Maid and what? Baka naman kakaibang set up ang gawin niyo diyan sa condo ha? 🤣🙈
=Elvira’s Point Of View= Kamot ulo akong tumulala sa harapan ng grocery, grocery lang 20k na agad?! Eh… Sabi niya dinner lang, ano bang dinner inaasahan niya? Pang-mayaman ba? May pinagkaiba ba ang lutong mayaman at mahirap? I mean, may kaya naman ang pamilya ko noon so I know the dish pero 20k kaagad? Dahil doon at namili na lang ako nang mga dapat, pinuno ko ang unang cart nang mga kailangan para sa ngayong gabi at bukas ng umaga. It took me an hour bago natapos mag-grocery, ang natira ay halos sampung libo pa at pumara na lang rin ako ng taxi. Papaakyat naman ay may tumulong sa akin kaya wala akong naging problema. Pagkapasok sa condo ni Zian ay nandoon na siya sa mamahalin niyang couch. Naglalaro ng games. “Nandito na ako, uubusin ko ba dapat yung 20k?” kwestyon ko. “I don’t know,” walang alam niyang sagot kaya umirap ako. “Pati ‘yon hindi mo alam?!” “Ikaw nga hindi mo alam,” sumbat pa niya habang abala magpipipindot sa kanyang cellphone. “Shit! Ang tatanga na
=Third Person’s Point Of View= Zian was leaning back on the couch while smirking, he was watching Elvira who’s cleaning up a mess and the other hand is holding a tray. “Well, well, look who’s finally found her true calling. Akala ko ba student engineer ka? But I guess being my maid suits you better, don’t you think?” asar na sabi ni Zian. Elvira rolling her eyes, holding a tray of drinks, “Don’t flatter yourself. This is just temporary. I’d rather clean up after a spoiled brat like you than let you think na kaya mo akong paikutin,” she said and placed the tray down with a slight thud. Zian raises an eyebrow, voice dripping with sarcasm, “Easy lang. Baka masira mo pa ‘yung crystal glass. Alam mo naman, baka hindi mo kayang bayaran ‘yan.” Smirks, “Or is that why you took the job?” Elvira crosses her arms, glaring at him, “Oh please, Zian. I’d sooner break the glass than kiss your spoiled feet. At least ako, marunong magtrabaho. Ikaw, you probably can’t even wash a singl
=Third Person’s Point Of View= Habang naglilinis si Elvira ng sahig ay naramdaman niya ang pagtunog at pag-vibrate ng kanyang cellphone sa bulsa. Napatayo siya at hinugot iyon para sagutin. Nandoon rin si Zian na nagtataka na pinanonood si Elvira. Isang linggo na rin kasi ang lumipas mula nang pag-usapan nila ang tungkol sa sampung milyon. “Ano iyon Clayn?” bungad ni Elvira sa telepono, bahagyang nakakunot ang noo nito dahil hindi naman tatawag ang kanyang kapatid kung walang nangyari. Sa kabilang banda ay sumagot si Clayn. “Ate… Si mama po n-nasa ospital.. Punta na po kayo ate, wala po si papa eh..” “Ha? O-Osige..” Pinilit ni Elvira na huwag mataranta. Binalingan niya si Zian na kanyang boss. “Zian pwede bang umalis saglit?” baka sakali ni Elvira. “Huh? Why? It’s too early and you haven’t done your work.” Tumaas ang kilay ni Zian, clueless of what’s been happening. “Y-Yung mama ko kasi na-ospital daw, wala si papa..” mabilis na sabi ni Elvira. Tumaas ang kilay ni Zia
