CHAPTER 6

(Cain)

“What?” manghang bulalas ko. “Iaasa ninyo sa desisyon niya ang kinabukasan ng pamilya natin?”

“Ganoon din naman. Siya naman talaga ang pag-asa ng pamilya natin, Cain,” seryosong sabi ng aking ama.

“Gregorio,” nagbabantang sabi ni lolo Bartolome. Na para bang ayaw niyang marinig ko ang sasabihin ng aking ama.

“He deserves to know, tito Bartolome,” sabi ng papa ko at sinalubong ng tingin ang aking mga mata.

“Makinig kang mabuti, Cain. Kung handa at desidido ka talagang maging clan leader. Our family is old. Very very old. At hindi tulad ng normal na lahi hindi tayo dumadami ng husto. Noong unang panahon mas malakas tayo, mas makapangyarihan. Ginagamit natin ang biyayang ipinagkaloob sa atin, ang abilidad na regalo sa atin ng mga Diyos, para sa tunay niyong silbi. Ang protektahan ang bansa sa masasamang puwersa at mapanatili ang katahimikan. To ensure the safety ang purity of our land. To protect nature. Para siguruhin na hindi nakakalimutan ng mga tao kung sino ang may lalang sa kanila, kung sino ang mga gumabay sa mga ninuno nila kaya sila nabubuhay ngayon sa mundo. We were given the gifts. In return, we were assigned to be the guardians of this country. Of this land.

“Pero hindi na ngayon. The world is changing. Sure we are extremely wealthy. We are powerful in terms of influence and social status. Pero ang kapangyarihan natin, the power that was given to us by the Gods, unti-unting humihina. Nagsimula noong sakupin ang Pilipinas ng mga dayuhan na may dalang mga sandata. Kahit na ginamit ng mga ninuno natin ang mga kapangyarihan nila hindi pa rin sila nanalo. Hindi nila nailigtas ang ating bayan. They were overpowered by guns and outnumbered by the enemies. Kaya upang pangalagaan ang ating angkan, our great grandfathers sided with the enemy. Kaya naging mas makapangyarihan ang pamilya natin. Mas yumaman at naging maimpluwensiya. Pero kapalit niyon naging traydor tayo sa ating sinumpaang responsibilidad sa ating tinubuang lupa.

“Kaya siguro pinarurusahan tayo ngayon ng mga Diyos. Generation by generation, the unique and supernatural powers born within every boy in our family is getting weaker. Habang napapalayo ang mga tao sa bansang ito sa ugat ng kanilang pinanggalingan, habang natututok na sila sa siyensiya at teknolohiya, nawawala na ang tunay na silbi ng pamilya natin. Lalo na at ni wala na yatang nakakakilala sa mga Diyos. Si Bathala na lang ang kilala nilang lahat. Who they now call God,” mahabang litanya ni papa.

Humugot ng malalim na paghinga si lolo Ingracio at parang pagod na sumandal sa kinauupuan at nagsalita na rin, “Sa tingin namin unti-unti nang binabawi ng mga Diyos ang kapangyarihang ibinigay nila sa atin. Dahil wala na iyong masyadong silbi ngayon. Sa hinaharap, kapag hindi natin napigilan, tuluyan nang maglalaho iyon. At kapang nangyari iyon, maglalaho rin ang lahi natin. After all, without our powers, our existence no longer has a purpose.”

Kumuyom ang mga kamao ko. Naiintindihan ko ang mga sinasabi nila. Pero ang huling sinabi ni lolo Ingracio hindi ko masyadong matanggap. “We do have a purpose. Kahit na dumating ang panahon na mawala ang abilidad natin na wala ang mga normal na tao mananatili pa rin ang pamilya natin. You are the shadows behind the most influencial people in this country. Lolo Bartolome, hindi ba kayo ang chief advisor ng mga nagiging Presidente ng bansang ito noon pa man? Lolo Ingracio, hindi ba kayo ang nagkokontrol sa Ekonomiya ng bansa? Kung hindi dahil sa iyo hindi mahuhulaan ng mga namumuhunan kung ano ang tumataas at bumababang value sa stock exchange. At ikaw, papa, hindi ba isa ka sa matunog na pangalan sa mga senador ngayon? We are still doing what we can for this country. We are trying to protect this land from its destruction. Kahit na maging normal na tao tayo katulad ng iba magagawa pa rin natin iyon.”

