NANG pareho na sila kapwa nahimasmasan at nakabawi ay inalalayan siya ni Travis upang makatayo siya ng tuwid. Ito rin ang nag-ayos ng damit niya. Pagkatapos muli nito ibinalik sa pagkabotones ng suot nitong polo shirt. Nag ring ang cellphone ni Catherine. Pangalan ni David ang naka registered sa screen monitor ng cellphone niya. Nakatingin din pala si Travis sa hawak niyang aparato na walang tigil sa pag-alingawngaw. Kitang-kita niya ang biglang pag-iba ng hilatsa nito at paggalaw ng panga nito.Biglang nataranta si Catherine ng buksan ni Travis ang dahon ng pinto ng cubicle. Walang pasabi na lumabas mula rito. Kahit paano nakahinga si Catherine ng maluwag, mabuti na lang walang ibang tao, maliban lang sa kanilang dalawa ni Travis. Ganun na lang ba ‘yon? Pagkatapos nang may nangyari sa kanilang pagitan ay basta-basta na lang siya iwan nito na walang pasabi? Hindi tuloy maiwasan ni Catherine na ‘di sumama ang loob niya.Hinayaan niya na lamang na makaalis si Travis. Hindi mapigila
SA bawat hakbang ng mga paa ng lalaking ito palapit sa kay Catherine, siya rin ang paghakbang ng kanyang mga paa paatras. Nabangga ang likod ni Catherine sa malaking truck na naka park. Lalong tinambol ng kaba ang dibdib niya. Huli na para makatakas siya sa lalaking nakangisi abot tenga na may masamang balak sa kay Catherine.“Oppps… Saan ka pupunta?” Nakangisi nitong turan. Bigla na lang nito na korner si Catherine. Malapit na malapit ang mukha nito sa mukha nito ni Catherine na pilit niya iniiwas sa manyakis na ‘to. Naamoy niya ang magkahalong alak at amoy sigarilyo at mabahong hininga ng lalaki.“Get me out here!” Matigas niyang sabi.“Bakit pa kita papakawalan? Ano ako bali?” Nakangisi pa rin nitong turan. “Nasa mga kamay na kita at matitikman na kita. Kanina pa ako nanggigil sa’yo. Alam mo ba ‘yon?” Kinagat-kagat pa nito ang ibabang bahagi ng labi nitoo. Tila hayok na hayok sa sariwang karne.“Look, Mr! Kung ano man ang binabalak mo. Huwag mo ng ituloy pa. Magsisigaw ako at si
“LETSI! Tinakot mo ako!” aniya pinaghahampas ito sa dibdib gamit ang sapatos niya na mataas ang takong. Nanggigil si Catherine sa galit niya. Walang tigil pinaghahampas niya ang lalaki, panay naman ang daing nito sa bawat paghampas niya at tinatamaan ng takong ng sapatos niya. Talagang nilabas niya ang galit sa hinayupak na lalaking ito. “Miss, tama na, parang awa mo na,” dumadaing sabi ng lalaki.Tumigil si Catherine sa ginagawa niya. Hinihingal siya sa ginagawang paghampas dito, paano ba naman ubod lakas niyang hinampas ito gamit ang sapatos niya.“Ano uulit ka pa ba?!” Nanggagalaiti tanong ni Catherine, hindi pa siya nakonte sa paghahampas dito. Binigwasan niya ng kanang kamay ang lalaking tinamaan sa mukha nito. “Uulit ka pa sa kamanyakan mo?”Wala siyang pakialam kong magkasugat-sugat man ang gagong ito. Sa tingin niya hindi naman, pero sigurado siya na marami na itong pasa partikular sa dibdib at balikat nito.“Hindi na, please pakawalan n’yo na ako.”“Okay ka na?” seryosong t
