Kabanata 4

Kabanata 4

MALAKING lalaki na gwapo. Ito ang nakikita ko sa mga sandaling ito kaya ako napatulala, matapos na bumangga sa kanyang malaking bulto ang katawan ko. Isa ba itong bodyguard din ng lalaking nakabili sa akin ng kinse milyones?

Sa nakikita ko ay talagang kaya ng mayaman na iyon na bumili at magwaldas ng salapi para sa isang babaeng walang karanasan. Ang bahay na ito ay mala-palasyo at hindi ko alam kung saan ako susuot kanina para tumakas. Nang sandali naman na makita ko ang gate ay may mga kalalakihan na dumating, at isa ito sa mga lalaking nakita ko sa garahe.

Natauhan ako nang hagurin niya ako ng tingin. Agad akong kumurap at kulang na lang ay yakapin ko ang sarili kong balot pa rin ng roba.

"Are you lost?" Tanong ng lalaki sa malalim na boses. Malalim iyon pero hindi parang boses na galing sa ilalim ng lupa.

Maganda ang boses niya, kasing gandang lalaki niya.

"If you're lost, I can lead you the way—back into your room, Sabiana."

Tumayo ang lahat ng balahibo ko sa katawan nang nanulas sa labi niya ang pangalan ko. Nakakainis isipin na nandito ako sa isang lugar na hindi ko alam kung saang panig ng mundo, May mgbantay at walang lalabasan, pero nakakaramdam ako ng ganito. Kadalasan naman kasi sa mga sumasambit ng pangalan ko ay pangit. Kadalasan lang din na si Papa iyon at parating pagalit. Naiibahan ako sa pagkakabanggit ng lalaking ito sa pangalan ko.

"M-Mister..." sambit ko at umarko kaagad ang mga kilay niya.

Agad ko siyang hinawakan sa mga braso, na kaagad naman niyang tiningnan, "Please, gusto ko na pong umuwi. Nakakaintindi po kayo ng Tagalog?" Ninenerbyos kong sabi.

Tumango siya at ibinalik ang mga mata niya sa mukha ko.

"Saan ka uuwi?" Seryosong tanong niya, "Sa tatay mo na nagbenta sa iyo?"

Agad akong napatda. Napabitaw ako sa mga braso niya at nakaramdam ako ng hiya, at awa sa sarili ko. Tapos na ang auction. Nabenta na ako. Bakit ba ako nakikiusap sa lalaking ito na patatakasin ako, ay amo niya ang bumili sa akin.

"Maswerte ka at sa club na iyon ka napunta. If you will go back home, baka kung saan ka ng club ibenta ng ama mo, at ibang tao na ang bumili sa iyo. Maganda ka pa naman at bata pa, for sure ay maraming magkakainteres sa iyo. Fifteen million isn't small. Paano kung sa susunod na auction ay isandaang libo lang ang maging tingin sa kalidad mo. Anong uri kaya ng tao ang bibili sa iyo sa halagang ganoon?" Tanong pa niya sa akin.

"Kahit na magkano pa ang pagkakabili sa akin, pare-parehas lang ang kulay ng mga lalaking bumibili ng babae. Lahat sila ay mga manyakis at masasamang nilalang! Maiitim ang mga budhi nila!" Galit naman na sagot ko sa kanya, makarating man lang sa boss niya.

Ito malamang ang kanang kamay ng lalaking iyon. Hindi ko maintindihan pero parang kilala ko ang lalaking ito. Hindi ko matandaan. Nakita ko na ba siya? Hindi pa. Imposible. Pobre kami kaya hindi ako magkakaroon ng pagkakataon na maharap ang isang tulad nito.

Wala siyang naging sagot pero nakatitig pa rin siya sa akin.

"If you're done now with your sentiments, I think it's time for us to go inside. Hindi ka pa siguro kumakain at hindi ka pa rin nakakapagpalit ng damit," aniya.

