Share

CHAPTER 3

Author: AmiorGracia
last update Last Updated: 2024-10-29 19:42:56

ELIZABETH’S POV

We happily ate dinner that night. Daddy was so happy, sobra niyang alagaan at sobrang alalay siya kay Mommy. Pinagsabihan niya pa si Mommy na ang dami niyang ginawa sa araw na iyon at baka napagod siya at ng baby. My Dad is so damn corny rin pala! Pero kidding aside, nakakatuwa silang tignan. They are the epitome of true love. You can still see the love in their eyes. I'm so blessed that I have them and that they are my parents.

After a week, my parents decided to make a leave from their work to celebrate. They planned to go to Palawan. Pero sabi ko sila na lang para ma-enjoy nila muna ang isa'-isa, though lagi naman silang happy together. Siyempre, hindi na ulit sila makakagala kapag mayroon na si baby. So I decided na magpa-iwan na lang, may mga kaibigan naman ako and Elias. 

Nandito kami sa mall ngayon at kasama ko sina Jai at Tine. I called them a while ago para mag-overnight sa bahay and we decided to go on a shopping. Medyo madami na kaming nabili at maga-alas dos na ng hapon, hindi pa kami kumakain ng lunch. 

"Saan tayo kakain? Ang sakit na ng braso ko. Dami niyo kasing binili!" Reklamo ni Jai. Wow! Binatukan siya ni Tine. Napasimangot siya habang ako naman ay natatawa. Siya nga itong mahilig mag-shopping eh. Ang binili ko lang naman is mga gamit sa school for college. Excited na ako for college! 

"Hindi mo sure iyang sinasabi mo Jai, ikaw ang may pinakamadaming nabili ngayon, well, palagi naman," sabi ni Tine na ikinatango ko naman. 

“Ouchie naman! Ang sakit niyo naman magmahal, kaibigan ko ba talaga kayo? Oh, sige! Maglakad kayo pauwi!” sigaw niya sa amin. Nagkatinginan kami ni Tine at sabay na tumawa. Hay naku, Jaimaima! 

“Joke lang, hoy! Hindi ka naman mabiro, we love you!” Panunuyo ni Tine sa kanya. Pinapanood ko lang silang dalawa na mag-asaran.

We left our things sa kotse ni Jai muna para kumain. Yes, siya lang ang may kotse at marunong mag-drive sa amin. Ayaw ko pa kasing mag-aral sa pagmamaneho, I don't know, medyo natatakot lang ako. 

Elias and his family is in a vacation right now in Canada. Three days pa lang sila doon and we always video call, like every night. Long distance relationship feels. 

Napagkasunduan naming kumain sa Seafoods Resto. We ordered food already at hindi ko alam bakit dito pa kumain eh medyo matagal ang servings dito. Pero anyways, hindi pa naman kami gutom.

"Nga pala Tine, how's your scholarship?" I asked. Yes, Tine has a scholarship since then, kasi hindi nila afford iyong tuition. Tine's just an average kumpara sa amin ni Jai na medyo nakakaangat sa buhay pero never naging issue sa amin ang status or money. We're so proud of her actually kasi siya pinakamatalino sa aming tatlo. May libre kaming tutor. 

"Ayon, I applied sa school na papasukan natin and dahil maganda raw ang past grades ko, full scholarship ang ibinigay sa akin. Buti nalang, para hindi na hassle kay Mama at para makatulong na rin kasi sobra-sobra pa iyon, actually." Natuwa naman kami, we are always offering her a help or lend some money pero minsan lang siya tumatanggap kapag sobrang walang-wala na sila. Our parents are more than willing to help her family kasi Tine is our bestfriend and her family is very humble. 

"Duh girl! Wala na silang masasabi sa iyong negative ‘no! Sobrang talino mo kaya and masipag," sabi ko sa kanya sabay ngiti. Naiintindihan naman namin siya kasi iba na ang college sa high school. Mas madami na ang kailangan kaya buti na lang talaga full scholarship siya, she deserves it. Nagkwentuhan lang kami saglit at dumating na rin naman mga orders namin. 

