HALA MAY SPY!!!
Lumapit si Roxanne sa pinto at sumilip sa peephole. Nakita niya si Miles, at bahagyang nagulat. Habang nag-aalangan pa si Roxanne kung bubuksan ang pinto, narinig niya ang mababang tinig ni Miles sa labas. "Roxanne, pag-uwi ko kanina, bigla kong naisip ang isang detalye na maaaring may kinalaman sa pagtagas ng experimental data." Nanigas ang ekspresyon ni Roxanne sa narinig at agad niyang binuksan ang pinto. "Anong detalye?" Napansin ni Miles na bahagya lang niyang binuksan ang pinto at wala siyang balak papasukin ito. Dumilim ang tingin niya. "Minsan kaming naghapunan noon. Habang kumakain, nakatanggap siya ng tawag at sinabing may naiwan siyang gamit sa laboratoryo. Agad siyang umalis. Naisip ko lang ngayon—may pasok naman siya kinabukasan. Ano ang mahalagang bagay na kailangan niyang balikan sa ganoong oras?" Sumilay ang pagtataka sa mga mata ni Roxanne. "Kung babalik siya para kopyahin ang experimental data at ipasa sa NEUROVEX, hindi ba dapat hindi na lang niya sinabi sa'yo
Hindi pa gaanong nakakalayo ang sasakyan sa kalsada nang mapansin ni Roxanne na may mali. Sinadya niyang magpalit ng direksyon ng ilang beses at napansin niyang sinusundan pa rin siya ng itim na sasakyan. Kumunot ang noo niya. Walang duda, ang sasakyang iyon na walang plaka ay matagal nang sumusunod sa kanya. Matapos mag-isip sandali, pinaharurot ni Roxanne ang sasakyan pabalik at dumiretso sa kabaligtaran ng direksyon patungo sa kanyang bahay. Sampung minuto ang lumipas at huminto ang sasakyan ni Roxanne sa harap ng istasyon ng pulisya. Napansin ng sasakyang sumusunod sa kanya na may mali at nagtangkang umalis, ngunit agad itong hinarang ng mga pulis. Bumaba ang nasa loob ng sasakyan at agad siyang dinakip ng mga pulis. Nang makumpirma na ligtas na ang paligid, bumaba si Roxanne mula sa kanyang sasakyan. "Miss Roxanne, sumama kayo sa amin para sa isang pahayag." Tumango siya at tumingin sa lalaking dinala ng mga pulis papasok sa istasyon. Tinatayang nasa dalawampung taong gulang
"Sige, naiintindihan ko." Pagkababa ng telepono, naupo si Roxanne sa sofa, iniisip kung sino ang maaaring nasa likod nito. Alam ng taong iyon ang tungkol sa aksidente sa Guevarra Pharmaceutical at nagawa siyang hanapin upang gamitin laban sa kanya. Ibig sabihin, hindi basta-basta ang kanyang katayuan. Lumabas si Grace mula sa banyo matapos maligo at nakita si Roxanne na nakatulala sa sofa. Lumapit siya at iwinagayway ang kamay sa harap ng mukha nito. "Ano ang iniisip mo? Parang ang lalim." Bumalik si Roxanne sa huwisyo, umiling, at tumayo. "Wala, tara na." Samantala, galit na galit si Vincent nang malaman niyang nahuli si Antonio habang sinusundan si Roxanne. "Ano bang ginagawa niya? Kakasimula pa lang niyang sumunod, nahuli na agad. Walang silbi!" Nakatungo lang ang secretary, hindi naglakas-loob magsalita. Nang matapos ang galit ni Vincent, maingat itong nagsalita. "Boss Vincent, sa tingin ko, mas mabuting huwag na nating ipasunod si Antonio kay Roxanne. Baka matunton tayo ku
