Pangatlo

Isang linggo ang nakakaraan ay muli na naman akong nakatanggap ng box mula sa unknown sender. Sa loob nito ay may lumang cellphone kung saan bigla itong nag-ring at may tumatawag. Sinagot ko naman ito kaagad at nilapit sa aking tenga.

"Sino ito at ano ang kailangan mo sa akin?" tanong ko ngunit natagalan naman siya bago tumugon tangging mabigat lamang niya na paghinga ang naririnig ko. "Alam ko na ikaw ang nagpapadala sa akin nitong box. Bakit mo ako tinutulungan at paano mo nakilala si Clara?" dagdag ko ngunit muli akong nakarinig ng katahimikan sa kaniya at bigla na lang niya akong binabaan ng tawag. Hanggang sa nag-vibrate yung cellphone at nakatanggap ako ng text message mula sa kaniya.

"Magkita tayo sa 107 Savante Ramos St. at Mr. Bean coffee shop, seven sharp in the evening." Ang mensaheng pinadala niya sa akin. 

Sinubukan kong i-trace ang IP address niya ngunit nahirapan akong hanapin siya dahil lumang cellphone ang gamit niya at mukhang tinapon lang niya ito sa kung saan. 

Gaya ng nakasaad sa mensahe ay nagtungo ako sa nasabing lugar sa saktong oras. Umupo ako malapit sa bintana at kung saan malayo sa mata ng mga tao na naroroon. Habang hinihintay ko siya ay bigla naman ako nilapitan ng babaeng crew. May nilapag siyang tasa sa lamesa ko na ikinaangat ko naman ng tingin sa kaniya. 

"Sandali lang, miss. Wala pa akong inoorder kaya-" natigilan ako sa pagsasalita nang bigla siyang umupo sa harapan ko at nilabas sa bulsa niya ang isang lumang cellphone. Dahil doon ay gulat akong napatingin sa kaniya sabay ngumisi naman siya.

"Tama ka. Ako ang nagpapadala sa iyo ng box at ako din ang nagpapunta sa iyo rito." Aniya sabay humigop siya ng ice coffee mula sa kaniyang baso.

Kung gayon isa pala siyang babae at siya din yung taong nakita ko nung nakaraang araw na umuulan na nakasuot ng itim na kapote? pero ano ang pakay niya sa akin at bakit niya nilantad ang sarili niya sa akin? 

"Una sa lahat gusto ko muna ipakilala sa iyo ang sarili ko. Ako si Luna Hannah Santiago o tawagin mo lang ako sa pangalang, Luna. Nagkakilala kaming dalawa ni Clara dahil isang entertainment company. Natanggap mo naman siguro ang tatlong litrato ng lalaki na piandala ko sa iyo hindi ba?" Aniya sabay may nilapag siyang litrato ng tatlong lalaki sa lamesa habang nagtataka naman akong nakatingin sa kaniya.

Ang tatlong lalaki nasa litrato na pinapakita niya sa akin ay ang mga lalaking nakita ko din na kasama ni Clara sa isang picture. Napagtanto ko ang ilang detalye mula sa kanila ngunit hindi ko matiyak kung hanggang saan doon ang totoo at kung alin doon ang hindi totoo.

"Silang tatlo ang nagmamay-ari at nagpapatakbo ng entertainment company na pinag-auditionan namin at kilala ang company nila bilang JAR na ang ibig sabihin ay Jon, Adrian, Raven. Silang tatlo ang J.A.R." Dagdag niya habang tinuturo niya sa akin ang tatlong lalaki na nasa larawan.

