Sorry hindi nakapag-update kagabi. Sumakit kamay ko kaka-type. Makakabawi lang ako pag mayroon ng keyboard! Thank you guys! And kamusta pala kayo d'yan?? 🤗💜
Parang binuhusan ng malamig na tubig si Jameson nang marinig ang sinabi ni Roxanne. "P-papaano mo ito nalaman?" Nauutal niyang tanong. Ngunit hindi na siya sinagot ni Roxanne na dumeretso sa labas nang tumuntong na sila sa unang palapag. Sumunod din si Jameson na hinahabol siya dahil sa bilis niyang maglakad. "Roxanne, na-aksidente ang ama ni Savannah at nasa kritikal na kondisyon kaya wala akong nagawa kung hindi tulungan siya!" Natigilan si Roxanne at nilingon siya. "At anong pakialam ko?! You just made a choice and it's clear now, si Savannah ang priority mo!" Napailing si Jameson. "That's not true!" "Shut up! Paikot-ikot nalang tayo dito at hindi na ako makapaghintay na maghiwalay tayo!" Sigaw ni Roxanne, wala siyang pakialam kung may ibang makakarinig. Dumeretso si Roxanne sa sasakyan na pinahiram ni Devon sa kanya at mag-isa siyang pupunta sa Valencia para tapusin na ang ugnayan niya kay Jameson. "Roxanne! Tumigil ka!" Hinarangan naman ni Jameson ang kanyang dinar
"Mabuti pa ngang maghiwalay na kayong dalawa. Wala ng kabuluhan pa na manatili ka sa pamilya namin, Roxanne." Giit ni Lolo Gerald. Napangisi si Roxanne. "Mabuti naman at may naisip ka ring tama." Sarkastiko niyang sabi. Nababanas na si Roxanne na makita ang pagmumukha ni Gerald na siyang may koneksyon sa nangyaring pagsabog ng kompanya ng ama at pagkamatay ng ina. Gustuhin niya mang ibunyag ang malaking sekretong iyon pero hindi niya pa muna ito magagawa hangga't wala siyang malakas na ebidensya. "No way! Hindi ko hahayaan na mangyari ang gusto mo, Roxanne!" Dikta ni Jameson. Hindi nagpatinag si Roxanne na matapang siyang tiningnan. "Jameson, kung hindi tayo maghihiwalay, mapipilitan akong ilabas ang mga kababuyan niyo ni Savannah!" Banta niya. Mayamaya pa napag-usapan na ng lahat ang tungkol sa kanilang diborsyo at sumang-ayon sila sa paghihiwalay maliban kay Jameson pero wala siyang magawa. Matapos nilang magbangayan doon, nauna ng umalis si Roxanne at nagmaneho siya paba
Napaisip naman si Roxanne kung bakit niyayaya siya nitong maghapunan ngayon. Magtetext din sana siya pero may bagong mensahe na ipinadala si Devon. "Ate Roxanne, sino pong nag-tetext sa inyo? Mukhang ang tamis ng ngiti ninyo, ah." Sabi ni Frizza na kanina pa napansin ang kanyang kinikilig na ekspresyon. Napailing naman si Roxanne, "Wala lang, may napanood lang." Palusot niya naman. "Talaga ba? Eh, namumula ka na nga, eh." Nagdududa si Frizza na baka si Devon ang kausap nito, ramdam niya kasing may chemistry silang dalawa at pati siya ay kinikilig kapag magkasama sila. "Echosera ka rin talaga, Frizza. Halika ka na nga." Suway ni Roxanne at hinila siya papasok sa elevator. Nang makalabas sila doon, agad silang dumeretso sa parking lot at natigilan si Roxanne na makita si Devon na nakatayo sa tapat at nakasandal sa kanyang sasakyan. Siniko naman siya ni Frizza. "Mukhang may date ka ngayon, Ate Roxy kaya mauuna na ako." Bulong niya at nauna ng umalis. Naiwan si Roxanne
