Pumasok si Jessica sa opisina at nakita ang lalaking nakaupo sa upuan habang nakatingin sa singsing sa kanyang daliri. Parang wala siyang iniintay kundi ang pagdating ni Jessica upang singilin siya sa ginawa nito.Ang tunog ng kanyang mataas na takong na tumatama sa tiles ay nagpapakita ng kanyang galit. Binagsak ni Jessica ang dokumento sa mesa nang may tunog na "plak," at sumandal ang parehong kamay sa mesa.Matapos ang mahabang katahimikan, sa pagitan ng kanyang galit na tonong, sinabi niya, "Carson, sinadya mo ito." Ang malamig na tinig ng babae ay puno ng galit, at ang kanyang mga mata ay parang may apoy na gustong sumabog.Hayop na lalaki."Secretary Jessica, ano ang sinabi mo? Hindi ko maintindihan." Ipinagpatuloy ni Carson ang paghaplos sa singsing sa kanyang daliri na parang wala lang, at may pilyong ngiti sa kanyang labi.Nagpapalusot pa.Nang makita ito, biglang tumawid si Jessica sa mesa, inabot ang kanyang mahaba at manipis na braso papunta sa kaunting bukas na kuwelyo ni
Hindi natapos ni Jessica ang dessert dahil tinawag sila ni Alexa sa hapag para maghapunan.Ang galing ni Alexa sa pagluluto ay mas kahanga-hanga pa kaysa kay Mercedes. Gustong-gusto ni Jessica ang matatamis na putahe na niluluto nito, lalo na ang sweet and sour pork ribs—napakabango at napakasarap na tila nalilito ang isipan niya sa bawat kagat.Habang kumakain, napansin niyang may mainit na tingin na nakatuon sa kanya. Walang malisya, ngunit parang may banayad na pagtingin.Pag-angat niya ng ulo, tumama ang tingin niya sa mga mata ni Carson na bahagyang nakangiti, banayad na parang tubig, at animo’y malinaw na batis ang mga ito."Bakit mo ako tinitingnan?" tanong ni Jessica habang nakagat ang kanyang chopsticks, nagtataka.May dumi ba sa mukha niya?Bigla siyang kumuha ng cellphone at binuksan ang camera para tingnan ang kanyang mukha. Wala namang dumi o kahit anong kakaiba sa kanyang maputing mukha.Napasingkit ang mga mata ni Carson, bahagyang humila ang kanyang manipis na labi sa
Pinakalma ni Jessica ang sarili, bahagyang bumuka ang kanyang mapulang labi, at ang malambot niyang boses ay humalo sa tunog ng pagputol ng kuko, "Mr. Carson, kailangang magpakabait ka." Pagkasabi nito, nalaglag ang transparent na kuko ng kanyang hinliliit, huminto si Carson sa kanyang ginagawa. Malalapad ang kanyang kamay, at ang tuyong init ng kanyang palad ay nagbigay ng kakaibang pakiramdam ng seguridad.Tahimik ang paligid. Hindi nagsalita si Carson, kaswal na binalot ang mga putol na kuko gamit ang tisyu, at itinapon iyon sa basurahan.Nang muli niyang tingnan si Jessica, may bahagyang pamumula sa kanyang mga mata. Ang hindi matukoy na liwanag mula rito ay parang mata ng lobo na nakatingin sa biktima."Jessica, kapag pumayag ka, wala nang atrasan."Gusto niyang tawagin si Jessica sa buong pangalan nito, katulad ng pagsusulat ng kontrata. Para sa kanya, walang ibang tawag ang sapat—dapat buong pangalan lang, na parang may bisa sa batas.Unang beses na nakita ni Jessica na nagpaki
