Habang nasa sala ako ay kumakain ako ng watermelon o pakwan sa tagalog, ngunit habang nanonood ako ay dumating si Zai at para bang pagod na pagod siyang sumalampak sa single sofa kasabay ng pagbaba niya ng white coat niya sa center table."May lipstick yung coat mo," wika ko kaagad dahilan para magmulat siya at tignan 'yon."Nasa hospital kayo tapos quickie? Oh my gosh." Nakangiwing sabi ko dahilan para tignan niya lang ako at huminga ng malalim.Habang kumakain ay nangunot ang noo ko ng tumunog ang cellphone ko ngunit halos mapaayos ako ng upo ng mapagtanto na si dad 'yung caller. "Huwag ka maingay Zai ha," pakiusap ko at kinakabahan na sinagot ang call."Hey dad.." Panimula ako, actually may rason kung bakit ako kinakabahan."How are you? I'm here at Palawan. Saan kayo nakatira ng asawa mo?" Sa sinabi ni dad ay nanlaki kaagad ang mata ko."Here at Palawan? Dad I-It's already late.." "Well I just wanted to check on you, nandito ako sa lobby. It's still 8 Pm." Ang kaba sa dibdib ko
"Kung ganoon mananatili ako sa Palawan ng tatlong linggo, namiss ko ang apo at anak ko. Bibisita ako parati." Napalunok ako."Akala ko po ba uuwi rin kayo bukas?" Pinipigilan ko lang mainis ngunit nakakapuno talaga."Pinauuwi mo na ba ako? Bakit may itinatago ka bang iba—""Of course let your dad stay at Palawan. So he can relax," wika ni Zai kaya naman napatango tango si dad. Akala ko ay tapos na si Zai sa sasabihin ngunit may pahabol pa siya, “How much for a day? A million right? It’s on me Mr. Ramirez.” Nanlaki ng husto ang mata ko nang para bang isang libo lang ang isang milyon nang sabihin niyang siya na ang magbabayad!"Mabuti pa ang asawa mo iniisip ako, sige na't tutungo na ako sa tutuluyan ko ngayong gabi. Diyan lang sa katapat niyo," wika ni dad dahilan para manlaki ang mata ko."K-Kumuha rin kayo ng ganitong pad dad?" Hindi makapaniwala kong tanong ngunit tumango lang siya at tumayo kaya naman alanganin akong ngumuso."I'll see you, sabay-sabay na tayong mag-umagahan bukas.
Kinaumagahan ay halos manlaki ang mata ko ng may kumakatok na sa kwarto at agad kong naalala si dad! Baka pinagbuksan siya ni Sierah dahil magkakilala sila. Mabilis akong bumalikwas at agad na yumakap kay Zai hanggang sa bumukas ang pinto.Halata namang nagising ko si Zai sa ginawa ko. "Gumising na kayo at mag-uumagahan tayo." Kunyare ay kamumulat ko lang, ngunit naramdaman ko ang pag yakap ng isang kamay ni Zai sa bewang ko."Hmm,” tugon niya lang.Napalunok ako ng sobra dahil amoy na amoy ko siya, what a manly scent. "Yes dad, susunod na,” mahinahon kong sabi at nang sumarado ang pinto ay agad akong humiwalay at tsaka napahawak sa dibdib sa sobrang kaba."Sierah talaga, pinagbuksan yung lolo niya,” mariin akong napapikit at agad na nailang ng maalala ang ginawa kanina lang, narinig ko ang mahinang tawa ni Zai."Yayakap ka na lang nanghawak ka pa ng abs." Agad ko siyang nalingon at sinamaan ng tingin."I was in a rush okay? Tinapon ko na nga lang yung sarili ko sa'yo,” ngiwing sabi k
