Hoping na nakasubaybay pa rin kayo! Pagpasensyahan niyo na marami ring ginagawa ang author 🤗 but araw-araw sinisigurado kong makakapag-update ako ng dalawang beses❤️
Nanatili naman si Roxanne sa tabi ni Grace ng isa pang oras pero umalis na siya nang makarating na ang ina nitong si Helena. Sa sumunod na araw, nakabalik na si Roxanne sa trabaho at nagkita sila ni Secretary Brian sa sa hagdan. "Madame, may ipinapabigay po si Sir Jameson." Aniya at iniabot ang paperbag. "Sabihan mo siya na hindi ko ito matatanggap." Seryosong niyang sabi at tumalikod. *** Isang gabi, papauwi na si Roxanne mula sa pamamalengke at pag-uwi niya sa apartment. Nagitla siya na makita si Jameson sa labas ng pinto. "Umuwi ka na, Roxanne. Gusto kong bumawi sa kaarawan mo." Aniya. "Kung babalik lang ako para ikulong mo sa basement, huwag nalang." Pagtataray niya. "Roxanne, I'm sorry, nadala lang ako sa galit. Hindi ka kasi nagpapaalam sa akin, natural magagalit ako." Tugon nito. Naiinis si Roxanne sa kanyang nagpapaawang mukha. "Ewan ko sayo, umuwi kang mag-isa dahil dito ako mananatili hangga't mainit pa ang ulo ko." "Roxanne, sorry na kung hindi kita pinakingg
Nang makarating sina Roxanne at Jameson sa mansyon nina Lolo Gerald sa Valencia, bumaba sila sa parking lot at napansin ang ibang mga mamahaling sasakyan na nakaparada sa tabi. Maraming mga bumisita ang pumunta ngayon sa kaarawan ni Lola Ofelia. Kilala pa rin siya hanggang ngayon bilang isa sa mga mayamang tao sa bayan. At kapatid niya si Lolo Gerald. Naglakad ang dalawa papasok sa mansyon at namangha sila na makita ang maraming tao sa main hall. Karamihan sa mga tao na nasa paligid ay nagmula rin sa mga mayayamang pamilya. Maririnig ang kanilang mga tawanan sa paligid habang umiinom sila ng mga mamahaling alak na hinanda ng pamilya Delgado. Habang makikita si Lolo Gerald at Lola Ofelia sa gitnang bahagi kung saan ay nakaupo sila sa mamahaling upuan at nandoroon din si Madame Julie. "Halika, punta tayo sa gawi nila." Anyaya ni Jameson kay Roxanne pero medyo nahihiya siyang lumapit doon. Pinilit naman siya ni Jameson kaya wala siyang magawa kung hindi sabayan siya. Paglapit n
"Lalapitan mo na naman ang asawa ko?" Tanong ni Jameson. Medyo nasurpresa si Devon sa pagsulpot nito pero hindi na siya magugulat pa sa inaasta nito sa kanya. "Calm down, dumaan lang ako, sobrang nerbyoso mo naman." Pang-aasar ni Devon, at wala siyang magawa kung hindi lumihis ng daan. Umiiwas nalang siya ng eskandalo dahil mainit ang ulo ng kapatid sa kanya. Nilingon naman ni Jameson ang asawa at gustong lapitan pero may tumawag sa kanya na ibang panauhin kaya nawala ito sa kanyang paningin. Habang si Roxanne ay nanonood lang sa fountain habang umiinom ng alak pero may lumapit sa kanyang katulong. "Ma'am Roxanne, ipinatawag po kayo ni Madame Julie sa kabilang building." Sabi nito. Kumunot ang noo ni Roxanne. "Bakit daw po?" "Hindi ko po alam, Ma'am, puntahan niyo nalang po." Tugon nito. Tumango si Roxanne at tumuloy sa labas, pumunta siya sa kabilang dako kung saan mayroong isang kulay itim na dalawang palapag na building. Pagpasok niya sa pinto, wala siyang makitang t
