Tatambay muna ako sa labas, panay sila tulak sa akin na gawin ang bagay na hindi nila alam masakit para sa akin. Sa tingin ba nila madali? Wala naman silang alam pag nalaman nila ang nararamdaman ko kakaawaan nila ako na hindi naman dapat. Nang makarating sa harap ng kwarto ni Aji ay kumatok ako, nang bumukas 'yon ay nagulat siya kaya ngumiwi ako. "Patambay." Ngiwing sabi ko. "Oh? Asan si Zai?" Tanong niya. "Ewan, nababadtrip ako. Huwag mo na munang banggitin ang pangalan nila." Dismayadong sabi ko. "Upo ka muna." Naupo ako sa sofa niya dahil mas maliit ang kwarto niya ay binuksan ko ang malaking flat screen tv niya at tsaka ako nanood. "Kape?" Anyaya niya. "Sige,” matipid kong sagot. "Nag-away kayo?" tanong niya at naupo sa single sofa habang nagpipipindot sa laptop niya, hinihintay niya ang coffee maker. "Kinakampihan nila yung nanay ko,” dismayado ko na sabi. "Eh bakit nga naman hindi?" sagot niya kaya napangiwi ako. "Isa ka rin," inis na wika ko dahilan para ma
Ngumiwi ako. "I've been in a relationship but not in the relationship like others, so I don't have any ideas. I never did tried alluring someone, so it's my first time." Derederetsong sabi ko ngunit siya at blangkong nakatitig sa akin. "S-So don't insult me, o-okay?" sinubukan kong tapangan. "With or without experience you probably know the basics." Ngumiwi ako at tsaka umirap at pinagkrus ang braso ko. "Oh?" "Ang arte-arte mo eh." Ngiwing sabi ko pa dahilan para mahina siyang matawa. "Fine, I'll train you." Napalunok ako sa sinabi niya. "Ganito," napalunok ako ulit ng lumapat ang palad niya sa pisngi ko sa maayos na paraan at tsaka ako tinitigan. "S-Seducing 'yan—" "Then may I ask if naakit ka ba? Because you claimed it's seducing." Nanlaki ang mata ko at agad na umiling. "Naninibago talaga ako, Lauren. Are you being conscious in front of me now?" Inalis ko agad ang pagkakahawak niya sa pisngi ko at bahagyang lumayo. "I am conscious because I'm a lady and you are
"She's right, I'm older than her. 8 years older." Nakangiting sabi ni Zai kaya naman napalunok ako dahil mas naging astig siya dahil kusa niyang inilahad ang kamay at ang mga gaga kong kaibigan nakipag-unahan. "I'm Zai." "Shiela!" "A-Ako si Marie!" "Doon ka nga ako nauna, papansin may jowa ka na." Itinulak nila ang iba at inagaw ang kamay kaya ngumiwi ako. "Nakakahiya kayo," dismayado na sabi ko. "Aji is on the way—" "Oy nandito pala kayo." Napalingon ako ng makita si Aji. Nagtanguan lang si Zai at si Aji kaya naman huminga ako ng malalim. "By the way boyfriend mo?" Bulong bigla sa akin ng isang kaibigan ko na kumapit pa sa braso ko. "Ah—" "Her fiancé," Zai added that made me gulped. "I'll go ahead, I'll fetch you text me." Napalunok ako ng kusa siyang yumuko para halikan ako sa pisngi at basta basta na kang tumalikod dahilan para mapalunok ako at mahawakan ang parteng hinalikan niya hanggang sa sikuin ako ni Aji. "Confirmed,” bulong niya kaya umirap ako. "A