Makalipas ang dalawang oras ay umalis na rin kami dahil kikitain namin si Levi with Sierah, buhat buhat ni Zai ang anak namin habang naglalakad ay maraming mata ang pinanonood kami ngunit wala naman akong pakialam.Nang makaratimg sa restaurant na 'yon ay peke kong nginitian si Levi na pormal na naka-polo at may jacket pa. "Hi Sierah, how have you been?" Nakangiting tanong niya kay Sierah."I'm okay tito." Sagot lang ni Sierah at naupo na sa upuan ng pangbata."I'm actually not a pretentious person, so I won't greet and acknowledge you." Pigil ngisi kong nilingon si Zai na astig na naupo matapos sabihin 'yon."Same goes for you, Garcia. Hambog ka pa rin." Ngising sabi ni Levi kaya napairap ako at naupo sa tabi ni Zai."So what now? Why did you want to meet my wife?" Zai questioned that made my brows furrowed."Why? Can't I meet her—""You can't, madamot ako eh. Gusto ko pag akin, akin lang. Just like a lot, don't trespass my property." Zai seriously said that made me bit my lower lip,
"Doc— ow hi." Bigla ay nahiya ang babae ng makita ako kaya matipid akong ngumiti.Hanggang sa sunod sunod ay dumami na ang nakapalibot sa amin may dalang vape, sigarilyo, alak at mga maiinom, at isa na rito si Dr. Shane na may hawak na vape."Do you know each other for a long time ba talaga?" Tanong ng isang babae sa amin ni Zai."Y-Yeah." Sagot ko."Ang bata mo pa noon 'no? Ngayong nagka-anak ka medyo na-losyang ka." Sa sinabi ni Dr.Shane ay natigilan ang lahat kung kaya't awtomatikong tumaas ang kilay ko."Excuse me?" I stated."What?" Tanong niya kaya umirap ako."Did you just call me losyang?" Nakipagtitigan siya sa akin at confident na tumango kaya ngumiwi ako."I have one daughter na, I'll accept the fact na lumosyang ako konti. But ikaw losyang na wala pang anak at asawa." Pang ganti ko dahilan para tumaas ang kilay niya at sarkastikong tumawa."Lauren." Naninitang bulong sa akin ni Zai kaya nilingon ko siya at matamis na nginitian."Teach your girl some manners." Nakangiting b
Lauren's Point of View.Sa totoo lang para akong bata na sumusunod kay Zai sa bandang likuran niya dahil kahit may tama na siya ay deretso siyang naglalakad ngayon, samantalang last time parang may nilagay sa alak niya kaya ganoon siya kahilo. "H-Hey, do you really smoke?" Mahinang tanong ko.He glanced at me and then give me a sigh. "W-What?" Kinakabahan kong tanong."I tried, maybe few sticks." He answered kaya naman ngumiwi ako, base sa pagkaka-alam ko hindi talaga siya nagsisigarilyo pero what happened?"Why did you try smoking?" I curiously asked."For fun," he answered."Okay." Sagot ko at tsaka nagpaunang maglakad.Nang makarating sa hotel room namin ay nag-alis lang siya ng sapatos at dumapa kaagad sa kama kaya napatitig ako sa likod niya bago ko ibinaba ang bag at dumeretso sa banyo dahil nanlalagkit talaga ako.Bwiset na Shane 'yon, pasalamat siya I have my dignity pa kaya hindi ko sisirain 'yon sa harap ng maraming tao.Matapos kong maligo ay naka-bathrobe akong lumabas ng
Matapos ang umagahan ay ako na mismo ang bumili ng copy using my online bank, after that hinayaan kong sulitin ni Sierah ang panonood bago pa man sila magpasukan.Dumating ang gabi ay nakauwi na si Zai ngunit ni tignan siya ay hindi ko ginawa, hindi na rin ako nagluto ng food umorder na lang ako ng lutong bahay dishes. Saktong natapos maligo si Zai ng dumating ang inorder kong food."Thank you." I stated before closing the door and started making the food.Mukhang natigilan si Zai ng makita ang food na binili ko. "You ordered?" He asked pero tumango lang ako before calling Sierah at sakto namang dumating si Dad.Tahimik akong naupo nang makaupo na ang lahat, I served them food and then started eating quietly. "You look pissed anak," napatingin ako kay dad at pilit na ngumiti."I am not dad, ganito talaga ang normal facial expressions ko." Pagsisinungaling ko at sumubo ng kanin upang hindi nila kausapin."Kumusta ang trabaho?" Tanong ni dad kay Zai ngunit nakatutok lang ako sa plato ko
