Chapter 5

Pagkatapos ng engagement party, muling nag-usap sina Kairah at Liam. Matindi pa rin ang kanilang pagtutol sa nakaambang kasal, pero ramdam nilang mas tumitindi rin ang pressure ng kanilang mga pamilya. Sa kabila ng lahat, alam nila na hindi nila magagawa ang simpleng “oo” lamang para sa isang kasunduang walang tunay na pagmamahal.

Nasa garden sila ng bahay ni Kairah, kapwa tahimik at tila nag-iisip ng malalim.

“Paano na? Parang kahit anong gawin natin, lalo lang nilang gustong itulak ang kasal,” ani Kairah, bitbit ang inis at pagod sa sitwasyon.

Tumingin si Liam sa kanya, bakas din ang pagod sa kanyang mga mata. “Kahit ako, wala na akong ibang maisip. Sobrang lakas ng loob nila na gawin tayong ganito, na parang wala tayong sariling desisyon.”

Napabuntong-hininga si Kairah. “Alam mo, Liam… alam kong pareho nating sinusubukang baguhin ang isip nila, pero parang kulang pa rin. Masalimuot man, baka kailangan nating magtulungan ng mas seryoso pa para maipakita sa kanila na hindi tayo natitinag.”

Napangiti ng bahagya si Liam sa determinasyon ni Kairah. “Alam mo, Kairah, kahit sobrang hirap na nito, natutuwa akong may kasama akong kasing-determinado mo. Kung gusto mong tumuloy, sasama ako sa lahat ng laban.”

Nagkatinginan silang dalawa, at sa unang pagkakataon, tila nagkaroon sila ng mas matatag na pagkakaisa—isang alyansa laban sa kasunduang ayaw nilang pagbigyan.

---

Kinabukasan, nagdesisyon sina Kairah at Liam na ilapit ang kanilang mga saloobin sa kanilang mga magulang nang mas direkta. Hindi na sila nagtago ng sama ng loob; imbis na magpanggap, nagbigay sila ng matapat at tahasang opinyon. Sa harap ng mga magulang nila sa isang hapag-kainan, nagdesisyon silang ipahayag ang kanilang paninindigan.

“Ama, Ina,” bungad ni Liam, seryoso ngunit magalang, “alam namin na gusto ninyong magpakasal kami ni Kairah, pero kailangan niyong malaman ang totoo. Hindi po kami masaya sa kasunduan. Pareho kaming naniniwala na hindi pa namin oras para sa ganitong responsibilidad.”

Napatigil ang kanyang ama, nagulat sa tuwid na salitang binitiwan ni Liam. “Anak, alam kong iniisip niyo na hindi pa ito ang oras, pero kami ang nakakaalam ng mas mabuti para sa inyo.”

Mabilis na sumagot si Kairah. “Pero hindi po ba kami rin ang may karapatang magdesisyon para sa sarili naming buhay? Kung pipilitin niyo kami sa isang bagay na hindi namin gusto, lalo lang kaming masasaktan.”

Muling nagkatinginan ang mga magulang nila, ngunit sa halip na makikinig, tila lalong tumigas ang kanilang mga puso.

“Alam ninyo, hindi ito usapin ng gusto o ayaw lang,” sagot ng ina ni Kairah. “Ito ay para sa ikabubuti ng pamilya. Hindi lang ito tungkol sa inyo, kundi sa pangalan at reputasyon na pinaghirapan namin.”

Narinig iyon ni Liam at napailing. “At hindi ba mas importante kung paano kami magiging masaya sa aming mga sarili kaysa sa mga panlabas na inaasahan? Ayaw kong pumasok sa isang kasal na hindi ko pinili.”

Napatayo ang ama ni Kairah, nag-iinit ang ulo. “Sa edad ninyo, masyado kayong mapusok at makasarili. Hindi niyo nakikita ang mas malawak na dahilan. Sa pagdaan ng panahon, mauunawaan niyo rin kung bakit ito ang tamang desisyon.”

Pigil ang damdamin, binalikan ni Kairah ng seryosong tingin ang kanyang mga magulang. “O baka naman sa pagdaan ng panahon, mas masaktan lang kami sa kaisipang pinilit kami sa isang bagay na hindi namin ginusto?”

Tahimik ang bumalot sa kanilang paligid matapos ang sagot na iyon. Halatang hindi makikumbinsi ng kanilang mga argumento ang kanilang mga magulang. Napagtanto nina Kairah at Liam na baka hindi pa sapat ang kanilang sinabi upang baguhin ang desisyon ng kanilang pamilya.

