199.

Natigil sa pag uusap ang dalawang lalaki nang bigla na lamang matumba ang isa nilang kasamahan. “Nari’yan na siya— ahhh!” Maging ang dalawa ay agad na natumba sa isang suntok lamang. Hindi na nagkaro’n ng pagkakataoan ang mga ito na makapagbigay ng babala sa grupo nila Ernesto.

“Tsk. Easy as pie.” Tumingala si Johnson sa bintana ng kwarto kung saan hinihinala ng binata na naro’n si Charlotte. “Wait for me, baby… I’m coming.” Walang makakapigil sa binata na kunin si Charlotte, maski ang sariling magulang pa nito.

Ilalaban niya ang dalaga maski maging kalaban pa ang pamilya nito.

Natigilan naman si Ernesto ng walang sumagot sa kanyang tawag. Imbis mabahala ang lalaki ay nagkibitbalikat lamang ito. Na-busy marahil ang mga kasama sa pagbabantay. Nasa trenta mahigit katao ang bantay na nasa labas. Kaya imposible na gano’n kadali na mapatumba ang mga ito nang hindi sila naalarma.

Nang pumasok si Sonnie ay tumayo si Ernesto at nagpaalam sa binata. “Sasaglit lang ako sa ibaba para sigu