CHAPTER 2

      NANG hindi na matiis ni Adalina ang gutom, lumabas siya ng kubo at tinignan kung nasaan ang ginang na kumausap sa kaniya kanina. Natanaw niya ito sa hindi kalayuan, nakaduyan sa may ilalim ng puno na nasa solar din ng bahay kubo ng mga ito. Agaran niya itong nilapitan.

     "Aling Prangka!" Tawag niya rito. She is not sure kung tama ba ang pangalang tinawag niya sa babae.

     "Oh, ikaw pala. Bakit?" Nakangiting usisa nito na tumayo mula sa pagkakaduyan.

     "I'm hungry," aniya sa babae.

      Natawa ang ginang. "Sabi na nga ba at gugutumin ka, halika sa loob at para makakakain ka. Naku, oras na," sabi ng ginang na nagpatiuna nang pumasok sa loob ng bahay at sumunod naman si Adalina.

      Nakita niyang nakahiga sa sala ang dalagang anak ng ginang na Mirka ang pangalan kung hindi siya nagkakamali.

      "Anong meron 'nay? Bakit nandito ang mestizang 'to?" Usisa ni Mirka sa ina. Sumunod din ito sa kanila sa kusina.

      "I'm hungry," sagot ni Adalina na wala mang bahid ng hiya sa mukha.

       Napangiwi si Mirka. "Ay, ganoon? Eh, bakit dito ka kakain na para bang hindi mo kami sinungitan kanina?"

     "Mirka, ano ka bang bata ka!" Saway ng ginang sa anak.

      Tinignan ni Adalina ang dalaga. Mukhang magka age lang silang dalawa. "Babayaran ko naman, ah?" Mataray niyang sambit sa babae.

    "Hindi kami karinderya!" Angil ni Mirka.

    "What's karinderya?" Adalina frowned.

    "Hay naku, tumigil kayong dalawa. Heto na at kumain ka na rito, hija." Sabay pinaghila pa nito ng upuan si Adalina.

    "What's this, Aling Prangka?" Usisa pa ng dalaga nang makita ang mga pagkain na nasa mesa.

     "Hoy mestizang bangus, hindi Prangka ang pangalan ng nanay ko!" Sabat na naman ni Mirka.

     "Whatever!" Malditang sagot ni Adalina sabay irap kay Mirka na may inis sa mukha.

"D***g bangus 'yan. Hindi ka ba kumakain niyan?" Usisa ng ginang.

      Nalukot ang mukha ni Adalina. "Do I have a choice?" Bulong niya at nagsimula nang kumain dahil gutom na talaga siya. Napapangiwi siya sa bawat subo dahil hindi siya sanay sa lasa ng kaniyang kinakain.

     "Tama ba ang hinala ko, anak ka nga ba ni Almira?" Hindi napigilang muling usisa ni Aling Prancia sa dalaga. Umupo pa ito sa extrang upuan na naroon.

     "Yes," tipid niyang sagot at nasa hinihimay na bangus ang pansin.

     "Sabi ko na nga ba at anak ka niya! Parehas kayong maganda!" Wika ng ginang na hindi maitago ang saya sa mukha.

     "Pero hindi parehas na mabait." At siyang muling pagpasok naman ni Mirka at sinambit ang mga katagang 'yon.

      Hindi kumibo si Adalina dahil ninanamnam niya ang kinakain. Hindi naman pala masama ang lasa nito gaya ng iniisip niya. Bigla niyang naalala na ilang beses niyang nakita ang ina noon na ganoon ang inuulam paminsan-minsan kapag namiss nito ang pagkaing pinoy.

     "Kumusta na si Almira? Matagal na siyang hindi nagagawi rito." May pananabik sa boses ni Aling Prancia.

     Napabuntong hininga si Adalina.

    "She's in Spain. Ipinatapon lang nila ako rito," tila walang anuman na sabi nito.

      Nagkatinginan ang mag-ina, pagkatapos ay muling tumingin sa dalaga.

