Lauren's Point of View. "Yes huh?" he asked again kaya huminga ako ng malalim bago siya seryosong tinignan. "First of all, daddy ka ng baby ko. Kung tulad niya ang magiging wife mo in the future and my daughter needs you, papaano na lang? See how selfish that woman is." Itinuro ko pa ang pintong pinaglabasan ni Shane. "I can't let that woman or any other woman hurt my daughter. So pick wisely yung tanggap na may anak ka at may responsibilidad ka sa bata. J-Just like how my Mommy Miyu did, up until now she still cares for me even though I am not her child." I cleared my throat before looking away. "Alright, it's clear,” mahinahon niyang sabi kaya huminga ako ng malalim bago siya basta bastang tinalikuran. Nang makarating sa kwarto ay tamad na tamad akong naupo sa harap ng study table sa kung nasaan yung laptop, hanggang sa biglang tumunog ang cellphone ko ay sinagot ko kaagad ang tawag ng kakilala ko ang makita. "What's up mommy?" He started that made me laugh. "Mommy huh
Dumaan ang gabi ay may kumatok kaya naman binuksan ko 'yon dahil sa tingin ko sila Sierah na. "Nandito na ata sila," I announced that made Zai glanced before giving me a nod. I opened the door but to my surprised I saw Aji, my friend na kanina lang ay kausap ko. "What's up mommy?" Nakangising sabi niya kaya natawa ako. "Akala ko yung anak ko na, ang bilis mo namang nakarating?" Kwestyon ko. "Pasok ka," anyaya ko pa ngumisi naman siya at ibinaba ang paper bag na mukhang para sa amin ni Sierah. "Wala ka naman sa New York, ilang oras lang byahe. Palawan ka lang, nasa Cebu lang ako." Natatawang sabi niya kaya naman tinanaw ko si Zai. "Zai I have visitor," malakas na sabi ko at naupo sa harap ni Aji. "Ay gago nandito si Zai?" Pabulong na tanong ni Aji kaya tumango ako. "Ba't 'di mo sinabi, akala ko may duty." Natawa ako. "Ayos lang 'yan, sabayan mo na kami mag-gabihan. May room ka na ba dito?" Tanong ko sa kaniya, tumango siya bilang sagot. "I saw your dad, sinabi niya a
Hindi naman na siya nagsalita kaya naman habang pinipilit kong matulog ay hindi ko namalayan ang oras kung kaya't ng tignan ko ang wall clock ay napabuntong hininga ako ng isang oras na pala akong nagpipilit matulog.Mukhang tulog na tulog na ang kasama ko kung kaya't maingat akong humarap sa pwesto niya ngunit ganoon ako natigilan ng magkaharap kami, ngunit siya ay tulog at ako ang gising. Pasimple ko siyang pinagmasdan. Hindi ko rin talaga maintindihan ang ugali ng isang 'to, parehas silang tatlo na mahirap basahin, mukhang nasa dugo na nila 'yon dahil Garcia sila.I was really sorry, but I can't apologize yet dahil natatakot akong bumaliktad ang lahat I wanted to stay strong and fierce in front of everyone. I don't want to show my soft side and my weak spot.I'd rather be bad than good, I wanted to show everyone how bad I am so they won't expect anything good from me. I actually hated Zai because he saw me at my good spot kahit pa gaano kasama at mali ang ginagawa ko.Sa lalim ng
