Maaga update natin ngayon🥳 At naalala niyo pa ba si Henry at ang aso niyang si Peaches na muntik ng kagatin si Devon at Roxanne sa garden? 🤣
Tumaas ang kilay ni Roxanne na makita ang screenshot. "Oh? At sure ka ba talagang ako ang may gawa n'yan?" "Oo dahil mayroon din akong nakuhang recording!" Giit pa ni Jameson at kaagad na binuksan ang audio file para mapakinggan nito. Matapos ito marinig ni Roxanne, natawa lang siya dahil alam niya sa sarili na hindi siya gumagawa ng kahit anong bagay para sirain si Jameson, dahil nagkusa si Devon na ilabas ang mga litrato para tulungan siyang makatakas sa asawa. "Ang galing mo namang kumuha ng ebidensya. Peke pa talaga? Tsk." Napailing siya sa kahibangan nito para idiin siya. "Hindi ako nag-iimbento, Roxanne. At huwag ka ng mag-deny dahil alam kong galit ka sa'kin at gagawin mo ang lahat para maghiwalay tayo!" Aniya. "Gagawin ang lahat? How dare you?? Hindi ako tulad mong desperado! Ikaw itong tarantadong gagawin ang lahat para masunod ang gusto mo. Kung ako ang dinidiin mong naglabas ng kataksilan niyo ni Savannah, sana noon pa, sira na kayong dalawa!" Kumukulo ang dug
"At mapapatay mo ba talaga ako??" Mayroong panghahamon sa boses ni Jameson. Ngumisi si Devon na biglang kinalabit ang gatilyo at nanlaki ang mga mata ni Jameson dahil sasabog ang kanyang utak kapag naiputok nito ang baril. "Boom!" Pang-aasar ni Devon at natawa siya ng nakakaloko sa reaksyon ng kapatid. Napipikon si Jameson na pinagtitripan lang pala siya nito. "Gago ka! Walang nakakatawa!" Bulyaw niya. "Takot ka naman pala." Hirit pa ni Devon, ibinalik nito sa kanyang bulsa ang baril. Habang nasa gilid si Roxanne na sinapo ang kanyang noo, pati siya ay kinabahan na baka ipaputok ni Devon ang baril sa ulo ng kapatid. "Huwag mo akong sinisindak, Devon dahil baka maunahan kita." Giit ni Jameson at tumalikod, tinapunan niya rin muna ng tingin si Roxanne bago tuluyang umalis. "Roxanne, okay ka lang ba?" Pag-aalala ni Devon, napansin niyang namumutla ito. "O-oo, okay lang tsaka bakit ba tinakot mo ng ganoon ang kapatid mo. Loko ka rin, eh." Suway ni Roxanne. "Hangga't hindi
Nalukot ang mukha ni Madame Julie na pati siya ay sinisisi nito. "Jameson! This is all your fault and you shouldn't blame anyone but yourself!" Minsan lang magalit si Madame Julie dahil palagi nalang siyang umiintindi sa kanyang anak. Si Jameson lamang ang kanyang laging inaabala dahil si Devon ay matino na at may desisyon na sa buhay. Umismid naman si Jameson na hindi pa rin matanggap ang pagkakamali niya. "Mom! This will not happened if Devon didn't interfere with my life! He stole everything from me even my wife!" "Walang kasalanan ang kapatid mo. Hindi mo dapat siya sinisisi sa kasalanan mo." Dikta pa ng ina niya. Patuloy pa rin na nagwawala si Jameson hanggang sa nagkaroon ng malalim na sugat ang kanyang braso. Nasugatan siya ng basag na salamin. Sobrang nataranta si Madame Julie at agad na nagpatawag ng doctor para tingnan ang sugat ng anak. *** Kinabukasan, nagising si Jameson na naramdaman ang mahapdi niyang sugat na binendahan ng doktor. Nahihilo rin siya matap
