“What are you doing?” Tanong niya kay Travis, nanatiling nakaupo pa rin sa gilid ng kama. Hubo’t hubad pa rin ito, hindi man lang nag-abala na takpan ang sarili nito. Lihim siya napalunok ng napatingiin siya sa pagkalalaki nito, tila katulad ito sa ahas na kahit anong oras ay manuklaw. Hinawakan siya ni Travis sa kamay sabay hila sa kanya. Kaya naman ay parehas silang bumagsak sa ibabaw ng kama, nasa itaas siya ni Travis, kaya naman ay ramdam niya ang matigas nitong pagkalalaki na sumundot sa may puson niya banda. Napasinghap siya sa kiliti naramdaman niya.‘Let finish our business, sweetheart.” Ani Travis ng magsimula gumapang ang palad nito sa katawan ni Catherine.“Mommy, open the door!” sigaw ni Miggy naroon pa rin sa labas ng pinto ng kwarto.“Travis, ano ba,” bigla siya kumawala mula sa pagkadagan niya sa katawan ni Travis.Hindi pa rin kumikilos si Travis. Talagang walang balak na umalis ito at tila bale-wala lang dito nasa labas ng kwarto si David at ang anak niya. Anytime
Nasa pintuan pa lang siya ng opisina niya ay agad tumambad sa paningin ni Catherine ang maraming mga bulaklak nakahilira sa loob ng opisina niya.Nilingon niya si Jessa na busy sa harap ng screen monitor ng computer laptop nito.“Jessa, anong nangyari dito sa loob ng office ko bakit ang daming mga bulaklak at kanino galing ang mga ‘yan?”Saglit nag-angat ng tingin si Jessa, inayos nito ang suot nitong makapal na salamin sa mata.“Denilever ang mga ‘yan kanina, Ma’am Cath. Ang sabi lang ng delivery boy ay para po sa’yo. May br galing kay Sir David,” nakangiti sabi ni Jessa na tila kinikilig pa ito.Galing kay David ang mga bulaklak na ‘yon? Imposible. Alam ni David na ayaw niya sa mga bulaklak, lalo’t red roses. Ang mga bulaklak nasa loob ng office niya ngayon ay pawang red roses, white and pink roses. Those flowers, especially red roses, remind her, what happened eight years ago.Sigurado siya na hindi galing kay David ang mga bulaklak na iyan. Para makasigurado siya sa hinala niya k
PAGDATING ni Catherine ng bahay. Pagkabukas niya ng main door ay agad tumambad sa paningin niya ang maraming cartons ng mga laruan. Inilapag niya sa maliit na lamesa ang bag at computer bag niya. “Nelia, kanino galing ang mga laruan na ito?” tanong niya kay Nelia na kalalabas lang nito mula sa kusina.“Galing kay Sir Travis,” sagot ni Nelia nakatingin din sa mga cartons ng mga laruan nasa sahig.Marahas napa buga ng hangin si Catherine. Pakiramdam niya ay mas lalong sumakit ang ulo niya. Nanghihina ang mga tuhod niya naupo sa may sofa.Talagang ayaw ni Travis tumigil sa kalokohan nito para bwisitin lang siya. Pati ang anak niya ay dinadamay pa. Hindi pa nakontento sa mga bulaklak na pinadala nito sa opisina niya, pati ba naman si Miggy dinadamay sa kalokohan nito.“Itapon mo ang mga iyan, Nelia,” utos niya kay Nelia nakatayo lang at nakatingin sa kanya na nag-aalangan.“Nelia…” untag niya rito.“Ma’am Cath, kapag itapon ko ang mga laruan. Tiyak hahanapin ni Miggy at malaking gulo ka
