Makalipas ang dalawang oras ay umalis na rin kami dahil kikitain namin si Levi with Sierah, buhat buhat ni Zai ang anak namin habang naglalakad ay maraming mata ang pinanonood kami ngunit wala naman akong pakialam.Nang makaratimg sa restaurant na 'yon ay peke kong nginitian si Levi na pormal na naka-polo at may jacket pa. "Hi Sierah, how have you been?" Nakangiting tanong niya kay Sierah."I'm okay tito." Sagot lang ni Sierah at naupo na sa upuan ng pangbata."I'm actually not a pretentious person, so I won't greet and acknowledge you." Pigil ngisi kong nilingon si Zai na astig na naupo matapos sabihin 'yon."Same goes for you, Garcia. Hambog ka pa rin." Ngising sabi ni Levi kaya napairap ako at naupo sa tabi ni Zai."So what now? Why did you want to meet my wife?" Zai questioned that made my brows furrowed."Why? Can't I meet her—""You can't, madamot ako eh. Gusto ko pag akin, akin lang. Just like a lot, don't trespass my property." Zai seriously said that made me bit my lower lip,
"Doc— ow hi." Bigla ay nahiya ang babae ng makita ako kaya matipid akong ngumiti.Hanggang sa sunod sunod ay dumami na ang nakapalibot sa amin may dalang vape, sigarilyo, alak at mga maiinom, at isa na rito si Dr. Shane na may hawak na vape."Do you know each other for a long time ba talaga?" Tanong ng isang babae sa amin ni Zai."Y-Yeah." Sagot ko."Ang bata mo pa noon 'no? Ngayong nagka-anak ka medyo na-losyang ka." Sa sinabi ni Dr.Shane ay natigilan ang lahat kung kaya't awtomatikong tumaas ang kilay ko."Excuse me?" I stated."What?" Tanong niya kaya umirap ako."Did you just call me losyang?" Nakipagtitigan siya sa akin at confident na tumango kaya ngumiwi ako."I have one daughter na, I'll accept the fact na lumosyang ako konti. But ikaw losyang na wala pang anak at asawa." Pang ganti ko dahilan para tumaas ang kilay niya at sarkastikong tumawa."Lauren." Naninitang bulong sa akin ni Zai kaya nilingon ko siya at matamis na nginitian."Teach your girl some manners." Nakangiting b
Lauren's Point of View.Sa totoo lang para akong bata na sumusunod kay Zai sa bandang likuran niya dahil kahit may tama na siya ay deretso siyang naglalakad ngayon, samantalang last time parang may nilagay sa alak niya kaya ganoon siya kahilo. "H-Hey, do you really smoke?" Mahinang tanong ko.He glanced at me and then give me a sigh. "W-What?" Kinakabahan kong tanong."I tried, maybe few sticks." He answered kaya naman ngumiwi ako, base sa pagkaka-alam ko hindi talaga siya nagsisigarilyo pero what happened?"Why did you try smoking?" I curiously asked."For fun," he answered."Okay." Sagot ko at tsaka nagpaunang maglakad.Nang makarating sa hotel room namin ay nag-alis lang siya ng sapatos at dumapa kaagad sa kama kaya napatitig ako sa likod niya bago ko ibinaba ang bag at dumeretso sa banyo dahil nanlalagkit talaga ako.Bwiset na Shane 'yon, pasalamat siya I have my dignity pa kaya hindi ko sisirain 'yon sa harap ng maraming tao.Matapos kong maligo ay naka-bathrobe akong lumabas ng
