Special mention to Ms. Gen Gamarza Villacampa. Sobrang na appreciate ko kayo and sobrang laking bagay ng inyong bawat thank you🥺🤗 #spreadlove Goodnight everyone! 🥳
"Manmanan mo sila ngayon din!" Utos ni Jameson kay Secretary Brian bago pinutol ang tawag. Tumigil na rin siya sa pagwawala at naupo nalang sa couch habang hinihimas-himas ang kanyang sumasakit na ulo. Naging kalmado naman siya matapos ang ilang minuto at nakapagisip-isip ng maayos. Gusto niyang magalit ng husto kay Roxanne ngunit mas nangangamba siya ngayon dahil sa ginawa niyang bagay na ipinabigay niya ang transplant ng ama ni Roxanne sa ama ni Savannah. Tinagawan niya ulit ang sekretarya para pagsabihan na bilisan ang paghahanap ng ibang kidney at lung source para kaagad siyang makabawi sa asawa. Tumayo na si Jameson at pumunta sa apartment ni Savannah. Nadatnan niya itong nagluluto sa kusina. Nasurpresa naman si Savannah na makita siya. "Oh, dito ka na naman ba matutulog?" "Alam kong alam mo na ang balita sa ama mo pero sinasabihan kitang huwag na huwag mo itong ipapaalam kay Roxanne, o kung hindi, mapapahamak ka at ng ama mo." Babala ni Jameson. Kumunot ang noo ni
Nanatili naman si Roxanne sa tabi ni Grace ng isa pang oras pero umalis na siya nang makarating na ang ina nitong si Helena. Sa sumunod na araw, nakabalik na si Roxanne sa trabaho at nagkita sila ni Secretary Brian sa sa hagdan. "Madame, may ipinapabigay po si Sir Jameson." Aniya at iniabot ang paperbag. "Sabihan mo siya na hindi ko ito matatanggap." Seryosong niyang sabi at tumalikod. *** Isang gabi, papauwi na si Roxanne mula sa pamamalengke at pag-uwi niya sa apartment. Nagitla siya na makita si Jameson sa labas ng pinto. "Umuwi ka na, Roxanne. Gusto kong bumawi sa kaarawan mo." Aniya. "Kung babalik lang ako para ikulong mo sa basement, huwag nalang." Pagtataray niya. "Roxanne, I'm sorry, nadala lang ako sa galit. Hindi ka kasi nagpapaalam sa akin, natural magagalit ako." Tugon nito. Naiinis si Roxanne sa kanyang nagpapaawang mukha. "Ewan ko sayo, umuwi kang mag-isa dahil dito ako mananatili hangga't mainit pa ang ulo ko." "Roxanne, sorry na kung hindi kita pinakingg
Nang makarating sina Roxanne at Jameson sa mansyon nina Lolo Gerald sa Valencia, bumaba sila sa parking lot at napansin ang ibang mga mamahaling sasakyan na nakaparada sa tabi. Maraming mga bumisita ang pumunta ngayon sa kaarawan ni Lola Ofelia. Kilala pa rin siya hanggang ngayon bilang isa sa mga mayamang tao sa bayan. At kapatid niya si Lolo Gerald. Naglakad ang dalawa papasok sa mansyon at namangha sila na makita ang maraming tao sa main hall. Karamihan sa mga tao na nasa paligid ay nagmula rin sa mga mayayamang pamilya. Maririnig ang kanilang mga tawanan sa paligid habang umiinom sila ng mga mamahaling alak na hinanda ng pamilya Delgado. Habang makikita si Lolo Gerald at Lola Ofelia sa gitnang bahagi kung saan ay nakaupo sila sa mamahaling upuan at nandoroon din si Madame Julie. "Halika, punta tayo sa gawi nila." Anyaya ni Jameson kay Roxanne pero medyo nahihiya siyang lumapit doon. Pinilit naman siya ni Jameson kaya wala siyang magawa kung hindi sabayan siya. Paglapit n