Pareho sila napatingin doon sa main door ng tumikhim si David. Kanina pa ba ito dito? Pareho hindi nila napansin ang presensiya ni David.“Pumasok na ako, nakabukas naman ang gate,” pormal at seryoso sabi ni David.” Halatang kakarating lang nito mula sa business trip dahil sa hindi pa nakapagpalit ng damit.“Papa David,” wika ni Miggy, sabay takbo palapit kay David na naglalakad patungo rito. “I miss you.”Bahagyang yumukod si David upang magpantay sila ni Miggy. “I miss you too, little boy,” ginulo nito ang buhok ni Miggy dahilan agad ito lumayo.“Papa David, don’t mess up my hair,” nakabusangot wika ni Miggy, inilayo ang ulo mula kay David. Pinagtawanan lang ni David.“Ano ang ginagawa mo dito, Mr Dela cuesta?” Madilim ang itsura tanong ni Travis. Tumayo ng tuwid si David, atsaka ningitian si Catherine na nakatayo sa tabi ni Travis.“Sinusundo ko lang ang mag-ina ko, Mr Monteiro,” ani David, hinawakan ang isang kamay ni Catherine. “Let's go honey,” anito sa malambing na boses ng bi
Tumayo si Catherine, mula sa inuupuan swivel chairs. Pahablot dinampot ang bag niya.“Lena, cancel all my meetings and appointments today.” Aniya bago tinalikuran ang secretary niya na nakatingin lang at hindi agad nakapag-react.“Hah, ma’am Cath, importanteng client po si Mr. Reyes,” pahabol sabi ni Lena nakatingin sa likod ni Catherine.Huminto si Carherine sa paglalakad atsakaa pumihit paharap dito. “Reschedule ang meeting at tawagan mo na rin ang secretary niya.” Hindi niya na hinintay na makapagsalita uli si Lena. Lumayas na siya.Malalaki ang bawat hakbang ng kanyang mga paa patungo roon sa parking lot. Kung saan naka park ang kotse niya.Kung tama ang hinala niya na sinasadya ni Travis. Ang paghinto ng mga trabahante roon sa site. At kung totoo ang hinala niya na iniiwasan siya ng lalaking ‘yon. P’wes! humanda si Travis sa kanya.Ilang linggo na rin ang nakalipas na hindi nagpapakita si Travis. Tumigil na rin ito sa pagpapadala ng mga bulaklak sa office niya. At kahit kay Migg
“What if we have dinner together one of these days? Kung okay lang sa ‘yo?” Ani Tristan na may alanganin ngiti sa mga labi nito.“Sure,” nakangiti rin sabi ni Catherine. “Puntahan ko muna ang kuya mong tarantado at malaki ang atraso n’on sa ‘kin,” aniya kinindatan pa si Tristan.“Sure, go ahead Cath. Paalis na rin ako.”She’s different from Catherine now. Kaya niya ng itago ang totoong naramdaman niya. Unlike the Catherine before, masyadong emotional at showing sa kung ano ang nararamdaman niya. “Cath, wait…” Pigil ni Tristan, hinawakan sa braso si Catherine.“Hah…” Nagtatakang tiningnan niya si Tristan na nakahawak sa braso niya.“Can I have your contact number…”“Don’t touch her bastard!” boses ni Travis ng dumadagundong. Naglalakad ito patungo rito at madilim ang itsura nito. “Kung ayaw mo maputulan ng kamay.”Nagkatinginan sila ni Tristan. “ May nagawa ba ako?” Pabulong tanong ni Tristan.Nagkibit ng isang balikat si Catherine. “I don’t know.”“Kuya naman, selos agad?” Tumatawa
Humugot siya ng malalim na hininga bago nagsalita. “Pumunta ako dito dahil pinagtataguan mo ako,” naiinis turan ni Catherine.“Ako?” ani Travis itinuro pa ang sarili. “Hindi ako nagtatago.”“Tumawag ang secretary ko dito, Mr Monteiro and your secretary said, your out of town.”“Yun ba?” pigil ang pilyong ngiti sa mga labi ni Travis ngunit dagli lamang iyon. Muli naging seryoso ang nakalarawan sa itsura nito.“Direct to the point, why did you drop your worker from the construction sites?” biglang bumangon ang galit sa dibdib niya ng naalala ang ginawa nitong pagpapatigil ng mga trabahante nito roon sa sites. “They need for rest,” bale-walang sabi ni Travis.“You know what? You are impossible!” pigil ang boses sabi ni Catherine. “I want to remind you, Mr. Monteiro may contract ang nasabing proyekto ang ibig sabihin lang ay…” Hindi niya nasabi ang ibang sasabihin ng muling nagsalita si Travis.“So…” Nag-iisang linya ang makapal nitong mga kilay.‘Don’t act like you are immature, Mr Mon