Kumunot ang noo ni Devon kung bakit bigla nalang siyang tinawagan ng matanda para lang itanong iyon. "Grandma, may meeting ako ngayon. Pwede bang mamaya nalang??" Medyo kinakabahan din si Devon dahil baka may ginawa na naman si Jameson na katarantaduhan at dinadamay ang kanyang pangalan. "Sige, pumunta ka mamaya sa mansyon." Huling sabi ni Lola Ofelia at pinatay ang tawag. Pagkaputol ng tawag, tinawagan agad ni Devon si Secretary Kenneth para utusan ito para alamin kung anong ginawa ni Jameson. Bumalik din agad si Devon sa conference room para tapusin ang meeting. Mahalaga itong meeting kaya hindi siya maaring umalis. *** Pagsapit ng alas otso ng gabi, nagpunta si Devon sa mansyon ng matanda pagkatapos ay sa bahay ni Jameson at doon niya ito kinausap. "Sinisiraan mo na ako? Para ano? Dahil ba takot kang mapasakin si Roxanne??" Walang reaksyon ang mukha ni Jameson na nakaupo sa couch habang umiinom ng alak. "Oo, takot ako pero hindi kaayo maaring magsama. Kahit maghiwalay
"Ano ang mga ito??" Seryosong tanong ni Jameson na hindi masyadong maaninag ang mga nakasulat sa papel dahil sa kalasingan. "Wala ka ng pakialam! Ibigay mo ang phone ko!" Sinugod ni Roxanne ang lalaki at nilalayo doon sa mesa. "Roxanne, kumalma ka nga! Gusto kong mag-usap tayo ng maayos." Seryosong sabi ni Jameson at hinila siya para maupo. "Wala na nga akong balak na makipag-usap sayo. Ba't ba ang tigas ng ulo mo!" Sigaw ni Roxanne at nauubusan na ng pasensya. "Please, pakinggan mo muna ako." Pagmamatigas ni Jameson at nakatayo sa kanyang harapan. "Gusto kong ipaalam sayo na tatalikuran ko na ang pamilya ko at magsisimula ako ulit sa sarili kong kakayahan." Napanganga si Roxanne at pinagtaasan siya ng kilay. "Tapos?? Anong kinalaman ko sa mga plano mo?" Napabuntonghininga si Jameson na lumuhod bigla sa kanyang harapan. "Gusto kong magsimula ulit ng kasama ka. This time, I'll make everything right. I promise." Pakiramdam ni Roxanne ay para siyang binabangungot ngayon at g
Nagmamadali ngayon si Devon na pumasok sa kanyang sasakyan at mabilis niya nitong iminaneho sa daan. Dumaan ang ilang minuto, nakarating na rin sa wakas si Devon sa apartment ni Roxanne. "Roxanne? Ano bang nangyari?" Nag-aalalang tanong nito. "Devon, kailangan ko ng lumipat ng ibang bahay dahil nagagawa ni Jameson na sundan ako." Nababalisang sabi ni Roxanne. "Pinasok niya rin itong apartment mo?" Bakas sa boses ni Devon ang galit. "Oo, at hindi ko alam kung papaano siya nakapasok pero paniguradong may binayaran siyang tao rito." Parang maiiyak si Roxanne sa takot na wala siyang privacy mula sa malupit na asawa. Sinapo ni Devon ang kanyang noo, kung nandirito pa si Jameson ay tiyak na masusuntok niya ito sa mukha. "Sige, ako na ang bahala na maghanap ng malilipatan mong mas safe na lugar. Bukas na bukas, lilipat kita agad." Nanatili muna si Devon ng ilang minuto sa kwarto ni Roxanne para samahan ito at para pakalmahin. Nang makatulog na si Roxanne, nagpatawag siya ng body
Sa sobrang pagkabigla ni Roxanne, nawalan siya ng malay at mabuting may sumalo sa kanya at idinala siya kaagad sa hospital. Nang magising siya, natagpuan niya ang nag-aalalang mukha ni Devon. At agad na napakayakap si Roxanne sa lalaki. Napaiyak siya na maalala ang mukha ni Jameson na nakita niya kaninang nabangga ng itim na sasakyan. "Si J-jameson...." Naiiyak siyang bigkasin ang pangalan nito. Napapikit si Devon na siya ring nag-aalala sa kalagayan ng kapatid dahil natagpuan niya rin ito kanina na duguan sa kalsada. "Huwag kang mag-alala. Magiging maayos din ang lahat." Aniya. Mayroon namang pumasok sa ward at ito ay si Madame Julie na namumugto ang mga mata kakaiyak dahil sa sinapit ng anak. "Anong ginawa mo sa anak ko, Roxanne?!" Galit niyang tanong. Akma niyang susugurin si Roxanne pero pinigilan siya ni Devon. "Mom! Don't blame her!" Nang dahil sa silakbo ng damdamin, nasampal ni Madame Julie si Devon. "How dare you! Nag-aagaw buhay ang kapatid mo ngayon
