Bawi for my lovely readers! Please stay healthy always! Sumama pakiramdam ko kaya pasensya na kung medyo natatagalan si author mag-update! ❤️🤍
Isang linggo ako nakalipas ay sobrang sakit ng ulo kong bumangon sa kama dahil sa sobrang ingay ng door bell, hindi sumasama sa akin si Sierah dahil sa akin naman daw siya sasama pag-alis namin. Nagsipilyo ako ng mabilisan bago lumabas ng kwarto para buksan ang pinto ngunit nasapo ko kaagad ang pisngi ko pagbukas dahil sa sampal ng mommy ni Zai. "I heard you're not my son's wife anymore." Nahawakan ko ang pisngi at tinitigan siya. "Yes, ma'am." Maayos na sagot ko. "He doesn't deserve you, h-hindi niya deserve lahat ng ginawa niya para sa'yo!" Nangunot ang noo ko ng maging emosyunal ang mommy ni Zai ngunit ang daddy ni Zai ay nanatiling nakayuko. "Sabihin mo sa akin hija, k-kulang na kulang ba yung pagmamahal ni Zai sa'yo ha? Kasi bakit hindi ka niya mapalitan ang daming naghahabol sa kaniya na mas better sa'yo." Hindi ko alam ngunit nahawa ako sa iyak ng mommy ni Zai. Parang sobrang sakit no'n. "P-Pumasok po kayo." "Ma'am, k-kung alam niyo lang po lahat. P-Pinatay yun
"Sobrang tanga mo pala talaga pagdating sa asawa mo 'no?!" Nakagat ko ang ibabang labi ng makita ko ang bawat hampas ng latigo sa katawan ni Zai. "Huwag na huwag niyong idadamay ang asawa ko rito!" My body is shivering. "Pag pumalag ka kakalat lang naman ang nude pictures ng asawa mo pati na ang sex video na sisira sa kaniya, ano kayang iisipin nila sa tuwing makikita siya? Gandang babae may sex scandal, ano kayang sasabihin ng sariling anak niya?" "Fuck you! P-Papatayin ko kayo laha— ah!" Napapikit ako at kusa kong binitiwan ang cellphone sa nakita kong kumalat na dugo galing sa katawan ni Zai. "My son protected your dignity, while accepting those scars for you." Bigla ay naalala ko ang sinabi ni Zai sa akin, wala akong nagawa kundi umiyak. "The nude and the sex video is you, Lauren. K-Kaya walang nagawa si Zai kundi tanggapin ang pinagagawa sa kaniya." Sa sobrang sikip ng dibdib ko ay humagulgol ako sa harapan nila. S-So it's really my fault? "The nights he goes home la
At dahil sa kabigatan nito ay pinilit ko na buhatin 'yon ngunit patigil tigil ako, nang makita ko si Zai ay hindi man lang ako nito tinapunan ng tingin at derederetso lang siyang naglakad papunta sa hub kaya ngumiwi ako at binuhat na 'to. Nang makarating sa harap ng hotel sa gilid ay hindi ko mahanap ang mag-ina kaya luminga linga muna ako, masakit rin pala talaga sa kamay ang mabigat na tubig na 'to. Inayos ko ang buhok ko bago ako tumayo para buhatin ang mga ito at pumunta sa tinutuluyan nila dahil anong oras na rin. Nang makarating ay nagulat ito ng makita ako. "Ma'am.." Gulat na sabi niya. "I can only help by this right now, wala pa kasi akong business.." Ibinaba ko 'yon dahilan para magulat siya at tignan ang mga 'yon at nang makita niya ay hindi niya alam ang sasabihin. "Anong pangalan ng baby mo?" Kwestyon ko. "I-Ian ho ma'am." Nang sabihin niya 'yon ay naestatwa ako. "I-Ian, ang ganda ng pangalan niya." Napaiwas tingin ako tapos ay kinapa ang wallet ko sa buls
