Chapter 131 Hindi nagtagal ay nakarating na ako sa mansyon. Agad akong bumusina para pagbuksan ng gate. Isang malaking ilaw ang tumama sa aking kotse, kaya inilabas ko ang aking kamay para malaman nila kung sino ang nasa loob. Makalipas ang ilang saglit, bumukas ang gate, at mabilis kong pinasok ang kotse. Tumungo ako sa intrada ng mansyon at huminto, saka ko ibinigay ang susi sa isa sa mga tauhan namin. Pumasok ako sa loob ng mansyon at sinalubong ako ng katahimikan. Tanging ang tunog ng wall clock ang aking narinig. Napangiti ako nang mapait—dati, puno ang bahay ng tawanan at kulitan. Ngayon, may kanya-kanya na kaming pananaw sa buhay. Ang bunsong kambal, hindi ko alam kung ano ang magiging hinaharap nila dahil tila nawiwili sila sa paglalaro ng babae. Si Kuya Xenno, unti-unting bumabalik ang kanyang dating ugali, at mukhang malinaw ang direksyon ng kanyang buhay. "Ako kaya?" tanong ko sa sarili ko habang kinakapa ang aking tiyan. "Ano ang magiging kinabukasan ko? Totoo kayang ma
Chapter 132 "Okay ka lang princes?" sabi ni Dad na may pag-alalang boses. "O-okay lang ako," sagot ko dito. "Kailangan pa kayo nakauwi?" tanong ko dito. Agad din napako ang aking mata sa aking Ina ma seryoso itong tumingin sa akin. "At paano kayo nakapasok sa silid ko?" takang tanong ko kay Dad. Subalit hindi ito sumagot sa aking mga tanongtingi, ngunit agad din ako napaiwas sa aking mga tingin ng nakita kong seryoso ang mukha ng aking ina. "Lumabas ka muna Dave, may pag-uusapan kami ng ating anak," seryosong sabi nito. Kaya agad akong kinabahan na baka may alam na ito sa aking pinag-gagawa. Nakita ko ang mukha ni Dad na parang ayaw umalis kaya tinaasan ito ni Mommy ng kilay dahilan upang magbunton hininga na lamang ito saka lumabas sa aking silid. "M-mommy!" utal kong sabi. "Hanggang kailan mo itatago ito, Princess Xenna Clinton Santiago!" sabi nito. Kapag ganito ang tuno sa kanya boses at bigkasin ng buo ang aking pangalan ay siguradong may alam na ito. 'Shit Xenna
Chapter 133 Napangiti lamang ako sa aking nakikita at nasaksihan. Hanggang bumabalot ang pag-iisip ko sa akin panaginip kaya agad kong tumayo at pumunta sa aking mga gamit. Agad kong hinalungkat ang mga gamit ko doon dahil makakatulong ito sa gagawin kong misyon. Habang naghahalungkat ako ay may nakita akong isang kwintas na may hugis anghel kaya agad ko itong tiningnan at sinuri hanggang pumasok sa aking alaala ang isang batang lalake na aking iniligtas noon. Flashback. "Kuya Enno, when I see you, you have to buy me ice cream, okay!" sabi ko. "Yes, so start counting," sagot naman ng aking kakambal. "Hide and seek, the moon is bright, when I count to ten, you all should be hidden. One, two, three, four, five, six, sev—" ngunit naputok ang aking pagbibilang ng may narinig akong sumisigaw kaya pinakinggan ko ito mabuti kung saan nanggaling. "Help, help! Please help me. I don't know how to swim," sabi sa humihingi ng tulong. Kaya agad akong pumunta sa isang talon kung
Chapter 134 Agad akong pumasok sa may Bar dahil ito lang ang nakatutok sa may daan. Pagpasok ko pa lang ay napansin ko agad ang isang lalake nakatayo sa may gilid kaya pinakiramdaman ko ito dahil iba ang aking nararamdaman dito na hindi ko maintindihan kung ano. Paglampas ko dito ay agad akong pumunta may unahan para tanungin king sino ang in-charge sa CCTV kaya lang parang takot silang tumingin sa aking likuran kaya naging alerto ako. Nakita ko sa reflection sa bote ng alam ang dalawang lalaking papalapit sa aking direksyon. Hahampasin na sana ako ng isang patuta kaya agad akong umilag at saka pinakawalan ko ang aking kamao at sinuntok ko ang isang lalake na unang umatake. Agad ding sumunod ang isang lalake ito yung nakita ko sa may gilid kaya agad ko itong sinipa sa tyan at sinuntok sa panga sinugod na naman ako ng isang ding lalaki na una kong sinuntok. Agad kong kinuha ang isang bote ng alak saka ko ito hinampas sa ulo dahilan upang dumaing ito sa sakit ang isa ay akmang aalis
