Iba sila magselos… hahahaha.
Hindi maalis ang ngiti sa labi dulot ng labis na tuwa, ang kaligayan sa dibdib ni Charlotte ay walang pagsidlan, umaapaw sa ligaya ang kanyang puso. Ngayong araw ay kasal nila ni Johnson. Pinahid niya ang luha ng kusa itong tumulo. Hindi niya mapigil, gustong kumawala ng mga ito sa pisngi ni Charlotte dahil sa umaapaw na emosyon. ‘Charlotte, I love you!’ Mahinang natawa ang dalaga ng maalala ang malakas na sigaw ni Johnson para sa kanya sampong taon na ang nakakaraan. Sa isip niya noon ay hinding-hindi niya ito magugustuhan. Para sa kanya, mayabang, hambog, at makapal ang mukha ng binata. Walang pakundangan kung magsalita, hindi marunong mahiya at makapal ang mukha, iyon ang kanyang tingin sa binata. Kaya sa tuwing dumidikit ito ay agad siyang lumalayo, naiinis sa kadaldalan nito. Nang huminto ang bridal car sa labas ng simbahan ay parang batang umiiyak siya. Sa wakas, ang pagmamahal nila sa isa’t isa na tumagal ng taon ay mauuwi lahat sa masayang pagtatapos. “Charlotte
Katulad ni Charlotte, pareho silang lumuluha habang sinasabi ang vows nila para sa isa’t isa. “I do, father.” Kumikinang ang matang sagot ni Johnson, pigil ang kanyang emosyon subalit hindi ito mapigil. Minahal niya si Charlotte ng matagal na panahon, ni minsan ay hindi naalis ito sa kanyang puso. Natabunan man ang galit, hinanakit, ang kanyang pagmamahal, nanatili lamang iyon at hindi nawala. “You may kiss the bride!” Masigabong pumalakpak ang mga bisita. Ngunit bago itaas ni Johnson ang belo ni Charlotte, na ngayon ay kanya nang asawa, dinukot ng lalaki ang nasa kanyang bulsa. “J-Johnson,” lalo lamang bumalong ang luha ni Charlotte ng makita ang pamilyar na kwintas na hawak ni Johnson. Sinuot ng kanyang asawa ang kwintas sa kanyang leeg. “"I hid this, hoping that someday I can give it back to you." Tinaas ni Johnson ang belo, ang mata ay kumikislap sa kaligayahan. “Finally, it has been returned to its rightful owner, at ikaw iyon, baby.” Bumaba ang mukha ni Johnson at s
"This meeting is adjourned! Thank you everyone for the participation!" Tumayo si Johnson at agad na lumabas ng boards room, " Hernan, cancel all my appointments tomorrow and the next day. Aalis ako mamayang gabi, ikaw na ang bahalang magbigay ng alibi sa asawa ko." "Yes, boss!" Nakasaludo pang wika nito sa amo. "Wag kang mag alala, Mr. Darmilton, magaling ako pagdating sa pagdadahilan, maasahan mo ako ri'yan—" napaatras ito ng tingnan ni Johnson ng masama. Napalunok pa si Hernan sa takot. "Siguraduhin mo na hindi ako mapapahamak sa idadahilan mo sa asawa ko, kung ayaw mong balatan kita ng buhay!" Nang huling beses na utusan ito ni Johnson na magbigay ng alibi kay Charlotte, dahil pupunta siya ng Paris para bilhan ito ng mga alahas ay napahamak siya. Ang alibi ni Hernan ay nakipagkita siya sa isang babae. Oo, totoo iyon, pero hindi nilinaw ni Hernan na ang babaeng kinatagpo niya ay isang Jewelry owner, at matanda na ang babaeng iyon. Gusto lamang niyang kausapin ito upang ibenta