    "Ganoon ba?" Tanging nasambit na lamang ng ginang. Hindi kasi ito makapaniwala sa sinambit ng dalaga.

    "Yes." Binitiwan ang hawak na kutsara at tinidor. "I'm full. And by the way, is there any store here? I want to buy something."

     Tumingin si Aling Prancia sa anak. "Samahan mo nga ito, Mirka. Isang sakayan lang naman ng jeep mula rito."

   "Ba't ako?" Inis na sabi ng dalaga.

    "Sige na, anak." Pagkatapos ay hinarap nito si  Adalina. "Sasamahan ka ng anak ko." Ngiting-ngiting sabi nito sa dalaga.

    "Okay." Tsaka na tumayo si Adalina. "Let's go," aya nito kay Mirka at nagpatiuna na sa paglalakad na akala mo ay prinsesa kung tumindig at maglakad.

     Itinulak naman palakad ni Aling Prancia ang anak upang makasunod kay Adalina. Hindi maipinta ang mukha ni Mirka na sumunod na lamang.

    "Where's the car?" Usisa ni Adalina kay Mirka paglabas nila ng bahay.

     "Oy, mestizang bangus, wala kaming kotse. Magj-jeep tayo," ani Mirka na hinila nito sa braso ang babae na akala mo ay wala ng dugo sa sobrang puti.

     "Ouch!" Maarteng hiyaw ni Adalina at hinila ang braso mula kay Mirka. Sumunod na lamang siya sa babae.

      Hapon na pero masakit pa rin sa balat ang sinag ng araw kaya mamula-mula tuloy ang dalaga, pinagtitinginan sila ng mga tao na akala mo naman ay noon lang nakakita ng maganda. Sanay na siyang makatanggap ng mga ganoong klase ng titig noon pa man kaya hindi na siya naiilang pa.

      Pumara ng jeep si Mirka at pinasakay ang dalaga na halos masuka sa amoy ng mga taong nasa loob ng jeep dahil halu-halo na ang amoy doon. Lihim na natawa si Mirka sa reaction ni Adalina na halatang hindi pa nakasakay sa jeep.

     "Sabihin mo, 'para po'." Utos ni Mirka sa dalaga.

     Dahil sa kagustuhang makababa na sila sa jeep na 'yon ay sinabi na niya ang 'para po' sa slang way na ikinatawa ng mga taong sakay ng jeep. Adalina rolled her eyes bago bumaba.

     "Ayun ang store, bilhin mo na ang mga kailangan mo, bilisan mo!" Taboy ni Mirka sa babae at balak na hintayin na lamang ito sa labas.

      Pagkauwi nila, nabanggit niya kay Aling Prancia na naghahanap siya ng trabaho. Kailangan niya ng trabaho para mapanindigan niya ang hindi paghingi ng pera sa kaniyang ama.

Hindi na niya kailangang hintayin pa na maubos ang perang ibinigay sa kaniya.

    "Mayroon akong alam hija, kaso..." Tila nag-alangan pa itong sabihin ang trabahong alam nito.

     "What is it? Tell me!" Pilit niya kay Aling Prancia.

      "Gusto mo bang maging katulong? Naghahanap kasi ang mayordoma namin ng puwedeng maging personal maid ng amo namin."

      Napangiwi siya. Seryoso ba ito? Tatanggi na sana siya nang marinig muli ang sinabi ni Aling Prancia.

     "Malaki ang sahod, hija..."

      Nagningning ang mga mata ni Adalina. Malaking sahod means magkakaroon siya ng maraming pera na puwedeng pagsustento sa mga luho niya rito sa Pilipinas.

    "I will grab it!" Excited niyang turan.

     Nagulat si Aling Prancia. "Naku, seryoso ka ba? Hindi basta-basta ang aalagaan mo, sinasabi ko na sa'yo," paalala ng ginang.

     "No me importa, basta kailangan kong kumita ng pera," tugon niya na desidido na.

     "Sige at sasabihan ko si Mirka na isama ka bukas sa hacienda ng mga Decker..."