Happy reading! 🤍 if ever po paki-rate yung book, salamat! Malaking tulong po ‘yon ^_^
"Kakaiba ka gumanti, pinagtataka ko talaga kung papaano mo nagawang hanapin ang system ng video and pictures. Are you that great?" Kwestyon ng lalake, silang dalawa lang ang nag-uusap. "Lauren, hindi mo pa din ba talaga naalala ang ginawa namin sa'yo? Hindi ka ba nagtataka kung bakit gabi gabing wala ang asawa mo?" Ngumisi ako sa sinabi nila. "Mukha bang may pakialam pa ako sa ginawa niyo sa akin noon? You made those jerk rape me while you're having fun. Papaano kung sa anak mo nangyari 'yon?" Sumbat ko na ikinatigil nito ngunit nakakaloko siyang tumawa. "Papaano rin kung sabihin ko sa'yong papaano kung sa anak mo rin nangyari 'yon?" Sa sinabi niya ay kusang kumuyom ang kamao ko. "Natakot ka ata?" Asar nito. "Can I hold your gun Zai?" Tanong ko habang nakalahad ang kamay ko. "Sa totoo lang pag nangyari 'yon? Wala na akong pakialam sa buhay ko basta mapatay lang kita. Sa tingin mo ba mapapaniwala mo akong ikaw ang mastermind nito?" Sumbat ko. "Kumalma ka," bulong ni
"Yeah, I am a liar. Hindi ko naman itinatanggi but I never cheated." He looked away, then stared at me sharply. "I gave you a chance before right? You didn't tell me the truth, you lied." Sumbat ko muli, wala namang magawa sila Ate Mia kundi iiwas ang tingin sa amin. "Hanapin niyo muna yung bata," wika ni Kuya Luke. "Kung panay kayo sisihan walang mangyayari," he added. The operation of finding my daughter happened, not until it was 1 week already and she's not found yet. Natatakot ako, sa totoo lang natatakot ako sa maaring mangyari sa kaniya. "Buhay siya, nararamdaman ko." Gitil ni Zai. Bumalik kami sa isla dahil sa akin, napunta ako sa ospital dahil sa sobrang dehydration. Naka-swero ako ngayon at medyo lumakas lakas na hanggang sa pepwede na akong umuwi, inuwi muna ako ni Zai sa hotel room. "Babalik muna ako sa isla—" "Sasama ako," wika ko agad. "Lauren pabigat ka eh, please lang maiwan ka na dito ako na ang hahanap sa anak natin." Sinamaan ko siya ng tingin. "Ana
"Galit ka? Ganoon rin ang naramdaman ko ng ahasin mo sa akin ang asawa ko Shane. Ang asawa ko," mariing sabi ko I was about to face my back but then she grabbed my elbows and forcefully pulled me to face her. "You'll regret every word you said, trust me." Blangko ko siyang tinitigan at tsaka ko binawi ang braso ngunit ibinaon niya ang kuko doon dahilan para hawakan ko siya sa braso at pisilin 'yon ng sobrang higpit. "Hindi ko alam kung gaano ka kalupit, pero sana alam mo kung saang pamilya ako lumaki Shane." Kitang kita ko sa mukha niya ang sakit dahil sa ginawa ko, "Pamilyang hindi mo nanaisin makalaban." Banta ko at itinulak siya ng malakas dahilan para sumalampak sa buhangin. "Tama 'yan! Ipursige mo ang divorce niyo, sa huli ikaw rin ang magmamasid dahil sa katangahan mo!" Galit na galit niyang sigaw kaya kumuyom ang kamao ko at nilingon siya. "Si Zai ba?" Kwestyon ko, "'Yang lalake na 'yan ang ipinaglalaban mo? You think he's worth it? You think you're lucky because you
Lauren's Point of View. Nasapo ko ang noo dahil sa init sa labas ng hotel, bumili lang ako ng sanitary pads dahil wala rin akong stocks. Dumeretso ako sa kwarto ngunit kusa rin akong natigilan ng makita si Zai na nakatayo habang busy sa kausap sa cellphone. Ngunit kusa akong nagtaka ng makita ang hubad niyang taas pero hindi dahil sa malaki ang katawan niya ang ikinatigil ko, kundi sa mga sugat at peklat na nandoon. Anong nangyari? "Zai." Tawag ko habang nakatitig sa likuran niya, nang lumingon siya ay narinig ko ang malutong niyang mura at mabilis na nagbihis. Ngunit hindi maalis sa katawan niya ang tingin ko. "I'll talk to you later." Paalam niya sa kabilang linya at tila kinakabahan ako na tinitigan. "A-Ano yung nasa l-likod mo?" Bumilis ang tibok ng puso ko ngunit ngumiti siya sa akin, umiling siya at nanatiling nakatitig sa akin. "You got home? Akala ko nandoon ka sa bahay nila Mia." Napaiwas tingin ako at tsaka tumango. Pilit kong binalewala 'yon. Kailan niya nakuha 'yon?
