Chapter 4
Mr Mercado POVKinabukasan ay maaga akong pumasok sa company upang maisagawa ko ang aking plano na paalisin ang CEO nitong si Anastasia at angkinin ito."Mr Mercado ang saya yata nyo ngayon," sabi ng isang guard sa 'kin.Ngumiti lang ako ng ubod ng tamis, na parang nanalo ako ng lotto, hanggang nag ring ang aking phone kaya agad ko itong tiningnan ang tumawag, mas lumawak ang aking ngiti nag nakita ko kung sinong napatawag kaya agad ko itong sinagot."Hello!" sagot ko sa tumawag."Hello Mr Mercado ready na ho ang lahat ikaw na lang ang kulang at hinihintay," sabi ng kanilang linya na kina saya ko."Okey I'm coming," saka ko pinatay ang tawag pero bumaling muna ako sa security at may iuutos kasi ako dito."Guards!" tawag ko rito sa dalawang guard."Yes sir?""Yes sir?"Sabay sagot nilang dalawa sa 'kin."Wag nyo papasukin sa loob si Tanya Snow, maliwanag?" utos ko sa dalawang guard."Yes sir!"" Yes sir!"Magkasabay paring sabi sa dalawang guard na kina ngiti ko ng malawak."Very good! Kung magawa nyo ang sinabi ko maya may bunos ako ibigay sa inyo. Kaya gawin nyo ang pi nag uutos ko," dagdag kong sabi na kina tango lang sa dalawang guard."Thank you advance sir!" pagpapasalamat sa dalawang guard sa akin na kina saya ko ng husto.Habang papasok ako sa elevator at walang tigil ang aking ngiti, ngiting tagumpay. Pagpasok ko pa lang sa elevator ay bakas parin ang sayang nararamdaman ko sa mga oras na ito. Dahil sa wakas ay mapa sa akin na ang Company na matagal ko mg pinangarap mapa sa akin. Ilang sandali ay naka rating na ako sa conferences room kung saan gaganapin ang meeting ng mga board members kung saan nag hinihintay ang mga kasamahan kung hangal. Agad akong pumasok sa loob conference room na may ngiting na ka paskil sa aking labi."Good morning everyone!” bati ko dito sa loob ng conference room."Good morning mr Mercado, at bakit mo na isipang magpatawag ng meeting?” Tanong sabi ni Mrs Chow kay Mr Mercado."Mukhang nagadali ka ata Mrs Chow. Nag patawag ako ng meeting upang nais kung palitan ang ating CEO, at gusto kung pabutuhan natin kung sino ang uupo bilang bagong CEO," sabi ko sa kanila na taas noo. Dahil sa sinabi ko ay maraming board members ang nag bulong bulungan sa mga sinabi ko kaya napa taas ang kilay ko habang naka tingin sa kanilang reaction."Pero bakit natin papalitan ang ating CEO, maganda naman ang kanyang pamamalakad nya sa kumpanya, at ano ang iyong dahilan mo Mr Mercado?" sabi ni Mr Reyes."Hindi pa ba sapat na hindi sya umaatin sa pag pupulong natin Mr Reyes ni hindi natin alam kung sino sya at sa...." Hindi ko na tuloy ang aking nais sabihin dahil biglang pumasok si Tanya Snow, lihim kong kinuyom ang aking kamao dahil biglang pag pasok ni Ms Snow.'Boy***t! bakit na ka pasok pa ang babae na ito? mga tarantadong guard na yun, napaka linaw ang aking sinabing wag papasukin ang babae na ito. ' sabi sa isip ko.Habang isip at puso ko ay umaapaw sa galit,nais kong paalisin si Ms Show dahil ayaw na ayaw kong pumalpak ang aking plano at ito ang kanang kamay sa CEO.'Walang hiyang babae na ito, bakit nya alam na may gagawin pag pulutong ngayon araw. Ang lakas ng pakiramdam sa walang hiya, di maari ito kailangan ko ma dispatsa ito bago pa malaman ang lahat na ginawa ko. ' dagdag ko pang sabi sa aking isipan.Maraming sinasabi si Tanya pero wala akong na intindihan kahit isa dahil busy ako sa kakaisip kung paano ko iyo