LOGINShare
CHAPTER 10
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56ELIZABETH’S POV
“Ang aga mo namang nagising?” Napalingon ako kay Yna na nakasandal sa pintuan ng mini gym dito sa condo ko, habang pupungas-pungas pa siya. Hingal na hingal ko namang hininto ang pagja-jumping rope. Kailangan ko lang bawiin iyong alcohol na ininom ko kagabi. Pasimunong manager!
Naglakad ako papunta sa naksabit kong towel at nagpunas ng pawis.
“Kailangan ko, kasi iyong manager ko lasinggera na nga mandadamay pa,” parinig ko sa kanya. Narinig ko siyang tumawa. Naglakad ako patungo sa room ko.
“What do you want for breakfast?!” sigaw ni Yna.
“I’m done. Don’t bother!” At sinarado ko na ang pinto ko. Naghubad ako at pumunta sa shower.
Maaga akong nagising? Honestly, I didn’t sleep. I was awake the whole night. I was so bothered kasi last time na nakaranas ako ng ganito ay noong mga unang buwan at taon k
Related chapters
MY PAINFUL MEDICINE CHAPTER 11
ELIZABETH’S POVI checked the time pagkatapos kong mag-ayos ng get up ko ngayong araw. Jai invited me to go shopping, pinagbigyan ko na kasi ilang beses ko na siyang natatanggihan. Hindi ko pa sinasabi sa kanya na sasama ako at wala rin sana akong balak kasi public iyon pero guess what? Nandito na ako sa labas ng bahay niya, I didn’t even tell her that I was coming. I was about to press the doorbell when she suddenly went out through their house, holding her bag and phone.Nakita ko pa kung paano lumaki ang kanyang mga mata sa gulat na nasa harapan niya ako. Hindi siya makapaniwala! She blinked her eyes, eyeing me from my bottom to top.“I thought you are not coming?!” Bungad niya sa akin.“Muntik na kitang hindi makilala! I was about to call you na okay lang at naiintindihan ko kasi ‘di ba galing ka sa photoshoot sa Bicol?” Tuloy pa ni
MY PAINFUL MEDICINE CHAPTER 12
ELIZABETH’S POVPauwi na kami ni Jai at madilim na rin sa labas. Tahimik lang kami, walang umiimik. Alam kong madami siyang gustong itanong sa akin. And feeling ko rin ay hinihintay niya na ako ang magsabi, pero noon pa naman ay ganyan na siya. Rerespetuhin niya ang pagiging tahimik mo at hihintayin kang magsabi or mag-open up. Pero ipaparamdam niya sa iyo na hindi ka mag-isa at na nandyan lang siya.“We are here!” Nilingon niya ako and she smiled widely. Wala na iyong pagkakunot ng noo niya kanina. Hindi ko namalayan kaya napalingon ako sa labas, wala yata ako sa sarili na naman. I feel like, I am always spacing out!Tinignan ko siya ulit at ngumiti rin pabalik. Nauna na siyang bumaba. Bumuntong hininga ako bago sumunod sa kanya. Kinuha ko ang mga paper bags na pinamili ko sa likod ng kotse niya. Hindi naman marami itong mga binili ko kaya I can carry pa naman lahat.
MY PAINFUL MEDICINE CHAPTER 13
ELIZABETH’S POVHilong-hilo ako patungo sa trabaho ko. Hindi ko pinapahalata kay Yna dahil sisigawan na naman ako niyan panigurado and I can’t bear with her muna. Hindi na naman kasi ako nakatulog kagabi and I don’t know why! Baka kasi managinip na naman ako. Siguro dahil nakatulog din ako noong kakauwi ko sa condo after ng shopping namin ni Jai.Papunta kami ngayon sa Runway Building para magpasukat, iyong gagamitin ko for runway, almost three months from now.Mabuti naman para matapos na at makabalik na rin ako sa US.Nasa loob pa lang kami ng Van. But anyway, professional naman na ako sa pagtatago ng eyebags dahil tatakpan ko lang naman iyan ng make up at isa pa, professional din ako sa pagtatago ng nararamdaman ko.Bumaba kami sa sasakyan at inayos ang suot kong dress. Naglakad na kami patungo sa lobby ng Runway building.
