Hindi natapos ni Jessica ang dessert dahil tinawag sila ni Alexa sa hapag para maghapunan.Ang galing ni Alexa sa pagluluto ay mas kahanga-hanga pa kaysa kay Mercedes. Gustong-gusto ni Jessica ang matatamis na putahe na niluluto nito, lalo na ang sweet and sour pork ribs—napakabango at napakasarap na tila nalilito ang isipan niya sa bawat kagat.Habang kumakain, napansin niyang may mainit na tingin na nakatuon sa kanya. Walang malisya, ngunit parang may banayad na pagtingin.Pag-angat niya ng ulo, tumama ang tingin niya sa mga mata ni Carson na bahagyang nakangiti, banayad na parang tubig, at animo’y malinaw na batis ang mga ito."Bakit mo ako tinitingnan?" tanong ni Jessica habang nakagat ang kanyang chopsticks, nagtataka.May dumi ba sa mukha niya?Bigla siyang kumuha ng cellphone at binuksan ang camera para tingnan ang kanyang mukha. Wala namang dumi o kahit anong kakaiba sa kanyang maputing mukha.Napasingkit ang mga mata ni Carson, bahagyang humila ang kanyang manipis na labi sa
Pinakalma ni Jessica ang sarili, bahagyang bumuka ang kanyang mapulang labi, at ang malambot niyang boses ay humalo sa tunog ng pagputol ng kuko, "Mr. Carson, kailangang magpakabait ka." Pagkasabi nito, nalaglag ang transparent na kuko ng kanyang hinliliit, huminto si Carson sa kanyang ginagawa. Malalapad ang kanyang kamay, at ang tuyong init ng kanyang palad ay nagbigay ng kakaibang pakiramdam ng seguridad.Tahimik ang paligid. Hindi nagsalita si Carson, kaswal na binalot ang mga putol na kuko gamit ang tisyu, at itinapon iyon sa basurahan.Nang muli niyang tingnan si Jessica, may bahagyang pamumula sa kanyang mga mata. Ang hindi matukoy na liwanag mula rito ay parang mata ng lobo na nakatingin sa biktima."Jessica, kapag pumayag ka, wala nang atrasan."Gusto niyang tawagin si Jessica sa buong pangalan nito, katulad ng pagsusulat ng kontrata. Para sa kanya, walang ibang tawag ang sapat—dapat buong pangalan lang, na parang may bisa sa batas.Unang beses na nakita ni Jessica na nagpaki
Humihuni ang malamig na hangin, at mabilis dumilim ang gabi ng unang bahagi ng Disyembre. Sa kalagitnaan ng katahimikan ng gabi, ang marangyang Maybach ay dahan-dahang pumasok sa Golden Horizon. Ang munting agos ng fountain ay nagbigay ng mahina ngunit malumanay na tunog sa tahimik na kalangitan.Si Anthony, na nasa front seat, ay sinulyapan si Carson na nakasandal sa upuan at tila natutulog. Malakas niyang sinabi, "Mr. Carson, nandito na tayo." Ang liwanag mula sa ilaw sa bakuran ay dumaan sa bintana, nagbigay ng mainit na ningning sa maamong mukha ng lalaki, at ang pagod sa kanyang mga mata ay kitang-kita.Dahan-dahang iminulat ni Carson ang kanyang mga mata, malinaw ang tingin kahit na siya’y uminom. Hindi siya lasing kahit kaunti. Tiningnan niya ang tanawin sa labas ng bintana, at kinuha ang isang papel na bag sa tabi. Ang magagandang bulaklak ng lily of the valley ay nakabitin sa berdeng mga sanga. Magulo ang kanyang tinig nang sinabi, "Salamat sa iyong sakripisyo, umuwi ka at ma