"Oh Lauren." Tugon niya at inabot sa akin ang kaninang nilapag niya, tumaas ang kilay ko at tinignan 'yon. "Ano 'yan?" Tanong ko. "Para sa'yo natural." Ngiwing sagot niya. "Excuse me, charles." Sinundan ko ng tingin si Zai ng maglakad siya sa harapan namin. "Bakit?" Nagtatakang tanong ni Charles. "That's my seat, pwede kang maupo doon." Itinuro ni Zai ang kaharap kong silya kaya naman nahihiyang lumipat si Charles doon, ang gaga talaga ni Zai nakakahiya. "What do you do for a living?" Tanong ni Zai kay Charles kaya pasimple kong siniko si Zai. "Uhm I'm a doctor, and I'm a college professor in medicine. Ikaw ba? Are you a singer? Uhm DJ?" Napalunok ako sa balik tanong ni Charles, nako huwag ganiyan baka maging toro kayong dalawa. "I'm also a doctor," wika ni Zai. Nilingon ko siya at tsaka ko nakita ang pag galaw ng panga niya mukhang napipikon si Zai. "Uh doctor, pediatrician? Dentist?" Halos manlaki ang mata ko sa pagiging sarcastic ni Charles. Didn't expect
Habang sumasayaw ay nagbago ang music and to my surprise it's Stereo Hearts one of my favorite. My heart's a stereo It beats for you so listen close Hear my thoughts in every note Make me your radio Turn me up when you feel low This melody was meant for you Just sing along to my stereo We continued dancing while laughing, dahil sa corny jokes niya. Ngunit kusa kaming natigilan ng may kumuha ng kamay ko at hilain ako papalapit sa kaniya, kusang umawang ang labi ko dahil si Zai na ang nasa narapan ko. Napalunok ako ng simulan niyang sabayan ang kanta na naririnig ko. "I only pray you never leave me behind, because good music can be so hard to find." Mas matangkad siya kay Charles kaya mas napatingala ako. Kinakantahan niya ba ako? "I take your head and pull it closer to mine," I swallowed hard when he made me rest on his chest so I could hear those beats. "Thought love was dead and now your changing my mind. My heart a stereo it beats for you so lis
Habang naglalakad ay kusa kong napigil ang sariling gumawa ng ingay ng marinig ko ang dalawang pamilyar na tinig. "I now remember where I saw you," wika ni Charles kaya lumunok ako at nanatili sa pwesto ko. "Where?" Sagot ni Zai. "In front of Lauren's condo, I saw you three times staring and waiting for her to get home." Natigilan ako sa narinig, si Zai pumunta ng Cebu? K-Kailan? "Am I not allowed to check if my wife is doing fine?" Sumbat ni Zai, bumilis ang tibok ng puso ko sa narinig siguro naman hindi sila magsasapakan 'no? "You broke her heart, ano pa't babalikan mo siya? Pinalipas mo muna ang ilang buwan bago mo siya babawiin?" Halatang mainit ang ulo ni Charles dahil na rin siguro sa alak. "Lol, is that your problem?" Kwestyon ni Zai nababahidan ng sarkasmo. "Oo, kasi ng sinaktan mo siya—" "My wife, my business. We're both hurt and you don't have the right to decide about us. I am his legal husband." Ngumiwi ako at tsaka napaisip, kaya ba wala sila sa loo