NAGISING si Catherine na hindi komportable ang pakiramdam niya. Bigla siya napaupo ng tuwid ng natuklasan at napagtanto niya nasa loob pa rin siya ng kotse ni Travis. In-adjust lang nito ang upuan para makahiga siya kahit paano. Nang tumingin siya roon sa bintana nitong kotse ay mataas na ang sikat ng araw. Tirik na tirik pa nga eh. Napahimbing yata ang tulog niya at ang magaling na Travis, hindi man lang siya ginising at pinabayaan lang siya nna makatulog dito.Bumaling siya sa katabing upuan. Katulad niya ay naka adjust na rin ang upuan nito at diyata’t mahimbing pa rin ang tulog nito, may mumunting hilik pa nga eh.Animo ay namagkit ang mga mata niya sa guwapong mukha ni Travis, mahimbing pa rin ang tullog nito. Kung kaya,y malaya niya namamasdan ang guwapong nito. Nang napako ang mga mata niya sa mga labi ni Travis ay bigla siya natakam at gustong tikman.Kagigising niya lang pero kung anu-anong kaabnormalan na ang laman ng isip niya. Ipinilig niya ang sariling ulo upang sa gan’o
MABILIS pa sa alas-kwatro umibis mula sa loob ng sasakyan si Catherine. Pabagsak niya sinara ang pinto ng kotse ni Travis. Walang lingon likod na hinakbang niya ang mga paalis. Ngunit may pakiramdam siya na nakasunod ang mga mata ni Travis nakatingin sa likod niya. Tudo pigil siya sa huwag lumingon.“Mommy!” Sigaw ni Miggy ng nakita nito si Catherine ng pumasok dito sa dining area. Akmang tatalon ito mula sa inuupuan ngunit agad siya suminyas na huwag umalis sa upuan nito.Nadatnan niya na kumakain ng almusal sina Miggy at David. Hindi na siya lumapit sa mga ito.“Good morning,” ani David ng mag-angat ito ng tingin mula sa binabasang news paper.“Hindi ka man lang magtatanong kung saan ako galing?”“You’re back safe. It means you’re safe too last night.” Binitawan nito ang hawak na news paper. Kinuha ang tasa may laman kape,atsaka uminom.“Muntik na ako magahasa last night.” She paused. “Mabuti na lang dumating si Travis.” Huminga siya ng malalim. “Magkasama kami ni Travis,” aniya.
NAGISING na lamang si Catherine mula sa mahimbing niyang tulog. Bigla siya napabalikwas ng bangon ng ma realize niya nasa kama na siya nakahinga. Ang huling natandaan niya ay nakaloblob ang katawan niya sa may bathtub. Paano siya napunta dito sa kama. Sino ang umahon sa kanya mula sa bathtub? She’s check herself, nakasuot lamang siya ng bathrobe. Imposible na si David, dahil naka lock ang pinto ng kwarto niya, maliban lang kung gumamit ito ng duplicate key. Ngunit kilala niya si David, gumagamit lamang ito ng duplicate key, incase of emergency.Bumaba siya mula sa ibabaw ng kama. Hinakbang ang mga paa niya patungo roon sa nakabukas naa sliding door. Hinayaan niya na nakabukas iyon kanina bago pa siya naligo, sa gan’on ay makapasok dito ang preskong hangin sa loob ng kwarto niya. Actually, nakaugalian niya ng gawin iyon.Hubarin niya na sana ang suot niyang bathrobe para magpalit ng damit ng saglit siya natigil sa ginagawa niya ng maamoy ang pamilyar na pabango sa suot niyang bathrobe
“What are you doing?” Tanong niya kay Travis, nanatiling nakaupo pa rin sa gilid ng kama. Hubo’t hubad pa rin ito, hindi man lang nag-abala na takpan ang sarili nito. Lihim siya napalunok ng napatingiin siya sa pagkalalaki nito, tila katulad ito sa ahas na kahit anong oras ay manuklaw. Hinawakan siya ni Travis sa kamay sabay hila sa kanya. Kaya naman ay parehas silang bumagsak sa ibabaw ng kama, nasa itaas siya ni Travis, kaya naman ay ramdam niya ang matigas nitong pagkalalaki na sumundot sa may puson niya banda. Napasinghap siya sa kiliti naramdaman niya.‘Let finish our business, sweetheart.” Ani Travis ng magsimula gumapang ang palad nito sa katawan ni Catherine.“Mommy, open the door!” sigaw ni Miggy naroon pa rin sa labas ng pinto ng kwarto.“Travis, ano ba,” bigla siya kumawala mula sa pagkadagan niya sa katawan ni Travis.Hindi pa rin kumikilos si Travis. Talagang walang balak na umalis ito at tila bale-wala lang dito nasa labas ng kwarto si David at ang anak niya. Anytime
