"Magbihis ka na," aniya niya at uminom muli ng isang baso kaya nagmamadali akong tumungo sa kwarto sa closet, habang naghahanap ng masusuot ay bumukas ang pinto. "Are you done?" Tanong niya. "Not yet!" Malakas na sabi ko at kumuha ng pajamas at itim na sando dahil ayokong magbra ay itim na sando para hindi gaano pansin. Nang makapagbihis ay lumabas na ako ng closet nakita ko naman si Zai na may dalang baso ng tubig at inabot 'yon sa akin. "Thanks," wika ko. "Sure babe," malambing niyang sabi kaya pigil ngiti akong umiinom. Parang pati tubig tumatamis ah, sana all. After that I jumped on the bed and cover myself with comforter. "Are you cold?" Zai questioned while hopping in our bed. At dahil iisa lang ang kumot namin ay dumikit ang mainit niyang balat sa bandang tuhod ko kaya napalunok ako. "Goodnight." Nakangiting bati ko at nahihiyang tumalikod sa gawi niya habang yakap ko ang unan sa opposite side niya. "Goodnight, why are you so distant?" Tila inaantok niyang tanong.
After changing clothes, mas nauna siyang nagbihis kesa sa akin. Sinuyod kong muli ang suot niya ngunit nakagat ko ang ibabang labi at mabilis na nag-iwas tingin dahil masyadong fitted ang baggy jogging pants niyang gray. Tapos ay ang upper niya ay simpleng shirt lang na kulay puti dahilan para mas makita ang pinagmamalaki niya na braso at dibdib. "Come, let's go babe." Anyaya niya at kinuha ang kamay ko dahilan para makagat ko ang ibabang labi. First official date? Not bad, I'm excited dahil ito yung unang beses ko na lalabas kami at kami na mismo, ang saya. "Pwede ba tayong tumaas sa light house?" Itinuro ko ang tuktok nito dahil wala pa kami sa tuktok ay sobrang lakas na ng hangin, tinanaw niya 'yon habang hawak ang kamay ko. "You don't fear heights?" Tanong niya at muli akong nilingon dahilan para peke akong matawa. "Ako? Matatakot sa mataas?" Itinuro ko pa ang sarili at mayabang na tumawa. "Hindi." I answered. "You sure?" Sa tanong niya ay ngumiwi ako lalo. "Wala
"Kumain ka na," wika niya at ginupit ang dulo ng lobster tail at inilagay sa plato ko."Tatlo para I love you ulit," wika niya kaya parehas kaming natawa.Habang kumakain ay natigilan kami ng may tumawag sa amin kaya napalingon kami. "Mommy! Daddy! You didn't take me." Nakanguso si Sierah kaya naman ng tignan ko si Zai ay nakataas ang kilay nito."I bought you ice cream anak, sabi mo sosolohin ko muna ang mommy mo." Sagot ni Zai kaya mas natawa ako."E-Eh ubos na daddy dapat dalawa." Ipinakita pa nito ang dalawang daliri niya."Nagpumilit eh, dapat hindi mo sinabi ang location niyo sa kaniya." Natatawang sabi ni Kuya Luke."Okay lang, isasama na namin siya kuya. Saluhan mo na po kaya kami?" Anyaya ko."Sus, huwag na. Layas na." Itinaboy ni Zai si Kuya Luke kaya natawa kami ni Sierah pati si Kuya Luke ay natawa."Talaga 'to, ang kapal ng mukha mo. Nakiki-third wheel ka nga sa amin ni Mia noon ikaw pa mas nakakarami." Sa pagpapahiya ni Kuya Luke ay bumusangot si Zai."Ngayong kayo na, m