Chapter 135 Pagdating namin sa loob ay agad ko itong hinaplos nga nakatayo. Nais kong tanungin kong sino ang mastermind ng lahat, bakit dinukot ang babae at saan iyo dinala. Ngunit nag na matigas nito kaya agad kong hinagupit ng latigo ang kanyang katawan. "Uulitin ko ang aking tanon, sinong mag utos sayo? sinong mastermind? saan ninyo dinala ang babae?" "Hindi ko alam, ahhhhh!" Sigaw nito habang hinampas ko iyon ng latigo. Ang bihag na aking nilapitan ng latigo ay patuloy sa pag-iyak at pagngingitngit sa sakit. Nagpatuloy ako sa pagtatanong, "Kailangan mong sabihin sa akin ang katotohanan. Kung hindi, hindi ka makakatakas sa parusa,' malamig kong sabi. Sa gitna ng aming pag-uusap, biglang may dumaang na kasamahan ko bilang assassin. Agad silang lumapit sa amin at nagtanong, "Anong mayroon?" sabay nilang tanong. Ngunit hindi ko sila binigyan ng pansin. Dahil determinado akong malaman ang buong katotohanan sa likod ng kaganapan na iyon. Sa kabila ng pagdating ng iba p
Chapter 136 "Oo, Aldred!" sambit ko dito. Agad itong tumayo saka nagtungo sa akin, ang akala ako ay susunggaban nya ako ng suntok pero agad na lang nya akong niyakap ng mahigpit. Dahil nandidiri ako sa kanyang amoy hindi ko matiis ang kanyang baho kaya malakas ko itong tinulak. "Oh my, Xenna! Dito ka lang sabay nating pagharian ang buong mundo," baliw nitong sabi. "Pasensya na, Aldred. Kailangan kong gawin ito sayo!" sabay pisil sa kanyang leeg kaya bumagsak ito sa sahig. Napailing na lang ako dahil para itong baliw kung kumilos. Hanggang nakita ko ang isang phone na umiilaw kaya agad ko iyong nilapitan saka tiningnan. Boss calling. . . "Boss? Kung ganoon may mas malaking tao pa pala ang nasa likod ng lahat na ito?" tanging bigkas ko. Kaya agad kong pinindot ang answer button. "Where are you, you idiot! The buyers have been waiting since earlier. Where are the other women because of you went straight to the warehouse to sell. Now!" galit nitong sabi. Agad ko
Chapter 137 Pagkatapos kong nadala sa madilim na parte ay maingat ang mga galaw ko saka iniisa-isa ang mga nagbabantay sa labas hanggang naubos ko silang lahat. Kaya mabilis ang aking kilos pumunta sa may entrance upang makapasok sa loob. Hindi gaano ka maliwanag ang paligid kaya napangiti ako dahil pabor sa akin ito. Sumilip ako sa isang pintuan na may nakatayong apat na armadong mga lalake. Kaya binaling ko sa aking gilid ng may nakita akong isang hagdan paakyat walang atubiling umakyat ako doon hanggang makarating ako sa may itaas kaya kitang-kita ko ang nangyari sa ibaba. Kahit salamin ang naging pundasyon ay hindi hadlang upang hindi ko maaninag ang aking sadya walang iba kundi si Bea. Hanggang nagsimula na itong nagbintahan kaya agad kong hinanda ang aking sarili. "The real battle begins now." Ngising sambit ko saka ko tinali ang dala kong manipis na tali kahit anong titig ay hindi ito makita. Kahit manipis lang ito pero matibay, pagkatapos kong tinali sa isang baka