"Bakit kailangan ba alam mo para lang mahalin mo 'ko? Kung mahal mo ako Lauren, mahal mo talaga ako hindi kailangan ng rason—" "Pero inisip ko nga na nambababae ka no'n." Sumbat ko. "It's because you don't trust me." Mariing dagdag niya kaya umirap ako. "About my baby? Alam mo ba? Alam mo ba na may kinalaman si Shane sa pagkamatay ng anak ko?" Nang yumuko si Traise ay kusang kumuyom ang kamao ko. "Totoong may ginawa siya sa bata na 'yon, inaasahan ko na 'yon pero hindi ko alam na papatay siya ng inosente." Sumama ang tingin ko sa kaniya. "Then she deserves to die!" Galit na sigaw ko. "You're still protecting that demon huh? Dahil lang nangako ka sa girlfriend mo, pumatay siya ng inosente. H-Hindi ko alam kung bakit kailangang madamay ng anak ko!" Tumayo ako at nilapitan siya tsaka ko siya malakas na sinampal. Napayuko siya sa gilid kung saan tumurong ang mukha niya pagkatapos ng sampal. "I'm very so—" "Huwag kang mag sorry! Maibabalik ba no'n ang buhay ng anak ko ha? Sa
"Hinayaan mo na lang sana, okay lang naman ako wala naman akong pakialam sa sasabihin ng iba. Kahit masira pa ako, sabi ko naman sa'yo I am not born to meet everyone's expectations." Nakagat ko ang ibabang labi dahil sobrang kalmado ng usapan namin. "Hindi naman na mababago dahil maalala at maalala ko si Ian Zachary dahil bukod pa doon ay kamukha mo siya, at nawala siya dahil sa kahibangan ng babae na 'yon sa'yo." Dismayadong sabi ko. "Tanggap ko naman na." Sagot ni Zai. Tanggap niya na, tama. "Tanggap ko na hanggang dito na lang." Napalunok ako ng ikahad niya ang kamay sa harapan ko. "Bakit?" Tanong ko. "Ceasefire?" Napalunok ako, bakit parang ayaw ko? Bakit parang ayaw kong tanggapin na hindi na maayos 'tong sinira ko? "Gagawin na lang natin ay maging mabuting magulang kay Sierah, at kunin ang hustisya sa pagkawala ng anak natin." Nakagat ko ang ibabang labi at pekeng ngumiti tapos inabot ang kamay niya. "Ceasefire." Naging tahimik ang paligid, "Bibigyan ko
Lauren's Point of View. Pagkatapos kong bisitahin si Aji ay huminga ako ng malalim bago ako dumeretso sa office ni Zai pero nagdadalawang isip ako kung kakausapin ko ba siya about sa biological mother ko dahil siya ang doctor o hindi, nahihiya ako. I was about to knock pero sobrang kinakabahan ako kaya ibinaba ko ang kamay ko at tsaka ko tinitigan ang pinto, why do I have to feel this too much shame? "Ugh nakakainis." Bulong ko at tsaka kakatok na sana ulit kaya lang nagdadalawang isip ako. Katok na Lauren! "What makes you have a second thought?" Halos mapatalon ako ng marinig ang boses sa likod ko dahilan para mapalunok ako dahil salubong ang kilay ni Zai. "W-Well," binuksan niya ang pinto ng may sasabihin pa lang ako. "Pasok." Maayos niyang sabi. Sumunod naman ako at ako na rin ang nagsarado ng pinto, he gestured the seat kaya naupo ako doon, bago 'yon ay pinanood ko siyang ayusin ang ibang folders na nagkalat sa desk niya. "There, what's the matter?" Panimula
Limang minuto bago bumalik kaya naman napalunok ako dahil hindi ko sigurado kung iba na ba 'to. "Ayaw sumama, ikaw nga baka mas kilala ka." Utos nito kaya medyo nakatunog na ako na baka si Zai o si Traise 'to dahil hindi ko rin mabosesan. Naupo ito sa gilid ko kaya naman tumikhim ako, umayos ako ng upo at maya-maya ay sumunod ang isa pero hindi ko ito makilala. Nang lingunin ko sila ay sinenyasan ako na huwag magsalita kaya tumango ako. "Ayaw talagang sumama, anong sasabihin ko kay madam?" Lumunok ako, ibig bang sabihin no'n may record or tap wire dito sa bangka. "Tara na." Anyaya nila, it's not the typical boat that you have to row. It has electric that they have to pull, while on our way my hand was shaking unstoppable. Sobrang nag-aalala ako sa anak ko, that I can die just to save my baby. Huminga ako ng malalim dahil sumisikip ang dibdib ko sa kaba, ngunit natigilan ako ng may pasimpleng humawak sa kamay ko. Nang lingunin ko si Zai ay umiling siya sa akin, parang sin
