Nanatili si Raiver sa condo nya ng buong maghapon. Walang ibang ginawa kundi ang sulitin ang sarili sa pagtulog na hindi nagawa kagabi dala ng puyat. Wala rin sya sa mood na lumabas kaya pinagkasya nalang ang sarili sa panonood ng sports. Naghanda ng sariling pagkain. Tanging pancake lang at black coffee pang tanggal ng hang- over dahil sa labis na inom kagabi. Dala ang hinandang pagkain na nagtungo sa sala at naupo sa harapan ng malaking t.v na sinet nya sa sports channel. Dinampot ang cellphone at nag browse sandali bago tinatamad na muling ibinalik ito sa ibabaw ng lamesita at itinutok ang mga mata sa t.v. Nasa ganon syang posisyon ng mag ring ang phone. Dinampot ang cellphone at tiningnan ang caller si Drake.
"Hello!" si Raiver.
"Oh, hi, bro. How was your night?" ganting tanong ng nasa kabilang linya.
"Fine" patamad nyang sagot dito.
"Nasan ka ba? Gusto mo labas ulit tayo mamaya? May alam akong bagong lugar at tiyak na magugustuhan mo ron." masayang pag babalita nito.
"Iyon lang ba ang itinawag mo?" naghihikab nyang sabi rito. Sabay takip ng palad sa bibig. Medyo antok pa sya.
"Hindi naman. Si Jake kasi ang aga nambulabog he asked me to check you if you got home last night." he chuckled
"Alam mo naman 'yon madaling magulat baka kung kaninong bahay ka na naman napunta."
"By the way, you really dont have a plan to go out tonight? I told you. It is a good place."
"Pass muna ako, bro, I need to go home. My father told me so. I dont know whats the important matters, but I need to look for it." sabi nya. Ibinagsak ang sarili at isinandal sa sofa ang likod saka tumingala.
"Hmnn.. Im sure sisermunan ka na naman." he heard him chuckle again.
"As usual, may bago pa ba?" iiling- iling na sagot nya.
"Tsk.. tsk... good luck nalang, bro. Sana di ka ma sabon." at tumawa pa ito ng pagkalakas lakas sa kabilang linya. Bahagya nyang nailayo ang cellphone sa harapan nya sa inis rito. Walang sabi sabing pinatayan nya ito.
Matapos kumain tinungo nya ang banyo at agad naglinis ng katawan bago muling padapang nahiga at natulog. maya maya pa naman ang punta nya sa bahay nila. Anyway, sanay na rin naman ang mga itong napag hihintay nya sa tuwing uuwi sya. Bihira rin naman syang umuwi kung hindi rin lang naman kailangan na gaya ngayon.
Kung hindi lang importante ang sasabihin ng ama. Malamang nasa gimikan na naman sya nito. Baka nga mangungulit na naman ito sa kanya na magseryoso na sa bussiness nila. Bakit pa?, nariyan rin naman si Rainier para makatulong nya pansamantala. Ito ang kanyang kapatid sa labas at hindi rin nagkakalayo ang edad nila. Na disgrasya ng ama nya ang ina nito noon pero inako pa rin ang pagiging ama rito.
Pinag- aral at ibinigay ang lahat ng kailangan nito hanggang sa makatapos at ngayon nga ay syang katulong ng ama pansamantala sa pamamalakad habang hindi pa sya handa sa pamamalakad rito. Alam naman nyang gawin man nya ang tungkulin o hindi ay sya pa rin ang mamahala nito sa tamang panahon dahil sya lang naman ang lehitimong anak.
Nakatulog si Raiver at sa malas ay hindi napansin ang oras. Nagising sya 6:25 na ng gabi. Bigla syang napabalikwas ng bangon sa kama ng maalala ang dinner sa bahay nila.
"Shit!" bulalas nya ng makita ang oras. Dinampot nya ang cellphone at nakita ang ilang text message's at miscall's mula sa ama.
"Where are you?"
"Don't be late, the dinner is set at exactly 7:00pm."
"Don't make us to wait again."
"Fuck! Fuck! Fuck!" inis na bulong nya at sinabayan pa ng hampas ng palad sa kanyang sariling ulo at inis na sinabunutan ang maikling buhok.
Dali- dali syang nagbihis. It almost half an hour to take a ride since it was a rush hour before he could reach their mansion. He doesn't bother to take a shower.