Chapter 138Marcos POVNasa opisina ako sa ospital, kung saan ako nagtatrabaho. Hindi na ako umuwi pagkatapos ng party na dinaluhan ko, nang may kumatok sa pinto ko. Agad ko itong binuksan."Doc Marcos, may pasyente pong bagong dating, kritikal ang kondisyon!" sabi ng isang nurse.Agad akong lumabas ng opisina at nagtungo sa operating room. Habang papalapit kami, nakaramdam ako ng kaba na hindi ko maipaliwanag. Nang makita ko ang pamilyang Santiago, nag-aalala sila at duguan ang damit ni Enno, ang panganay na anak ng mga Santiago."Magandang gabi, Mr. Santiago!" bati ko sa kanila."Doc Marcos!" sigaw ng ama nila. "Iligtas mo ang aming Prinsesa!" pagmamakaawa niya.Napako ako sa kinatatayuan ko. Agad akong nagmadaling pumasok sa emergency room para makita kung sino ang tinutukoy nila. Kahit na kinakabahan ako, gusto kong makita at malaman ang katotohanan.Pagpasok ko sa loob, nakita ko agad ang babaeng nag-aabala sa akin noong nasa party ako kahapon. Duguan ang mukha niya, at napako an
Author's Note Maraming salamat po sa walang sawang suporta at pagtangkilik sa kwentong ito! Ang bawat isa sa inyo ay naging bahagi ng kwento ng buhay ng pamilya Clinton at Santiago. Tuwang-tuwa ako na sabay-sabay natin tinahak ang mga landas nina Anastasia at Dave, at pati na rin ang kanilang mga anak—si Princess Xenna at Prince Xenno, na parehong puno ng pangarap at lakas, at si Blue Gray at Red Gabriel, ang kambal na may kani-kaniyang kwento ng buhay at pag-ibig. Ang kwentong ito ay hindi lamang isang simpleng paglalakbay ng mga karakter, kundi pati na rin isang pagninilay sa kahalagahan ng pamilya, pagmamahal, at ang mga hamon ng buhay. Nais kong magpasalamat sa inyo dahil hindi lang kayo nagbasa ng kwento, kundi naging bahagi kayo ng bawat hakbang, mga pagsubok, at tagumpay ng bawat miyembro ng Clinton at Santiago na pamilya. Ngayon, natapos natin ang kwento ng kasal nina Blue Gray at Ivy Grace, pati na rin ang kanilang mga anak na sina Anica at Blue Jr.. Ngunit hindi dito na
Chapter 237Special Chapter - The Wedding Continued Ang araw ng kasal ni Blue at Ivy Grace ay puno ng kasiyahan, mga ngiti, at pagmamahal. Kasama ang kanilang kambal na sina Anica at Blue Jr., hindi maipaliwanag ang saya na nararamdaman ng mag-asawa habang nagaganap ang kanilang espesyal na araw. Ang bawat hakbang na tinatahak nila, kasama ang kanilang mga anak, ay parang isang panaginip na naging totoo. Ang buong pamilya ay nagsalo-salo, sumasayaw, nagkakasiyahan, at nagdi-dinner sa ilalim ng mga kumikislap na ilaw ng mga lanterns sa garden. Ang kanilang mga mata ay kumikislap ng kaligayahan—hindi lamang dahil sa kasal, kundi dahil sa bagong buhay na magsisimula sila bilang isang buo at masaya na pamilya. Si Red at ang Hindi Nakikitang Pagsubok Ngunit sa kabila ng lahat ng kasiyahan, may isang tao na hindi ganap na masaya. Si Red, ang kakambal ni Blue, ay may tinatagong problema. Hindi ito halata sa kanyang mga mata, ngunit sa bawat hakbang na tinatahak niya, ramdam ang bigat
Chapter 236Special Chapter (Continued) Ang araw ay patuloy na sumisikat, ang maliwanag na sikat ng araw ay tumagos sa mga bintana ng mansyon, nagpapakita ng kasiyahan sa bawat sulok. Pagkatapos ng seremonya, ang lahat ay nagsama-sama upang ipagdiwang ang bagong simula para kay Blue at Ivy. Ang buong mansyon ay puno ng kaligayahan, mga ngiti, at tawanan. Ang bawat isa ay naroroon upang makita ang simula ng isang bagong yugto ng buhay—isang buhay na puno ng pagmamahal at pag-asa. Pagdiriwang ng Pag-ibig Ang reception ay ginanap sa isang malawak na hardin, kung saan ang mga mesa ay pinalamutian ng mga bulaklak na may makulay na kulay ng rosas, puti, at ginto. May mga lamesang puno ng masasarap na pagkain, at ang hangin ay malumanay na dumadaloy. Ang mga kaibigan at pamilya ni Blue at Ivy ay nagsalu-salo sa kagalakan, ang lahat ay nagbigay galang sa kanilang pagmamahalan. Habang tumatagal ang gabi, si Ivy at Blue ay naglakad sa gitna ng mga bisita, nakakapit ang kamay ng bawat isa.
