Hindi talaga natin madidikta kung ano ang mangyayari sa ating buhay. Kahit ilang beses pa tayong mag-plano o kahit gaano pa kaayos at kaganda ang mga naiisip nating plano para sa ating buhay ay hindi pa rin talaga ito masusunod. Tanging si God lamang ang makapagdidikta sa ating buhay. He knows everything. Alam niya kung ano ang dapat na para sa atin. He knows what we deserve in life.
Sa halos araw-araw na ginawa ng Diyos ay punung-puno ng kasiyahan ang aking puso. Noon ay kuntento na ako sa kung anong mayroo kami ni Rhy at hindi na naghahangad pang bumalik si Harley sa aming buhay. I was blinded by anger. Maging si Rhy ay naidamay ko sa aking mga maling desisyon. Akala ko ay magiging sapat na ako sa kaniya. Ngunit kahit pala ibuhos ko ang lahat, kahit magpaka-ama at ina ako sa kaniya ay may kulang pa rin sa puso niya. Hindi niya ito sinasabi sa akin ngunit ngayon ay alam kong 'yon ang nararamdaman niya, he still needs his father.
Ngayon ko lamang siya nakitang sobrang
"Hindi ka pa ba handang pakasalan ako? Hmmm?" ulit nito sa kaniyang tanong nang nanatili lamang akong nakatulala sa kaniya gamit ang repleksyon namin sa salamin."Ilang linggo pa lang tayong nagkakamabutihan, akala ko ba maghihintay ka kahit gaano pa katagal? Hindi ka na nga nanligaw, bigla ka na lang nagsasabi riyan na magkasintahan na tayo!" irap ko sa kaniya at tinanggal ang mga kamay niyang nakapulupot sa aking baywang.Natatawa itong lumayo at itinaas pa ang mga kamay sa ere na para bang sumusuko siya sa pulis."Kahit naman tayo na, nililigawan pa rin naman kita eh. Hindi mo ba nararamdaman, ha?" taas kilay niyang tanong ngunut sumisilay pa rin ang ngiti sa kaniyang labi."Ewan ko sa'yo," I shrugged. Dumeretso na lang ako sa walk in closet para makapagpalit na. I'm just wearing bathrobe, without any undies inside. Kaya medyo alangan ako kanina sa pwesto namin ni Harley."Gusto mo bang sumama sa akin mamaya?" tanong niya na nakasunod pala sa ak
"We are all safe, Ma'am. They got home already before the incident happened. I was the only one in the office because I need to finish my back logs. I-i don't know, I was busy and then everyone from the building are shouting and running. I'm sorry, I didn't save our files and things." Humagulgol ito kaya medyo nagugulo ang hawak niya sa kaniyang cellphone.Umupo ito sa gilid ng kalsada at nakasuot pa nga ito ng office attire. Rinig pa rin sa kaniyang background ang maingay na paligid, maging ang mga nag-iiyakang tao.Nasa ikalawang palapag ng gusaling 'to ang aming opisina, ang unang palapag nito ay mga convenient store, sa ikatlo hanggang sa ika-labing limang palapag ay condo unit na. Hindi ko alam kung hanggang saan ang nakuha ng apoy ngunit ang 'tila napuruhan talaga ay ang mga nasa ibaba."Hey, Charlie." Tawag ko sa aking assistant. Nang tumingin siya sa akin ay bakas pa rin ang namumula niyang mga mata na galing sa
Hindi na rin kami nagtagal sa bahay. We immediately flew to Canada after we bid our goodbye to our son. At dahil hindi alam ni Harley ang daan patungo sa Canada, inilagay na lang niya ang full address ng aking opisina sa monitor at hinayaan ang sasakyan na magmaniobra sa kaniyang sarili.This car has many features, and one of these is the robot driver. There is no actual robot who is going to drive the car when you turn on this feature, it will just automatically go to the said address that you inputted to its monitor. Kaya pakanta-kanta na lamang si Harley at nakaunan pa sa dalawang braso.“Are you hungry? Hindi pa tayo nag-almusal,” wika nito habang nakanguso. Sa kaniya nga yata nagmana si Rhy sa kaartehan nito.“I’m fine, hindi pa naman ako nakakaramdam ng gutom. You can eat if you’re starving already, nagdala ka ba ng pagkain?”“Hindi nga eh. Nakalimutan