“HAPPY ANNIVERSARY, BABY!” Nakangiting tinanggap ni Charlotte ang bulaklak na inabot ng asawang si Johnson. “Baby?” Napatawa siya na may halong kilig, “matanda na tayo, Johnson, hindi na ako baby, noh,” aniya na kinikilig. Hinawakan ni Johnson ang kamay ng asawa at hinila sa gitna, kasabay ng pagtugtog ng sweet music ay sumayaw sila sa gitna. “Tsk. Kahit umabot ka pa ng isangdaang edad, ikaw pa rin ang nag iisang baby ko, Charlotte. Saka hindi tumatanda ang puso pagdating sa pag ibig… para sa akin, araw-araw kang maganda.” Hindi mapigilan ni Charlotte ang maging emosyonal. Matanda na silang dalawa ni Johnson, mga binata na ang kanilang triplets, pero hindi pa rin nagbabago ang kanyang asawa. “Shh, bakit ka umiiyak? Baka mamaya isipin ng mga anak natin na pinapaiyak kita.” Pinahid ni Johnson ang luha niya. Puno ng emosyon na tumitig ito sa kanyang mukha. “Napakaganda mo pa rin, Charlotte, wala kang kupas.” “Ayan, kaya ako naiiyak dahil hanggang ngayon ay binobola mo pa r
Dear mga readers! Maraming salamat nga po pala sa mga sumuporta sa mga stories nina… Xerxes & Apol🖤 Kairo & Alena🖤 Johnson & Charlotte🖤 Nagulat po ako dahil ang dami po palang naka-abang sa stories na ‘to. Dahil di’yan ay hindi ako magsasawa na dugtungan ito at magbigay ng iba’t ibang klase ng “Love Story” sa susunod pang chapters. Maraming salamat sa mga GEMS 💎 givers, dumarami na pala kayo! Marami din salamat sa mga “RATES” ninyo! Talagang nakakataba ng puso! Wag po kayo magulat kung paminsan-minsan ay isisingit ko sina Apol, Alena at Charlotte. Na-mimiss ko kasi ang ating nakaraang bida🥰 Salamat sa suporta✨♥️ Up next‼️ Abangan ang ‘Love Story’ nila Axel Helger at Serena Torres. Ating subaybayan kung paano nila matututunan na mahalin ang isa’t isa.
“SERENA, b-bakit mo kami iniwan, anak? B-Bakit?” Ang mata ng lahat ay nakapako kay Mrs. Torres, humahagulhol ito, katabi ang baldadong asawa na si Mr. Torres at ang anak na si Stacey. Nagluluksa sa pagkamatay ni Serena, gano’n din ang mga kamag anakan na naro’n, nagluluksa sa biglaang pagkamatay ng dalaga. “S-S-Serena… k-kung nasaan ka man, gabayan mo kaming lahat, lalong-lalo na si daddy, hinding-hindi ka namin makakalimutan, h-hindi mabubura ang mga masayang alala namin kasama ka.” Baldado man at hindi nakakagalaw, hindi naman mapigil ang pagdaloy ng luha sa mata ng ama ni Serene, sobra ang kanyang lungkot, pangungulila sa anak. “A-a-nak,” hirap na hirap na bigkas ni Mr. Torres na tanging labi lamang ang naigagalaw, hirap pa dahil na-stroke ito. Sa paggising ay wala nang maglalambing at yayakap sa kanya. Wala nang gigising sa kanya at maghahatid sa hardin para masikatan ng araw ang katawan upang siya ay sumigla. Wala na ang kanyang anak! At isipin lamang iyon ng matanda ay
Tahimik na sumisimsim si Apol ng tea sa kanilang hardin. Palaisipan sa ginang kung bakit may tama ng baril ang kanyang natagpuan na babae. Napahawak siya sa babae habang napapaisip. “Hmm, ang ganda niya… morena, makinis, batang-bata. Naalala ko tuloy bigla ng kabataan ko.” Naiwika ni Apol. Kinuha niya ang cellphone at sinagot ang tawag ng asawa. “Hello, hubby!” “Wife, I’m going home, hindi ako mapakali dahil sa ginawa mo!” Napabungisngis si Apol. “Hubby, natural na minsan ay magligtas, o tumulong tayo sa iba. Saka bakit ka naman sobra kung mag alala gayong nasa bahay lang naman ako dito sa isla. Bukod sa marami akong bantay ay napakataas ng security alert rito hindi katulad noon.” “You can’t blame me, wife. Hindi disgrasya ang nangyari sa babaeng niligtas mo. Malinaw na siya ay pinagtangkaan, kaya inaalala kita dahil baka mapano ka kapag wala ako sa tabi mo!” Muling napabungisngis si Apol sa tinuran ng asawa. Matanda na sila subalit grabe pa rin ito mag alala at magpakita