Nagulat si Roxanne sa mga nalaman mula sa pulis at hindi siya naniniwala na isa iyong aksidente. "Sir, dumeretso ang sasakyan na iyon sa aking direksyon. Sinasadya iyong mangyari at may gustong magtangka sa aking buhay." "Isa po ito sa mga anggulo na aming tinitingnan ma'am at maari po ba naming matanong kung mayroon po ba kayong nakaaway na mga tao na posibleng gumanti sa inyo?" Napalunok ng kaway si Roxanne at alam niya na kung sino ang kanyang kaaway pero hindi niya ito magagawang ituro. "W-wala naman po." Matapos ang ilang minuto, umalis na ang mga pulis at naiwan si Roxanne na nagpapahinga sa kanyang kama, at mamayang hapon ay maari na siyang umuwi. Ngunit hindi niya pa magagawang umuwi ngayon dahil nag-aalala siya sa kalagayan ni Jameson. Nagulat din siya na malaman na posibleng hindi na ito muling makapaglakad. "Roxanne, huwag mo muna siyang alalahanin. Nasa pangangalaga siya ng doktor at mas mainam na unahin mo muna ang sarili mo. Ipapaalam ko rin agad sayo kapag nagisi
Sumang-ayon naman ang kanilang lawyer sa kanilang plano na puntahan ng personal si Roxanne. "All right, we will try to reach her personally and for now we need to find a way para mapayagan na magpyansa si Mr. Gerald Delgado." Tumango si Lola Ofelia at Madame Julie na umaasang makakalabas ang kanilang padre de pamilya sa lalong madaling panahon. Pagka-alis ng lawyer, naiwan ang dalawang babae sa couch na saglit pang nag-usap. "Juliette, do everything to persuade her sign the letter. Iyon lang ang isang paraan." Paalala ni Lola Ofelia."I'll try my best." Tugon ni Madame Julie kahit hindi sigurado sa kung anong magiging kalabasan. Pagkatapos mag-usap nagpunta si Madame Julie pabalik sa terasa at doon tinawagan ang anak na si Jameson para ikuwento ang kanilang pinag-usapan kanina. "Anak, pupunta ako bukas sa Pharma Nova para kausapin ng personal si Roxanne at susubukan kong kumbinsihin na pirmahan niya ang apology letter ng Lolo mo." "Okay, Mom. Just try but if they won't cooperate
Nang mahimasmasan si Roxanne, nag patuloy na siyang kumain ng kanyang hapunan at nasa kanyang tabi si Devon na sinabayan siyang kumain. "Kanina mo pa ako hinintay doon sa labas?" Napatanong si Roxanne habang nilalagyan ng mainit na sabaw ang kanyang kanin."Sakto lang. Hinintay lang kita sa labas kasi gusto kong masiguro na nakauwi ka na sa ating tahanan." Tugon ni Devon na natutuwang kumakain ito ng marami. "Pakabusog ka, ah. Gusto kong maging malusog ka lagi.""Thank you, Devon. Ikaw rin, kumain ka ng marami para hindi ka magkasakit. Sa dami mong ginagawa, mauubusan ka talaga ng lakas at makaramdam ng matinding pagod." Aniya."Pero parang nawala ang pagod ko simula ng maging tayo." Banat pa ni Devon at nasamid si Roxanne sa kinakain dahil natatawa. "Baliw ka rin talaga. Baka mamaya mapagod ka rin sa'kin at maghanap ng iba." Pagtataray niya. "Huh? Ba't ako mapapagod? Tsaka hindi ako maghahanap ng iba dahil nasa iyo na ang lahat ng katangian na gusto ko sa isang babae." Depensa ni
