay nakapagtapos na at may trabaho na, makakaya ko ng labanan si Papa. Ang hiling ko lang, sana ay magbago siya para sa ganoon ay anihin pa rin niya ang respeto ko kahit na walang kasing sama ang ginawa niya sa akin.

Nandito na rin lang ako ay sasamantalahin ko na ang pagkakataon na ito, total ay pumayag na si Lennox. Pero kung may isang bagay akong nasisiguro sa sarili ko, 'yon ay ang hindi ako magkakagusto sa katulad niya na nakukuhang bumili ng babae at magwaldas ng kanyang salapi.

Kung marumi ang bagay na iyon, ang tumatangkilik doon ay marumi rin. Gagamitin ko na lang din ang interes niya sa akin para may marating ako sa buhay.

Nakatulugan ko ang pag-iisip habang nakatulala sa magandang kisame. Doon sa bahay ay walang kisame. Nabubulok at inaagiw na mga kahoy ang makikitasa tuwing tumitingala, isama pa ang mga butas na yero at mga nakasahod na timba sa bubong. Dito ay maputi ang kisame at magaganda ang mga pailaw.

Sa pagmulat ko ay hindi na magandang kisame ang nakita ko, kung hindi ay isang magandang lalaki.

Ha? Magandang lalaki?

Halos manlaki ang mga mata ko sa pag-aakala na isang panaginip ito. Si Lennox ay nasa may tagiliran ng kama, nakatayo at nakatitig sa kabuuan ko. Dahil sa gulat ay natauhan ako at halos mapaatras ako kahit na nakahiga ako.

"We have to talk, Sabby," sabi niya saka tumalikod kaagad.

Tinawag niya akong Sabby. Hindi naman niya alam na iyon ang palayaw ko. Agad akong napakurap.

"N-Ngayon na ba?"

"Yes. And it's time for lunch. I'll wait for you downstairs. May kailangan tayong pag-usapan," maawtoridad na sabi niya kaya kahit parang hilo pa ako ay agad akong napaisip.

Hindi kaya babawiin na niya ang naging usapan namin dahil baka hindi siya nasiyahan kagabi sa akin? At ngayon na na-realized niya, ididispatsa na niya ako at ibibenta sa iba?