Pinahid ng dalaga ang luha at tumingin sa boses na pinanggalingan niyon. Napakurap siya ng ilang beses. Sa kanyang harapan ay mayro’ng napakatangkad na lalaki, mas matangkad pa ito sa fiance niyang si Joem, palagay niya ay sana 6’2 ang taas nito, napakagwapo din ng lalaki, malaki at matipuno din ang katawan. “S-Sir, w-wag kang magalit kay Ma’am Serena, ang mommy niyo po ang nagsabi na ipagamit ang kwarto ninyo sa kanya!” Humahangos na paliwanag ni Nimfa, kasunod nito ang among si Apol. “Axel, anak, bakit hindi ka nag abiso na darating ka, eh di sana ay napaghandaan kita ng makakain.” Kung alam lamang ni Apol na darating ang anak ay inilipat sana niya ng ibang kwarto ang dalaga. Ngayon ay uminit pa ang ulo ng anak. Hindi kasi gusto ni Axel na mayro’ng ibang tao sa kwarto nito, lalo na kung babae. “Alisin niyo ang babaeng iyan sa kwarto ko, gusto ko magpahinga.” ‘Gwapo nga pero masama naman pala ang ugali ng lalaking ‘to.’ Isip-isip ng dalaga. Katulad ng gusto ng lalaki ay nil
Nanghihinayang na napailing nalang si Skye. Nakakapanghinayang naman kasi talaga kung magiging ‘baklush’ si Adius. Bukod sa ubod ito ng yaman, ubod din ito ng gwapo, tapos gifted pa sa laki ng batútá—tapos lalaki din ang hanap. Kawawa naman si Tita Alena. Umaasa na magkakaapo kay Adius. Naghintay pa siya ng bente minuto bago umakyat sa kwarto nila. Pagdating niya sa kwarto ay nakita niya si Adius na nakahiga na. Mukhang tulog na yata. Pagkatapos niyang maligo ay lumabas siya ng nakaroba. Sinilip niya pa ang binata para siguraduhin na tulog na nga ito. Nang matapos siya mag-blower ay saka siya pumasok sa walking closet. Napansin niya agad na may nagbago. Bukod sa napalitan ang kulay ng mga cabinet, kapansin-pansin din ang dim red, blue and green light na ilaw sa loob. Patay sindi pa ito kaya naman feeling niya nasa loob siya ng club. Akala niya ay maghahatid lang ng mga pinamili sila tita Alena, pero mukhang pinapalitan nito ang lahat ng mga designs at ilaw dito. Kumu
Nag-isang linya ang kilay ni Adius. “You grabbed my crotch first —“ “So, kasalanan ko pa?! Saan ka nakakita ng minamasahe na hindi hinahawakan at pinipisil-pisil?!” Napatingala si Skye sa sobrang inis, “imamasahe na nga ang batútà mo, nagagalit ka pa?! Tinanong kita at sinagot mo pa nga ako na ULO ang unahin ko! Gagawin ko na nga ang gusto mo, balak mo pa akong balian ng braso!” Pinakita niya ang braso na may pasa. “Nakita mo na ang ginawa mo?! Sinaktan mo na nga ang braso ko, nakitaan mo pa ako! Sumusobra ka na!!!!” “Wait…” tinaas ng binata ang kamay upang patigilin si Skye sa walang tigil na pagsasalita. “Do you even listen to me while we’re in the kitchen?” Taas-noong sinagot ito ng dalaga. “Oo! Binibiro nga lang kita eh… kaso sineryoso mo ang biro ko—“ “After that, did you heard what I said?” Natigilan si Skye. Sa pagkakatanda niya… may sinasabi pa ito sa kanya pero nagmamadali siyang umalis ng kusina. “Ang sabi ko, imasahe mo ang ulo at likod ko, hindi ko sinab