mapa alis.'Pinag bantaan ba ako sa walang hiyang babae na ito, " sabi sa isipan ko.'Sandali, parang may hindi tama dito. Sa kanyang ngiti ay parang may ibig sabihin nito. Sh*t! Kailangan ko na atang umalis dito, " balisa kong sabi sa aking isipan habang naka tingin sa pintuan.'Hanggang narinig ko ang kanyang sinabi at binanggit ang pangalan sa isang babae na matagal na ko nang pinatay si Anastasia Clinton ang nag iisang anak ng aking kaibigan. Paano buhay pa ito? Matagal ko na itong pinatay sa utos ng aking tauhan! Sh*t kailangan ko ng maka alis dito, ' sabi ko sa'kin sarili.Tatayo na sana ako ng bumukas ang pinto nakita ko kung sino ang aming CEO at ang may ari ng Building na ito, wa lang iba kundi ang kaibigan ng aking anak. Kaya malaki ang kumpyansa sa aking sarili na hindi nya ako papaalisin sa aking pwesto dahil may pag sasamahan naman sila ng aking anak anakan na si Katrina.Malawak ang aking ngiti dahil ang isang babaeng CEO nila ay walang alam sa isang bussiness kaya mas lalo akong ngumiti ng maluwag, ningitian ko ito ngunit hindi man lang ngumiti pabalik sa akin kaya nawala ang pagka ngiti ko napalitan ng pagka inis, pero napa tingin ito sa aking pwesto ng malamig na kinaka kilabot sa aking kalamnan at kina mutla sa aking mukha at pawisang pa ako ng malamig.'Anong klaseng tingin na inuukol nya sa akin, parang bigla akong kinakabahan sa uri nyang tingin, hindi pwede ito. Baka may alam na ito sa mga ginagawa kong pag nanakaw sa kanyang kumpanya. Kailangan maka hanap ako ng alibay o palusot dito upang hindi ako mahulog sa patibong na ako mismo ang gumawa. ' sabi sa aking isipan na kinakabahan.Hanggang nag sasalita ito sa harap ng board members na kina mangha ng lahat at pati ako ay na mangha sa kanyang galing. Kung ang Assistant nito ay magaling, pero si Ms Clinton ay subrang galing sa pag sasalita at pag papaliwanag sa lahat na bagay, pati ako ay napa hanga sa kanyang taglay na kahusayan at katalinuhan sa larangang ng negosyo. Nakita ko sa mga mata ng kasamahan ko ang pagka hanga sa isang taong ngayon lang nila nakita ng personal. Kung ang isang Ana na kilala ko dati na mang mang at walang paki alam sa paligid kahit na harap harapan ito pinag luluko sa aking anak anakan ngayon ay ibang Ana ang aking nasa harapan, palaban na ito at matapang na tumingin sa lahat narito sa conference room. Mukhang dihado ako dito ngayon kailangan ko maka alis dito bago pa nila nalaman ang lahat na nagawa ko.'Ito na ang oras upang umalis,' sabi sa aking sarili, tatayo na sana ko ngunit biglang akong tinawag ni Ana kaya mas kina mutla ko ng husto.Chapter 5Tanya POV'I'm so excited kung ano ang hitsura nila pag nakita ang totoong CEO ng personal, ' ngiting sabi ko sa aking isip hanbang pinanood ko ang kuha sa CCTV sa loob ng opisina kung saan kami nag hintay nang tamang oras. Pag pasok ni Mr Mercado ay agad din akong kumilos, lumabas ako sa opisina ni Ana doon kasi kame ng stay kasama ang kambal. Lahat ay nasa ayos na, alam din ng security guard ang pag dating namen kaya kahit anong pag sulsol ni Mr Mercado dito ay hindi kakagat ang mga ito dahil mga tauhan ni Ana ang lahat na ka palibot dito. Pag dating ko sa harap ng pinto ay agad ko itong tinulak na parang wala lang. "Good morning everyone I'm sorry kung late ako, kung hindi pa ako pumunta ng maaga sa office ng amo ko hindi ko malalaman na may meeting pala dito, diba Mr Mercado?" ani ko na may pag uuyam."Pwede ko ba malaman kung among agenda sa meeting NA ITO Mr Mercado? " idiniin ko pa ang NA ITO para malaman nya na hindi ako sang ayon sa kanyang mapa ngahas na bilaang