Nasa pintuan pa lang siya ng opisina niya ay agad tumambad sa paningin ni Catherine ang maraming mga bulaklak nakahilira sa loob ng opisina niya.Nilingon niya si Jessa na busy sa harap ng screen monitor ng computer laptop nito.“Jessa, anong nangyari dito sa loob ng office ko bakit ang daming mga bulaklak at kanino galing ang mga ‘yan?”Saglit nag-angat ng tingin si Jessa, inayos nito ang suot nitong makapal na salamin sa mata.“Denilever ang mga ‘yan kanina, Ma’am Cath. Ang sabi lang ng delivery boy ay para po sa’yo. May br galing kay Sir David,” nakangiti sabi ni Jessa na tila kinikilig pa ito.Galing kay David ang mga bulaklak na ‘yon? Imposible. Alam ni David na ayaw niya sa mga bulaklak, lalo’t red roses. Ang mga bulaklak nasa loob ng office niya ngayon ay pawang red roses, white and pink roses. Those flowers, especially red roses, remind her, what happened eight years ago.Sigurado siya na hindi galing kay David ang mga bulaklak na iyan. Para makasigurado siya sa hinala niya k
“Ang aga-aga pero mukhang pasan mo ang buong mundo. Nakabusangot ‘yang pagmumukha mo. Atsaka bakit ka napasugod dito?” mahabang litanya ni Freda. Huminga ng malalim si Bella bago nagsalita. “Someone sent me a lot of flowers…Aching…!” Anak ng pating talagang nangangati na ang kanyang ilong. “Wait, tama ba ang narinig ko? May nagpadala ng mga bulaklak sa’yo?” Tanong ni Freda, tila ayaw pa nitong maniwala. Sumimangot si Bella. “Hindi ko alam kung bingi ka o talagang nagbibingi-bingihan ka lang.” Umupo ng tuwid si Freda, diretsong nakatingin sa kay Bella. “Tapatin mo nga ako, Arabella. May nanliligaw ba sa’yo na hindi ko alam?” “Nagpadala lang ng mga bulaklak. Nanliligaw na agad? Hindi ko nga kilala kung sino nagpapadala ng mga bulaklak na ‘yun sa office ko.” “So kaya ka napasugod dito sa office ko ng ganitong oras dahil sa mga bulaklak na pinadala sa’yo at hindi mo nagustuhan?” Nakataas ang isang kilay sabi ni Freda. Pinukol niya ng masamang tingin ang kaibigan niya. “Guess what?
NANG mga sumunod na araw ay nagmistulang flower shop ang loob ng office ni Bella. Nang pagbukas niya ng pinto ay tumambad sa paningin niya ang napakaraming sunflower.“Agnes!” tawag niya sa pangalan ng secretary niya. Agad naman pumunta dito. “Kanino galing ang mga bulaklak na ‘yan?” Umiling si Agnes. Halatang hindi rin nito alam kung kanino galing ang mga bulaklak.“Hindi rin sinabi ng delivery boy kung kanino galing. Basta ang sabi para po kay Miss Arabella Alcantara. Kaya tinanggap ko naman ma’am.”Biglang sumakit ang ulo niya sa napakaraming bulaklak sa loob ng opisina niya. Gusto yatang gawing flower shop ang opisna niya kung sino man ang nagpapadala sa anya ng mga bulaklak.Nagsimula na rin mangati ang kanyang ilong. Allergic siya sa sunflower, iyon ang dahilan ng pangangati ng ilong niya.“Pakitanggal ang mga bulaklak na ‘yan sa loob ng office ko,” aniya nagsimula ng mairita ang ilong niya. “Saan po ilalagay” Tanong ni Agnes, palipat-lipat ang tingin nito kay Bella at sa m