Nang makita niyang nagbago ang ekspresyon nito, tinanong siya ni Devon, "Anong problema? May naalala ka ba?" "Devon, may kailangan akong kumpirmahin. Babalik na muna ako." Nang makita niyang paalis na ito, dumilim ang tingin ni Devon. Bigla siyang tumayo at hinawakan ang kanyang pulso, marahang bumulong, "Roxanne, pwede kang magtiwala sa akin. Nilinaw ko na kay Daphne at nakipaghiwalay na ako sa kanya. Umaasa akong bibigyan mo ako ng pagkakataong protektahan ka." Seryoso ang tono nito, pero tinanggal ni Roxanne ang kamay niya na para bang may tumusok sa kanya. "Devon, mula nang maghiwalay tayo, imposibleng magkabalikan tayo. Kahit nakipaghiwalay ka kay Daphne, hinding-hindi na ako lilingon pabalik." Pagkasabi niya nito, agad siyang umalis. Habang pinagmamasdan ni Devon ang papalayong likuran ni Roxanne, kita sa mukha niya ang pagkadismaya. Alam niyang labis ang pagkadismaya ni Roxanne sa kanya at hindi niya basta-basta makukuha ang isa pang pagkakataon. Pagkalabas ng opisina ni De
Ang sunod niyang balak ay palakihin pa ang isyung ito. Hangga’t hindi naiipit si Roxanne sa desperadong sitwasyon, hindi niya kailanman gugustuhing manatili sa kanya nang kusa. Unti-unting lumalim ang ngiti sa labi ni Miles. Naniniwala siyang makakasama na niya si Roxanne sa lalong madaling panahon. Sa pagbabalik pauwi, humagulgol si Frizza sa loob ng taxi. Hindi niya inakala na ang unang lalaking minahal niya ay gagamitin lang siya upang siraan si Roxanne na kanyang sariling pinsan. Pagdating sa bahay, muli siyang umiyak. Matapos ang ilang oras, unti-unting kumalma ang kanyang emosyon. Aakmang tatawagan na niya si Roxanne upang ipaalam ang lahat nang biglang lumitaw ang isang balita sa itaas ng screen ng kanyang cellphone. [Ang experimental data ng PharmaNova ay na-leak, at mismong isang drug researcher ang may kagagawan. Isa nga ba itong paghihiganti o isang paraan para kumita ng pera?] Mabilis na pinindot ito ni Frizza at nakita niyang isang marketing account ang naglabas ng bal
"Nag-aalala lang ako sa'yo..." Hindi nagpakita ng anumang reaksyon si Roxanne sa sinabi niya at tinitigan lang ito nang kalmado. "Devon, hindi ko kailangan ang pag-aalala mo." Bahagyang kumunot ang noo ni Devon at mahinang sinabi, "Roxanne, alam kong galit ka pa rin sa nangyari noon.." Pinutol siya ni Roxanne na may bahagyang pagod na ekspresyon. "Hindi ako galit. Tapos na tayo. Kahit ano pang gawin mo, hindi na ako babalik sa'yo. Gusto kong magpahinga, umalis ka na." Matapos sabihin iyon, diretsong isinara ni Roxanne ang pinto. Nanatili si Devon sa harap ng pinto sandali bago tuluyang lumakad palayo. Bumalik si Roxanne sa sofa, iniisip kung paano malalaman ang totoo.Ngayon ay naghahanda nang magsampa ng kaso ang PharmaNova laban sa Neurovex. Ang taong gumamit ng kanyang computer upang magpadala ng email sa kanila ay siguradong may naunang koneksyon sa mga tao roon. Kung magsisimula sila sa NRV, baka mas mapadali ang imbestigasyon. Sa pag-iisip nito, tinawagan ni Roxanne si Secre
Tinawag niya ang kanyang sekretarya sa opisina at malamig na sinabi, "Kontakin mo si Antonio at ipaghanda ang pagsira kay Roxanne." Nakita ng sekretarya ang basag na cellphone sa sahig, yumuko, at sinabing, "Opo, Sir, aayusin ko agad." Nang matanggap ni Antonio ang tawag, kasama niya ang kanyang kasintahan para sa isang prenatal checkup Nang malaman niyang kailangan niyang kumilos laban kay Roxanne, nag-alinlangan siya. Ang alam niya, pinapapunta lang siya ni Vincent para takutin si Roxanne, hindi para saktan ito nang totoo. Noong unang lapitan ni Vincent si Antonio, problemado ito sa hinihinging 660,000 na dowry ng mga magulang ng kanyang kasintahan. Sinabi ng mga ito na kung hindi siya makakabayad, dadalhin nila ang kasintahan niya sa ospital para ipalaglag ang bata. Dahil sa kawalan ng pag-asa, tinanggap ni Antonio ang isang milyong piso mula kay Vincent kapalit ng pagsunod sa utos na sundan at takutin si Roxanne. Sinabi rin ni Vincent sa kanya na si Roxanne ay anak ng dating ma