Chapter 6 (Someone's POV) Habang nagsasalita si Ana, hindi ko maiwasang humanga sa kanyang husay sa negosyo. Sa bawat isyu na lumalabas, mabilis niya itong nasosolusyunan, kaya't nagpalakpakan ang mga board members. Subalit, si Mr. Mercado lang ang natatangi—hindi siya nagpakita ng anumang kasiyahan. Habang nagpapatuloy ang pagpupulong, napunta ang usapan sa pagkawala ng malaking halaga ng pera. Nagsimula ang bulung-bulungan sa paligid, at ang tensyon ay ramdam sa buong silid. Agad na ipinatawag ang head ng accounting department upang magbigay ng mga dokumento. Kitang-kita ko ang pagkabalisa sa mukha ni Mr. Mercado; namumutla na siya. Naramdaman namin ang bigat ng sitwasyon nang magsalita na ang aming CEO. "Makinig kayong lahat," panimula ni Ms. Anastasia Clinton, ang CEO ng kumpanya, habang tumitindi ang kanyang awra. "Higit sa 200 bilyon ang nawala sa ating kumpanya. Iisa lang ang may pananagutan dito. Dahil sa kanyang kapabayaan, labis akong nadismaya. Sisiguraduhin kong gagapan
Chapter 7 Alex POV Pareho kami ni James—o mas maganda sigurong sabihin, lahat kami—ay nagulat sa mga rebelasyon ngayong araw. Ang daming pasabog na natuklasan namin. Hindi lang pala basta-basta ang CEO ng kumpanya; siya ay walang iba kundi ang ex-girlfriend ng kaibigan namin, si Ana, na matagal na niyang hinahanap. Pero mas nakakagulat, may dalawang napaka-cute na kambal na kasama. "F***, hindi ko lubos maisip na may anak na pala si Ana—at kambal pa! Hindi maikakailang kay Dave ang mga bata. Parang biniyak na bunga silang mag-aama, lalo na ‘yung batang lalaki. Mana sa lahat ng katangian ng ama," bulong ko sa sarili ko habang mabilis na hinugot ang aking cellphone. Pa-simple kong binuksan ang camera at kinunan ng litrato ang mga bata. "Hoy, bro! Ano ‘yan?" tanong ni James, kaya agad ko siyang nilingon at nginitian ng pilyo, sabay pakita ng litrato sa phone ko. "I-sesent ko ‘to kay Dave. Sure akong magugulat siya pag nakita niya ito," sabi ko sa kanya. "Akala ko ako lang ang nakapa
Chapter 8 James POV Pagkatapos ng aming meeting, tumuloy kami sa opisina at nagkumustahan. Hindi nagtagal, niyaya ko si Alex na mag-lunch sa kanyang restaurant. Namangha ako nang malaman ko ang mga hilig ng kambal—si Xenno ay mahilig sa computer, habang si Xenna ay mahilig magluto. Naputol ang aking pag-iisip nang biglang tumunog ang aking cellphone, kaya't sinagot ko ito. "Hello!" bati ko. "Saan kayo?" tanong ng caller. Nagulat ako kung bakit niya ako tinatanong. Agad kong tiningnan kung sino ang tumawag—si Dave pala. Sininyasan ko si Alex na magpapaalam muna ako. Tumango naman siya, kaya't lumayo ako upang sagutin ang tawag. "Wala bang 'Hi' o 'Hello' d'yan?" pabirong sabi ko. "Tsk! Wala akong oras, asan kayo ngayon?" sagot ni Dave nang direkta. Napatawa ako sa inasta niya. "Hahaha! Mag-ama nga talaga kayo, nakuha pa ng anak mo pati ugali mo," sabi ko habang natatawa. "Andito kami sa restaurant ni Alex, kasama...," Ngunit naputol ang aking sasabihin nang bigla siyang binaba