Ang langit ay malinaw, bughaw ang kalangitan, at ang mga ulap na parang bulak ay iba-iba ang hugis. Isang maliit na eroplano ang nag-iwan ng tuwid na bakas sa malawak na himpapawid.Sa first-class cabin, hawak ni Jessica ang laptop habang inaayos ang datos mula nang sumakay siya sa eroplano. Bilang kalakip na sekretarya, kailangan niyang tiyakin ang mga dapat tapusin bago sila makarating.Hindi rin naman nagpapahinga si Carson sa tabi, abala rin sa pagrerebyu ng plano na ipinasumite ng kumpanya.Pagkatapos maging matatag ng eroplano, lumapit ang isang flight attendant sa kanilang dalawa, bitbit ang listahan ng inumin at may propesyonal na ngiti sa mukha."Welcome po, Mr. Carson, sa eroplano. Ano pong gusto ninyong inumin?" iniabot ng flight attendant ang drink menu kay Carson, at hindi sinasadyang napatingin siya sa gwapong mukha nito.Ang natural na karisma ng lalaki ay sadyang nakakaakit ng pansin.Tinanggap ito ni Carson at binuklat ang ilang pahina, at sa malamig ngunit malalim na
Hinila ni Jessica ang maleta nang medyo paika-ika ngunit may propesyonal na ngiti sa mukha."Salamat, Mr. Carson, sa pagdala ng maleta at bag ko. Mas okay na ang pakiramdam ko. Ako na ang magdadala nito!"Carson: "......"Sa sobrang pilit ng pag-arte ni Jessica, halos mahulog siya sa sarili niyang kahihiyan. Halos mabuking siya, pero masaya siyang naitawid iyon nang maayos gamit ang konting diskarte.Sino bang presidente ang nagdadala ng maleta at bag ng sekretarya?Nagsisimula nang sumakit ang ulo niya.Habang ang staff ng branch ay abala sa pag-check ng mga kasama ni Carson, si Manager Sabrina naman ay nag-alinlangan kung magsasalita. Bilang manager, malinaw niyang nakita na hindi simpleng relasyon ang mayroon sa pagitan nina Mr. Carson at Jessica.Narinig niya rin kasi ang usapan ng dalawa. Kahit hindi niya alam ang buong katotohanan, malinaw na may kakaibang koneksyon ang dalawa. Bukod pa rito, bagay na bagay sila—kahit ang mga suot nilang trench coat ay parang pang-couple.Ang ba
"Ikaw ang aso! Estrus gnawing!" galit na sabi ni Jessica habang bahagya niyang kinagat ang leeg ni Carson. Hindi malinaw ang kanyang boses dahil sa kaba at galit.Tumawa si Carson nang mahina, ang tono ng boses ay puno ng lambing, "Ako’y mabait na aso lang, at tanging sa mabait na baby lang ako nangangagat!" Ang lalaki ay sinadya pang pahabain ang huling bahagi ng sinabi, halatang nang-aasar.Bahagyang ginigil ni Jessica ang laman sa leeg ni Carson, tila nagtatanong o nagtatampo, at kinagat niya ito muli, bagamat hindi naman malakas. Bigla na lang niyang naramdaman ang mabigat na hampas ng malaking palad sa kanyang puwitan.Dahil sa kahihiyan, namula si Jessica, at kusa niyang binitiwan ang leeg ni Carson.Napatingin siya sa kanyang iniwang marka—may malinaw na bilog ng mga kagat sa malamig na maputing balat ng leeg ni Carson. Bahagyang namula ang bahagi ng balat na nakagat niya, at may konting bakas ng laway na naiwan.Muling nagsalita si Carson, ang boses niya ay mababa at bahagyang
Bahagyang itinaas ni Carson ang ulo, bahagyang kunot ang kanyang kilay, at ang malamig niyang tingin ay bumagsak sa mukha ng babaeng nakangiti. Isang saglit na pagkalito ang sumagi sa kanyang mukha, tila iniisip pa ang pangalan nito."Lelia?" tanong niya sa malamig at mahinang tono, na may bahagyang pag-aalinlangan.Hindi napansin ni Lelia ang pag-aalinlangan sa kanyang boses, abot-langit ang tuwa ng muli nilang pagkikita. Agad siyang ngumiti nang malapad at nagsabing, "Ako nga! Kuya Carson, hindi ko inakala na magkikita tayo dito. Akala ko kailangan ko pang bumalik sa Vigan City para makita ka. Ang galing naman ng pagkakataon!"Hindi rin niya inasahan na sa simpleng labas kasama ang mga kaibigan ay makikita niya si Carson. Kanina pa niya natatanaw ang pamilyar na mukha mula sa malayo, ngunit hindi niya agad nakumpirma kung siya nga iyon.Kalma lang na tumayo si Carson. Ang ngiti niya ay banayad ngunit tila may distansya. "Napakagandang pagkakataon nga. Ilang taon na rin mula nang hul
