Chapter 3

TAHIMIK ang biyahe pauwi, at kahit ilang beses na sinubukan ng mga magulang ni Kairah na makipag-usap sa kanya, binibigyan niya lang sila ng mga maikli at malamig na isang-salitang sagot. Parang gustong tapusin agad ni Kairah ang anumang usapan, at unti-unti, tila nakuha naman ng mga magulang niya ang hint na wala siyang gana makipagkwentuhan sa kanila.

Nang makarating sila sa harap ng bahay, agad na bumaba si Kairah, umaasang tapos na ang awkward na pag-uusap. Pero bago pa siya tuluyang makalabas, tinawag siya ng kanyang ama mula sa likod ng sasakyan at tinanong siya nang may bahagyang excitement sa boses.

"So, Kairah, anak, kumusta naman si Liam?"

Bago pa siya makasagot, biglang sumingit ang kanyang ina, halos kumikislap ang mga mata sa tuwa, "Bagay sila! Para silang match made in heaven," ani nito, na pinaikot na lang ni Kairah ang mga mata niya sa pagkadismaya. Alam niyang wala silang alam sa tunay na nangyari, at kung gaano siya ka-frustrated.

Parang hindi pa nakontento, sinimulan pa ng ama niya ang usapang tungkol sa mga plano nila. "Sa tingin ko magiging maganda yung kasal," sabi niya nang may kumpiyansa, "pero yung engagement baka gawin na natin next month, lalo na at may mga bisita tayo from abroad—" Patuloy lang ang kanyang ama, at doon na siya tuluyang nainis.

"Are you guys fucking kidding me right now!?" bulyaw ni Kairah sa harap ng kanyang mga magulang, ang boses niya puno ng galit at pagkadismaya. Wala siyang pakialam kahit alam niyang hindi ito ang tamang paraan ng pakikipag-usap sa kanila. 

"Mind your language, young lady!" matigas na sabi ng kanyang ina, na halos nakalutang sa pagkabigla at inis.

"Just stop it, okay? Stop!" sagot niya na may matinding pighati at galit sa boses, bago tuluyang bumaba sa sasakyan. Ang mga paa niya ay naglalakad nang mabilis, nag-aapoy ang damdamin habang iniwan ang kanyang mga magulang sa loob.

"We're talking to you, Kairah! You have no right to walk out on us!" sigaw ng kanyang tatay, sinubukang habulin siya. Napasarkastik na tawa si Kairah, puno ng pagkasarkastiko at pang-uuyam.

"Well, do you expect a fucking award from me dahil sa best parents kayo sa mundo? Sorry na lang, pero hindi niyo yun makukuha sa akin!" sabi niya, ang tono ay puno ng galit at kawalang-galang.

"Language, Kairah!" sabi ng kanyang ama, ang mukha nito namumula sa galit, parang handang magalit nang mas malala. Pero hindi pa siya tapos.

"You know what, Pa? Kailangan mo nang itigil 'tong kalokohan na ‘to," sabi ni Kairah, ang mga mata niya puno ng pagkabigo.

"What are you talking about?" tanong ng kanyang ama, nakatingin sa kanya na puno ng kalituhan, tila hindi niya naiintindihan ang sinasabi ni Kairah.

"I heard you guys! Narinig ko kayong nag-uusap kasama yung tatay niya at alam kong ang tanging dahilan kung bakit ako pinapakasal ay para sa negosyo niyo. Pinapakasal niyo ako kay Liam, na para sa kaalaman niyo, ayaw namin ang isa't isa! Pero mukhang wala kayong pakialam kasi pinipili niyo ang negosyo niyo sa kaligayahan ng sariling anak niyo. Salamat sa lahat! Ang saya lang malaman kung gaano niyo ako kamahal," sabi ni Kairah, ang boses niya puno ng sarcasm, habang naglalakad palayo, tila may kung anong bigat na nadarama sa dibdib. 