Matapos ang umagahan ay ako na mismo ang bumili ng copy using my online bank, after that hinayaan kong sulitin ni Sierah ang panonood bago pa man sila magpasukan.Dumating ang gabi ay nakauwi na si Zai ngunit ni tignan siya ay hindi ko ginawa, hindi na rin ako nagluto ng food umorder na lang ako ng lutong bahay dishes. Saktong natapos maligo si Zai ng dumating ang inorder kong food."Thank you." I stated before closing the door and started making the food.Mukhang natigilan si Zai ng makita ang food na binili ko. "You ordered?" He asked pero tumango lang ako before calling Sierah at sakto namang dumating si Dad.Tahimik akong naupo nang makaupo na ang lahat, I served them food and then started eating quietly. "You look pissed anak," napatingin ako kay dad at pilit na ngumiti."I am not dad, ganito talaga ang normal facial expressions ko." Pagsisinungaling ko at sumubo ng kanin upang hindi nila kausapin."Kumusta ang trabaho?" Tanong ni dad kay Zai ngunit nakatutok lang ako sa plato ko
Lauren's Point of View.Nang makarating sa mall ay hindi ko inaasahan na this mall is Zai's mall, that's the deal they both agreed with Kuya Luke. "Really daddy? This big mall is yours?" Nanlalaking mata na sabi ni Sierah."Yes, soon to be yours." Nakangiting sabi ni Zai.At dahil nag request na naman ng laruan ang anak kong medyo gastador ay kinunsinti naman ng tatay niya wala na akong nagawa kundi sumunod na lang sa kanila, habang naglalakad ay nangunot ang noo ko ng makita ang pamilyar na babae.Habang abala ang anak namin sa pagpili ng laruan ay pasimple kong siniko si Zai. "Girlfriend mo." Inginuso ko si Dr.Shane na gumagawa ng eksena sa women's apparel."Daddy! Come with me!" Nang yayain ni Sierah ang daddy niya ay nagkibit balikat ako kay Zai."Can you find out what's happening?" He asked that made my eye brows furrowed."Huwag ako—""May usapan tayo na gagawin mo ang gusto ko," wika niya kaya napairap ako at padabog na pasimpleng lumapit doon. Wala akong balak magpakita kay Dr
"Kung ganoon bakit si Lauren?! Magkasama na kayo sa iisang kwarto tinatawagan mo pa rin! Ano ba talaga Zai—""Just please stop mentioning her here! She's fucking innocent in this relationship we have!" Zai raised his voice that made me swallowed hard."How dare her! I really hate her Zai. Huwag ka na lang pumayag sa deal niyo, stop helping her—""Shane she's the mother of my child! I can't let her marry that asshole! Ano ba?" Zai irritatedly reply."Hindi mo naman talaga ako gusto, hindi mo naman talaga ako minahal, kasi hanggang ngayon si Lauren pa rin ang pinapanigan mo. Aalis na ako." Mariing sabi ni Shane and she was about to leave but Zai stopped her."Hindi ganoon 'yon." "Sorry." Nang marinig ang mahinahon na tinig ni Zai ay bumuntong hininga ako bago ako nagpanggap na kadarating lang."Where the hell is my room car— oh it's open." Nilakasan ko ang tinig at tsaka pumasok."H-Hey." Bati ko ngunit ng magtama ang mata namin ni Shane ay kusa akong umirap."Wala ba kayong sariling k
Lauren's Point of View. "Yes huh?" he asked again kaya huminga ako ng malalim bago siya seryosong tinignan. "First of all, daddy ka ng baby ko. Kung tulad niya ang magiging wife mo in the future and my daughter needs you, papaano na lang? See how selfish that woman is." Itinuro ko pa ang pintong pinaglabasan ni Shane. "I can't let that woman or any other woman hurt my daughter. So pick wisely yung tanggap na may anak ka at may responsibilidad ka sa bata. J-Just like how my Mommy Miyu did, up until now she still cares for me even though I am not her child." I cleared my throat before looking away. "Alright, it's clear,” mahinahon niyang sabi kaya huminga ako ng malalim bago siya basta bastang tinalikuran. Nang makarating sa kwarto ay tamad na tamad akong naupo sa harap ng study table sa kung nasaan yung laptop, hanggang sa biglang tumunog ang cellphone ko ay sinagot ko kaagad ang tawag ng kakilala ko ang makita. "What's up mommy?" He started that made me laugh. "Mommy huh