"This is your house here? Did you buy this already? Dito kayo tumira ni Rhy for years?” sunud-sunod na tanong ni Harley habang inililibot ang kaniyang mga mata sa kabuuan ng bahay.Amindo naman akong maliit talaga ang aming bahay ngunit maayos naman ito at maaliwalas. Isa pa, dalawa lang naman kami ni Rhy na nakatira rito noon at kakaunti lang din ang aming gamit kaya ayos lang ang espasyo para sa amin.“Yes. Do you have any problem?” taas kilay kong tanong sa kaniya. I even raised my voice, kaya napatingin siya sa akin at agad na itinaas ang dalawang kamay habang umiiling.“Wala. Nagtatanong lang naman ako, ah! Galit ka na naman, tsk!” nailing niyang sagot.Hinatid namin si Charlie pagkatapos kumain at dumeretso sa supermarket para bumili ng mga pagkain namin at para sa mga empleyado bukas. Our house is a bit messy and uncleaned since walang nanirahan ng isang halos isang buwan dito.I just rolled my eyes at him, kinu
I reached for his lips and kissed him deeply."Zimry..." he moaned my name and started moving. Napaawang ang aking bibig sa sarap na nararamdaman.Ilang taon ko rin itong hindi naramdaman. Medyo mahapdi pa noong una ngunit kalaunan ay nasanay rin at naging masarap sa damdamin."Ohhh! Faster... Harley," namamaos kong wika. Ngunit tumigil ito at naglakad palabas ng hall habang karga pa rin ako at nasa loob ko pa rin siya.Inihiga niya ako sa sofa na nasa salas at muli akong hinalikan."You might get hurt there," masuyong saad nito.His lips pressed against my neck and licked my skin."Ahhhh! Ohhhh..." ungol ko at napaliyad nang masuyo nitong masahiin ang aking dibdib.I wrapped my legs around his waist and started moving. Ngumisi ito sa akin bago ako sinalubong ng mabilis."Hindi ka makapaghintay, huh?""Hmmmm..." hindi ko na alam kung saan ibabaling ang aking atensyon, sa ibaba ba o sa kamay niyang 'tila ekspertong
Pinsan niya si Angel? Mabilis na tumibok ang aking puso sa narinig. How come? And I didn't kill her! Nagkatinginan kami ni Harley ngunit agad niyang ibinaling ang tingin kay Amanda na halatang gustung-gusto ang nangyayari. "Hindi namin alam ang pinagsasabi mo," iling ni Harley at tinawag ang mga pulis upang kunin na ang dalawang babaeng baliw. "Magpakasaya lang kayo. Babalikan ko pa kayo! Hindi ako titigil hanggat hindi ko naigaganti ang pinsan ko!" sigaw nito habang pumapalag sa pagkakahawak sa kaniya. Si Zenia naman ay tahimik na sumama sa pulis at mukhang nanghihina na. Marami na rin kasing nawalang dugo sa kaniya. Ewan ko lang kay Amanda kung saan pa siya kumukuha ng lakas. Patuloy ang pagtulo ng dugo nito sa paa dahil na rin sa pagpupumiglas nito. "Zenia! Stupid! What are you doing? We should run or call your daddy!" sigaw nito at kumapit sa isang sanga ng puno. The policeman looks frustrated and mad at the same time. Huminga ito ng malalim at ki