Napailing ang company director sa narinig mula kay Devon.Tiningnan siya ni Devon at mariing sinabi, "Babayaran ko lang ito kung mapapatunayang siya talaga ang may kasalanan." "Sino pa ba kung hindi siya? Ang email ay ipinadala mula sa kanyang computer, hindi ba totoo ‘yon?" Kung hindi lang siya natatakot na mahirapan siya kay Devon, baka nasabi na niya nang direkta na pinoprotektahan lang niya si Roxanne. "Tama, mula sa kanyang computer iyon, pero wala pang ebidensya na may kaugnayan siya sa nagpadala ng email." "Iyon na mismo ang ebidensya! Ano pang ibang patunay ang hinahanap mo? Mr. Devon, ayaw mo bang bayaran ang halagang ito?" "Sir, ang pinag-uusapan natin ngayon ay ang eksaktong halaga ng kabayaran, hindi kung handa akong bayaran ito o hindi." Napailing si Mr. Perez at hindi na nagsalita pa. Matapos ang isang oras ng pag-uusap, napagkasunduan ang kabuuang kabayaran na 1.56 bilyon. Nang matapos ang pulong, lumapit si Mr. Perez kay Devon, "Mr. Devon, payo ko lang, alisin m
Pasilip na tumingin si Paris kay Lance na nakaupo sa hapag-kainan at naghihintay ng hapunan, at sandaling nag-alinlangan siya."Kuya, hindi talaga ako makakapunta ngayong gabi. Nag-leave ang yaya namin sa bahay, at hindi ako mapalagay na iwan si Lance mag-isa.""Eh ‘di isama mo na lang siya rito. Ako na muna ang bahala sa kanya. Pagkatapos mong makausap ang mga investor, saka mo na lang siya iuwi."Sa narinig na kaba sa boses ni Zach, alam na ni Roxanne na mahirap na siyang tumanggi sa celebration party ngayong gabi.Napakagat siya sa labi at mahina niyang sabi, "Sige, tatanungin ko muna si Lance."Matapos ibaba ang tawag, lumapit si Roxanne sa mesa, lumuhod sa tabi ng anak at tinitigan ito nang malumanay."Baby Lance, may pupuntahan si mama ngayong gabi. Celebration party lang naman, pero hindi ako mapalagay na iwan ka mag-isa sa bahay. Gusto mo bang sumama kay mommy? Sandali lang naman ito."Tumingin si Lance sa kanya, at matapos ang ilang segundong katahimikan ay tumango ito, "Sige
"Mr. Devon..."Nang lumingon si Devon, tumigil ang mga hakbang ni Secretary Kenneth.Ang mga mata niya ay ganap na naiiba kumpara sa mga mata ni Roxanne nang malunod siya sa dagat. Ngayon, ang mga mata niya ay walang emosyon at malamig, katulad ng hindi mabait at matigas na nakilala niya sa Pharmanova noon.Mukhang naging matagumpay ang hypnosis ni Mr. Devon."Ano ang nangyari?" Nagtataka si Kenneth.Ang mga mata ni Madame Julie ay nagdulot sa kanya ng takot na huwag siyang magsasalita o kung hindi, paparusahan siya nitoTumingin si Secretary Kenneth kay Devon at nagsabi nang kalmado, "Sir Devon, dumaan lang ako upang ipaalala sa’yo na may mahalagang meeting bukas ng hapon.""Oo, lumabas ka na at maghintay sa akin, babalik ako sa kumpanya sa loob ng sampung minuto.""Okay, boss."Pagkaalis ni Secretary Kenneth, tumingin si Devon kay Madame Julie, "Pag-iisipan ko ang pagkuha ng kumpanya ni Lolo gaya ng sinabi mo, pero para sa akin, ang Pharmanova ang pinakamahalaga."Tumango si Madame J