He grab the car key and his cellphone over the table and rushing out of his unit.
Halos pukpukin na nya ang busina na kanyang kotse sa sobrang inis nya ng maipit pa sa gitna ng trapik.
'Pag minalas malas ka nga naman oh.' Inis na bulong nya sa sarili. Ilang minuto pa syang naipit sa trapik bago muling umusad. He speed up more para madaling maka abot sa mansyon. Sigurado namang masasabon na naman sya nito. Tiyak na naroon na ang lahat liban sa kanya.
Agad na bumukas ang malaking gate ng mansyon ng dumating sya. Mabilis syang lumabas sa kanyang kotse matapos ibigay sa kanilang driver- bodyguard ang susi ng kotse upang ito na ang mag park ng maayos. Agad na tumango ang guard at inayos ang sasakyan na nasa drive way.
Mabibilis ang mga hakbang na pumasok sa loob ang binata at dumiretso sa dinning room ng walang mapansing mga tao sa living room.
Lahat ng mga matang naroon ay natuon sa kanya ng bumungad sya sa komedor. He's right, sya na nga lang talaga ang kulang. Walang emosyong nakatuon ang tingin ng ama sa kanya. Mukhang tapos na rin ang mga itong kumain. Dahil halos wala ng laman ang mga platong nasa harapan ng mga ito.
Si Rainier na nasa kabilang side ng lamesa ay walang kibo at seryoso. Si Randel naman ay bahagyang tumango sa kanya as a sign of welcome and respect . Adopted child ito ng ama nya.
Nasa kanan nito naka upo ang bagong kinakasama na si tita Estella. Ilang taon na rin buhat ng muling mag asawa ang daddy nya sa kanyang tita Estella na dating first love ng ama.
She nod and great to him.
"Hi, Raiver. You're here."
"Sit and eat first. You look pale, maybe you haven't eat yet ."
"You're late. Busy with something.... again?" said his father. He's still looking at him just like he want to hear his answer.
"I'm really sorry for being late. I'm asleep, so I didn't know what time is it. I didn't mean to wait you long." he takes a sit and start to serve himself and eat without looking all of them .
"What an excuse." naiiling na sabi ng don.
"It's up on you if you will believe in me. If not, well I'm sorry." he said while continuing to eat. He doesn't care if they believe or not. He's not expecting too, either. He's not the type of man that needs to explain everything just to make them believe.
Ipinag kibit- balikat lang nya ang sinabi.
"No one said that they are not believe in you, young man." said tita Estella she still have a smile on her face. A smile that you can feel your comfort, that's why his father love her. "Ofcourse I believe, and you don't need to explain."
Sa lahat naman ng kanyang kapamilya ito lang ang tanging malapit na naka uunawa sa kanya. The rest, kanya kanya na.
"Again, Estella?" baling ng ama sa babae. Nakakunot ang noo. At habang pailing- iling. "Stop pampering him."
"I'm not pampering him, darling. he's not young anymore. He knows that, why don't you just give him a little more time to think." depensa ng babae.
"He has a lot of time, but he's still dont bother to think."sabi ng ama na nakatingin sa kanya. "And when is that time comes?" dagdag pa nito.
"Gregorio, will you please let him finish his food, or else he loose his appetite. Look at him, he look's like no one's taking care of him." he then stop his thoughts when he heared her call him in real name and not an endearment, means, shes mad. He can help but smirk on his face plaster. Then she look at him. "He looks pale and..." sandaling nag isip ang babae "parang pumayat ka ata." sabi habang tumatango- tango.
"I think he needs a woman who will taking care of him... for good." ani Randel na nakangiti habang patango- tango.
Napa ubo sya at muntik pang mabilaukan sa sinabi nito. Agad na dinampot ang baso at uminom. He then clear his throats.
"Yes, maybe you're right." nakangiti ring sabi ng babae. "Para hindi naman sya magmukhang malnourished kung may mag aalaga na sa kanya."
'Oh! Am i look like that?' bulong nya sa isip. What a pity for him, mapagkamalan ka ba namang malnourished. 'Maayos naman ang katawan ko ah, alaga to sa gym ah.' Depensa pa ng isip nya but he remain silent. Baka lalo pa sya masermunan at kung saan pa mapunta.
Kumuha sya ng tissue at nagpunas ng bibig. He slightly push his plate, he's finish to eat. He just want to hear his father's important announcement as what they told and want to leave.
