Bawi for my lovely readers! Please stay healthy always! Sumama pakiramdam ko kaya pasensya na kung medyo natatagalan si author mag-update! ❤️🤍
Isang linggo ako nakalipas ay sobrang sakit ng ulo kong bumangon sa kama dahil sa sobrang ingay ng door bell, hindi sumasama sa akin si Sierah dahil sa akin naman daw siya sasama pag-alis namin. Nagsipilyo ako ng mabilisan bago lumabas ng kwarto para buksan ang pinto ngunit nasapo ko kaagad ang pisngi ko pagbukas dahil sa sampal ng mommy ni Zai. "I heard you're not my son's wife anymore." Nahawakan ko ang pisngi at tinitigan siya. "Yes, ma'am." Maayos na sagot ko. "He doesn't deserve you, h-hindi niya deserve lahat ng ginawa niya para sa'yo!" Nangunot ang noo ko ng maging emosyunal ang mommy ni Zai ngunit ang daddy ni Zai ay nanatiling nakayuko. "Sabihin mo sa akin hija, k-kulang na kulang ba yung pagmamahal ni Zai sa'yo ha? Kasi bakit hindi ka niya mapalitan ang daming naghahabol sa kaniya na mas better sa'yo." Hindi ko alam ngunit nahawa ako sa iyak ng mommy ni Zai. Parang sobrang sakit no'n. "P-Pumasok po kayo." "Ma'am, k-kung alam niyo lang po lahat. P-Pinatay yun
"Sobrang tanga mo pala talaga pagdating sa asawa mo 'no?!" Nakagat ko ang ibabang labi ng makita ko ang bawat hampas ng latigo sa katawan ni Zai. "Huwag na huwag niyong idadamay ang asawa ko rito!" My body is shivering. "Pag pumalag ka kakalat lang naman ang nude pictures ng asawa mo pati na ang sex video na sisira sa kaniya, ano kayang iisipin nila sa tuwing makikita siya? Gandang babae may sex scandal, ano kayang sasabihin ng sariling anak niya?" "Fuck you! P-Papatayin ko kayo laha— ah!" Napapikit ako at kusa kong binitiwan ang cellphone sa nakita kong kumalat na dugo galing sa katawan ni Zai. "My son protected your dignity, while accepting those scars for you." Bigla ay naalala ko ang sinabi ni Zai sa akin, wala akong nagawa kundi umiyak. "The nude and the sex video is you, Lauren. K-Kaya walang nagawa si Zai kundi tanggapin ang pinagagawa sa kaniya." Sa sobrang sikip ng dibdib ko ay humagulgol ako sa harapan nila. S-So it's really my fault? "The nights he goes home la
At dahil sa kabigatan nito ay pinilit ko na buhatin 'yon ngunit patigil tigil ako, nang makita ko si Zai ay hindi man lang ako nito tinapunan ng tingin at derederetso lang siyang naglakad papunta sa hub kaya ngumiwi ako at binuhat na 'to. Nang makarating sa harap ng hotel sa gilid ay hindi ko mahanap ang mag-ina kaya luminga linga muna ako, masakit rin pala talaga sa kamay ang mabigat na tubig na 'to. Inayos ko ang buhok ko bago ako tumayo para buhatin ang mga ito at pumunta sa tinutuluyan nila dahil anong oras na rin. Nang makarating ay nagulat ito ng makita ako. "Ma'am.." Gulat na sabi niya. "I can only help by this right now, wala pa kasi akong business.." Ibinaba ko 'yon dahilan para magulat siya at tignan ang mga 'yon at nang makita niya ay hindi niya alam ang sasabihin. "Anong pangalan ng baby mo?" Kwestyon ko. "I-Ian ho ma'am." Nang sabihin niya 'yon ay naestatwa ako. "I-Ian, ang ganda ng pangalan niya." Napaiwas tingin ako tapos ay kinapa ang wallet ko sa buls