Tumigil si Devon, humarap at tiningnan si Dr. Rex, ang mga mata nito ay kumikislap ng malamig na tingin, "Ano ang sinasabi mo?"Medyo natakot si Dr. Rex sa mga tingin ni Devon na tila kayang tingnan at makita ang lahat, ngunit nanatili siyang may magaan na ngiti sa kanyang mukha."Sir Devon, nais ko lang sanang pag-usapan ang kalagayan ng inyong ina. Si Jameson ay nag-aalaga sa inyong ina sa itaas at bababa rin siya agad."Tiningnan siya ni Devon at dahil sa hindi niya maintindihan, hindi niya napigilang maglakad papunta sa kanya.Pagkaupo sa tapat ni Dr. Rex, nagsalita si Devon nang malalim ang boses, "Ano ang nais mong sabihin sa akin?"Ngumiti si Dr. Rex at nagsabi, "Sir Devon, hindi po ba't alam niyo? Hindi po maganda ang pagtulog ng inyong ina kamakailan at siya'y may sleep disorder. Para sa mga taong sa ganitong edad, ang pagkakaroon ng sleep disorder ay isang delikadong bagay..."Sa simula, naririnig pa ni Devon ang mga sinasabi nito, ngunit habang tumatagal, napansin niyang hin
Kinabukasan ng umaga, kakarating pa lang ni Devon sa kumpanya nang makatanggap siya ng tawag mula sa lumang bahay ng pamilya, sinabing may sakit si Madame Julie at hinihiling na bumalik siya.Bahagyang yumuko si Devon, malamig ang boses, "Kung may sakit siya, maghanap kayo ng doktor. Hindi naman ako doktor."“Sir …” ang tinig sa kabilang linya ay tila walang magawa, sabay buntong-hininga. “Kitang-kita naman sa lahat na nag-aalala ang iyong ina. Mula nang mag-away kayo, iniisip na niya kung paano aayusin ang relasyon niyo. Sobrang nag-aalala na siya…”“Marami akong ginagawa ngayon. Pag-usapan na lang natin ’yan kapag may oras ako.”Matapos iyon, agad niyang ibinaba ang tawag.Ibinaba ng katulong ang telepono at maingat na tumingin kay Madame Julie na nasa gilid at galit ang mukha. “Madame… ayaw pong bumalik ng iyong anak…”Malamig siyang tiningnan ni Madame Julie, “Hindi ako bingi.”Nataranta ang katulong sa lamig ng tingin ng babae kaya agad siyang yumuko at hindi na muling nagsalita.
Si Secretary Kenneth ay nais pang kumbinsihin siya, ngunit nang makita niyang malamig ang mukha ni Devon, alam niyang hindi ito makikinig. Kaya napabuntong-hininga siya at lumabas ng opisina. Paglabas niya, agad niyang nakita si Madame Julie na kakababa lang ng elevator. Nagulat si Secretary Kenneth at mabilis na lumapit. "Madame, bakit bigla kayong pumunta rito?" Tumingin nang walang emosyon ang babae sa kanya. "Nandito ako para makita si Devon. Dalhin mo ako sa kanya." Nagdadalawang-isip si Secretary Kenneth. Noong nakaraan, ipina-lock ni Madame Julie si Devon sa ospital at hindi siya pinayagang makita ng kahit sino. Sinabi rin mismo ni Devon sa kanya na ayaw na niyang makakita ng sinuman mula sa pamilya. Nakita ni Madame Julie ang pag-aalinlangan sa mukha ni Secretary Kenneth kaya bumagsak ang kanyang ekspresyon. "Secretary Kenneth, kung ayaw mong dalhin ako sa kanya, pupunta ako nang mag-isa." Nang makita niyang maglalakad na ang matanda papasok sa opisina, mabilis siyang hum
Bago pa niya matapos ang kanyang sasabihin, malamig siyang pinutol ni Lola Ofelia. "Baliw ka ba, Juliette?”Walang nakakaalam kung ano ang maaaring mangyari pagkatapos ng ganitong uri ng hypnosis? Narinig niyang may ilang taong naging tulala matapos sumailalim dito. Natakot si Madame Julie sa malamig na tingin ng matanda. Mabilis niyang ibinaba ang kanyang ulo at hindi nangahas tumingin sa kanya. Naisip niyang halos hindi na makasurvive ang kumpanya ni Jameson dahil sa ginawa ni Devon. Kaya naman, naglakas-loob siyang magsalita muli. "Ma, mungkahi lang naman ito. Ano't anuman, anak ko si Devon. Paano ko siya masasaktan? Ginagawa ko lang ito para sa ikabubuti niya at ng pamilya natin!" Ngumisi nang malamig si Lola Ofelia. "Ikaw lang ang nakakaalam kung ginagawa mo ito para sa kanya o para sa sarili mo!" Matapos sabihin iyon, tumayo si Lola Ofelia at umalis nang hindi man lang lumingon kay Madame Julie. Habang nakatingin sa papalayong likuran ng kanyang ama, puno ng galit at pagkadis
