LIKE
Nasagot ang tanong ko ng magsalita ang asawa ko. “Salamat sa pagtawag para sabihin na narito ang asawa ko,” hindi inaalis ang tingin sa akin na sabi nito. “Stand up, wife. It’s time to go home,” Naiyak na naman ako. Lalong sumama ang loob ko kay Mommy Nissa. “Laxus, pagpasensyahan mo na ang asawa mo kung hindi siya nakapagpaalam sa’yo na pupunta siya dito. Normal lang sa anak na babae ang namiss ang ina nila pagkatapos ng kasal,” nilapitan ako ni mommy Nissa para sana alalayan na tumayo, pero hindi pa ito nakakalapit sa akin ay binuhat na ako ni Laxus. Gusto kong magpumiglas at kalmutin ito. Pero naalala ko ang sinabi ni Mommy Nissa kanina. Kung magmamatigas ako at magpapadala sa galit ko, baka ikamatay ko iyon ng maaga. Mababalewala ang pangalawang buhay na mayro’n ako ngayon. Pinahid ko ang luha ko at pumikit nalang, hinayaan kong pangkuin ako nito. Pagdating sa labas nakita ko na maraming nagkalat na sasakyan at kalalakihang, armado sila at napakarami nila. ‘Delikado
(Kiray pov) Kinabukasan nag general cleaning ang lahat dahil darating daw si Tita Juliana para bisitahin kaming mag asawa ayon kay Manang Diday. Tumawag daw kasi ito para ipaalam na darating ito. Naalala ko no’ng kasal namin ni Laxus, halatang hindi ako nito gusto. Sigurado ako na kaunting maling kilos ko lang ay mapupuna ako nito kaya kailangan kong mag ingat sa kilos ko. “Manang Diday, ano ang mga ‘yan?” Takang tanong ko ng makita na nilalagyan nito ng likidong nakalagay sa maliit na botelya ang lahat ng plastic bottle ng mineral water na nakahanda sa kusina. “Ito ba? Para ito sa mga sikmura nating lahat. Pagkatapos kumain ay iinumin natin ito para sa kaligtasan nating lahat,” “Kaligtasan? Ano ‘yan parang vitamins po?” Nag-aalinlangan itong sumagot, “Parang gano’n na nga,” Lahat ng tauhan ni Laxus mapa-kasambahay o gwardiya ay binigyan nito, kahit ako ay binigyan din ni Manang Diday, nagbilin oa ito sa akin na inumin ko ito kapag kailangan. Hindi nagtagal may dumating n
“M-My King…kong, dumating ka na pala. A-ang aga mo naman yata umuwi ngayon. Akala ko ba gagabihin ka dahil nagkaro’n ng aberya ang isa sa negosyo mo?” Ito kasi ang sinabi sa akin ni Jigs ng tanungin ko ito. “Pero tamang-tama ang dating mo, katatapos lang magluto ni Tita, sumabay ka na sa amin maglunch,” Awtomatiko na lumayo ako dito ng magsalubong ang kilay nito. Maging si Tita Juliana ay kumunot ang noo. “Kingkong?” “A-ah… ‘yon po kasi ang tawag ko kay Laxus. Hay0p kasi siya—este, para siyang si Kingkong, dapat katakutan hehe,” namumutlang dugtong ko. Naku, nakalimutan ko na dapat tinatawag ko lang Kingkong si Laxus kapag kausap ko lang ang sarili ko. Ayaw ko naman kasi tawagin itong LOVE, BABE, o kung ano pang sweet endearments, hindi kasi bagay sa amin. Pagkatapos kong magpaliwanag ay lumayo agad ako kay Laxus na ngayon ay nakasunod ang mataman na tingin sa akin. Ewan ko ba. Pero simula no’ng bumalik ako galing kay mommy Nissa ay napansin kong madalas itong nakatingin sa
