"Magbihis ka na," aniya niya at uminom muli ng isang baso kaya nagmamadali akong tumungo sa kwarto sa closet, habang naghahanap ng masusuot ay bumukas ang pinto. "Are you done?" Tanong niya. "Not yet!" Malakas na sabi ko at kumuha ng pajamas at itim na sando dahil ayokong magbra ay itim na sando para hindi gaano pansin. Nang makapagbihis ay lumabas na ako ng closet nakita ko naman si Zai na may dalang baso ng tubig at inabot 'yon sa akin. "Thanks," wika ko. "Sure babe," malambing niyang sabi kaya pigil ngiti akong umiinom. Parang pati tubig tumatamis ah, sana all. After that I jumped on the bed and cover myself with comforter. "Are you cold?" Zai questioned while hopping in our bed. At dahil iisa lang ang kumot namin ay dumikit ang mainit niyang balat sa bandang tuhod ko kaya napalunok ako. "Goodnight." Nakangiting bati ko at nahihiyang tumalikod sa gawi niya habang yakap ko ang unan sa opposite side niya. "Goodnight, why are you so distant?" Tila inaantok niyang tanong.
After changing clothes, mas nauna siyang nagbihis kesa sa akin. Sinuyod kong muli ang suot niya ngunit nakagat ko ang ibabang labi at mabilis na nag-iwas tingin dahil masyadong fitted ang baggy jogging pants niyang gray. Tapos ay ang upper niya ay simpleng shirt lang na kulay puti dahilan para mas makita ang pinagmamalaki niya na braso at dibdib. "Come, let's go babe." Anyaya niya at kinuha ang kamay ko dahilan para makagat ko ang ibabang labi. First official date? Not bad, I'm excited dahil ito yung unang beses ko na lalabas kami at kami na mismo, ang saya. "Pwede ba tayong tumaas sa light house?" Itinuro ko ang tuktok nito dahil wala pa kami sa tuktok ay sobrang lakas na ng hangin, tinanaw niya 'yon habang hawak ang kamay ko. "You don't fear heights?" Tanong niya at muli akong nilingon dahilan para peke akong matawa. "Ako? Matatakot sa mataas?" Itinuro ko pa ang sarili at mayabang na tumawa. "Hindi." I answered. "You sure?" Sa tanong niya ay ngumiwi ako lalo. "Wala
"Kumain ka na," wika niya at ginupit ang dulo ng lobster tail at inilagay sa plato ko."Tatlo para I love you ulit," wika niya kaya parehas kaming natawa.Habang kumakain ay natigilan kami ng may tumawag sa amin kaya napalingon kami. "Mommy! Daddy! You didn't take me." Nakanguso si Sierah kaya naman ng tignan ko si Zai ay nakataas ang kilay nito."I bought you ice cream anak, sabi mo sosolohin ko muna ang mommy mo." Sagot ni Zai kaya mas natawa ako."E-Eh ubos na daddy dapat dalawa." Ipinakita pa nito ang dalawang daliri niya."Nagpumilit eh, dapat hindi mo sinabi ang location niyo sa kaniya." Natatawang sabi ni Kuya Luke."Okay lang, isasama na namin siya kuya. Saluhan mo na po kaya kami?" Anyaya ko."Sus, huwag na. Layas na." Itinaboy ni Zai si Kuya Luke kaya natawa kami ni Sierah pati si Kuya Luke ay natawa."Talaga 'to, ang kapal ng mukha mo. Nakiki-third wheel ka nga sa amin ni Mia noon ikaw pa mas nakakarami." Sa pagpapahiya ni Kuya Luke ay bumusangot si Zai."Ngayong kayo na, m