"Matanda?" Bahagyang naningkit ang mga mata ni Carson, at ang kanyang tono ay nagbabadya ng panganib.Napaurong si Jessica, bahagyang iniiwas ang leeg habang nakatingin sa kanya nang may pag-iingat.Nakita iyon ni Carson ngunit hindi nagpakita ng karagdagang galaw. Pinunasan lang niya ang kanyang bibig, sinuot ang itim na trench coat, at kinuha ang bag at coat na nasa tabi ni Jessica."Anong ginagawa mo?" Hinawakan ni Jessica nang mahigpit ang laylayan ng kanyang trench coat, ayaw siyang payagan na umalis, habang nakatingala sa kanya.Napakataas ni Carson kaya’t bahagya siyang yumuko upang tumingin kay Jessica. Ang kanyang tingin ay bumagsak sa bahagyang nakabukang mapupulang labi nito, kung saan may kaunting mantika pa mula sa barbecue—basâ at nakakaakit."Mukhang busog na si Mrs. Santos, kaya bilang isang ‘matandang’ tao, natural na gagawin ko ang hiling mo at igagalang ang pagiging matanda ko," ani Carson, binibigyang-diin ang salitang ‘matanda’. Kumuha siya ng tisyu upang punasan
Dahan-dahang hinugot ni Carson ang disposable chopsticks mula sa lalagyan, binuksan ang balot nito, kumuha ng disposable cup, at binuhusan ng mainit na tubig ang chopsticks para ma-sterilize."Gustong-gusto mo talagang malaman ang sagot?"Nakapatong nang bahagya ang baba ni Jessica sa kanyang kamay habang nakatitig nang mataman kay Carson, takot na makaligtaan ang anumang pagbabago sa ekspresyon nito."Siyempre naman.""Mahalaga ba talaga ang sagot na ‘yan?""Ang mga tao dapat laging tumitingin sa hinaharap, hindi sa nakaraan."Lalong lumalim ang ngiti ni Carson, ngunit hindi niya direktang sinagot ang tanong ni Jessica—sa halip, nagbigay ito ng lohikal na paliwanag.Hindi nagustuhan ni Jessica ang paliguy-ligoy ni Carson.Kaya, gamit ang matulis na dulo ng kanyang high heels, tinadyakan niya ang pantalon nito sa ilalim ng mesa.Ang champagne-colored na sapatos niya tumama sa mamahaling itim na slacks ni Carson.Nagpukol siya ng mapanuksong tingin at ngumiti nang matamis.Saka sinadya
Ang tinig ng lalaki ay kalmado, mababa, at may halong lambing at pagkunsinti, kasabay ng isang hindi maipaliwanag na kahulugan.Ang kanyang malabong sagot ay nagpagulo sa isip ni Jessica. Para bang nakukulam siya, at tuliro niyang nasabi, "Maliwanag..."Ngunit sa mapanuksong tingin ni Carson, bigla siyang natauhan.Agad niyang hinawakan ang kamay nito at nagtanong nang may pag-aalala,"Anong ibig mong sabihin diyan?""Ano'ng ibig mong sabihin sa 'dahil ako ang nandoon noong gabing iyon'?""Magkakilala ba tayo dati?"Sa pagkakaalala niya, hindi niya kailanman nakita si Carson sa totoong buhay.Bukod sa larawan ng ID nito sa opisyal na website ng kumpanya, sigurado siyang wala siyang anumang alaala tungkol sa kanya.Sa halip na sumagot, isang lihim na ngiti ang lumitaw sa mata ni Carson.Isang aninong misteryoso ang dumaan sa kanyang madilim na mga mata bago siya tumigil at itinuro ang isang tindahan sa kaliwa."Nakarating na tayo.""Ha?!"Bago pa siya makapagtanong nang malinaw, hinila
