LUNA’s POVKANINA pa ‘ko nakikinig kay Damon habang nagpapaliwanag siya patungkol sa wedding namin. Inaantok na nga ako at gusto ko nang matulog, kaso sa tuwing nahuhuli niya akong nag-aantok-antukan, pinanlilisikan niya kaagad ako ng mata.“I've already taken care of everything. The wedding will be at a private estate—secluded, high-end, and far enough from prying eyes. The venue has a mix of modern elegance and traditional charm, the kind of place that makes media flashes seem irrelevant.” pinapakita niya sakin ang sample pictures ng venue sa hawak niyang ipad.I raised an eyebrow, looking at him. “A private estate? What's the catch?”“Just because it's private doesn’t mean it’s cheap," he replied, scrolling through the pictures. "This place is stunning. It's known for hosting high-profile weddings—exactly the kind of thing that’ll make us look convincing. Small, intimate, but still enough to show the world we're serious... even if we both know it’s all just for show.” He explained,
LUNA’s POVMARAHAN kong kinatok ang pinto ng kwartong tutuluyan ni Damon para ihatid sa kanya ang damit niya.Balak na sana niyang umuwi kanina, kaso paubos na pala ang gas ng kotse niya kaya wala siyang choice na mag-stay dito.At wala din akong choice kundi ang tanggapin na langna dito siya magpapalipas ng gabi.“Mister Villaruel?” tawag ko sa kanya.Ilang segundo pa bago bumukas ang pinto at tumambad sakin ang—“Miss Ferrer, you’re drooling.”Hindi nakatakas sa paningin ko ang biglaan niyang pagngisi. Nang-aasar ba siya?“Tch. Dream on!” I muttered irritably as I pressed his clothes against his chest, giving him a quick shove before turning away and walking off.Oo, aaminin kong nanlaki ang mga mata ko nang makita kong nakatapi lang siya ng twalya sa bandang bewang at walang pang-itaas, pero hindi ako naglaway, ano! Ang dami-dami kong nakitang mas maganda pa ang hubog ng katawan kumpara sa kanya, at hinding-hindi ko pagkakainteresan ‘yang katawan niyang— yummy?— argh! Erase that!
LUNA’s POVPASADO alas sais pa lang ng umaga nang bumyahe kami papuntang Manila para sa exclusive interview mamaya. Nakisabay na din sa’min si Damon dahil maliban sa walang gasolina ang kotse niya, na-traffic din ang sekretarya niya na magsusundo sana sa kanya.“Where’s your ring?” mahinang tanong ni Damon, pero sapat na para madinig ko.Nandito kami ngayon sa backseat, habang nasa frontseat naman si Ace, katabi ng driver.Napabaling ako sa kanya at sunod na napatingin sa kamay ko. “Nandito sa purse,” simpleng sagot ko. “Mamaya ko pa susuotin.”Binigyan niya ako noong nakaraang linggo ng singsing bago kami nagpa-presscon, at pagkatapos nun, tinanggal ko din kaagad kasi hindi ako sanay. Besides, hindi ko naman din kailangan suotin lagi dahil nasa resthouse lang ako. Wala namang mga kamera dun.Hindi na din naman siya nagsalita kaya itinuon ko ang atensyon ko sa labas ng bintana. Tahimik na pinagmamasdan ang nadadaanan namin.“Nagugutom ako. Pwede bang kumain muna tayo?” saglit na napal
LUNA’s POVPAGKAPASOK namin sa venue, agad kong napansin kung gaano ka-elegante pero welcoming ang ambiance.Maluwag ang event hall, may malalaking floor-to-ceiling windows sa isang gilid, kaya natural ang pasok ng liwanag. Sa kabila ng sophistication ng lugar, may mga detalyeng nagpapagaan ng atmosphere—neutral-colored curtains, soft beige carpeting, at wooden accent walls na nagdadagdag ng warmth.Nasa gitna ng hall ang simple pero stylish na setup. May isang low coffee table na may nakapatong na props tulad ng mga libro, magazine, at isang maliit na flower arrangement. Sa magkabilang gilid ng mesa, may dalawang cream-colored armchairs na halatang mamahalin.Sa background, may isang minimalist na backdrop na may pangalan ng media company at faint cityscape design, para mukhang modern pero hindi overpowering. Ang ilaw naman ay soft at strategic—may mga hidden spotlights sa kisame para i-highlight lang ang interview area, habang ang paligid ay bahagyang dimmed para hindi masakit sa m