Dama ko ang lamig ng talim no'n. "Ako ang dapat nagtatanong niyan dahil pinasok mo kami, papaano ka nakapasok?" Kwestyon ko at pilit na tinatagan ang loob. Pinagdasal kong sana ay hindi lumabas si Sierah dahil base sa pagkakaalam ko ay alas tres na ng madaling araw."Nasaan si Zai Garcia?" Sa tanong niya ay alam ko na kung sino ang puntirya nito."Nakikita mo ba siya sa paligid? Papaano ka nakapasok?" Kwestyon ko at luminga sa buong paligid ngunit nakita ko ang bukas na veranda sa tapat ng sala namin."Kung wala kang silbe papatayin na kita—"Napalingon kami sa pinto ng malakas na para bang dinadamba 'yon, naka-lock 'yon at si Zai lang ang may kakayahan buksan 'yon dahil parehas kaming may room keys at room card."Sino 'yan?" Tanong niya sa akin at hinawakan ako sa braso habang nakatutok 'yon sa leeg ko."Malay ko, nakikita ko ba?" Sumbat ko.Nang bumukas 'yon ay ginawa akong hostage ng gagong ito. "Sino ka!" Malakas na sigaw nito at mas idiniin sa leeg ko ang kutsilyo.Nang makita si
"Let's get to bed babe," he stated and I almost shout when he carried me to bed na para bang mas magaan pa ako kay Sierah.Napalunok ako nang alisin niya ang top niya at nahiga sa tabi ko. "W-Why are you topless?" Tanong ko kinakabahan."I wore that in the hospital but I'm too tired to change," he reasoned out that made me swallowed hard yet I tried to remain calm.Nang akapin niya ako ay naramdaman ng balat ko kung gaano kainit ang balat niya dahil nga wala siyang suot na top na mas pipiliin ko kesa wala siyang suot sa bottom."Worried?" He asked."Huh? Saan naman?" Alanganin pa akong tumawa just to blow away the awkwardness."Because of this?" Niyuko niya ang sariling katawan kaya bahagyang namula ang mukha ko."Ayos lang," wika ko."Ganiyan ka matulog okay lang," wika ko."Buti hindi nagising si Sierah?" Tanong niya."Hindi, tulog mantika ang isang 'yon kahit may sunog ata tulog pa rin.." pagkwento ko sa kaniya."Really?""Oo, ilang gising muna bago magising." "Cute." Zai stated.
Nagbayad na ako sa counter dahil hindi ako natutuwa sa naririnig, Zai will not do that, hinding hindi niya magagawa 'yon. After that I carried all the box on my push cart so I could leave the mall but then nasa parking pa lang ako to wait the cab someone choked me. Hirap na hirap akong huminga ngunit malaki ang braso nito kaya wala akong nagawa kundi ibaon ang kuko ko sa kamay niyang nakahawak sa akin. Bahagyang lumuwag 'yon kaya nagawa kong titigan ang mukha niya. "You are his source, dadating ang panahon na—" nasapo ko ang bibig ng makita kong bumulagta yung lalake sa harap ko after receiving a shot in neck. Natitigan ko ang dalawang lalake na naka-itim at may takip ang mukha, I was about to scream for help dahil akala ko masama sila but then I heard them talk. "Mr.Garcia, she's now safe." S-Si Zai ba ang kausap nila? "I saw your mother earlier Mr.Garcia, but to our research hindi nila kasama ang lalakeng ito. Yes Mr.Garcia masusunod ihahatid namin siya sa inyo." Nang kuhani
Lauren's Point of View. Makanguso ako ngayon habang nakatingin kay Zai na tahimik na nagbabasa ng libro niya, galit ba siya sa akin? Dahil sa sinabi kong hate ko siya? Ang mga lalake talaga minsan ang komplikado rin. Dala-dala ko ang cup of coffee ay pasimple ko iyong inilagay sa harap ng mesa sa sala ngunit sinulyapan niya lang 'yon kaya naupo ako sa tabi niya. "Are you really mad?" Tanong ko at sinilip ang mukha niya ngunit sinulyapan niya lang ako. "Zai.." Pagtawag ko rito dahilan para lingunin niya ako at muling ibaling ang atensyon sa libro kaya ngumuso ako. "Ako yung galit kanina eh," reklamo ko. "Zai." Pagkalabit ko pa ngunit tumikhim lang siya at binasa pa out loud ang nasa libro na hindi ko naman gaano nauunawaan. "Nakakainis na ha," reklamo ko at siniko siya ngunit sumandal lang siya sa sofa at patuloy na nagbasa. "Zai." Gitil ko na at tinapik tapik siya sa braso ngunit huminga siya ng malalim at tatayo na ssna ngunit kumapit ako sa braso niya. "Fine sorry na