Lauren's Point of View.Nang makarating sa mall ay hindi ko inaasahan na this mall is Zai's mall, that's the deal they both agreed with Kuya Luke. "Really daddy? This big mall is yours?" Nanlalaking mata na sabi ni Sierah."Yes, soon to be yours." Nakangiting sabi ni Zai.At dahil nag request na naman ng laruan ang anak kong medyo gastador ay kinunsinti naman ng tatay niya wala na akong nagawa kundi sumunod na lang sa kanila, habang naglalakad ay nangunot ang noo ko ng makita ang pamilyar na babae.Habang abala ang anak namin sa pagpili ng laruan ay pasimple kong siniko si Zai. "Girlfriend mo." Inginuso ko si Dr.Shane na gumagawa ng eksena sa women's apparel."Daddy! Come with me!" Nang yayain ni Sierah ang daddy niya ay nagkibit balikat ako kay Zai."Can you find out what's happening?" He asked that made my eye brows furrowed."Huwag ako—""May usapan tayo na gagawin mo ang gusto ko," wika niya kaya napairap ako at padabog na pasimpleng lumapit doon. Wala akong balak magpakita kay Dr
=ZIAN’S POINT OF VIEW= Pagkarating namin sa condo, hindi ko na inisip kung may makakakita sa akin habang buhat ko si Elvira. Mas importante siya kaysa sa kahit anong mapapansin ng iba. Binaba ko siya sa kama, pero hindi pa man ako nakakaupo nang lumayo siya sa akin. Niyakap niya ang sarili, nanginginig pa rin. “Elvira…” malalim akong huminga, pinipigilan ang sarili ko. “Sino? Sino ang kumuha sa’yo?” Hindi siya agad sumagot. Nakayuko lang siya, pilit na iniiwasan ang mga mata ko. “Elvira,” mas madiin kong tawag, pilit kong kinakalma ang boses ko. “Sinong gumawa nito sa’yo?” Nakita ko kung paano siya napalunok, kung paano siya bahagyang umatras sa kama na parang natatakot. Pero hindi siya sumagot. “Damn it, Elvira! Sabihin mo sa akin kung sino!” Sigaw ko, hindi na napigilan ang galit at takot ko. “Para mahuli ko, para masuklian ko ang ginawa nila sa’yo!” Sa halip na sumagot, napapikit siya at napailing. “Stop it,” mahina niyang sabi, halos hindi ko marinig. “Stop wh
=ZIAN’S POINT OF VIEW= “ELVIRA! ELVIRA!” Paulit-ulit kong isinisigaw ang pangalan niya, pero wala na. Naputol ang linya. Mabilis kong hinagilap ang susi ng sasakyan at halos patakbong lumabas ng condo. Wala akong pakialam kung sino ang mababangga ko. Putangina! May kumukuha sa kanya. At hindi ko alam kung saan sila pupunta. Habang nasa sasakyan, mabilis kong dinial ang isang numero sa phone. Hindi ako pwedeng maghintay lang. Hindi ako pwedeng walang gawin. “Trace a number for me. Now.” “Huh? Boss, anong number?” Binanggit ko ang number ni Elvira. Halos mabali ang daliri ko sa sobrang higpit ng hawak sa manibela. Damn it. Damn it! Biglang kumabog nang malakas ang dibdib ko. Kung anong ginawa ko sa kanya kanina, ngayon, mas matindi ang takot na nararamdaman ko. Dahil ngayon… Baka tuluyan ko na siyang mawala. =ELVIRA’S POINT OF VIEW= Ang bigat ng talukap ng mga mata ko, parang may bumabagsak na bakal sa katawan ko. Malamig ang paligid. Mabigat ang pag