Chapter 2353rd POVSpecial Chapter - The Wedding Ang araw ay nag-uumapaw sa liwanag, at ang buong mansyon ay puno ng kasiyahan at kaligayahan. Isang bagong kabanata sa buhay ni Blue at Ivy Grace ang magsisimula. Matapos ang lahat ng pagsubok at laban na kanilang hinarap, ngayon ay isang bagong yugto ng kanilang pagmamahalan ang kanilang sasalubungin—ang kanilang kasal. Mabilis ang oras. Walang makapagsasabi kung paano nagbago ang lahat mula sa isang simpleng misyon hanggang sa pagiging isang pamilya. Si Blue, na noon ay isang malamig at malupit na lider, ay ngayon ay isang lalaking nagmamahal at naglalaban para sa kaligtasan ng kanyang pamilya. Si Ivy Grace, na isang dating sekretarya, ay hindi lamang naging isang matapang na kasama sa bawat laban kundi isang ina at asawa na handang magsakripisyo para sa kanilang pamilya. Sa Simula ng Kasal Ang lugar ay puno ng mga bulaklak—ang bawat kanto ng mansyon ay pinalamutian ng puti at ginto, simbolo ng bagong simula. Ang mga paborito nil
Chapter 234 "Sumugod!" sigaw ko, at sabay-sabay kaming nagsimula muli sa laban. Sa mga sandaling iyon, wala nang ibang mahalaga kundi ang magtulungan upang mapanatili ang kaligtasan ng pamilya ko. Bawat galaw ko ay mabilis at tumpak. Ang bawat labang ito ay isang hakbang patungo sa isang mas ligtas na bukas para sa mga anak ko. Ngunit alam ko, ang tunay na laban ay hindi lamang sa pisikal na aspeto ng digmaang ito. Ang laban na ito ay isang paglalakbay na puno ng sakripisyo, at ang huling laban ay hindi lamang para sa kaligtasan ng aking pamilya—kundi para sa kinabukasan ng aming mga anak. Ang araw ay nagsimulang sumik mula sa mga bintana ng mansyon, ngunit ang buong paligid ay puno pa rin ng katahimikan—isang katahimikan na dulot ng matinding laban na naganap. Ang mga kalaban ay wala na, at ang mga sugatang katawan ng aming mga kalaban ay nagpapaalala ng bawat sakripisyo, bawat hakbang na ginawa namin upang maprotektahan ang mga mahal sa buhay. Habang naglalakad kami sa loob ng m
Chapter 233Nagmadali kaming bumalik sa direksyon ng kambal. Agad ko silang nakitang ligtas, kasama ang mga kasambahay na nagbabantay. Nakita ko sa mga mata ng kambal ang takot at ang mga tanong na hindi ko kayang sagutin ngayon. Ang tanging kaya kong gawin ay ipakita sa kanila ang aking lakas—ang aking pagnanais na maprotektahan sila sa lahat ng paraan. "Anak," sabi ko sa kambal, habang lumapit ako sa kanila. "Mahal ko kayo. Hindi ko kayo pababayaan. Kahit anong mangyari, magsasama tayo." Ngumiti ang mga bata, ngunit alam kong alam nila ang kabigatan ng sitwasyon. Hindi na nila kailangang magsalita pa. Ang pagmamahal na nasa kanilang mga mata ay sapat na. Habang tumutok kami sa mga kalaban, naramdaman ko ang lahat ng hindi pa natapos na laban sa buhay ko. Ang mga desisyon ko ngayon ay magpapasya sa kinabukasan ng aming pamilya. Kung gusto kong makita ang mga bata na lumalaki ng ligtas at maligaya, kailangan kong gawin ang lahat ng ito—huwag magpatalo, at protektahan sila hanggang