Humihuni ang malamig na hangin, at mabilis dumilim ang gabi ng unang bahagi ng Disyembre. Sa kalagitnaan ng katahimikan ng gabi, ang marangyang Maybach ay dahan-dahang pumasok sa Golden Horizon. Ang munting agos ng fountain ay nagbigay ng mahina ngunit malumanay na tunog sa tahimik na kalangitan.Si Anthony, na nasa front seat, ay sinulyapan si Carson na nakasandal sa upuan at tila natutulog. Malakas niyang sinabi, "Mr. Carson, nandito na tayo." Ang liwanag mula sa ilaw sa bakuran ay dumaan sa bintana, nagbigay ng mainit na ningning sa maamong mukha ng lalaki, at ang pagod sa kanyang mga mata ay kitang-kita.Dahan-dahang iminulat ni Carson ang kanyang mga mata, malinaw ang tingin kahit na siya’y uminom. Hindi siya lasing kahit kaunti. Tiningnan niya ang tanawin sa labas ng bintana, at kinuha ang isang papel na bag sa tabi. Ang magagandang bulaklak ng lily of the valley ay nakabitin sa berdeng mga sanga. Magulo ang kanyang tinig nang sinabi, "Salamat sa iyong sakripisyo, umuwi ka at ma
Ang langit ay malinaw, bughaw ang kalangitan, at ang mga ulap na parang bulak ay iba-iba ang hugis. Isang maliit na eroplano ang nag-iwan ng tuwid na bakas sa malawak na himpapawid.Sa first-class cabin, hawak ni Jessica ang laptop habang inaayos ang datos mula nang sumakay siya sa eroplano. Bilang kalakip na sekretarya, kailangan niyang tiyakin ang mga dapat tapusin bago sila makarating.Hindi rin naman nagpapahinga si Carson sa tabi, abala rin sa pagrerebyu ng plano na ipinasumite ng kumpanya.Pagkatapos maging matatag ng eroplano, lumapit ang isang flight attendant sa kanilang dalawa, bitbit ang listahan ng inumin at may propesyonal na ngiti sa mukha."Welcome po, Mr. Carson, sa eroplano. Ano pong gusto ninyong inumin?" iniabot ng flight attendant ang drink menu kay Carson, at hindi sinasadyang napatingin siya sa gwapong mukha nito.Ang natural na karisma ng lalaki ay sadyang nakakaakit ng pansin.Tinanggap ito ni Carson at binuklat ang ilang pahina, at sa malamig ngunit malalim na
Hinila ni Jessica ang maleta nang medyo paika-ika ngunit may propesyonal na ngiti sa mukha."Salamat, Mr. Carson, sa pagdala ng maleta at bag ko. Mas okay na ang pakiramdam ko. Ako na ang magdadala nito!"Carson: "......"Sa sobrang pilit ng pag-arte ni Jessica, halos mahulog siya sa sarili niyang kahihiyan. Halos mabuking siya, pero masaya siyang naitawid iyon nang maayos gamit ang konting diskarte.Sino bang presidente ang nagdadala ng maleta at bag ng sekretarya?Nagsisimula nang sumakit ang ulo niya.Habang ang staff ng branch ay abala sa pag-check ng mga kasama ni Carson, si Manager Sabrina naman ay nag-alinlangan kung magsasalita. Bilang manager, malinaw niyang nakita na hindi simpleng relasyon ang mayroon sa pagitan nina Mr. Carson at Jessica.Narinig niya rin kasi ang usapan ng dalawa. Kahit hindi niya alam ang buong katotohanan, malinaw na may kakaibang koneksyon ang dalawa. Bukod pa rito, bagay na bagay sila—kahit ang mga suot nilang trench coat ay parang pang-couple.Ang ba
"Ikaw ang aso! Estrus gnawing!" galit na sabi ni Jessica habang bahagya niyang kinagat ang leeg ni Carson. Hindi malinaw ang kanyang boses dahil sa kaba at galit.Tumawa si Carson nang mahina, ang tono ng boses ay puno ng lambing, "Ako’y mabait na aso lang, at tanging sa mabait na baby lang ako nangangagat!" Ang lalaki ay sinadya pang pahabain ang huling bahagi ng sinabi, halatang nang-aasar.Bahagyang ginigil ni Jessica ang laman sa leeg ni Carson, tila nagtatanong o nagtatampo, at kinagat niya ito muli, bagamat hindi naman malakas. Bigla na lang niyang naramdaman ang mabigat na hampas ng malaking palad sa kanyang puwitan.Dahil sa kahihiyan, namula si Jessica, at kusa niyang binitiwan ang leeg ni Carson.Napatingin siya sa kanyang iniwang marka—may malinaw na bilog ng mga kagat sa malamig na maputing balat ng leeg ni Carson. Bahagyang namula ang bahagi ng balat na nakagat niya, at may konting bakas ng laway na naiwan.Muling nagsalita si Carson, ang boses niya ay mababa at bahagyang