Chapter 9 Dave POV "Fuck! Ilang beses ko ba dapat ituro 'to?" Galit na galit kong sigaw sa secretary ko. Paulit-ulit na lang silang walang alam. Sa loob ng isang buwan, pang-anim na siya. Lahat sila, puro pagpapaseksi at pang-aakit ang alam. Wala akong pakialam sa mga ganitong bagay. Dinial ko ang HR. Kailangan ko ng matinong secretary, hindi mga walang silbing nagpapakyut. "Hello!" sagot sa kabilang linya. "Come to my office now!" madiin kong sabi, wala na akong pakialam kung bastos o hindi ang tono ko. Hindi nagtagal, dumating ang tinawagan ko. Inutusan ko agad siyang maghanap ng bagong secretary at ilipat na lang sa ibang department ang kasalukuyan. Hindi ako masamang tao, pero ayoko ng mga babaeng ginagamit ang pang-aakit para makalusot sa trabaho. Pagkatapos ko silang utusan, pumasok ako sa loob ng opisina ko. Doon ko sinuri ang sitwasyon hanggang may narinig akong tunog mula sa phone ko—isang notification mula sa group chat. Napa-freeze ako nang makita ang mga litrato—lim
Chapter 10 Katrina POV Andito kami ng anak ko sa restaurant ni Alex. Habang naghahanap ako ng upuan, napansin ko sina Alex at James, pero may kasama silang babae at dalawang bata. Lumapit kami, pero parang natigilan ako nang makita kong si Anastasia ang babaeng kasama nila—ang kaibigan kong tunay, na nasaktan ko dahil sa utos ng aking ama-amahan. Labis akong nagsisisi at naghihinayang sa mga nagawa ko. Wala akong pagpipilian noon. Kung hindi ko susundin ang gusto ng aking ama-amahan—na agawin si Dave kay Ana—papalaglagin niya ang aking anak at papatayin ang ama nito. Nung una, naglayas ako kasama ang ama ng anak ko, pero natunton kami, at binugbog siya. Para sa kapakanan ng anak ko, ginawa ko ang utos kahit labag ito sa puso ko. Nais ko sanang yakapin si Ana at humingi ng tawad, pero ang bawat hakbang ko ay binabantayan. Nakita ko si Dave na dumating, halata sa kanyang mukha ang halong saya at lungkot habang nakatingin sa kambal. Gusto niyang makausap si Ana, ngunit walang interes
Chapter 11 Ana POV Pagkatapos kong tanggihan ang hiling ni Dave na makausap ako, at matapos kong marinig ang mga pahayag ni Katrina—pagbabanta nga ba o babala? Hindi ko pa rin matiyak. Sa mga mata niya, nakita ko ang takot. Para bang may isang malaking lihim na bumabalot sa kanya, isang bagay na kanyang pinagtataguan. Pagdating namin sa bahay, agad kong pinasabi sa kambal kong mga anak na magbihis sila bago magpahinga. Tumawag ako sa aming katiwala upang ihatid sila sa kani-kanilang silid, at agad namang sinunod ang utos ko. Habang umaakyat sila, sinulyapan ko sila nang may pag-aalala, iniisip kung paano ko sila mapapanatiling ligtas sa gitna ng mga alalahanin na patuloy na bumabalot sa aking isipan. Kailangan kong maging mas mapanuri at mas mapagbantay, lalo na't may mga bagay na hindi ko pa lubusang nauunawaan tungkol kay Katrina. Pumunta ako sa aking library at naupo sa aking paboritong silya. Ngunit kahit anong gawin ko, hindi ko maalis sa isip ko ang nakita kong kalungkutan at
Chapter 12 Pagkatapos kong iwan ang kambal kay Ate Inday, hindi ako nag-aksaya ng oras at agad kong kinain ang masarap na merienda na inihanda niya. Naramdaman ko ang init at lambot ng pagkain habang sinisigurado kong matikman ang bawat kagat. Matapos kong matapos ang aking pagkain, kinuha ko ang pinagkainan ko at dinala ito sa lababo upang hugasan. Habang ginagawa ko ito, hindi ko mapigilang mapangiti nang makita ko ang aking anak na si Xenna, na masigasig na nagluluto para sa aming hapunan. Isang mainit na pakiramdam ang bumalot sa akin habang pinagmamasdan ko siya, parang isang tahimik na sandali ng kaligayahan sa gitna ng aming abalang buhay. "Napakaswerte ko talaga sa kambal," sabi ko sa aking isipan, habang ang puso ko ay puno ng pasasalamat. "Wala na akong mahihiling pang iba dahil nandito na sila sa piling ko." Ang mga simpleng sandali na ito ang nagbibigay sa akin ng kasiyahan, higit pa sa mga bagay na materyal. "Hmmm, amoy pa lang, ulam na!" sabi ko nang pabiro kay Xenna,