Naglakad si Roxanne papalapit sa kama ng ama at naupo sa kanyang tabi. "Opo, Papa. K-kinakailangan kong dalhin kayo sa ibang bansa para mas masiguro ang iyong pagaling. Ngunit sa ngayon, kailangan muna naming mag-usap ng iyong doktor bago ka payagan na mag-flight. Ako na rin ang bahala na bumili ng plane ticket niyo ni Tita Martha." Paliwanag niya. Natahimik si Emmanuel na bakas sa mukha na hindi siya sumasnag-ayon sa kanyang plano. "Hindi. Mananatili ako dito." Nadismaya si Roxanne sa sinabi nito. "Papa, hindi kayo gagaling kung mananatili kayo rito, mas maganda na mailagay kita sa mas maayos na hospital." "Hindi kita p'wedeng iwan dito ng mag-isa lalo na't mainit ang mata ng mga Delgado sa iyo." Rason ni Emmanuel. Napailing si Roxanne, "Huwag niyo na po akong alalahanin, ayos lang ako. Mas mahalaga ang kalusugan ninyo. Wala na akong anuman na koneksyon sa mga Delgado." "Huwag kang magsinunggaling sa akin!" Galit na sabi ni Emmanuel at nahampas ang kanyang maliit na mesa at m
Nadala si Devon sa bugso ng damdamin at nalimutan na agad ang kanyang limitasyon. Naging malikot ang kanyang mga kamay na pumasok na sa loob ng palda ni Roxanne. "Devon!" Suway ni Roxanne na tinanggal ang kanyang kamay sa kanyang hita. "Sabi kong tama na." Pinandilatan niya rin ito ng mata. Natakot naman si Devon na baka makagat nito kaya siya umayos. "S-sorry, nadala lang." Aniya at napakamot sa ulo. Inayos agad ni Roxanne ang kanyang nagusot na damit at napatingin sa salamin para ayusin ang kanyang nagulong lipstick. "Kalmahan mo nga, Devon. Hindi tama na gumawa tayo ng ganito sa publiko." Seryosong sabi ni Roxanne, hindi ibig sabihin ay wala na silang pakialam sa sasabihin ng iba, kailangan pa rin nilang maging maingat sa kanilang mga galaw. *** Sa kabilang banda, bumalik si Jameson sa kanyang sariling bahay at pagpasok niya, nakita niya si Savannah na nakaupo sa couch habang nanonood ng telebisyon. "Ano? Nakabalik ka na ba sa kompanya?" Tanong ni Savannah na nanatili
Napalingon si Devon sa kanya at ngumiti. "Oo naman? At bakit parang ayaw mong maniwala?" "Nakakapagtaka lang kasi nga, sino ba naman ako para piliin mo kaysa sa iyong pamilya." Usal ni Roxanne. "Tsaka, hindi ka tuloy makakatanggap ng mana nang dahil sa akin." "Huwag mo na iyong problemahin, wala na sa akin ang bagay na 'yon. Kung gusto mong malaman kung anong dahilan kung bakit kita pinili, iyon ay dahil mahal kita." Seryoso niyang sabi at kinuha bigla ang isang kamay ni Roxanne at hinalikan. Napatulala ang babae na napaisip na baka panaginip lang ang lahat ng ito, hindi pa rin pumapasok sa kanyang isipan na sila na nitong gwapong nilalang at ngayon hawak ang kanyang kamay. "Ang bilis kasi ng lahat, nalilito ako kung trip mo lang ba ito para inisin si Jameson o seryoso ka ba talaga sa akin??" Inagaw ni Roxanne ang kanyang kamay para mapakamot sa ulo. Napansin naman ni Devon ang kanyang pagkalito kaya handa na siyang magpaliwanag. "Seryoso ako sayo, Roxanne. But I want to
Namutawi sa mukha ni Madame Julie at Lola Ofelia ang pandidiri nila kay Roxanne na tingin nila ay isang linta na dumudikit kay Devon. "Hindi ka ba nahihiya, Roxanne?? Hiniwalayan mo na ang anak kong si Jameson at ngayon naman si Devon ang isusunod mo? Anong klaseng babae ka?!" Dikta ni Madame Julie. "Madame Julie, isipin mo ang gusto niyong isipin pero hindi ako ganoon katinik na babae na two-timer, o kung ano man ang tingin niya sa akin. Wala akong masamang intensyon kay Devon at hindi ko kasalanan kung bakit niya ako pinili." Paliwanag ni Roxanne. "Tingin mo maniniwala kami sa kasinungalingan mo, Roxanne?? Or you're using him for your own gains like what you did to Jameson??" Dagdag pa ni Madame Julie na nakakrus ang mga braso. "I said, believe what you want to believe. Wala na akong pakialam." Malamig na sabi ni Roxanne. Tumingin naman ang lahat kay Lola Ofelia na napabuntong-hininga. "Roxanne, kung hindi mo hihiwalayan si Devon, sisirain mo lang ang buhay niya at mailalayo