"Roxanne..." Binulong ni Devon ang kanyang pangalan. Pareho silang nagtitigan at bakas sa mata ni Devon ang pagnanasa kaya nagdulot ito kay Roxanne na kabahan. "Devon..." Bigkas din ni Roxanne sa kanyang pangalan. Saglit na nawala si Devon sa kanyang katinuan at nadadala siya ng kanyang pagkasabik sa babae. Hinawakan niya ang mukha nito patungo sa likuran na bahagi ng kanyang ulo at hinihimas ang kanyang buhok. Nagitla si Roxanne sa kanyang ginagawa pero nagustuhan niya ang pakiramdam na iyon kaya hinayaan niya lang. Ngunit nakaramdam si Roxanne na maling mali na mahulog siya ng tuluyan kay Devon dahil maraming komplikadong bagay ang hahadlang sa kanilang dalawa. Pareho silang matagal ng tinatago ang kanilang nararamdaman ngunit mas lalo itong lumalalim hanggang sa hindi na nila ito magawang pigilan. Sa isang iglap, parehong nagdikit ang kanilang mga labi at nag-aalab din ang kanilang mga puso. Nanlaki naman ang mga mata ni Roxanne nang mapagtanto na hindi ito maaring
Saglit na umalis si Jameson para magbanyo kaya doon na humirit si Lolo Gerald kay Roxanne. "Papaano ka naman nakalabas?" Seryoso niyang tanong. Kumunot ang noo ni Roxanne, nagpapanggap na walang nalalaman. "Sorry? Ano pong ibig niyong sabihin?" Natawa ng mahina si Lolo Gerald dahil sa kanyang pagkasarkastiko. "Talaga ba? Mabuti." Ngumisi siya ng kakaiba. Pagka-alis ng matanda, nakahinga ng maluwag si Roxanne sa kanyang kinauupuan. At nakita niya rin ulit si Devon na bumalik sa loob ng main hall, nakita niyang nagpalit ito ng suot at pansin niya ang seryoso nitong mukha. "Devon? Saan ka ba nanggaling? Kanina pa kita hinahanap." Sabi ni Lola Ofelia na tinawag para lumapit sa kanilang gawi. "Natapunan lang ako ng wine, kaya nagpalit ako saglit." Pagrarason ni Devon. "Bakit po, Lola?" "Apo, matatapos na ang party. Gusto kang makausap ni Ms. Normani." Aniya. Nababanas si Devon sa kanyang lola na lagi nalang siyang tinutulak sa mga babaeng wala siyang interes. "I already told y
Walang nasabi si Jameson sa asawa dahil kahit anong gawin niyang pambabakod dito, malalapitan pa rin ito ng kapatid na si Devon. Kaya useless lang ang pagbabanta niya dahil hindi naman ito natatakot. Pumasok na sa sasakyan si Roxanne at ihahatid naman siya ni Jameson pabalik sa kanyang tinutuluyan na apartment. Sa gitna ng biyahe tahimik lang ang dalawa at nakatutuk naman ang mga mata ni Roxanne sa labas ng bintana. Hanggang sa nakarating na sila sa wakas at bumaba na si Roxanne sa kanyang sasakyan. "I'm just hoping na wala kang kinalaman sa nangyari. Ayaw kong madadamay ka sa alitan nila." Aniya. Napahinto si Roxanne sa paglalakad patungo sa taas. "Ba't ba dinidiin mo ako sa bagay na iyon? Sinabi ko ng hindi diba?" "Nagtataka pa rin ako dahil sa pagkawala mo ng ilang minuto kanina sa party." Dikta ni Jameson. "Mabuti pa umuwi ka na. Gabing-gabi na." Pangtataboy ni Roxanne. Tumalikod na siya at umakyat sa taas. Nang makapasok siya sa loob at nagbihis ng pantulog, naisipan
Naupo si Roxanne sa gilid ng kama ng kanyang ama na si Emmanuel at naaawa siya rito dahil wala siyang magawa para makakuha ng transplant. "Pa, pasensya na po kung wala pa po kaming mahanap na source ng inyong kidney lalo na ang lungs." Pag-aalala ni Roxanne. "Anak, huwag mo muna akong alalahanin. Kung maari ayusin mo muna ang problema mo, alam kong hindi na maganda ang relasyon ninyo ni Jameson." Seryosong sabi ni Emmanuel, kita niya sa mukha nito na nagtitiis ito para sa kanya. Naluluha si Roxanne na hindi alam kung papaano ipapaliwanag sa ama ang lahat. "Pa, kailangan kitang unahin. Mas mahalaga ang kalusugan mo." Nasasaktan na si Emmanuel na makita ang kanyang anak na nagdudusa at napagdesisyunan niyang ma-discharge nalang sa hospital. Ngunit alam niyang mas lalong manghihina ang anak kapag may mangyayari sa kanyang masama. Nang makatulog ulit ang ama niya, inihatid naman siya ni Tita Martha sa labas para makauwi na siya. "Roxanne, ikaw na ang bahalang magdesisyon pero huw
