Mafia Boss, Judge Me- Chapter 2

Rhian POV

After 5 years

Ang hirap bumangon ng mga panahong wala akong kakampi or karamay. Nakapag tapos na ako ng pag aaral. Na padpad ako sa US at doon nag tapos, ginamit ko ang perang binigay ng ex ko. Oo tama ex ko, hindi kona kasi alam ang pangalan nya haha

Well mas mabuti yon wala na rin naman akong pakialam sa kanya ngayon.

"Rhian anong balak mo ngayon nakauwi kana ng Pinas?" Tanong ng matalik kong kaibigan na si Leo, Lea ang tawag sa kanya kasi nga bakla sya pero lalaki sya manamit at mag salita.

"I do not know either" sagot ko.

"Maybe I'll apply for a job in the meantime" dagdag kopa.

Nakakainip naman kasi kong wala akong gagawin ano, may trabaho na ako sa US, my sarili na akong campany don,

Kamusta na kaya ang pamilya ko! Ang mga magulang ko at mga kapatid ko?. Kamusta na kaya si bunso? Ang dami kong tanong sa sarili ko. Nag papasalamat ako sa kanila! Bakit? Dahil tinaboy nila ako. Kong hindi nila ginawa yon siguro hindi ako naging successful ngayon.

"Are you crazy? Why are you applying? Baka masungit pa ang maging amo mo! " Sermon nito.

"Gusto kong puntahan ang pamilya ko" sabi ko.

"Gusto ko silang makita" dagdag na sabi ko.

Kahit naman pinalayas nila ako pamilya ko pa rin sila. Wala ako sa mundong ito kong hindi dahil sa kanila.

"Ahh baliw kana nga talaga, tinakwil kana nga gusto mo pang dalawin! ".

"They are still my family" sabi ko.

Kahit anong mangyare ang pamilya ay pamilya hindi na mababago yon. May tinayo akong mall dito sa pinas, malapit sa lugar namin balak ko pag napatawad na nila ako dun ko sila unang ipupunta.

"Bahala ka nga ang kulit mo" biglang sabi nito.

Sana naman maayos na ang pamilya ko, kahit tinakwil nila ako hindi ako nag tanim ng sama ng loob sa kanila.

"Ano naman ang aaplayan mong trabaho kong sakali?" Tanong nito.

Napaisip ako kong ano nga,.

Naiinip kasi ako kong wala akong gagawin. Sanay na ang katawan ko na may ginagawa, kaya siguro naging successful ako.

"I don't know" tipid kong sabi.

Im Rhian Shane De Guzman now. Wala na si Rain patay na. Binaon kona sa limot ang dating Rain.

Bahala na kong ano ang trabaho na mapapasukan ko sanay naman ako sa trabaho lahat na yata nasubukan ko. Kaya easy na lang sa'kin ang mag trabaho.

Nung nasa US kasi ako pinag sikapan ko talagang mag aral habang nag tatrabaho. Yung ipon ko kasi na pera na binigay ng ex ko pinang tayo ko ng negosyo. Inabot ng isang taon bago ito sumikat kaya nahirapan talaga akong pag sabayin ang pag aaral at pag aasikaso sa negosyong pinapatayo ko.

Dahil na din sa tulong ng mga kakilala ko naging sikat ang negosyong itinayo ko hanggang na nakilala ito, at dahil nasa US ako non iba ang value ng pera doon kumpara sa pinas.

Siguro pupuntahan ko sila sa mga susunod na araw sana lang doon parin sila nakatira para hindi na ako mahirapan na hanapin sila. Miss ko na kasi ang bunso namin, siguro malaki na ito.

I'm here now in the house I bought. Binili ko talaga to para sa pamilya ko, malapit lang din ito sa dati naming bahay. Ilang kanto lang ang lalakarin upang makarating don.

"Infairness ang ganda ng taste mo ha" biglang singit ni Lea.

"Naman" ngiting sabi ko.

"Ang laki nyan kaya mo bang linisin mag isa yan? " Tanong nito, natawa naman ako dahil don.