Umawang ang bibig ni Jameson sa tapang ni Roxanne na sabihin iyon. Ramdam niyang mukhang lumalakas ang kompyansa nito ngayong kakampi niya na si Devon. "Sasama ka sa'kin o ilalabas ko ang totoo na may ugnayan ding kayong dalawa??" Pananakot ni Jameson. Parehong kumunot ang noo ni Roxanne at Devon sa kanyang sinabi. At kumuyom naman ang kamao ni Devon dahil sa sobrang bastos nito na dito pa sa publiko gagawa ng panibagong gulo. "Subukan mo, maraming mawawala sayo." Hirit ni Devon. "Wala ng silbi ang panakot mo, Devon dahil wala na akong pakialam pa sa kompanya!" Sigaw niya. Umigting naman ang panga ni Devon. "Talagang wala ka na talagang pakialam? O sadyang hindi mo lang matanggap na magtatapos na ang kasal niyo ni Roxanne??" Pikon na pikon si Jameson sa kapatid na alam niyang hinihila sa kanya papalayo ang asaw. "Ano masaya ka na?! Ikaw lang naman ang nagtutulak sa asawa ko na hiwalayan ako!" "Ang kapal ng mukha mong sisihin ako?! Sino bang nagloko dito??" Inis na sabi ni
"At bakit ka tumatawag??" Inis na sinagot ni Jameson ang tawag ng kapatid. "Jameson, sirang-sira na ang kompanya niyo ngayon at sabihan mo si lolo na wala akong balak na tumulong. At kung gusto mong masalba pa ang kompanya niyo, mabuti pang bumaba ka na sa puwesto." Suhestiyon ni Devon. "Shut up! Wala ka ng pakialam pa sa kung anong gagawin ko! I know you're behind all of this, Devon!" Sigaw niya. "Pinagsasabihan lang kita kasi kung hindi ka makikinig. Then they'll kicked you out! I know you hate me, brother, but I still care for you." Sarkastikong pagkakasabi ni Devon. "Fuck you!" Kaagad na pinatay ni Jameson ang tawag at itinapon ang kanyang phone sa sahig kaya ito nabasag. Mahirap para kay Jameson ngayon na mawawalan siya ng posisyon at posibleng papalitan siya kahit ano mang oras. At hindi niya iyon kayang tanggapin. Tatadyakan niya sana ang phone sa sahig pero tumunog na naman ito at makikita niya ang pangalan ni Savannah. Mas lalo siyang naiirita pero pinili niya pa
Tumaas ang kilay ni Roxanne na makita ang screenshot. "Oh? At sure ka ba talagang ako ang may gawa n'yan?" "Oo dahil mayroon din akong nakuhang recording!" Giit pa ni Jameson at kaagad na binuksan ang audio file para mapakinggan nito. Matapos ito marinig ni Roxanne, natawa lang siya dahil alam niya sa sarili na hindi siya gumagawa ng kahit anong bagay para sirain si Jameson, dahil nagkusa si Devon na ilabas ang mga litrato para tulungan siyang makatakas sa asawa. "Ang galing mo namang kumuha ng ebidensya. Peke pa talaga? Tsk." Napailing siya sa kahibangan nito para idiin siya. "Hindi ako nag-iimbento, Roxanne. At huwag ka ng mag-deny dahil alam kong galit ka sa'kin at gagawin mo ang lahat para maghiwalay tayo!" Aniya. "Gagawin ang lahat? How dare you?? Hindi ako tulad mong desperado! Ikaw itong tarantadong gagawin ang lahat para masunod ang gusto mo. Kung ako ang dinidiin mong naglabas ng kataksilan niyo ni Savannah, sana noon pa, sira na kayong dalawa!" Kumukulo ang dug
"At mapapatay mo ba talaga ako??" Mayroong panghahamon sa boses ni Jameson. Ngumisi si Devon na biglang kinalabit ang gatilyo at nanlaki ang mga mata ni Jameson dahil sasabog ang kanyang utak kapag naiputok nito ang baril. "Boom!" Pang-aasar ni Devon at natawa siya ng nakakaloko sa reaksyon ng kapatid. Napipikon si Jameson na pinagtitripan lang pala siya nito. "Gago ka! Walang nakakatawa!" Bulyaw niya. "Takot ka naman pala." Hirit pa ni Devon, ibinalik nito sa kanyang bulsa ang baril. Habang nasa gilid si Roxanne na sinapo ang kanyang noo, pati siya ay kinabahan na baka ipaputok ni Devon ang baril sa ulo ng kapatid. "Huwag mo akong sinisindak, Devon dahil baka maunahan kita." Giit ni Jameson at tumalikod, tinapunan niya rin muna ng tingin si Roxanne bago tuluyang umalis. "Roxanne, okay ka lang ba?" Pag-aalala ni Devon, napansin niyang namumutla ito. "O-oo, okay lang tsaka bakit ba tinakot mo ng ganoon ang kapatid mo. Loko ka rin, eh." Suway ni Roxanne. "Hangga't hindi