Dumaan ang gabi ay may kumatok kaya naman binuksan ko 'yon dahil sa tingin ko sila Sierah na. "Nandito na ata sila," I announced that made Zai glanced before giving me a nod. I opened the door but to my surprised I saw Aji, my friend na kanina lang ay kausap ko. "What's up mommy?" Nakangising sabi niya kaya natawa ako. "Akala ko yung anak ko na, ang bilis mo namang nakarating?" Kwestyon ko. "Pasok ka," anyaya ko pa ngumisi naman siya at ibinaba ang paper bag na mukhang para sa amin ni Sierah. "Wala ka naman sa New York, ilang oras lang byahe. Palawan ka lang, nasa Cebu lang ako." Natatawang sabi niya kaya naman tinanaw ko si Zai. "Zai I have visitor," malakas na sabi ko at naupo sa harap ni Aji. "Ay gago nandito si Zai?" Pabulong na tanong ni Aji kaya tumango ako. "Ba't 'di mo sinabi, akala ko may duty." Natawa ako. "Ayos lang 'yan, sabayan mo na kami mag-gabihan. May room ka na ba dito?" Tanong ko sa kaniya, tumango siya bilang sagot. "I saw your dad, sinabi niya a
=Elvira’s Point Of View= Ngunit bago pa man makasagot muli ay napahinto ako sa pagtunog ng cellphone ko and it was Caleb. “Oh, the fiance’s calling. Are you not gonna answer him?” he asked, there was a hint of sarcasm on his voice and he watched me stare at my phone. Huminga ako ng malalim at sinagot ang tawag. “Caleb—” “I have a bad news,” sobrang hina ng boses ni Caleb sa kabilang linya. Nakakapagtaka naman dahil ano pa ba ang bad news na darating sa buhay ko? “What is it?” Narinig ko ang matunog na paghinga ni Caleb sa kabilang linya. “He’s here. I think he followed you back to the Philippines, Elle. He is here…” Labis na nangunot ang noo ko. He’s here? Sino? “Sino—” I was cut off when I heard a familiar voice on the other line. “Are you calling Elle? Tell her not to diss me. I’ll wait for her, here…” At ang tinig na ‘yon ay nagbigay kaba sa aking puso. ‘No way!’ “A-Ano— b-bakit siya nandito?” naguguluhang tanong ko, shit… “Just come here and take him out bef
=ELVIRA’S POINT OF VIEW= Tangina niya. Hindi ko na mabilang kung ilang beses ko siyang sinulyapan habang kausap niya yung Angela na ’yon. Mula sa ngisi niya, sa paglapit niya, sa paraan ng pagkakadantay ng kamay niya sa likod ng babae—lahat ng ’yon ay sinasadya. And he’s doing a damn good job pissing me off. Tinungga ko na lang yung laman ng baso ko. Mapakla. Masakit sa lalamunan. Pero mas okay na ‘to kesa makita pa siyang nakangiti ng gano’n sa ibang babae. Gago talaga ’yon. “Hey,” mahinang bati ni Caleb, sabay abot ng isang basong tubig. “You okay?” Hindi ko siya sinagot. Imbes ay pinanood ko si Zian habang tumatawa pa sa joke nung Angela. Halos mapamura na lang ako ulit. “Ano, umuusbong na naman feelings mo?” “Shut up,” iritadong bulong ko. “Eh mukha kang gusto mo nang lapitan at bunutan ng pilikmata si ate girl eh.” Napairap ako sabay harap kay Caleb. “Gago ka ba? Bakit ako magseselos? Hindi na kami, ‘di ba?” “Oo nga. Pero hindi naman ibig sabihin non, di