Habang nasa elevator kami ay may tumawag sa kaniya na hindi ko nakita dahil matangkad siya ay ang cellphone niya kailangan kong tiklayin dahil bahagyang nakaangat. "Hey." Tugon niya. "Right now? I'll just going to drop my woman." Napalunok ako sa sinabi niya sa kausap, wow WOMAN big word. "Okay, be there." Nang mapatay niya ang tawag ay nilingon niya ako kaya kusa kong iniiwas ang tingin at tumingin lang sa reflection namin sa elevator door. Nang makalabas ay inaya pa niya ako sa isang store dahil bibilhan niya raw ng pasalubong si Sierah kaya sinamahan ko na. "No more cold ice creams." Sita ko ng bubuksan niya ang lagayan ng ice cream, ngumiwi siya. He's spoiling our daughter to sweets, doctor pa man din siya. "How about this? It's not cold." Iwinagayway niya pa ang gummies. "Buy her some drinks na lang and snacks that will benefit her." I suggested that made him nod and put some on the basket he's holding. After buying some stuffs pumunta na kami sa bahay nila Ate Mia at
Lauren's Point of View.As I watched the kids play afer a long training, I could say that they enjoyed their experience. Pero nagtataka kong tinitigan si Laze na blangko lang na tinitignan ang naglalaro na dalawang babae.His blank stare is not strange but intriguing, mapapaisip ka kung anong nasa isip niya o ano ang nararamdaman niya. Nang lingunin niya ako ay ngumiti ako. "You want chocolate?" Nakangiting sabi ko habang iwinawagayway ang lagayan.He blankly stared at me before nodding, kaya naman inabot ko 'yon sa kaniya at pinaupo siya sa tabi ko. "How's school Laze?" I asked curiously wondering if someone was bullying him."If I graduate elementary, I will study at city where lola and lolo's school stand." Mahinahon niyang sagot habang ngumunguya at ang dimple niya ay kusang lumulubog kahit 'di siya nakangiti."That's great, have fun while you're still young." I suggested, he looks so mature and handsome."Yes tita,” sagot niya lang.Habang tahimik ko silang pinanonood ay prente l
"Oh ayaw mo na dito?" Sa tanong niya ay padabog kong ibinaba ang baso na lalagyan ko sana ng tubig. "Hindi sa akin 'yan okay? I don't wear bracelet like that,” inis na sabi ko at umalis ng kusina, naramdaman ko naman ang pagsunod ng tingin niya kaya pumasok ako sa kwarto at tinitigan ang kama. Sumama ang tingin ko rito bago ko inalis ang comforter at bed sheets dahilan para ng makapasok siya ay nagtataka niya akong tinignan. "Kapapalit lang natin 3 days ago—" "I hate germs,” mariing sabi ko at inabot sa kaniya ang mga inalis kong punda ng unan at kama. "Do the laundry. Make sure it's clean, or else I'll let you sleep on the carpet." Banta ko at pumunta sa cabinet sa kung saan nandoon ang mga bagong bed sheets at comforter na makakapal. Kulay gray ang pinalit ko at tsaka ko inilagay 'yon on my own. Kinuha ko pa ang essential oil at inilagay sa purifier. "What's with the change?" Tanong ni Zai. "Wala, may hub kami mamaya with my friends." Derektang sabi ko. "Really? Anong
Hinayaan kong tumulo 'yon at napaluhang tinitigan si Shane na nagulat sa ginawa ko. "Pasalamat ka may anak ako," gigil na sabi ko ngunit natigilan ako ng may humawak sa nahiwa ko malapit sa pulsuhan at nag-aalala akong tinignan."Lauren." Pagtawag niya at nang magtama ang mata namin ay kusa na lang akong umiyak sa galit na nararamdaman.Kinuha niya ang panyo at ibinenda sa nahiwa kong sarili, huminga siya ng malalim at binigyan ng force ang hiwa upang mabawasan ang pagdugo nito. Ngunit bago pa 'yon ay hinawakan niya ang likod ng ulo ko at marahan akong inilapit sa dibdib niya.Pakiramdam ko ay mas naging emosyunal ako, ayoko sa ganito. May nagiging rason upang lumambot ako bukod sa anak ko, hindi ako iyakin, hindi ako mabilis masaktan pero dahil may yumayakap at pumapahid ng luha ko tuwing ganito ang nararamdaman ko ay pakiramdam ko ang hina hina ko.Habang ginagamot ni Zai ang sugat ko sa kwarto ay tahimik lang ako at hindi kumikibo, galit ako sobra. Galit na galit ako kay Shane gust