"K-Kung wala kang nagawang masama, Shane? Kung hindi ka naging ganito kasama? Ang masasabi ko lang mas minahal mo siya ng higit sa pagmamahal ko sa kaniya." Napatitig siya sa akin, ang itim ng mata niya ay magalaw. "K-Kasi ako? Wala akong i-ibang ginawa kundi pagdudahan siya, wala akong ibang ginawa kundi saktan siya, habang ikaw sinasaktan mo ang lahat para sa kaniya." Ngumisi ako sa sariling iniisip. "Nababaliw na ata ako kasi h-hindi na kita magawang kasuklaman," tumawa akong muli. "Shane, why d-do you have to settle for a guy like him?" Kwestyon ko at nilingon si Zai. "Tell me, why do you have to be like this when you deserve more?" Napatitig ng sobra sa akin si Shane at nang kumislap ang mata niya ay iniiwas niya ang tingin sa akin. "I'm sure, sa ganda mo na 'yan may magmamahal sa'yo ng higit pa hindi ka mababastos, hindi ka ikahihiya." Pumikit si Shane ng mariin at tsaka masama na muli akong tinignan. "Huwag mong sabihin 'yan!" "I-I don't like regretting things that
=Elvira’s Point Of View= Next morning, nagising akong may nakahiga sa tabi ko. Sa labas ng comforter, dahan-dahan akong nagmulat at nakita ko si Zian na kakwentuhan ko kagabi. Hindi ko inaasahan na matutulugan ko siya. Matagal kong minasdan ang gwapo niyang mukha na kapag tulog ay akala mo sobrang inosente sa pagiging angelic. Napangiti ako at maingat na tumayo upang maghilamos at magbrush. Bumalik kaagad ako sa kama at minasdan siyang muli. Bahagya kong inilapit ang mukha sa kanya at dinampian siya ng mabibilis na halik sa kung saang parte ng kanyang mukha. “Mmm,” rinig ang pagmamaktol niya ay mas napangiti ako. Pinadaan ko ang hintuturo sa dimples niyang kita kahit na magkalapat ang kanyang mga labi. Napatitig ako sa nakakaakit niyang labi at inilapit ang labi ko doon. Dinampian ko ‘yon at dahil doon ay napamulat siya. “Damn, I forgot,” pabulong niya at matamis na ngumiti. Napakusot ng mata at uminat pa. “Brush lang ako hon, let’s continue the kiss after. Conscious ka
Zian’s Point of View Habang pinapanood ko si Elle at ang kapatid niyang si Clayn, hindi ko maiwasang mag-isip ng malalim. Malaki ang posibilidad na ang galit ng mga gumawa nito ay hindi lang nakatuon sa pamilya niya, kundi pati sa akin. “Dad, I need you to check something,” bulong ko habang lumapit sa ama ko. Tumango siya, alam na may malalim akong pinaplano. “Anak, siguraduhin mong hindi ka masyadong madadala ng emosyon. Alam mo kung gaano kahirap kapag pinairal mo ‘yon.” “Dad, this isn’t about emotions. This is about survival,” sagot ko, matigas ang boses. “Hindi ko hahayaang ulitin nila ito kay Elle o kay Clayn.” Tumango ang daddy ko, pero ramdam ko ang bigat ng tingin niya. Alam niyang hindi ko basta-bastang hahayaang matapos ito nang hindi sila nagbabayad. Elvira’s Point of View Habang nakatingin ako kay Zian, hindi ko maiwasang mapansin ang pagbabago sa kanya. Siya pa rin ang mayabang at makulit na Zian na nakilala ko, pero ngayon, iba na ang aura niya. Para siyang