After naming kumain, nanood muna kami ng isang movie na Romance. Sumisinghot-singhot pa nga kami ni Jai eh. Si Tine, hindi naiyak, well. Ano pa nga ba?

Ang sakit kasi sa puso iyong panood. Not all love stories have happy ending talaga ano? Some stories ended tragics or hanging open, like bitin. The story goes like this, the male lead cheated pero mapapatanong ka kung bakit niya nagawang mag-cheat kasi okay na okay naman sila. I don't also understand, if you don't wanna lose your girl, why cheat? The boy ended begging to her fiancée. But the female lead just can't accept the fact that he cheated that's why she left him. And after how many years, they meet again pero may pamilya na iyong babae because her parents forced her to marry the guy, it sucks that she ended marrying a man she doesn't even love! She regretted the time when she chose to leave instead of giving him a chance. 

We're crying like a baby! The story portrayed very well. The title of the movie was Wasted Time. 

Nandito na kami sa bahay namin, naghahanda kami kasi we will gonna swim. The weather is nice, that's why. Kanina pa nga namin pinagu-usapan iyong movie, hindi talaga kami makamove on. Yaya already prepared our food and drinks. Since, pwede naman na kaming uminom at dito lang naman kami, may liqour na kasama. Nagpaalam naman ako kila daddy. 

"Bat ang tagal mo Jai? Baba na tayo!" sabi ko sa kanya. Hindi daw po kasi siya makapili ng susuotin na bikini. Ang dami niyang binili kanina! Bagay naman lahat actually, Jai is petite at maputi pa. Mahaba buhok hanggang waist. Maraming nagkakagusto dito kasi athletic siya, she plays volleyball. Pero ewan, never siyang nag-entertain. Wala pa raw sa vocabulary niya ang mag-boyfriend pero kung maka-sana all sa amin, wagas! Napapailing na lang kami ni Tine. 

"Bahala kayo diyan! Bababa na ako, gusto ko nang mag-swimming. Huwag na kasi kayong babagal- bagal, lahat naman tayo sexy!" Tumayo si Tine at lumabas sa room ko habang tumatawa. I laughed, it's true! Walang chubby or mataba sa aming tatlo. On the second thought, nag-agree ako kay Tine. 

"Mauna na rin ako. Just wear the yellow one Jai!" sabi ko at lumabas na rin. 

Naabutan ko si Tine na lumalangoy nga. Kumuha ako ng smirn off, ang cheap pero this one is our favorite. I offered her a drink, umupo ako sa gilid ng pool. Lumapit naman siya at uminom. 

"Nga pala, nakita ko si Eric kanina may kasamang ibang babae, tsk. Buti na lang naunahan ko," sabi niya. Napailing at napatawa ako. Believe it or not itong nerd na ito ay mas malandi pa sa aming dalawa ni Jai. At hindi namin alam paano niya nama-manage ang pag-aaral sa panglalandi. Sorry for the word pero totoo naman daw. Well, ako, isa lang naman lalaki ko. Si Tine kasi papalit-palit. As in, play girl. Talk of the town ito. 

"Well, I am a better player!" See? She is indeed a player.

"You witch! Sino na naman ba lalaki mo ngayon?" Opo, hindi po siya nawawalan ng lalaki. She always has a man to replace right away.

"Si ano, I forgot his name! Basta taga kabilang school, ipapakilala ko siya sa inyo kapag nagkita kami." Ang talino pero nakakalimot ng names ng mga boys. Ibang klase talaga.

"Anong mayroon?" Rinig kong tanong ni Jai at tumabi sa akin. 

"Talking about boys na naman ba?" I mouthed 'Yap' at tinuro si Tine. 

"Walang bago." Iiling-iling siya sabay tawa. 