"A-Ang mahal naman." Hindi ko pinansin ang isang sinabi niya, sinadya ko. "Love me, and you'll have it for free. Be wise Mrs.Garcia." Nakangising sabi niya dahilan para irapan ko siya. "Wala na bang ibababa yung 120 million mo?" Kwestyon ko. "Wala na," ngising sabi niya. "Love me, you can have my hub and I'll give you one of my malls." Seryoso ko siyang tinignan at kulang na lang ay sipain ko na naman siya pero nagpigil ako. "Hindi kita mamahalin ulit, hindi madali." Inis na sabi ko. "Edi 120 million," sagot niya at pinagkrus ang braso kaya umirap ako. Pag kinuha ko yung binibigay nila Mommy Miyu at Daddy Vince na company branch more than 120 million ang makukuha ko pero hindi eh, mali 'yon those companies are supposed to be for Sandoval and Binez only hindi naman nila ako totoong anak. Nang makalabas mg elevator ay binuksan ni Zai ang tinutuluyan namin. "Give me your choice, sobrang daling piliin ako." Umawang ang labi ko at hinampas sa kaniya ang pouch ko. "Panay ka
=Elvira’s Point Of View= Pinanood ko ang likuran ni Zian habang nasa tenga ko ang telepono, naghihintay ng kasunod na kataga na bibitiwan nito. “I asked you… Nicely, before…” marahan na sabi ng boses sa kabilang linya nababahiran ng pagkadismaya ang tono, “Leave my son alone…” Gumunaw ang mundo ko sa nakikiusap na tono sa kabilang linya. It was his dad, Zian’s dad. No other than Zai Garcia. Huminga ako ng malalim at mabilis na hinabol si Zian, bago pa man siya makalapit ay nahuli ko ang kanyang pulsuhan. Napahinto siya at lumingon ng may pagtataka. “H-Huwag na… I’ll handle this, Engr. Garcia. Thank you,” mahinahon kong sabi na ikinakunot ng kanyang noo. Tinitigan ako ni Zian, para bang sinusubukan niyang basahin ang dahilan sa likod ng bigla kong pagbabago ng isip. “Elle?” mahinang tawag niya, bahagyang kunot ang noo. Pinilit kong ngumiti ng tipid, kahit na ang bigat sa dibdib ko ay tila sasabog anumang oras. “Huwag na lang, Zian. Ako na ang bahala,” marahan
=Elvira’s Point Of View= A few days after that ruckus, I don’t have a choice but to wait for the confirmation of my lawyer. It was stressing me out, to the point that I couldn’t even sleep. While I was on standby on the site, Zian went into the small container office and gave me glances. “Didn’t know you’re still here,” he said before grabbing a bottle of water from the small fridge. Nang titigan ko siya ay tumaas ang kilay niya ng mapansin ang kabuohan ng mukha ko. “Did you even sleep? What the fuck. Didn’t know my fellow engineer was a panda.” Inirapan ko siya agad. Should I ask for his help? No… I can’t do that… “So—” “Don’t talk,” mariing sabi ko. “Well, Leon’s outside and looking for you. I said you weren’t here since I don’t know that you are here…” Tumaas ang kilay ko sa sinabi ni Zian. ‘Well, I’m glad he didn’t say I am here. I’m avoiding any contact with Leon. He’s a little obsessed and abusive.’ “Alright…” “Are you not going to go outside and cal
=Elvira’s Point Of View= Ngunit bago pa man makasagot muli ay napahinto ako sa pagtunog ng cellphone ko and it was Caleb. “Oh, the fiance’s calling. Are you not gonna answer him?” he asked, there was a hint of sarcasm on his voice and he watched me stare at my phone. Huminga ako ng malalim at sinagot ang tawag. “Caleb—” “I have a bad news,” sobrang hina ng boses ni Caleb sa kabilang linya. Nakakapagtaka naman dahil ano pa ba ang bad news na darating sa buhay ko? “What is it?” Narinig ko ang matunog na paghinga ni Caleb sa kabilang linya. “He’s here. I think he followed you back to the Philippines, Elle. He is here…” Labis na nangunot ang noo ko. He’s here? Sino? “Sino—” I was cut off when I heard a familiar voice on the other line. “Are you calling Elle? Tell her not to diss me. I’ll wait for her, here…” At ang tinig na ‘yon ay nagbigay kaba sa aking puso. ‘No way!’ “A-Ano— b-bakit siya nandito?” naguguluhang tanong ko, shit… “Just come here and take him out bef
=ELVIRA’S POINT OF VIEW= Tangina niya. Hindi ko na mabilang kung ilang beses ko siyang sinulyapan habang kausap niya yung Angela na ’yon. Mula sa ngisi niya, sa paglapit niya, sa paraan ng pagkakadantay ng kamay niya sa likod ng babae—lahat ng ’yon ay sinasadya. And he’s doing a damn good job pissing me off. Tinungga ko na lang yung laman ng baso ko. Mapakla. Masakit sa lalamunan. Pero mas okay na ‘to kesa makita pa siyang nakangiti ng gano’n sa ibang babae. Gago talaga ’yon. “Hey,” mahinang bati ni Caleb, sabay abot ng isang basong tubig. “You okay?” Hindi ko siya sinagot. Imbes ay pinanood ko si Zian habang tumatawa pa sa joke nung Angela. Halos mapamura na lang ako ulit. “Ano, umuusbong na naman feelings mo?” “Shut up,” iritadong bulong ko. “Eh mukha kang gusto mo nang lapitan at bunutan ng pilikmata si ate girl eh.” Napairap ako sabay harap kay Caleb. “Gago ka ba? Bakit ako magseselos? Hindi na kami, ‘di ba?” “Oo nga. Pero hindi naman ibig sabihin non, di
=Elvira’s Point of View= Babe. Nabingi ako sa narinig ko. At hindi ko alam kung dahil ba sa shock o dahil sa sakit na sumaksak sa dibdib ko. Pero tangina—sino ba ako para masaktan? Wala na kami. Matagal na. At sinabi ko na sa sarili ko na hindi ko siya hahayaang makita ang kahinaan ko ulit. So bakit ganito? Bakit parang may humigpit sa lalamunan ko? Tahimik akong pumikit ng ilang segundo, pilit nilulunok ang kung anumang bumara sa dibdib ko. Nang idilat ko ang mga mata ko, naroon pa rin siya—nakatayo, hawak ang telepono sa tenga niya, pero sa akin nakatingin. At putangina. Hindi ko alam kung imahinasyon ko lang, pero parang may kung anong kasiyahang dumaan sa mga mata niya nang makita ang reaksyon ko. Gago ka talaga, Ian Zachary Garcia. Kailangan kong makaalis. Kailangan kong lumabas bago pa niya makita ang epekto ng ginagawa niya sa akin. Pero bago ko pa magawa, naglakad siya papalapit—sobrang lapit, hanggang sa halos isang dangkal na lang
=Elvira’s Point of View= Hanggang ngayon, pakiramdam ko nasa loob pa rin ako ng conference room na ‘yon—kahit nasa sasakyan na ako, kahit si Caleb ay nagsasalita sa tabi ko, kahit patuloy na umaandar ang mundo sa labas. Dahil sa isang hawak lang. Isang titig lang. Tangina. Muling bumalik sa isip ko kung paano niya ako hinawakan—hindi mahigpit, pero sapat para pigilan ako. Hindi marahas, pero hindi rin malambing. Parang hindi niya alam kung dapat ba niya akong hayaang umalis o dapat ba niyang sabihin ang isang bagay na hindi ko maintindihan. Pinikit ko ang mga mata ko saglit at mariing napabuntong-hininga. “El, okay ka lang?” tanong ni Caleb, bahagyang binagalan ang pagmamaneho niya. Nagmulat ako ng mata at pilit ngumiti. “Yeah. Just tired.” Sinamaan niya ako ng tingin. “Tired or stressed?” Ngumuso ako. “Both.” “Because of your ex?” asar niyang tanong. Napairap ako. “Caleb, please.” “Nagtatanong lang naman, baka kasi—” “I’m fine,” madiin kong putol sa sasabih