“Tingnan mo ito, ate. Sigurado ako na bagay na bagay kay Skye ang roba na ‘to!” Lumapit si Apol kay Alena dala ang isang kulay pulang roba. “Hmm… tama ka.” Kinuha ito ni Alena at sinipat, “hindi ba masyado naman yata itong maiksi?” “Akala ko ba gusto mong magka-apo agad?” Sabat ni Charlotte na abala sa pagpili naman ng mga nighties. “Paano ka magkaka-apo agad kung hindi mo bibilhan ng revealing clothes ang future manugang mo. Saka basta si Ate Apol ang nagrekomenda, siguradong walang palpak!” “Sabagay… tama ka.” Narito ngayon ang tatlong ginang sa isang Mall. Tinawagan ni Alena ang dalawa upang magpasama at magpatulong na bilhan ng mga bagong gamit si Skye. “Ate!!!” Nagmamadaling lumapit muli si Apol kay Alena bitbit ang isang manipis at maliit na tela. “Mas maganda kung ito nalang ang bibilhin natin para kay Skye… sigurado na maglalaway si Adius sa kanya kapag nakitanh suot ito!” Sabay-sabay na bumaba sa kani-kanilang sasakyan ang tatlong ginang. Nang makita sila ng mga s
Kilala niya si Adius, hindi ito marunong magbiro. Ayaw niyang isipin na totoo ang sinabi nito. Pero paano kung totoo nga? Pagkatapos maghugas ng pinakainan, hindi muna siya umakyat ng kwarto. Katulad nitong nakaraan, inubos niya ng oras sa panonood ng tv. Bahala ng magka-eyebag, wag lang makasama si Adius ng gising sa kwart nila. Humikab siya… inaantok na siya. Pero dahil masyado pang maaga, nanood muna siya ng mga drama sa cellphone niya. At mayamaya ay inisa-isa niyang tingnan ang mg pictures ng kuya Jhake niya sa cellphone niya. Sakto naman na nakita niya ang mga pictures nila ni Adius noong engagement party nilang dalawa. Hindi niya maiwasan na mapangiti ng makita ang ramdom pictures nilang lahat, kasama ang pamilya nito. Habang tumatagal, lalo niyang nakikilala ang mommy ni Adius at mga tita nito. Mabubuti silang tao. Hindi niya kasi alam kung mabuti bang tao ang mga lalaki sa pamilya ni Adius. Karamihan kasi sa kanila ay mukhang hindi alam ang saling NGITI. Mukhang m
Dinala ni Skye ang lahat ng wedding dress na magustuhan niya sa fitting room. Mabuti nalang at hindi ito katulad ng fitting room sa mall na masisikip. Ang fitting room sa store na ito ay halos kasing laki ng kwarto nila ni Adius. Dahil kailangan ingatan ang mga wedding dress ay may dalawang babae na nag-assist sa kanya bukod pa kay Aimee. “Look at this wedding dress, Skye. Sa palagay ko bagay ito sayo.” Umiling siya. “Ayoko nito, maiipit ang boobs ko. Gusto ko ‘yung lalabas ang kasexyhan ko.” Pinakita niya kay Aimee ang gusto niyang isukat. Isang v-neck wedding dress. Sa baba at haba ng neck line, sigurado na lilitaw ang dibdib niya. Katamtaman lang ang laki ng dibdib niya. Hindi malaki, hindi rin naman maliit. Kumbaga, may ibubuga din naman ito kahit paano. Pagkatapos isukat, parehong napaawang ang labi ni Aimee at ng dalawang babae. Kuminang ang mata niya ng makita ang sariling repleksyon sa salamin. “A-ang ganda ko! Wahhh! Ang sexy ko din dito!” Nagmamadaling hinil
“You disappeared last night. Why?” Napalunok siya ng laway. “A-ah, ano kasi… b-biglang tumawag ang kaibigan ko, ang sabi nila, hinahanap daw ako ng kuya ko. T-tama nga, yun nga!” Nauutal na dahilan niya habang hindi makatingin ng diretso dito. “W-wag kang mag alala, nagpaalam naman ako kila tita,” “Exactly, Skye. Nagpaalam ka sa kanila, pero sa akin ‘hindi.” Turan ni Adius na ikinangiwi ng dalaga. “After you eat, prepare yourself. May pupuntahan tayo.” “Ha? Akala ko ba walang pasok ngayon sa office? Teka, sandali naman!” Nakangusong sinundan ng tingin ni Skye ang binata. “Tingnan mo ‘to, parang hindi nilapa ang labi ko kagabi ah. Bumalik na naman sa pagiging masungit.” Dahil wala siyang ganang kumain ay nagligpit na siya at naghugas. Pagkatapos maghugas ay naligo siya at nagbihis. Mukhang kailangan talaga na kasama siya sa lakad ni Adius dahil hindi siya iniwan nito. “Saan ba tayo pupunta?” Imbes sagutin ang tanong ni Skye, kinuha ni Adius ang earbuds at sinagot ang tum