Bahagyang itinaas ni Carson ang ulo, bahagyang kunot ang kanyang kilay, at ang malamig niyang tingin ay bumagsak sa mukha ng babaeng nakangiti. Isang saglit na pagkalito ang sumagi sa kanyang mukha, tila iniisip pa ang pangalan nito."Lelia?" tanong niya sa malamig at mahinang tono, na may bahagyang pag-aalinlangan.Hindi napansin ni Lelia ang pag-aalinlangan sa kanyang boses, abot-langit ang tuwa ng muli nilang pagkikita. Agad siyang ngumiti nang malapad at nagsabing, "Ako nga! Kuya Carson, hindi ko inakala na magkikita tayo dito. Akala ko kailangan ko pang bumalik sa Vigan City para makita ka. Ang galing naman ng pagkakataon!"Hindi rin niya inasahan na sa simpleng labas kasama ang mga kaibigan ay makikita niya si Carson. Kanina pa niya natatanaw ang pamilyar na mukha mula sa malayo, ngunit hindi niya agad nakumpirma kung siya nga iyon.Kalma lang na tumayo si Carson. Ang ngiti niya ay banayad ngunit tila may distansya. "Napakagandang pagkakataon nga. Ilang taon na rin mula nang hul
Tahimik ang gabi, maliwanag ang bilog na buwan, at ang malamig na liwanag nito ay dahan-dahang gumapang sa itim na kama mula sa sahig.Nakahiwalay sa ingay ng labas ang loob ng kwarto, at tanging mabibigat na paghinga ang maririnig.Ang paos na tinig ng lalaki ay kitang-kita ang pagpipigil at pananabik."Mahal...""Hmm?""Tulongan mo akong tanggalin ang necktie ko." Habang nagsasalita, idinikit niya ang kanyang manipis na labi sa malambot na tainga ng babae at bahagyang kinagat ito.Madilim ang gabi, at tanging malamlam na liwanag ng buwan ang nagsisilbing ilaw sa loob ng kwarto. Hindi maaninag ni Jessica ang ekspresyon ng lalaking nakapatong sa kanya, kaya nanginginig niyang iniabot ang kamay upang kalasin ang kanyang bow tie.Kanina sa umaga, napakadaling itali nito, pero ngayong gabi, parang lalo itong humihigpit.Sa tahimik na silid, lalong bumibigat ang kanyang paghinga. Habang pinipilit niyang tanggalin ang bow tie, naramdaman niya ang pagtaas ng temperatura sa paligid.Napakuno
Carson pinanatili ang kanyang pagiging mahinahon at disente, ayaw niyang gawing masyadong tense ang reunion ng mga kaklase ni Jessica.Ngunit ang mahinahong paraan ng pagsagot ay hindi nagbigay ng babala kay Jiro.Madilim ang ekspresyon nito, puno ng pang-aalipusta ang kanyang boses habang patuloy na nagsasabi ng masasamang salita. "Mukhang hindi mo pa lubos na kilala ang tunay na pagkatao ni Jessica! Dati, ginamit lang niya ang mukha niyang ‘yan para maging girlfriend ni Sheng Anyang, pero hindi rin sila nagtagal—anim na buwan lang at nakipaghiwalay na siya. Malamang, natuklasan ni Sheng Anyang na palpak at mukhang pera siya!""Ang babaeng katulad niya, sobrang galing sa pagpapanggap. Baka niloloko ka lang niya!"Biglang lumamig nang tuluyan ang mga mata ni Carson, at ang kanyang presensya ay tila nagyeyelong hangin sa disyerto ng Arctic.Mahigpit niyang hinawakan ang kamay ni Jessica, at sa malamig ngunit matigas na tono, walang pakundangang bumwelta, "Mas kilala ko ang ugali ng asa