Dama ko ang lamig ng talim no'n. "Ako ang dapat nagtatanong niyan dahil pinasok mo kami, papaano ka nakapasok?" Kwestyon ko at pilit na tinatagan ang loob. Pinagdasal kong sana ay hindi lumabas si Sierah dahil base sa pagkakaalam ko ay alas tres na ng madaling araw."Nasaan si Zai Garcia?" Sa tanong niya ay alam ko na kung sino ang puntirya nito."Nakikita mo ba siya sa paligid? Papaano ka nakapasok?" Kwestyon ko at luminga sa buong paligid ngunit nakita ko ang bukas na veranda sa tapat ng sala namin."Kung wala kang silbe papatayin na kita—"Napalingon kami sa pinto ng malakas na para bang dinadamba 'yon, naka-lock 'yon at si Zai lang ang may kakayahan buksan 'yon dahil parehas kaming may room keys at room card."Sino 'yan?" Tanong niya sa akin at hinawakan ako sa braso habang nakatutok 'yon sa leeg ko."Malay ko, nakikita ko ba?" Sumbat ko.Nang bumukas 'yon ay ginawa akong hostage ng gagong ito. "Sino ka!" Malakas na sigaw nito at mas idiniin sa leeg ko ang kutsilyo.Nang makita si
"Let's get to bed babe," he stated and I almost shout when he carried me to bed na para bang mas magaan pa ako kay Sierah.Napalunok ako nang alisin niya ang top niya at nahiga sa tabi ko. "W-Why are you topless?" Tanong ko kinakabahan."I wore that in the hospital but I'm too tired to change," he reasoned out that made me swallowed hard yet I tried to remain calm.Nang akapin niya ako ay naramdaman ng balat ko kung gaano kainit ang balat niya dahil nga wala siyang suot na top na mas pipiliin ko kesa wala siyang suot sa bottom."Worried?" He asked."Huh? Saan naman?" Alanganin pa akong tumawa just to blow away the awkwardness."Because of this?" Niyuko niya ang sariling katawan kaya bahagyang namula ang mukha ko."Ayos lang," wika ko."Ganiyan ka matulog okay lang," wika ko."Buti hindi nagising si Sierah?" Tanong niya."Hindi, tulog mantika ang isang 'yon kahit may sunog ata tulog pa rin.." pagkwento ko sa kaniya."Really?""Oo, ilang gising muna bago magising." "Cute." Zai stated.
Nagbayad na ako sa counter dahil hindi ako natutuwa sa naririnig, Zai will not do that, hinding hindi niya magagawa 'yon. After that I carried all the box on my push cart so I could leave the mall but then nasa parking pa lang ako to wait the cab someone choked me. Hirap na hirap akong huminga ngunit malaki ang braso nito kaya wala akong nagawa kundi ibaon ang kuko ko sa kamay niyang nakahawak sa akin. Bahagyang lumuwag 'yon kaya nagawa kong titigan ang mukha niya. "You are his source, dadating ang panahon na—" nasapo ko ang bibig ng makita kong bumulagta yung lalake sa harap ko after receiving a shot in neck. Natitigan ko ang dalawang lalake na naka-itim at may takip ang mukha, I was about to scream for help dahil akala ko masama sila but then I heard them talk. "Mr.Garcia, she's now safe." S-Si Zai ba ang kausap nila? "I saw your mother earlier Mr.Garcia, but to our research hindi nila kasama ang lalakeng ito. Yes Mr.Garcia masusunod ihahatid namin siya sa inyo." Nang kuhani
Lauren's Point of View. Makanguso ako ngayon habang nakatingin kay Zai na tahimik na nagbabasa ng libro niya, galit ba siya sa akin? Dahil sa sinabi kong hate ko siya? Ang mga lalake talaga minsan ang komplikado rin. Dala-dala ko ang cup of coffee ay pasimple ko iyong inilagay sa harap ng mesa sa sala ngunit sinulyapan niya lang 'yon kaya naupo ako sa tabi niya. "Are you really mad?" Tanong ko at sinilip ang mukha niya ngunit sinulyapan niya lang ako. "Zai.." Pagtawag ko rito dahilan para lingunin niya ako at muling ibaling ang atensyon sa libro kaya ngumuso ako. "Ako yung galit kanina eh," reklamo ko. "Zai." Pagkalabit ko pa ngunit tumikhim lang siya at binasa pa out loud ang nasa libro na hindi ko naman gaano nauunawaan. "Nakakainis na ha," reklamo ko at siniko siya ngunit sumandal lang siya sa sofa at patuloy na nagbasa. "Zai." Gitil ko na at tinapik tapik siya sa braso ngunit huminga siya ng malalim at tatayo na ssna ngunit kumapit ako sa braso niya. "Fine sorry na