Nalukot ang mukha ni Madame Julie na pati siya ay sinisisi nito. "Jameson! This is all your fault and you shouldn't blame anyone but yourself!" Minsan lang magalit si Madame Julie dahil palagi nalang siyang umiintindi sa kanyang anak. Si Jameson lamang ang kanyang laging inaabala dahil si Devon ay matino na at may desisyon na sa buhay. Umismid naman si Jameson na hindi pa rin matanggap ang pagkakamali niya. "Mom! This will not happened if Devon didn't interfere with my life! He stole everything from me even my wife!" "Walang kasalanan ang kapatid mo. Hindi mo dapat siya sinisisi sa kasalanan mo." Dikta pa ng ina niya. Patuloy pa rin na nagwawala si Jameson hanggang sa nagkaroon ng malalim na sugat ang kanyang braso. Nasugatan siya ng basag na salamin. Sobrang nataranta si Madame Julie at agad na nagpatawag ng doctor para tingnan ang sugat ng anak. *** Kinabukasan, nagising si Jameson na naramdaman ang mahapdi niyang sugat na binendahan ng doktor. Nahihilo rin siya matap
Sumang-ayon naman ang kanilang lawyer sa kanilang plano na puntahan ng personal si Roxanne. "All right, we will try to reach her personally and for now we need to find a way para mapayagan na magpyansa si Mr. Gerald Delgado." Tumango si Lola Ofelia at Madame Julie na umaasang makakalabas ang kanilang padre de pamilya sa lalong madaling panahon. Pagka-alis ng lawyer, naiwan ang dalawang babae sa couch na saglit pang nag-usap. "Juliette, do everything to persuade her sign the letter. Iyon lang ang isang paraan." Paalala ni Lola Ofelia."I'll try my best." Tugon ni Madame Julie kahit hindi sigurado sa kung anong magiging kalabasan. Pagkatapos mag-usap nagpunta si Madame Julie pabalik sa terasa at doon tinawagan ang anak na si Jameson para ikuwento ang kanilang pinag-usapan kanina. "Anak, pupunta ako bukas sa Pharma Nova para kausapin ng personal si Roxanne at susubukan kong kumbinsihin na pirmahan niya ang apology letter ng Lolo mo." "Okay, Mom. Just try but if they won't cooperate
Nang mahimasmasan si Roxanne, nag patuloy na siyang kumain ng kanyang hapunan at nasa kanyang tabi si Devon na sinabayan siyang kumain. "Kanina mo pa ako hinintay doon sa labas?" Napatanong si Roxanne habang nilalagyan ng mainit na sabaw ang kanyang kanin."Sakto lang. Hinintay lang kita sa labas kasi gusto kong masiguro na nakauwi ka na sa ating tahanan." Tugon ni Devon na natutuwang kumakain ito ng marami. "Pakabusog ka, ah. Gusto kong maging malusog ka lagi.""Thank you, Devon. Ikaw rin, kumain ka ng marami para hindi ka magkasakit. Sa dami mong ginagawa, mauubusan ka talaga ng lakas at makaramdam ng matinding pagod." Aniya."Pero parang nawala ang pagod ko simula ng maging tayo." Banat pa ni Devon at nasamid si Roxanne sa kinakain dahil natatawa. "Baliw ka rin talaga. Baka mamaya mapagod ka rin sa'kin at maghanap ng iba." Pagtataray niya. "Huh? Ba't ako mapapagod? Tsaka hindi ako maghahanap ng iba dahil nasa iyo na ang lahat ng katangian na gusto ko sa isang babae." Depensa ni