Parang binuhusan ng malamig na tubig si Jameson nang marinig ang sinabi ni Roxanne. "P-papaano mo ito nalaman?" Nauutal niyang tanong. Ngunit hindi na siya sinagot ni Roxanne na dumeretso sa labas nang tumuntong na sila sa unang palapag. Sumunod din si Jameson na hinahabol siya dahil sa bilis niyang maglakad. "Roxanne, na-aksidente ang ama ni Savannah at nasa kritikal na kondisyon kaya wala akong nagawa kung hindi tulungan siya!" Natigilan si Roxanne at nilingon siya. "At anong pakialam ko?! You just made a choice and it's clear now, si Savannah ang priority mo!" Napailing si Jameson. "That's not true!" "Shut up! Paikot-ikot nalang tayo dito at hindi na ako makapaghintay na maghiwalay tayo!" Sigaw ni Roxanne, wala siyang pakialam kung may ibang makakarinig. Dumeretso si Roxanne sa sasakyan na pinahiram ni Devon sa kanya at mag-isa siyang pupunta sa Valencia para tapusin na ang ugnayan niya kay Jameson. "Roxanne! Tumigil ka!" Hinarangan naman ni Jameson ang kanyang dinar
Sumang-ayon naman ang kanilang lawyer sa kanilang plano na puntahan ng personal si Roxanne. "All right, we will try to reach her personally and for now we need to find a way para mapayagan na magpyansa si Mr. Gerald Delgado." Tumango si Lola Ofelia at Madame Julie na umaasang makakalabas ang kanilang padre de pamilya sa lalong madaling panahon. Pagka-alis ng lawyer, naiwan ang dalawang babae sa couch na saglit pang nag-usap. "Juliette, do everything to persuade her sign the letter. Iyon lang ang isang paraan." Paalala ni Lola Ofelia."I'll try my best." Tugon ni Madame Julie kahit hindi sigurado sa kung anong magiging kalabasan. Pagkatapos mag-usap nagpunta si Madame Julie pabalik sa terasa at doon tinawagan ang anak na si Jameson para ikuwento ang kanilang pinag-usapan kanina. "Anak, pupunta ako bukas sa Pharma Nova para kausapin ng personal si Roxanne at susubukan kong kumbinsihin na pirmahan niya ang apology letter ng Lolo mo." "Okay, Mom. Just try but if they won't cooperate
Nang mahimasmasan si Roxanne, nag patuloy na siyang kumain ng kanyang hapunan at nasa kanyang tabi si Devon na sinabayan siyang kumain. "Kanina mo pa ako hinintay doon sa labas?" Napatanong si Roxanne habang nilalagyan ng mainit na sabaw ang kanyang kanin."Sakto lang. Hinintay lang kita sa labas kasi gusto kong masiguro na nakauwi ka na sa ating tahanan." Tugon ni Devon na natutuwang kumakain ito ng marami. "Pakabusog ka, ah. Gusto kong maging malusog ka lagi.""Thank you, Devon. Ikaw rin, kumain ka ng marami para hindi ka magkasakit. Sa dami mong ginagawa, mauubusan ka talaga ng lakas at makaramdam ng matinding pagod." Aniya."Pero parang nawala ang pagod ko simula ng maging tayo." Banat pa ni Devon at nasamid si Roxanne sa kinakain dahil natatawa. "Baliw ka rin talaga. Baka mamaya mapagod ka rin sa'kin at maghanap ng iba." Pagtataray niya. "Huh? Ba't ako mapapagod? Tsaka hindi ako maghahanap ng iba dahil nasa iyo na ang lahat ng katangian na gusto ko sa isang babae." Depensa ni