MY PAINFUL MEDICINE CHAPTER 14
ELIZABETH’S POV“Okay, that’s very good! You are all doing a good job! Chin up, walk… and turn around,” utos ko sa mga kasama kong model sa Runway. Sinunod naman nila ang mga sinabi ko. Nakikita ko rin kung gaano nila kagusto itong ginagawa nila at kung ganno nila ibigay ang lahat nang makakaya nila.We’ve been doing this for almost a week now. We need a prepared runway and my agency trusted me here so I am really doing my best to make it successful. Madaming magagaling at marurunong na kaso they wanted me to lead them. At sino ba naman ako para tanggihan sila, hindi ba? I can see my younger self from them. And also, I am happy to share my knowledge about modeling.“Pag-aralan kung kailan magiging fierce ang expression and when to smile,” dagdag ko pa na ikinalingon ng iba sa pwesto ko.“Huwag kayong madi-distract! You don’t have to look at
MY PAINFUL MEDICINE CHAPTER 15
ELIZABETH’S POVNapalingon ako sa bedside table ko nang tumunog ulit iyong phone ko. Hindi nagtagal ang tingin ko rito at hinayaan lang na tumunog. Ibinalik ko ang tingin ko sa kisame ng aking kwarto. Hindi ko alam kung anong oras na basta ang alam ko lang ay hindi pa ako natutulog.Nakahiga lang ako pero pakiramdam ko ay pagod na pagod ako, pakiramdam ko ay galing ako sa mahabang takbuhan at sobrang pagod na pagod ako.It feels like I am chasing some thoughts within my mind.Inabot ko iyong phone ko nang tumigil ito. Pinatay ko ito at itinaob sa kama ko.Plano kong puntahan si Daddy ngayon pero pakiramdam ko ay hindi ko kayang bumangon at wala akong ganang kumilos.I am supposed to be busy today but I cleared my schedule because I am too occupied.Ilang taon na pero feeling ko I am still stucked here, where they left me.&nb
MY PAINFUL MEDICINE CHAPTER 15 [PART 2]
ELIZABETH’S POVMakalipas ang ilang sandali ay kumalma na rin si Daddy. Habang yakap-yakap ko siya ay hindi ko mapigilan ang pagbuhos ng aking mga luha. Sumabay pa iyong napanaginipan ko kanina. Akala ko totoo na.I have never thought that we would reach this point. Mas lumakas ang hagulgol ko nang maalala ang mga memories dito sa aming bahay. Hindi ko na mapigilan ang bugso ng aking damdamin. This house was my comfort but now I am feeling so anxious going here.It’s familiar but strange.Kailangan na kailangan ko ng isang magulang ngayon. I hugged him tightly.Sana hindi na lang ako nagising kanina.Oh God! I miss them so much!Nilayo ko ang katawan ko kay Daddy at nagpunas na ng luha. Nakalimutan ko na hindi lang pala kami ang tao dito sa loob ng kwarto.I can&rsq
MY PAINFUL MEDICINE CHAPTER 16 [PART 1]
ELIZABETH’S POV“And again, Ms. Eliza Javier!” Iyon na ang huling sinabi ng male host na inattendan ko sa araw na ito. Nagpalakpakan at nagtilian ang mga taong nandito sa loob ng studio. Ngumiti ako sa kanila at kumaway nang kumaway hanggang sa makapasok na ako sa backstage.Nagmadali ako agad na nagpaalam sa mga staffs sa loob at dumiretso na kami sa parking lot, may meeting pa kami ngayon sa Runway Building. Palapit na kasi nang palapit kaya todo ang preparation na ginagawa namin, we don’t want to disappoint the people and visitors na pupunta. That is why I am also giving my best to make it successful.Napapikit ako at napasandal sa may upuan dito sa Van dahil naging tuloy-tuloy ang mga schedule ko pagakatapos kong mawala ng isang araw. Ganito na naman ang naging routine ko sa loob ng ilang araw. I would drain myself at work para pag-uwi ay mag-re-rest na lang ang iisipin
MY PAINFUL MEDICINE CHAPTER 16 [PART 2]
ELIZABETH’S POV“Naka-prepare ka na ba? Omg! I am so excited!” I rolled my eyes as I unwillingly packed the things needed. Why do I have to come ba kasi? They can still go and enjoy their trek without me naman ‘di ba?“I am not excited, Jai. You forced me, remember?” I heard her laugh. I put my Ipad down para ayusin ‘yong mga binili namin kahapon. She even dragged me na bumili at pumuntang mall! I can’t even decide for myself na.Hinayaan ko lang na panoorin niya akong mag-empake, we’re just having a video call while I am packing my things. She just wants to be sure na pupunta talaga ako. As if I have a choice. Pati manager ko, pinagtutulakan akong sumama.“Don’t foget your compass and medications, okay?” Paulit-ulit. Kanina pa niya ‘yan sinasabi. “Sunduin ka namin bukas nang maaga,” dagdag pa n