"What? I am just enjoying and playing." Buhay niya naman iyan basta masaya siya and as long as walang heartbreaks na nangyayare sa ginagawa niya. Matanda na siya. At saka kaya hindi siya naiyak sa panood kanina, after her Dad left them, naka-mindset na sa kanya na boys are boys, mahina sa tukso at iiwan ka rin kapag nakahanap ng mas better sa iyo. Hindi rin naman namin siya masisisi na ganoon na isip niya ngayon. She witnessed all the suffering of her Mom when their Dad left them.

Elias called a while ago, tapos nagpaalam naman ako na may gagawin kami ngayon and he understands naman. 

I'm wearing a black two piece. Marami ring nagkakagusto sa akin pero syempre back off na kasi may Elias na ako. 

Sabi sa amin i-enjoy na raw namin habang hindi pa kami college. Kasi hindi na namin ito magagawa sa college. Like, ganoon ba kahirap sa college? Nakaka-pressure tuloy. Lalo at engineering ang kukunin ko. Hindi naman ako matalino, siguro masipag lang. I was thinking kung Engineering or Architecture kukunin ko kasi mahilig ako mag-drawing pero I don't know; I just can't see myself being an architect. Mas nafo-foresee ko na magiging Engineer ako someday. 

Mage-enroll na kami by next week kasi kaka-release lang ng result ng entrance exam at we passed naman. 

"What are you thinking Shaine Elizabeth? Look at Jai, she's already drunk! Nakakailang bote pa lang tayo." And yeah, itinigil na namin ang paglangoy at mas piniling mag inuman na lang. Tipsy na nga rin ako. 

"Woy! Hindi pa ako lasing! Excuse me!" I laughed. Jai's really funny! She took her phone nang nakita niya itong umilaw. 

"Hello?" she answered it. Oo nga hindi pa siya lasing, note the sarcasm!

"Yes, Mommy? Drunk? No, Mommy! We're just having fun po." Lagot! Baka ma-grounded ka dyan Jai! Just kidding, hindi naman sila ganoon kay Jai kapag kami kasama pero kapag iba, ibang usapan na rin. Binaba niya na niya ang hawak na cellphone kahit may nagsasalita pa yata sa kabilang linya at puro tango lang sinasagot niya akala mo naman nakikita. That’s so cute! 

These girls just made my whole life even happier. We accepted each other’s flaws and imperfections and we clicked! And they are forever my treasure. They are for keeps. Deserved to be kept like a treasure. Fine, I think lasing na rin ako. Ang corny na eh! I laughed at my thoughts.

I can’t stop being thankful. I have a happy family, a best friends and a loving boyfriend. I almost have a perfect life. 

Almost. 

But not until life intersects and destroyed everything I have. 

Related chapters

  • MY PAINFUL MEDICINE   CHAPTER 4

    ELIZABETH’S POVMedyo napatalon ako sa gulat nang mag-ring iyong phone ko. Napapikit ako, memories are still haunting me. It still feels like yesterday. Everything is still very clear. Umiling-iling ako. I picked my phone and answered the call."How are you, Eliza? You are not replying to my messages. You’re still a brat!" Kuya Mike said, my cousin. He is Tita Leah’s son, kapatid ni Mommy. He's the only person that I can talk without any pretentions, besides my manager. Well, I am not pretending though."Kuya! I am here already. I'm nervous. It's normal, right? I mean, I'm good already and it's been six f*cking years. I should… be okay."I don't know kung sa kanya ko ba sinasabi or para iyon sa sarili ko. Bulls! It’s like I just want to back off or get sick all of a sudden. I am very nervous. I haven’t seen them for six years, what if bumalik lahat? La