"We're only doing what's best for you," sabi ng kanyang ama, tila sinisiguradong tama ang kanilang desisyon. 

"By getting me married!?" sagot ni Kairah, na puno ng galit at pagkadismaya.

"Ikaw lang ang anak namin," sagot ng kanyang ina, parang nagtatanggol sa kanilang mga aksyon.

"Ewan ko sa inyo," inis na sagot niya habang dire-diretso na siyang pumunta sa kanyang kwarto.

Pagdating niya sa kwarto, agad siyang humiga sa kanyang kama, ramdam ang bigat ng sitwasyon. Habang nakahiga, bigla niyang naisip yung sinabi ng tatay niya tungkol sa engagement na gaganapin next month, at doon niya na-realize na may isang linggo na lang ang natitira bago ito mangyari.

Biglang tumunog ang cellphone ni Kairah, na nagpatigil sa kanyang mga iniisip. Hindi na siya nag-abala pang tingnan ang screen. 

"What!?" bulyaw niya, agad na natawa ang taong nasa kabilang linya.

"Musta naman ang bff ko?" agad na tanong ni May, na naglift ng kanyang mood. Siya lang ang nag-iisang tao na hindi kailanman magiging traydor tulad ng pamilya ni Kairah.

"Sorry, May, hindi lang talaga ako masyadong okay ngayon," sagot niya, nararamdaman ang bigat ng kanyang sitwasyon.

"What happened, Kairah?" Tanong ni May, biglang naging seryoso. 

"Alam mo na..."

"Well, anong nangyari?"

"Turns out, ang dahilan kung bakit ako pinapakasal ay para sa business purpose."

"What do you mean?" tanong ni May, nahuhumaling sa kwento.

"Ang tanging dahilan kung bakit ako pinipilit ipakasal ay dahil gusto ng papa ko na i-merge ang kumpanya niya sa kumpanya ng tatay ni Liam."

"Who's Liam?" tanong ni May, naguguluhan.

"‘My supposed husband, si Liam Anderson,'" sagot ni Kairah, na puno ng pang-uuyam.

"Oh my gosh! Si Liam Anderson?!!" Tanong ni May na puno ng excitement.

"Yeah!" sagot ni Kairah sa isang bored na tono.

"Bitch! Ang swerte mo! Siya ang hottest bachelor sa planet!" sabi ni May, at nainis si Kairah sa tila paghanga ng kanyang kaibigan sa lalaki.

"No, May! Total douche bag siya, obnoxious pa!"

"Well, obnoxious hot douche bag siya," sabi ni May, na naiimagine ni Kairah ang pagwiggle ng mga eyebrows nito.

"That's not the point here, May!" Sigaw ni Kairah.

"Okay! Sorry. Anong problema?" Tanong ni May, nag-aalala sa kanyang kaibigan.

"He hates me. Well technically we hate each other but the point is that how the hell am I supposed to get married to someone who hates me?"

"How come he hates you?" she asked confused, "l mean you're a loveable person and I'm not just saying that because you're my best friend. Maybe he needs someone to knock some sense into his head because he may be the obnoxious hot douche bag but he'll even be more stupid to hate my best friend because no one is allowed to hate you while I'm alive."

Ang boses ni May ay puno ng enerhiya, at kahit na maraming iniisip si Kairah, hindi niya maiwasang maaliw sa mga antics ng kaibigan.

"Kumusta naman pagkikita ninyo?" Tanong ni May, ang tono niya ay nagiging mas seryoso habang nararamdaman ang tensyon sa boses ni Kairah.

"Probably worse," sagot ni Kairah, tumitig siya sa bintana ng kanyang kwarto habang naiisip ang mga alalahanin sa kanyang buhay. "Kasi nag-aasta siyang douche bag, at kailangan kong sabihin ang nasa isip ko."

"You go girl!" masiglang sigaw ni May, tila napaka-enthusiastic na nag-celebrate sa mga sasabihin ni Kairah. "That'll teach Mr. hot douche bag a lesson!"