Ang lalaking nasa pintuan ay nakasuot ng purong itim na coat, may matangkad na pangangatawan na parang natural na mannequin. Ang kanyang mukha ay bahagyang malambot ngunit may matitigas na linya, at may banayad na ngiti sa mga labi.Ang likas na awtoridad at marangal na aura niya ay nagkakasundo nang maayos, kaya kahit nakatayo lang, hindi mapigilan ng mga tao na mapako ang kanilang tingin sa kanya.Biglang tumahimik ang buong silid, at lahat ng mga mata ay nakatuon kay Carson. Hindi nagbago ang ekspresyon niya ni bahagya, tila sanay na sa ganitong uri ng atensyon.“Sino ka?” tanong ni France, na siyang unang nakabawi mula sa pagkabigla.Bahagyang yumuko si Carson, at naglakbay ang kanyang mga mata sa paligid hanggang sa tumigil ang tingin niya kay Jessica. Ang malamig niyang ngiti ay naging mas mainit habang nakatingin siya sa asawa.“Ako ang asawa ni Jessica, Carson,” wika niya.Pagkatapos niyang magsalita, naglakad siya papunta sa direksyon ni Jessica nang dahan-dahan, hindi pinapa
“Anong ginagawa mo?” seryoso ngunit bakas pa rin ang galit sa tono ni Diana na tanungin niya si Jeremy. Hawak niya pa rin ang palupuspusan ni Jeremy.Saglit na tumingin si Jeremy roon at inalis ang kamay ni Diana. “I’m taking my son to play,” sabi nito na para bang normal na sa kanya.Napatawa nang payak si Diana, para bang isang nakakatawang biro ang narinig niya mula sa bibig ni Jeremy. Tumingin siya kay Justin na nasa tabi na ni Dane, hawak ang kamay. “Sa labas tayo mag-usap,” sabi niya kay Jeremy pero kay Justin nakatingin. Hinawakan niya ang kamay ni Justin at naunang lumabas ng jewelry shop. “What the hell are you doing?” bulong ni Nathan kay Jeremy. Ngunit hindi siya nito pinansin, dumiretso si Jeremy sa pagsunod kay Diana sa labas ng shop.Naiwan naman sa loob sina Dane, Justin at Nathan. Nagkatinginan saglit sina Dane at Nathan at tumingin din si Nathan kay Justin. Doon niya lang napagtanto na kamukha nga ni Jeremy ang bata sa malapitan. “We should follow them, Spongebob.
Tumigil si Carson sa pag-abante, bahagyang nanigas ang kanyang malapad na likuran, at parang may bumara sa kanyang lalamunan. Pinipigilan niya ang sariling lumingon pabalik.Ayaw niyang palaging magpakilala sa harap ng mga tao bilang asawa ni Jessica, lalo na’t noong huli nilang pagkikita ng matalik nitong kaibigan, siya’y diretsong tinanggihan.Kaya nang malaman niyang pupunta ito sa reunion ng kanilang klase, hindi niya tinanong kung maaari siyang isama bilang pamilya. O baka naman hindi niya magawa dahil takot siyang makuha ang parehong sagot.Si Carson, na palaging may tiwala sa sarili at sanay sa tagumpay, ay nawawala ang kanyang tapang pagdating sa pagmamahal. Sa harap ng damdaming hindi niya makontrol, malinaw na siya’y isang duwag.Hindi niya mapigilang umasa, ngunit natatakot din siyang masaktan.Tahimik ang silid, halos marinig ang bawat tunog ng karayom kung mahulog. Nakasarado na ang mga kurtina, at ang snow sa labas ng malinaw na bintana ay marahang nililipad ng hangin.M
Mula sa pananaw ni Jessica, ang mukha ni Carson ay perpektong inukit – maayos ang proporsyon ng kanyang mga kilay at mukha, mataas ang noo, malalim ang mga mata, matangos ang ilong, manipis ang mga labi, at malinaw ang hugis ng kanyang panga.Ngunit sa pagkakataong ito, wala siyang interes na humanga sa kagandahan ng lalaki. Sa halip, siya’y bahagyang umurong sa upuan, kinakabahan at mahigpit na nakahawak sa armrest ng kanyang upuan, halos maputla ang kanyang mga daliri.Bagamat kinakabahan, pinilit ni Jessica na magmukhang kalmado. Sa malamig na tono, sinabi niya, "Sino ba kasi ang nagpatagal-tagal diyan? Namamanhid na nga ang paa ko, ikaw pa ang nagdedemand ng ‘benefits.’ Hindi mo pa ako pinapalabas kanina, paano kung may makakita? Patay tayong dalawa!""Kasalanan mo lahat ito."Kung hindi lang kasi siya pinahirapan ni Carson, hindi sana siya napilitan sa ganoong sitwasyon.Pero hindi maitatanggi na medyo nakakatawa ang itsura ng mga buhok sa binti ng lalaki nang bunutin niya ito ka