  • MY PAINFUL MEDICINE   CHAPTER 5

    ELIZABETH’S POVFlashbacks.“Good morning, princess! Time to wake up. You’ll have a long day ahead.” I groaned when I heard my Mom’s voice. Suddenly, I felt something warm in my forehead.“Come on, princess. Today is your first day!” She tries to shake my shoulder.“Yes, Mommy! I’m awake na po,” sabi ko habang nagtatanggal ng muta sa mata.Nakita ko siyang inaayos iyong kurtina sa kwarto ko. Lagi niyang ginagawa iyan, she’s my human alarm. She knows everything about me. She’s aware of everything that’s happening to me. I can live with these mornings forever. Kahit may trabaho siya, she still makes sure na naasikaso niya ako. My Mom was never busy especially for her family.“Mom? I love you.” Napatingin siya sa akin at lumapit sabay yakap ng mahigpit. Medyo halata na itong ba

  • MY PAINFUL MEDICINE   CHAPTER 6

    ELIZABETH’S POVLumabas ako sa room ni Jai dahil biglang tumawag ang manager ko na si Yna, she was four-year older than me. I met her at the bar in the US six years ago. And yes, she is Pinay. She was with me eversince I started show business.“Shaine Eliza! You have been there for a few hours but I’ve been blown away by texts and calls. Nag-open ka na ba ng mga social medias mo? I mean, may balita ka na ba sa mga social media accounts mo?” tanong niya. Kalmado pa siya sa lagay na iyan. Napakagat labi ako. I’m sure someone leak a news or information about me. That’s not surprising at all.“Kung hindi pa, okay lang. I was just asking, anyways, you are all over the news and as of now ang daming T.V shows ang gusto kang i-invite. So, what do you think?” sabi niya. Napakunot noo ako. Wow! Hindi siya galit or something? My manager is weird! In normal days, she’d be in

  • MY PAINFUL MEDICINE   CHAPTER 7

    ELIZABETH’S POVI woke up too early today because I have lots of guesting this week. I tend to wake up early if I have plans like travels or work. I don’t want to be late, I never got late, anyway.Kinuha ko ang cellphone ko na nakapatong sa bedside table ko. I sent a voice message to my Dad.“Good morning, Daddy! How are you? Are you doing good? Ako? I am doing good naman po. Actually, marami akong trabaho ngayon kaya sorry kung madalang mo na marinig ‘tong magandang boses ko.” Huminto ako saglit para huminga nang malalim.“I miss you, Dad. I will see you soon. I love you.” Pinasigla ko ang boses ko. Napatulala ako sa kisame saglit pero bumangon na rin naman at nagtungo sa kitchen.I am preparing Eggs, Avocado and Spinach for my breakfast. And for my drinks, I always like to have a glass of water with a shot of apple cider vinegar in

  • MY PAINFUL MEDICINE   CHAPTER 8

    ELIZABETH’S POVKinabukasan ay mas maaga akong nagising kaysa kahapon para mag-work out at maghanda ng breakfast ko. I woke up earlier than my alarm. I don’t wanna be late, that’s always been my rule.This time, my breakfast is Grapefruit with a sprinkle of cinnamon and of course, a glass of water with a shot of apple cider vinegar.Silly Eliza, sino pa sana ang ibang gagawa ng mga ito bukod sa iyo? Wala namang problema doon, sanay na akong mag-isa at sanay na akong pinagsisilbihan ang sarili ko. Nasanay na rin ang katawan ko sa araw-araw na trabaho. Noong mga bago lang ako ay lagi akong nagkakasakit kaya lagi din akong na-re-reject or lagi akong absent, hindi nakaka-attend kasi hindi ko kayang alagaan ang sarili ko. But overtime, natuto rin naman. Well, I had no choice.I already sent a voice message na rin kay Daddy. I hope he’s getting better.