Isang oras ang lumipas nang galit na pumasok si Miles sa opisina ng presidente ng Pharmanova. May mahigit isang dosenang security guards na sumunod sa kanya, pero wala ni isa ang nangahas na pigilan siya. Nang makarating siya sa mesa ni Devon, mahigpit niyang pinisil ang kanyang mga kamao at mariing inihampas sa mesa. Hinablot niya ang kwelyo ni Devon, ang kanyang mga mata ay pulang-pula sa galit. "Devon, pinatay mo si Roxanne! Paano mo nagagawang manatiling kalmado na parang walang nangyari?! Hindi kita papatawarin!" Pinalis ni Devon ang kamay nito at malamig siyang tinitigan. "Lumayas ka." Mapaklang tumawa si Miles at mariing sinabi, "Hindi matatapos ito nang ganun lang! Maghintay ka lang!" Pagkasabi noon, tumalikod siya at umalis. Habang walang kahit anong ekspresyon sa kanyang mukha. Nakatayo sa may pinto si Secretary Kenneth, nanginginig at halatang kinakabahan. "Boss Devon… pasensya na..." "Lumabas ka." Agad namang lumabas si Secretary Kenneth at inutusan ang mga security
Nang makita ni Vincent na hindi na siya nagpupumiglas, isinuot niya ang inihandang singsing sa kamay nito, pagkatapos ay sinuot din ang sa kanya, saka niya hinawakan ang mga daliri ni Daphne. Kumuha ng ilang larawan ang mga reporter bilang simbolikong dokumentasyon ng kasal, pagkatapos ay agad silang umalis. Sa totoo lang, napakabigat ng aura ng bagong kasal, at tila hindi iyon isang normal na seremonya ng kasal. Pagkaalis ng mga reporter, agad na binitiwan ni Vincent ang kamay ni Daphne. Nagkatitigan silang dalawa, punong-puno ng pagkasuklam sa isa’t isa, tila gusto nilang burahin ang bawat isa sa mundo. "Vincent, habambuhay ka nalang bang magiging sunud-sunuran kay Devon!" Hindi pa natatapos ang kanyang sinabi nang biglang mahigpit na kinapitan ni Vincent ang kanyang leeg. At sa sandaling iyon, puno ng dilim ang kanyang mukha, at naging nakakatakot ang kanyang anyo. "Anong sinabi mo?!" Nanlabo ang paningin ni Daphne dahil sa kakulangan ng hangin, pero kahit nahihirapan, pilit p
"Kailangang pumunta siya rito at humingi ng tawad kay Jameson, kung hindi, tatawag ako ng pulis!" Sabi naman ni Lola Ofelia.Malamig na tumingin sa kanya si Madame Julie. "Ang kahihiyan ng pamilya ay hindi dapat inilalabas sa publiko. Kung tatawag ka ng pulis, mas lalo tayong pagchichismisan.”"Juliette! Kaya hindi mo sila madisiplina dahil hindi mo sila tinuturuan ng leksyon mula pa pagkabata!" Singhal ng matanda.Habang mainit ang pagtatalo ng dalawa, tahimik lang na nakatingin sa labas ng bintana si Jameson, na nasa kama at may benda ang paa. Hindi alam kung ano ang iniisip niya. Sa di kalayuan, tanaw mula sa bintana ang isang unibersidad. Sa ilalim ng papalubog na araw, maraming kabataan ang naglalakad nang magkahawak-kamay sa palaruan. Pulang-pula ang langit na parang dugo, at mahahaba ang anino ng mga tao. Bigla niyang naalala ang isang taon kung kailan sa wakas ay napapayag niyang sumama si Roxanne sa kanya para maglakad-lakad. Gusto niyang hawakan ang kamay nito pero hindi n