Nang makita ito, napabuntong-hininga si Carson, walang magawa. Ang init at pagnanasa sa kanyang mukha ay unti-unting nawala, at bumalik siya sa pagiging malamig at kontroladong Mr. Carson gaya ng dati.Dahan-dahan niyang kinuha ang tissue at pinunasan ang labi, inayos ang bahagyang gusot na damit, habang papalapit ang mga empleyado.Ang espasyo sa ilalim ng mesa ay sapat lamang para kay Jessica, kaya inusog ni Carson ang upuan at inayos ang kanyang postura, bagama’t ang pagkaka-cross ng kanyang mga binti ay medyo hindi natural.Si Jessica naman ay hindi gumalaw kahit kaunti, naka-ipit siya sa ilalim ng mesa, parang isang pugo na nagtatago. Maging ang paglunok niya ng laway ay maingat, takot na makalikha ng kahit anong tunog.Sa tahimik na espasyo, rinig niya nang malinaw ang mga boses ng mga tao mula sa R&D department, at tila binibingi ang kanyang pandinig.Kung sakaling may makakita sa kanya sa ilalim ng mesa ni Carson, kahit anong paliwanag ang gawin niya, hindi ito paniniwalaan.H
Ang sensitibo niyang tainga ay inatake, kaya naman namula agad ang mukha ni Jessica. Ang kanyang mamasa-masang mga mata ay tila napuno ng manipis na ulap, parang asul na lawa sa umaga. Galit ang boses niya, "Carson, hindi ka marunong magpasalamat sa kabutihan!"Akala niya ay nagbago na ang ugali ng lalaki, ngunit tila nagpakitang-tao lang ito nang imbitahan ang lahat sa unang milk tea at dessert ng Aera.Matapos ang lahat, mukhang may kapalit ang mga pinamigay nito.At bakit siya pa ang kailangang magbigay ng regalo, samantalang ang buong kumpanya ay napakain niya?Binitiwan ni Carson ang kanyang tainga, at kahit walang bakas ng kagat, may bahagyang bakas ng tubig ang likod ng kanyang namumulang tainga. "Ang intensyon ko lang naman ay simple, gusto ko lang sanang mapainom si Mrs. Santos ng milk tea at dessert na inihanda ni Mr. Carson," sabi niya, kunwaring inosente.Napabuntong-hininga si Jessica, hindi naniniwala sa sinasabi nito. Kung totoo ngang para sa kanya lang iyon, hindi na k
Nanginig nang bahagya ang kamay ni Jessica habang umiinom ng milk tea sa gilid. Halos mabulunan siya dahil sa narinig.Pati si Carmela ay nalito rin!Binanggit lang niya kay Carson habang nasa ibaba sila na bagay na bagay ang milk tea at si Jessica. Pero hindi niya akalain na ganito kabilis si Carson magpatupad ng idea.At kitang-kita sa milk tea at desserts na isinama ni Carson ang mga paborito ni Jessica. Kamakailan, sobrang nahuhumaling si Jessica sa anumang pagkain na may lasa ng matcha."Posible," pagsang-ayon ni Iza na nasa gilid niya.Si Anthony, na palaging nasa tabi ni Carson, ay tiyak na alam ang lahat. Kaya naman, awtomatikong napunta ang tingin ng lahat sa kanya, at pabulong na nagtanong, "Anthony, alam mo ba ang nangyari?"Bawal talakayin ang personal na buhay ni Carson sa opisina, kaya’t walang naglakas-loob na magtanong nang hayagan. Lahat ay palihim lamang ang usapan.Napatingin si Anthony kay Jessica na tila nagtatago sa likod ng iba. Biglang naging seryoso ang ekspre