Bumakas ang malungkot na ngiti sa mukha ng tatlo. “Nagagawa namin ang lahat ng iyan dahil sa espesyal naming abilidad, Cain. Without my powers, how can I convince the president of this country to do what I want?” tanong ni lolo Bartolome. May power of tongue si lolo. Kaya niyang mapaniwala ang kahit na sino sa mga sinasabi niya. Kahit mga imposibleng bagay pa iyon. Kung sasabihin niyang flat ang earth gamit ang kapangyarihan niya mapapaniwala niya ang nakarinig. Lolo Bartolome can easily alter history with just a word if he chose to. Siya ang dating clan leader bago si Papa.

“At kung wala ang kapangyarihan ko, sa tingin mo paano ko malalaman kung ano ang magiging takbo ng stocks sa bansang ito?” tanong naman ni lolo Ingracio. Kabaligtaran kasi ng kapangyarihan ko may kakayahan si lolo Ingracio na malaman ang hinaharap. Although short sighted siya pagdating doon. Hanggang isang araw lang na advance ang kaya niyang makita. Still, his power is very advantageous for many things.

“At kung wala ang kapangyarihan ko na katulad ng sa lolo Bartolome mo, hindi ko makukuha ang mga boto at tiwala na kailangan ko. You should know that our abilities are part of what we are Cain. It has been part of our charm. Iyon ang isa sa dahilan kung bakit attracted sa atin ang mga normal na tao. Hindi ba ganoon ka rin? Losing our power will be the end of our clan,” seryoso namang sabi ng kaniyang ama.

Hindi na bago sa pamilya namin ang may magkakaparehong espesyal na abilidad. Throughout generations may mga kapangyarihang madalas na lumalabas sa mga bagong silang na batang lalaki. Mayroon din namang mga kapangyarihan na akala ng pamilya hindi susulpot until the day that a boy was born with that unique ability. Power of the tongue is a common ability. Ang kapangyarihang makita ang mabilis na hinaharap limang beses lang daw sumulpot sa kasaysayan ng pamilya Alpuerto.

Sa kapangyarihang taglay ko naman ako pa lang ang pangalawa. I have the power to see a person’s past with just a touch. Hindi iyon gumagana kung sarili ko ang hahawakan ko. At sa pamilya ko naman wala iyong epekto dahil may pangontra sila.

Narealize ko na baka sa susunod na henerasyon wala na ang mga abilidad na iyon. Kung magkakaroon man ng susunod na henerasyon ang pamilya namin.

Ilang sandali na hindi ako nakapagsalita at napatitig lang sa tatlo. Pagkatapos marahas na lang akong napabuntong hininga. “And so? Ang moon bride ang pag-asa natin.”

Tumango ang tatlong lalaki. Pagkatapos may sumilay nang ngiti sa mga labi ni papa. “Pero kailangan mo muna siyang mapaibig, Cain.” Ngumiti din ang dalawang matandang lalaki.

Base sa pag-iiba ng ekspresyon sa mukha ng tatlo tapos na ang meeting na iyon. Umayos na ako ng tayo at bumuntong hininga. “Well, it can’t be helped.” Gagawin ko ang dapat gawin para maging clan leader at ma-meet ang expectations ng aking ama.

“Do you even know how to seduce a woman?” amused na tanong ni papa.