"May kinuha akong tagalinis dito, tatlo sila" i said.

"Eh kailan mo naman dadalawin ang pamilya mo? " Tanong nito.

Sinabi ko sa kanya lahat ng nangyare sa buhay ko kaya alam nya. Wala akong nilihim sa kanya mula ng makapalagayan ko sya ng loob. Kaya alam nya ang naging issue ko sa pamilya ko.

"I don't know. Maybe next day or month" sabi ko.

"Parang hindi pa yata ako handang mag pakita sa kanila. Baka husgahan nanaman nila ako" malungkot kong sabi.

"Hayaan mo at sasamahan kita. Basta sabihin mo lang kong kailan okay! At majombag nga ang mga taong yon" naiinis na sabi nito.

Ako naman natawa, buti na lang may isa akong kaibigan na gaya mo. Minsan mas magandang kasama ang bakla kesa sa babae. Walang plastikan.

"Let's go dalawin natin ang Rhian Mall na pinatayo ko" biglang sabi ko.

"Okay" tipid na sabi nito.

Nag bihis lang ako ng damit, isang maluwang na white t-shirt at maluwang na black pants ang pinares ko then nag black boots ako.

Hindi ako mahilig mag kotse. Mas gusto ko ang Ducati na palagi kong dala, masyado kasing matraffic dito sa Pinas.

"Ready? " tanong ko.

"Jusko Rhian, jan mo pasasakayin ang beauty ko? Pa'no kong mahulog ako jan?" Natatakot na sabi nito ako naman natawa haha imbis na sumagot.

"Mag kokotse ako" inis na sabi nito.

Mabilis kong pinaharurot ang sakay kong ducati, alam naman nya kong saan ang Rhian Mall hihintayin kona lamang sya don.

Pag dating ko sa Rhian Mall napangiti ako at napakadaming tao, patapos na ito.

Saglit ko lang hinintay si Lea.

"let's go" masayang sabi ko.

Sa unang pag kakataon makikita kona ang mall na pinag hirapan kong ipatayo.

Pero natigilan ako sa pag lalakad ng makita ko ang isang matandang lalake na namamalimos. Agad na ngilid ang luha ko sya yon hindi ako maaaring mag kamali.

"bakit?" tanong ni Lea, tinuro ko yung lalake at nag salita, sinundan naman nya ng tingin ang kamay ko.

"Si Papa yon" sagot ko sa nahihirapang boses.

"Puntahan natin" sabi nya, natatakot ako baka anong sabihin nya sa akin.

Hindi pa ako nakakasagot ng hilahin ako nito palapit kay Papa pero bago kami makalapit ng tuluyan nakita ko ang bunso kong kapatid, napakadungis nito. Lalo akong napaiyak, anong nangyare sa inyo nong mga panahong wala ako? Nang tuluyan na kaming makalapit narinig ko ang sinabi ng kapatid ko.

"Papa nagugutom na ako" nahihirapang sabi nito na halatang gutom na dahil na nginginig na ang katawan nito.

"Anak wala pang nag bibigay kay Papa" malungkot na sabi ni Papa.

Hindi na ako nakatiis. Lumapit na ako sa kanila.

"Ineng palimos" sabi ni Papa sa akin ng makalapit kami, humigpit ang hawak ko sa kamay ni Lea hindi ako nakilala ni Papa dahil sa reaksyon ng mukha nito.

"Kahit para sa anak ko lang pang kain nya" dagdag na sabi ni papa, nanatili akong nakatingin habang tumutulo ang luha sa kanya.

May nag tapon ng tirang pag kain sa tabi ng basurahan na malapit sa amin kaya agad na tumakbo ang kapatid ko para makalapit don, tuwang tuwa itong bumalik sa pwesto kong nasaan kami.

"Papa halika na kain na tayo" sabi ng kapatid ko sa masayang boses. Akmang isusubo nya yon ng mag salita ako.

"Bunso madumi na yan" gulat itong tumingin sa akin,

"Bunso?" nag tatakang tanong ng Papa ko.