=Elvira’s Point Of View= “Now, tell me everything! What is it? Why did you point your gun at me?” mariing kwestyon ko sa kanya. Inabot niya sa akin ang cellphone at nasapo ang noo. “D-Does your father also borrow Clayn’s phone?” seryosong tanong ni Zian sa akin na ikinakunot ng noo ko. “Oo, bakit? A-Ano ba kasi—” “This phone is used by the founder to call someone, from below…” paliwanag ni Zian kaya umawang ang labi ko. “So it’s either you, Clayn, or your dad…” Naestatwa ako sa seryoso niyang inasik, tila tumigil ang daloy ng dugo ko. “A-Ano?” nauutal na tanong ko. “H-Hindi ko maintin—” “Naiintindihan mo. Ayaw mo lang intindihin,” mariing sabi niya kaya nanghihina akong napayuko at nasapo ang mukha. ‘Kailan pa?’ “K-Kung kaya mo pa matulog sa isang bubong kasama ako, go ahead, but if you can’t stay and breathe the same air, leave.” Ang malamig niyang boses ay labis na sinaktan ang puso ko. Pinilit ko tumayo, inabot ko ang bag ko na nasa sahig. “I-I can’t,” mahinang
=Elvira’s Point Of View= A few weeks later, napapansin ko kung gaano kaabala si Zian sa projects na hawak niya. Hindi ko naman masyadong nakakamusta ang tungkol sa napag-usapan namin noon dahil busy rin ako sa trabaho. Gumaganda na rin ang kita ko kahit papaano, tumataas ang sahod at higit sa lahat dumarami na ang projects na nahahawakan ko. Mapamaliit man o malaki. Ngunit tila mas nagtaka ako nang isang araw ay tila lumayo ang loob ni Zian sa akin. Pansin ko ang mga pag-iwas niya sa hawak ko, at ang pagdikit sa akin ay tila nabawasan. Anong mali? Anong meron? Isang gabi ay maganda ang tapos ng trabaho ko kung kaya’t naisipan kong ayain sana siya matulog sa bahay namin ngunit… “Sa inyo? Okay lang ba kung sa condo ko na lang?” tanong niya. “P-Pwede naman,” mahinahon na sagot ko, pilit na dinedeadma ang tila may pagkamalamig niyang tugon. Nakakapagtaka… “Hmm, okay. Let’s go?” tanong niya kaya matipid akong ngumiti at sumama sa kanya. Humawak ako sa braso niya nang m
=Third Person’s Point Of View= Makalipas ang ilan pang mga araw ay sinimulan ni Zian ang misyon hagilapin ang nasa likod ng lahat ng mga ‘yon. “Dad, don’t you have any clue at all? I might need your help at this,” Zian said while facing his dad. “Hindi ko malaman kung anong cover ba ang gamit ng tao na ‘yon anak, but I’ll try to help you. Bakit ba tila desidido ka pala?” mahabang sabi ni Zai na ama ni Zian. Hindi kaagad nakasagot si Zian sa kanyang ama. “Elle caught me, dad…” Four words and Zian’s father was stunned, “Nahuli ka saan? Pambababae o sa—” “The second one, dad.” “Damn it,” pabulong na asik ni Zai sa kanyang anak at tila saglit na natulala sa kawalan. Hindi naman umimik si Zian, alam niyang hindi pa talaga dapat malaman ni Elle ang tungkol sa mga bagay na iyon dahil wala pang kasiguraduhan. “H-Hindi ka naman niya iniwan? Nagalit ba?” sabi ni Zai. Mariing napapikit si Zian bago sumagot, “Hindi naman ako iniwan dad, p-pero gusto niyang itigil ko ang ginagaw
=ELVIRA’S POINT OF VIEW= Dahil sa naging usapan namin ni Zian, sinubukan kong unawain ang mga paratang niya. Alam kong mahirap pero susubukan ko dahil mahal ko siya. Pero sana ay mapanindigan niya ang mga winika sa akin dahil kung hindi, saan aabot ang relasyon namin? Sa mga sumunod na araw, sinubukan kong gawing normal ang lahat—kahit pa alam kong may bumabagabag sa isip ko. Kahit alam kong sa bawat titig ko kay Zian, may parte sa akin ang gustong itanong muli kung tama bang manatili ako sa kanya. Pero mahal ko siya. At sinabi ko sa sarili kong susubukan kong intindihin ang mundong ginagalawan niya. “Hon, gusto mong magbakasyon?” bigla niyang tanong habang nasa loob kami ng sasakyan pauwi mula sa site. Napatingin ako sa kanya. “Ha?” Ngumiti siya habang nakatingin sa daan. “Napansin kong stress ka na masyado. Lalo na sa trabaho… at sa akin,” natatawa niyang sabi. “Kaya naisip ko, maybe it’s time to take a break.” Napataas ang kilay ko. “Ikaw mismo ang nagyayaya ng bakas