"He has a lot of women, maybe, he has the one then." ani don Gregorio.
"Have you, iho?" si Estella.
"I don't have, and stop this nonsense." sabi nya.
"Nonsense, huh!" sabi ng ama.
"When do you want to settle your relationship, huh." said his father.
"I don't have a girl, yet." he answered.
"So, you're just playing with a girl, huh?" Don Gregorio
"Look who's talking." he murmured.
"What?"
"Nothing" I said.
He's being irritated,
'Ano ba naman kasi ang napaka importanteng bagay na sasabihin nito at hindi pa sabihin.'
"You're up?" ani Estella.
"Yes, anyway, what is this important dinner, for?" he doesn't want to stay longer.
He saw that everyone look at each other then to him. He felt little nervous. 'Why they are all looking at me? What is it all about?' I thought.
His father sigh deeply before he speak again.
"WHAT?" malakas nyang bulalas na um- echo pa sa apat na sulok ng kwartong iyon. Kasabay nitong napatayo pa sya sa pagkagulat sa sinabi nito. 'Is this a joke? No, he can't be.' he thought. This can't be real. "Are you kidding, dad?" sabi nya kahit pa alam naman nyang seryoso ito. Gusto pa rin nyang maging sigurado. Maaring nagkamali lang ito. Tumingin sya sa iba pang mga kasamang naroon. Tahimik lang ang mga ito at walang sinumang nagtangkang umimik sa mga narinig. Lumingon sya kay Estella baka sakaling ito ang makatulong sa kanya, pero nagkibit balikat lang, na para bang sinasabing wala ng magagawa at iyon na yon. "Dad, tell me, it is just a joke. Thats can't be true." "Maybe, there's another option for him, dad?" said Randel. Seryoso rin ito
Raiver got another bottle of wine and drink this without using any cup. He straightly drink from the opened bottle while sitting at the corner of the room. His friends are busy drinking and dancing while the other is in private rooms doing their fucking businesses. He's busy on thinking to where he can find the girl who will agreed to carry his baby and got marriage . It is not an easy task for him but he didn't understand why his father doing this to him. He's against to this, but he doesn't want the position goes to Rainier. So, he had no choice, just he need to do what he said.SECOND POV"OH, ano, kumusta ang gabi mo?" sabi ng baklang kaibigan ni Sarah ng lumapit sya sa counter at kumuha ng order na alak. "As usual, wala pa ring pag babago, Che. Ang hirap nga eh, di ko na alam kung anong diskarte pa kaya ang gagawin ko par
It feels so magical for both of them while their kissing. As for Raiver, all the girl was the same for him but this time, this girl was something different from all of them. It is funny, but he turned on to her when he first set his eyes on her. And he had this feeling that he needs to know her more, wanting more. He was very intrigue to this girl after he look at her eyes and he found that there is something behind those looks. Ofcourse he's aware that she's a prosty girl, but something back on his mind telling him to get closer to her, and comfort her. When this girl approached him earlier while his drinking, he felt his a*****l . At kanina pa nya pinipigil ang sariling angkinin ito. And now that their kissing t******y without any hesitation, he want her more deeply, he want to feel his inside her and he knows that he's feeling was only a lust, maybe tommorow after he had her, it will gone just like the other girl he had with.&
Hiyang hiya si Sarah sa kanyang sarili matapos makita ang lalaking mabilis na lumabas ng silid. 'Ano ka ba naman, pag kakataon mo na yon pinalampas mo pa.' nahihinayang na sermon nya sa sarili. 'Na turn off pa yata sa akin? Haisst!' napa iling sya sa sarili. Kung ano ba naman kasing pumasok sa isip nya at yung naroon na sya ay bigla pang gumana ang kanyang pagiging santa. 'Para sex lang nag pakipot ka pa. E ano naman kung nakuha ka nya? E di ba ikaw naman ang kusang sumama sa kanya?' mabilis nyang dinampot ang mga damit na ito pa ang pumulot sa sahig at mabilis na muling isinuot. Naka ramdam sya ng malaking hiya dahil matapos nyang nag pahalik at kitang kita pa naman nito kung paano na nag enjoy rin sya kanina. Tapos sa ganito lang pala mau uwi. Solve sana ang problema nya kahit lang naman sana para sa pambili ng gamot ng mga magulang nya. Napa buntong- hininga na napa iling sya. She look at her s
Para syang nanuno matapos ang narinig sa lalaki. Hindi nya sukat akalaing ito ang pabor na hinihingi nito. Tama nga ba ang narinig nya? Na anak ang gusto nito sa kanya? Paano naman nya ibibigay rito yon? At saka mahirap magpa migay ng anak. Hindi rin nya kilala ang lalaki paano naman sya papayag sa hiling nito sa kanya. Lumunok muna sya bago nakuha ang sariling salita. "I- iyan na ba ang pabor na sinasabi mo?" tila naninigurado nyang tanong. Hindi nya alam at mapag pasyahan kung papayag nga ba sya o hindi. Tila napaka hirap naman yata ng hiling nito sa kanya. Hindi biro ang gusto nito, pero paano kung dito naman naka salalay ang kanyang pagkaka taon para sa pangangailangan ng kanyang magulang? "Yes!" maikling tugon nito. Diretsong naka titig sa kanya na tila tinatantya ang kanyang reaksyon. Napalunok muna sya at hindi makuhang mag salita. "Pwede ko bang pag isipan muna?"