"Babe, Huwag mo akong halikan ng ganoon kung hindi ka pa handa." Umawang ang labi ko at nag-iwas tingin. "A-Anong tingin mo sa akin teenager?" Nauutal na sumbat ko. "Nope, I just remember how wild you were back then." Awtomatikong namula ang mukha ko sa sinabi niya gustuhin ko man siyang pakyuhin pero pinigilan ko ang sarili. "N-Nakakainis ka," sita ko. "Pag ako nainis sa'yo," wika ko pa. "Pero ngayon hindi na wild, shy type na—" "Zai!" Galit na sabi ko dahilan para sobra siyang matawa. "I'll get something to drink, nauhaw ako ng sobra." Natatawang sabi niya kaya sinipa ko siya pero hindi ko siya naabot kaya ngumuso ako. Ang bully. Nang bumalik siya ay dinalhan niya rin ako ng maiinom kaya naman nagpasalamat ako at uminom na. "I'll be back at the hospital later babe." Paalam niya. "Okay babe," ngising sagot ko. "Okay." Natatawang tugon niya at lumapit sa vanity at may inabot sa drawer. "Why does lips dried fast when being licked by yourself, pero pag iba na yung
=Elvira’s Point Of View= Pinanood ko ang likuran ni Zian habang nasa tenga ko ang telepono, naghihintay ng kasunod na kataga na bibitiwan nito. “I asked you… Nicely, before…” marahan na sabi ng boses sa kabilang linya nababahiran ng pagkadismaya ang tono, “Leave my son alone…” Gumunaw ang mundo ko sa nakikiusap na tono sa kabilang linya. It was his dad, Zian’s dad. No other than Zai Garcia. Huminga ako ng malalim at mabilis na hinabol si Zian, bago pa man siya makalapit ay nahuli ko ang kanyang pulsuhan. Napahinto siya at lumingon ng may pagtataka. “H-Huwag na… I’ll handle this, Engr. Garcia. Thank you,” mahinahon kong sabi na ikinakunot ng kanyang noo. Tinitigan ako ni Zian, para bang sinusubukan niyang basahin ang dahilan sa likod ng bigla kong pagbabago ng isip. “Elle?” mahinang tawag niya, bahagyang kunot ang noo. Pinilit kong ngumiti ng tipid, kahit na ang bigat sa dibdib ko ay tila sasabog anumang oras. “Huwag na lang, Zian. Ako na ang bahala,” marahan
=Elvira’s Point Of View= A few days after that ruckus, I don’t have a choice but to wait for the confirmation of my lawyer. It was stressing me out, to the point that I couldn’t even sleep. While I was on standby on the site, Zian went into the small container office and gave me glances. “Didn’t know you’re still here,” he said before grabbing a bottle of water from the small fridge. Nang titigan ko siya ay tumaas ang kilay niya ng mapansin ang kabuohan ng mukha ko. “Did you even sleep? What the fuck. Didn’t know my fellow engineer was a panda.” Inirapan ko siya agad. Should I ask for his help? No… I can’t do that… “So—” “Don’t talk,” mariing sabi ko. “Well, Leon’s outside and looking for you. I said you weren’t here since I don’t know that you are here…” Tumaas ang kilay ko sa sinabi ni Zian. ‘Well, I’m glad he didn’t say I am here. I’m avoiding any contact with Leon. He’s a little obsessed and abusive.’ “Alright…” “Are you not going to go outside and cal