"Ka edad nya po kasi ang bunso kong kapatid tapos parehas pa silang babae!. Miss kona nga po yon eh" paliwanag ko sana makalusot.

"Alam mo po ate isa lang ang tumatawag sa akin ng bunso. Si ate Rain lang, kaso hindi na namin sya makita kahit anong hanap namin. Miss na din namin sya diba tatay" mahabang paliwanag nito na kinatango naman ni Papa.

Naiyak ako sa nalaman ko ibig sabihin hinanap nila ako.

"Halikayo sumama kayo sa akin kakain tayo" sabi ko.

Kanina pa tahimik ang kasama ko, ni wala man lang imik.

"Talaga Ate?" masayang tanong nito.

"Oo naman tara na" tanong ko pero nababasa kong may pag dadalawang isip itong sumama sa akin.

"Saan po tayo kakain?" malungkot na tanong nito.

Tinuro naman ang Rhian Mall na nasa harapan namin.

"Hindi po pwedeng pumasok dyan sabi nung masungit na namamahala. Nung minsan nga pong pumasok ako dyan pinag tabuyan ako, bawal daw po ang mga kagaya namin dyan" malungkot na paliwanag nito.

Dahil sa nalaman ko nagalit ako, hindi ko alam na ganon pala ang ginagawa ng namamahala dito.

"Grabe naman, hindi nila alam pamilya mo yan" singit na sabi ni Lea pero ang huling salita ay binulong lang nito upang hindi marinig ng Papa ko.

Mukang alam kona kong saan ako mag aapply ng trabaho.

"Akong bahala tara na" pagyaya ko sabay hila sa kanilang dalawa para hindi na sila makatanggi pa.

Hindi ko akalain na ganon ang pag papalakad ni Belo sa Rhian Mall. Ipinag katiwala ko pa naman ito sa kanya.

Naalala ko wala pala akong cash haha, kaya nag labas muna ako ng pera.

"Lea ikaw na muna ang bahala sa kanila, I need cash. Para na rin may maibigay ako sa kanila" bulong kong sabi.

Kanina ko pa sila gustong yakapin, pero hindi ko magawa. Nahihiya ako.

Mabilis lang naman ako at di nag tagal. Pag balik ko nakita kong nag kakagulo, pag tingin ko pinag tutulakan nila si bunso at Papa.

Biglang nag init ang ulo ko sa ginawa ni Belo sa Papa at kapatid ko, umiiyak na din ang kapatid ko at si Papa nakayuko lang. Nag madali akong lumapit sa kinaroroonan nila.

"Sabi ko sayo ate hindi kami pwede dito" umiiyak na sabi ni bunso.

"Sino bang nag papasok sa kanila? Ang dudumi at ang babaho. Diba sinabi kong wag mag papapasok ng mga pulibi dito!" Galit na sabi nito sa guard.

"May pang bayad naman kami!" I said in a cold voice.

Hindi yata ako nakilala nito at tinaasan lang ako ng kilay.

"Wala akong pakialam, hindi sila nababagay dito!" Nang gagalaiting sabi nito.

Mas lalo akong nagalit dito, pinapatunayan mo lang na hindi ka nararapat sa trabahong meron ka ngayon Belo.

"Belo Lazaro" bigkas ko sa buong pangalan nito.

Napatingin ito sa akin na nakakunot ang noo, ng makilala ako nito ay namutla ito at natatakot na tumingin sa akin.

"Maam! Sorry kayo po pa--" hindi kona pinatapos ang sasabihin nito ng sumigaw ako.

"Stop" pigil ko sa kanya at ngumisi ng mala demonyo

"Let's talk later!" galit kong sabi.

"Mam sorry po--" tinaas ko ang kamay ko para pahintuin sya.

Nilagpasan namin ito ng nakanganaga.

"Ate takot pala sila sayo" manghang sabi ni bunso, natawa naman ng bahagya si Lea.

"Makakakain na tayo yehey" masayang sabi nito.

Ganito pala ang pamamalakad mo sa Rhian mall. Hindi ako na inform. Buti at may mga bumibili pa dito sa pangit ng ugali mo Belo!.