HINDI nagpatinag si Bella sa boses ng babaeng tumatawag sa pangalan ni Tristan. Mas gusto pa niya na makita sila na magkasama ni Tristan. Titingnan niya lang kung ano ang gagawin ng Mavie na iyon kapag nakita nito ang gagawin niya.Lakas loob na siya na ang unang gumawa ng unang hakbang. Ibinaba niya ang kamay niya sa harap ni Tristan na tanging khaki pants ang soot nito. Kaya ramdam niya ang matigas nitong alaga na nagreregodon mortiz. Kahit na may manipis na telang sagabal sa pagitan ng kanyang palad.“Damn it!” ani Tristan, sinundan ng mahabang buntong-hininga.Lihim napangisi si Bella, alam niyang apektado si Tristan sa ginagawa niyang paghawak sa malabukol nito.“Do you like it?” aniya sa mapang-akit na boses, sabay kindat dito.“This is you want huh,” ani Tristan atsaka walang babalang sinakop ng mapusok na halik ang mga labi ni Bella. Nagsimula na rin lumikot ang kamay nito sa katawan ni Bella. Pilit pinapasok ng dila nito ang loob ng bibig niya. Nag-eespadahan ang kanilang m
NAPABUNTONG-hininga ng malalim si Bella, bago pumihit paharap dito.“Ano ang kailangan mo?” Tanong niya kahit may ideya na rin siya kung bakit ito lumapit sa kanya. Inihanda niya na rin ang kanyang sarili sa mga maanghang na salita sasabihin ni Tristan.Hindi ito sumagot bagkos patuloy itong naglalakad palapit dito sa kinatatayuan niya. “May kailangan ka?” singaw sa ilong tanong niya ulit.“Lets talk,” nakatiim bagang sabi ni Tristan.“Tristan, nag-uusap na tayo,” pabalang sabi niya.“Huwag kang pelosopo Bella,” may iretasyon sa boses sabi ni Tristan.Lihim napangiti si Bella. Asar talo na naman ito sa kanya. “Bakit gusto mo akong makausap?”“Inutusan mo si Nica para ipahiya si Mavie, right?”Tumawa ng pagak si Bella. “Do you think gagawin ko iyon? Turuan ng masama ang anak ko? Atsaka but ko namann gagawin ‘yun?”“For your own interest, kaya ginamit mo si Nica.”“My own interest?” kusang nagtaas ang isang kilay sabi ni Bella. “Hindi ko gagamitin ang anak ko sa sariling interest sina
NARAMDAMAN na lamang ni Bella na may yumoyogyog sa balikat niya. Dahilan nagpabalik sa kanya sa kasalukuyan.“Mommy, Im hungry,” ungot ni Nica. Sabay hatak nito sa isang kamay niya para pumunta roon sa buffet table. Ngunit bigla na lamang ito napahinto sa paghakbang ng mga paa nito.“Baby why?” nagtatakang tanong niya.“Mom, look, iba na naman ang kasamang babae ni Daddy,” nakabusangot sabi ni Nica, hindi kayang ipinta ng magaling na pintor ang itsura nitto.Sinundan ni Bella ang direksyon na itinuro ni Nica. Si Tristan at ang kasama nitong babae. Magkatabi ang mga ito sa upuan ngunit magkadikit ang mga katawan ni Tristan at ng babae nito. Tila walang pakialam ang mga ito sa mga taong naroon. Hindi man lang naisip ni Tristan ang maaaring maramdaman ng kanilang anak.“Nica,” bulalas tawag niya sa anak ng mabilis itong lumakad. “Saan ka pupunta?”“Doon kay Daddy, mom.”“Bumalik ka dito…” Sundan niya sana ang anak. Ngunit natigil siya ng may humawak sa isang braso niya. “Hayaan mo na s
TRISTAN AND BELLA STORYILANG sandali pa ay hinakbang na rin ni Bella ang kanyang mga paa. Naupo siya sa upuan na katabi ng inuupuan din ni Nica. Ang unica hija niya.“Mommy.” anang ng sampung taong gulang na si Nica. Ningitian niya ang anak. “Hey, baby,” aniya sa mahinang boses. “Bakit ngayon lang kayo dumating, mommy? Late na kayo ni Tita Cath. Ang akala ko hindi na matutuloy ang kasal nila ni Daddy Travis,” mahabang litanya ni Nica, animo’y katulad sa matanda kung magsalita.“Nakalimutan ko kasi ang bridal boutique ni Tita Cath mo, kaya binalikan ko. Atsaka ang tagal kong napapayag ang Tita Cath mo na pumunta dito. Buti nga napapayag ko pa siya,” mahabang explanation niya kay Nica.Nang magsimula na ang seremonya ay parehas na silang natahimik na mag-ina. Ilang sandali pa ang nakalipas ay natapos na rin ang seremonya ng kasal. Umani iyon ng malakas na palakpakan at pagbati sa bagong kasal.“Mommy, what happened?” nagtatakang tanong ni Nica, nakatingin doon kay Travis sa sumigaw