=Elvira’s Point Of View= Kaharap ko si Zian ngayon habang inilalapag sa harapan ko ang sangkatutak na kontrata. Hawak ko naman ang mamahalin niyang ballpen. “First clause, my word means rule. You don’t have a choice but to obey me, if you disobey me then return what I paid you threefolds.” Nalaglag ang panga ko sa sinabi niya. ‘T-Then that’s 30 million?’ “You will do anything I want—” “K-Katawan ko lang ‘di ba?” Nangunot ang noo niya sa sinabi ko. “Hmm?” tugon niya. “T-Then bakit parang binibili mo na yung kaluluwa ko?” seryosong sabi ko, nagrereklamo. Tumaas ang kilay niya. “Ano bang tingin mo sa katawan mo ang binibili ko? I mean, binabayaran? You think it’s just for sex?” gitil niya— shit! Oo nga pala! Bakit hindi ko naisip ‘yon? Why would he buy me just for sex ‘di ba?! I must be crazy to sell my body to this playboy! “You think I would pay you 10 million from my savings, just for sex?” Mapaglarong ngumisi ang kanyang labi at mahinang natawa. “Don’t tell about
=Elvira’s Point Of View= “Zian!” malakas na tawag ko sa kanya. Mabilis naman siyang lumabas ng kwarto. “Ano? Makasigaw…” “Si mama, pupuntahan ko mamaya. G-Gusto ka yata makita nila papa para pasalamatan,” mahinahon na sabi ki makalipas ang isang linggo. Gising na kasi si mama matapos ang operasyon niya sa puso. “H-Hindi na. Hindi naman tulong ‘yan na literal, you’ll work hard for that..” Nanlaki ang mata ko nang lumapit si Zian sa akin, sa sobrang lapit ay humakbang ako paatras. “A-Ano?” “Don’t you think I gave you a lot of time?” pabulong at nakakaakit niyang bulong. ‘Oras na ba ng paniningil ni Zian para sa sampung milyon?’ =Third Person’s Point Of View= Naramdaman ni Elvira ang lalim ng titig ni Zian, at kahit paano niyang iwasan ang mga mata nito, parang hinihigop siya ng lakas nito. Alam niyang hindi na siya makakatakas sa kasunduan nila, ngunit sa kabila ng lahat, may kaunting kaba at pagtutol pa rin sa kanyang puso. Napabuntong-hininga siya, iniisip kung pa
=Elvira’s Point Of View= Pagkarating sa ospital ay bahagyang umiba ang hangin sa pagitan namin ni Zian. He was serious a while ago, as if he held grudge.. Tapos ngayon, he was very approachable pagdating sa pamilya ko. Baliw ba siya? Saglit lang kaming nanalagi doon, dahil malapit na rin naman ang pasok na naman matapos ang semestral break. Nang makalayo kami sa kwarto ni mama ay pasimple kong sinulyapan si Zian na bumalik na sa seryoso niyang awrahan. “Do you have two personalities?” biglang tanong ko na ikinatigil niya. “Yeah, I guess. I could be playful and lively, and then a seconds later I could be serious and deadly..” Tumawa ako sa kanyang biro dahilan para matunog na lang na ngumisi si Zian. Pagbalik sa sasakyan niya ay prente na akong umupo. “Sumabay ka na pumasok sa akin pag may pasok,” habilin niya at kahit ayaw ko ay hindi ko magawang umangal. *** Isang linggo ang nakalipas at kapapasok ko lang sa eskwelahan, naglalakad ako mag-isa papunta sa classroom nam
=Elvira’s Point Of View= Dahil sa ginawang paghalik ni Zian sa akin ay nakaramdam ako ng pagkailang sa kanya. Hindi niya ako iniimik ngayon at tila mainit pa ang ulo niya. Hanggang sa maya-maya ay magkakrus ang braso niyang hinarap ako. Umiwas tingin ako ngunit naramdaman ko ang daliri niya sa baba at pisngi ko, iginiya niya ‘yon papaharap sa kanya. “A-Ano na naman? Papagalitan mo na naman ako,” pabulong na reklamo ko at dahil doon ay huminga siya ng malalim. “If I ever see you getting trampled over again or getting bullied, trust me— I’ll make a scene,” nagbabantang sabi niya at huminga ng malalim. Tila nadidismaya sa akin. “A-Anong gagawin mo?” pabulong na sabi ko. “Ibabalik ko ang sinabi mo. Just enjoy the view,” sarkastiko niyang sabi at binitiwan ang mukha ko. Pinanood ko siyang maglakad papalayo at pumasok sa kanyang kwarto. Sa Eskwelahan ay kinakabahan ako bawat kanto dahil baka gumawa nga ng kung anong eskandalo si Zian. Hanggang sa may canteen sa school ay hinara