Nagpapantig ang bagang ni Travis, kinoyomos ang kapirasong papel hawak niya. Atsaka binato roon sa pinakamalapit na basurahan. Kuyom ang kamao binagsak niya sa ibabaw ng lamesa. Ramdam niya ang sakit sa kamao niya ngunit mas masakit ang natuklasan niya na nakasaad sa kapirasong papel. Magkahalong ang nararamdaman niya nang mga sandaling iyon. Umaasa pa naman siya pero disappointed siya sa result ng DNA test nila ni Miggy. Negative ang DNA test, ibig sabihin lang ay hindi niya anak si Miggy. Umaasa pa naman siya at ramdam niya na anak niya ang bata. Awtomatiko siya napatingin doon sa may pintuan ng may kumatok roon. “Sir, I want to remind you. You have a meeting with Mr. Dela Cruz, this afternoon…” “Cancel all my meetings and appointments for today,” pakli niya sa ibang sasabihin ng secretary niya. “But Sir, Important client si Mr. Dela Cruz,” giit pa rin sabi ng secretary niya. Napapitlag na lamang ito ng magsalita si Travis na mataas ang tuno ng boses at galit. Nilag
“Ang aga-aga pero mukhang pasan mo ang buong mundo. Nakabusangot ‘yang pagmumukha mo. Atsaka bakit ka napasugod dito?” mahabang litanya ni Freda. Huminga ng malalim si Bella bago nagsalita. “Someone sent me a lot of flowers…Aching…!” Anak ng pating talagang nangangati na ang kanyang ilong. “Wait, tama ba ang narinig ko? May nagpadala ng mga bulaklak sa’yo?” Tanong ni Freda, tila ayaw pa nitong maniwala. Sumimangot si Bella. “Hindi ko alam kung bingi ka o talagang nagbibingi-bingihan ka lang.” Umupo ng tuwid si Freda, diretsong nakatingin sa kay Bella. “Tapatin mo nga ako, Arabella. May nanliligaw ba sa’yo na hindi ko alam?” “Nagpadala lang ng mga bulaklak. Nanliligaw na agad? Hindi ko nga kilala kung sino nagpapadala ng mga bulaklak na ‘yun sa office ko.” “So kaya ka napasugod dito sa office ko ng ganitong oras dahil sa mga bulaklak na pinadala sa’yo at hindi mo nagustuhan?” Nakataas ang isang kilay sabi ni Freda. Pinukol niya ng masamang tingin ang kaibigan niya. “Guess what?
NANG mga sumunod na araw ay nagmistulang flower shop ang loob ng office ni Bella. Nang pagbukas niya ng pinto ay tumambad sa paningin niya ang napakaraming sunflower.“Agnes!” tawag niya sa pangalan ng secretary niya. Agad naman pumunta dito. “Kanino galing ang mga bulaklak na ‘yan?” Umiling si Agnes. Halatang hindi rin nito alam kung kanino galing ang mga bulaklak.“Hindi rin sinabi ng delivery boy kung kanino galing. Basta ang sabi para po kay Miss Arabella Alcantara. Kaya tinanggap ko naman ma’am.”Biglang sumakit ang ulo niya sa napakaraming bulaklak sa loob ng opisina niya. Gusto yatang gawing flower shop ang opisna niya kung sino man ang nagpapadala sa anya ng mga bulaklak.Nagsimula na rin mangati ang kanyang ilong. Allergic siya sa sunflower, iyon ang dahilan ng pangangati ng ilong niya.“Pakitanggal ang mga bulaklak na ‘yan sa loob ng office ko,” aniya nagsimula ng mairita ang ilong niya. “Saan po ilalagay” Tanong ni Agnes, palipat-lipat ang tingin nito kay Bella at sa m