=Elvira’s Point Of View= Ngunit bago pa man makasagot muli ay napahinto ako sa pagtunog ng cellphone ko and it was Caleb. “Oh, the fiance’s calling. Are you not gonna answer him?” he asked, there was a hint of sarcasm on his voice and he watched me stare at my phone. Huminga ako ng malalim at sinagot ang tawag. “Caleb—” “I have a bad news,” sobrang hina ng boses ni Caleb sa kabilang linya. Nakakapagtaka naman dahil ano pa ba ang bad news na darating sa buhay ko? “What is it?” Narinig ko ang matunog na paghinga ni Caleb sa kabilang linya. “He’s here. I think he followed you back to the Philippines, Elle. He is here…” Labis na nangunot ang noo ko. He’s here? Sino? “Sino—” I was cut off when I heard a familiar voice on the other line. “Are you calling Elle? Tell her not to diss me. I’ll wait for her, here…” At ang tinig na ‘yon ay nagbigay kaba sa aking puso. ‘No way!’ “A-Ano— b-bakit siya nandito?” naguguluhang tanong ko, shit… “Just come here and take him out bef
=ELVIRA’S POINT OF VIEW= Tangina niya. Hindi ko na mabilang kung ilang beses ko siyang sinulyapan habang kausap niya yung Angela na ’yon. Mula sa ngisi niya, sa paglapit niya, sa paraan ng pagkakadantay ng kamay niya sa likod ng babae—lahat ng ’yon ay sinasadya. And he’s doing a damn good job pissing me off. Tinungga ko na lang yung laman ng baso ko. Mapakla. Masakit sa lalamunan. Pero mas okay na ‘to kesa makita pa siyang nakangiti ng gano’n sa ibang babae. Gago talaga ’yon. “Hey,” mahinang bati ni Caleb, sabay abot ng isang basong tubig. “You okay?” Hindi ko siya sinagot. Imbes ay pinanood ko si Zian habang tumatawa pa sa joke nung Angela. Halos mapamura na lang ako ulit. “Ano, umuusbong na naman feelings mo?” “Shut up,” iritadong bulong ko. “Eh mukha kang gusto mo nang lapitan at bunutan ng pilikmata si ate girl eh.” Napairap ako sabay harap kay Caleb. “Gago ka ba? Bakit ako magseselos? Hindi na kami, ‘di ba?” “Oo nga. Pero hindi naman ibig sabihin non, di
=Elvira’s Point of View= Babe. Nabingi ako sa narinig ko. At hindi ko alam kung dahil ba sa shock o dahil sa sakit na sumaksak sa dibdib ko. Pero tangina—sino ba ako para masaktan? Wala na kami. Matagal na. At sinabi ko na sa sarili ko na hindi ko siya hahayaang makita ang kahinaan ko ulit. So bakit ganito? Bakit parang may humigpit sa lalamunan ko? Tahimik akong pumikit ng ilang segundo, pilit nilulunok ang kung anumang bumara sa dibdib ko. Nang idilat ko ang mga mata ko, naroon pa rin siya—nakatayo, hawak ang telepono sa tenga niya, pero sa akin nakatingin. At putangina. Hindi ko alam kung imahinasyon ko lang, pero parang may kung anong kasiyahang dumaan sa mga mata niya nang makita ang reaksyon ko. Gago ka talaga, Ian Zachary Garcia. Kailangan kong makaalis. Kailangan kong lumabas bago pa niya makita ang epekto ng ginagawa niya sa akin. Pero bago ko pa magawa, naglakad siya papalapit—sobrang lapit, hanggang sa halos isang dangkal na lang
=Elvira’s Point of View= Hanggang ngayon, pakiramdam ko nasa loob pa rin ako ng conference room na ‘yon—kahit nasa sasakyan na ako, kahit si Caleb ay nagsasalita sa tabi ko, kahit patuloy na umaandar ang mundo sa labas. Dahil sa isang hawak lang. Isang titig lang. Tangina. Muling bumalik sa isip ko kung paano niya ako hinawakan—hindi mahigpit, pero sapat para pigilan ako. Hindi marahas, pero hindi rin malambing. Parang hindi niya alam kung dapat ba niya akong hayaang umalis o dapat ba niyang sabihin ang isang bagay na hindi ko maintindihan. Pinikit ko ang mga mata ko saglit at mariing napabuntong-hininga. “El, okay ka lang?” tanong ni Caleb, bahagyang binagalan ang pagmamaneho niya. Nagmulat ako ng mata at pilit ngumiti. “Yeah. Just tired.” Sinamaan niya ako ng tingin. “Tired or stressed?” Ngumuso ako. “Both.” “Because of your ex?” asar niyang tanong. Napairap ako. “Caleb, please.” “Nagtatanong lang naman, baka kasi—” “I’m fine,” madiin kong putol sa sasabih