Naglakad si Roxanne papalapit sa kama ng ama at naupo sa kanyang tabi. "Opo, Papa. K-kinakailangan kong dalhin kayo sa ibang bansa para mas masiguro ang iyong pagaling. Ngunit sa ngayon, kailangan muna naming mag-usap ng iyong doktor bago ka payagan na mag-flight. Ako na rin ang bahala na bumili ng plane ticket niyo ni Tita Martha." Paliwanag niya. Natahimik si Emmanuel na bakas sa mukha na hindi siya sumasnag-ayon sa kanyang plano. "Hindi. Mananatili ako dito." Nadismaya si Roxanne sa sinabi nito. "Papa, hindi kayo gagaling kung mananatili kayo rito, mas maganda na mailagay kita sa mas maayos na hospital." "Hindi kita p'wedeng iwan dito ng mag-isa lalo na't mainit ang mata ng mga Delgado sa iyo." Rason ni Emmanuel. Napailing si Roxanne, "Huwag niyo na po akong alalahanin, ayos lang ako. Mas mahalaga ang kalusugan ninyo. Wala na akong anuman na koneksyon sa mga Delgado." "Huwag kang magsinunggaling sa akin!" Galit na sabi ni Emmanuel at nahampas ang kanyang maliit na mesa at m
Nadala si Devon sa bugso ng damdamin at nalimutan na agad ang kanyang limitasyon. Naging malikot ang kanyang mga kamay na pumasok na sa loob ng palda ni Roxanne. "Devon!" Suway ni Roxanne na tinanggal ang kanyang kamay sa kanyang hita. "Sabi kong tama na." Pinandilatan niya rin ito ng mata. Natakot naman si Devon na baka makagat nito kaya siya umayos. "S-sorry, nadala lang." Aniya at napakamot sa ulo. Inayos agad ni Roxanne ang kanyang nagusot na damit at napatingin sa salamin para ayusin ang kanyang nagulong lipstick. "Kalmahan mo nga, Devon. Hindi tama na gumawa tayo ng ganito sa publiko." Seryosong sabi ni Roxanne, hindi ibig sabihin ay wala na silang pakialam sa sasabihin ng iba, kailangan pa rin nilang maging maingat sa kanilang mga galaw. *** Sa kabilang banda, bumalik si Jameson sa kanyang sariling bahay at pagpasok niya, nakita niya si Savannah na nakaupo sa couch habang nanonood ng telebisyon. "Ano? Nakabalik ka na ba sa kompanya?" Tanong ni Savannah na nanatili
Napalingon si Devon sa kanya at ngumiti. "Oo naman? At bakit parang ayaw mong maniwala?" "Nakakapagtaka lang kasi nga, sino ba naman ako para piliin mo kaysa sa iyong pamilya." Usal ni Roxanne. "Tsaka, hindi ka tuloy makakatanggap ng mana nang dahil sa akin." "Huwag mo na iyong problemahin, wala na sa akin ang bagay na 'yon. Kung gusto mong malaman kung anong dahilan kung bakit kita pinili, iyon ay dahil mahal kita." Seryoso niyang sabi at kinuha bigla ang isang kamay ni Roxanne at hinalikan. Napatulala ang babae na napaisip na baka panaginip lang ang lahat ng ito, hindi pa rin pumapasok sa kanyang isipan na sila na nitong gwapong nilalang at ngayon hawak ang kanyang kamay. "Ang bilis kasi ng lahat, nalilito ako kung trip mo lang ba ito para inisin si Jameson o seryoso ka ba talaga sa akin??" Inagaw ni Roxanne ang kanyang kamay para mapakamot sa ulo. Napansin naman ni Devon ang kanyang pagkalito kaya handa na siyang magpaliwanag. "Seryoso ako sayo, Roxanne. But I want to
Namutawi sa mukha ni Madame Julie at Lola Ofelia ang pandidiri nila kay Roxanne na tingin nila ay isang linta na dumudikit kay Devon. "Hindi ka ba nahihiya, Roxanne?? Hiniwalayan mo na ang anak kong si Jameson at ngayon naman si Devon ang isusunod mo? Anong klaseng babae ka?!" Dikta ni Madame Julie. "Madame Julie, isipin mo ang gusto niyong isipin pero hindi ako ganoon katinik na babae na two-timer, o kung ano man ang tingin niya sa akin. Wala akong masamang intensyon kay Devon at hindi ko kasalanan kung bakit niya ako pinili." Paliwanag ni Roxanne. "Tingin mo maniniwala kami sa kasinungalingan mo, Roxanne?? Or you're using him for your own gains like what you did to Jameson??" Dagdag pa ni Madame Julie na nakakrus ang mga braso. "I said, believe what you want to believe. Wala na akong pakialam." Malamig na sabi ni Roxanne. Tumingin naman ang lahat kay Lola Ofelia na napabuntong-hininga. "Roxanne, kung hindi mo hihiwalayan si Devon, sisirain mo lang ang buhay niya at mailalayo