Author's Note Maraming salamat po sa walang sawang suporta at pagtangkilik sa kwentong ito! Ang bawat isa sa inyo ay naging bahagi ng kwento ng buhay ng pamilya Clinton at Santiago. Tuwang-tuwa ako na sabay-sabay natin tinahak ang mga landas nina Anastasia at Dave, at pati na rin ang kanilang mga anak—si Princess Xenna at Prince Xenno, na parehong puno ng pangarap at lakas, at si Blue Gray at Red Gabriel, ang kambal na may kani-kaniyang kwento ng buhay at pag-ibig. Ang kwentong ito ay hindi lamang isang simpleng paglalakbay ng mga karakter, kundi pati na rin isang pagninilay sa kahalagahan ng pamilya, pagmamahal, at ang mga hamon ng buhay. Nais kong magpasalamat sa inyo dahil hindi lang kayo nagbasa ng kwento, kundi naging bahagi kayo ng bawat hakbang, mga pagsubok, at tagumpay ng bawat miyembro ng Clinton at Santiago na pamilya. Ngayon, natapos natin ang kwento ng kasal nina Blue Gray at Ivy Grace, pati na rin ang kanilang mga anak na sina Anica at Blue Jr.. Ngunit hindi dito na
Chapter 237Special Chapter - The Wedding Continued Ang araw ng kasal ni Blue at Ivy Grace ay puno ng kasiyahan, mga ngiti, at pagmamahal. Kasama ang kanilang kambal na sina Anica at Blue Jr., hindi maipaliwanag ang saya na nararamdaman ng mag-asawa habang nagaganap ang kanilang espesyal na araw. Ang bawat hakbang na tinatahak nila, kasama ang kanilang mga anak, ay parang isang panaginip na naging totoo. Ang buong pamilya ay nagsalo-salo, sumasayaw, nagkakasiyahan, at nagdi-dinner sa ilalim ng mga kumikislap na ilaw ng mga lanterns sa garden. Ang kanilang mga mata ay kumikislap ng kaligayahan—hindi lamang dahil sa kasal, kundi dahil sa bagong buhay na magsisimula sila bilang isang buo at masaya na pamilya. Si Red at ang Hindi Nakikitang Pagsubok Ngunit sa kabila ng lahat ng kasiyahan, may isang tao na hindi ganap na masaya. Si Red, ang kakambal ni Blue, ay may tinatagong problema. Hindi ito halata sa kanyang mga mata, ngunit sa bawat hakbang na tinatahak niya, ramdam ang bigat
Chapter 236Special Chapter (Continued) Ang araw ay patuloy na sumisikat, ang maliwanag na sikat ng araw ay tumagos sa mga bintana ng mansyon, nagpapakita ng kasiyahan sa bawat sulok. Pagkatapos ng seremonya, ang lahat ay nagsama-sama upang ipagdiwang ang bagong simula para kay Blue at Ivy. Ang buong mansyon ay puno ng kaligayahan, mga ngiti, at tawanan. Ang bawat isa ay naroroon upang makita ang simula ng isang bagong yugto ng buhay—isang buhay na puno ng pagmamahal at pag-asa. Pagdiriwang ng Pag-ibig Ang reception ay ginanap sa isang malawak na hardin, kung saan ang mga mesa ay pinalamutian ng mga bulaklak na may makulay na kulay ng rosas, puti, at ginto. May mga lamesang puno ng masasarap na pagkain, at ang hangin ay malumanay na dumadaloy. Ang mga kaibigan at pamilya ni Blue at Ivy ay nagsalu-salo sa kagalakan, ang lahat ay nagbigay galang sa kanilang pagmamahalan. Habang tumatagal ang gabi, si Ivy at Blue ay naglakad sa gitna ng mga bisita, nakakapit ang kamay ng bawat isa.