Nang makasunod kila Zai ay pinagtitinginan na naman kaming lahat. "Cafeteria na ba tayo kakain?" Anyaya niya. "Pwede rin, para 'di na mapalayo." Mahinahon na sabi ko at tumahimik lang habang nag-uusap silang dalawa ni Sierah. Matanong ang anak ko, like how does this work, how this work, how did they make it? Ganoon lahat itatanong niya. "Mommy why does love is special?" Sa tanong ng anak ko ay nagkibit balikat ako. "Daddy mo magaling diyan sa love love na 'yan." Sa sagot ko at pasimple akong sinagi ni Zai kaya natawa ako. "Totoo naman, expert ka magpayo 'di ba?" "Hindi lang magpayo, make the letter p upside down, I'm also great at that." Nakangising sabi niya, natigilan ako at inisip ang sinabi niya. If I turn in upside down then it will be letter b? Nang marealize ko ay malakas ko siyang pinalo sa likod. "Ang bastos mo ano ba!" Natawa siya ng natawa kaya naman ngumiwi ako. "Disgusting Zai, I'm disgusted." Dismayado kong sabi pero ngumisi lang siya. Nang makarating sa
"Gago naman kasi ng ipis na 'yon!" Inis kong sigaw at napapadyak pa. "This is so stressing! Una yung nararamdaman ni Sierah, pangalawa si Levi anak ng puting tupa naman!" Gitil ko pa. Ngunit ng marinig ang tawa ni Zai ay sinamaan ko siya ng tingin. "Nag-eenjoy ka ngayong nagsu-suffer ako? Nakakatuwa sabagay." Inis na sabi ko at tumayo na. Inis akong pumasok ng kwarto at pabatong ibinaba ang bag ko sa kung saan. "Badtrip mga malas sa buhay." Gigil kong bulong. You only got two choices Lauren, Marry Levi or marry Zai? Pag si Levi ang pinakasalan mo, kawawa kayong dalawa ni Sierah! Pero pag si Zai, titiisin mo lang konti yung ugali niya tapos hindi pa masasaktan si Sierah at lalong hindi nananakit ng pisikalan si Zai unlike dad and Levi. Pakikiusapan ko ba si Zai? Should we do fake marriage contract? Or should we marry each other in civil then just do annulment afterwards? Si Zai na lang, si Zai na lang dahil kahit papaano mukhang may awa pa siya dahil anak niya rin ang mad
Nagbihis ako ng damit, yung pajamas at sando tapos ay inipit ko ang buhok sa isang bun at tsaka muling lumabas. "What's your type ba?" I questioned hindi niya ako tinignan at nag-focus lang sa binabasa niya. "Kakausapin ko lang si dad, sasabihin ko ikaw pakakasalan ko." Mabilis kong paalam at lumabas ng kwarto na 'yon tapos kumatok sa katapat, nang mabuksan 'yon ay salubong ang kilay ni dad na tinignan ako bago sinenyasang pumasok. "D-Dad." "What?" "I'll marry Zai, for real." Mahinahon na sabi ko. "Si Levi na ang nasabihan ko, baka isahan niyo pa ako ng Garcia na 'yon." Mariing sabi ni dad. "Look dad, this is my life. You don't have the right to control who—" agad kong nasapo ang pisngi ng malakas niya akong sampalin dahilan para agad na mag-unahan ang luha sa mata ko at tinignan siya. "I'm the one who helped you survived! I'm the one who bought the milk for your child how could yo—" "Daddy Vince did that to me too! But he never treated me this way!" Galit na si
Kinaumagahan ay ganoon na lang ang gulat ko ng marinig ang tao sa labasan, nangunot ang noo ko kaya naman agad akong lumabas kahit wala pang hila-hilamos. Natigilan ako ng makita si dad, Sierah, Shane at Levi. "What are you doing here?" Nakataas ang kilay kong tanong. "Nasaan ang daddy mo Sierah?" Tanong ko sa bata. "D-Daddy goes to work po." Napalunok ako at sinenyasan ang anak kong lumapit, nang makalapit siya sa akin ay kusa siyang umiyak kaya naman pinantayan ko ang tangkad nito. "Bakit?" "T-They told me that you and daddy are not really together mommy." Nang madinig 'yon sa tinig ng anak ko ay kumuyom ang kamao ko at sinulyapan ang tatlo. "Mommy Doctor Shane admitted that she's daddy's girlfriend." Humihikbing sabi ng anak ko kaya naman pinahid ko ang luha nito. "A-And lolo confirmed it po, you'll also marry Tito Levi." Huminga ako ng malalim at pilit siyang nginitian. "Get inside your room anak, we'll talk later okay?" Nakangiting sabi ko rito, lumuluha itong tum
