MY SISTER : 03

[ Patapee Talk ]

ขณะที่ผมกำลังนอนเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่บนเตียงก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินลงบันไดมาจากชั้นบนแล้วเสียงนั่นก็เงียบไปสักพัก...ผมเลยไม่ได้สนใจอะไร นั้นคงจะเป็นผู้หญิงคนที่ป้าพิมบอกไว้ซินะ เหอะ...เป็นผู้หญิงแบบไหนกันถึงยอมมาอยู่บ้านเดียวกับผู้ชายที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน ตอนที่ป้าแกบอกผมก็ไม่ได้ขัดอะไร เพราะคิดว่าผู้หญิงคนนั้นจะต้องไม่ยอมแน่ๆ แต่มันคงเป็นคราวซวยของผมที่มาเจอผู้หญิงบ้า ที่กล้ามาอยู่กับผู้ชายสองต่อสอง...

ความจริงผมย้ายออกไปอยู่คอนโดที่ป๊าซื้อไว้ให้ก็ได้นะ แต่ผมไม่อยากพึ่งพาท่านเพราะผมไม่อยากสืบทอดสิ่งที่ท่านกำลังทำอยู่ ผมไม่เห็นด้วยกับทุกอย่างที่ท่านทำ เฮ้อออออ.... เตรียมตัวไปสนามแข่งรถดีกว่า ปกติผมจะไปทำงานพาร์ทไทม์ที่ผับใกล้ๆ เนี่ยแหละ ไปบ้าง ไม่ไปบ้าง แต่หลักๆ ผมอยู่ที่สนามแข่งรถมากกว่า ที่นี่เงินดี ได้เงินง่าย และตายได้ง่ายๆ เหมือนกันแต่มีรึที่ผมจะกลัว ผมลุกขึ้นจากที่นอนเพื่อจะไปอาบน้ำแต่งตัว วันนี้ผมไม่มีเรียนบ่ายและผมก็ไม่อยากเจอยัยผู้หญิงคนนั้น ปกติผมก็ไม่ค่อยได้กลับมาบ้านนี้เท่าไร ออกไปตั้งแต่เช้ากลับเข้ามาก็ห้าทุ่มเที่ยงคืน แต่ถ้าวันหยุดก็เช้า หรือไม่ก็ไม่กลับเลย เพราะงั้นถ้าผมจะเลี่ยงไม่ต้องเจอผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ใช่เรื่องยาก ผู้หญิงวัยทำงานคงจะเป็นมนุษย์ป้าที่ขี้บ่น จุกจิก จุ้นจ้าน น่ารำคาญแน่ๆ ผมควรจะอยู่ให้ห่างเธอเอาไว้...นึกได้อย่างงั้นผมจึงรีบแต่งตัวและออกจากบ้านทันทีพร้อมกดโทรศัพท์ไปหาเพื่อนคนหนึ่ง

"กว่าจะรับได้นะมึง ทำเชี่ยไรอยู่"

'เออ...ก็รับแล้วเนี่ย มีเชี่ยไร'

"เตรียมตัวเลย กูออกมาแหละ"

ติ๊ด!!!

ผมกดตัดสายโดยไม่รอฝังคำตอบจากมัน ไอ้ยูตะ มันเป็นเพื่อนผมตั้งแต่ปี 1 และก็มันเนี่ยแหละที่พาผมเข้าวงการแข่งรถ เพราะพี่มันเป็นเจ้าของสนาม และวันนี้ผมต้องไปสนามมีแข่งนัดสำคัญที่ผมพลาดไม่ได้ ผมไม่เคยใช้รถเวลาไปไหนมาไหน ส่วนมากก็รถเมล์หรือไม่ก็ไอ้สองตัวนั่นมารับมาส่ง รถที่ลงแข่งก็ของไอ้ยูทั้งนั้น มันเคยให้ผมมาใช้เพราะผมแข่งชนะได้มาคันหนึ่ง แต่ผมสะดวกแบบนี้ จะใช้ก็เฉพาะเวลาไปรับสาวมาตั้มเท่านั้นแหละ ไม่นานผมก็มาถึงสนามแข่ง....

“ไงมึง” ผมเดินตรงเข้าไปในห้อง VIP ที่มีแต่พวกผมและพวกเฮียๆ ของไอ้ยูเท่านั้น ไอ้ยูเอ่ยทักผมทันที ที่เห็นผมเปิดประตู ผมเดินเข้ามาแล้วยักคิ้วให้มันทีหนึ่งเพื่อเป็นการทักทาย

“พร้อมเร็วนะมึง เพิ่งบ่ายสองเอง” ไอ้ยูพูดพลางหยิบขนมเข้าปาก ส่วนเพื่อนผมอีกคนก็นั่งไขว่ห้างอ่านหนังสืออยู่ที่โซฟาตัวถัดไป มันชื่อธาม เรียนเก่งมาก และเงียบมาก เราสองคนโตมาด้วยกันและผมบังคับให้มันมาเรียนที่นี่ เพราะผมไม่มีเพื่อน