"Siya si Jon Axel Smith, ang CFO o ang Chief financial officer. Siya ang tagapamahala sa finance team. Anak siya ng major general na si Howard Smith at ang kaniyang ina naman ay miyembro ng WEO o women empowerment organization. At itong nasa kanan naman ay si Raven Ralph David, ang COO o Chief operating officer ng JAR company. Anak naman siya ng pinakamayamang bussiness man na si Anthony David habang ang kaniyang ina naman ay nagpapatakbo ng isang kilalang shopping mall sa bansa. At ang panghuli, si Adrian Kyle Marfild, ang Ceo o Chief executive officer ng kumpanya. Ang kaniyang ama ay isang nation assembly na kasalukuyang kumakanditura bilang susunod na presidente ng bansa. Namatay ang kaniyang ina dahil sa isang suicide of depression ngunit marami rin ang nagsasabi na hindi suicide ang ikinamatay niya. Gayunpaman ay naging tahimik at sarado ang kaso niya sa mahigit labing dalawang tao at magpahanggang ngayon ay walang nakakaalam kung ano ba talaga ang naging sanhi ng pagkamatay niya." Paliwanag niya habang tahimik naman akong nakikinig sa kaniya at pinagmamasdan ang mukha ng tatlong lalaki na nasa litrato.

"Kung gayon ano ang gusto mong sabihin sa akin? Bakit mo sinasabi sa akin ang lahat nang ito at ano naman ang kinalaman nilang tatlo sa pagkamatay ni Clara?" usisa ko pero hindi siya sumagot kaagad bagkus ay lumingon muna siya sa aming paligid sabay nilapit ang kaniyang mukha sa akin.

"Napanuod mo na ba yung vidyo?" bulong niya sabay napakunot noo ako at hindi ko maitindihan kung anong vidyo ang tinutukoy niya sa akin. Nang biglang sumagi sa isipan ko ang tungkol sa vidyo ni Clara na napanuod ko mula sa isang ads.

Kung gayon iyon ba yung vidyo na tinutukoy niya sa akin? ano ang alam niya tungkol sa vidyong iyon?

"Alam mo sa sarili mo na hindi si Clara yung nasa vidyo at hindi niya kailanman maiisipang gumawa ng ganoong kalaswang vidyo." Dagdag kaya mas lalo akong nausisa at lumapit ako ng kaunti sa kaniya.

"Kung gayon sinasabi mo ba na alam mo kung ano ang nangyari sa kaniya?" tanong ko ngunit tumanggi siya na sagutin ako.

"Tutulungan kitang malutas ang katotohanan sa likod ng pagkamatay niya at tutulungan din kitang makapaghiganti sa kanila." Aniya at ang tinutukoy niya sa akin ay yung tatlong lalaki sa litrato.

"Paano ko matitiyak na mapagkakatiwalaan kita?" usisa ko sabay may nilapag siyang litrato ng isang babae sa lamesa.

"Tulad mo nawalan din ako ng mahalagang tao sa aking buhay. Siya si Aira, ang nakababata kong kapatid. Nag-audition siya sa JAR company. Nung unang pinakilala niya sa akin ang kumpanyang pinagtatrabauhan niya ay nararamdaman ko nang may hindi magandang nangyayari dito. Kahina-hinala din sa akin ang tatlong boss nila kung saan isang beses ko lamang din sila nakita. Malamig ang mga titig nila sa mata at mataas ang tingin nila sa mga sarili nila. Nung una ay dinededma lamang nila si Aira sa tuwing napapadaan sila sa harapan niya kapag binabati niya sila. Ngunit isang araw ay biglang umiba ang ihip ng hangin. Napapansin kong napapadalas ang pagkikita ni Aira at nang tatlong ito sa labas ng kumpanya pero pinagsawalang-bahala ko lamang ito dahil alam kong friendly kind ang kapatid ko. Ngunit sa paglipas ng dalawang buwan ay tila may kakaibang nangyayari sa kaniya. Halos hindi ko na siya makausap at palagi siyang nakakulong lamang sa loob ng kaniyang kuwarto. Nahirapan akong kausapin siya at kumbinsihin kung ano ang problema niya. Palagi niya akong tinataboy at pinapalabas ng silid niya. Hanggang isang araw ay napagtanto kong wala na siya sa loob ng kuwarto niya. Hinanap ko siya kung saan-saan at nireport ko rin siyang nawawala sa mga pulis ngunit wala silang ginawa upang hanapin ang kapatid ko. Hanggang isang araw ay nabalitaan ko na lamang sa balita ang tungkol sa dalagitang tumalon mula sa sixteenth floor kung saan napag-alaman ko na si Aira ang tumalon mula sa gusali ng JAR company. Gayunpaman naniniwala ako na hindi suicide ang nangyari sa kaniya kun'di may nagpumilit sa kaniya na gawin iyon. At naniniwala ako na may kinalaman ang tatlong iyan sa mga nangyari kay Aira. Katulad mo gusto ko rin malaman ang katotohan sa likod ng pagkamatay niya. Gusto kong managot ang sino mang may sala at sisiguraduhin kong magsisisi siya hanggang sa huling yugto ng kaniyang buhay." Nakatungo naman ang ulo ko habang nakikinig ako sa kaniya. Hindi ko inaasahan na may malalim siyang dahilan kung bakit niya ako tinutulungan. Hindi ko inaasahan na sa kabila ng paghahanap ko sa totoong nangyari kay Clara ay may makikilala akong isang tao na makakaitindi sa sitwasyon ko.