  • MY PAINFUL MEDICINE   CHAPTER 9

    ELIZABETH’S POVFlashbacks“Grabe! Ang cute ng kapatid mo, Eli! Shaina Elizabeth!” Tawag ni Jai sa pangalan ng kapatid ko na nanggigigil pa. Pilit ko namang nilalayo ang kapatid ko sa kanya bilang pang-asar. Humagikgik ang kapatid ko. “Of course! Cute rin kasi ang kanyang ate Elizabeth, right baby?” tanong ko sa kapatid ko na walang kaalam-alam sa nangyayari. Napahagikgik naman ito ng napaka-cute.Nandito ang mga friends ko sa bahay dahil first birthday ni Shaina Elizabeth ngayon at dahil four days from now ay birthday ko na rin, pinag-isa na nila Daddy at Mommy iyong celebration. It’s perfect she was born on February 14 tapos ako sa 18, my parents calculated it very well. She became our happy pill and rest. “Oh, siya-siya! That

  • MY PAINFUL MEDICINE   CHAPTER 10

    ELIZABETH’S POV “Ang aga mo namang nagising?” Napalingon ako kay Yna na nakasandal sa pintuan ng mini gym dito sa condo ko, habang pupungas-pungas pa siya. Hingal na hingal ko namang hininto ang pagja-jumping rope. Kailangan ko lang bawiin iyong alcohol na ininom ko kagabi. Pasimunong manager! Naglakad ako papunta sa naksabit kong towel at nagpunas ng pawis. “Kailangan ko, kasi iyong manager ko lasinggera na nga mandadamay pa,” parinig ko sa kanya. Narinig ko siyang tumawa. Naglakad ako patungo sa room ko. “What do you want for breakfast?!” sigaw ni Yna. “I’m done. Don’t bother!” At sinarado ko na ang pinto ko. Naghubad ako at pumunta sa shower. Maaga akong nagising? Honestly, I didn’t sleep. I was awake the whole night. I was so bothered kasi last time na nakaranas ako ng ganito ay noong mga unang buwan at taon k

  • MY PAINFUL MEDICINE   CHAPTER 11

    ELIZABETH’S POVI checked the time pagkatapos kong mag-ayos ng get up ko ngayong araw. Jai invited me to go shopping, pinagbigyan ko na kasi ilang beses ko na siyang natatanggihan. Hindi ko pa sinasabi sa kanya na sasama ako at wala rin sana akong balak kasi public iyon pero guess what? Nandito na ako sa labas ng bahay niya, I didn’t even tell her that I was coming. I was about to press the doorbell when she suddenly went out through their house, holding her bag and phone.Nakita ko pa kung paano lumaki ang kanyang mga mata sa gulat na nasa harapan niya ako. Hindi siya makapaniwala! She blinked her eyes, eyeing me from my bottom to top.“I thought you are not coming?!” Bungad niya sa akin.“Muntik na kitang hindi makilala! I was about to call you na okay lang at naiintindihan ko kasi ‘di ba galing ka sa photoshoot sa Bicol?” Tuloy pa ni

Latest chapter

  • MY PAINFUL MEDICINE   CHAPTER 16 [PART 2]

    ELIZABETH’S POV“Naka-prepare ka na ba? Omg! I am so excited!” I rolled my eyes as I unwillingly packed the things needed. Why do I have to come ba kasi? They can still go and enjoy their trek without me naman ‘di ba?“I am not excited, Jai. You forced me, remember?” I heard her laugh. I put my Ipad down para ayusin ‘yong mga binili namin kahapon. She even dragged me na bumili at pumuntang mall! I can’t even decide for myself na.Hinayaan ko lang na panoorin niya akong mag-empake, we’re just having a video call while I am packing my things. She just wants to be sure na pupunta talaga ako. As if I have a choice. Pati manager ko, pinagtutulakan akong sumama.“Don’t foget your compass and medications, okay?” Paulit-ulit. Kanina pa niya ‘yan sinasabi. “Sunduin ka namin bukas nang maaga,” dagdag pa n

  • MY PAINFUL MEDICINE   CHAPTER 16 [PART 1]

