Since naiintindihan ko naman po yung concern niyo and ayoko po i-waste yung chapter na nasulat ko as a flashback of Zai’s POV. I’ll combine them, I hope you enjoy! Parang free na po yung isang chap! 🤍 lovelots! And sorry guys! I know may limit sa word count pero okay lang! Once is okay hehehehe!
They turned on the music but to my surprise, David Cook Always be my baby ang tumunog, maganda talaga yung kanta, natutuwa ako na naririnig ko siya pero hindi ako natutuwa na inaasar ako ni Luke dahil hindi ko mapigilang ngumiti. "Kita mo nga naman—" "Tumahimik ka na lang, ang daldal mo gago." Inis na sabi ko dahilan para matawa siya. Nang marinig kong kantahin 'yon sa mahinang paraan ni Lauren ay gusto kong pumikit upang mas marinig ko pa siya, of course we're always one babe. After the teasing game, bumaba na rin kami dahil malapit na. Maganda nga yung site, worth the money dahil maganda din ang view na makikita mo. Habang busy akong tinitignan ang site ay nagulat ako ng biglang pasigaw na tawagin ni Lauren ang pangalan ko. Nilingon ko siya kaagad ngunit nakita ko ang isang hulma ng lalake sa kalayuan, nang mapansin ang baril ay hihilain ko na sana si Lauren ngunit mabilis na humarang si Traise. No, hindi dapat! Napakurap ako ng tumama na ang bala sa katawan niya
"Wala man lang peklat ang balat mo 'no? Nasaan na yung mga tama ng baril noon sa katawan mo?" Malakas na loob na tanong nito kaya ngumiwi ako. "Naalis na, hindi na muli akong tinamaan pa ng bala ng baril." Pagsasabi ko ng totoo. "Subukan natin?" Ngumisi ako sa hamon niya. "Bakit hindi mo subukan?" Kwestyon ko. "Hindi pwede, baka gusto mong simutin ka ni boss?" Bulong ng isa, nagpapaalala. Kaya naman ng simulan na nila ang bugbog sa akin ay daing daing na lang ang ginawa ko, nakakapanghina. "Gusto ko sanang bigyang ukit ang likod mo pwede ba?" Paalam pa lang niya ngunit bumaon na ang blade sa balat ko dahilan para mahina at pasimple akong dumaing. "Ah!" Sigaw ko ng mabilis na guhit ang ginawa niya. Maluha luha ko silang tinignan, tangina. Hanggang kailan ba nila gagawin 'to? Nang maligayahan sila ay ibinagsak nila ako sa sofa kaya naman mabilis kong kinuha ang cellphone ko at nakita ko ang missed call ni Lauren sa akin, kahit masakit ang katawan ay tumayo ako at
"S-Si Luke, medyo tanggap ko pa eh kasi nauna talaga si Mia. Sa tingin ko mas nagkagusto nga ako kay Luke pero ikaw, ikaw ang hirap mong kalimutan." Huminga ako ng malalim, naiintindihan ko naman ang tinutukoy niya. Naiintindihan ko talaga kung saan siya nanggagaling. Nagkagusto rin ako kay Mia na mas matagal kong kilala at matagal kong nakasama pero mas masakit pa rin yung pag-alis ni Lauren noon, kesa sa pag tanggap ko noon kay Mia. It's not about being who's first, it's not measurable, kung mahal mo masasaktan at masasaktan ka sa kahit anong paraan pa man 'yan. "Akala ko makaka-move on ako sa'yo dahil hindi naman ikaw yung lalakeng una kong ginusto, hindi lang ikaw pero ito ilang buwan na akong nawala gusto pa rin kita." Huminga ako ng malalim ngunit halos mapadaing ako ng sumabit siya sa akin at halikan ako sa labi. Hindi ko siya nagawang itulak agad dahil sa natamo ng katawan ko, sobrang sakit para akong lalagnatin. Bago pa man ay naitulak ko na siya at ilang minuto ay
Nang lumuha siya ay wala talaga ako sa sarili, wala akong naiintindihan sa lahat. Dahil siguro hindi ako ang nagtakbo sa kaniya rito sa ospital. "Lauren, I'm sorry." Bulong ko. "Manganganak akong mag-isa, hindi kita kailangan." Malamig niyang sabi dahilan para manlumo ako, sa susunod na baby wala pa rin ako sa tabi niya. Ngunit ang pakiusap ko ay hindi nangyari kaya lumabas na lang ako ng labor room dahil ayoko na ma-stress pa siya dahil sa akin, I stayed with Luke that is glaring at me. Habang nakatayo ay lumabas si Mia upang sabihin na nasa delivery room na si Lauren na nagbigay mg kakaibang kaba sa dibdib ko, pinahid ko ang pawis sa noo gamit ang likod ng palad ko ngunit ng hawakan ni Luke ang pulsuhan ko ay natigilan ako. "Bakit ka may pasa rito? Saan ka ba talaga galing? Anong hindi ka makalakad?" Naitikom ko ang bibig at tinitigan si Luke, umiling ako at binawi ang pulso ko. "A little accident, hindi naman malala. N-Nahulog ako sa hagdan kasi late na ako," wika ko.