"Okay lang ako. Look nakangiti pa nga ako, hindi naman ako natatakot kay Levi." I lied and smiled more. "They're not scary enough to haunt me." Mayabang na sabi ko, but earlier was my biggest fear. Natatakot akong pinagtataasan ng boses, natatakot akong sinasampal ng mga lalake. Bumuntong hininga si Zai at inakay na ako upang maupo sa sofa. "Sit there," utos niya at dinuro pa ang sofa kaya nakangiti akong tumango. Nang makaalis siya ay agad kong pinahid ang pisngi ng may luhang tumulo doon, para akong batang pinahid ang luha ko gamit ang likod ng palad ko. Hanggang sa bigla kong marinig ang matunog na tsk tsk tsk dahilan para malingon ko 'yon. "Really Lauren? Not scared?" Ngiwing sabi niya at naupo sa tabi ko kaya naman humaba ang nguso ko. "Stop trying to be tough and show me how scared you are, 'yan ang nakuha sa'yo ni Sierah." Dismayado niyang sabi at inakbayan ako kaya naman aalisin ko na sana 'yon pero hinapit niya na ako at tinapik tapik sa likod kaya naman lumabi ako
=ZIAN’S POINT OF VIEW= Pagkarating namin sa condo, hindi ko na inisip kung may makakakita sa akin habang buhat ko si Elvira. Mas importante siya kaysa sa kahit anong mapapansin ng iba. Binaba ko siya sa kama, pero hindi pa man ako nakakaupo nang lumayo siya sa akin. Niyakap niya ang sarili, nanginginig pa rin. “Elvira…” malalim akong huminga, pinipigilan ang sarili ko. “Sino? Sino ang kumuha sa’yo?” Hindi siya agad sumagot. Nakayuko lang siya, pilit na iniiwasan ang mga mata ko. “Elvira,” mas madiin kong tawag, pilit kong kinakalma ang boses ko. “Sinong gumawa nito sa’yo?” Nakita ko kung paano siya napalunok, kung paano siya bahagyang umatras sa kama na parang natatakot. Pero hindi siya sumagot. “Damn it, Elvira! Sabihin mo sa akin kung sino!” Sigaw ko, hindi na napigilan ang galit at takot ko. “Para mahuli ko, para masuklian ko ang ginawa nila sa’yo!” Sa halip na sumagot, napapikit siya at napailing. “Stop it,” mahina niyang sabi, halos hindi ko marinig. “Stop wh
=ZIAN’S POINT OF VIEW= “ELVIRA! ELVIRA!” Paulit-ulit kong isinisigaw ang pangalan niya, pero wala na. Naputol ang linya. Mabilis kong hinagilap ang susi ng sasakyan at halos patakbong lumabas ng condo. Wala akong pakialam kung sino ang mababangga ko. Putangina! May kumukuha sa kanya. At hindi ko alam kung saan sila pupunta. Habang nasa sasakyan, mabilis kong dinial ang isang numero sa phone. Hindi ako pwedeng maghintay lang. Hindi ako pwedeng walang gawin. “Trace a number for me. Now.” “Huh? Boss, anong number?” Binanggit ko ang number ni Elvira. Halos mabali ang daliri ko sa sobrang higpit ng hawak sa manibela. Damn it. Damn it! Biglang kumabog nang malakas ang dibdib ko. Kung anong ginawa ko sa kanya kanina, ngayon, mas matindi ang takot na nararamdaman ko. Dahil ngayon… Baka tuluyan ko na siyang mawala. =ELVIRA’S POINT OF VIEW= Ang bigat ng talukap ng mga mata ko, parang may bumabagsak na bakal sa katawan ko. Malamig ang paligid. Mabigat ang pag