Ibinaba niya ang mga braso, "Follow me."

Wala akong nagawa kung hindi ang bumuntong-hininga. Hindi na talaga ako makakatakas dito.

Sumunod na lang ako, laglag ang mga balikat. Habang naglalakad kami ay nakatingin ako sa bulto ng lalaking nasa unahan ko. Iba siyang maglakad, parang ari niya ang mundo. Ang likod niya ay malapad, at mababakas sa tindig niya at hakbang ang kayang yabang. Para siyang may ipinagmamalaki na sobra. Lalaking-lalaki siya sa maikling salita, at wala pa akong nakita na tulad niya, kahit na ang mga lalaking nagdala sa akin dito.

"Alin ang gusto mong mauna, Sabiana?" Tanong niya na walang lingon.

Anong ibig niyang sabihin? Napaawang ang labi ko at hindi ako makasagot.

"A-Anong alin ang gusto kong mauna? Depende sa boss kung alin ang gusto niyang unahin."

Lumingon siya sa akin at hinagod ako ng tingin. Wala akong magawa kung hindi mapatingin na lang din.

"I mean, kung kakain ka na o mag-aayos ka na muna," sagot niya, at pakiramdam ko ay namula ako na husto. Iba kasi ang nasa isip ko.

Ang mga lalaking hayok sa laman, walang iniisip na iba kung hindi pakinabangan agad-agad ang babaeng binili.

"Kakain na muna," sagot ko.

Gustuhin ko man na mag-inarte ay hindi ko kaya na huwag kumain. Kahit na ganito na ang buhay ko ay ayaw ko pa rin na mamatay dahil sa mga kapatid kong pinangakuan ko na babalikan ko. Sana naman ay pakainin sila ni Papa.

Kung saan-saan kami sumuot, at sa kasusunod ko sa kanya ay namalayan ko na nasa loob na ulit kami ng bahay. Muling nabuhay ang kaba sa dibdib ko na baka narito na ang lalaking nagmamay-ari sa akin at makasalubong na namin.

"Young master!" Bulalas ng matandang babae na sumulpot sa may pader.

Ito ang babaeng tinaguan ko kanina, at tinawag nitong young master ang kasama ko. Young master. Ibig sabihin ay anak ito ng old master. Diyos ko. Halos mapapikit ako nang mariin.

"N-Nahanap niyo na po si Ma'am."

"Hindi siya ganoon kahirap hanapin," sagot naman ng lalaki, "Nakahanda ba ang mesa? Kakain daw muna siya bago siya magbibihis. Assist her, Helen."

"Opo, young Master. Kayo ho, hindi ho kayo sasabay?"

"I already had dinner with Nix and Dad."

Dad? Kaagad na parang naalarma ang buong sistema ko. Nag-dinner siya kasama ang Dad niya. Iyon marahil ang old master. Nasaan ang lalaking iyon?

"Sige po. Pagkatapos ay sasamahan ko na po si Ma'am sa kwarto niya."

Tumango ang lalaki at saka tuluyan na iniwan kaming dalawa ng matandang katulong, na sa tingin ko ay mayordoma rito.

Tiningnan ako ng babae habang nakasunod naman ang mga mata ko sa tinatawag na young master. Hindi kanang-kamay ang lalaking iyon. Amo iyon.

"Huwag na po kayong tumakas, Ma'am. Ang bahay pong ito ay puno ng security, at kahit po marating ninyo ang gate ay hindi rin kayo makakaalis dahil hindi ho iyon basta nabubuksan. Tayo na ho sa komedor at nang makakain na kayo. Ako nga po pala si Helen."

Tumalikod kaagad si Helen at tuwid ang likod na naglakad. Tahimik na lang ako na sumunod. Hindi ko alam kung anong naghihintay sa akin sa bahay na ito.

"P-Pwede ho bang magtanong?" Naisip kong sabihin kay Manang Helen.