"Lalapitan mo na naman ang asawa ko?" Tanong ni Jameson. Medyo nasurpresa si Devon sa pagsulpot nito pero hindi na siya magugulat pa sa inaasta nito sa kanya. "Calm down, dumaan lang ako, sobrang nerbyoso mo naman." Pang-aasar ni Devon, at wala siyang magawa kung hindi lumihis ng daan. Umiiwas nalang siya ng eskandalo dahil mainit ang ulo ng kapatid sa kanya. Nilingon naman ni Jameson ang asawa at gustong lapitan pero may tumawag sa kanya na ibang panauhin kaya nawala ito sa kanyang paningin. Habang si Roxanne ay nanonood lang sa fountain habang umiinom ng alak pero may lumapit sa kanyang katulong. "Ma'am Roxanne, ipinatawag po kayo ni Madame Julie sa kabilang building." Sabi nito. Kumunot ang noo ni Roxanne. "Bakit daw po?" "Hindi ko po alam, Ma'am, puntahan niyo nalang po." Tugon nito. Tumango si Roxanne at tumuloy sa labas, pumunta siya sa kabilang dako kung saan mayroong isang kulay itim na dalawang palapag na building. Pagpasok niya sa pinto, wala siyang makitang t
"Roxanne..." Binulong ni Devon ang kanyang pangalan. Pareho silang nagtitigan at bakas sa mata ni Devon ang pagnanasa kaya nagdulot ito kay Roxanne na kabahan. "Devon..." Bigkas din ni Roxanne sa kanyang pangalan. Saglit na nawala si Devon sa kanyang katinuan at nadadala siya ng kanyang pagkasabik sa babae. Hinawakan niya ang mukha nito patungo sa likuran na bahagi ng kanyang ulo at hinihimas ang kanyang buhok. Nagitla si Roxanne sa kanyang ginagawa pero nagustuhan niya ang pakiramdam na iyon kaya hinayaan niya lang. Ngunit nakaramdam si Roxanne na maling mali na mahulog siya ng tuluyan kay Devon dahil maraming komplikadong bagay ang hahadlang sa kanilang dalawa. Pareho silang matagal ng tinatago ang kanilang nararamdaman ngunit mas lalo itong lumalalim hanggang sa hindi na nila ito magawang pigilan. Sa isang iglap, parehong nagdikit ang kanilang mga labi at nag-aalab din ang kanilang mga puso. Nanlaki naman ang mga mata ni Roxanne nang mapagtanto na hindi ito maaring
Saglit na umalis si Jameson para magbanyo kaya doon na humirit si Lolo Gerald kay Roxanne. "Papaano ka naman nakalabas?" Seryoso niyang tanong. Kumunot ang noo ni Roxanne, nagpapanggap na walang nalalaman. "Sorry? Ano pong ibig niyong sabihin?" Natawa ng mahina si Lolo Gerald dahil sa kanyang pagkasarkastiko. "Talaga ba? Mabuti." Ngumisi siya ng kakaiba. Pagka-alis ng matanda, nakahinga ng maluwag si Roxanne sa kanyang kinauupuan. At nakita niya rin ulit si Devon na bumalik sa loob ng main hall, nakita niyang nagpalit ito ng suot at pansin niya ang seryoso nitong mukha. "Devon? Saan ka ba nanggaling? Kanina pa kita hinahanap." Sabi ni Lola Ofelia na tinawag para lumapit sa kanilang gawi. "Natapunan lang ako ng wine, kaya nagpalit ako saglit." Pagrarason ni Devon. "Bakit po, Lola?" "Apo, matatapos na ang party. Gusto kang makausap ni Ms. Normani." Aniya. Nababanas si Devon sa kanyang lola na lagi nalang siyang tinutulak sa mga babaeng wala siyang interes. "I already told y
Walang nasabi si Jameson sa asawa dahil kahit anong gawin niyang pambabakod dito, malalapitan pa rin ito ng kapatid na si Devon. Kaya useless lang ang pagbabanta niya dahil hindi naman ito natatakot. Pumasok na sa sasakyan si Roxanne at ihahatid naman siya ni Jameson pabalik sa kanyang tinutuluyan na apartment. Sa gitna ng biyahe tahimik lang ang dalawa at nakatutuk naman ang mga mata ni Roxanne sa labas ng bintana. Hanggang sa nakarating na sila sa wakas at bumaba na si Roxanne sa kanyang sasakyan. "I'm just hoping na wala kang kinalaman sa nangyari. Ayaw kong madadamay ka sa alitan nila." Aniya. Napahinto si Roxanne sa paglalakad patungo sa taas. "Ba't ba dinidiin mo ako sa bagay na iyon? Sinabi ko ng hindi diba?" "Nagtataka pa rin ako dahil sa pagkawala mo ng ilang minuto kanina sa party." Dikta ni Jameson. "Mabuti pa umuwi ka na. Gabing-gabi na." Pangtataboy ni Roxanne. Tumalikod na siya at umakyat sa taas. Nang makapasok siya sa loob at nagbihis ng pantulog, naisipan