=Elvira’s Point Of View= “Now, tell me everything! What is it? Why did you point your gun at me?” mariing kwestyon ko sa kanya. Inabot niya sa akin ang cellphone at nasapo ang noo. “D-Does your father also borrow Clayn’s phone?” seryosong tanong ni Zian sa akin na ikinakunot ng noo ko. “Oo, bakit? A-Ano ba kasi—” “This phone is used by the founder to call someone, from below…” paliwanag ni Zian kaya umawang ang labi ko. “So it’s either you, Clayn, or your dad…” Naestatwa ako sa seryoso niyang inasik, tila tumigil ang daloy ng dugo ko. “A-Ano?” nauutal na tanong ko. “H-Hindi ko maintin—” “Naiintindihan mo. Ayaw mo lang intindihin,” mariing sabi niya kaya nanghihina akong napayuko at nasapo ang mukha. ‘Kailan pa?’ “K-Kung kaya mo pa matulog sa isang bubong kasama ako, go ahead, but if you can’t stay and breathe the same air, leave.” Ang malamig niyang boses ay labis na sinaktan ang puso ko. Pinilit ko tumayo, inabot ko ang bag ko na nasa sahig. “I-I can’t,” mahinang
=Elvira’s Point Of View= A few weeks later, napapansin ko kung gaano kaabala si Zian sa projects na hawak niya. Hindi ko naman masyadong nakakamusta ang tungkol sa napag-usapan namin noon dahil busy rin ako sa trabaho. Gumaganda na rin ang kita ko kahit papaano, tumataas ang sahod at higit sa lahat dumarami na ang projects na nahahawakan ko. Mapamaliit man o malaki. Ngunit tila mas nagtaka ako nang isang araw ay tila lumayo ang loob ni Zian sa akin. Pansin ko ang mga pag-iwas niya sa hawak ko, at ang pagdikit sa akin ay tila nabawasan. Anong mali? Anong meron? Isang gabi ay maganda ang tapos ng trabaho ko kung kaya’t naisipan kong ayain sana siya matulog sa bahay namin ngunit… “Sa inyo? Okay lang ba kung sa condo ko na lang?” tanong niya. “P-Pwede naman,” mahinahon na sagot ko, pilit na dinedeadma ang tila may pagkamalamig niyang tugon. Nakakapagtaka… “Hmm, okay. Let’s go?” tanong niya kaya matipid akong ngumiti at sumama sa kanya. Humawak ako sa braso niya nang m
=Third Person’s Point Of View= Makalipas ang ilan pang mga araw ay sinimulan ni Zian ang misyon hagilapin ang nasa likod ng lahat ng mga ‘yon. “Dad, don’t you have any clue at all? I might need your help at this,” Zian said while facing his dad. “Hindi ko malaman kung anong cover ba ang gamit ng tao na ‘yon anak, but I’ll try to help you. Bakit ba tila desidido ka pala?” mahabang sabi ni Zai na ama ni Zian. Hindi kaagad nakasagot si Zian sa kanyang ama. “Elle caught me, dad…” Four words and Zian’s father was stunned, “Nahuli ka saan? Pambababae o sa—” “The second one, dad.” “Damn it,” pabulong na asik ni Zai sa kanyang anak at tila saglit na natulala sa kawalan. Hindi naman umimik si Zian, alam niyang hindi pa talaga dapat malaman ni Elle ang tungkol sa mga bagay na iyon dahil wala pang kasiguraduhan. “H-Hindi ka naman niya iniwan? Nagalit ba?” sabi ni Zai. Mariing napapikit si Zian bago sumagot, “Hindi naman ako iniwan dad, p-pero gusto niyang itigil ko ang ginagaw
=ELVIRA’S POINT OF VIEW= Dahil sa naging usapan namin ni Zian, sinubukan kong unawain ang mga paratang niya. Alam kong mahirap pero susubukan ko dahil mahal ko siya. Pero sana ay mapanindigan niya ang mga winika sa akin dahil kung hindi, saan aabot ang relasyon namin? Sa mga sumunod na araw, sinubukan kong gawing normal ang lahat—kahit pa alam kong may bumabagabag sa isip ko. Kahit alam kong sa bawat titig ko kay Zian, may parte sa akin ang gustong itanong muli kung tama bang manatili ako sa kanya. Pero mahal ko siya. At sinabi ko sa sarili kong susubukan kong intindihin ang mundong ginagalawan niya. “Hon, gusto mong magbakasyon?” bigla niyang tanong habang nasa loob kami ng sasakyan pauwi mula sa site. Napatingin ako sa kanya. “Ha?” Ngumiti siya habang nakatingin sa daan. “Napansin kong stress ka na masyado. Lalo na sa trabaho… at sa akin,” natatawa niyang sabi. “Kaya naisip ko, maybe it’s time to take a break.” Napataas ang kilay ko. “Ikaw mismo ang nagyayaya ng bakas