Walang imik na muli nitong ibinalik sa pag mamaneho ang atensyon. Kapwa sila tahimik at tila walang ni isa man sa kanila ang hustong mag salita hanggang sa sapitin nila ang harapan ng hospital. Matapos na mai park ng ang lalaki ang sasakyan, mabilis na binuksan ito ni Sarah. Parang kasing pakiramdam nya hirap na hirap syang maka hinga sa loob lalo nat katabi nya ang lalaki. May inilabas ito na naka lagay sa isang puting sobre, at inabot sa kanya. "Kunin mo na, baka kailanganin mo." sabi nya na bahagya lang itong lumingon. "Ayokong malalaman na bumalik ka muli sa club. Susunduin kita mamaya rito pasado alas kwatro, kaya dapat ready ka na non." "Sige" at mabilis na kinuha ang ina abot nito at isinilid sa kanyang shoulder bag. "Salamat!" sabi nya na hindi rin ngumiti at pormal lang. Tinalikuran na nya ito at akmang papasok na sa loob.
Dumaan muna si Sarah sa bangko upang ideposito ang ilang bahagi ng perang ibinigay sa kanya ng lalaki. Alam nyang hindi naman safe sa kanya ang palaging nasa kamay lang nya ito. Matapos makapag deposit agad nag tungo sa bilihan ng mga fresh fruits para sa ina. Ang ama nya wala pa ring malay dala ng pagiging comma nito. Nag papasalamat sya ng husto sa lalaking hindi man lang nya nakilala ang pangalan kahit na nga may kapalit ang ibinigay nito. Tanggap na nya sana nga lang hindi magalit ang mama nya sa ginawa nyang desisyon, hindi sya sigurado sa laman ng kasunduang sinasabi nito, ngunit kailangan naman nyang sumugal para sa kapakanan ng magulang. Wala naman silang sapat na pera dahil ang ilang ipon ng magulang niya ay naubos na rin at nagamit sa ilang gastusin nila. Wala syang kilalang kamag anak nila na maari nyang mahingian ng tulong pinansyal. Matapos maka pili ng mga bago at sariwang prutas, nag tungo naman sya
Mabilis na lumapit si Sarah ng bumukas ang pinto ng operating at lumabas isa isa ang mga taong nasa loob. "K- kumusta na ho dok ang papa ko?" kinakabahan nyang tanong. "Don't worry, iha. He's in good now. Successfull ang operasyon. But still unconscious pa sya, ililipat na lang sya para obserbahan pa." Medyo nabawasan ang kabang kanina pa nararamdaman at halos hindi na sya makahinga. "Maari na po ba syang mag kamalay?" "Hindi pa natin sigurado sa ngayon. Pero maayos ang operasyon so anytime pwede na syang magising. Obserbahan pa sya para mas masiguro nating walang ibang naging pinsala sa kanyang ibang bahagi." paliwanag ng doktor. "Salamat po sa inyong lahat." mangiyak ngiyak na sabi nya at bahagya pang tumango sa harapan nito. Nagsi labasan na rin ang iba pang ka
"Come on, baby, come to daddy!"Masayang sabi ni Raiver habang pinalalapit ang batang si Keith na kasalukuyan ng mabilis maglakad. Mag iisang taon na ito sa ikalawang araw kaya busy na naman sila sa pag hahanda para sa unang karawan nito. Isabay na rin ang pag papa binyag nila sa bata. "Da... da... da..." bungisngis na sabi nito habang pilit na lumalapit sa ama. Tuwang tuwa naman ang ama habang pinag mamasdan ang anak sa pag lalakad nito. Nadapa ang bata. Mabuti na lamang at may green grass ang paligid kaya hindi delikado rito na masugatan. "Oh, come on, get up. You can do it, baby." enganyong sabi ni Raiver. Dahan dahan muli na tumayo ang bata mula sa pag kakadapa at muling ipinag patuloy ang pag hakbang. He's laughing while looking to his dad and con