Naupo si Roxanne sa gilid ng kama ng kanyang ama na si Emmanuel at naaawa siya rito dahil wala siyang magawa para makakuha ng transplant. "Pa, pasensya na po kung wala pa po kaming mahanap na source ng inyong kidney lalo na ang lungs." Pag-aalala ni Roxanne. "Anak, huwag mo muna akong alalahanin. Kung maari ayusin mo muna ang problema mo, alam kong hindi na maganda ang relasyon ninyo ni Jameson." Seryosong sabi ni Emmanuel, kita niya sa mukha nito na nagtitiis ito para sa kanya. Naluluha si Roxanne na hindi alam kung papaano ipapaliwanag sa ama ang lahat. "Pa, kailangan kitang unahin. Mas mahalaga ang kalusugan mo." Nasasaktan na si Emmanuel na makita ang kanyang anak na nagdudusa at napagdesisyunan niyang ma-discharge nalang sa hospital. Ngunit alam niyang mas lalong manghihina ang anak kapag may mangyayari sa kanyang masama. Nang makatulog ulit ang ama niya, inihatid naman siya ni Tita Martha sa labas para makauwi na siya. "Roxanne, ikaw na ang bahalang magdesisyon pero huw
Bago pa mawala sa katinuan si Roxanne, agad niyang sinampal ang sarili. Inisip niya na baka ang kasama lang ni Devon na babae ay isang kliyente pero hindi pa rin niya maiwasang mag-isip ng ganoon lalo na't makikita niya sa larawan kung gaano sila kalapit dalawa. Pinatay niya ngayon ang phone at pilit na huminga. Nagtatangka din siya na tawagan agad si Devon pero pinigilan niya ang sarili dahil baka ano pa ang kanyang masabi. Ginagamit lang naman niya si Devon. Kahit pa magkaroon ito ng relasyon sa ibang babae, ano bang karapatan niyang magalit? Muling nag-ring ang phone niya at nagpa dala si Grace ng ilang mensahe. [Nalaman ko na ang babaeng iyon ay si Daphne Bermudez. Siya ang first love ni Devon, pero hindi pa ako sure. Basta ang nasagap ko, classmates sila sa college at noong nakatanggap ng full scholarship ang babae, nagpunta siya sa states, at mukhang nauudlot ang pag-iibigan nila.] [And' yun nga parang best friends lang din sila. Basta parang nalimutan na rin nila ang is
Hinaplos ni Devon ang ulo ni Roxanne para pakalmahin siya, "Honey, alam kong nahihirapan kang magtiwala sa akin kaya nais kong patunayan ang sarili ko sayo." Lumingon at tumingala si Roxanne sa kanya at akmang magsasalita nang biglang tumunog ang cellphone ni Devon sa bulsa. "Nagpalit ka ba ng ringtone?" Narinig na dati ni Roxanne ang ringtone nito, at pansin niyang nagbago ito. Hindi sumagot si Devon na agad kinuha ang cellphone, at lumayo upang sagutin ang tawag. Sa hindi maipaliwanag na dahilan, nakaramdam si Roxanne ng pagkabahala, at hindi niya maiwasan mapaisip. Maya-maya, ibinaba na ni Devon ang tawag at bumaling sa kanya. "May kailangan akong asikasuhin sa labas. Mauna ka ng matulog." Tumalikod siya at naglakad papalayo, ngunit bigla siyang hinawakan ni Roxanne sa kamay nang hindi niya namamalayan. "Importante ba ang pupuntahan mo? Puwede bang manatili ka muna..." Hindi alam ni Roxanne kung anong dahilan ang sasabihin niya para pigilan ito. Masama talaga ang paki