"I like your moans..." muling bulong niya at mabilis akong hinapit palapit sa kaniya, at inangkin ang aking labi."Hmmm," 'tila lasing kong halinghing. Hindi ko na batid kung saan ko ilalagay ang aking kamay.Gusto kong gayahin ang ginagawa nito sa puwet kong minamasahe niya. I want to massage his butt too but I also want to touch his friend down there.I end up touching his hard shaft that made him moan. Patuloy ang pagsipsip niya sa aking labi at dila. Ang kaniyang kamay ay lumipat sa aking dibdib habang ang isa ay nasa aking batok."Babe, I want you now..." mahinang saad ko. Bumitaw at lumayo ako sa kaniya upang hubarin ang aking damit. Hubot-hubad na ako sa harapan niya ngayon."You're so hot. Hinding hindi ako magsasawang pagpiyestahan 'yang katawan mo," ngisi ni Harley at mabilis na hinubad ang kaniyang mga damit.Pareho na kaming walang kahit na anong saplot sa katawan. Hinila ko siya patungo sa salas at pinaupo sa sofa. Agad naman ak
"Makatitig itong si ate, akala mo naman aagawain ko ang boyfriend niya. Hindi yata nito alam na siya ang type ko!" Maangas na saad ni Nowelle habang malagkit na tinitingnan ang babaeng nasa kabilang gilid. Ngunit kanina pa siya nito iniirapan at kapit na kapit sa braso ng kaniyang boyfriend na walang kaalam-alam sa nangyayari."We can hear you, Nowelle! Umuwi ka na lang dito kung 'yan lang din naman ang inaatupag mo riyan," reklamo ni Kiel sa asawa. Kasalukuyan kasi silang nagvi-video call dahil panay ang iyak ng panganay nila, hinahanap ang kaniyang ina.Kitang-kita sa screen ng cellphone ni Nowelle ang naluluhang mukha ng panganay nila habang si Kiel ay abala sa pagtitimpla ng gatas ng kambal. Mukha siyang aligaga at hindi alam kung sino ang uunahin lalo na nang sabay na umiyak ang kambal.Pwede naman kasi niyang gamitin ang mga likha nilang robot para maging magaan ang ginagawa niya ngunit ayon kay Nowelle ay mas gusto raw ni Kiel na maranasan ang totoong hir
"Rhy, where's your freaking father?""Mommy, bumalik ka na sa opisina. Maiiinitan ka lang dito!""Tawagin mo ang bwisit mong ama!" nakapamaywang na ako sa harap nito. Habang ang anak ko nama'y namumula dahil sa pinaghalong inis at sa init ng araw."Bakit ako hinahanap ng asawa ko? Na-miss mo naman ako kaagad. Pa-kiss nga!""Lumayo ka nga! Ang baho mo, amoy araw ka!""Itong asawa ko talaga oh! Nasa bukid tayo, tirik na tirik ang araw. Magtaka ka kung amoy ulan ako.""Anong amoy ulan ang pinagsasabi mo riyan!" parang tanga talaga itong gagong 'to!"Hay! Humihina na ang kokote ng asawa ko.""Aba't! Walang hiya ka talaga!" hahampasin ko na sana siya ngunit may maliit na kamay na humawak sa aking paa."M-mommy! Momm-y!""Zenia! Ilang beses kong sinabi sa'yong huwag kang gumapang-gapang dito?" inis ko siyang binuhat at pinagpagan ang damit nito."Hmp!" pag-iinarte niya sabay irap sa akin."Nagtataray ang p
It's been three days when my friends return to their own places. Kami na lang ulit ni Rhy ang narito sa apartment.Kung noong nakaraan ay sobrang weird ng pakiramdam ko, ngayon naman ay mukhang si Rhy ang may kakaiba sa kaniya. Palagi siyang nagkukulong sa kuwarto at minsan ay nadadatnan kong may kausap.Hindi ko naman maintindihan ang sinasabi dahil sobrang hina ng boses nito. Minsan naiisip kong baka may kalaro siyang multo rito. Tsk!That's why, I decided to go home already. Uuwi na kami sa bahay nina Mommy. Tutal mukhang wala namang paki-alam si Harley sa amin. Kahit minsan ay hindi man lang siya nagtangkang kausapin ako. Gabi-gabi akong umiiyak, I feel so worthless.Ngunit kung iisipin, baka nga mas lalo niyang ginusto ang desisyon ko dahil mahal na rin niya 'yong babaeng 'yon.I will just focus on my business from now on. I don't want him to enter my life again. I gave him a chance but he ruined it again. Wala talaga siyang kayang gawin kun'd