=Elvira’s Point Of View= Matapos kong makaligo ay suot ko na ang maluwag niyang damit. Inayos ko na lang iyon upang hindi ganoon kahaba ang dating sa akin. Pagkalabas ko ng shower room ay nagulat ako nang nag-aantay siya sa labas. “Ano na?” “A-Anong ano na?” nagtatakang tanong ko. “Aren’t you going to say anything?” nauubos pasensya niyang sabi. “E-Eh may say pa ba ako sa ganitong bagay?” pabulong kong sabi at huminga ng malalim. “Buti alam mong wala?” masungit niyang sumbat at inirapan ako. Kalalaking tao, kusilap nang kusilap. “Let’s go. We still have one last class, mag-tiis ka na lang. Tomorrow will be our OJT again,” aniya niya at sinenyasan na akong sumunod. Pagkapasok sa classroom ay tumahimik kaagad ang lahat. Pinaupo ako ni Zian sa kanyang tabi at hinayaan nila. Kahit bulungan ay walang narinig. ‘Ganoon ba siya nakakatakot?’ OJT ON SITE… Napalunok ako nang sobrang seryoso na naman ni Zian. Tila palaisipan talaga ang lahat ng kanyang mga gagawin. Napansi
=Elvira’s Point Of View= Salubong ang kilay kong nakatitig sa computer expert habang magkakrus ang mga braso ko. Inaantay ang resulta ng cellphone ni Zian. “Matagal pa po ba?” naiinip kong kwestyon at hindi mapakali. Ramdam ko kasi ang kaba sa dibdib habang mas tumatagal ako dito. “30 mins pa,” sagot nito at panay ang pindot sa kanyang keyboard habang nakasaksak ang cellphone. Nang matapos ay inabot nito sa akin ang cellphone kaya naman agad kong kinalkal ‘yon ngunit natigilan ako nang makita na walang ibang mensahe na na-retrieve yung expert. Labis akong nakahinga ng maluwag not until i-back ko ang messages at makita ang usapan nila ng daddy niya. It made me curious… And nervous… Hindi ko napigilan lalo na nang magpop up ang ilan sa mga deleted messages… Halos sumikip ang dibdib ko sa nabasa. [CONVERSATION] Dad (Zai): Son, have you cleared the mission? Dad (Zai): Make sure it’s successful, so we don’t stress. Zian: What mission dad? I thought i’m all goods?
=Elvira’s Point Of View= And there’s Ms. Santos, making a scene. “She pushed me!” sabi niya habang kumpulan ang taong tumulong sa kanya. “Paano kita matutulak Ms. Santos? I’m way far from you,” sabi ko at tinaasan siya ng kilay. “You did it!” bulyaw niya kaya tinignan ako ng lahat. “Well, if you say so?” tugon ko. Later on, dumating si Zian at sinulyapan kaming dalawa. “What’s wrong here?” kwestyon niya at lumapit sa akin. “Ewan, tatanga-tanga siya ayon nadapa tapos biglang ibabato ang sisi sa akin na tinulak ko daw siya,” sagot ko at prenteng naupo sa office chair. “You really pushed me! Aminin mo na! Stop having everyone’s sympathy that you’re innocent!” sunod-sunod niyang sigaw. Napangiwi na lang ako. Siya naman talaga yung nagsisinungaling at hindi ako, isa pa siya kaya yung tinutukoy niya? Siya nga ‘tong nagbibintang eh. Siraulo talaga. “That’s enough,” awat ng iba, ngunit natigilan ako sa pahabol na sabi ng ilan sa mga mas matataas sa akin. “Engr. Monte