Zian’s Point of View “Kung gusto mong iligtas ang batang ito, simple lang ang usapan,” sabi ng lider. “Lumuhod ka at aminin mong natalo ka.” Napangiti ako nang bahagya. “I don’t think so.” Bago pa siya makapagsalita ulit, mabilis kong hinugot ang baril mula sa likod ko at pinaputukan ang pinakamalapit sa kanya. Bagsak ang isa sa mga tauhan niya bago pa sila makapag-react. “Putang ina! Barilin siya!” sigaw ng lider. Nagkagulo ang lahat. Ginamit ko ang mga haligi ng warehouse bilang cover habang nagpaputok ako pabalik sa kanila. Isa-isa kong tinarget ang mga tauhan niya hanggang sa natira na lang ang lider. “Please! Don’t kill me!” sigaw niya habang nagtatago sa likod ni Clayn. “Pakawalan mo siya,” utos ko, ang baril ko’y nakatutok sa kanya. “Pakiusap—” Walang pag-aalinlangan, pinaputukan ko ang kamay niyang may hawak kay Clayn. Napasigaw siya sa sakit at nabitawan ang kapatid ni Elle. Elvira’s Point of View Tumakbo ako papasok nang makita kong ligtas na si Clayn. “
Elvira’s Point of View Tahimik kami sa biyahe. Hindi ko alam kung paano haharapin ang sitwasyon na ito. Hindi rin ako sigurado kung tama ba ang ginagawa ko—na hihingi ako ng tulong kay Zian para pumatay ng tao. Ngunit sa kabila ng lahat, alam kong wala akong ibang mapagkakatiwalaan ngayon. Napatingin ako kay Zian. Mahigpit ang pagkakahawak niya sa manibela, ang mga mata niya’y nakatuon sa daan, ngunit ramdam ko ang tensyon sa bawat galaw niya. Hindi siya nagsasalita, pero alam kong iniisip niya ang plano. “Elle,” basag niya sa katahimikan. “Ano bang eksaktong sinabi nila? Gaano karaming tao ang kailangan nating harapin?” Huminga ako nang malalim, sinubukang alalahanin ang boses ng lalaking tumawag. “Wala silang binanggit kung ilan sila. Sinabi lang nila na pumunta ako mag-isa… at kung hindi, may mangyayari kay Clayn.” Napamura siya nang mahina. “Typical tactics. They’re expecting you to come alone and unarmed. That’s their leverage.” “Zian… natatakot ako,” bulong ko, hindi
=Elvira’s Point Of View=Makalipas ang isang linggo, habang nakaupo ako sa sala kasama si Zian ay may ibinalita sa telibisyon.Ngunit napahinto ako nang makita ang mukha ng lalake na sinasabi nilang namatay dahil nabaril sa sariling bahay.‘Yung nasa litrato na sinend sa akin ng account na walang pangalan… Yung binaril ni Zian…’Nagitla ako at mapakurap. Nilingon ko si Zian ngunit parang wala siyang pakialam.Umiwas tingin ako bago pa niya mapansin at mariing pumikit. ‘Calm down, Elle. H-Hindi sigurado ang lahat…’“Sino kaya ang pumatay doon?” mahinang tanong ko. Tumikhim si Zian.“I don’t know hon. Maybe, kaaway? Since that man is politically involved,” mahinahon niyang sagot sa akin.“Ahh,” tango ko na lang.***Makalipas ang isa pang linggo ay nagsimula akong mag-ipon para sa business ni papa noon, at para sa mga utang ko kay Zian.Habang nagtatrabaho ako ay nakatanggap ako ng tawag galing kay Clayn. Ngunit nang sagutin ko ‘yon ay hindi boses ni Clayn.“Glad you answered, Elvira M
Elvira’s Point Of View Kinaumagahan ay naalimpungatan ako sa gising ni Clayn sa akin. “Oh?” nagmamaktol na sabi ko at nagtakip ng mukha. “Ate! Si Kuya Zian mahiya ka naman!” ani niya at hinampas ang paa ko dahilan para matigilan ako at dahan-dahan na sumilip sa unan. “Ako na bahala Clayn, salamat…” rinig kong sabi niya kaya lumunok ako. ‘Nandito na siya…’ “Hon…” malumanay niyang tawag sa akin dahilan para pumikit ako ng mariin. “Mmm?” tugon ko habang may takip sa mukha. Naramdaman ko ang pagbigat ng kama at alam kong naupo siya hindi malayo sa akin. “Bakit nandito ka hon? Hindi ka sa condo?” mahinang tanong niya kaya bumangon ako at handa na sanang sumbatan siya ngunit nakita ko ang sobrang gwapong mukha niya ngayong umaga. “Ah, nagluto si mama kagabi. Kaya hapon pa lang pumunta na ako dito,” pagsisinungaling ko. Napahinto siya at tumango. “Okay hon, wala kang work today?” inosente niyang tanong kaya matagal akong tumitig sa mukha niya. ‘Paano yung natuklasan ko kag