(Kiray pov) Isang linggo lang dapat si Tita Juliana mananatili dito sa bahay pero nagustuhan nito na magtagal pa kaya umabot ito ng isang buwan. Sa loob ng isang buwan ay wala kaming ginawa kundi ang kumain sa labas, magshopping, magluto, pumunta ng ibang bansa at kung ano-ano. Sinuot sa akin ni Tita Juliana ang isang mamahaling kwintas na binili nito sa Germany para sa akin. Nang makita nito na bagay ito sa akin ay ngumiti ito. “Bagay na bagay sa’yo, iha,” “Thank you po, Tita.” Kinuha ko ang binili kong scarf at binalot sa leeg nito. Nalaman ko kasi na pupunta ito sa Alaska next week. Sa pagkakaalam ko ay malamig do’n kaya ito ang binili ko. “Para po pala sa’yo, Tita. Naku pasensya na po, hindi niyo po ba nagustuhan?” Nakita ko kasi na hindi ito kumibo, nakatingin lang ito sa scarf na binili ko. “No, iha. Actually I love it. Nagulat lang ako dahil ito ang napili mong ibigay sa akin,” “Nabanggit niyo po kasi na pupunta kayo next week sa Alaska. Naisip ko kasi na hindi niyo na
(Kiray pov) Umikot ako sa harapan ng salamin. Narito kami ngayon nila Manang Diday kasama ang mga bodyguards ko sa isang mall para bumili ng susuotin ko. Pupunta kasi kami sa isang Live Auction sa darating na sabado. Excited ako dahil ito ang unang Auction na pupuntahan ko. Sa mga palabas ko lang ‘to napapanood noon pero ngayon ay makakapunta na ako. Pumili ako ng isang blue royal tube gown na sakto hanggang talampakan lang ang haba, blue 2 inches heel at white gloves, may pagka-cinderella color theme. Nang lumabas ako ng fitting room ay napatulala si Manang at ang mga bodyguards ko. Kahit ako din ay napatulala ng makita ang sarili ko sa salamin. Halos matulala ako sa gulat. Maganda na ako pero lalong lumitaw ang ganda ko sa suot ko ngayon. “Napakaganda mo, Madam.” Makapigil-hiningang puri sa akin ni Manang na bakas ang labis na pagkamangha sa mukha. “T-Thank you po.” Hindi ko namalayan na umiiyak na pala ako, kaya nag-aalalang nilapitan ako nito. “P-pasensya na. Masaya lang po
Dumilim ang mukha ni Laxus kaya napalunok ako sa takot. Nang humakbang ito palapit sa akin ay napaatras ako pero hindi ako kumurap… hindi ako nagpakita ng takot at matapang na hinarap siya. “Hindi ka Diyos para kumitil ng buhay. Pwede mo naman siya ipakulong para sa kasalanang nagawa niya sayo… hindi mo siya kailangan ipapatay—“ napaigik ako ng biglang higitin ni Laxus ang braso ko. “This is my punishment for those who tried to do nasty things behind my back. Don't pretend you don't know. You know it better than anyone because our families are in the same business!” Hindi ko alam kung anong business ang sinasabi nito kaya naumid ang dila ko. Isang maling sagot, baka makahalata ito na wala akong alam. Si mommy Nissa, hindi ko alam kung bakit ang dami niyang hindi sinasabi sa akin. Dapat wala siyang nililihim dahil dalawa kaming nagplano nito. Alam niya dapat ang risk sa ginagawa kong pagpapanggap. “Sa oras na patayin mo siya ay hinding-hindi na ako magpapakita sa oras na tumakas
(Kiray pov) Aksideneng nagkita kami ni Mariz sa sementeryo kagabi. Gusto ko sana na makipagkwentuhan pa dito pero biglang dumating sila Manang at Jigs, kailangan na daw namin umuwi kasi gabi na. Kaya nagkasundo nalang kami na magkita sa paborito namin kainan. “Rayana!” Kumaway ako kay Mariz ng makita ko ‘to. Sa pinakadulo kami umupo para hindi kami agad pansin sa mga kumakain. Sikat kasi si Rayana dito sa lugar namin dahil maganda ito. Kaya sa tuwing dumadayo ito ay halos pagkaguluhan ito ng mga kalalakihan. Nagulat si Mariz ng yakapin ko siya ng sobrang higpit, hindi na ako nakapagpigil, miss na miss ko na kasi ito. Nagulat ako ng paghiwalay ko rito ay umiiyak ito. “P-Pasensya na, Rayana,” pinahid nito ang luha at puno ng lungkot na tumingin sa akin. “N-naalala ko lang si Kiray… saka nakokonsensya din ako,” Nag-iwas ito ng tingin sa akin. “A-aamin ko sayo, no’ng nalaman kong nakaligtas ka at namatay si Kiray h-hindi ako natuwa. N-naitanong ko, b-bakit siya pa? B-bakit h