Chapter 2353rd POVSpecial Chapter - The Wedding Ang araw ay nag-uumapaw sa liwanag, at ang buong mansyon ay puno ng kasiyahan at kaligayahan. Isang bagong kabanata sa buhay ni Blue at Ivy Grace ang magsisimula. Matapos ang lahat ng pagsubok at laban na kanilang hinarap, ngayon ay isang bagong yugto ng kanilang pagmamahalan ang kanilang sasalubungin—ang kanilang kasal. Mabilis ang oras. Walang makapagsasabi kung paano nagbago ang lahat mula sa isang simpleng misyon hanggang sa pagiging isang pamilya. Si Blue, na noon ay isang malamig at malupit na lider, ay ngayon ay isang lalaking nagmamahal at naglalaban para sa kaligtasan ng kanyang pamilya. Si Ivy Grace, na isang dating sekretarya, ay hindi lamang naging isang matapang na kasama sa bawat laban kundi isang ina at asawa na handang magsakripisyo para sa kanilang pamilya. Sa Simula ng Kasal Ang lugar ay puno ng mga bulaklak—ang bawat kanto ng mansyon ay pinalamutian ng puti at ginto, simbolo ng bagong simula. Ang mga paborito nil
Chapter 234 "Sumugod!" sigaw ko, at sabay-sabay kaming nagsimula muli sa laban. Sa mga sandaling iyon, wala nang ibang mahalaga kundi ang magtulungan upang mapanatili ang kaligtasan ng pamilya ko. Bawat galaw ko ay mabilis at tumpak. Ang bawat labang ito ay isang hakbang patungo sa isang mas ligtas na bukas para sa mga anak ko. Ngunit alam ko, ang tunay na laban ay hindi lamang sa pisikal na aspeto ng digmaang ito. Ang laban na ito ay isang paglalakbay na puno ng sakripisyo, at ang huling laban ay hindi lamang para sa kaligtasan ng aking pamilya—kundi para sa kinabukasan ng aming mga anak. Ang araw ay nagsimulang sumik mula sa mga bintana ng mansyon, ngunit ang buong paligid ay puno pa rin ng katahimikan—isang katahimikan na dulot ng matinding laban na naganap. Ang mga kalaban ay wala na, at ang mga sugatang katawan ng aming mga kalaban ay nagpapaalala ng bawat sakripisyo, bawat hakbang na ginawa namin upang maprotektahan ang mga mahal sa buhay. Habang naglalakad kami sa loob ng m
Chapter 233Nagmadali kaming bumalik sa direksyon ng kambal. Agad ko silang nakitang ligtas, kasama ang mga kasambahay na nagbabantay. Nakita ko sa mga mata ng kambal ang takot at ang mga tanong na hindi ko kayang sagutin ngayon. Ang tanging kaya kong gawin ay ipakita sa kanila ang aking lakas—ang aking pagnanais na maprotektahan sila sa lahat ng paraan. "Anak," sabi ko sa kambal, habang lumapit ako sa kanila. "Mahal ko kayo. Hindi ko kayo pababayaan. Kahit anong mangyari, magsasama tayo." Ngumiti ang mga bata, ngunit alam kong alam nila ang kabigatan ng sitwasyon. Hindi na nila kailangang magsalita pa. Ang pagmamahal na nasa kanilang mga mata ay sapat na. Habang tumutok kami sa mga kalaban, naramdaman ko ang lahat ng hindi pa natapos na laban sa buhay ko. Ang mga desisyon ko ngayon ay magpapasya sa kinabukasan ng aming pamilya. Kung gusto kong makita ang mga bata na lumalaki ng ligtas at maligaya, kailangan kong gawin ang lahat ng ito—huwag magpatalo, at protektahan sila hanggang