"Babe, Huwag mo akong halikan ng ganoon kung hindi ka pa handa." Umawang ang labi ko at nag-iwas tingin. "A-Anong tingin mo sa akin teenager?" Nauutal na sumbat ko. "Nope, I just remember how wild you were back then." Awtomatikong namula ang mukha ko sa sinabi niya gustuhin ko man siyang pakyuhin pero pinigilan ko ang sarili. "N-Nakakainis ka," sita ko. "Pag ako nainis sa'yo," wika ko pa. "Pero ngayon hindi na wild, shy type na—" "Zai!" Galit na sabi ko dahilan para sobra siyang matawa. "I'll get something to drink, nauhaw ako ng sobra." Natatawang sabi niya kaya sinipa ko siya pero hindi ko siya naabot kaya ngumuso ako. Ang bully. Nang bumalik siya ay dinalhan niya rin ako ng maiinom kaya naman nagpasalamat ako at uminom na. "I'll be back at the hospital later babe." Paalam niya. "Okay babe," ngising sagot ko. "Okay." Natatawang tugon niya at lumapit sa vanity at may inabot sa drawer. "Why does lips dried fast when being licked by yourself, pero pag iba na yung
=ZIAN’S POINT OF VIEW= Pagkarating namin sa condo, hindi ko na inisip kung may makakakita sa akin habang buhat ko si Elvira. Mas importante siya kaysa sa kahit anong mapapansin ng iba. Binaba ko siya sa kama, pero hindi pa man ako nakakaupo nang lumayo siya sa akin. Niyakap niya ang sarili, nanginginig pa rin. “Elvira…” malalim akong huminga, pinipigilan ang sarili ko. “Sino? Sino ang kumuha sa’yo?” Hindi siya agad sumagot. Nakayuko lang siya, pilit na iniiwasan ang mga mata ko. “Elvira,” mas madiin kong tawag, pilit kong kinakalma ang boses ko. “Sinong gumawa nito sa’yo?” Nakita ko kung paano siya napalunok, kung paano siya bahagyang umatras sa kama na parang natatakot. Pero hindi siya sumagot. “Damn it, Elvira! Sabihin mo sa akin kung sino!” Sigaw ko, hindi na napigilan ang galit at takot ko. “Para mahuli ko, para masuklian ko ang ginawa nila sa’yo!” Sa halip na sumagot, napapikit siya at napailing. “Stop it,” mahina niyang sabi, halos hindi ko marinig.
=ZIAN’S POINT OF VIEW= “ELVIRA! ELVIRA!” Paulit-ulit kong isinisigaw ang pangalan niya, pero wala na. Naputol ang linya. Mabilis kong hinagilap ang susi ng sasakyan at halos patakbong lumabas ng condo. Wala akong pakialam kung sino ang mababangga ko. Putangina! May kumukuha sa kanya. At hindi ko alam kung saan sila pupunta. Habang nasa sasakyan, mabilis kong dinial ang isang numero sa phone. Hindi ako pwedeng maghintay lang. Hindi ako pwedeng walang gawin. “Trace a number for me. Now.” “Huh? Boss, anong number?” Binanggit ko ang number ni Elvira. Halos mabali ang daliri ko sa sobrang higpit ng hawak sa manibela. Damn it. Damn it! Biglang kumabog nang malakas ang dibdib ko. Kung anong ginawa ko sa kanya kanina, ngayon, mas matindi ang takot na nararamdaman ko. Dahil ngayon… Baka tuluyan ko na siyang mawala. =ELVIRA’S POINT OF VIEW= Ang bigat ng talukap ng mga mata ko, parang may bumabagsak na bakal sa katawan ko. Malamig ang paligid.