MARCO MANSION Masayang nag ka- kasiyahan ang lahat ng nasa loob ng Marco mansion. Halos lahat rin ng miyembro ng pamilya ay naroon at masasabing kumpleto na, dahil sa bawat presensya ng mga ito. Masayang nag iinuman, kainan at sayawan ang lahat. Espesyal na okasyon at araw ito ni don Gregorio Marco. Na dinaluhan ng mga kakilala, kaibigan at kasosyo sa negosyo. At masasabi niyang masaya at kuntento sya ngayon na nakita rin niyang kumpleto at maayos ang kanyang mga anak at apo. Naimbitahan rin nila si Lester na hindi naman nag pa- hindi. "Kumusta ka na?" tanong kay Lester ng kala- lapit lang na si Sarah. Kasalukuyang mag ka- kaharap ang mga lalaking Marco kasama sina Lester at Norman. "Okay lang naman. At sya nga pala, congrats." bati nito sa kanya na ikinataka niya. "Ha? Para saan na
Hapon na ng muling lumabas si Sarah bitbit ang kanyang anak. Wala si Raiver at hindi niya alam kung saan ito pumunta. Sinubukan na lang muna niya na ibaba ang anak sa sala upang maglaro. Medyo pa- padilim na rin sa labas at napansin niya na kailangan niyang maghanda ng para sa hapunan nila, since hindi naman sya makakabalik ng Batangas. Habang abala sya sa pag hahanap sa laman ng ref kung ano ang kanyang lulutuin ng biglang bumungad si Angela na kasama ang mga anak nito. "Hello?" malakas na sabi nito. "Hi baby!" at saka ito lumapit kay baby Keith at kinuha nito. Kasunod si Norman na hawak naman ang baby nila. Dumiretsong naupo naman ang batang si Vince. Lumabas si Sarah mula sa kusina. "Hello!" at mabilis na lumapit sa kanya si Angela habang kalong pa rin si baby Keith. "Kumusta? Atlast you're here." anito sabay beso sa kanya. "Tagal mong hindi nagpakita
Mariing napa pikit si Sarah sa sensasyong muli na namang nagigising sa kanyang katauhan na akala niya noon ay wala na. Na hindi na sya maa- apektuhan muli kung sakali man na magkita na naman sila ng ama ng anak niya. Ipinangako na niya sa sarili na titigilan na niya ang pagiging hibang niya na umasa na may damdamin rin ito sa kanya. Ayaw niyang umasa at muli na namang masaktan. Ang tanging nais lamang niya ay ang mabuhay ng maayos at malaya na kasama ang anak niya. Ngunit ano na naman itong nararamdaman niya at tila kayang kaya siyang tangayin ng mga bawat haplos ng lalaki. 'Mali! Hindi ko dapat sya hinahayaan na gawin ito sa akin.' piping bulong niya sa sarili. Muli niyang iminulat ang mga mata at pinilit na maging kaswal. Pinilit niyang mag salita na hindi gagaralgal ng tinig. "Please! Don't do this to me." anas ni Sarah na pilit pina
"May problema ba?" tanong agad ni Raiver sa dalaga pagka babang pagka baba pa lamang nito sa sasakyan. Habang ang bata at ang yaya naman ay naiwan sa loob ng kotse nito. "Nag alala lang kasi si Sarah sa anak niya kaya naki- usap sa akin na kung pwede sya na sumama rito para tingnan ang bata." ani Lester. "Ganoon ba? Sige, sumama na lang muna kayo sa taas." sabi naman ni Raiver at kinuha ang bata bago inutusan na lumabas ang yaya nito. Mabilis naman na napalapit si Sarah sa bata at kinuha ito mula kay Raiver. Walang imik na ini- lapit naman ni Raiver ang bata rito at lumapit sa guard ng building. Inabot rito ang susi ng kanyang kotse upang ito na ang syang mag park ng sasakyan. "Hindi na rin naman ako mag tatagal, aalis na rin ako. Hinatid ko lang itong si Sarah rito." si Lester. &nb