Naglakad si Roxanne papalapit sa kama ng ama at naupo sa kanyang tabi. "Opo, Papa. K-kinakailangan kong dalhin kayo sa ibang bansa para mas masiguro ang iyong pagaling. Ngunit sa ngayon, kailangan muna naming mag-usap ng iyong doktor bago ka payagan na mag-flight. Ako na rin ang bahala na bumili ng plane ticket niyo ni Tita Martha." Paliwanag niya. Natahimik si Emmanuel na bakas sa mukha na hindi siya sumasnag-ayon sa kanyang plano. "Hindi. Mananatili ako dito." Nadismaya si Roxanne sa sinabi nito. "Papa, hindi kayo gagaling kung mananatili kayo rito, mas maganda na mailagay kita sa mas maayos na hospital." "Hindi kita p'wedeng iwan dito ng mag-isa lalo na't mainit ang mata ng mga Delgado sa iyo." Rason ni Emmanuel. Napailing si Roxanne, "Huwag niyo na po akong alalahanin, ayos lang ako. Mas mahalaga ang kalusugan ninyo. Wala na akong anuman na koneksyon sa mga Delgado." "Huwag kang magsinunggaling sa akin!" Galit na sabi ni Emmanuel at nahampas ang kanyang maliit na mesa at m
Nadala si Devon sa bugso ng damdamin at nalimutan na agad ang kanyang limitasyon. Naging malikot ang kanyang mga kamay na pumasok na sa loob ng palda ni Roxanne. "Devon!" Suway ni Roxanne na tinanggal ang kanyang kamay sa kanyang hita. "Sabi kong tama na." Pinandilatan niya rin ito ng mata. Natakot naman si Devon na baka makagat nito kaya siya umayos. "S-sorry, nadala lang." Aniya at napakamot sa ulo. Inayos agad ni Roxanne ang kanyang nagusot na damit at napatingin sa salamin para ayusin ang kanyang nagulong lipstick. "Kalmahan mo nga, Devon. Hindi tama na gumawa tayo ng ganito sa publiko." Seryosong sabi ni Roxanne, hindi ibig sabihin ay wala na silang pakialam sa sasabihin ng iba, kailangan pa rin nilang maging maingat sa kanilang mga galaw. *** Sa kabilang banda, bumalik si Jameson sa kanyang sariling bahay at pagpasok niya, nakita niya si Savannah na nakaupo sa couch habang nanonood ng telebisyon. "Ano? Nakabalik ka na ba sa kompanya?" Tanong ni Savannah na nanatili
Napalingon si Devon sa kanya at ngumiti. "Oo naman? At bakit parang ayaw mong maniwala?" "Nakakapagtaka lang kasi nga, sino ba naman ako para piliin mo kaysa sa iyong pamilya." Usal ni Roxanne. "Tsaka, hindi ka tuloy makakatanggap ng mana nang dahil sa akin." "Huwag mo na iyong problemahin, wala na sa akin ang bagay na 'yon. Kung gusto mong malaman kung anong dahilan kung bakit kita pinili, iyon ay dahil mahal kita." Seryoso niyang sabi at kinuha bigla ang isang kamay ni Roxanne at hinalikan. Napatulala ang babae na napaisip na baka panaginip lang ang lahat ng ito, hindi pa rin pumapasok sa kanyang isipan na sila na nitong gwapong nilalang at ngayon hawak ang kanyang kamay. "Ang bilis kasi ng lahat, nalilito ako kung trip mo lang ba ito para inisin si Jameson o seryoso ka ba talaga sa akin??" Inagaw ni Roxanne ang kanyang kamay para mapakamot sa ulo. Napansin naman ni Devon ang kanyang pagkalito kaya handa na siyang magpaliwanag. "Seryoso ako sayo, Roxanne. But I want to
Namutawi sa mukha ni Madame Julie at Lola Ofelia ang pandidiri nila kay Roxanne na tingin nila ay isang linta na dumudikit kay Devon. "Hindi ka ba nahihiya, Roxanne?? Hiniwalayan mo na ang anak kong si Jameson at ngayon naman si Devon ang isusunod mo? Anong klaseng babae ka?!" Dikta ni Madame Julie. "Madame Julie, isipin mo ang gusto niyong isipin pero hindi ako ganoon katinik na babae na two-timer, o kung ano man ang tingin niya sa akin. Wala akong masamang intensyon kay Devon at hindi ko kasalanan kung bakit niya ako pinili." Paliwanag ni Roxanne. "Tingin mo maniniwala kami sa kasinungalingan mo, Roxanne?? Or you're using him for your own gains like what you did to Jameson??" Dagdag pa ni Madame Julie na nakakrus ang mga braso. "I said, believe what you want to believe. Wala na akong pakialam." Malamig na sabi ni Roxanne. Tumingin naman ang lahat kay Lola Ofelia na napabuntong-hininga. "Roxanne, kung hindi mo hihiwalayan si Devon, sisirain mo lang ang buhay niya at mailalayo