(Laxus King pov) Kumunot ang noo ko ng marinig ang sinabi ng bodyguard na inutusan kong bantayan ang asawa ko. Nasa hospital pala ito para maghatid ng pagkain para sa lalaking pinabugbog ko sa mga tauhan ko. Kaibigan? Pagak akong natawa. Hindi ko alam kung uto-uto ba ang babaeng ‘yon o sadyang tanga lang ito. Matatawag ba na kaibigan ang taong kakakilala mo lang ng isang araw? “Sabihin niyo sa akin kung saan siya pumupunta at kung sino-sino ang nakakausap niya. Wag niyong aalisin ang mga mata niyo sa kanya. Manmanan niyo ang bawat galaw niya at ireport sa akin.” Utos ko sa tauhan kong nagbabantay sa asawa ko. “Masusunod, Mr. King. Kami na ang bahala kay Madam!” Pagkababa ng tawag ay sumandal ako sa swivel chair ko. Nagtaka ako sa kinilos kagabi ng babaeng ‘yon. Noon ay wala naman itong pakialam sa kahit anong makita, pero kagabi ay nagalit ito at parang natakot pa. Kakaiba ang tingin nito sa akin, may galit, may pagkamuhi at tapang. Mukha itong palaban. Nakuha pa ako niton
(Saddie pov) Hinaplos ko ang sugat ni Morgan sa kilay habang nagpapasalamat sa diyos dahil ligtas ito. Buti nalang at hindi malubha ang tinamo nito. Kundi ay baka hindi lang gasgas ang natamo nitong mga sugat. Nang masiguro kong tulog na ito ay saka ako tumayo para kunin ang ointment na nireseta ng doktor para sa sugat nito. Pagkatapos lagyan ng ointment ang sugat nito ay kinumutan ko ito bago lumabas ng kwarto. “Masakit pa rin ba ang tiyan mo, iha?” Tanong ni mommy Kiray ng masalubong ko ito. May dala itong gatas para sa buntis. Dahil tulog si Morgan ay sa sala muna kami tumuloy. “Pasensya ka na sa nangyari, iha. Dapat ay nakinig ako kay Morgan. Hindi ka sana mawawalan ng malay kung sinunod ko ang sinabi ng anak ko.” Puno ng pagsisisi na sabi nito. Pagkalapag nito ng gatas ay hinawakan ko ang kamay nito. “Mommy, hindi mo kailangan humingi ng tawad, wala ka pong kasalanan. Ang totoo nga po ay nagpapasalamat ako dahil sinabi niyo sa akin. Dahil kung hindi ay baka hindi ko nalam
(Saddie pov) Halatang kinakabahan si Stephanie na makaharap si mama kaya hinawakan ko ito sa kamay. “Wag kang matakot, hindi nangangagat si mama.” Biro ko dito. Natawa ito ng bahagya. Pagkabukas ng pinto ay nakangiting sinalubong kami ni mama. Halatang nagulat pa si Stephanie dahil sa mainit na pagsalubong dito ng mama ko. “M-magandang hapon po, tita. P-para nga po pala sa inyo, herbal tea. Nalaman ko po kasi na kagagaling niyo lang sa sakit.” “Maraming salamat, iha. Nag abala ka pa. Halika maupo muna kayo ng kapatid mo.” Sumunod kami kay mama ng magpatiuna ito sa paglalakad. Habang naglalakad kami ay panay ang siko sa akin ni Stephanie. Halatang kabado pa rin ito na harapin ang mama ko. Hindi ko ito masisisi. Kasi kung ako ang nasa kalagayan nito ay baka gano’n din ako. Pagdating namin sa sala ay umupo kami. Naabutan pa nga namin na naglalaro ang mga stepbrother ko. Wala si tito ngayon dahil nasa trabaho ito kaya sila lang ang nasa bahay ngayon. “N-naku tita maraming s