Chapter 232 Habang nakatayo ako sa harap ni Ivy, ang lahat ng nararamdaman ko ay tila nag-uugnay na. Ang mga bata, ang mga sakripisyo, at ang mga lihim — lahat ng ito ay nagsimulang magbukas sa harapan ko. Si Ivy, ang dating sekretarya ko, ngayon ay isang ina na, at ang mga kambal ay mga anak ko. Hindi ko pa matanggap ang lahat, ngunit ang puso ko ay puno ng pagmamahal at pagnanais na protektahan sila. Ngunit bigla, isang pamilyar na tinig ang tumawag sa pangalan ko mula sa labas. Isang tinig na hindi ko kailanman malilimutan. Si Mommy, ang aking ina—si Agent C. "Blue!" tawag niya mula sa likod ng pinto. Tumingin ako kay Ivy, at ang kanyang mga mata ay puno ng pagkabahala. Alam ko na may ibang nangyayari, may bagong hamon na haharapin. Sa isang saglit, iniwan ko si Ivy at mabilis na naglakad patungo sa pinto. Ang mga hakbang ko ay matalim, puno ng pangangailangan na makuha ang sagot sa tawag ng aking ina. Pagbukas ko ng pinto, nakita ko siya — ang aking ina, si Agent C. Ang
Chapter 231 Blue POV Nasa likod ako ng mga madilim na kanto ng mansyon, tinitingnan ko ang paligid habang ramdam ko ang kaba sa aking dibdib. Hindi ko nakita ang mga nangyaring laban, ngunit mula sa mga mensahe ng aking ina, si Agent C, alam kong hindi madali ang mga hinarap nila ni Ivy. Si Agent C, walang alinlangan, ay isang eksperto sa mga misyon at kahit na hindi ko nasaksihan ang mga laban, naramdaman ko ang kabang dulot ng bawat sandali ng pangyayari. Ang kalaban nila ay malupit at hindi matitinag, ngunit alam ko rin na si Ivy ay walang ibang layunin kundi ang tapusin ang lahat ng ito—ang lahat ng paghihirap na dulot ng mga kalaban ng Santiago Empire. Kaya't agad kong dinala ang kambal ko at ang mga kasambahay sa isang ligtas na lugar sa mansyon. Ang mga mata ko’y hindi mapakali, nakatingin sa mga pader ng mansyon na parang may makakapasok na kahit sino sa mga oras na ito. Hindi ko na hinayaan pang magtagal ang takot at panik, ang mga bata ko, kahit maliit, ay ang pinaka-ma
Chapter 230 Hindi ko na binigyan pa ng pagkakataon si Ramon, mabilis ang aking kilos. Nanlaki lamang ang kanyang mata ng nasa harapan na ako sa kanya. Walang buhay ang aking mga matang nakatingin sa kanya, bumalik ang dating ako. Isang mamatay na assassin pero ngayon ay hindi na mga inosenteng tao ang pinatay o papatayin ko. Isang masamang tao ang aking hahatulan sa kamatay isa na si Ramon ang dating kanang kamay ng aking Ama. "Paa—," hindi ko na tinapos ang kanyang sasabihin. Agad kong giniliitan ang kanyang leeg, dahilan upang tumalsik ang kanyang dugo sa aking suotbna damit. Ang aking katawan ko ay naramdaman ko ang pangangalay, ang mga kalamnan ko ay nanginginig sa pagod, habang hinahabol ko ang aking hininga. Ang aking mata ay nanatili sa katawan ng pinuno ng kalaban na ngayon ay wala nang buhay, ang ulo ay nasa sahig, ang dugo ay unti-unting dumadaloy mula dito. Nakatitig ako dito ni walang pagsisisi na aking nararamdaman, ang mga kamay ko ay mahigpit naka hawak s