ELVIRA’S POINT OF VIEW. A day later… Napahinto ako nang pagbaba ko ng kwarto sa bahay namin ay natanaw ko si Zian na halatang hinihintay ako. ‘Handa na ba siyang makausap ako? Hindi ko na rin alam…’ “E-Elle,” mahinang tawag niya sa pangalan ko. “Mm?” tugon ko. “Let’s talk, please?” malumanay ang kanyang boses at may bahid ng pakikiusap. “Sa taas,” mahinang sabi ko at umakyat pabalik. Pagkapasok sa kwarto ko ay hinarap ko siya. Ngunit napahinto ako nang lumuhod siya sa harap ko. “Z-Zian?” “I’m not a normal person, Elle. I-I swear to God, I am not a normal person. I am different,” paliwanag niya. “Hindi ko alam kung paano sasabihin… It’s because you might find me scary,” pabulong na sabi niya. Napatitig ako sa kanya. Hindi makapaniwala. “P-Pumapatay ka t-talaga?” hindi makapaniwalang sabi ko. Napahinto siya at tila hindi alam kung saan titingin sa mga mata ko. Napatungo siya at nasapo ang noo. Hanggang sa tuluyan na akong mapahinto sa naging mabagal niyang pagtang
=Elvira’s Point Of View= Salubong ang kilay kong nakatitig sa computer expert habang magkakrus ang mga braso ko. Inaantay ang resulta ng cellphone ni Zian. “Matagal pa po ba?” naiinip kong kwestyon at hindi mapakali. Ramdam ko kasi ang kaba sa dibdib habang mas tumatagal ako dito. “30 mins pa,” sagot nito at panay ang pindot sa kanyang keyboard habang nakasaksak ang cellphone. Nang matapos ay inabot nito sa akin ang cellphone kaya naman agad kong kinalkal ‘yon ngunit natigilan ako nang makita na walang ibang mensahe na na-retrieve yung expert. Labis akong nakahinga ng maluwag not until i-back ko ang messages at makita ang usapan nila ng daddy niya. It made me curious… And nervous… Hindi ko napigilan lalo na nang magpop up ang ilan sa mga deleted messages… Halos sumikip ang dibdib ko sa nabasa. [CONVERSATION] Dad (Zai): Son, have you cleared the mission? Dad (Zai): Make sure it’s successful, so we don’t stress. Zian: What mission dad? I thought i’m all goods?
=Elvira’s Point Of View= And there’s Ms. Santos, making a scene. “She pushed me!” sabi niya habang kumpulan ang taong tumulong sa kanya. “Paano kita matutulak Ms. Santos? I’m way far from you,” sabi ko at tinaasan siya ng kilay. “You did it!” bulyaw niya kaya tinignan ako ng lahat. “Well, if you say so?” tugon ko. Later on, dumating si Zian at sinulyapan kaming dalawa. “What’s wrong here?” kwestyon niya at lumapit sa akin. “Ewan, tatanga-tanga siya ayon nadapa tapos biglang ibabato ang sisi sa akin na tinulak ko daw siya,” sagot ko at prenteng naupo sa office chair. “You really pushed me! Aminin mo na! Stop having everyone’s sympathy that you’re innocent!” sunod-sunod niyang sigaw. Napangiwi na lang ako. Siya naman talaga yung nagsisinungaling at hindi ako, isa pa siya kaya yung tinutukoy niya? Siya nga ‘tong nagbibintang eh. Siraulo talaga. “That’s enough,” awat ng iba, ngunit natigilan ako sa pahabol na sabi ng ilan sa mga mas matataas sa akin. “Engr. Monte