HINDI nagpatinag si Bella sa boses ng babaeng tumatawag sa pangalan ni Tristan. Mas gusto pa niya na makita sila na magkasama ni Tristan. Titingnan niya lang kung ano ang gagawin ng Mavie na iyon kapag nakita nito ang gagawin niya.Lakas loob na siya na ang unang gumawa ng unang hakbang. Ibinaba niya ang kamay niya sa harap ni Tristan na tanging khaki pants ang soot nito. Kaya ramdam niya ang matigas nitong alaga na nagreregodon mortiz. Kahit na may manipis na telang sagabal sa pagitan ng kanyang palad.“Damn it!” ani Tristan, sinundan ng mahabang buntong-hininga.Lihim napangisi si Bella, alam niyang apektado si Tristan sa ginagawa niyang paghawak sa malabukol nito.“Do you like it?” aniya sa mapang-akit na boses, sabay kindat dito.“This is you want huh,” ani Tristan atsaka walang babalang sinakop ng mapusok na halik ang mga labi ni Bella. Nagsimula na rin lumikot ang kamay nito sa katawan ni Bella. Pilit pinapasok ng dila nito ang loob ng bibig niya. Nag-eespadahan ang kanilang m
NAPABUNTONG-hininga ng malalim si Bella, bago pumihit paharap dito.“Ano ang kailangan mo?” Tanong niya kahit may ideya na rin siya kung bakit ito lumapit sa kanya. Inihanda niya na rin ang kanyang sarili sa mga maanghang na salita sasabihin ni Tristan.Hindi ito sumagot bagkos patuloy itong naglalakad palapit dito sa kinatatayuan niya. “May kailangan ka?” singaw sa ilong tanong niya ulit.“Lets talk,” nakatiim bagang sabi ni Tristan.“Tristan, nag-uusap na tayo,” pabalang sabi niya.“Huwag kang pelosopo Bella,” may iretasyon sa boses sabi ni Tristan.Lihim napangiti si Bella. Asar talo na naman ito sa kanya. “Bakit gusto mo akong makausap?”“Inutusan mo si Nica para ipahiya si Mavie, right?”Tumawa ng pagak si Bella. “Do you think gagawin ko iyon? Turuan ng masama ang anak ko? Atsaka but ko namann gagawin ‘yun?”“For your own interest, kaya ginamit mo si Nica.”“My own interest?” kusang nagtaas ang isang kilay sabi ni Bella. “Hindi ko gagamitin ang anak ko sa sariling interest sina
NARAMDAMAN na lamang ni Bella na may yumoyogyog sa balikat niya. Dahilan nagpabalik sa kanya sa kasalukuyan.“Mommy, Im hungry,” ungot ni Nica. Sabay hatak nito sa isang kamay niya para pumunta roon sa buffet table. Ngunit bigla na lamang ito napahinto sa paghakbang ng mga paa nito.“Baby why?” nagtatakang tanong niya.“Mom, look, iba na naman ang kasamang babae ni Daddy,” nakabusangot sabi ni Nica, hindi kayang ipinta ng magaling na pintor ang itsura nitto.Sinundan ni Bella ang direksyon na itinuro ni Nica. Si Tristan at ang kasama nitong babae. Magkatabi ang mga ito sa upuan ngunit magkadikit ang mga katawan ni Tristan at ng babae nito. Tila walang pakialam ang mga ito sa mga taong naroon. Hindi man lang naisip ni Tristan ang maaaring maramdaman ng kanilang anak.“Nica,” bulalas tawag niya sa anak ng mabilis itong lumakad. “Saan ka pupunta?”“Doon kay Daddy, mom.”“Bumalik ka dito…” Sundan niya sana ang anak. Ngunit natigil siya ng may humawak sa isang braso niya. “Hayaan mo na s
TRISTAN AND BELLA STORYILANG sandali pa ay hinakbang na rin ni Bella ang kanyang mga paa. Naupo siya sa upuan na katabi ng inuupuan din ni Nica. Ang unica hija niya.“Mommy.” anang ng sampung taong gulang na si Nica. Ningitian niya ang anak. “Hey, baby,” aniya sa mahinang boses. “Bakit ngayon lang kayo dumating, mommy? Late na kayo ni Tita Cath. Ang akala ko hindi na matutuloy ang kasal nila ni Daddy Travis,” mahabang litanya ni Nica, animo’y katulad sa matanda kung magsalita.“Nakalimutan ko kasi ang bridal boutique ni Tita Cath mo, kaya binalikan ko. Atsaka ang tagal kong napapayag ang Tita Cath mo na pumunta dito. Buti nga napapayag ko pa siya,” mahabang explanation niya kay Nica.Nang magsimula na ang seremonya ay parehas na silang natahimik na mag-ina. Ilang sandali pa ang nakalipas ay natapos na rin ang seremonya ng kasal. Umani iyon ng malakas na palakpakan at pagbati sa bagong kasal.“Mommy, what happened?” nagtatakang tanong ni Nica, nakatingin doon kay Travis sa sumigaw