"Tangina, ang lala oh! Tapos patuloy pa rin nilang ginagawa? Tangina bro. Iisang libo ba akong mura para lang matauhan ka na mas nakakatakot ako kesa sa mga bobong 'yon?" Ngumiwi ako at nagsuot na ng damit. "All this time Lauren is thinking bad about you! Pero kapakanan niya ang iniisip mo, natiis mo 'yon?" Huminga ako ng malalim at napaiwas tingin. "Okay lang, ayos lang sa akin basta hindi siya mapasama. The sex scandal will ruin her career her dream career as a teacher." Natahimik aila ng maunawaan ang sinabi ko. Tumulong sila sa paghahanap sa mastermind at kung papaano maibabagsak ang video upang tuluyan na itong mawala. Hanggang sa dumaan ang limang buwan ay may number lang na tumawag sa akin. "I'll turn down the video, I'll help you hack it. So you could capture the rapist of your wife. I've done my part." Malamig na boses 'yon at magsasalita pa lang sana ako ngunit namatay na ang tawag. Sino 'yon? Bakit niya ako tutulungan? Bakit niya alam? Even though it's hard
Lauren's Point of View. Hindi ako mapakali dahil sa sinabi ng magulang ni Zai sa akin, I was so out of it hindi ko maintindihan. Sacrifice such as? Damn my thoughts are shattered, can't build it up. "I'm home anak— oh." Nagulat si Zai ng makita ako kaya naman umayos ako ng tayo. "I thought you're Sierah," umirap ako ng kumatok siya sa kwarto ng anak while holding a plastic on his right hand. "Daddy," bati ni Sierah. "For you," inabot niya 'yon at ng buklatin ng anak ko ay tuwang tuwa ito. "Thanks daddy!" Masayang sabi ni Sierah. "Kainin mo na habang malamig pa," utos ni Zai. Nang lumingon siya sa akin ay nangunot ang noo niya. "Akala ko ba hindi ka uuwi ngayong gabi?" Tanong ko. "Babalik rin ako sa ospital mamayang 10, don't worry." Bago pa man siya pumasok sa kwarto ay humarang ako doon. "I told you not to enter my room—" "Stop being childish, kwarto pa rin natin 'to." Mahinahon na sabi niya kaya umirap ako at napagilid ng pumasok siya, laki laking tao ta
"Is that my brother?" Nang sabihin niya 'yon ay napalunok ako at natigilan dahil sumaya ang mukha niya. "He's alive mommy? He's Ian Zachary?" Pasimple akong umiling. "It's Tito Traise nephew." Sagot ko. Ngumuso si Sierah at lumapit para tignan ang baby. "He's cute." Bulong ni Sierah. "I miss my baby brother," nakangusong sabi niya kaya napaiwas tingin ako at nilagay sa bibig ng bata ang maliit na bote dahilan para dedehan niya ito. "I'm sorry for bothering you guys, hindi ko talaga alam mag-alaga ng bata." Mahinahon na sabi ni Traise. "Ayos lang," sagot ko. The baby have little hairs na rin and his eye is open already. "What's his name?" Tanong ko. "Hindi ko rin alam sa totoo lang, tulog kasi ako ng iniwan ng pinsan ko sa kwarto parang timang kasi." Ngumisi ako at hinaplos ang ulo ng bata. Ngunit natigilan ako ng mangamoy bigla, "don't tell me hindi mo pa pinapalitan ang diaper niya?" Kwestyon ko. "Hindi ko alam," sagot niya kaya ngumiwi ako. "Nasaan an
Pagkatapos no'n ay pagkalabas namin ng hotel nandito na rin si Kuya Luke at Ate Mia na nakasuot pa ng hospital scrub at coat. "I'll ask Jami what happened," nauubusang pasensya ni Ate Mia kaya nasapo ko ang noo dahil sa pag-aalala sa anak. "I-I can't lose another kid," mariing sabi ko. Narinig kong bumuntong hininga si Zai. "I don't want you to come with us," nalingon ko si Zai at masamang tignan. "Anak ko yung nandoon! Papaanong hindi ako sasama ha? Nag-iisip ka ba?" I tried to stay calm pero nag-aalala talaga ako dahil hindi ko kaya ang ganitong sitwasyon. "Sige, anong maitutulong mo doon? What if you made it more worst because of your temper?" Sumbat niya kaya galit na galit ko siyang tinignan. "Stop making me mad Zai, you better take me with you dahil pag napahamak na naman ang isa sa anak natin hinding hindi ka na makakatulog pa ng maayos." Banta ko at tsaka pinagkrus ang braso ko. "Guys please stop arguing, nasa kalaban ang anak natin kaya walang mangyayari kung