Nang lumingon ako ay wala na si Zai doon kaya sumunod ako sa kwarto ngunit ganoon na lang tumaas ang kilay ko ng matagpuan ko siya sa veranda at humihipak ng sigarilyo dahilan para sumunod ako doon.Hindi malaki ang veranda pero kasya naman ang dalawa, sinulyapan niya ako. "I am smoking, doon ka sa loob." Matipid na sabi niya kaya naman tinitigan ko siya."Put that off," utos ko ngunit hindi niya ako pinansin."Zai put that off." Gitil ko pa."Pumasok ka sa loob kung ayaw mo sa usok," seryosong sabi niya kaya pilit kong inagaw ang sigarilyo ngunit iniiwas niya hanggang sa bigla akong masinit."Aw.""Tsk, ano ba kasi pumasok ka na sa loob." Turan niya at inilagay sa paanan ang sigarilyo at pinatay."Bakit ka ba sigarilyo nang sigarilyo ha? May dulot ba sa kalusugan mo 'yan?" Inis na tanong ko ngunit hinarap niya ako."My health, my business." He stated before getting inside the room that made me sighed.Ang pasaway!Sumunod alo sa kaniya. "Stop smoking Zai, makakasama 'yan sa'yo." "I
=Elvira’s Point Of View= Pinanood ko ang likuran ni Zian habang nasa tenga ko ang telepono, naghihintay ng kasunod na kataga na bibitiwan nito. “I asked you… Nicely, before…” marahan na sabi ng boses sa kabilang linya nababahiran ng pagkadismaya ang tono, “Leave my son alone…” Gumunaw ang mundo ko sa nakikiusap na tono sa kabilang linya. It was his dad, Zian’s dad. No other than Zai Garcia. Huminga ako ng malalim at mabilis na hinabol si Zian, bago pa man siya makalapit ay nahuli ko ang kanyang pulsuhan. Napahinto siya at lumingon ng may pagtataka. “H-Huwag na… I’ll handle this, Engr. Garcia. Thank you,” mahinahon kong sabi na ikinakunot ng kanyang noo. Tinitigan ako ni Zian, para bang sinusubukan niyang basahin ang dahilan sa likod ng bigla kong pagbabago ng isip. “Elle?” mahinang tawag niya, bahagyang kunot ang noo. Pinilit kong ngumiti ng tipid, kahit na ang bigat sa dibdib ko ay tila sasabog anumang oras. “Huwag na lang, Zian. Ako na ang bahala,” marahan
=Elvira’s Point Of View= A few days after that ruckus, I don’t have a choice but to wait for the confirmation of my lawyer. It was stressing me out, to the point that I couldn’t even sleep. While I was on standby on the site, Zian went into the small container office and gave me glances. “Didn’t know you’re still here,” he said before grabbing a bottle of water from the small fridge. Nang titigan ko siya ay tumaas ang kilay niya ng mapansin ang kabuohan ng mukha ko. “Did you even sleep? What the fuck. Didn’t know my fellow engineer was a panda.” Inirapan ko siya agad. Should I ask for his help? No… I can’t do that… “So—” “Don’t talk,” mariing sabi ko. “Well, Leon’s outside and looking for you. I said you weren’t here since I don’t know that you are here…” Tumaas ang kilay ko sa sinabi ni Zian. ‘Well, I’m glad he didn’t say I am here. I’m avoiding any contact with Leon. He’s a little obsessed and abusive.’ “Alright…” “Are you not going to go outside and cal