"Gusto kong mahanap ang salarin hindi lang dahil sa nais kong mapaghigantihan si Clara kun'di dahil ayokong maulit pa muli sa iba ang kahayupang ginawa nila sa kaniya at sa iba pang nabiktima nila. Ngunit totoo nga ang iyong sinasabi na silang tatlo ang nasa likod nang lahat ng ito ay hinding-hindi ko sila mapapatawad. Tutulungan kitang mahanap ang hustisya para sa kapatid mo ngunit kailangan mo rin akong tulungan na maturuan ng leksyon ang tatlong ito." Saad ko sabay binalingan ko ng tingin ang tatlong litrato na nasa aking harapan.

"Kung gayon sasabihin ko sa iyo ang plano ko." Aniya naman sabay may nilapag siyang bussiness card sa aking harapan. "Magkita tayo diyan bukas ng ala-singko ng hapon at ipapaliwanag ko sa iyo ang lahat nang nalalaman ko pati na rin ang plano kong pabagsakin ang JAR company." Pagkatapos niyang sabihin iyon ay tumayo na siya at umalis. Naiwan naman akong nakaupo doon habang tinititigan ko ang bussiness card niya. Sinubukan kong hanapin siya sa paligid ko ngunit wala na siya doon kung kaya't tumayo na ako at umuwi sa bahay.

Kinabukasan gaya ng napag-usapan naming dalawa ay nagtungo ako sa address na nakasaad sa bussiness card niya. Napagtanto ko na isa iyon night club kung saan maraming makikitang nagsasayawan, nag-iinuman at may sumasayaw sa gitna na may pole.

Lahat ng babaeng makikita sa paligid ay nakasuot ng maiksing palda at manipis na blouse habang nakasuot ng mataas na heels. Hindi ako sanay na nagpupunta sa mga ganitong klase ng lugar kung kaya't panay lang ang pagyuko ko at pag-iwas sa mga tao doon.

Umupo ako sandali sa bar kung saan bigla naman akong nilapitan ng isang foreigner na lalaki sabay umupo siya sa tabi ko. Hindi ko siya tinignan at nanatiling nakatungo lamang ang ulo ko. Nang bigla niya akong alukin ng inumin ngunit tumanggi agad ako dahil hindi ako gaano umiinom ng alcohol at mababa lang din ang tolerance ko pagdating sa alak. Narinig ko namang ngumisi siya at umorder pa siya ng orange juice sa bartender pagkatapos ay nilapit niya sa akin yung baso. Dahil doon ay napalingon ako sa kaniya na may bakas ng pagtataka sa aking mukha.

Hindi maipagkakailang guwapo siya at mukha naman siyang mabuting tao kung kaya't tinanggap ko ang inaalok niya sa akin at ininom ko yung orange juice. Habang nagkukwento siya sa akin ay parang unti-unti namang umiikot at lumalabo ang aking paningin. Sinubukan kong tumayo ngunit muntik na akong matumba ngunit mabilis naman niya akong nasalo sa aking beywang.

"Okay ka lang ba? gusto mo bang tulungan kita?" usisa niya pero tumanggi ako sa inaalok niya sa akin at tinulak ko siya palayo sa akin. Pinilit kong humakbang palabas sa lugar na ito kahit hindi na tuwid ang paglalakad ko. Hanggang sa natigilan na lamang ako nang bumunggo ang ulo ko sa dibdib ng isang lalaki.  