=Elvira’s Point Of View= Wala akong nagawa kundi sumang-ayon. Ayoko nang patagalin pa ang usapan. Habang nasa elevator kami, tahimik lang akong nakatayo sa tabi niya. Nararamdaman ko ang mga tingin niya, pero ni hindi ko man lang siya nilingon. “Hon…” muli niyang bungad nang makasakay kami sa kotse. “Zian, please. Huwag mo akong kausapin,” pigil ko, idinirekta ang tingin sa bintana habang nagmamaneho siya. Ramdam kong may gusto pa siyang sabihin, pero buti na lang at pinili niyang manahimik. ** Pagdating sa bahay, agad akong bumaba ng kotse bago pa siya makapag-park nang maayos. Tumawag pa siya sa akin, pero hindi ko na siya nilingon. Diretso akong pumasok sa loob at dumiretso sa kwarto ko. Pagkasarado ko ng pinto, doon ko na lang ibinuhos ang inis ko. Sinipa ko ang gilid ng kama at mariing napasapo sa noo. “Anong gagawin ko?” bulong ko sa sarili ko habang paulit-ulit na pumapasok sa isip ko ang text ni Ms. Santos. Naalala ko ang malanding ngiti ng babaeng iyon noo
=Elvira’s Point Of View= Pagdating namin sa condo ni Zian, agad siyang nagbukas ng ilaw at inilapag ang dala niyang mga gamit sa lamesa. Pamilyar na sa akin ang lugar na iyon dahil ilang beses na rin akong nakapunta roon. Simple lang ang interior design ng condo—modern pero hindi masyadong sosyalin. Pero kahit ganoon, ramdam mo ang presensya ni Zian sa bawat sulok ng unit. “Gusto mo ng coffee?” tanong niya habang naglalakad patungo sa kitchen area. “Hindi na. Gusto ko na lang magpahinga,” sagot ko habang hinubad ang heels ko at naupo sa sofa. Sumilip siya mula sa kitchen, hawak ang tasa ng tubig. “Pagod ka ba? Ang aga pa ah, usually energetic ka pa sa ganitong oras.” “Tsk, ikaw kasi eh. Yung meeting kanina, nakakastress. Lalo na si Ms. Santos, parang gusto akong lamunin ng buhay,” sagot ko habang hinilot ang mga paa kong medyo sumasakit na. Lumapit siya sa akin, iniwan ang hawak na tasa sa center table, at umupo sa tabi ko. Walang sabi-sabi, kinuha niya ang isang paa ko at m
=Elvira’s Point Of View= Pagkabalik ni Zian sa office ay sinalubong ko siya. “Oh, glad you didn’t left, yet. I have something to discuss,” kalmadong sabi ni Zian at hinarap ako. “Ano?” bungad ko. Kinain kaagad ako ng kuryosidad ko sa bungad niya. May ‘glad’ eh. “I tried to have you in my project, but the CEO allowed you to take part but only for a week and 3 days. In short, we’ll be together for 10 days.” “Oh?” gulat na sabi ko. “Syempre, Garcia yata ‘to, hon?” mayabang niyang sabi kaya napangiti ako. “Did you pull some strings?” gulat na sabi ko. Nanlaki ang mata niya. “Syempre hindi! Honey naman, nakiusap kaya ako. Sabi ko pa hindi ko kaya mag-isa pero kaya naman, gusto ko lang nakikita ka palagi.” “Daming paliwanag ah?” asar ko. “You’ll sleep on my condo, tonight?” pag-iiba niya ng usapan kaya tumango ako. “Then should we break the bed?” he whispered, may halong landi ang kanyang tono. Tumaas ang kilay ko. “Am I your bed warmer Ian Zachary?” pagbibiro ko na iki
=Elvira’s Point Of View= Dalawang linggo na ang nakalipas mula nang insidenteng iyon. Alam ko naman na siguro, kahit papaano ay hindi na maulit pa ‘yon. Pupunta ako sa site na pinagtatrabahuan ni Zian. Magkahiwalay na naman kasi kami ng project na hawak. Dala-dala ko ang favorite lunch niya ay pinasok ko ang site. “Si Zian?” bungad ko. “Nasa office niya po engineer,” sagot ng isa sa mga kasamahan niya kaya pumunta ako doon. Ngunit pagbukas ko ng pinto ay napahinto ako nang makita ang isang babae na kaharap niya. Ngunit napansin ko rin ang kakaibang titig ng babae kay Zian. Siguro ay ito ang kliyente niya dahil mukhang mayaman manamit. I knocked on the slightly opened door at doon ko nakuha ang atensyon nilang dalawa. “Come in, Elle.” Nilapitan ko si Zian at inilapag ang kanyang pagkain. “Lalabas rin muna ako, may meeting ka pa naman—” “No, I actually need you here. Since the client is requesting this, can you check the blueprint?” mahinahon na sabi ni Zian at inabot s