Carson tinahak ang daan patungo sa noodle restaurant ayon sa address na ibinigay ni Jessica.Ang Angela Beef Noodle Restaurant ay matatagpuan sa isang makipot na eskinita sa lumang kalye. May daan-daang taon na itong bukas, at ang daanang bato ay halos dalawang metro lamang ang lapad, kaya hindi maaaring pumasok ang sasakyan.Pinark nila ang kotse sa labas ng eskinita.Bago bumaba, isinuot muna ni Carson ang scarf kay Jessica at saka hinawakan ang kamay niya. Dahan-dahan silang naglakad sa makitid na daanan, tinatapakan ang lumang berdeng mga bato na hindi kasing kinis ng mga tiles.Sa magkabilang gilid ng eskinita, may mga lumang tindahan na nakahilera.Sa ilalim ng mga bubong, nakasabit ang mga parol na may mainit na dilaw na ilaw, nagbibigay ng malambot at malungkot na liwanag sa paligid.Medyo malayo pa sila mula sa noodle restaurant, pero hindi sila nagmamadali. Mahigpit silang magkahawak-kamay, naglalakad nang dahan-dahan sa malamig na gabi ng taglamig.Ang ilaw mula sa mga tind
Napansin ni Carson na lumilipad ang isip niya at hindi siya masyadong nakikinig sa pinag-uusapan nila. Paulit-ulit siyang sumusulyap sa gilid, tila may ibang inaabala ang isip niya.Gayunpaman, hindi siya nag-panic. Kalma niyang iniwas ang tingin kay Jessica at muling binalik ang atensyon sa screen. Ang dati niyang malamig na ekspresyon ay hindi namalayang naging mas banayad.Sa malalim at makinis niyang boses, dumulas mula sa kanyang lalamunan ang perpektong bigkas ng Ingles, dahilan para gumalaw ang kanyang Adam’s apple nang kaakit-akit."Tinitingnan ko ang tanawin ko."Ang nasa kabilang linya ay hindi agad naintindihan ang ibig niyang sabihin at muntik pang magtanong, pero bago pa iyon mangyari, itinuloy na ni Carson ang usapan sa mas mahahalagang detalye ng kanilang kasunduan.Hindi niya namalayan kung gaano katagal siyang nanood ng variety show, pero lalo siyang naaliw dito—halos malimutan na niya ang bukas niyang pakete ng snacks. Lubos siyang natuon sa panonood at hindi man lan
Medyo nagulat si Padre Samuel sa kanyang narinig. Tahimik siyang nag-isip sandali bago nagsalita, "Sayang naman, hindi naman kapos sa anumang aspeto ang anak nating si Lelia. Sapat na sapat siya para kay Carson, pero naunahan tayo bago pa tayo kumilos."Hindi niya talaga naisip ang ideya ng pagpapakasal sa isa sa mga Del Mundo sa pamilya Carson. Pagkatapos ng lahat, hindi naman maikukumpara ang pamilya Del Mundo sa pamilya Santos.Pero ngayon, kung kaya ni Carson na pakasalan ang anak ng isang ordinaryong pamilya, hindi ba't may laban din naman ang kanilang pamilya Del Mundo?Ang kaso, nahuli sila sa pagkakataon."Siguro hindi lang talaga nakatadhana." Napabuntong-hininga si Miggy, sabay hawak muli sa braso ng kanyang asawa—hindi man lang niya pinansin ang bahagyang paninigas nito.Matagal nang wala sa tunay na kahulugan ang kanilang pagsasama bilang mag-asawa. Kung hindi lang dahil sa pagsasanib ng negosyo ng pamilya Del Mundo at pamilya Camero, matagal na sana silang naghiwalay.Sa h
“Hindi ko pa nakikitang may kasamang babae si Mr. Santos sa kahit anong event!”“Hindi mo pa ba alam? May asawa na si Mr. Santos.”“Ang babaeng kasama niya ngayon, malamang siya si Mrs. Santos.”“Bigla siyang nagpakasal? Wala naman akong narinig na balita tungkol doon. Ni hindi nga inanunsyo ng pamilya Santos ang tungkol sa kanila, at nasaan ang kasal?”“Hindi ko rin alam. Ang sigurado lang, si Mr. Santos mismo ang umamin na may asawa na siya.”“Alam mo ba kung taga-alin’g pamilya si Mrs. Santos?”“Mahigpit ang bibig ni Carson. Wala pang lumalabas na impormasyon tungkol sa kanya.”“Pero parang hindi siya ang tunay na Mrs. Santos! Napansin niyo ba? Parang may layo o distansya sila sa isa’t isa.”Ang tinatawag na exchange meeting ay isa lamang banquet na nagpapakita ng kayabangan at pagpapakitang-gilas. Bilang ulo ng Santos Group, may malaking impluwensya si Carson, kaya’t nang pumasok sila sa bulwagan, agad silang napansin ng karamihan. Ang atensyon ng lahat ay agad na napunta sa kanila