Pagsapit ng alas dose ng tanghali, lumabas na si Roxanne sa laboratory at nagpunta sa opisina ni Devon para samahan itong mananghalian. Pagpasok niya doon, wala siyang makitang bakas ni Devon sa loob. Tanging makikita niya lang ay si Secretary Kenneth na nakaupo sa swivel chair ng boss niya habang nag-aasikaso ng mga papeles. "Si Sir Devon ba hanap niyo Ma'am Roxanne? Hala, umalis 'yun, eh. Paalam niya sa'kin, papunta daw siya sa Valencia." Sabi ni Kenneth. Kinabahan naman si Roxanne na nag-aalala na baka si Devon na naman ang paglabasan ng galit ng kanyang pamilya. "Okay, thank you. Balik na muna ako sa laboratory." "Teka pala, Ma'am Roxanne. M-may ipapabigay lang sana ako kay Frizza. Hehe." Nahihiyang sabi ni Kenneth at mayroong inilahad na tupperware. Tinanggap ito ni Roxanne na hindi inasahanan na popormahan nito ang kanyang assistant na si Frizza. Bumalik ngayon si Roxanne sa laboratory para yayain si Frizza na mananghalian sa cafeteria tsaka binigay niya rito ang pinab
Napairap si Roxanne dahil sa kalandian nitong si Devon. "Sure ka ba talaga d'yan? Huwag kang umasa baka ma hopia ka lang sa huli." Dikta niya. Matapos mag-umagahan ng dalawa, agad silang naghanda at nagbihis para pumunta sa kompanya. Pagkarating nila sa tapat, nagdadalawang isip si Roxanne na lumabas mula sa sasakyan. "Hmm? What's the matter?" Napansin ni Devon na hindi siya komportable. "Ayaw ko lang kasi na makita tayo ng ibang tao na magkasama. Alam mo na, may masasabi na naman silang masama sa atin." Pag-aalala niya. "Who cares what other people says?" Nakataas kilay na sabi ni Devon. "I know I shouldn't care about what they'll say, but obvious naman na gagawan tayo ng issue. Kaya we should be careful with our actions." Seryoso niyang sabi habang nakatitig sa mga mata ng lalaki. "What actions??" May pagtataka sa mukha ni Devon kaya kumunot ang kanyang noo. Napaisip ng ilang segundo si Roxanne tsaka napalunok ng laway bago sumagot. "You know what I mean..'yung mga yaka
Nakarating kina Jameson ang kumakalat na articles sa social media tungkol sa kataksilan niya at agad niyang tinawagan si Roxanne pero hindi niya na ito maabot. "Humanda ka sa aking babae ka." Galit na usal ni Jameson habang umiinom ng alak. Nagluluto naman si Roxanne ng kanyang hapunan sa kusina pero napahinto siya sa ginagawa nang marinig na may kumakatok sa pinto. Naglakad siya papalapit doon at sumilip sa peephole para macheck kung sino ang taong bumisita. Nakita niyang si Devon lang pala kaya mabilis niyang binuksan ang pinto. "Want some dinner?" Nakangiting tanong ni Devon habang pinakita sa kanya ang dalang pagkain. "Nagluto ako, eh." Sabi ni Roxanne tsaka pinapasok ito. Namangha si Devon na naglakad papasok at naaamoy ang masarap nitong niluluto na kaldereta. Naupo siya agad sa mesa habang naghahanda si Roxanne ng plato at kutsara. Bago kumain, nagdasal muna ang dalawa at pagkatapos nilagyan ni Roxanne ng kaldereta ang bowl. "Marunong ka rin palang magluto, ah."