CHAPTER 2

NAALIMPUNGATAN bigla si Pipay nang marinig niya ang kalabog sa tapat ng pinto ng kaniyang kuwarto. Hindi niya namalayan na nakatulog na pala siya kanina habang umiiyak. Well, ano pa nga ba ang bago roon? Lagi naman niyang nakakatulugan ang sarili na hilam sa luha pagkatapos siyang saktan ng kaniyang magaling na asawa.

Halos mahulog pa siya sa kaniyang kama sa pagmamadaling makabangon at mabuksan ang pinto na sa tingin niya ay kaunti na lang ay mawawasak na dahil sa sobrang lakas nang pagkalabog ng asawa mula sa labas!

“S-Sandali lang! Nandyan na!” Nanginginig pa ang kaniyang boses habang nagkukumahog na lumapit sa pinto at binuksan iyon. Bumungad sa kaniya ang galit at hindi maipintang hitsura ni Hector.

“What took you so long?” galit na tanong nito agad sa kaniya. “Alam mong ayoko na pinaghihintay ako!”

“N-Nakatulog kasi ako. Pasensiya na!” Nakayokong hinging paumanhin niya rito.

Narinig niya naman ang pagpapakawala nang malalim at mabigat na buntong-hininga nito, siyang naging dahilan upang tumama sa mukha niya ang mabangong hininga nito. Kaunti lang ang espasyo sa pagitan nilang dalawa. Mas matanggkad sa kaniya si Hector kung kaya’t napatingala siya rito nang mayamaya ay hawakan nito ang kaniyang baba. Para naman siyang nakuryente dahil sa ginawang iyon ni Hector sa kaniya.

Dalawang taon na silang kasal pero ni minsan ay hindi pa nagawa ni Hector na hawakan siya gaya nang pagkakahawak nito ngayon sa baba niya. Ramdam niya ang libo-libong bultahe ng kuryente na nanulay sa katawan niya nang masuyong dumaiti ang balat ng asawa sa balat niya. God! Why? Bakit naman siya biglang nakaramdam ng ganoon? Bakit pakiramdam niya ay biglang nag-iba ang tibok ng kaniyang puso? May kung anong mga hayop ang biglang nagrambolan sa loob niya. Lalo pa sa klase ng paninitig nito sa kaniya. Ang mga mata nitong ngayon niya lang napagmasdan nang maigi at sa malapitan. Kulay tsokolate pala ang mga mata ng kaniyang asawa! Mahahaba at malantik ang pilikmata. Ang tangos na ilong nito. Makapal ang mga kilay nito na lalong nagpaguwapo sa hitsura nito.

Teka! Nasabi ko ba na guwapo siya? Tanong ng isipan niya. Pipay, umayos ka! Ang taong kagaya niya ay hindi dapat pinupuri. Lalo pa at alam mo kung anong klaseng tao siya! Pagpapaalala niya sa sarili.

“Magbihis ka.”

Nabalik lamang sa sariling huwesyo niya si Pipay nang muling magsalita ang kaniyang asawa.

“H-Huh?” utal na tanong niya rito.

May kung anong hiya naman siyang naramdaman mayamaya nang biglang bumaba sa tapat ng dibdib niya ang mga mata ni Hector. Napapalunok ng laway na bigla siyang nag-iwas ng tingin dito at napayakap sa kaniyang sarili.

“Magbihis ka. Hurry up!” Ani nito at biglang tumalikod at naglakad palayo sa kaniya.

Kunot ang noo at nagtataka siyang sinundan na lamang ng tingin ang bulto ng asawa habang papalayo na ito.

Ano’ng nangyari doon at ganoon ang naging pakikitungo sa kaniya? Kanina lang ay halos parusahan na naman siya nito, pero ngayon... bakit parang biglang nag-iba? Ngayon lang siya nito kinausap nang malumanay at hindi galit.

“Masama pa rin siya, Pipay!” Bulong niya sa sarili bago isinarado ulit ang pinto ng kaniyang kiwarto upang magbihis. Baka mamaya ay magalit na naman sa kaniya si Hector kapag natagalan siya at magpabagal-bagal sa kaniyang kilos.

Nasa harap siya ng malaking salamin at nagbibihis nang biglang maagaw ng kaniyang pansin ang malaki at nagkukulay violit na pasa sa tapat ng dibdib niya. Kusang umangat ang kaliwang kamay niya at masuyong hinaplos iyon. Napangiti na lang siya ng mapait nang maalala kung ano at sino ang may gawa niyon sa kaniya.