"Seriously, you really need to stop calling him that," sagot ni Kairah, pilit na nagtatago ng inis ngunit hindi niya maikaila ang ngiti na sumisilip sa kanyang mga labi.

"Absolutely not. I think it's a cool name," sagot ni May na puno ng katuwiran, na napaka-unconventional ng kanyang pananaw.

Kahit na naiinis, hindi naisip ni Kairah na hindi ito dapat ikagalit. "That reminds me, my engagement party is next month," sabi niya, ang boses niya ay puno ng pagdududa, halos hindi makapaniwala sa kanyang sariling sinasabi.

"Whaaat?!" sumigaw ang best friend niya, at napatawa si Kairah sa labis na pagka-shock nito. Mabilis niyang inilipat ang cellphone ng kaunti sa kanyang tainga, nag-aalala na baka mabingi siya sa sigaw ni May.

"Oh my gosh! That's great news! Well, not actually so great, pero okay na rin dahil ikakasal ka," patuloy ni Mqy, ang boses niya puno ng excitement. "Kailan ang date?" tanong nito nang may sigasig, at nahiling ni Kairah na sana ay mayroon siyang kahit kaunti sa saya ng kanyang best friend.

"‘Di ko alam," sagot ni Kairah, nahulog ang kanyang tingin sa kanyang mga kamay. "Sinabi lang ng tatay ko kanina, pero hindi ko na sila pinatapos kasi sobrang nakakainis sila."

"I know you probably don't wanna hear this pero kailangan mo talagang mag-chill," sabi ni May, ang tono niya ay nagiging mas mahinahon at nagmamalasakit.

"Obvious na ayaw kong marinig yun, so bakit mo pa sinabi?! Expect mo bang magiging sobrang saya ko na ikakasal ako sa isang tao na ngayon ko lang nakilala!" sigaw ni Kairah, puno ng galit at pagkadismaya. Ang kanyang mga salita ay nagmula sa pusong sugatan.

"There's a thin line between love and hate, alam mo 'yon—"

"Don't you even dare!" sigaw ni Kairah, nagalit at nagniningas ang mga mata sa galit.

"Alright, fine! Sorry. Pero alam mo namang kailangan niyong ayusin ang hate relationship niyo," sagot ni May, ang boses niya ay mas malambing, pero parang tinamaan si Kairah sa mensahe. "Kasi kahit ayaw niyo ang isa't isa, sa huli kayo pa rin ang magkasama, and that's a big deal."

"Yeah," napabuntong-hininga siya ng pagod, tila ang bigat ng mundo ay nasa kanyang mga balikat. "Alam ko."

"Why don't you get some rest? I promise you'll feel slightly better in the morning," mungkahi ni May, na tila nag-aalala sa kaibigan.

"Thanks so much, bestie. Hindi ko na alam ang gagawin ko kung wala ka!" sagot ni Kairah, umaasa na ang mga salitang ito ay sapat na upang ipahayag ang kanyang pagpapahalaga.

"Ako lang 'to, Kairah. Now get some rest. Goodnight and I love you," wika ni May, ang boses ay puno ng pagmamahal at pag-unawa.

"Night, bitch," sagot ni Kairah.

"I take that back, I totally hate you," banat ni May, na tila nagbiro sa kanya, at napatawa si Kairah nang mas malakas, hindi maikaila ang saya sa kanyang puso.

Nakatulong sa kanya ang pagkakaroon ng best friend tulad ni May. "I love you too," sagot niya, alam na naiintindihan ni May ang kahulugan ng mga salitang iyon, na puno ng damdamin.

"Whatever! Get off my phone!" nagbiro si May, at ang tawa niya ang huling narinig ni Kairah bago niya tuluyang pinatay ang tawag. 

Ipinatong niya ang cellphone sa dresser sa tabi ng kanyang kama at tahimik na nakatingin sa kisame, na nag-iisip ng lahat ng nangyari sa kanyang buhay.