Mafia Boss, Judge Me! Chapter 3

Shon pov

Its been 5years simula ng iwan ko ang babaeng una kong minahal sa mura nitong edad. Kaya siguro ayaw kong pumasok sa commitment dahil mahal ko parin sya.

Im 30years old now at wala parin asawa, pero madami ng naikama. haha!.

Habang binabaybay ko ang daan papuntang company bigla na lang may humaharurot na sasakyan, at nakaducati ito fvck he is a girl! Damn it! Kong makapag patakbo akala mo hindi takot mamatay. Tsk! Astig, napaka bilis ng takbo nito sinubukan ko pa syang habulin pero hindi umabot ang kotse ko. haha!.

Hanggang nawala na ito sa paningin ko, ngayon lang ulit naagaw ng isang babae ang attention ko, mag mula ng mag hiwalay kami ni Rain. Wala ng babae ang nakaka agaw ng attention ko. Maliban sa babaeng naka ducati na to. tsk!.

Im interested to her.

Pag dating ko sa company agad kong pinatawag si Basty para ipahanap ang babaeng sakay ng ducati kanina.

"Find this woman. Riding the Ducati here in our area" I said.

Natitiyak kong dito lang sa area natin ang babaeng yon.

"Okay sir".

Napangiti ako, unang kita ko palang sayo nag ka interes na ako. Hindi ko pa man nakikita kong ano ang itsura mo.

***

Rhian POV

Habang kumakain tuwang tuwa ang kapatid kong si Nyebe.

Bale apat kaming mag kakapatid ako ang panganay at bunso si Nyebe ang sumunod sa akin si Storm at si Thunder naman ang sumunod kay Storm.

Bale ako si Storm and Thunder at Nyebe.

Oh diba mas maganda parin ang name ko dati 'Rhain' haha kesa sa Nyebe.

Ewan koba sa parents ko bat ganon ang mga pangalan namin ang papangit. Pero dibale maganda naman ako haha!.

"Masaya kaba bunso?" Tanong ko

Ano pa kayang hirap ang naranasan ng pamilya ko? Sisiguraduhin kong hindi na kayo mag hihirap pa, hindi kona kayo papabayaan. Hinaplos ko ang buhok nitong gulo gulo parang isang taon na hindi nag suklay. Haha

"Opo masaya, sana nandito din po si Ate Rain para may ate din ako!" Malungkot na sabi nito.

'Wag kang mag alala bunso nandito na ako' ani na isip ko.

Narinig ko naman na napaubo si Lea, siniko ko ito baka makahalata sila.

"Maraming salamat Ineng!" Pasasalamat ni Papa.

"Hindi ko alam kong papano ako makakabawi sayo!" Dagdag na sabi nito.

"Wala po yon Papa" sabi ko nagulat naman ito sa binanggit ko sh*t.

"Para kona po kasi kayong Papa kaedad nyo lang din po ang Papa ko". Palusot ko bahang napapakamot sa ulo. Napangiti ito at napatango hudyat na naniniwala ito sa sinabi ko.

"Mauuna na kami Ineng at ang asawa ko walang kasama may sakit ito maraming salamat ulit". Pag papaalam nitong sabi.

Natigilan ako may sakit si Mama. Anong nangyare sa kanya?

"Bakit po na pano po ang asawa nyo ? " Tanong ko,

"Kahit kasi pagod ito pinag tatrabaho parin ng Tiya ng mga anak ko. Kaya siguro hindi kinaya ng katawan nito" malungkot na saad ni Papa.

Fvck! Hindi pa rin nag babago si Tiya. Matapobre pa rin ito hanggang ngayon.

Aalis na sana ito ng pigilan ko. Dumukot ako ng pera at binigay dito.

"Sana po makatulong ito, bukas po mag kita ulit tayo dito. Ganitong oras din po!" Sabi ko.

Nag dadalawang isip pa ito kong kukunin oh hindi ang perang binibigay ko.

"Sige na po para po ito sa asawa nyo para na din kay bunso" sabi ko.

Makahulugan ako nitong tinignan bago kinuha ang pera at nag pasalamat

"Maraming Salamat Ineng malaking tulong ito sa amin lalo na sa asawa ko may pang bili na ako ng ulam at bigas" maluha luhang sabi nito.

Gustong gusto kong yakapin si Papa pero pinigilan ko ang sarili ko.

Hindi ko alam kong ano ba ang dapat kong maramdaman gayong nakita kona si bunso at Papa. Masaya dahil nakita kona sila, malungkot dahil hindi maayos ang kalagayan nila.

"Mag iingat po kayo, basta po bukas ganitong oras" bilin ko kay Papa.

Nakangiti itong tumango bago tuluyang umalis.

"Ay bakla kawawa naman pala ang pamilya mo" malungkot na sabi nito.

"Kaya nga bakla. Simula kasi ng umalis ako wala na akong naging balita sa kanila" malungkot kong sabi.

"Okay lang yan bakla babawi ka naman eh" sabi ni Lea sabay kindat napangiwi naman ako sa kanyang ginawa.

Babawi talaga ako sa mga panahong hindi nila ako kasama.

"Kailan ka mag papakilala sa kanila?. Base sa ekspresyon ng tatay mo hindi ka nito nakikilala" sambit nito.

"Hindi ko alam kong kailan ba ang tamang panahon" I said.

Gusto ko munang alamin ang kalagayan nila sa lalong madaling panahon. Nang maalala ko ang trato ni Belo sa pamilya ko ay nag init ang ulo ko.

"Tara sa Rhian Mall, may tuturuan ako ng leksyon!" Galit kong sabi.

***

Pag ka kita pa lang sakin ni Belo nakayuko na ito, halatang natatakot.

Hindi pa ako nag sasalita ng mag salita ito.

"Ma'am wag nyo po akong tatanggalan ng trabaho kailangan ko po ito may sakit po kasi ang mama ko!" Pakiusap na sabi nito.

May sakit pala ang mama nito, pero bakit ganon nya tratuhin ang mas mababa kesa sa kanya.

"Hindi ako natuwa sa trato mo sa kapatid at Papa ko" galit kong sabi. Gusto ko syang murahin! Galit ako sa kanya.

Nakita ko naman na nagulat ito, at kumunot ang noo!.

"Mabahang kwento kong bakit ako nalayo sa kanila at hindi ko balak na isalaysay sayo ang bawat detalye ng buhay ko" galit kong sabi.

"From now on hindi na ikaw ang mamamahala ng Rhian Mall" matigas kong sabi.

"Ayos lang po maam pero sana wag nyo po akong tanggalan ng trabaho" sabi nito, napaisip naman ako, gagawin kitang cashier.

"Maaari kang maging cashier mukang kulang yata ang mga cashier dito" saad ko napatango tango naman ito.