Buong buhay niya ay ngayon lamang siya nakadanas ng ganoong paghihirap. Tanging sa mga kamay lamang ni Hector! Kung noon ay kahit isang kagat lamang ng lamok ay nag-aalala na ang mga madreng nag-alaga sa kaniya, pero ngayon... kung makikita lamang ng mga ito ang hitsura at pinagdadaanan niya sa kamay ng asawa, sigurado siyang hindi magdadalawang-isip ang mga madre na bawiin siya sa kaniyang asawa.

Hindi ito ang pinapangarap niyang buhay noon kung sakali mang makakapag-asawa siya! Ngunit sadyang kay higpit nga ata ng tadhana sa kaniya. Isang malupit na Hector PenaVega ang ibinigay nito sa kaniya.

“Hurry up!”

Naputol ang pagmumunimuni niya nang muli niyang madinig ang sigaw ng asawa mula sa ibaba ng bahay nila. Nagmamadali naman siyang tumalima upang ipagpatuloy ang pagbibihis at baka mamaya ay muli na naman maging halimaw ang kaniyang asawa.

TAHIMIK lang si Pipay habang nakaupo sa tabi ng asawa sa loob ng sasakyan nito. Kanina niya pa iniisip kung bakit biglang naging ganoon ang gawi ni Hector sa kaniya. Anong mabuting hangin kaya ang nalanghap nito para maging mabait sa kaniya ngayon? O baka naman ay nasapian ito ng sampong mabait na anghel kung kaya’t naging ganito ito?

Gusto niya sana itong tanungin kung saan siya nito dadalhin, dahil mula no’ng ikinasal sila ay ngayon lamang ito nag-aya sa kaniya na lumabas ng bahay. Ngayon lamang niya nakasabay ang asawa sa biyahe; ngayon lamang siya nakasakay sa sasakyan nito. O baka naman may masama itong binabalak sa kaniya kung kaya’t naging mabait ito sa kaniya?

Mayamaya, biglang nanlaki ang kaniyang mga mata nang sumagi sa isipan niya ang bagay na iyon. Hala! Baka naman gusto na siya nitong mawala sa mundo? Baka balak siya nitong patayin para wala na itong problema sa kaniya?

Dahil sa isiping iyon ay napatingin siyang bigla sa direksyon ng asawa. Kasabay nang malakas na pagtahip ng kaniyang dibdib.

“What?” inis na tanong nito nang mahuli siyang nakatingin dito.

Mabilis pa sa alas kuwatro ay nagbawi agad siya ng tingin dito. “Uh, w-wala,” nauutal na sagot niya rito.

Dahil sa kabang nararamdaman ay kusang kumilos ang mga kamay niya upang paglaruan ang laylayan ng kaniyang damit.

“Tss!”

Dinig niyang saad ng asawa na agad ding sinundan nang malalim na buntong-hininga.

Dahil ayaw niyang magalit na naman ito sa kaniya ay minabuti na lamang niyang isandal ang likod sa upuan niya at nagsumiksik sa gilid ng pinto, hanggang sa hindi niya namalayan at hinila na siya ng antok niya.

BIGLANG naalimpungatan si Pipay. Dahan-dahan niyang iminulat ang kaniyang mga mata at nakita niya ang asawang tahimik na nakaupo sa driver seat habang nakatanaw sa kawalan.

Huh? Nasaan kami? Kanina pa ba kami rito? Tanong niya sa isipan habang inililibot ang paningin sa labas ng sasakyan.

“You’re awake! Finally!” Tipid na saad nito. Kunot noo pa itong nagbaling ng tingin sa kaniya.

Dahil sa takot na muli na namang magalit sa kaniya ang asawa at pagbuhatan na naman siya ng kamay ay bigla siyang napaatras at muling nagsumiksik sa gilid ng pinto.

“Let’s go.” Sa halip ay walang emosyong ani ni Hector ’tsaka mabilis na umibis sa sasakyan.

Nagmamadali naman siyang tumalima upang sumunod sa asawa. Halos mahulog pa siya sa pagbaba ng sasakyan dahil sa takot at panginginig ng kaniyang mga tuhod.

“Hurry up, woman!” Tiim-bagang na saad nito.

Napatingin pa sa kanila ang mga taong naroon at nakarinig sa galit na boses ng kaniyang asawa. Napapayuko na lamang siya na nagmamadaling lumapit dito.

“Alam mong ayoko ng babagal-bagal, hindi ba?” tiim-bagang pa rin na bulong nito sa kaniya.

“S-Sorry.” Hinging paumanhin niya rito.

Hanggang kailan? Hanggang kailan siya magiging sunod-sunuran sa asawa niya? Hanggang kailan siya matatakot dito? Hanggang kailan siya palaging hihingi ng sorry sa harap nito? Hanggat buhay pa siya at hindi pa nalalagutan nang hininga sa kamay ng asawa niya! Iyon ang mapait na katotohanan.