=Elvira’s Point Of View= “Now, tell me everything! What is it? Why did you point your gun at me?” mariing kwestyon ko sa kanya. Inabot niya sa akin ang cellphone at nasapo ang noo. “D-Does your father also borrow Clayn’s phone?” seryosong tanong ni Zian sa akin na ikinakunot ng noo ko. “Oo, bakit? A-Ano ba kasi—” “This phone is used by the founder to call someone, from below…” paliwanag ni Zian kaya umawang ang labi ko. “So it’s either you, Clayn, or your dad…” Naestatwa ako sa seryoso niyang inasik, tila tumigil ang daloy ng dugo ko. “A-Ano?” nauutal na tanong ko. “H-Hindi ko maintin—” “Naiintindihan mo. Ayaw mo lang intindihin,” mariing sabi niya kaya nanghihina akong napayuko at nasapo ang mukha. ‘Kailan pa?’ “K-Kung kaya mo pa matulog sa isang bubong kasama ako, go ahead, but if you can’t stay and breathe the same air, leave.” Ang malamig niyang boses ay labis na sinaktan ang puso ko. Pinilit ko tumayo, inabot ko ang bag ko na nasa sahig. “I-I can’t,” mahinang
=Elvira’s Point Of View= A few weeks later, napapansin ko kung gaano kaabala si Zian sa projects na hawak niya. Hindi ko naman masyadong nakakamusta ang tungkol sa napag-usapan namin noon dahil busy rin ako sa trabaho. Gumaganda na rin ang kita ko kahit papaano, tumataas ang sahod at higit sa lahat dumarami na ang projects na nahahawakan ko. Mapamaliit man o malaki. Ngunit tila mas nagtaka ako nang isang araw ay tila lumayo ang loob ni Zian sa akin. Pansin ko ang mga pag-iwas niya sa hawak ko, at ang pagdikit sa akin ay tila nabawasan. Anong mali? Anong meron? Isang gabi ay maganda ang tapos ng trabaho ko kung kaya’t naisipan kong ayain sana siya matulog sa bahay namin ngunit… “Sa inyo? Okay lang ba kung sa condo ko na lang?” tanong niya. “P-Pwede naman,” mahinahon na sagot ko, pilit na dinedeadma ang tila may pagkamalamig niyang tugon. Nakakapagtaka… “Hmm, okay. Let’s go?” tanong niya kaya matipid akong ngumiti at sumama sa kanya. Humawak ako sa braso niya nang m
=Third Person’s Point Of View= Makalipas ang ilan pang mga araw ay sinimulan ni Zian ang misyon hagilapin ang nasa likod ng lahat ng mga ‘yon. “Dad, don’t you have any clue at all? I might need your help at this,” Zian said while facing his dad. “Hindi ko malaman kung anong cover ba ang gamit ng tao na ‘yon anak, but I’ll try to help you. Bakit ba tila desidido ka pala?” mahabang sabi ni Zai na ama ni Zian. Hindi kaagad nakasagot si Zian sa kanyang ama. “Elle caught me, dad…” Four words and Zian’s father was stunned, “Nahuli ka saan? Pambababae o sa—” “The second one, dad.” “Damn it,” pabulong na asik ni Zai sa kanyang anak at tila saglit na natulala sa kawalan. Hindi naman umimik si Zian, alam niyang hindi pa talaga dapat malaman ni Elle ang tungkol sa mga bagay na iyon dahil wala pang kasiguraduhan. “H-Hindi ka naman niya iniwan? Nagalit ba?” sabi ni Zai. Mariing napapikit si Zian bago sumagot, “Hindi naman ako iniwan dad, p-pero gusto niyang itigil ko ang ginagaw