=Elvira’s Point of View= Napapitlag ang daliri ko sa ibabaw ng keyboard. Hindi ko alam kung dapat ko bang buksan ang email o balewalain na lang. Pero kahit anong pilit kong huwag bigyang pansin, tila may sariling isip ang kamay ko at agad na tinap ang notification. From: Engr. Ian Zachary Garcia Subject: Design Revision Meeting - Urgent Elvira, We need to discuss the design revisions for the structural framework of the arena. The client has requested modifications that will affect the load distribution. The meeting is scheduled for tomorrow at 10 AM in the main conference room. Be there. • Garcia Wala man lang Regards o kahit anong pormalidad. Diretso. Walang emosyon. Walang bahid ng kung anong familiarity. Para bang… hindi niya ako dating kilala. Napalunok ako. Gusto kong matawa sa sarili ko. Ano ba kasing ini-expect ko? Na pagkatapos ng dalawang taon, magiging casual lang kami? Na babati siya ng Hey Elle, long time no see! at tatawanan namin ang lahat ng nakaraa
=Elvira’s Point of View= Nag-freeze ako. Sa pagitan ng sobrang tahimik na silid at ng dagundong ng pintig ng puso ko, hindi ko agad nagawang gumalaw. Nakatayo lang ako roon, hawak ang documents, habang nararamdaman ko ang malamig na presensyang nanggagaling kay Zian sa isang banda—at ang mainit na boses na pumuno sa silid mula sa likuran ko. Dahan-dahan akong huminga bago ko tuluyang nilingon ang nagsalita. At sa unang pagkakataon mula nang bumalik ako sa Pilipinas, nakita ko ulit si Caleb. Matangkad, nakasuot ng light gray button-down shirt, at relaxed ang postura. Pero ang unang sumalubong sa akin ay ang mga matang puno ng lambing, tila ba masayang-masaya siyang makita ako. “Elle.” Muling tawag niya, mas malambing ngayong mas malapit na siya. Saka niya inilagay ang kamay niya sa baywang ko, marahan akong inilapit sa kanya. “Kanina pa kita hinahanap. Bakit hindi ka nag-update?” Alam kong dapat akong sumagot. Pero hindi ko magawa. Hindi dahil sa tanong niy
=Elvira’s Point of View= You won’t lose, Elle. Pinanindigan ko ‘yon. For the rest of the inspection, I kept my composure. Wala akong pakialam kahit na naramdaman kong nasa peripheral vision ko si Ian Zachary Garcia, kahit na bawat utos niya sa site workers ay para bang may halong pwersang sinasadya niyang iparamdam sa akin. He didn’t talk to me again. And I sure as hell didn’t talk to him either. Pero sa bawat hakbang namin sa site, sa bawat pagkakataong napapalapit kami sa isa’t isa, ramdam ko ang presensya niya—sobrang dilim at lamig na parang sinusubukan niya akong lamunin. Tangina, gusto niya akong gibain? Hindi ako patitinag. Sa dulo ng walkthrough, tumigil kami sa isang elevated section ng site kung saan tanaw ang buong proyekto. Kasama namin ang clients at project director, nagdidiscuss ng final remarks. Ako naman, tahimik na nakatingin sa site, pilit na ine-enjoy ang tanawin para mawala ang bigat sa dibdib ko. But then, I felt it. A presence too close.