HUMAHANGOS na tumatakbo si Bella, upang sa ganoon maabutan niya si Catherine. Ngunit bigla na lamang siya napahinto ng makita niya roon sa di kalayuan si Catherine na may kausap na lalaki. Kilalang-kilala niya ang kausap nito. Si Tristan Monteiro, ang asawa niya at ama ng kanyang anak.Napabaling ang tingin niya sa babaeng kasama ni Tristan. Animo’y katulad sa butiki nakadikit ang katawan nito sa katawan ni Tristan.Bigla tuloy siya nakaramdam ng pagka concious for herself. Dahil sa kakatakbo niya ay tagatak ang kanyang pawis.Bigla siya nataranta ng ihakbang ni Catherine ang mga paa nito. Hindi p’wedeng pumasok doon sa hidden garden si Catherine na hindi nito hawak ang bridal boutique nito.Yes, its Catherine’s wedding day. Ngunit hindi nito alam na sariling kasal ang pupuntahan nila. Ang sabi kasi niya ay pupunta lang sila ng party. At kailangan niya pilitin ito kanina para lang sumama sa kanya.“Catherine!” tawag niya sa pangalan ng kaibigan, sa medyo may kalakasan boses ng sa ga
ANONG ginagawa ni Tristan dito? Tanong niya sa sarili. Naglalakad ito palapit dito sa kinatatayuan niya.“Tistan,” aniya ng tuluyan ng nakalapit dito si Tristan at ang kasama nitong babae.“Hi, Cath, I’m happy to see you again,” malapad ang ngiti nakapaskil sa mga labi nito.“Attend rin ba kayo ng party?” Tanong niya. Wala pa rin siyang ideya kung anong klaseng party ang dadaluhan nila ni Bella. Ang magaling na Bella ay bigla na lamang ito nawala.“Yeah,” maikling sagot ni Tristan, tumitingin ito sa paligid. “Bakit ikaw lang mag-isa? Nasaan ang kasama mo, Cath?” Sunod-sunod tanong ni Tristan.Kahit paano ay nabunutan siya ng tinik sa kanyang dibdib sa kaalaman makasabay niya sina Tristan. Hindi siya mapagkamalan gate-crash party. Kapag nagkataon, talagang nakakahiya. “Tristan, do you have an idea, what kind of party…” Hindi niya nasabi ang ibang sasabihin ng muling nagsalita si Tristan.“Wala ka pa rin bang alam Cath?” Balik tanong ni Tristan.Umiling siya. “Wala eh. Basta na lang
“MALAYO pa ba tayo?” nababagot tanong ni Catherine, nakatingin doon sa unahan nitong kotse sinasakyan niya.“We almost therea,” sagot ni Bella, habang nagmamaneho ng kotse. “Umidlip ka na lang muna. Gisingin na lang kita kapag nakarating na tayo roon,” suhistiyon nito.“Hindi ako inaantok,” aniya isinandal ang ulo sa may headrest ng inuupuan niya. Pero sa totoo lang wala siyang tiwala kay Bella. Mamaya kung saan siya dalhin nito.“Talagang party ba ang pupuntahan natin?” Hindi pa rin mapakali tanong niya. Napapansin niya rin na malayo na sila mula sa city. Ang kotse sinasakyan nila ay ang mataas na bahagi ng kalsada ang binabaybay niyon.“Just relax, Catherine,” mahinahon ang boses sabi ni Bella. “Don’t worry wala akong masamang gawin para sa ipapahamak mo.”“Wala akong sinabi mo.”“Pero ‘yun ang nasa isip mo.”Guilty siya sa sinabi ni Bella. Mas minabuti niya na lamang na tumahimik.Habang nasa byahe ay binalot ng mahabang katahimikan sa loob ng sasakyan na tumatakbo.Habang bin