Mayamaya ay nagulat na lamang si Pipay nang bigla niyang maramdaman ang isang braso na biglang pumulupot sa baywang niya at inakay siya sa paglalakad. Wala sa sarili na muli siyang napatingin sa katabi niya. Nagtataka kung bakit? Kagaya kanina ay muli na naman niyang naramdaman ang bultahe ng kuryente na nanulay sa katawan niya nang magkadaiti ang mga balat nilang mag-asawa. Parang biglang may mga kabayo ang nagkarerahan sa loob ng kaniyang dibdib dahil sa bilis na pagtibok ng kaniyang puso.

Ano ba itong biglang naramdaman niya? Bago sa kaniya ang ganito kung kaya’t hindi niya alam kung ano ang nais na ipahiwatig nito sa kaniya! Kasabay nang kaba sa dibdib ay siya ring panglalambot ng mga kalamnan niya. Maging ang pakiramdam na parang may mga paru-parong nagliliparan sa kaniyang sikmura.

“Stop staring, Peppa.” Seryosong saad ni Hector habang nakatuon ang paningin nito sa unahan.

Peppa? Sa loob ng dalawang taon ay ngayon lamang niya narinig ang asawa na tinawag siya nito sa pangalan niya. Jusko! Ano ba talaga ang nangyayari ngayon? Bakit biglang may kakaibang pakiramdam sa puso niya nang marinig niya ang pagtawag nito sa pangalan niya? Pakiramdam niya ay nagdidiwang sa mga sandaling iyon ang kaniyang damdamin. Hindi niya talaga maintindihan.

“Hector... mabuti at nakarating ka!” Anang lalaki na sumalubong sa kanilang dalawa sa pasilyo ng hotel.

Tinanggap ni Hector ang kamay ng lalaki upang makipagkamay dito. “Of course! Like what I’ve said, pupunta ako.” Ani nito.

“Oh! Who is this lovely woman beside you?” nakangiting tanong pa nito nang mapatingin sa kaniyang direksyon.

“My wife, Peppa.”

Bigla siyang napalingon sa kaniyang asawa nang marinig niya ang sinabi nito.

My wife, Peppa.

Ilang beses niyang narinig iyon sa kaniyang isipan. At ang kaniyang puso, ewan, pero para bang biglang nagtatalon iyon dahil sa tuwa nang marinig niya ang sinabi ni Hector. Tuwa, dahil sa unang pagkakataon sa loob ng dalawang taon na mag-asawa sila ni Hector ay ngayon lamang nito binanggit ang salitang WIFE sa harapan niya pa mismo habang ipinapakilala siya sa ibang tao. Para bang proud ito na ipinakilala siya bilang asawa nito dahil sa tono ng pananalita nito kanina.

“Oh! Really? When did you get married?” nagtataka at tila hindi makapaniwalang tanong pa ng lalaki.

Yeah! No one knows na mag-asawa sila ni Hector, maliban lamang sa pamilya nila. Sa mga malalapit na kaibigan at kamag-anak nila kung kaya’t nagagawa nito ang lahat ng gusto nitong gawin. Kahit pa mambabae ito ay okay lang, dahil sa mata ng ibang tao ay hindi mali ang ginagawa nito.

“A—”

“Hector.”

Hindi natuloy ang pagsasalita ni Pipay nang biglang may tumawag sa pangalan ng kaniyang asawa.

“There you are! Kanina pa kita hinihintay, babe.” Malanding saad ng babae at agad itong yumapos sa braso ni Hector nang makalapit ito sa kanila.

Mayamaya ay bigla rin nitong hinawakan sa magkabilang pisngi ang kaniyang asawa at hinalikan sa mga labi nito.

Babe? Yakap at halik sa labi? Kahit alam naman niyang maraming babae si Hector, kahit alam niyang kung sinu-sino ang kasama at kahalikan nito, pero bakit parang may kakaiba rin siyang nadama sa kaibuturan niya nang makita niya ang ginawa ng babaeng ito? Bakit ganoon na lamang ang naging reaksyon niya dahil sa mga narinig at nakita niya? Bakit ganoon ang nararamdaman niya simula pa kanina nang hawakan siya nito?

“Let’s go at naghihintay na sa atin ang iba.” Anang babae at agad na hinila sa kamay si Hector.

Naiwan siyang tigagal sa gitna ng lobby habang sinusundan niya ng tingin ang mga ito; ang asawa niyang hinila na palayo nang babaeng kararating lamang at tila biglang nawala sa isipan nito na naroon siya at siya ang kasama.