HUMAHANGOS na tumatakbo si Bella, upang sa ganoon maabutan niya si Catherine. Ngunit bigla na lamang siya napahinto ng makita niya roon sa di kalayuan si Catherine na may kausap na lalaki. Kilalang-kilala niya ang kausap nito. Si Tristan Monteiro, ang asawa niya at ama ng kanyang anak.Napabaling ang tingin niya sa babaeng kasama ni Tristan. Animo’y katulad sa butiki nakadikit ang katawan nito sa katawan ni Tristan.Bigla tuloy siya nakaramdam ng pagka concious for herself. Dahil sa kakatakbo niya ay tagatak ang kanyang pawis.Bigla siya nataranta ng ihakbang ni Catherine ang mga paa nito. Hindi p’wedeng pumasok doon sa hidden garden si Catherine na hindi nito hawak ang bridal boutique nito.Yes, its Catherine’s wedding day. Ngunit hindi nito alam na sariling kasal ang pupuntahan nila. Ang sabi kasi niya ay pupunta lang sila ng party. At kailangan niya pilitin ito kanina para lang sumama sa kanya.“Catherine!” tawag niya sa pangalan ng kaibigan, sa medyo may kalakasan boses ng sa ga
ANONG ginagawa ni Tristan dito? Tanong niya sa sarili. Naglalakad ito palapit dito sa kinatatayuan niya.“Tistan,” aniya ng tuluyan ng nakalapit dito si Tristan at ang kasama nitong babae.“Hi, Cath, I’m happy to see you again,” malapad ang ngiti nakapaskil sa mga labi nito.“Attend rin ba kayo ng party?” Tanong niya. Wala pa rin siyang ideya kung anong klaseng party ang dadaluhan nila ni Bella. Ang magaling na Bella ay bigla na lamang ito nawala.“Yeah,” maikling sagot ni Tristan, tumitingin ito sa paligid. “Bakit ikaw lang mag-isa? Nasaan ang kasama mo, Cath?” Sunod-sunod tanong ni Tristan.Kahit paano ay nabunutan siya ng tinik sa kanyang dibdib sa kaalaman makasabay niya sina Tristan. Hindi siya mapagkamalan gate-crash party. Kapag nagkataon, talagang nakakahiya. “Tristan, do you have an idea, what kind of party…” Hindi niya nasabi ang ibang sasabihin ng muling nagsalita si Tristan.“Wala ka pa rin bang alam Cath?” Balik tanong ni Tristan.Umiling siya. “Wala eh. Basta na lang
“MALAYO pa ba tayo?” nababagot tanong ni Catherine, nakatingin doon sa unahan nitong kotse sinasakyan niya.“We almost therea,” sagot ni Bella, habang nagmamaneho ng kotse. “Umidlip ka na lang muna. Gisingin na lang kita kapag nakarating na tayo roon,” suhistiyon nito.“Hindi ako inaantok,” aniya isinandal ang ulo sa may headrest ng inuupuan niya. Pero sa totoo lang wala siyang tiwala kay Bella. Mamaya kung saan siya dalhin nito.“Talagang party ba ang pupuntahan natin?” Hindi pa rin mapakali tanong niya. Napapansin niya rin na malayo na sila mula sa city. Ang kotse sinasakyan nila ay ang mataas na bahagi ng kalsada ang binabaybay niyon.“Just relax, Catherine,” mahinahon ang boses sabi ni Bella. “Don’t worry wala akong masamang gawin para sa ipapahamak mo.”“Wala akong sinabi mo.”“Pero ‘yun ang nasa isip mo.”Guilty siya sa sinabi ni Bella. Mas minabuti niya na lamang na tumahimik.Habang nasa byahe ay binalot ng mahabang katahimikan sa loob ng sasakyan na tumatakbo.Habang bin