“กูแค่ไม่อยากอยู่บ้าน” ผมละสายตาจากไอ้ธามและหันไปตอบไอ้ยู

“พี่สาวมึงมาแล้วเหรอว่ะ...ฮ่าๆๆๆ” มันถามผมพร้อมเสียงหัวเราะลั่น แม่งกวนตีนจริง...น่าเตะปากไหม

“ไม่..ใช่...พี่...กู....สัส” ผมหันไปบอกเน้นมันทีละคำอย่างชัดเจนแต่ตามด้วยสรรพนามที่ใช้เรียกมันอยู่บ่อยๆ อารมณ์เสียชะมัดแค่รู้ว่าจะมีคนมาแย่งอากาศหายใจในบ้านก็ขัดใจจะแย่ละ นี้ยังจะเป็นผู้หญิงอีกถึงผมจะชอบเอาผู้หญิงแต่ผมก็ไม่ชอบที่จะอยู่ด้วยกันตลอดเวลาหรอกนะ น่าเบื่อ!!! พวกผมก็คุยกัน...เรียกว่าด่ากันจะดีกว่า จนเวลาล่วงเลยมาเกือบทุ่ม ผมต้องลงไปเตรียมตัวลงสนามและผมมั่นใจมากว่าผมจะชนะเหมือนทุกครั้ง

บรึ่นนนนน.....ฟิ้วววววส์

“สุดยอดเหมือนเดิม”

เมื่อการแข่งจบลงและแน่นอนผมเป็นฝ่ายชนะ ทันทีที่ผมเปิดประตูลงมาจากรถก็ได้ยินเสียงเฮ้ดังลั่นสนาม ตามด้วยเสียของไอ้ยูเพื่อนผมที่กำลังเดินมาพร้อมกันไอ้ธามและเฮียๆ ของมันผมก็ตอบรับด้วยการยักคิ้วให้เหมือนเดิมและเดินขึ้นไปบนห้องพักเพื่อเปลี่ยนชุด ผมเงยหน้าดูเวลา สองทุ่มกว่าเอง แต่ผมรู้สึกเหนื่อยและอยากนอน วันนี้ผมตั้งใจจะไปนอนที่คอนโด ไม่อยากกลับไปบ้านนั้น ปกติผมจะไปนอนบ้านไอ้ยูแต่วันนี้มันมีญาติมาเต็มบ้าน มันเลยต้องกลับเร็ว และไอ้ธามมันไม่เคยให้ผมไปนอนด้วยเลยไม่รู้คอนโดมันมีอะไรไม่มีใครได้ไปเหยียบสักคน แต่...ผมหาคีย์การ์ดไม่เจอ ลืมเหรอ...โธ่เว้ยยยย ลืมได้ไงว่ะ ผมจึงต้องเปลี่ยนเส้นทางกลับไปบ้านเพื่อเอาคีย์การ์ดก่อน

แกร๊กกกก....แอ๊ดดดด

ผมเปิดประตูบ้านเข้ามา สายตาดันไปปะทะเข้ากับร่างบางของใครสักคนที่นอนอยู่ตรงโซฟากลางห้องนั่งเล่น และเสียงดังมาจากโทรทัศน์ที่ถูกเปิดทิ้งไว้ ผมจึงค่อยๆ เดินอ้อมมาข้างหลังโซฟาตัวนั้นแล้วโน้มตัวลงมามองพินิจพิจารณาใบหน้ามนได้รูป ขนตายาวเรียงเป็นแพ แก้มอมชมพูเป็นธรรมชาติที่ปราศจากการแต้มสี ผมยาวเป็นลอนสีน้ำตาลอ่อน ผมปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเธอสวยมาก และผมกำลังหลงใหลใบหน้านั่น นี้เธออายุเท่าไรกันนะ มากกว่าผมงั้นหรอกตัวเธอเล็กมากแต่ทรวงทรงเธอไม่สมกับตัวเอาซะเลย แล้วดูแต่งตัวดิ ล่อเสื้อล่อตะเข้เหลือเกิน กางเกงขาสั้นที่เผยให้เห็นขาขาวเนียน กับเสื้อยืดตัวใหญ่แต่ไม่สามารถบดบังสองเต้าใหญ่ๆ ของเธอได้เลย ผู้หญิงอะไรหุ่นเอ็กซ์เป็นบ้า ....มันน่าไหมเนี่ย

เอื้อกกกก....

ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ลำคอแห้งผากไปหมด นี่เหรอผู้หญิงวัยทำงานที่จะมาอยู่บ้านเดียวกับผม ไม่เหมือนที่ผมคิดไว้สักนิดเธอผ่านมาเยอะแค่ไหนกันถึงได้มานอนอ่อยผู้ชายแบบนี้.....เหอะ!!!!!