=Elvira’s Point of View= Napapitlag ang daliri ko sa ibabaw ng keyboard. Hindi ko alam kung dapat ko bang buksan ang email o balewalain na lang. Pero kahit anong pilit kong huwag bigyang pansin, tila may sariling isip ang kamay ko at agad na tinap ang notification. From: Engr. Ian Zachary Garcia Subject: Design Revision Meeting - Urgent Elvira, We need to discuss the design revisions for the structural framework of the arena. The client has requested modifications that will affect the load distribution. The meeting is scheduled for tomorrow at 10 AM in the main conference room. Be there. • Garcia Wala man lang Regards o kahit anong pormalidad. Diretso. Walang emosyon. Walang bahid ng kung anong familiarity. Para bang… hindi niya ako dating kilala. Napalunok ako. Gusto kong matawa sa sarili ko. Ano ba kasing ini-expect ko? Na pagkatapos ng dalawang taon, magiging casual lang kami? Na babati siya ng Hey Elle, long time no see! at tatawanan namin ang lahat ng nakaraa
=Elvira’s Point of View= Nag-freeze ako. Sa pagitan ng sobrang tahimik na silid at ng dagundong ng pintig ng puso ko, hindi ko agad nagawang gumalaw. Nakatayo lang ako roon, hawak ang documents, habang nararamdaman ko ang malamig na presensyang nanggagaling kay Zian sa isang banda—at ang mainit na boses na pumuno sa silid mula sa likuran ko. Dahan-dahan akong huminga bago ko tuluyang nilingon ang nagsalita. At sa unang pagkakataon mula nang bumalik ako sa Pilipinas, nakita ko ulit si Caleb. Matangkad, nakasuot ng light gray button-down shirt, at relaxed ang postura. Pero ang unang sumalubong sa akin ay ang mga matang puno ng lambing, tila ba masayang-masaya siyang makita ako. “Elle.” Muling tawag niya, mas malambing ngayong mas malapit na siya. Saka niya inilagay ang kamay niya sa baywang ko, marahan akong inilapit sa kanya. “Kanina pa kita hinahanap. Bakit hindi ka nag-update?” Alam kong dapat akong sumagot. Pero hindi ko magawa. Hindi dahil sa tanong niy
=Elvira’s Point of View= You won’t lose, Elle. Pinanindigan ko ‘yon. For the rest of the inspection, I kept my composure. Wala akong pakialam kahit na naramdaman kong nasa peripheral vision ko si Ian Zachary Garcia, kahit na bawat utos niya sa site workers ay para bang may halong pwersang sinasadya niyang iparamdam sa akin. He didn’t talk to me again. And I sure as hell didn’t talk to him either. Pero sa bawat hakbang namin sa site, sa bawat pagkakataong napapalapit kami sa isa’t isa, ramdam ko ang presensya niya—sobrang dilim at lamig na parang sinusubukan niya akong lamunin. Tangina, gusto niya akong gibain? Hindi ako patitinag. Sa dulo ng walkthrough, tumigil kami sa isang elevated section ng site kung saan tanaw ang buong proyekto. Kasama namin ang clients at project director, nagdidiscuss ng final remarks. Ako naman, tahimik na nakatingin sa site, pilit na ine-enjoy ang tanawin para mawala ang bigat sa dibdib ko. But then, I felt it. A presence too close.