"Pasensya na po, Ma'am pero wala po akong pwedeng isagot sa mga tanong ninyo dahil wala po kaming permiso na pagkuhanan ng impormasyon dito. Si master na lang po siguro ang tanungin ninyo kung may gusto po kayong alamin."

Hindi naman ako nakaramdam ng pagkapahiya sa sagot ng babae. Nakita ko kasi talaga na pormal ang pakikitungo nito sa amo. At wala naman talagang karapatan ang mga katulong na magsalita ng kahit na ano. Isa rin akong kasambahay, pa-extra extra nga lang pero alam ko ang mga bawal na gawin at dapat na gawin.

"I-Itatanong ko lang po sana kung sino ang may-ari po ng bahay. Kung iyon po bang y-young master o iyon pong daddy niya? Iyon lang po," malumanay ko naman na sagot.

"Ay si young master po, siya lang naman po ang nakatira rito. Wala po rito si Don."

Halos manlaki ang mga mata ko. Nangangahulugan na ang lalaking iyon na mismo ang bumili sa akin. Ang lalaking kausap ko ay siya na mismong nagmamay-ari sa akin. Agad akong napalunok.

Nakakatakot siyang tingnan dahil malaki siyang tao, pero hindi siya pangit. Kung magsalita siya ay may awtoridad pero hindi rin naman ganoon na nakakatakot. Hindi siya sa akin nagpakilala. Wala siyang naging sagot nang sabihin kong maitim ang kanyang budhi.

Magandang lalaki siya. Hindi. Napakagandang lalaki kamo. Hindi normal na pogi ang young master. Ano iyon? Bonus ba iyon na hindi pa katandaan at hindi rin pangit ang nagwaldas ng kinse milyones para sa akin? Kahit na saang anggulo tingnan ay hindi ko pa rin matanggap. Wala naman akong mapapala rito. Ang ama ko ang nakinabang ng lahat, at hindi ko man lang nga alam kung maaambunan man lang ba ang kambal kong mga kapatid.

Tahimik na akong sumunod hanggang sa dining room. Pakiramdam ko ay walang katapusan ang nilalakad namin papunta roon.

Nailibot ko pa ang mga mata ko sa palibot nang buksan ni manang Helen ang pintuan. Nakapahabang mesa ang bumati sa akin, maraming upuan na parang higit sa dalawampung tao ang pwedeng maupo. Ang liwanag ng kisame, tulad din sa mga pasilyo na dinaraanan namin, na sa tuwing tatapat kami ay umiilaw ang mga bombilya, at kusang namamatay kapag wala ng tao.

"Kumain po kayo nang maayos, Ma'am. Kung may kailangan po kayo ay magsabi kayo sa kahit na sino sa amin. Lima lang po kami rito na kasambahay. Ako ang mayordoma. Si Dessa naman ay sunod sa akin, si Janis, si Mayline at si Arlene. Kanya-kanya po kaming trabaho pero kapag nag-utos kayo sa kahit na sino ay uunahin namin kayo."

"Kaya ko naman po. Isa rin po akong kasambahay," sagot ko naman nang ipaghila niya ako ng upuan.

Pakiramdam ko ay natilihan si Manang Helen sa sinabi ko pero binalewala ko na lang. Gusto niya sigurong magtanong pero nakasara ang bibig niya.

"Ang bilin po kasi ni young master ay asikasuhin po kayo na mabuti at tulungan. Hindi po namin kayo pwedeng pabayaan. Kahit sa oras ng pagbihis niyo ay dapat may isang nariyan. Ganoon po ang patakaran niya."

Napatingin ako sa matanda. Ibig ba nitong sabihin ay pagsisilbihan ako rito? Bakit naman? Binili lang ako ng boss nila para gawing parausan. Nakapagtataka na ang isang tulad ng lalaking iyon ay kailangan pang bumili ng babae. Pihadong nagkakandarapa ang magagandang babae para lang mapansin ng young master. Hindi ako maniniwala na wala iyong babae, o mawawalan iyon ng babaeng maikakama.