Latest chapter
MY PAINFUL MEDICINE CHAPTER 16 [PART 2]
ELIZABETH’S POV“Naka-prepare ka na ba? Omg! I am so excited!” I rolled my eyes as I unwillingly packed the things needed. Why do I have to come ba kasi? They can still go and enjoy their trek without me naman ‘di ba?“I am not excited, Jai. You forced me, remember?” I heard her laugh. I put my Ipad down para ayusin ‘yong mga binili namin kahapon. She even dragged me na bumili at pumuntang mall! I can’t even decide for myself na.Hinayaan ko lang na panoorin niya akong mag-empake, we’re just having a video call while I am packing my things. She just wants to be sure na pupunta talaga ako. As if I have a choice. Pati manager ko, pinagtutulakan akong sumama.“Don’t foget your compass and medications, okay?” Paulit-ulit. Kanina pa niya ‘yan sinasabi. “Sunduin ka namin bukas nang maaga,” dagdag pa n
MY PAINFUL MEDICINE CHAPTER 16 [PART 1]
ELIZABETH’S POV“And again, Ms. Eliza Javier!” Iyon na ang huling sinabi ng male host na inattendan ko sa araw na ito. Nagpalakpakan at nagtilian ang mga taong nandito sa loob ng studio. Ngumiti ako sa kanila at kumaway nang kumaway hanggang sa makapasok na ako sa backstage.Nagmadali ako agad na nagpaalam sa mga staffs sa loob at dumiretso na kami sa parking lot, may meeting pa kami ngayon sa Runway Building. Palapit na kasi nang palapit kaya todo ang preparation na ginagawa namin, we don’t want to disappoint the people and visitors na pupunta. That is why I am also giving my best to make it successful.Napapikit ako at napasandal sa may upuan dito sa Van dahil naging tuloy-tuloy ang mga schedule ko pagakatapos kong mawala ng isang araw. Ganito na naman ang naging routine ko sa loob ng ilang araw. I would drain myself at work para pag-uwi ay mag-re-rest na lang ang iisipin
MY PAINFUL MEDICINE CHAPTER 15 [PART 2]
ELIZABETH’S POVMakalipas ang ilang sandali ay kumalma na rin si Daddy. Habang yakap-yakap ko siya ay hindi ko mapigilan ang pagbuhos ng aking mga luha. Sumabay pa iyong napanaginipan ko kanina. Akala ko totoo na.I have never thought that we would reach this point. Mas lumakas ang hagulgol ko nang maalala ang mga memories dito sa aming bahay. Hindi ko na mapigilan ang bugso ng aking damdamin. This house was my comfort but now I am feeling so anxious going here.It’s familiar but strange.Kailangan na kailangan ko ng isang magulang ngayon. I hugged him tightly.Sana hindi na lang ako nagising kanina.Oh God! I miss them so much!Nilayo ko ang katawan ko kay Daddy at nagpunas na ng luha. Nakalimutan ko na hindi lang pala kami ang tao dito sa loob ng kwarto.I can&rsq
MY PAINFUL MEDICINE CHAPTER 15
ELIZABETH’S POVNapalingon ako sa bedside table ko nang tumunog ulit iyong phone ko. Hindi nagtagal ang tingin ko rito at hinayaan lang na tumunog. Ibinalik ko ang tingin ko sa kisame ng aking kwarto. Hindi ko alam kung anong oras na basta ang alam ko lang ay hindi pa ako natutulog.Nakahiga lang ako pero pakiramdam ko ay pagod na pagod ako, pakiramdam ko ay galing ako sa mahabang takbuhan at sobrang pagod na pagod ako.It feels like I am chasing some thoughts within my mind.Inabot ko iyong phone ko nang tumigil ito. Pinatay ko ito at itinaob sa kama ko.Plano kong puntahan si Daddy ngayon pero pakiramdam ko ay hindi ko kayang bumangon at wala akong ganang kumilos.I am supposed to be busy today but I cleared my schedule because I am too occupied.Ilang taon na pero feeling ko I am still stucked here, where they left me.&nb
MY PAINFUL MEDICINE CHAPTER 14