Maaga pa lamang kinabukasan ng agad ng tinawagan ni Sarah ang yaya ng kanyang anak. Halos hindi rin kasi sya nakatulog kagabi sa labis na pag- iisip sa anak. Hindi sya sanay na malayo sa kanya ang anak, dahil ngayon pa lang ito nawalay sa kanya at halos ika- balisa na niya. Agad niyang idinayal ang numero ng yaya. "Hello?" tinig mula sa kabilang linya. "Yes, yaya." "Ai, hello ma'am, good morning po. Ang aga nyo naman po yatang napatawag?" "Kumusta si Keith? Ayos lang ba sya? Hindi naman ba sya nag iyak kagabi? o baka naman-" hindi na niya natapos pa ang sasabihin dahil pinutol rin agad ito ng yaya. "Si ma'am naman, baka naman ma stress ka na niyan sa sobrang pag iisip. Ayos lang naman po, hindi naman sya umiyak kagabi. Nagkaroon lamang po sya ng s
"Really? I can't belive it! Oh my god, Sarah is mine, only mine." hindi maka paniwala na bulalas ni Raiver. Daig pa niya ang idinuyan sa alapaap sa sobrang saya sa nalaman. Natatawa naman ang kanyang mga kaharap habang pina panood ang hitsura niya na daig pa iyong nanalo sa sweepstakes. "I can't believe it. All along, Sarah is my wife. A real wife? Oh god! May karapatan pala talaga ako na bawiin sya?" hindi maka paniwala na sabi niya. "My god baby. Promise! Iba- balik ko agad si mommy rito. Mag ka- kasama sama rin tayo ng buo sa wakas. What a good fortune for me! Ang akala ko na talaga, hindi ko na sya mababawi ulit. Oh, thanks to god!" sabi niya sa nag u- umapaw na saya na sabi. Hindi niya ugali na mag- ala bata sa harapan ng mga ito pero matapos ang mga sinabi ng kanyang kapatid daig pa niya ang batang umiiyak n
"Oh!" hindi maka- paniwalang naka titig ang mga kaibigan ni Raiver sa mukha ng kanyang anak. Marahil sa nakikita ng mga ito ang napaka laking pag ka- kahawig ng mukha nila ng bata. "You didn't told to us na kamukhang- kamukha mo pala sya. Walang duda na sa iyo nga talaga ang bata." huma hangang bulalas ni Jake. "Para kayong pinag- biyak na bunga ah." "Bakit sino bang mag a- akala na papayag si Sarah na makasama ko rin ang anak ko?" saad naman ni Raiver. Kasalukuyan sila ngayon na nasa park at inila- labas ang bata. Sinadya niya talaga na tawagan ang mga kaibigan para naman may makasama sila sa pamamasyal ng araw na iyon. "Ba... ba... ba..." sabi ng batang kalong ni Raiver. Naka salpak rin sa maliit na bunganga nito ang kamao habang pilit na sinusupsop. "Hello, baby! Sana
Parang biglang nagbago ang ihip ng hangin sa pagitan nina Sarah at Lester matapos ng kanyang sinabi. Matagal na katahimikan ang namayani sa pagitan nilang dalawa habang magka harap. Hindi makapaniwala si Sarah sa narinig mula mismo kay Lester. 'Ano raw? Mahal niya ako? No. Nagkamali ka lang ng pandinig. Magkaibigan lang kayo at tinu- tulungan ka lamang niya. Walang malisya sa pagtulong niya sa iyo.' piping bulong ng kanyang isipan. Nanlalaki ang mga mata na sumulyap siya kay Lester. Hindi pa rin makapaniwala sa mga sinabi nito. "A- anong sinabi mo? Lester, huwag kang mag biro ng ganyan dahil hindi nakaka- tuwa. Wala rito si Raiver para umasta ka ng ganyan." puno ng kaba ang dibdib na sabi ni Sarah ng mga sandaling iyon. "Totoo ang mga sinabi ko sa iyo kanina.