MADILIM at malamlam ang ilaw sa bar. Halo-halo ang amoy ng usok ng sigarilyo, alak at citrus. Sa likod ng mahabang counter, nakaayos ang mga bote ng alak at nagmimistulang mga collection dahil ang iba dito’y ilang dekada na ang tanda. Maaliwalas ang tunog ng tawa, usapan, at mahinang musika.Isang kilalang surgeon ang nakatayo sa tabi ng bar. May hawak itong baso na nangangalahati na ang alak at bakas sa mukha niya ang tahimik na pagod. Napalingon siya nang muling tapikin ng dati niyang kaklase sa med school ang likod niya, kasabay ng pagtulak ng panibagong shot sa harap niya.“Pre, one more shot!” sigaw ng ka-batch niya habang tinatapik siya sa balikat.Damon gave a tight smile. “I’d rather be in the OR.”“Wala kang pasyente ngayon, doc!” tawa pa ng isa. “Hindi mo pwedeng operahan yang scotch, ‘no!”Pero hindi siya natawa. He barely blinked.Honestly, ayaw naman sana niyang pumarito, kaso pinilit siya ng kanyang ama. Networking na din daw para sa pangalan ng ospital na mina-manage ni
Third Person POV NAPASAPO si Luna sa sentido nang maramdaman ang matinding pagsakit ng ulo. Parang may nagmamartilyo sa magkabilang gilid ng kanyang ulo habang unti-unti niyang pinipilit imulat ang mga mata. Mabigat ang talukap na para bang ayaw pa ring bumitaw sa tulog. Tila ba ang buong katawan niya ay mabigat, masakit ang batok, at nanlalambot ang mga kalamnan.Napasinghap siya nang tumama ang malamig na hangin ng aircon sa hubad niyang balikat.Teka lang.Hindi agad niya na-proseso ang lahat. Sa gitna ng hangover haze, isang sunod-sunod na sensasyon ang gumising sa diwa niya: ang malambot na bedsheet na hindi niya pag-aari, ang mamahaling pabango na hindi niya pabango, at ang—Perfume?Bigla siyang napabangon mula sa pagkakahiga, kasabay ng mabilis na kabog ng dibdib niya. Ramdam niya agad ang init sa pisngi—hindi dahil sa lagnat, kundi sa kaba, hiya, at takot na pinagsama. Lumingon siya sa kaliwa.Isang lalaki ang mahimbing na natutulog sa tabi niya. Nakatalikod. Malapad ang bal
Third Person POVDAIG pa ni Luna Ferrer ang isang ninja sa liksi at tahimik na hakbang habang mabilisang tinatahak ang hallway papunta sa kanyang unit. Nakababa ang ulo, mahigpit ang pagkaka-kuyom ng kanyang bag sa dibdib, at panay ang lingon sa paligid na para bang may kung sinong sumusunod sa kanya.Habang binubuksan niya ang pintuan, hindi niya mapigilan ang kabahan na baka may nakasunod sa kanyang paparazzi at baka may nakakita sa kanyang paglabas mula sa VIP suite ng bar, at baka… baka may litrato.Kaka-click pa lang niya ng lock, nang—“Where have you been?”Boses pa lang, alam na niyang tapos na ang kanyang panandaliang kapayapaan.Wala pang isang dangkal ang awang ng pinto, pero umalingawngaw na sa buong unit ang boses ni Cheska Torres, ang kanyang matagal nang manager-slash-best-friend-slash-emergency-911. Nakaupo ito sa sofa habang nakahalukipkip at mistulang bundok ng stress ang nakatambad sa mukha nito. Naka-on na ang mga ilaw, at sa ayos niyang nakatambay roon, malinaw na