    ELIZABETH’S POV“And again, Ms. Eliza Javier!” Iyon na ang huling sinabi ng male host na inattendan ko sa araw na ito. Nagpalakpakan at nagtilian ang mga taong nandito sa loob ng studio. Ngumiti ako sa kanila at kumaway nang kumaway hanggang sa makapasok na ako sa backstage.Nagmadali ako agad na nagpaalam sa mga staffs sa loob at dumiretso na kami sa parking lot, may meeting pa kami ngayon sa Runway Building. Palapit na kasi nang palapit kaya todo ang preparation na ginagawa namin, we don’t want to disappoint the people and visitors na pupunta. That is why I am also giving my best to make it successful.Napapikit ako at napasandal sa may upuan dito sa Van dahil naging tuloy-tuloy ang mga schedule ko pagakatapos kong mawala ng isang araw. Ganito na naman ang naging routine ko sa loob ng ilang araw. I would drain myself at work para pag-uwi ay mag-re-rest na lang ang iisipin

  • MY PAINFUL MEDICINE   CHAPTER 15 [PART 2]

    ELIZABETH’S POVMakalipas ang ilang sandali ay kumalma na rin si Daddy. Habang yakap-yakap ko siya ay hindi ko mapigilan ang pagbuhos ng aking mga luha. Sumabay pa iyong napanaginipan ko kanina. Akala ko totoo na.I have never thought that we would reach this point. Mas lumakas ang hagulgol ko nang maalala ang mga memories dito sa aming bahay. Hindi ko na mapigilan ang bugso ng aking damdamin. This house was my comfort but now I am feeling so anxious going here.It’s familiar but strange.Kailangan na kailangan ko ng isang magulang ngayon. I hugged him tightly.Sana hindi na lang ako nagising kanina.Oh God! I miss them so much!Nilayo ko ang katawan ko kay Daddy at nagpunas na ng luha. Nakalimutan ko na hindi lang pala kami ang tao dito sa loob ng kwarto.I can&rsq

  • MY PAINFUL MEDICINE   CHAPTER 15

    ELIZABETH’S POVNapalingon ako sa bedside table ko nang tumunog ulit iyong phone ko. Hindi nagtagal ang tingin ko rito at hinayaan lang na tumunog. Ibinalik ko ang tingin ko sa kisame ng aking kwarto. Hindi ko alam kung anong oras na basta ang alam ko lang ay hindi pa ako natutulog.Nakahiga lang ako pero pakiramdam ko ay pagod na pagod ako, pakiramdam ko ay galing ako sa mahabang takbuhan at sobrang pagod na pagod ako.It feels like I am chasing some thoughts within my mind.Inabot ko iyong phone ko nang tumigil ito. Pinatay ko ito at itinaob sa kama ko.Plano kong puntahan si Daddy ngayon pero pakiramdam ko ay hindi ko kayang bumangon at wala akong ganang kumilos.I am supposed to be busy today but I cleared my schedule because I am too occupied.Ilang taon na pero feeling ko I am still stucked here, where they left me.&nb

  • MY PAINFUL MEDICINE   CHAPTER 14

    ELIZABETH’S POV“Okay, that’s very good! You are all doing a good job! Chin up, walk… and turn around,” utos ko sa mga kasama kong model sa Runway. Sinunod naman nila ang mga sinabi ko. Nakikita ko rin kung gaano nila kagusto itong ginagawa nila at kung ganno nila ibigay ang lahat nang makakaya nila.We’ve been doing this for almost a week now. We need a prepared runway and my agency trusted me here so I am really doing my best to make it successful. Madaming magagaling at marurunong na kaso they wanted me to lead them. At sino ba naman ako para tanggihan sila, hindi ba? I can see my younger self from them. And also, I am happy to share my knowledge about modeling.“Pag-aralan kung kailan magiging fierce ang expression and when to smile,” dagdag ko pa na ikinalingon ng iba sa pwesto ko.“Huwag kayong madi-distract! You don’t have to look at