=Elvira’s Point Of View= Ngunit bago pa man makasagot muli ay napahinto ako sa pagtunog ng cellphone ko and it was Caleb. “Oh, the fiance’s calling. Are you not gonna answer him?” he asked, there was a hint of sarcasm on his voice and he watched me stare at my phone. Huminga ako ng malalim at sinagot ang tawag. “Caleb—” “I have a bad news,” sobrang hina ng boses ni Caleb sa kabilang linya. Nakakapagtaka naman dahil ano pa ba ang bad news na darating sa buhay ko? “What is it?” Narinig ko ang matunog na paghinga ni Caleb sa kabilang linya. “He’s here. I think he followed you back to the Philippines, Elle. He is here…” Labis na nangunot ang noo ko. He’s here? Sino? “Sino—” I was cut off when I heard a familiar voice on the other line. “Are you calling Elle? Tell her not to diss me. I’ll wait for her, here…” At ang tinig na ‘yon ay nagbigay kaba sa aking puso. ‘No way!’ “A-Ano— b-bakit siya nandito?” naguguluhang tanong ko, shit… “Just come here and take him out bef
=ELVIRA’S POINT OF VIEW= Tangina niya. Hindi ko na mabilang kung ilang beses ko siyang sinulyapan habang kausap niya yung Angela na ’yon. Mula sa ngisi niya, sa paglapit niya, sa paraan ng pagkakadantay ng kamay niya sa likod ng babae—lahat ng ’yon ay sinasadya. And he’s doing a damn good job pissing me off. Tinungga ko na lang yung laman ng baso ko. Mapakla. Masakit sa lalamunan. Pero mas okay na ‘to kesa makita pa siyang nakangiti ng gano’n sa ibang babae. Gago talaga ’yon. “Hey,” mahinang bati ni Caleb, sabay abot ng isang basong tubig. “You okay?” Hindi ko siya sinagot. Imbes ay pinanood ko si Zian habang tumatawa pa sa joke nung Angela. Halos mapamura na lang ako ulit. “Ano, umuusbong na naman feelings mo?” “Shut up,” iritadong bulong ko. “Eh mukha kang gusto mo nang lapitan at bunutan ng pilikmata si ate girl eh.” Napairap ako sabay harap kay Caleb. “Gago ka ba? Bakit ako magseselos? Hindi na kami, ‘di ba?” “Oo nga. Pero hindi naman ibig sabihin non, di
=Elvira’s Point of View= Babe. Nabingi ako sa narinig ko. At hindi ko alam kung dahil ba sa shock o dahil sa sakit na sumaksak sa dibdib ko. Pero tangina—sino ba ako para masaktan? Wala na kami. Matagal na. At sinabi ko na sa sarili ko na hindi ko siya hahayaang makita ang kahinaan ko ulit. So bakit ganito? Bakit parang may humigpit sa lalamunan ko? Tahimik akong pumikit ng ilang segundo, pilit nilulunok ang kung anumang bumara sa dibdib ko. Nang idilat ko ang mga mata ko, naroon pa rin siya—nakatayo, hawak ang telepono sa tenga niya, pero sa akin nakatingin. At putangina. Hindi ko alam kung imahinasyon ko lang, pero parang may kung anong kasiyahang dumaan sa mga mata niya nang makita ang reaksyon ko. Gago ka talaga, Ian Zachary Garcia. Kailangan kong makaalis. Kailangan kong lumabas bago pa niya makita ang epekto ng ginagawa niya sa akin. Pero bago ko pa magawa, naglakad siya papalapit—sobrang lapit, hanggang sa halos isang dangkal na lang
=Elvira’s Point of View= Hanggang ngayon, pakiramdam ko nasa loob pa rin ako ng conference room na ‘yon—kahit nasa sasakyan na ako, kahit si Caleb ay nagsasalita sa tabi ko, kahit patuloy na umaandar ang mundo sa labas. Dahil sa isang hawak lang. Isang titig lang. Tangina. Muling bumalik sa isip ko kung paano niya ako hinawakan—hindi mahigpit, pero sapat para pigilan ako. Hindi marahas, pero hindi rin malambing. Parang hindi niya alam kung dapat ba niya akong hayaang umalis o dapat ba niyang sabihin ang isang bagay na hindi ko maintindihan. Pinikit ko ang mga mata ko saglit at mariing napabuntong-hininga. “El, okay ka lang?” tanong ni Caleb, bahagyang binagalan ang pagmamaneho niya. Nagmulat ako ng mata at pilit ngumiti. “Yeah. Just tired.” Sinamaan niya ako ng tingin. “Tired or stressed?” Ngumuso ako. “Both.” “Because of your ex?” asar niyang tanong. Napairap ako. “Caleb, please.” “Nagtatanong lang naman, baka kasi—” “I’m fine,” madiin kong putol sa sasabih