Third Person POV “Hindi na matutuloy ang endorsement shoot next week with Onirique cosmetics dahil nagpalit na sila ng bagong endorser,”Those words hit Luna harder than the hangover she was still nursing. Mas masakit pa ‘yon kaysa sa pagkakagising niya sa isang VIP suite na hindi niya maalala kung paano siya napunta roon.Mahigit isang oras din siyang nakatulog at pagkagising niya, saka lang nag-sink in lahat sa kanya ang nangyaring aberya. Nakaupo siya sa plush teal couch ng condo niya, nakabalot sa oversized hoodie at may ice pack sa noo. Wala pang kalahating araw ang lumipas mula nang mabasa nila ni Cheska ang mga balitang kumalat online, pero parang isang linggo na siyang niluluto sa impyerno ng social media.Cheska paced across the living room like a caffeinated storm. “This is the third brand to back out, Luna! Tatlo. Tatlo in less than six hours!”“Ano ba kasi ang issue nila? Wala naman akong pinapatay,” Luna muttered, chewing on a menthol candy like it was stress relief.“H
LUNA’s POVPAGKAPASOK namin sa venue, agad kong napansin kung gaano ka-elegante pero welcoming ang ambiance.Maluwag ang event hall, may malalaking floor-to-ceiling windows sa isang gilid, kaya natural ang pasok ng liwanag. Sa kabila ng sophistication ng lugar, may mga detalyeng nagpapagaan ng atmosphere—neutral-colored curtains, soft beige carpeting, at wooden accent walls na nagdadagdag ng warmth.Nasa gitna ng hall ang simple pero stylish na setup. May isang low coffee table na may nakapatong na props tulad ng mga libro, magazine, at isang maliit na flower arrangement. Sa magkabilang gilid ng mesa, may dalawang cream-colored armchairs na halatang mamahalin.Sa background, may isang minimalist na backdrop na may pangalan ng media company at faint cityscape design, para mukhang modern pero hindi overpowering. Ang ilaw naman ay soft at strategic—may mga hidden spotlights sa kisame para i-highlight lang ang interview area, habang ang paligid ay bahagyang dimmed para hindi masakit sa m
LUNA’s POVPASADO alas sais pa lang ng umaga nang bumyahe kami papuntang Manila para sa exclusive interview mamaya. Nakisabay na din sa’min si Damon dahil maliban sa walang gasolina ang kotse niya, na-traffic din ang sekretarya niya na magsusundo sana sa kanya.“Where’s your ring?” mahinang tanong ni Damon, pero sapat na para madinig ko.Nandito kami ngayon sa backseat, habang nasa frontseat naman si Ace, katabi ng driver.Napabaling ako sa kanya at sunod na napatingin sa kamay ko. “Nandito sa purse,” simpleng sagot ko. “Mamaya ko pa susuotin.”Binigyan niya ako noong nakaraang linggo ng singsing bago kami nagpa-presscon, at pagkatapos nun, tinanggal ko din kaagad kasi hindi ako sanay. Besides, hindi ko naman din kailangan suotin lagi dahil nasa resthouse lang ako. Wala namang mga kamera dun.Hindi na din naman siya nagsalita kaya itinuon ko ang atensyon ko sa labas ng bintana. Tahimik na pinagmamasdan ang nadadaanan namin.“Nagugutom ako. Pwede bang kumain muna tayo?” saglit na napal
LUNA’s POVMARAHAN kong kinatok ang pinto ng kwartong tutuluyan ni Damon para ihatid sa kanya ang damit niya.Balak na sana niyang umuwi kanina, kaso paubos na pala ang gas ng kotse niya kaya wala siyang choice na mag-stay dito.At wala din akong choice kundi ang tanggapin na langna dito siya magpapalipas ng gabi.“Mister Villaruel?” tawag ko sa kanya.Ilang segundo pa bago bumukas ang pinto at tumambad sakin ang—“Miss Ferrer, you’re drooling.”Hindi nakatakas sa paningin ko ang biglaan niyang pagngisi. Nang-aasar ba siya?“Tch. Dream on!” I muttered irritably as I pressed his clothes against his chest, giving him a quick shove before turning away and walking off.Oo, aaminin kong nanlaki ang mga mata ko nang makita kong nakatapi lang siya ng twalya sa bandang bewang at walang pang-itaas, pero hindi ako naglaway, ano! Ang dami-dami kong nakitang mas maganda pa ang hubog ng katawan kumpara sa kanya, at hinding-hindi ko pagkakainteresan ‘yang katawan niyang— yummy?— argh! Erase that!