Medyo natatawa si Roxanne na tingnan si Madame Julie na halatang naiinis sa kanyang reaksyon. "Madame Julie, noong sinasabi mo sa lahat na minaltrato kita, hindi mo siguro naisip na aabot sa puntong hihingi ka sa akin ng pabor para lang iurong ang demanda, tama ba?" Namutla ang mukha ni Madame Julie. Kumuyom ang mga kamao niya at namulat na ang kanyang palad dahil sa pagbaon ng kanyang mga kuko. "Roxanne, inaamin kong nagkamali ako sayo kaya humihingi ako ng tawad. Huwag mo na sana akong pahirapan, okay?" "Okay," tumango si Roxanne. "Maglabas ka ng pahayag na nilinaw mong hindi kita sinaktan. Ikaw ang nagpakalat ng maling balita para sirain ang pangalan ko. If you can do that then ipapaurong ko ang demanda." Hindi makapaniwala si Madame Julie. Kung maglalabas siya ng pahayag ngayon, malalaman ng lahat na pagdadrama niya lang lahat at isa siyang sinungaling. "Roxanne, baka naman may iba tayong pwedeng pag-usapan. Maaari nating idaan ito sa usapan." "Oh? Akala ko ba gusto mon
Paglabas ni Roxanne, pinigilan niya ang tiyahin na pumasok at sinabihan na magkausap ang ama at kasintahan sa loob kaya naupo muna sila sa upuan sa labas. Pagkalipas ng ilang minutong katahimikan, biglang nagsalita si Tita Martha, "Roxanne, sa totoo lang, walang masama kung manatili kami sa Germany—" Hindi pa tapos magsalita si Martha nang putulin siya ni Roxanne na may malamig na ekspresyon, "Tita, bigla nalang kayong hindi pumayag na pumunta sa abroad. Dahil ba babalik na dito si Kuya Miles para magtrabaho?" Napatigil si Martha, "Papaano mo nalaman ito?" "Tinawagan niya ako kahapon at sinabi niya sa akin ang tungkol sa pagbabalik niya sa bansa." "Hay naku, dahil alam mo na, sasabihin ko na ang totoo. Totoo, ayaw ko nang umalis sa bansa dahil babalik na siya." "Mas magiging ligtas kayo kung dadalhin mo si Papa sa abroad." "Alam ko iyon, pero babalik ang anak ko, at ayokong maapektuhan siya ng mga problema mo sa pamilya Delgado. Kung mananatili kami, magkakaroon ka ng dah
Napatingin si Madame Julie kay Jameson na tila hindi makapaniwala, nanginginig ang buong katawan, "Sinasabi mo bang nakakahiya ako?" "Hindi ba? Tingnan mo ang lahat ng ginawa mo kamakailan? Kung wala kang kakayahan, huwag ka nang gumawa ng gulo!" Punong-puno ng galit ang mukha ni Jameson, at hindi na siya nagpaawat sa kanyang mga salita. Patuloy na tumulo ang luha ni Madame Julie dahil sa sinabi nito, "Kung hindi walang kwenta ang ama at anak ko, kakailanganin ko bang gawin ang mga ito? Ngayon sinasabi mong nagdadala ako ng gulo? Bakit hindi mo magawang ilabas ang Lolo mo mula sa presinto? Jameson, gumawa ka naman ng paraan!!" Pagkasabi nito, binuksan niya ang pinto ng kotse at umalis. Hindi na siya hinabol ni Jameson. Nanatili siyang nakaupo sa kotse at napahampas siya sa hawak na ma nobela. Bakit hindi maintindihan ng ina ang sitwasyon? Sa kasalukuyang estado niya, wala siyang kakayahang iligtas si Lolo Gerald. At totoo naman ang mga paratang laban sa kanyang lolo. Ang da
Si Miles na nasa kabilang linya ay biglang natigilan sa kanyang narinig, "May kasama ka ba di yan?" Tanong niya. "Oo." Sagot ni Roxanne. "Aww, sige. Gotta go." Pagka putol ng, napatingin si Roxanne kay Devon, "Bakit ka biglang sumabat habang kausap ako sa phone?" Kalmado naman ang mukha ni Devon. "Nagtanong lang ako kasi maghahapunan tayo ngayon. Bakit? Nakaabala ba ako habang kausap mo siya?" "Hindi naman." Pakiramdam ni Roxanne na parang sinadya ito ng lalaki kanina. "At sino ba 'yung tumawag sa'yo?" Dagdag pa ni Devon. "Ampon ng Tita Martha na nasa abroad. At bihira ko lang siyang makausap kaya hindi ko na nabanggit sa'yo." Bahagyang naningkit ang mga mata ni Devon ngunit hindi na nagtanong pa. Pumunta silang dalawa sa isang western restaurant para maghapunan. Nang makarating sila doon, agad silang nakita ni Jameson na nandoon din na nakikipag-usap sa kanyang kliyente. Lumamig ang kanyang tingin, at matapos umalis ang kliyente niya, diretso siyang lumapit sa dalawa