"Bakit kailangan ba alam mo para lang mahalin mo 'ko? Kung mahal mo ako Lauren, mahal mo talaga ako hindi kailangan ng rason—" "Pero inisip ko nga na nambababae ka no'n." Sumbat ko. "It's because you don't trust me." Mariing dagdag niya kaya umirap ako. "About my baby? Alam mo ba? Alam mo ba na may kinalaman si Shane sa pagkamatay ng anak ko?" Nang yumuko si Traise ay kusang kumuyom ang kamao ko. "Totoong may ginawa siya sa bata na 'yon, inaasahan ko na 'yon pero hindi ko alam na papatay siya ng inosente." Sumama ang tingin ko sa kaniya. "Then she deserves to die!" Galit na sigaw ko. "You're still protecting that demon huh? Dahil lang nangako ka sa girlfriend mo, pumatay siya ng inosente. H-Hindi ko alam kung bakit kailangang madamay ng anak ko!" Tumayo ako at nilapitan siya tsaka ko siya malakas na sinampal. Napayuko siya sa gilid kung saan tumurong ang mukha niya pagkatapos ng sampal. "I'm very so—" "Huwag kang mag sorry! Maibabalik ba no'n ang buhay ng anak ko ha? Sa
"Hinayaan mo na lang sana, okay lang naman ako wala naman akong pakialam sa sasabihin ng iba. Kahit masira pa ako, sabi ko naman sa'yo I am not born to meet everyone's expectations." Nakagat ko ang ibabang labi dahil sobrang kalmado ng usapan namin. "Hindi naman na mababago dahil maalala at maalala ko si Ian Zachary dahil bukod pa doon ay kamukha mo siya, at nawala siya dahil sa kahibangan ng babae na 'yon sa'yo." Dismayadong sabi ko. "Tanggap ko naman na." Sagot ni Zai. Tanggap niya na, tama. "Tanggap ko na hanggang dito na lang." Napalunok ako ng ikahad niya ang kamay sa harapan ko. "Bakit?" Tanong ko. "Ceasefire?" Napalunok ako, bakit parang ayaw ko? Bakit parang ayaw kong tanggapin na hindi na maayos 'tong sinira ko? "Gagawin na lang natin ay maging mabuting magulang kay Sierah, at kunin ang hustisya sa pagkawala ng anak natin." Nakagat ko ang ibabang labi at pekeng ngumiti tapos inabot ang kamay niya. "Ceasefire." Naging tahimik ang paligid, "Bibigyan ko
Lauren's Point of View. Pagkatapos kong bisitahin si Aji ay huminga ako ng malalim bago ako dumeretso sa office ni Zai pero nagdadalawang isip ako kung kakausapin ko ba siya about sa biological mother ko dahil siya ang doctor o hindi, nahihiya ako. I was about to knock pero sobrang kinakabahan ako kaya ibinaba ko ang kamay ko at tsaka ko tinitigan ang pinto, why do I have to feel this too much shame? "Ugh nakakainis." Bulong ko at tsaka kakatok na sana ulit kaya lang nagdadalawang isip ako. Katok na Lauren! "What makes you have a second thought?" Halos mapatalon ako ng marinig ang boses sa likod ko dahilan para mapalunok ako dahil salubong ang kilay ni Zai. "W-Well," binuksan niya ang pinto ng may sasabihin pa lang ako. "Pasok." Maayos niyang sabi. Sumunod naman ako at ako na rin ang nagsarado ng pinto, he gestured the seat kaya naupo ako doon, bago 'yon ay pinanood ko siyang ayusin ang ibang folders na nagkalat sa desk niya. "There, what's the matter?" Panimula
Limang minuto bago bumalik kaya naman napalunok ako dahil hindi ko sigurado kung iba na ba 'to. "Ayaw sumama, ikaw nga baka mas kilala ka." Utos nito kaya medyo nakatunog na ako na baka si Zai o si Traise 'to dahil hindi ko rin mabosesan. Naupo ito sa gilid ko kaya naman tumikhim ako, umayos ako ng upo at maya-maya ay sumunod ang isa pero hindi ko ito makilala. Nang lingunin ko sila ay sinenyasan ako na huwag magsalita kaya tumango ako. "Ayaw talagang sumama, anong sasabihin ko kay madam?" Lumunok ako, ibig bang sabihin no'n may record or tap wire dito sa bangka. "Tara na." Anyaya nila, it's not the typical boat that you have to row. It has electric that they have to pull, while on our way my hand was shaking unstoppable. Sobrang nag-aalala ako sa anak ko, that I can die just to save my baby. Huminga ako ng malalim dahil sumisikip ang dibdib ko sa kaba, ngunit natigilan ako ng may pasimpleng humawak sa kamay ko. Nang lingunin ko si Zai ay umiling siya sa akin, parang sin