LUNA’s POVKANINA pa ‘ko nakikinig kay Damon habang nagpapaliwanag siya patungkol sa wedding namin. Inaantok na nga ako at gusto ko nang matulog, kaso sa tuwing nahuhuli niya akong nag-aantok-antukan, pinanlilisikan niya kaagad ako ng mata.“I've already taken care of everything. The wedding will be at a private estate—secluded, high-end, and far enough from prying eyes. The venue has a mix of modern elegance and traditional charm, the kind of place that makes media flashes seem irrelevant.” pinapakita niya sakin ang sample pictures ng venue sa hawak niyang ipad.I raised an eyebrow, looking at him. “A private estate? What's the catch?”“Just because it's private doesn’t mean it’s cheap," he replied, scrolling through the pictures. "This place is stunning. It's known for hosting high-profile weddings—exactly the kind of thing that’ll make us look convincing. Small, intimate, but still enough to show the world we're serious... even if we both know it’s all just for show.” He explained,
LUNA’s POVMAKALIPAS ang ilang araw, Damon and I got invited sa isang famous TV talk show para sa exclusive interview bukas.VMG and my management both agreed. Great move na rin daw to further control the narrative and make the people believe na real ang engagement namin at paunti-unting ibaon sa limot ang issue.Wala na din naman ang picture namin na kumakalat online, siguro dahil pina-take down ng VMG, pero hindi pa din maipagkakailang na may ilang mga netz ang nakapag-save sa kani-kanilang phone.Weeks pa lang ang nakalipas simula noong kumalat ang issue, so obviously, fresh pa sa mga utak ng mga netz ang nangyari.Kaya, here we are, trying to make our best to serve them a love story and make them forget about the scandal.~Obvious naman na fake yung engagement nila. Damage control lang ‘yan para ma-divert yung issue nila!~~Real love? Hahaha! Acting lang yan para masagip career ni Luna at reputation ni Dr. Damon.~~She slept with Dr. Damon para lang makasungkit ng billionaire surg
LUNA’s POVKANINA pa ‘ko pabalik-balik ng lakad sa sala habang hawak-hawak ang baba.Hanggang ngayon hindi ko pa din ma-gets kung bakit biglaang gano’n sakin yung Damon na ‘yon. Napapaisip pa akong possibleng may sapi siya dahil sigurado akong wala sa bokabularyo niya ang umakto ng gano’n.He’s a cold, heartless, and arrogant surgeon — the kind of man who looks at you like you're just another case to fix, not a person to care about.“Argh!” pakunwaring napasabunot ako sa buhok ko saka pabagsak na umupo sa sofa.“Para kang timang sa ginagawa mo,” sabat ni Ace habang busy sa katitipa sa cellphone niya. “Malay mo, gano’n talaga siya. Caring at concern sa’yo.”Seriously?“You know very well na hindi siya gano’n. Most people define him as suplado, mayabang, at self-centered billionaire. Impossible namang nagbago siya overnight.”Huminto si Ace sa pagcecellphone saka napa-cross arms na bumaling sakin. “That’s how some people see him. Pero may proof ba sila na gano’n talaga si Doc Villaruel?