=Elvira’s Point of View= Babe. Nabingi ako sa narinig ko. At hindi ko alam kung dahil ba sa shock o dahil sa sakit na sumaksak sa dibdib ko. Pero tangina—sino ba ako para masaktan? Wala na kami. Matagal na. At sinabi ko na sa sarili ko na hindi ko siya hahayaang makita ang kahinaan ko ulit. So bakit ganito? Bakit parang may humigpit sa lalamunan ko? Tahimik akong pumikit ng ilang segundo, pilit nilulunok ang kung anumang bumara sa dibdib ko. Nang idilat ko ang mga mata ko, naroon pa rin siya—nakatayo, hawak ang telepono sa tenga niya, pero sa akin nakatingin. At putangina. Hindi ko alam kung imahinasyon ko lang, pero parang may kung anong kasiyahang dumaan sa mga mata niya nang makita ang reaksyon ko. Gago ka talaga, Ian Zachary Garcia. Kailangan kong makaalis. Kailangan kong lumabas bago pa niya makita ang epekto ng ginagawa niya sa akin. Pero bago ko pa magawa, naglakad siya papalapit—sobrang lapit, hanggang sa halos isang dangkal na lang
=Elvira’s Point of View= Hanggang ngayon, pakiramdam ko nasa loob pa rin ako ng conference room na ‘yon—kahit nasa sasakyan na ako, kahit si Caleb ay nagsasalita sa tabi ko, kahit patuloy na umaandar ang mundo sa labas. Dahil sa isang hawak lang. Isang titig lang. Tangina. Muling bumalik sa isip ko kung paano niya ako hinawakan—hindi mahigpit, pero sapat para pigilan ako. Hindi marahas, pero hindi rin malambing. Parang hindi niya alam kung dapat ba niya akong hayaang umalis o dapat ba niyang sabihin ang isang bagay na hindi ko maintindihan. Pinikit ko ang mga mata ko saglit at mariing napabuntong-hininga. “El, okay ka lang?” tanong ni Caleb, bahagyang binagalan ang pagmamaneho niya. Nagmulat ako ng mata at pilit ngumiti. “Yeah. Just tired.” Sinamaan niya ako ng tingin. “Tired or stressed?” Ngumuso ako. “Both.” “Because of your ex?” asar niyang tanong. Napairap ako. “Caleb, please.” “Nagtatanong lang naman, baka kasi—” “I’m fine,” madiin kong putol sa sasabih
=Elvira’s Point of View= Napapitlag ang daliri ko sa ibabaw ng keyboard. Hindi ko alam kung dapat ko bang buksan ang email o balewalain na lang. Pero kahit anong pilit kong huwag bigyang pansin, tila may sariling isip ang kamay ko at agad na tinap ang notification. From: Engr. Ian Zachary Garcia Subject: Design Revision Meeting - Urgent Elvira, We need to discuss the design revisions for the structural framework of the arena. The client has requested modifications that will affect the load distribution. The meeting is scheduled for tomorrow at 10 AM in the main conference room. Be there. • Garcia Wala man lang Regards o kahit anong pormalidad. Diretso. Walang emosyon. Walang bahid ng kung anong familiarity. Para bang… hindi niya ako dating kilala. Napalunok ako. Gusto kong matawa sa sarili ko. Ano ba kasing ini-expect ko? Na pagkatapos ng dalawang taon, magiging casual lang kami? Na babati siya ng Hey Elle, long time no see! at tatawanan namin ang lahat ng nakaraa
=Elvira’s Point of View= Nag-freeze ako. Sa pagitan ng sobrang tahimik na silid at ng dagundong ng pintig ng puso ko, hindi ko agad nagawang gumalaw. Nakatayo lang ako roon, hawak ang documents, habang nararamdaman ko ang malamig na presensyang nanggagaling kay Zian sa isang banda—at ang mainit na boses na pumuno sa silid mula sa likuran ko. Dahan-dahan akong huminga bago ko tuluyang nilingon ang nagsalita. At sa unang pagkakataon mula nang bumalik ako sa Pilipinas, nakita ko ulit si Caleb. Matangkad, nakasuot ng light gray button-down shirt, at relaxed ang postura. Pero ang unang sumalubong sa akin ay ang mga matang puno ng lambing, tila ba masayang-masaya siyang makita ako. “Elle.” Muling tawag niya, mas malambing ngayong mas malapit na siya. Saka niya inilagay ang kamay niya sa baywang ko, marahan akong inilapit sa kanya. “Kanina pa kita hinahanap. Bakit hindi ka nag-update?” Alam kong dapat akong sumagot. Pero hindi ko magawa. Hindi dahil sa tanong niy