"K-Kung wala kang nagawang masama, Shane? Kung hindi ka naging ganito kasama? Ang masasabi ko lang mas minahal mo siya ng higit sa pagmamahal ko sa kaniya." Napatitig siya sa akin, ang itim ng mata niya ay magalaw. "K-Kasi ako? Wala akong i-ibang ginawa kundi pagdudahan siya, wala akong ibang ginawa kundi saktan siya, habang ikaw sinasaktan mo ang lahat para sa kaniya." Ngumisi ako sa sariling iniisip. "Nababaliw na ata ako kasi h-hindi na kita magawang kasuklaman," tumawa akong muli. "Shane, why d-do you have to settle for a guy like him?" Kwestyon ko at nilingon si Zai. "Tell me, why do you have to be like this when you deserve more?" Napatitig ng sobra sa akin si Shane at nang kumislap ang mata niya ay iniiwas niya ang tingin sa akin. "I'm sure, sa ganda mo na 'yan may magmamahal sa'yo ng higit pa hindi ka mababastos, hindi ka ikahihiya." Pumikit si Shane ng mariin at tsaka masama na muli akong tinignan. "Huwag mong sabihin 'yan!" "I-I don't like regretting things that
=Elvira’s Point Of View= Salubong ang kilay kong nakatitig sa computer expert habang magkakrus ang mga braso ko. Inaantay ang resulta ng cellphone ni Zian. “Matagal pa po ba?” naiinip kong kwestyon at hindi mapakali. Ramdam ko kasi ang kaba sa dibdib habang mas tumatagal ako dito. “30 mins pa,” sagot nito at panay ang pindot sa kanyang keyboard habang nakasaksak ang cellphone. Nang matapos ay inabot nito sa akin ang cellphone kaya naman agad kong kinalkal ‘yon ngunit natigilan ako nang makita na walang ibang mensahe na na-retrieve yung expert. Labis akong nakahinga ng maluwag not until i-back ko ang messages at makita ang usapan nila ng daddy niya. It made me curious… And nervous… Hindi ko napigilan lalo na nang magpop up ang ilan sa mga deleted messages… Halos sumikip ang dibdib ko sa nabasa. [CONVERSATION] Dad (Zai): Son, have you cleared the mission? Dad (Zai): Make sure it’s successful, so we don’t stress. Zian: What mission dad? I thought i’m all goods?
=Elvira’s Point Of View= And there’s Ms. Santos, making a scene. “She pushed me!” sabi niya habang kumpulan ang taong tumulong sa kanya. “Paano kita matutulak Ms. Santos? I’m way far from you,” sabi ko at tinaasan siya ng kilay. “You did it!” bulyaw niya kaya tinignan ako ng lahat. “Well, if you say so?” tugon ko. Later on, dumating si Zian at sinulyapan kaming dalawa. “What’s wrong here?” kwestyon niya at lumapit sa akin. “Ewan, tatanga-tanga siya ayon nadapa tapos biglang ibabato ang sisi sa akin na tinulak ko daw siya,” sagot ko at prenteng naupo sa office chair. “You really pushed me! Aminin mo na! Stop having everyone’s sympathy that you’re innocent!” sunod-sunod niyang sigaw. Napangiwi na lang ako. Siya naman talaga yung nagsisinungaling at hindi ako, isa pa siya kaya yung tinutukoy niya? Siya nga ‘tong nagbibintang eh. Siraulo talaga. “That’s enough,” awat ng iba, ngunit natigilan ako sa pahabol na sabi ng ilan sa mga mas matataas sa akin. “Engr. Monte