Third Person POV"Bakit kasi hindi niyo man lang inawat ang kag-gahan ko?" Pabagsak na napaupo si Luna kaharap ni Ace. Nandito sila ngayon sa kusina para mag-agahan. Matapos maalala ni Luna ang kahihiyang nagawa niya kagabi, halos hindi na siya mapakali at kanina pa nangungulit kay Ace."Naku, kung alam mo lang. Sinubukan din naman namin," sagot naman ng isa. "Inumin mo na 'to para maibsan ‘yang hangover mo," inilapit sa kanya ni Ace ang tasa na may lamang turmeric tea."Ano pa'ng mukhang ihaharap ko sa lalaking 'yon?" naihilamos nito ang mga palad sa mukha."Edi ang mukha mong maganda, tch." napairap ang assistant niya sabay inom sa kape. "Ace naman e. Sana sinundo mo na lang ako kahapon. Ba't mo ba hinayaan na siya pa ang magsundo sakin?" "G-ga! Ilang beses ka naming tinawagan kahapon pero ayaw mo namang sagutin. At saka, hindi kami ang nag-utos kay Doc Villaruel na sunduin ka." Nanlulumong naiumpog niya ang noo sa ibabaw ng mesa, sabay atungal ng inis at pagkadismaya—parang gus
Third Person POVNAGISING si Luna sa hilong-hilo niyang ulirat. Napahawak siya sa kanyang sentido dahil pakiramdam niyang parang may nakaipit na unan sa loob ng kanyang ulo at paulit-ulit itong binabangga sa pader. "Aray..." mahina niyang daing nang mapabangon siya. Iginala niya ang paningin at napagtantong nandito siya ngayon sa kwarto ng tinutuluyan niyang resthouse na pagmamay-ari ng manager niya."Cheska?" Tawag niya dito saka napapikit nang mariin.Ilang segundo pa bago bumukas ang pinto at iniluwa nito si Ace, yung personal assistant niya."Oh? Kumusta ang hangover?" Nakahalukipkip ito hahang naglalakad papunta sa gawi niya. "Sige, inom pa. Kulang pa 'yang hangover mo," Inis na binalingan siya ni Luna saka napairap. Masama na nga ang gising niya, tapos dadagdag pa ang isang 'to?Personal assistant niya si Ace pero isa din ito sa mga matatalik niyang kaibigan. Naging kaklase niya ito simula noong highschool, kasama si Sofia. Noong dumating yung time na paunti-unti silang sumi
Third Person POV MAINIT pa ang ilaw sa operating room nang tuluyang humugot si Damon ng huling tahi. Pinilit niyang hindi ipahalata ang pagod habang marahan niyang iniaabot ang ginamit na surgical tools sa nurse. Sa loob ng mahigit isang oras at kalahati, hindi tumigil ang kamay niya sa pag-opera sa lalaking naaksidente at nagtamo ng malalang pinsala sa ulo. Tahimik ang buong team habang binabantayan ang bawat galaw niya. “The Patient is stable. Let’s prepare for transfer.” Isa-isang tinanggal ni Damon ang mga suot niya. Unang inalis ang guwantes—kulubot at mamasa-masa na ang balat ng mga daliri niya sa loob nito. Sumunod ang surgical gown na tinulungan pang hilahin ng isang surgical technician mula sa likod. Ramdam niyang basang-basa ang puting scrub suit niya sa ilalim, sa pinaghalong pawis at init. Sa huli, dahan-dahan niyang hinubad ang face mask at surgical cap, na para bang kasabay niyang inaalis ang bigat sa balikat. Paglabas niya sa operating room, agad siyang sinalubon