“Hindi mo ba sasagutin?” Tanong ko kay Stephanie. Nandito kami ngayon sa isang restaurant at kumakain. Bigla nalang kasi ito nag alok na ililibri ako ng lunch. Gusto daw nito makabonding ako kahit minsan sa labas. Hindi na ako nagpasama kay mommy Kiray at mama dahil sinundo naman ako nito kanina sa bahay. Bumuntonghininga ito. Kanina pa kasi nagriring ang cellphone nito sa tawag nila papa at tita Letty. Mukhang hanggang ngayon ay wala itong balak makipag usap sa magulang nito. “Saddie, hindi kasi madaling gawin ‘yon. Hindi pa sa ngayon. Teka nga pala. Diba may lakad ka ngayon? Samahan na kita.” “Ah oo nga pala. Sigurado ka ba? Baka kasi mamaya makaistorbo ako sa pasok mo.” “Naku hindi. Day off ko ngayon. Saka naboboring ako sa inuupahan ko eh. Kaya sasamahan na kita.” Kinawit nito ang kamay sa braso ko. “May gwapo ba sa pupuntahan natin? Baka meron, single ako at pwedeng-pwede ireto.” “Lokoloko ka. May dadalawin lang ako. Saka may kukunin ako sa bahay.” Tingnan mo ‘tong bab
“Happy birthday, Mumu!” Natawa kami nila mommy ng sumimangot ito. Paano ay sinuprise namin ito gamit ang kids party. Eh wala kasi kaming ibang maisip ni mommy Kiray. Kaya ito ang naisip namin para maiba naman. “Happy birthday, Mumu… happy birthday, Mumu… happy birthday happy birthday… happy birthday to you!!!” Sabay naming kanta ni Mommy, habang sila daddy Laxus at Kirl ay natatawang umiiling sa gilid. “Hipan mo na ang kandila anak. Pero bago ‘yon ay mag wish ka muna.” “Mom!” “Oh bakit? Sasabihin mo na naman na hindi totoo ‘yon? Aba tingnan mo, nakapag asawa ka ng katulad ni Saddie dahil ‘yon anh wish mo noong bata ka. Hindi lang maganda ang naging asawa mo, mabait at mapagmahal pa. Kaya sige na, magwish ka na.” Pamimilit dito ng mommy nito. Napapailing nalang na sumunod ito. Wala din kasi kaming balak na tigilan ito. Nakangiting lumapit ako sa kanya at nilagay sa ulo niya ang birthday hat na may character pa ni Mickey mouse. “Ano ang winish mo, Mumu? Hindi naman
(Saddie pov) bumuntong hininga ako habang nakangalumbaba na nakatingin sa cake na ginawa ko. Dalawang aras na akong nagpapractice na gumawa ng cake pero hindi ako natututo. Sinunod ko naman ang mga binilin sa akin ni mommy Kiray. Tumatawang nilapitan ako ni mama. “Anak, isang linggo pa naman ang birthday ng asawa mo. May pitong araw ka pa para mag aral.” “Paano kung hindi pa rin masarap ang gawa ko?” Ngumuso ako ng tumawa ito. Nawawalan na kasi ako ng pag asa na sasarap ang gawa ko. “Masarap man ‘yan o hindi ang mahalaga anak ay nag effort ka. Sigurado ako na magugustuhan ni Morgan anuman ang ibigay mo sa kanya. Saka sa palagay ko ay wala na siyang hihilingin pa ngayon dahil dito.” Sabay himas nito sa nakaumbok kong tiyan. Napangiti ako. Tama si mama. Sigurado na kahit ano ang ibigay ko ay maa-appreciate ng asawa ko. Nandito ngayon si mama dahil wala si mommy Kiray para samahan ako. Saka gusto nito na maalagaan din ako habang buntis ako dahil nga maselan ako. Malaki na
(Saddie pov) Tumingin ako sa salamin. Medyo nahahalata na ang tiyan ko. Mag aapat na buwan na rin pala ang pinagbubuntis ko. Lumapit si Morgan sa akin at hinapit ako. “Are you ready?” “Medyo. Pero kinakabahan pa rin ako.” First time ko kasi na dadalo sa isang Business event na kasama si Morgan. Annual party kasi ng kumpanya kaya kinakailangan na dumalo ang mga King. Ayoko sanang sumama dahil hindi naman ako sanay na dumalo sa malaking pagtitipon na gaya no’n. Pero mapilit si Morgan. “Relax, my love. Isa ka na ngayong King kaya madalas na tayong pupunta sa mga event na kagaya nito ng magkasama. Don’t be nervous… nasa tabi mo lang ako. Saka wala namang kakain sa’yo do’n.” Tawang biro nito. Ngumuso ako. “Alam mo naman na hindi ako marunong makipag socialize.” Sagot ko rito. Naglakbay ang asul nitong mata sa kabuohan ko. Nakasuot kasi ako ngayon ng Peplum Blue dress na halos umabot sa talampakan ang haba. Kahit medyo bukol na ang tiyan ko ay napakaganda ko pa rin sa suot ko.