  • MY PAINFUL MEDICINE   CHAPTER 13

    ELIZABETH’S POVHilong-hilo ako patungo sa trabaho ko. Hindi ko pinapahalata kay Yna dahil sisigawan na naman ako niyan panigurado and I can’t bear with her muna. Hindi na naman kasi ako nakatulog kagabi and I don’t know why! Baka kasi managinip na naman ako. Siguro dahil nakatulog din ako noong kakauwi ko sa condo after ng shopping namin ni Jai.Papunta kami ngayon sa Runway Building para magpasukat, iyong gagamitin ko for runway, almost three months from now.Mabuti naman para matapos na at makabalik na rin ako sa US.Nasa loob pa lang kami ng Van. But anyway, professional naman na ako sa pagtatago ng eyebags dahil tatakpan ko lang naman iyan ng make up at isa pa, professional din ako sa pagtatago ng nararamdaman ko.Bumaba kami sa sasakyan at inayos ang suot kong dress. Naglakad na kami patungo sa lobby ng Runway building.

  • MY PAINFUL MEDICINE   CHAPTER 12

    ELIZABETH’S POVPauwi na kami ni Jai at madilim na rin sa labas. Tahimik lang kami, walang umiimik. Alam kong madami siyang gustong itanong sa akin. And feeling ko rin ay hinihintay niya na ako ang magsabi, pero noon pa naman ay ganyan na siya. Rerespetuhin niya ang pagiging tahimik mo at hihintayin kang magsabi or mag-open up. Pero ipaparamdam niya sa iyo na hindi ka mag-isa at na nandyan lang siya.“We are here!” Nilingon niya ako and she smiled widely. Wala na iyong pagkakunot ng noo niya kanina. Hindi ko namalayan kaya napalingon ako sa labas, wala yata ako sa sarili na naman. I feel like, I am always spacing out!Tinignan ko siya ulit at ngumiti rin pabalik. Nauna na siyang bumaba. Bumuntong hininga ako bago sumunod sa kanya. Kinuha ko ang mga paper bags na pinamili ko sa likod ng kotse niya. Hindi naman marami itong mga binili ko kaya I can carry pa naman lahat.

  • MY PAINFUL MEDICINE   CHAPTER 11

    ELIZABETH’S POVI checked the time pagkatapos kong mag-ayos ng get up ko ngayong araw. Jai invited me to go shopping, pinagbigyan ko na kasi ilang beses ko na siyang natatanggihan. Hindi ko pa sinasabi sa kanya na sasama ako at wala rin sana akong balak kasi public iyon pero guess what? Nandito na ako sa labas ng bahay niya, I didn’t even tell her that I was coming. I was about to press the doorbell when she suddenly went out through their house, holding her bag and phone.Nakita ko pa kung paano lumaki ang kanyang mga mata sa gulat na nasa harapan niya ako. Hindi siya makapaniwala! She blinked her eyes, eyeing me from my bottom to top.“I thought you are not coming?!” Bungad niya sa akin.“Muntik na kitang hindi makilala! I was about to call you na okay lang at naiintindihan ko kasi ‘di ba galing ka sa photoshoot sa Bicol?” Tuloy pa ni

  • MY PAINFUL MEDICINE   CHAPTER 10

    ELIZABETH’S POV “Ang aga mo namang nagising?” Napalingon ako kay Yna na nakasandal sa pintuan ng mini gym dito sa condo ko, habang pupungas-pungas pa siya. Hingal na hingal ko namang hininto ang pagja-jumping rope. Kailangan ko lang bawiin iyong alcohol na ininom ko kagabi. Pasimunong manager! Naglakad ako papunta sa naksabit kong towel at nagpunas ng pawis. “Kailangan ko, kasi iyong manager ko lasinggera na nga mandadamay pa,” parinig ko sa kanya. Narinig ko siyang tumawa. Naglakad ako patungo sa room ko. “What do you want for breakfast?!” sigaw ni Yna. “I’m done. Don’t bother!” At sinarado ko na ang pinto ko. Naghubad ako at pumunta sa shower. Maaga akong nagising? Honestly, I didn’t sleep. I was awake the whole night. I was so bothered kasi last time na nakaranas ako ng ganito ay noong mga unang buwan at taon k

DMCA.com Protection Status