=Elvira’s Point of View= You won’t lose, Elle. Pinanindigan ko ‘yon. For the rest of the inspection, I kept my composure. Wala akong pakialam kahit na naramdaman kong nasa peripheral vision ko si Ian Zachary Garcia, kahit na bawat utos niya sa site workers ay para bang may halong pwersang sinasadya niyang iparamdam sa akin. He didn’t talk to me again. And I sure as hell didn’t talk to him either. Pero sa bawat hakbang namin sa site, sa bawat pagkakataong napapalapit kami sa isa’t isa, ramdam ko ang presensya niya—sobrang dilim at lamig na parang sinusubukan niya akong lamunin. Tangina, gusto niya akong gibain? Hindi ako patitinag. Sa dulo ng walkthrough, tumigil kami sa isang elevated section ng site kung saan tanaw ang buong proyekto. Kasama namin ang clients at project director, nagdidiscuss ng final remarks. Ako naman, tahimik na nakatingin sa site, pilit na ine-enjoy ang tanawin para mawala ang bigat sa dibdib ko. But then, I felt it. A presence too close.
=Elvira’s Point of View= Four months later. Hindi ko inaasahan ‘to. Never in my wildest imagination did I think that I’d be working on the same project as Ian Zachary Garcia. Pero heto kami ngayon—magkaharap sa isang boardroom meeting, kasama ang iba pang engineers at project heads. Alam ko namang maliit lang ang mundo ng mga katulad namin, pero bakit ngayon pa? Bakit dito pa? Zian looked even sharper than before. He was wearing a tailored navy-blue suit, sleeves folded just enough to reveal his watch-clad wrist. His hair was neatly styled, but there was still that effortless look—parang kahit hindi siya mag-ayos, perpekto pa rin. At ang presensya niya… Damn. He didn’t even need to speak, pero ramdam mo agad ang bigat ng dating niya. Parang isang utos niya lang, susunod ang lahat. But what really hit me the hardest? It was how cold he was. Para akong hangin sa harapan niya. Ni hindi man lang nagbago ang ekspresyon niya nang makita ako sa loob ng meeting room. Pa
=Elvira’s Point of View= Tama si Clayn. Mas lalong hindi ko na kayang basahin si Zian. At kung may isa pang bagay na hindi ko matanggap, ito ‘yon—hindi ko inasahan na mas lalong hindi ko siya kayang iwasan. Dahil pagkatapos ng gabing ‘yon, hindi ko inaasahan na muling magtatagpo ang mga landas namin. At hindi ko rin inaasahan kung paano niya ako tinitigan sa pagkakataong ‘to. Walang pag-aalinlangan. Walang alinlangan. Walang kahit anong bakas ng emosyon. Parang hindi niya ako kilala. Parang hindi kami nagkaroon ng kahit anong nakaraan. The next time I saw him was at an unexpected place—a corporate event in a high-end hotel. I wasn’t supposed to be here. Pero dahil sa biglaang imbitasyon ng isang business partner na may kaugnayan sa proyekto ko abroad, napilitan akong dumalo. It was a formal gathering, a networking event for professionals in engineering, architecture, and construction industries. Sa una, I was focused on my work. Kausap ko ang ilang investors