Nagulat si Morgan pagdating dahil sinabi ko dito na nagluto ako para sa kanya. “Niluto mo ang lahat ng ito?” Gulat na tanong nito. Nang tumango ako ay nag isang linya ang kilay nito. “Hindi ba sinabi ko na sayo na huwag mong pagurin ang sarili mo?” “Ngayon lang naman, Mumu. Matagal na rin kasi no’ng pinagluto kita kaya nagluto ako para sayo. Wag ka ng magalit please…” Sobrang saya ko kasi matapos mapanood ang interview rito. Kaya naisip ko na paglutuan ito. Kahit man lang dito ay makabawi ako sa ginawa nito. Malambing na yumakap ako rito at nagpapacute na tumingala rito. Nahihiya man akong magpacute dahil ang tanda ko na ay kailangan kong gawin. Epektib naman ang ginawa ko dahil bumuntonghininga ito at gumanti sa akin ng isang mahigpit na yakap. “May nangyari ba? You look happy…” puna nito ng mapansin na hindi mawala ang ngiti sa labi ko. “Kasi ano… napanood ko ‘yung interview sayo. Ikaw ha, hindi mo man lang sinabi sa akin na magpapa interview ka. Kung hindi pa nabanggit ng mo
Hindi pala madaling magbuntis. Noong una ay nagki-crave lang ako sa mga pagkain. Pero ngayon ay palagi na akong nahihilo at sumusuka tuwing umaga. Mabuti nalang at nandiyan sila mommy Kiray. Ito ang nagpapakalma kay Morgan at nagsasabi na normal lang ang pinagdadaanan ko. “Bye, my love. Babalik din ako asap. Kailangan ko lang i-close ang deal na ito for the company.” Tumingin si Morgan sa ina pagkatapos nitont humalik sa labi ko. “Mom, ikaw na muna ang bahala sa asawa ko. Pagkatapos ng meeting ko ay babalik agad ako.“ tumingin ito sa akin. “Ano ang gusto mong pasalubong pag uwi ko?” Ngumuso ako. Lahat kasi ng gusto ko ay nandito na sa bahay, mapa pagkain man ‘yan o kung ano. Wala na akong hahanapin pa. Palagi kasi nitong sinisiguro na makukuha ko ang lahat bg gusto ko. “Basta umuwi ka lang ng ligtas ay masaya na ako, Mumu. Ingat ka ha…. I love you!” “I love you more, my love. I’ll go ahead, mom!” Humalik din ito sa noo ng mommy nito bago tuluyang nagpaalam. Nakangiti naman na
(Saddie pov) “Sigurado ka ba iha sa gusto mo?” Hinimas ko ang tiyan ko bago tumango kay mommy. “Oho, mommy. Napag usapan na namin ito ni Morgan.” Sagot ko rito. Nandito kami ngayon sa isang obgyne clinic para magpacheck up. Ngayon kasi ang schedule ko para magpatingin sa doktor. Dapat si Morgan ang kasama ko pero nagkaroon ito ng mahalagang lakad kasama si daddy Laxus papunta ng Italy. Kaya si mommy Kiray ang kasama ko ngayon magpacheck up. Gusto ko sana ni Morgan na hindi sumama sa daddy nito dahil gustong-gusto nito na samahan ako magpacheck up pero pinigilan ko ito. Alam ko kasi ang responsibilidad nito bilang panganay na anak. Kailangan nitong tumulong sa pamilya nito pagdating sa pagpapatakbo ng mga negosyo. Saka may next time pa naman para sumama ito. Tumingin ako sa black and white na monitor kung nasaan ang imahe ng batang nasa sinapupunan ko. Napag usapan namin ni mommy Kiray kung kailan ko balak na magpa ultrasound. Pero wala sa plano namin ni Morgan na alamin a