Kinabukasan ng tanghali, dumating si Roxanne sa restaurant kung saan naghihintay ang lawyer niya. Mabilis siyang lumapit at naupo sa tapat nito. "Pasensya na po, naantala ako sandali sa laboratoryo." "Walang problema, Miss Guevarra. Tingnan mo muna ang dokumentong ito." Kinuha ni Roxanne ang dokumento at binuklat ito. Habang binabasa, hindi niya maiwasang malito. Simula nang magloko si Jameson, sinimulan nitong ilipat ang kanyang mga ari-arian. Karamihan sa mga ito ay ngayon nakapangalan na kay Savannah Gomez, ang kabit nito. "Miss Guevarra, ang pangunahing problema ay kasal na ngayon sina Jameson at Savannah. Malinaw na kumonsulta siya sa abogado bago niya ilipat ang mga ari-arian. Maayos ang pagkakagawa nito, kaya mahirap nang bawiin ang mga ito." "Magkano na lang ang maaari kong makuha?" "Limang milyon." Hindi na nagulat si Roxanne sa halagang iyon. Naisip na niya ito habang binabasa ang dokumento kanina. "Sige, naiintindihan ko. Pakiusap, kausapin mo ang abogado
Sa kabila ng lahat, hindi ganoon kalaki ang pagkagusto ni Roxanne kay Devon. Iniintindi niya pa ang tinitibok ng puso pero hindi niya hahayaang kontrolin siya nito, mas ginagamit niya pa rin ang utak. At nanatili siya sa tabi ni Devon upang magkaroon ng proteksyon mula sa mga kalaban. "Pero sa susunod na may manggulo sayo, huwag kang magdalawang isip na lapitan ako para humingi ng tulong, ayaw kong harapin mo ng mag-isa ang lahat ng problema." Ang seryosong ekspresyon ni Devon ay nagpalambot sa puso ni Roxanne. . "Okay, gagawin ko." Nakangiting tugon ni Roxanne. Pagbalik sa kwarto, balak ni Roxanne na tanggalin ang kanyang make-up nang biglang tumunog ang kanyang cellphone. Nakita niyang tumatawag si Grace. "Roxanne, pinapakalat pala ng dati mong biyenan ang balitang sinaktan mo raw siya. Kalat na kalat na ito sa buong bayan." Ibinaba ni Roxanne ang kanyang tingin, "Huwag kang mag-alala, malapit na rin siyang makarma." "GRR! Hindi mo alam kung gaano kasama ang sinabi niya t
Malawak ang ngiti ni Irene at maririnig ang tunog ng kanyang takong na papasok sa loob ng opisina. Habang si Devon ay abala sa pag-aayos ng mga dokumento sa mesa. Ang sinag ng araw na tumatama sa kanya mula sa bintana ay nagbigay ng parang liwanag sa kanyang paligid, na lalong nagpalutang sa kanyang kagwapuhan. “Mr. Devon Delgado, handa na ang kontrata. Sa tingin niyo ba ay tamang oras na para pirmahan natin ito?” tanong ni Irene. Ibinaba ni Devon ang mga hawak niyang dokumento at tumingin kay Irene na malamig ang ekspresyon. “Ms. Irene Warner, there's some misunderstanding. Nakipagkita ako sa iyo ngayon para ipaalam na mayroon nang ibang potensyal na kasosyo ang PharmaNova sa ibang kompanya so you don't have to go here anymore." Nanatili ang ngiti ni Irene sa kanyang mukha ngunit halatang nanigas ito. “What??” gulat na tanong niya. Maraming beses na silang nag-usap at halos pipirmahan na ang kontrata, pero bigla na lang siyang aatras sa usapan. Kahit galit, pinilit pa rin n