Habang nagsasalita, diretsong binuhat ni Carson si Jessica sa kanyang hita, saka tumayo, bahagyang itinuwid ang paa, at naglakad papunta sa lounge.Napapahawak si Jessica sa matigas nitong dibdib, bahagyang nagpumiglas. "Hindi pwede, hindi ko kayang ipagkanulo ang asawa ko. Gusto mo bang maging isang kabit, Ginoong Santos?"May bakas ng pagkabalisa sa kanyang boses, na para bang mas iniisip pa niya ang reputasyon ni Carson kaysa sa sarili niyang sitwasyon."Hindi ba huli na para magsisi ka, Secretary Jessica? Ikaw naman ang nagsimula nito." Hindi huminto ang paglakad ni Carson at tumawa siya nang may pagmamataas. "Dahil pareho naman nating niloloko ang asawa mo, bakit hindi na natin itodo?"Hindi niya inakalang seryoso si Carson sa ganitong laro."Ako ang may hawak ng desisyon. Kapag sinabi kong tapos na, tapos na." May bahagyang inis sa boses ni Jessica nang paluin niya ang dibdib ni Carson, ngunit sa lakas nito, siya pa ang nasaktan.Sinara ni Carson ang pinto ng lounge gamit ang ka
Hindi nagpakita ng kahit anong emosyon si Carson, nanatiling kalmado ang kanyang mga mata."Kung gusto lang naman ni Secretary Jessica ang aking kagwapuhan, puwede mo namang sabihin nang diretso. Bakit kailangan pang paliguy-ligoy?"Nakatingin siya kay Jessica na may ngiti sa labi, isang titig na tila nagsasabing siya ang bahalang pumili.Ang kapal ng mukha!Sigaw ni Jessica sa kanyang isip, pero hindi niya ipinahalata. Sa halip, isang mapang-akit na ngiti ang lumitaw sa kanyang magandang mukha. Ang kanyang maamong mga mata ay nagniningning, at ang kanyang mapulang labi ay dahan-dahang bumuka."Dahil ayaw palang maglaro ni Mr. Santos, hindi ko na ipipilit ang sarili ko."Kasabay ng kanyang pagsasalita, sinubukan niyang bumangon mula sa kandungan ni Carson, ang malambot niyang palad ay nakapatong sa matipunong braso ng lalaki, at handa na siyang tumayo.Ngunit sa sumunod na segundo, isang mainit at malakas na kamay ang dumapo sa kanyang baywang. Sa isang iglap, ang kanyang puwitan, na
Abala si Jessica sa trabaho kaya hindi niya agad nabasa ang mga mensahe sa kanyang cellphone. Nang magkaroon siya ng oras para silipin ang mga ito, napansin niyang may isa pang mensahe sa chat box na ipinadala limang minuto ang nakalipas.Hindi tulad ng malambing at pabirong tono ng naunang usapan nila, ang mensaheng ito ay may halong bahid ng paninisi—parang isang guro na naghahanap ng paliwanag mula sa isang estudyanteng nagkasala.Boss: [Pakiusap, maaaring ipaliwanag ni Ginang Santos kung bakit ang mga bulaklak at lipstick na ibinigay ko ay ipinahagis mo sa security guard, pero ang tsokolate mula sa ibang lalaki ay tinanggap mo?]Bahagyang nanginig ang mahabang pilikmata ni Jessica, saka niya marahang hinawakan ang kanyang noo. Alam na niyang hindi matatapos nang ganun lang ang sitwasyong ito.Napasulyap siya sa hindi pa nabubuksang kahon ng lipstick na nasa tabi niya at agad naisip ang paraan para lambingin si Carson. Tahimik niyang kinuha ang isang hindi mahalagang dokumento at b