Pagsapit ng alas dose ng tanghali, lumabas na si Roxanne sa laboratory at nagpunta sa opisina ni Devon para samahan itong mananghalian. Pagpasok niya doon, wala siyang makitang bakas ni Devon sa loob. Tanging makikita niya lang ay si Secretary Kenneth na nakaupo sa swivel chair ng boss niya habang nag-aasikaso ng mga papeles. "Si Sir Devon ba hanap niyo Ma'am Roxanne? Hala, umalis 'yun, eh. Paalam niya sa'kin, papunta daw siya sa Valencia." Sabi ni Kenneth. Kinabahan naman si Roxanne na nag-aalala na baka si Devon na naman ang paglabasan ng galit ng kanyang pamilya. "Okay, thank you. Balik na muna ako sa laboratory." "Teka pala, Ma'am Roxanne. M-may ipapabigay lang sana ako kay Frizza. Hehe." Nahihiyang sabi ni Kenneth at mayroong inilahad na tupperware. Tinanggap ito ni Roxanne na hindi inasahanan na popormahan nito ang kanyang assistant na si Frizza. Bumalik ngayon si Roxanne sa laboratory para yayain si Frizza na mananghalian sa cafeteria tsaka binigay niya rito ang pinab
Napairap si Roxanne dahil sa kalandian nitong si Devon. "Sure ka ba talaga d'yan? Huwag kang umasa baka ma hopia ka lang sa huli." Dikta niya. Matapos mag-umagahan ng dalawa, agad silang naghanda at nagbihis para pumunta sa kompanya. Pagkarating nila sa tapat, nagdadalawang isip si Roxanne na lumabas mula sa sasakyan. "Hmm? What's the matter?" Napansin ni Devon na hindi siya komportable. "Ayaw ko lang kasi na makita tayo ng ibang tao na magkasama. Alam mo na, may masasabi na naman silang masama sa atin." Pag-aalala niya. "Who cares what other people says?" Nakataas kilay na sabi ni Devon. "I know I shouldn't care about what they'll say, but obvious naman na gagawan tayo ng issue. Kaya we should be careful with our actions." Seryoso niyang sabi habang nakatitig sa mga mata ng lalaki. "What actions??" May pagtataka sa mukha ni Devon kaya kumunot ang kanyang noo. Napaisip ng ilang segundo si Roxanne tsaka napalunok ng laway bago sumagot. "You know what I mean..'yung mga yaka
Nakarating kina Jameson ang kumakalat na articles sa social media tungkol sa kataksilan niya at agad niyang tinawagan si Roxanne pero hindi niya na ito maabot. "Humanda ka sa aking babae ka." Galit na usal ni Jameson habang umiinom ng alak. Nagluluto naman si Roxanne ng kanyang hapunan sa kusina pero napahinto siya sa ginagawa nang marinig na may kumakatok sa pinto. Naglakad siya papalapit doon at sumilip sa peephole para macheck kung sino ang taong bumisita. Nakita niyang si Devon lang pala kaya mabilis niyang binuksan ang pinto. "Want some dinner?" Nakangiting tanong ni Devon habang pinakita sa kanya ang dalang pagkain. "Nagluto ako, eh." Sabi ni Roxanne tsaka pinapasok ito. Namangha si Devon na naglakad papasok at naaamoy ang masarap nitong niluluto na kaldereta. Naupo siya agad sa mesa habang naghahanda si Roxanne ng plato at kutsara. Bago kumain, nagdasal muna ang dalawa at pagkatapos nilagyan ni Roxanne ng kaldereta ang bowl. "Marunong ka rin palang magluto, ah."