=Elvira’s Point Of View= Wala akong nagawa kundi sumang-ayon. Ayoko nang patagalin pa ang usapan. Habang nasa elevator kami, tahimik lang akong nakatayo sa tabi niya. Nararamdaman ko ang mga tingin niya, pero ni hindi ko man lang siya nilingon. “Hon…” muli niyang bungad nang makasakay kami sa kotse. “Zian, please. Huwag mo akong kausapin,” pigil ko, idinirekta ang tingin sa bintana habang nagmamaneho siya. Ramdam kong may gusto pa siyang sabihin, pero buti na lang at pinili niyang manahimik. ** Pagdating sa bahay, agad akong bumaba ng kotse bago pa siya makapag-park nang maayos. Tumawag pa siya sa akin, pero hindi ko na siya nilingon. Diretso akong pumasok sa loob at dumiretso sa kwarto ko. Pagkasarado ko ng pinto, doon ko na lang ibinuhos ang inis ko. Sinipa ko ang gilid ng kama at mariing napasapo sa noo. “Anong gagawin ko?” bulong ko sa sarili ko habang paulit-ulit na pumapasok sa isip ko ang text ni Ms. Santos. Naalala ko ang malanding ngiti ng babaeng iyon noo
=Elvira’s Point Of View= Pagdating namin sa condo ni Zian, agad siyang nagbukas ng ilaw at inilapag ang dala niyang mga gamit sa lamesa. Pamilyar na sa akin ang lugar na iyon dahil ilang beses na rin akong nakapunta roon. Simple lang ang interior design ng condo—modern pero hindi masyadong sosyalin. Pero kahit ganoon, ramdam mo ang presensya ni Zian sa bawat sulok ng unit. “Gusto mo ng coffee?” tanong niya habang naglalakad patungo sa kitchen area. “Hindi na. Gusto ko na lang magpahinga,” sagot ko habang hinubad ang heels ko at naupo sa sofa. Sumilip siya mula sa kitchen, hawak ang tasa ng tubig. “Pagod ka ba? Ang aga pa ah, usually energetic ka pa sa ganitong oras.” “Tsk, ikaw kasi eh. Yung meeting kanina, nakakastress. Lalo na si Ms. Santos, parang gusto akong lamunin ng buhay,” sagot ko habang hinilot ang mga paa kong medyo sumasakit na. Lumapit siya sa akin, iniwan ang hawak na tasa sa center table, at umupo sa tabi ko. Walang sabi-sabi, kinuha niya ang isang paa ko at m
=Elvira’s Point Of View= Pagkabalik ni Zian sa office ay sinalubong ko siya. “Oh, glad you didn’t left, yet. I have something to discuss,” kalmadong sabi ni Zian at hinarap ako. “Ano?” bungad ko. Kinain kaagad ako ng kuryosidad ko sa bungad niya. May ‘glad’ eh. “I tried to have you in my project, but the CEO allowed you to take part but only for a week and 3 days. In short, we’ll be together for 10 days.” “Oh?” gulat na sabi ko. “Syempre, Garcia yata ‘to, hon?” mayabang niyang sabi kaya napangiti ako. “Did you pull some strings?” gulat na sabi ko. Nanlaki ang mata niya. “Syempre hindi! Honey naman, nakiusap kaya ako. Sabi ko pa hindi ko kaya mag-isa pero kaya naman, gusto ko lang nakikita ka palagi.” “Daming paliwanag ah?” asar ko. “You’ll sleep on my condo, tonight?” pag-iiba niya ng usapan kaya tumango ako. “Then should we break the bed?” he whispered, may halong landi ang kanyang tono. Tumaas ang kilay ko. “Am I your bed warmer Ian Zachary?” pagbibiro ko na iki
=Elvira’s Point Of View= Dalawang linggo na ang nakalipas mula nang insidenteng iyon. Alam ko naman na siguro, kahit papaano ay hindi na maulit pa ‘yon. Pupunta ako sa site na pinagtatrabahuan ni Zian. Magkahiwalay na naman kasi kami ng project na hawak. Dala-dala ko ang favorite lunch niya ay pinasok ko ang site. “Si Zian?” bungad ko. “Nasa office niya po engineer,” sagot ng isa sa mga kasamahan niya kaya pumunta ako doon. Ngunit pagbukas ko ng pinto ay napahinto ako nang makita ang isang babae na kaharap niya. Ngunit napansin ko rin ang kakaibang titig ng babae kay Zian. Siguro ay ito ang kliyente niya dahil mukhang mayaman manamit. I knocked on the slightly opened door at doon ko nakuha ang atensyon nilang dalawa. “Come in, Elle.” Nilapitan ko si Zian at inilapag ang kanyang pagkain. “Lalabas rin muna ako, may meeting ka pa naman—” “No, I actually need you here. Since the client is requesting this, can you check the blueprint?” mahinahon na sabi ni Zian at inabot s