=Elvira’s Point of View= Napapitlag ang daliri ko sa ibabaw ng keyboard. Hindi ko alam kung dapat ko bang buksan ang email o balewalain na lang. Pero kahit anong pilit kong huwag bigyang pansin, tila may sariling isip ang kamay ko at agad na tinap ang notification. From: Engr. Ian Zachary Garcia Subject: Design Revision Meeting - Urgent Elvira, We need to discuss the design revisions for the structural framework of the arena. The client has requested modifications that will affect the load distribution. The meeting is scheduled for tomorrow at 10 AM in the main conference room. Be there. • Garcia Wala man lang Regards o kahit anong pormalidad. Diretso. Walang emosyon. Walang bahid ng kung anong familiarity. Para bang… hindi niya ako dating kilala. Napalunok ako. Gusto kong matawa sa sarili ko. Ano ba kasing ini-expect ko? Na pagkatapos ng dalawang taon, magiging casual lang kami? Na babati siya ng Hey Elle, long time no see! at tatawanan namin ang lahat ng nakaraa
=Elvira’s Point of View= Nag-freeze ako. Sa pagitan ng sobrang tahimik na silid at ng dagundong ng pintig ng puso ko, hindi ko agad nagawang gumalaw. Nakatayo lang ako roon, hawak ang documents, habang nararamdaman ko ang malamig na presensyang nanggagaling kay Zian sa isang banda—at ang mainit na boses na pumuno sa silid mula sa likuran ko. Dahan-dahan akong huminga bago ko tuluyang nilingon ang nagsalita. At sa unang pagkakataon mula nang bumalik ako sa Pilipinas, nakita ko ulit si Caleb. Matangkad, nakasuot ng light gray button-down shirt, at relaxed ang postura. Pero ang unang sumalubong sa akin ay ang mga matang puno ng lambing, tila ba masayang-masaya siyang makita ako. “Elle.” Muling tawag niya, mas malambing ngayong mas malapit na siya. Saka niya inilagay ang kamay niya sa baywang ko, marahan akong inilapit sa kanya. “Kanina pa kita hinahanap. Bakit hindi ka nag-update?” Alam kong dapat akong sumagot. Pero hindi ko magawa. Hindi dahil sa tanong niy
=Elvira’s Point of View= You won’t lose, Elle. Pinanindigan ko ‘yon. For the rest of the inspection, I kept my composure. Wala akong pakialam kahit na naramdaman kong nasa peripheral vision ko si Ian Zachary Garcia, kahit na bawat utos niya sa site workers ay para bang may halong pwersang sinasadya niyang iparamdam sa akin. He didn’t talk to me again. And I sure as hell didn’t talk to him either. Pero sa bawat hakbang namin sa site, sa bawat pagkakataong napapalapit kami sa isa’t isa, ramdam ko ang presensya niya—sobrang dilim at lamig na parang sinusubukan niya akong lamunin. Tangina, gusto niya akong gibain? Hindi ako patitinag. Sa dulo ng walkthrough, tumigil kami sa isang elevated section ng site kung saan tanaw ang buong proyekto. Kasama namin ang clients at project director, nagdidiscuss ng final remarks. Ako naman, tahimik na nakatingin sa site, pilit na ine-enjoy ang tanawin para mawala ang bigat sa dibdib ko. But then, I felt it. A presence too close.