"Where's Mommy?" takhang tanong ko sa robot na nasa harapan ko ngayon.Inilapag niya ang bag na hawak, mukhang mga damit ni Rhy ang laman, at iniabot naman sa akin ang dalawang plastic na may lamang mga pagkain."Hindi ako pwedeng magsalita. Pasensya na po," sagot niya at mabilis na umalis sa harap ko. May pinindot siya sa kaniyang dibdib at bigla na lamang itong lumipad.Really, anong meron sa pamilya ko ngayon? They are so weird! Hindi ba dapat ay nag-aalala sila ngayon? Bakit parang wala lang sa kanila itong nangyayari?Padabog kong isinara ang pintuan sa sobrang inis na nararamdaman. Ngunit muling binuksan ang pintuan dahil nakalimutan kong kunin ang bag na puno ng damit ni Rhy."Mommy, lumabas po kayo? Sana ginising mo na lang po ako para may kasama ka?" Pupungas-pungas na tanong ni Rhy habang pababa ng hagdan."No, anak. Nagpautos lang ako kay Lola mo ng pagkain natin, at mga damit mo. Do you want to change your clothes?" tanong ko sa
"Mommy, what are you doing?" gulat na tanong ni Rhy habang nakakapit ng mahigpit sa kaniyang upuan.Mabilis ko kasing iniliko ang sasakyan pabalik sa Tuguegarao. I changed my mind."We are not going to Tita Dan and Tita Natasha's house anymore. Let's just stay in our apartment for a while," sagot ko, abala pa rin sa pagmamaniobra ng sasakyan."Hmmm? Okay," nagtatakang saad nito ngunit hindi naman na niya pinahaba pa ang usapan.Nang maayos na ang takbo ng sasakyan ay kinuha ko ang aking cellphone at muling tinawagan ang aking pinsan."Hello? Where are you na?" bungad ni Natasha sa kabilang linya."Hindi na pala kami tutuloy riyan. We're not going to Manila anymore. Doon na lang muna kami sa apartment tutuloy pansamantala." Narinig ko ang boses ni Dan sa background, mukhang maraming tanong kay Natasha."Ha? Why are going to stay in our apartment? I thought, magbabakasyon lang kayo ni Rhy here. But... did Harley pinalayas you!? Did you
"Ano na naman ba ang nangyari?" naguguluhang tanong sa akin ni Mommy."Anong pinagsasabi mong hindi na matutuloy ang kasal? Hoy, Zimry! Nagpagawa na ako ng damit ko!" singit naman ni Tita Hera, nagdadabog pa ito habang inaayos ang mga dalang pagkain."Nag-away ba kayo?" muling tanong ni Mommy. Tita Hera gave her a sarcastic smile."Malamang, bakit makikipaghiwalay kung hindi naman pala nag-away? Ano, tinopak lang 'yang anak mo?""Tumahimik ka, Hera. Baka naman nagloko na naman 'yang anak mo, ha? Ako na talaga ang makakalaban niyan," pagbabanta ni Mommy, naka-pamaywang pa ito at masamang tinitigan si Mommy.Dito ako dumeretso kanina dahil dito iniiwan ni Harley si Rhy tuwing nasa bukid ito. Sakto namang bumisita si Tita Hera at nadatnan akong aligaga habang pinipilit si Rhy na sumama sa akin.I had no choice but to tell them the truth. Maging sina Daddy at Tito ay natulala sa sinabi ko. Kinuha ko ang oportunidad na 'yon para umalis kasama ni