ELVIRA’S POINT OF VIEW. A day later… Napahinto ako nang pagbaba ko ng kwarto sa bahay namin ay natanaw ko si Zian na halatang hinihintay ako. ‘Handa na ba siyang makausap ako? Hindi ko na rin alam…’ “E-Elle,” mahinang tawag niya sa pangalan ko. “Mm?” tugon ko. “Let’s talk, please?” malumanay ang kanyang boses at may bahid ng pakikiusap. “Sa taas,” mahinang sabi ko at umakyat pabalik. Pagkapasok sa kwarto ko ay hinarap ko siya. Ngunit napahinto ako nang lumuhod siya sa harap ko. “Z-Zian?” “I’m not a normal person, Elle. I-I swear to God, I am not a normal person. I am different,” paliwanag niya. “Hindi ko alam kung paano sasabihin… It’s because you might find me scary,” pabulong na sabi niya. Napatitig ako sa kanya. Hindi makapaniwala. “P-Pumapatay ka t-talaga?” hindi makapaniwalang sabi ko. Napahinto siya at tila hindi alam kung saan titingin sa mga mata ko. Napatungo siya at nasapo ang noo. Hanggang sa tuluyan na akong mapahinto sa naging mabagal niyang pagtang
=Elvira’s Point Of View= Salubong ang kilay kong nakatitig sa computer expert habang magkakrus ang mga braso ko. Inaantay ang resulta ng cellphone ni Zian. “Matagal pa po ba?” naiinip kong kwestyon at hindi mapakali. Ramdam ko kasi ang kaba sa dibdib habang mas tumatagal ako dito. “30 mins pa,” sagot nito at panay ang pindot sa kanyang keyboard habang nakasaksak ang cellphone. Nang matapos ay inabot nito sa akin ang cellphone kaya naman agad kong kinalkal ‘yon ngunit natigilan ako nang makita na walang ibang mensahe na na-retrieve yung expert. Labis akong nakahinga ng maluwag not until i-back ko ang messages at makita ang usapan nila ng daddy niya. It made me curious… And nervous… Hindi ko napigilan lalo na nang magpop up ang ilan sa mga deleted messages… Halos sumikip ang dibdib ko sa nabasa. [CONVERSATION] Dad (Zai): Son, have you cleared the mission? Dad (Zai): Make sure it’s successful, so we don’t stress. Zian: What mission dad? I thought i’m all goods?
=Elvira’s Point Of View= And there’s Ms. Santos, making a scene. “She pushed me!” sabi niya habang kumpulan ang taong tumulong sa kanya. “Paano kita matutulak Ms. Santos? I’m way far from you,” sabi ko at tinaasan siya ng kilay. “You did it!” bulyaw niya kaya tinignan ako ng lahat. “Well, if you say so?” tugon ko. Later on, dumating si Zian at sinulyapan kaming dalawa. “What’s wrong here?” kwestyon niya at lumapit sa akin. “Ewan, tatanga-tanga siya ayon nadapa tapos biglang ibabato ang sisi sa akin na tinulak ko daw siya,” sagot ko at prenteng naupo sa office chair. “You really pushed me! Aminin mo na! Stop having everyone’s sympathy that you’re innocent!” sunod-sunod niyang sigaw. Napangiwi na lang ako. Siya naman talaga yung nagsisinungaling at hindi ako, isa pa siya kaya yung tinutukoy niya? Siya nga ‘tong nagbibintang eh. Siraulo talaga. “That’s enough,” awat ng iba, ngunit natigilan ako sa pahabol na sabi ng ilan sa mga mas matataas sa akin. “Engr. Monte