"Ayos ka lang ba miss?" tanong niya sa akin kaya dahan-dahan ko siyang inangat ng tingin at doon na ako nawalan ng malay.

Nang matauhan ako ay napagtanto kong nasa loob na ako ng madilim na kuwarto habang may nakasinding pulang kandila sa side table. Sinubukan kong bumangon ngunit parang sobrang bigat ng buong katawan ko at hindi ko ito maigalaw. 

Pakisap-kisap lamang ang nakikita ko at wala akong naririnig na kahit ano mang ingay sa paligid ko bukod sa mabigat kong paghinga. Ilang sandali lamang ay bumukas ang pintuan at pumasok doon ang isang misteryosong lalaki. Nakangiti siyang lumapit sa akin sabay hinubad niya ang pantaas niyang damit hanggang sa unti-unti na niyang hinubad ang bawat saplot sa kaniyang katawan. 

Pagkatapos non ay sumampa siya sa kama habang pagapang siyang lumalapit sa akin. Sinubukan kong ipadyak ang aking mga paa ngunit para itong namanhid at hindi ko maramdaman. 

"Tulong... tulungan niyo ako!" 

gusto kong sumigaw ng malakas ngunit walang boses na lumalabas mula sa aking bibig. Para akong isang laruan na nagsusunud-sunuran sa bawat gusto niya. 

Ramdam ko ang init ng kaniyang katawan, ang bawat pagdampi ng kaniyang labi sa iba't ibang parte ng aking katawan pati na ang malikot niyang mga kamay na panay ang paghawak sa aking mga hita at bewang. Hanggang sa tuluyan niya akong nahubaran at natagumpayan niyang mairaos ang pangangailangan ng pagkakalalaki niya habang nakatulala naman ako sa kisame na may pagtulo ng luha sa gilid ng aking mga mata. Pagkatapos ay bigla na lang nablangko ang aking isipan at dumilim ang aking paningin.

Nang magkamalay ako ay napagtanto kong mag-isa na lamang ako sa loob ng kuwarto at sa kama. Halos hindi ako makabangon dahil sa mga nangyari. Hindi ko alam ang iisipin at gagawin ko ngunit diring-diri ako sa aking sarili. Maya-maya lamang ay bumukas ang pintuan kaya bumangon ako at tinakpan ng kumot ang aking katawan.

"Gising ka na pala." Ang sabi sa akin ni Luna. Napakunot noo naman ako at matalim na nakatingin sa kaniya.

"Ano ang ginawa mo sa akin? alam kong ikaw ang may pakana ng mga nangyari sa akin kagabi." Usisa ko sabay lumapit siya sa akin at may hinagis siyang mga litrato sa kama. Agad ko naman pinulot ang isang litrato doon at laking gulat ko nang malaman ako ang nasa litrato habang nasa tabi ko ang isang misteryosong lalaki na n*******d. Dahil doon ay muli akong napaangat ng tingin sa kaniya na hindi namamalayang lumuluha na pala ang aking mga mata.

"Isa kang manloloko." Madiin kong saad na ikinatawa naman niya.

"Tama ka nalinlang nga kita tungkol sa bagay na iyon ngunit kailangan ko rin matiyak kung mapagkakatiwalaan ba kita o dapat bang ipagkatiwala ko sa iyo ang lahat ng mga pinaplano ko." Aniya naman na may nakakainsultong ngiti sa labi.

"Kung gayon isa ba ito sa mga pinaplano mo?" tanong ko habang nakakuyom ang dalawang kamao ko.

"Sabihin natin na ganoon na nga at gagamitin ko ito upang i-blackmail ka kung sakaling talikuran mo ang lahat at trayduhin mo ako. Isipin mong hawak ko ang buhay mo ngayon at sa oras na ikaw ay magkamali asahan mo nang ito na rin ang katapusan ng buhay mo. Huwag mong susubukan ang pasensya ko, Charmaine dahil hindi ako magdadalawang-isip na ipaalam sa buong mundo ang tungkol sa mga litrato mo." Tugon niya na mas lalo ko namang ikinagulat sa kaniya.

Kung gayon sa una palang ay wala talaga siyang balak na tulungan ako kundi upang gamitin ako sa mga pinaplano niya.