Natigilan ako. Sa totoo lang hindi ako marunong manuyo ng babae. Mula pa noong teenager ako kusa na silang lumalapit sa akin. I dated a few but I was never serious with any of them. Bukod sa hindi rin naman ako puwedeng mapalapit ng husto sa ibang tao para protektahan ang lihim ng aming pamilya, alam ko rin naman na may nakatakda na akong mapangasawa. Hindi na mahalaga kung gusto ko ang babaeng iyon o hindi.

“I’ll get by,” iyon na lang ang sinabi ko at tinanguan na ang tatlo. “Kung wala nang ibang pag-uusapan mauuna na ako.”

“Sige. Alam na ni Arnold ang address at iba pang impormasyon tungkol sa moon bride. Puntahan mo siya sa lalong madaling panahon,” sabi na lang ni lolo Bartolome.

“Fine. Goodbye,” paalam ko sa Elders. Tumalikod na ako, pinidot ang button sa gilid ng pader kung saan ako nanggaling at bumukas uli iyon. Lumabas ako at kusa iyong sumara. Nang lumingon ako sa likuran ko nagmukha na namang normal na shelf ang daan patungo sa hidden room.

Sandali akong nanatiling nakatayo roon at iginala ang tingin sa paligid. Sa kabilang dulo ng Black Library, kahit hindi kita ngayon, alam kong may isa pang hidden room. Doon nakatago ang mga kasulatan na mas luma pa sa pinakalumang libro sa library na iyon. Mga kasulatan na tungkol sa kasaysayan ng aming pamilya.

                Espesyal ang lahi namin. Sa pamilya Alpuerto, ang mga ipinapanganak na lalaki may espesyal na abilidad. Isang kapangyarihan na wala ang normal na mga tao. Ayon sa mga kasulatan na hindi pa namin nababasa at sinabi lang sa amin ng aming mga ama, our bloodline possesses supernatural powers bestowed by the Gods to our ancestor thousands of years ago.  Regalo daw iyon sa pamilya namin.

Ayon sa kuwento tinulungan daw ng isang lalaki sa pamilya namin ang isang Diyosa at bilang pasasalamat biniyayaan siya at ang buo niyang angkan ng espesyal na kapangyarihan. Kung anong tulong iyon hindi ko alam at mukhang hindi na rin alam ng mga Elder. Baka nga hindi naman talaga ganoon ang tunay na nangyari. The truth must be in one of those parchments inside the hidden room. Siguro hindi na nila inabala pang hagilapin dahil iba rin naman ang lengguwaheng ginamit sa pagsulat niyon. Ang pamilya Malyari, kung saan nagmumula ang mga moon bride, sila ang marunog bumasa ng sinaunang lengguwahe. Pero dahil walang moon bride ang napabilang sa pamilya namin sa nakaraang dalawang henerasyon walang nakapagbasa ng mga kasulatan.

Bilang pasasalamat sa regalong kapangyarihan, nangako ang ninuno namin na gagamitin sa mabuti ang kapangyarihang ipinagkaloob sa amin. Na po-protektahan namin ang lupain at sisiguruhing hindi makakalimutan ng mga mortal ang mga diyos na nag-alaga at tahimik na nagbabantay at pumoprotekta sa kanila.

Pero libo-libong taon na ang nakararaan mula noon. At sa totoo lang hindi ko alam kung may nakakarinig at nakakaramdam pa ba sa mga diyos na binabanggit sa mga kuwento. Ni hindi ko rin alam kung binabantayan pa rin kami ng mga diyos o baka matagal na nilang inabandona ang bansang nakalimot na sa kanila. Labis na kayamanan at kapangyarihan na mas matatawag na espesyal na abilidad ang naiwan na lang sa aming mga bagong henerasyon. Ni hindi na namin magagamit para tumalo ng kampon ng kasamaan kung sakali. But still, our bloodline is very important to me. Our history is my roots. Kaya gagawin ko ang lahat para mapanatiling buhay ang lahi namin. Kahit pa kailangan kong manuyo ng babaeng hindi ko kilala.