Chapter 232 Habang nakatayo ako sa harap ni Ivy, ang lahat ng nararamdaman ko ay tila nag-uugnay na. Ang mga bata, ang mga sakripisyo, at ang mga lihim — lahat ng ito ay nagsimulang magbukas sa harapan ko. Si Ivy, ang dating sekretarya ko, ngayon ay isang ina na, at ang mga kambal ay mga anak ko. Hindi ko pa matanggap ang lahat, ngunit ang puso ko ay puno ng pagmamahal at pagnanais na protektahan sila. Ngunit bigla, isang pamilyar na tinig ang tumawag sa pangalan ko mula sa labas. Isang tinig na hindi ko kailanman malilimutan. Si Mommy, ang aking ina—si Agent C. "Blue!" tawag niya mula sa likod ng pinto. Tumingin ako kay Ivy, at ang kanyang mga mata ay puno ng pagkabahala. Alam ko na may ibang nangyayari, may bagong hamon na haharapin. Sa isang saglit, iniwan ko si Ivy at mabilis na naglakad patungo sa pinto. Ang mga hakbang ko ay matalim, puno ng pangangailangan na makuha ang sagot sa tawag ng aking ina. Pagbukas ko ng pinto, nakita ko siya — ang aking ina, si Agent C. Ang
Chapter 231 Blue POV Nasa likod ako ng mga madilim na kanto ng mansyon, tinitingnan ko ang paligid habang ramdam ko ang kaba sa aking dibdib. Hindi ko nakita ang mga nangyaring laban, ngunit mula sa mga mensahe ng aking ina, si Agent C, alam kong hindi madali ang mga hinarap nila ni Ivy. Si Agent C, walang alinlangan, ay isang eksperto sa mga misyon at kahit na hindi ko nasaksihan ang mga laban, naramdaman ko ang kabang dulot ng bawat sandali ng pangyayari. Ang kalaban nila ay malupit at hindi matitinag, ngunit alam ko rin na si Ivy ay walang ibang layunin kundi ang tapusin ang lahat ng ito—ang lahat ng paghihirap na dulot ng mga kalaban ng Santiago Empire. Kaya't agad kong dinala ang kambal ko at ang mga kasambahay sa isang ligtas na lugar sa mansyon. Ang mga mata ko’y hindi mapakali, nakatingin sa mga pader ng mansyon na parang may makakapasok na kahit sino sa mga oras na ito. Hindi ko na hinayaan pang magtagal ang takot at panik, ang mga bata ko, kahit maliit, ay ang pinaka-ma
Chapter 230 Hindi ko na binigyan pa ng pagkakataon si Ramon, mabilis ang aking kilos. Nanlaki lamang ang kanyang mata ng nasa harapan na ako sa kanya. Walang buhay ang aking mga matang nakatingin sa kanya, bumalik ang dating ako. Isang mamatay na assassin pero ngayon ay hindi na mga inosenteng tao ang pinatay o papatayin ko. Isang masamang tao ang aking hahatulan sa kamatay isa na si Ramon ang dating kanang kamay ng aking Ama. "Paa—," hindi ko na tinapos ang kanyang sasabihin. Agad kong giniliitan ang kanyang leeg, dahilan upang tumalsik ang kanyang dugo sa aking suotbna damit. Ang aking katawan ko ay naramdaman ko ang pangangalay, ang mga kalamnan ko ay nanginginig sa pagod, habang hinahabol ko ang aking hininga. Ang aking mata ay nanatili sa katawan ng pinuno ng kalaban na ngayon ay wala nang buhay, ang ulo ay nasa sahig, ang dugo ay unti-unting dumadaloy mula dito. Nakatitig ako dito ni walang pagsisisi na aking nararamdaman, ang mga kamay ko ay mahigpit naka hawak s