---

Habang lumalapit ang petsa ng kasal, mas lumalakas ang determinasyon nina Kairah at Liam na ipaglaban ang kanilang kalayaan. Sa mga panahong iyon, madalas silang magkasama, nag-iisip ng iba pang paraan upang makaiwas sa kasal. Sa bawat araw na lumilipas, mas lalo nilang nadarama ang bigat ng kanilang responsibilidad sa pamilya, ngunit sa parehong panahon ay mas lalong lumalakas ang kanilang pagnanais na mapalaya ang kanilang sarili mula sa kasunduang ito.

“Kung hindi tayo makakahanap ng paraan, ano ang gagawin natin?” tanong ni Liam kay Kairah habang naglalakad sila sa parke isang gabi.

Saglit na napahinto si Kairah bago sumagot. “Hindi ko alam… pero alam ko lang na hindi ko kayang ikulong ang sarili ko sa ganitong setup. Hindi ko kayang itapon ang mga pangarap ko at magpakulong sa buhay na hindi ko ginusto.”

Tumingin si Liam sa kanya at tumango. “Pareho tayo ng nararamdaman. Hindi ko rin kayang isuko ang buhay na gusto kong tahakin. Kaya kung kailangan nating lumaban pa nang mas matindi, gagawin ko.”

Nagkatinginan silang dalawa, tila may mas malalim na koneksyon na nabuo sa pagitan nila—isang unawaan at pagkakaisa na hindi nila inaasahan. 

---

Isang linggo bago ang kasal, nagpatawag ng family meeting ang mga magulang nila. Halatang kinakabahan si Kairah, habang si Liam ay hindi mapakali. Alam nilang ito na ang magiging huling pagkakataon upang masubukan nilang ipahayag ang kanilang pagtutol sa kasunduan.

“Alam namin na nagdesisyon na kayo, pero hindi kami basta susuko,” seryosong sinabi ni Kairah, tumingin ng direkta sa kanyang mga magulang. “Kung ito po ang paraan ninyo ng pagpapakita ng pagmamahal sa amin, hinihiling ko na sana ay bigyan niyo kami ng pagkakataon na piliin ang sariling landas namin.”

Napansin nilang nagpalitan ng tingin ang kanilang mga magulang. Ngunit sa halip na sumuko, muling nagmukha silang desidido.

“Kung talagang mahalaga sa inyo ang pamilya, susundin ninyo kami,” tugon ng ina ni Liam. “Mahal namin kayo, at alam namin ang tama para sa inyong kinabukasan.”

Sumagot si Liam, hindi na napigilan ang kanyang emosyon. “Kung mahal niyo kami, pakikinggan niyo kami. Hindi niyo kami basta-basta ipipilit sa kasunduang hindi namin ginusto. Maaaring kayo ang nakakaalam ng tradisyon at kung ano ang tama ayon sa inyo, pero kami ang may karapatang magdesisyon sa sarili naming buhay.”

Tahimik silang nagkatinginan. Sa kabila ng lahat ng mga paliwanag, napagtanto nina Kairah at Liam na hindi magbabago ang isip ng kanilang pamilya. Ngunit sa puntong iyon, ramdam nila ang matinding suporta sa isa’t isa.

Pagkatapos ng matagal na katahimikan, tumingin si Kairah kay Liam. “Kung hindi sila makikinig, baka oras na para tayong magdesisyon para sa sarili natin.”

---

Sa gabing iyon, nagpasya si Kairah at Liam na gumawa ng matinding hakbang. Alam nilang kailangan nilang gumawa ng paraan upang makalaya sa kasunduan nang hindi nasisira ang kanilang relasyon sa kanilang mga pamilya, ngunit may planong nagbubuo sa kanilang isipan. Ang desisyon nila ay para sa kanilang sariling kalayaan, at hindi na sila maaaring umatras pa.

“Kung kailangan nating gumawa ng malaking hakbang para maintindihan nila ang nararamdaman natin, handa akong gawin ito,” ani Liam.

“Kasama ako, Liam. Kung ito ang paraan para magising sila, handa akong sumama kahit saan tayo dalhin ng desisyon na ito,” tugon ni Kairah, ramdam ang pag-asa sa kanyang boses.

Nagsimula silang magplano para sa gagawing matapang na hakbang. Hindi nila alam kung paano tatanggapin ng kanilang mga pamilya ang gagawin nila, ngunit pareho nilang alam na hindi nila kayang isuko ang kanilang mga pangarap at kalayaan para sa isang kasunduang hindi nila ginusto.