“Kuya!!!” Parang bata na tumakbo siya palapit sa kuya niya ng makita ito. “Kuya, namiss kita ng sobra!” “N-n-namiss din ni Jhake si ate!” Parang bata na sinubsob niya ang mukha sa dibdib nito. Simula ng magtrabaho siya bilang secretary ni Adius ay dalawang beses nalang niya ito nadadalaw sa loob ng isang linggo. Hindi naman siya nag aalala masyado dahil may mga private nurse na inupahan ang binata para bantayan ang kapatid niya. Natransfer narin ito sa maganda at mas maayos na hospital kaya naman kampante siya na magagamot ito ng mas maayos. Kinuha niya ang maraming ubas na dala at mga bagong laruan. Masayang-masaya na yumakap ito sa kanya. “A-ang sabi ni Jhake s-salamat daw! T-the best talaga ang ate niya!” Ani nito sabay halik sa pisngi niya. Kinagat niya ang labi, sinubukan na hindi umiyak pero hindi niya nagawa. Kapag kaharap niya ito at kasama ay nagiging iyakin siya. Agad na binaling niya sa iba ang mukha para hindi nito makita ang luhaan niyang mukha. Sigurado kasi
“F-fiance mo si Miss Malason?” Nangatog si Jillian sa takot katulad ng kanyang ama. Nabigla si Skye ng lumuhod sa harapan nila ang mag ama. Wala na ang kanina na mapagmataas na awra ng dalawa, nasa mukha ng mga ito ang magkahalong pagkabigla, takot at pagmamakaawa. “H-humihingi kami ng tawad sa aming kapangahasan at kamangmangan. H-hindi namin alam na fiance mo pala siya!” “T-tama si daddy, Sir! Pa-patawarin mo sana kami!” Tumingala si Jillian at tumingin kay Skye ng nagmamakaawa. “Please, Miss Malason, pakiusap, patawarin mo kami!” Nang subukan na lumapit ni Jillian sa dalaga ay humarang si Adius sa kanya. “Don’t try to lay your dirty hand again on her skin. Baka mapatay kita!” Napasinghap si Skye ng tutukan ito ng baril ng binata sa ulo, maging ang mga bisitang naroon ay napasinghap sa gulat, maliban sa pamilya ng binata na hindi na nabigla sa ginawa nito. “A-adius…” kahit siya ay natakot, hindi man niya nakita ang mukha nito dahil nakatalikod ito at nakaharang sa kany
“Sigurado ka ba na peke ‘yan? May ebidensya ka?” Napaawang ang labi niya sa sinabi nito. “Ano? Pero humiram ka sa akin, sapat ng ebidensya ‘yon.” “Sa palagay mo maniniwala sila na humiram ako?” Mayabang na ngumisi ito at tiningnan siya mula ulo hanggang paa. “Alam ko ang background mo kaya imposibleng makabili ka ng mamahaling kwintas na katulad no’n. Isang limited edition na APL necklace na nagkakahalaga ng 65 Million? Sabihin mo nga sa akin, saan mo napulot ‘yon? Ninakaw mo? O baka naman may sugar daddy kang nagregalo sayo?” Alam ni Skye na masama ang ugali ng babaeng ito. Pero hindi niya inasahan na ganito katindi. “Ibalik mo nalang ang kwintas para matapos na ang usapang ito,” 65 million? Nanuyo ang lalamunan niya sa takot. Ngayon palang ay natatakot na siya kapag nalaman ni Adius na nawawala ang kwintas. Ngumisi lamang ito. “Hindi mo ako masagot? Siguro nga ay ninakaw mo! Magpasalamat ka nalang dahil binenta ko bago ka pa mahuli ng ninakawan mo! Subukan mo pang habulin