=Elvira’s Point Of View= Next morning, nagising akong may nakahiga sa tabi ko. Sa labas ng comforter, dahan-dahan akong nagmulat at nakita ko si Zian na kakwentuhan ko kagabi. Hindi ko inaasahan na matutulugan ko siya. Matagal kong minasdan ang gwapo niyang mukha na kapag tulog ay akala mo sobrang inosente sa pagiging angelic. Napangiti ako at maingat na tumayo upang maghilamos at magbrush. Bumalik kaagad ako sa kama at minasdan siyang muli. Bahagya kong inilapit ang mukha sa kanya at dinampian siya ng mabibilis na halik sa kung saang parte ng kanyang mukha. “Mmm,” rinig ang pagmamaktol niya ay mas napangiti ako. Pinadaan ko ang hintuturo sa dimples niyang kita kahit na magkalapat ang kanyang mga labi. Napatitig ako sa nakakaakit niyang labi at inilapit ang labi ko doon. Dinampian ko ‘yon at dahil doon ay napamulat siya. “Damn, I forgot,” pabulong niya at matamis na ngumiti. Napakusot ng mata at uminat pa. “Brush lang ako hon, let’s continue the kiss after. Conscious ka
Zian’s Point of View Habang pinapanood ko si Elle at ang kapatid niyang si Clayn, hindi ko maiwasang mag-isip ng malalim. Malaki ang posibilidad na ang galit ng mga gumawa nito ay hindi lang nakatuon sa pamilya niya, kundi pati sa akin. “Dad, I need you to check something,” bulong ko habang lumapit sa ama ko. Tumango siya, alam na may malalim akong pinaplano. “Anak, siguraduhin mong hindi ka masyadong madadala ng emosyon. Alam mo kung gaano kahirap kapag pinairal mo ‘yon.” “Dad, this isn’t about emotions. This is about survival,” sagot ko, matigas ang boses. “Hindi ko hahayaang ulitin nila ito kay Elle o kay Clayn.” Tumango ang daddy ko, pero ramdam ko ang bigat ng tingin niya. Alam niyang hindi ko basta-bastang hahayaang matapos ito nang hindi sila nagbabayad. Elvira’s Point of View Habang nakatingin ako kay Zian, hindi ko maiwasang mapansin ang pagbabago sa kanya. Siya pa rin ang mayabang at makulit na Zian na nakilala ko, pero ngayon, iba na ang aura niya. Para siyang
Zian’s Point of View “Kung gusto mong iligtas ang batang ito, simple lang ang usapan,” sabi ng lider. “Lumuhod ka at aminin mong natalo ka.” Napangiti ako nang bahagya. “I don’t think so.” Bago pa siya makapagsalita ulit, mabilis kong hinugot ang baril mula sa likod ko at pinaputukan ang pinakamalapit sa kanya. Bagsak ang isa sa mga tauhan niya bago pa sila makapag-react. “Putang ina! Barilin siya!” sigaw ng lider. Nagkagulo ang lahat. Ginamit ko ang mga haligi ng warehouse bilang cover habang nagpaputok ako pabalik sa kanila. Isa-isa kong tinarget ang mga tauhan niya hanggang sa natira na lang ang lider. “Please! Don’t kill me!” sigaw niya habang nagtatago sa likod ni Clayn. “Pakawalan mo siya,” utos ko, ang baril ko’y nakatutok sa kanya. “Pakiusap—” Walang pag-aalinlangan, pinaputukan ko ang kamay niyang may hawak kay Clayn. Napasigaw siya sa sakit at nabitawan ang kapatid ni Elle. Elvira’s Point of View Tumakbo ako papasok nang makita kong ligtas na si Clayn. “