=Elvira’s Point Of View= “Hon, whatever happens. Please trust me?” mahinang bulong ni Zian habang nakayakap sa akin. Ngumiti naman ako at tumango. “Mm, just don’t keep things from me…” Hindi na siya tumugon pa sa akin kaya naman nag-enjoy na lang kami sa day off naming dalawa. A few days later… Nagtataka ako nang hindi pa siya nakakauwi. It’s 10 PM and I got worried kaya sinubukan ko siyang tawagan. Pero out of reach ang kanyang cellphone. Habang inaantay siya ay napahinto ako nang may ma-receive akong text message from a random number. From Unknown Number: Gusto mong malaman kung nasaan ang pinakamamahal mong si Ian Zachary? 10:05 PM. Napalunok ako at napatitig doon, bago ako gumawa ng reply sa kanya. To Unknown Number: Nasaan siya? 10:07 PM. From Unknown Number: Ave. Street. Zone 4. You’re on this. Go and find out, or sleep weary. 10:09 PM. Huminga ako ng malalim at kinuha kaagad ang wallet at ang jacket ko. Lumabas ako mg condo wearing a light
Elvira’s Point Of ViewNaging okay naman ang relasyon namin ni Zian. Pakiramdam ko ay mas naging showy kami sa pagmamahal namin sa isa’t isa.A few months later… Hindi ko inaasahan na magtatagal kami ng ganito katagal. It’s been a year since tinanong niya ako to be his girlfriend. Mas stable na ang work ko bilang engineer at live-in na rin kaming dalawa. Masaya nga ako at sa iisang bubong kami nakatira.Hindi ko akalain na magiging ganito kasaya ang buhay ko sa piling ni Zian. Sa totoo lang, marami akong pangarap noon, pero hindi ko inisip na kasama siya sa mga iyon. Pero ngayon, parang hindi ko na kaya pang mag-isip ng buhay na wala siya.Sa isang taong magkasintahan kami, marami na kaming pinagdaanan. May mga tampuhan, selosan, at mga araw na hindi kami magkasundo, pero sa dulo, palaging siya pa rin ang gusto kong kausapin, yakapin, at kasamang humarap sa lahat ng hamon.“Hon, are you done na sa designs?” tanong ni Zian habang naglalakad papasok sa maliit naming home office. Naka-s
=Elvira’s Point Of View= Nang makapagbihis ng presentable at dumeretso kaagad kami ni Zian. “Hon, calm down… Relax,” natatawang sabi niya habang nagmamaneho at inabot ang kamay ko para hawakan. Lumabi ako at sinulyapan si Zian. “Syempre noon fake relationship. Eh ngayon totoo na ‘to,” pabulong kong pagdadahilan na mahina niyang ikinatawa. “What’s the difference?” “Ngayon ayoko na ma-disappoint sila kasi gusto kita, paano kung bigla akong abutan ng 10 million para layuan ka?” pagbibiro ko. Natawa siya. “I’ll double it so you won’t have to leave me—” “Hoy! Hindi ko naman tatanggapin ‘yon!” gulantang kong sabi dahilan para malakas siyang humakhak. “Ay hindi ba, sorry ate ha, sorry hahahhaa!” halakhak pa niya kaya lumabi ako. Nang makarating sa kanila ay ninerbyos ako ng husto. Nakagat ko ang ibabang labi. “Good evening po,” bati ko at mabilis na lumapit upang magmano sa parents at grandparents nila. “Mabuti naman at nakadalo ka, pasok ka tara…” anyaya ng mommy ni Zian ka