Pagsapit ng alas dose ng tanghali, lumabas na si Roxanne sa laboratory at nagpunta sa opisina ni Devon para samahan itong mananghalian. Pagpasok niya doon, wala siyang makitang bakas ni Devon sa loob. Tanging makikita niya lang ay si Secretary Kenneth na nakaupo sa swivel chair ng boss niya habang nag-aasikaso ng mga papeles. "Si Sir Devon ba hanap niyo Ma'am Roxanne? Hala, umalis 'yun, eh. Paalam niya sa'kin, papunta daw siya sa Valencia." Sabi ni Kenneth. Kinabahan naman si Roxanne na nag-aalala na baka si Devon na naman ang paglabasan ng galit ng kanyang pamilya. "Okay, thank you. Balik na muna ako sa laboratory." "Teka pala, Ma'am Roxanne. M-may ipapabigay lang sana ako kay Frizza. Hehe." Nahihiyang sabi ni Kenneth at mayroong inilahad na tupperware. Tinanggap ito ni Roxanne na hindi inasahanan na popormahan nito ang kanyang assistant na si Frizza. Bumalik ngayon si Roxanne sa laboratory para yayain si Frizza na mananghalian sa cafeteria tsaka binigay niya rito ang pinab
Napairap si Roxanne dahil sa kalandian nitong si Devon. "Sure ka ba talaga d'yan? Huwag kang umasa baka ma hopia ka lang sa huli." Dikta niya. Matapos mag-umagahan ng dalawa, agad silang naghanda at nagbihis para pumunta sa kompanya. Pagkarating nila sa tapat, nagdadalawang isip si Roxanne na lumabas mula sa sasakyan. "Hmm? What's the matter?" Napansin ni Devon na hindi siya komportable. "Ayaw ko lang kasi na makita tayo ng ibang tao na magkasama. Alam mo na, may masasabi na naman silang masama sa atin." Pag-aalala niya. "Who cares what other people says?" Nakataas kilay na sabi ni Devon. "I know I shouldn't care about what they'll say, but obvious naman na gagawan tayo ng issue. Kaya we should be careful with our actions." Seryoso niyang sabi habang nakatitig sa mga mata ng lalaki. "What actions??" May pagtataka sa mukha ni Devon kaya kumunot ang kanyang noo. Napaisip ng ilang segundo si Roxanne tsaka napalunok ng laway bago sumagot. "You know what I mean..'yung mga yaka
Nakarating kina Jameson ang kumakalat na articles sa social media tungkol sa kataksilan niya at agad niyang tinawagan si Roxanne pero hindi niya na ito maabot. "Humanda ka sa aking babae ka." Galit na usal ni Jameson habang umiinom ng alak. Nagluluto naman si Roxanne ng kanyang hapunan sa kusina pero napahinto siya sa ginagawa nang marinig na may kumakatok sa pinto. Naglakad siya papalapit doon at sumilip sa peephole para macheck kung sino ang taong bumisita. Nakita niyang si Devon lang pala kaya mabilis niyang binuksan ang pinto. "Want some dinner?" Nakangiting tanong ni Devon habang pinakita sa kanya ang dalang pagkain. "Nagluto ako, eh." Sabi ni Roxanne tsaka pinapasok ito. Namangha si Devon na naglakad papasok at naaamoy ang masarap nitong niluluto na kaldereta. Naupo siya agad sa mesa habang naghahanda si Roxanne ng plato at kutsara. Bago kumain, nagdasal muna ang dalawa at pagkatapos nilagyan ni Roxanne ng kaldereta ang bowl. "Marunong ka rin palang magluto, ah."