Nag-umpisa si Manang Helen na ialagay sa harapan ko ang lahat ng mga masasarap na pagkain. Napatulala pa ako sa mga plato dahil hindi ko alam kung alin ang unang kukunin ko. Hindi sa pagiging madrama pero naalala ko ang mga kapatid ko. Iniisip ko kung kumain na sila sa mga oras na ito, habang ako ay nandito, kaharap ang isang pata, hamon, lumpiang sariwa, at kung anu-ano pa. May mga hipon pang malalaki at may mga sipit ng alimango.

"Tikman niyo po ito, Ma'am. Galing po ito sa mismong King crab na inaalagaan para kunin ang mga sipit. Kapagkuwan ay tumutubo rin ang mga iyon na parang halaman," nakangiti na alok ni Helen sa akin.

Inilagay niya sa plato ko ang isang malaking sipit na wala ng talukap. Narinig ko na rin iyon, na tumutubo ang mga sipit ng alimango at hindi kailangan na patayin para lang kumuha ng makakain. Sipit lang, sapat na.

"Hindi naman po kayo allergic sa mga ganito?"

"Sa mahirap po na tao ay hindi uso ang allergy, manang Helen. Baka po kahit may allergy kami ay hindi na namin namamalayan," sagot ko naman na medyo ikinangiti niya.

"Tama po kayo."

"Namamantal po ako riyan noong elementary ako, saka namamaga ang mukha at nguso pero nang tumagal na po ay wala na rin naman," kwento ko na rin para kahit paano ay medyo mapanatag ako, kahit na alam kong hindi iyon mangyayari.

Nasa ibang bahay ako. Pagmamay-ari ako ng isang mayamang lalaki. Baka mamaya lang sa pagpanhik ko ay kung ano na ang gawin niya sa akin. Sa itsura niya at laki niya, kapag ginawa na niya ang lahat ng kahayupan sa katawan ko, baka iyon na ang katapusan ko.

Nalungkot akong muli sa sinapit kong ito. Kaya ko pa sanang masikmura kung nasisiguro ko ngayon na may makakain ang mga kapatid ko, bunga ng pagbebenta sa akin ni Papa, pero sa ugali ng ama namin, baka nasa pasugalan na iyon at nilulustay na ang pera na nakuha mula sa anak niyang pinalaki niya lang pala para pagkakitaan.

"Manang Helen, hindi ko pa naman po katapusan, 'di ba?" Nakatulala kong tanong sa kanya.

"K-Katapusan?"

"Hindi naman po ako papatayin dito, 'di po ba?" Sa pagkakataon na ito ay tumingala ako sa matanda na hindi makasagot sa tanong ko.

"Walang papatay sa iyo rito, Sabiana," sagot ng lalaki sa may likuran namin.

Agad akong napalingon. Ang lalaking bumili sa akin. Kung saan saan ito sumusulpot. Daig pa niya ang isang multo.

Iba na ang kanyang damit. Mukhang bagong ligo siya. Naaamoy ko ang sabon niya, at ang buhok niyang may kakapalan ay medyo basa rin.

"Don't frighten yourself. Put your mind at ease because no one will hurt you here."

"Nasasabi mo ba iyan dahil ikaw ang lalaking bumili sa akin?" Tahasan kong tanong sa kanya.

"Yes," walang gatol niyang sagot kaya napalunok ako, tapos ay agad niyang binalingan si manang Helen, "Si Janis?"

"Nasa trabaho niya po, young master. Tatawagin ko po."

"Ako na," sagot niya sabay talikod.

Ang bawat kilos at salita niya talaga ay nagpapakita kung ano siya, pero bakit may pakiramdam ako na daig pa niya ang isang hari? Para siyang may-ari ng isang mundo kung makaasta. Hindi naman siya mukhang mayabang pero ang itsura niya ay hindi basta basta matitinag.