ELIZABETH’S POV“Okay, that’s very good! You are all doing a good job! Chin up, walk… and turn around,” utos ko sa mga kasama kong model sa Runway. Sinunod naman nila ang mga sinabi ko. Nakikita ko rin kung gaano nila kagusto itong ginagawa nila at kung ganno nila ibigay ang lahat nang makakaya nila.We’ve been doing this for almost a week now. We need a prepared runway and my agency trusted me here so I am really doing my best to make it successful. Madaming magagaling at marurunong na kaso they wanted me to lead them. At sino ba naman ako para tanggihan sila, hindi ba? I can see my younger self from them. And also, I am happy to share my knowledge about modeling.“Pag-aralan kung kailan magiging fierce ang expression and when to smile,” dagdag ko pa na ikinalingon ng iba sa pwesto ko.“Huwag kayong madi-distract! You don’t have to look at
MY PAINFUL MEDICINE CHAPTER 13
ELIZABETH’S POVHilong-hilo ako patungo sa trabaho ko. Hindi ko pinapahalata kay Yna dahil sisigawan na naman ako niyan panigurado and I can’t bear with her muna. Hindi na naman kasi ako nakatulog kagabi and I don’t know why! Baka kasi managinip na naman ako. Siguro dahil nakatulog din ako noong kakauwi ko sa condo after ng shopping namin ni Jai.Papunta kami ngayon sa Runway Building para magpasukat, iyong gagamitin ko for runway, almost three months from now.Mabuti naman para matapos na at makabalik na rin ako sa US.Nasa loob pa lang kami ng Van. But anyway, professional naman na ako sa pagtatago ng eyebags dahil tatakpan ko lang naman iyan ng make up at isa pa, professional din ako sa pagtatago ng nararamdaman ko.Bumaba kami sa sasakyan at inayos ang suot kong dress. Naglakad na kami patungo sa lobby ng Runway building.
MY PAINFUL MEDICINE CHAPTER 12
ELIZABETH’S POVPauwi na kami ni Jai at madilim na rin sa labas. Tahimik lang kami, walang umiimik. Alam kong madami siyang gustong itanong sa akin. And feeling ko rin ay hinihintay niya na ako ang magsabi, pero noon pa naman ay ganyan na siya. Rerespetuhin niya ang pagiging tahimik mo at hihintayin kang magsabi or mag-open up. Pero ipaparamdam niya sa iyo na hindi ka mag-isa at na nandyan lang siya.“We are here!” Nilingon niya ako and she smiled widely. Wala na iyong pagkakunot ng noo niya kanina. Hindi ko namalayan kaya napalingon ako sa labas, wala yata ako sa sarili na naman. I feel like, I am always spacing out!Tinignan ko siya ulit at ngumiti rin pabalik. Nauna na siyang bumaba. Bumuntong hininga ako bago sumunod sa kanya. Kinuha ko ang mga paper bags na pinamili ko sa likod ng kotse niya. Hindi naman marami itong mga binili ko kaya I can carry pa naman lahat.
MY PAINFUL MEDICINE CHAPTER 11
ELIZABETH’S POVI checked the time pagkatapos kong mag-ayos ng get up ko ngayong araw. Jai invited me to go shopping, pinagbigyan ko na kasi ilang beses ko na siyang natatanggihan. Hindi ko pa sinasabi sa kanya na sasama ako at wala rin sana akong balak kasi public iyon pero guess what? Nandito na ako sa labas ng bahay niya, I didn’t even tell her that I was coming. I was about to press the doorbell when she suddenly went out through their house, holding her bag and phone.Nakita ko pa kung paano lumaki ang kanyang mga mata sa gulat na nasa harapan niya ako. Hindi siya makapaniwala! She blinked her eyes, eyeing me from my bottom to top.“I thought you are not coming?!” Bungad niya sa akin.“Muntik na kitang hindi makilala! I was about to call you na okay lang at naiintindihan ko kasi ‘di ba galing ka sa photoshoot sa Bicol?” Tuloy pa ni
MY PAINFUL MEDICINE CHAPTER 10
ELIZABETH’S POV “Ang aga mo namang nagising?” Napalingon ako kay Yna na nakasandal sa pintuan ng mini gym dito sa condo ko, habang pupungas-pungas pa siya. Hingal na hingal ko namang hininto ang pagja-jumping rope. Kailangan ko lang bawiin iyong alcohol na ininom ko kagabi. Pasimunong manager! Naglakad ako papunta sa naksabit kong towel at nagpunas ng pawis. “Kailangan ko, kasi iyong manager ko lasinggera na nga mandadamay pa,” parinig ko sa kanya. Narinig ko siyang tumawa. Naglakad ako patungo sa room ko. “What do you want for breakfast?!” sigaw ni Yna. “I’m done. Don’t bother!” At sinarado ko na ang pinto ko. Naghubad ako at pumunta sa shower. Maaga akong nagising? Honestly, I didn’t sleep. I was awake the whole night. I was so bothered kasi last time na nakaranas ako ng ganito ay noong mga unang buwan at taon k