Isang linggo na ang nakalipas simula noong pagdating ko rito sa Manila. Harley and I are doing good now.Mukhang nakatulong ang unang away naming dalawa bilang nasa long distance relationship para maging mas mapagkumbaba at matatag.Hindi rin naman niya ako natiis noon at agad na tumawag pagkauwi niya. Nag-sorry siya dahil naging mapilit daw ito, humingi rin naman ako ng tawad dahil naging matigas din ako sa kaniya at hindi man lang siya mapagbigyan sa simpleng hiling. Pareho kaming may mali, at pareho namang nagpakumbaba kaya naging maayos mulikaming dalawa.As much as he wants to go here, hindi naman siya pinapayagan ng kaniyang bukid. Kailangang-kailangan siya roon ngayon dahil anihan at bentahan na ng ani.Gusto ko rin naman sanang umuwi kahit minsan lang ngunit mas dumoble pa ang oras na kailangan kong gugulin ngayon dahil ako lang ang mag-isang nagta-trabaho ng lahat. Mabuti na lang ay nagboluntaryo sina Charlie na sila na ang bahala sa pagha-hire n
"Samahan na lang kaya kita rito, parang hindi ako mapakali kung mag-isa ka lang. Bakit ba kasi ayaw mo pang makituloy muna kina Dan? Mas ligtas ka roon," kanina pang pangungulit ni Harley sa akin.Narito na kami sa Manila at nakahanap na rin ng Hotel na matutuluyan pansamantala habang inaasikaso ko ang itatayong agency."Ilang beses ko ng sinagot ang tanong mong 'yan, Harley. Isa pa, mababatukan ka na talaga sa akin!" inis kong sagot sa kaniya habang inilalabas lahat ng aking damit para ilagay sa cabinet. Hindi naman kasi pwedeng manatili lang sa maleta ang gamit ko, puro halungkat lang ako kapag nagkataon."What if, dito na lang ako uuwi tuwing hapon?" suhestiyon niya at nahiga sa kama habang nakatingin lang sa akin na abala sa ginagawa, hindi man lamang naisip na tulungan ako. Tsk!"Wala ka bang balak na matulog ng matiwasay? Bi-byahe ka roon ng hapon, tapos madaling araw kailangan mo na namang bumiyahe para pumunta sa bukid. Nahihibang ka na ba? Ha, Ha
Genuine happiness and peace of mind is all I want. At sana ay makamit ko na ito. Kahit nakakulong na ang mga nanggugulo sa amin ay hindi pa rin mapanatag ang aking loob. But I need to trust the process.After we spent two days in Canada, we went home to the Philippines immediately. I felt drained and exhausted. Mabuti na lang at worth it naman ang lahat."Kamusta?" bungad na tanong ni Mommy sa akin pagkarating na pagkarating namin sa bahay nila para sunduin ang aming anak."Maayos naman po, Mommy. I just felt weird because that is my first meeting with Angel's parents tapos ganoon kaagad ang nangyari." Kibit balikat kong sagot. Nai-kuwento na namin sa kanila ang lahat ng nangyari bago pa man kami nakauwi.Maya't-maya kasi ang tawag nila sa amin noong papunta palang kami sa Canada para maki-chika. Mga chismosa. Lol!"Kung alam ko lang na mga baliw 'yang pamilyang 'yan, hindi ko na sila hinayaang lumapit kay Harley! Hmp!" taas kilay na saad ni Tita H
Nakatulugan na naming dalawa ni Harley ang pag-iisip. We stayed silent until I fell asleep. Naalimpungatan pa ako nang inayos nito ang aking pagkakahiga at kinumutan pa niya ako. I even felt his lips on my forehead and whispered something but I'm too sleepy to respond.It is already 5:00 in the morning when I heard Rhy and Harley's arguments. Mukhang nagtatanong ang aming anak kung bakit ako natulog dito, at kahit na anong paliwanag ni Harley sa kaniya ay hindi niya ito pinapakinggan. Nagbubulungan pa ang dalawa para siguro hindi ko sila marinig at hindi ako magising sa ingay nila.Bumangon ako at naupo muna sa kama para ikondisyon ang aking sarili. Kumikirot ang aking ulo dahil kulang sa tulog at ngayon ko lang din naramdaman ang sakit at pagod ng aking katawan. Hindi ko alam kung robot ba itong si Harley dahil parang wala naman siyang iniindang sakit.They both got silent, hindi ko sila makitang dalawa dahil natatakpan sila ng cabinet. Maya-maya ay sumilip si