=ELVIRA’S POINT OF VIEW= Dahil sa naging usapan namin ni Zian, sinubukan kong unawain ang mga paratang niya. Alam kong mahirap pero susubukan ko dahil mahal ko siya. Pero sana ay mapanindigan niya ang mga winika sa akin dahil kung hindi, saan aabot ang relasyon namin? Sa mga sumunod na araw, sinubukan kong gawing normal ang lahat—kahit pa alam kong may bumabagabag sa isip ko. Kahit alam kong sa bawat titig ko kay Zian, may parte sa akin ang gustong itanong muli kung tama bang manatili ako sa kanya. Pero mahal ko siya. At sinabi ko sa sarili kong susubukan kong intindihin ang mundong ginagalawan niya. “Hon, gusto mong magbakasyon?” bigla niyang tanong habang nasa loob kami ng sasakyan pauwi mula sa site. Napatingin ako sa kanya. “Ha?” Ngumiti siya habang nakatingin sa daan. “Napansin kong stress ka na masyado. Lalo na sa trabaho… at sa akin,” natatawa niyang sabi. “Kaya naisip ko, maybe it’s time to take a break.” Napataas ang kilay ko. “Ikaw mismo ang nagyayaya ng bakas
ELVIRA’S POINT OF VIEW. A day later… Napahinto ako nang pagbaba ko ng kwarto sa bahay namin ay natanaw ko si Zian na halatang hinihintay ako. ‘Handa na ba siyang makausap ako? Hindi ko na rin alam…’ “E-Elle,” mahinang tawag niya sa pangalan ko. “Mm?” tugon ko. “Let’s talk, please?” malumanay ang kanyang boses at may bahid ng pakikiusap. “Sa taas,” mahinang sabi ko at umakyat pabalik. Pagkapasok sa kwarto ko ay hinarap ko siya. Ngunit napahinto ako nang lumuhod siya sa harap ko. “Z-Zian?” “I’m not a normal person, Elle. I-I swear to God, I am not a normal person. I am different,” paliwanag niya. “Hindi ko alam kung paano sasabihin… It’s because you might find me scary,” pabulong na sabi niya. Napatitig ako sa kanya. Hindi makapaniwala. “P-Pumapatay ka t-talaga?” hindi makapaniwalang sabi ko. Napahinto siya at tila hindi alam kung saan titingin sa mga mata ko. Napatungo siya at nasapo ang noo. Hanggang sa tuluyan na akong mapahinto sa naging mabagal niyang pagtang
=Elvira’s Point Of View= Salubong ang kilay kong nakatitig sa computer expert habang magkakrus ang mga braso ko. Inaantay ang resulta ng cellphone ni Zian. “Matagal pa po ba?” naiinip kong kwestyon at hindi mapakali. Ramdam ko kasi ang kaba sa dibdib habang mas tumatagal ako dito. “30 mins pa,” sagot nito at panay ang pindot sa kanyang keyboard habang nakasaksak ang cellphone. Nang matapos ay inabot nito sa akin ang cellphone kaya naman agad kong kinalkal ‘yon ngunit natigilan ako nang makita na walang ibang mensahe na na-retrieve yung expert. Labis akong nakahinga ng maluwag not until i-back ko ang messages at makita ang usapan nila ng daddy niya. It made me curious… And nervous… Hindi ko napigilan lalo na nang magpop up ang ilan sa mga deleted messages… Halos sumikip ang dibdib ko sa nabasa. [CONVERSATION] Dad (Zai): Son, have you cleared the mission? Dad (Zai): Make sure it’s successful, so we don’t stress. Zian: What mission dad? I thought i’m all goods?
=Elvira’s Point Of View= And there’s Ms. Santos, making a scene. “She pushed me!” sabi niya habang kumpulan ang taong tumulong sa kanya. “Paano kita matutulak Ms. Santos? I’m way far from you,” sabi ko at tinaasan siya ng kilay. “You did it!” bulyaw niya kaya tinignan ako ng lahat. “Well, if you say so?” tugon ko. Later on, dumating si Zian at sinulyapan kaming dalawa. “What’s wrong here?” kwestyon niya at lumapit sa akin. “Ewan, tatanga-tanga siya ayon nadapa tapos biglang ibabato ang sisi sa akin na tinulak ko daw siya,” sagot ko at prenteng naupo sa office chair. “You really pushed me! Aminin mo na! Stop having everyone’s sympathy that you’re innocent!” sunod-sunod niyang sigaw. Napangiwi na lang ako. Siya naman talaga yung nagsisinungaling at hindi ako, isa pa siya kaya yung tinutukoy niya? Siya nga ‘tong nagbibintang eh. Siraulo talaga. “That’s enough,” awat ng iba, ngunit natigilan ako sa pahabol na sabi ng ilan sa mga mas matataas sa akin. “Engr. Monte