=Elvira’s Point Of View= Next morning, nagising akong may nakahiga sa tabi ko. Sa labas ng comforter, dahan-dahan akong nagmulat at nakita ko si Zian na kakwentuhan ko kagabi. Hindi ko inaasahan na matutulugan ko siya. Matagal kong minasdan ang gwapo niyang mukha na kapag tulog ay akala mo sobrang inosente sa pagiging angelic. Napangiti ako at maingat na tumayo upang maghilamos at magbrush. Bumalik kaagad ako sa kama at minasdan siyang muli. Bahagya kong inilapit ang mukha sa kanya at dinampian siya ng mabibilis na halik sa kung saang parte ng kanyang mukha. “Mmm,” rinig ang pagmamaktol niya ay mas napangiti ako. Pinadaan ko ang hintuturo sa dimples niyang kita kahit na magkalapat ang kanyang mga labi. Napatitig ako sa nakakaakit niyang labi at inilapit ang labi ko doon. Dinampian ko ‘yon at dahil doon ay napamulat siya. “Damn, I forgot,” pabulong niya at matamis na ngumiti. Napakusot ng mata at uminat pa. “Brush lang ako hon, let’s continue the kiss after. Conscious ka
Zian’s Point of View Habang pinapanood ko si Elle at ang kapatid niyang si Clayn, hindi ko maiwasang mag-isip ng malalim. Malaki ang posibilidad na ang galit ng mga gumawa nito ay hindi lang nakatuon sa pamilya niya, kundi pati sa akin. “Dad, I need you to check something,” bulong ko habang lumapit sa ama ko. Tumango siya, alam na may malalim akong pinaplano. “Anak, siguraduhin mong hindi ka masyadong madadala ng emosyon. Alam mo kung gaano kahirap kapag pinairal mo ‘yon.” “Dad, this isn’t about emotions. This is about survival,” sagot ko, matigas ang boses. “Hindi ko hahayaang ulitin nila ito kay Elle o kay Clayn.” Tumango ang daddy ko, pero ramdam ko ang bigat ng tingin niya. Alam niyang hindi ko basta-bastang hahayaang matapos ito nang hindi sila nagbabayad. Elvira’s Point of View Habang nakatingin ako kay Zian, hindi ko maiwasang mapansin ang pagbabago sa kanya. Siya pa rin ang mayabang at makulit na Zian na nakilala ko, pero ngayon, iba na ang aura niya. Para siyang
Zian’s Point of View “Kung gusto mong iligtas ang batang ito, simple lang ang usapan,” sabi ng lider. “Lumuhod ka at aminin mong natalo ka.” Napangiti ako nang bahagya. “I don’t think so.” Bago pa siya makapagsalita ulit, mabilis kong hinugot ang baril mula sa likod ko at pinaputukan ang pinakamalapit sa kanya. Bagsak ang isa sa mga tauhan niya bago pa sila makapag-react. “Putang ina! Barilin siya!” sigaw ng lider. Nagkagulo ang lahat. Ginamit ko ang mga haligi ng warehouse bilang cover habang nagpaputok ako pabalik sa kanila. Isa-isa kong tinarget ang mga tauhan niya hanggang sa natira na lang ang lider. “Please! Don’t kill me!” sigaw niya habang nagtatago sa likod ni Clayn. “Pakawalan mo siya,” utos ko, ang baril ko’y nakatutok sa kanya. “Pakiusap—” Walang pag-aalinlangan, pinaputukan ko ang kamay niyang may hawak kay Clayn. Napasigaw siya sa sakit at nabitawan ang kapatid ni Elle. Elvira’s Point of View Tumakbo ako papasok nang makita kong ligtas na si Clayn. “