Mag-log inShare
Chapter Sixty
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56Chapter Sixty
no longer lowkey
The little Zephaniah is a typical adorable kid, you wouldn't imagine he'd become a star years later.
Kaugnay na kabanata
Lowkey (Filipino) Epilogue
Zephaniah"Ano'ng oras na, ah? Hindi ka uuwi?" Dinaluhan ako ni Varen sa madilim ng practice room ng FNC.Umiling ako. Yakap ko ang gitara sa harap ng digital audio worksheet."Nagsusulat ka?" Umupo ito sa dulo ng
Lowkey (Filipino) Prelude
"Kelsey, halika dito. Samahan mo akong uminom."Mapupungay ang mga mata ni mama. Namumula ang mga pisngi at nanghihina ang kaniyang ngiti. Gayunpaman, lumapit ako sa dining table at umupo sa tabi niya. Kumuha siya ng isang wine glass para sa akin. Tinanggap ko iyon matapos niyang salinan ng wine."Cheers."I hesitantly toasted with her before I sipped my wine. Pangalawang bote niya na ito ngayong gabi. Tonight is Valentine's Eve. Hindi naman big deal sa akin ang araw na ito. Some guys tried to ask me out but I rejected their offer.To some couples, tonight might be special. While some couples might be laughing, holding each other's hand, kissing or having a date, me and my mom sat beside each other, getting drunk. This is our kind of Valentine's Night."Nasaan na kaya ang papa mo?" Sinundan niya iyon ng isang mapaklang tawa."Mag-11:00
Lowkey (Filipino) Chapter One
Chapter OneForget"Kelsey? Nasaan ka na?"Mabilis akong humakbang sa humintong bus. Nang may makitang bakanteng upuan ay agad ako umupo roon. Inayos ko ang earphones sa tainga ko upang mas marinig ng maayos ang kausap."I'm on my way to school Ate Klaire.""What? Bakit hindi mo agad sinabi? I could've given you a ride there."Napailing na lang ako sa tinuran ng pinsan ko. Klaire is a year older than me, taking up Business Administration in the same school where I newly transferred. Bata pa lang ay close na kami kaya parang nakatatandang kapatid na ang turing ko sa kaniya."It's okay. I took the bus."Dinig ko ang paghugot niya ng hininga. I could almost see her rolling her eyes behind her phone."Okay. Tawagan mo lang ako if you need anything."
Lowkey (Filipino) Chapter Two
Chapter TwoParadoxHis lips tasted like alcohol, only that the alcohol tasted a little bit sweeter when it came from his mouth. Marahan ang unang dampi ng kaniyang labi sa akin. Hindi ko na nagawang magprotesta nang gumalaw ang kaniyang halik.I was expecting him to be harsh because he was drunk. But he wasn't. He was so delicate that it almost felt like he was sober. He came out soft, treating my lips like fragile glass. My lungs forgot the taste of air as I was intoxicated by his mouth.I don't know if I was tipsy or if it was just his lips that suddenly made me dizzy.He held my nape and I clung my arms into his shoulders. Like a dying plant, I felt like swooning. All the strength has left my body and I needed something sturdy like his broad shoulders to keep my balance.Mapupungay ang kaniyang mga mata nang sumalubong sa akin. Magkahalong pagkalasing sa al
Lowkey (Filipino) Chapter Three
Chapter ThreeWanted"Kelsey."Nagtatanong ang mga mata ko nang harapin si Zephaniah. Ilang hakbang ang tinapos niya bago kami tuluyang nagkalapit."This is Varen."Saka ko lamang napansin ang kasama niyang lalaki. Mabilis ko itong nakilala. He was Paradox's guitarist.Lumapit sa akin si Varen at naglahad ng kamay. Tinanggap ko iyon at saglit na pinasadahan ng tingin ang mukha niya.Black clean cut hair, squared jaw, thin lips and a dimple on his right cheek. He looked like a boy next door. Iyong mukhang mabait at mukhang anghel. Unlike Zephaniah who looked ruthless and dangerous."Hi Kelsey."Nagtataka ko silang tinignan. What is the introduction all about?"Uhm... I saw you earlier with Nathalie. Pinilit ko lang si Zeph na ipakilala ka sa akin dah
Lowkey (Filipino) Chapter Four
Chapter FourBand-aidNakapangalumbaba ako sa lamesa ng arm chair ko habang hinihintay na mag-umpisa ang first subject namin. Babagsak na ang mata ko dahil sa antok kung hindi lang ako kinalabit ni Nathalie."Kels, tignan mo si Zeph. Ang tamlay niya." Kumunot ang noo ko bago ako sumulyap kay Zephaniah."I don't think so. Bakit mo nasabi?""It's true. Wala siya sa mood kanina pa. Narinig ko kasi na napa-away siya dahil kay Sage. Hindi iyon nagustuhan ni Sage kaya maging sila ay magkaaway na ngayon."Tumikwas ang kilay ko bago ako napatango ng marahan."Talaga? Saan mo naman nasagap yan Nath?"Bago pa makasagot si Nathalie ay pumasok na iyong teacher namin. Tumayo ang lahat at binati ito.Hindi na kami nakapag-usap dahil nag-discuss na ito ng lesson. Habang abala ang laha
Lowkey (Filipino) Chapter Five
Chapter FiveUmiwas"Nath, saan ba talaga tayo pupunta?" I asked curiously. Inaya kasi ako ni Nathalie na pumasok ng maaga. Kasalukuyan kaming nasa kotse nila at hindi ko alam kung saan kami patungo.Abot-tainga ang ngiti ni Nathalie nang tumingin sa akin. Knowing her, kapag ngumingiti na siya ng ganiyan ay kinakabahan na ako."Sa bahay nila Varen!" She squealed excitedly. Nalaglag ang panga ko at hindi ko nagawang sabayan ang tuwa niya."Ano namang gagawin natin doon?""Well, close friend ko kasi iyong kapatid niya na si Verona. Sinabihan niya ako na may practice ngayon ang Paradox sa bahay nila at inaya niya ako na manood.""I said I'll be coming with you and she's fine with it. Nandoon si Kyovee at nandoon din si Varen. It's a win win situation for both of us!"Kilig na kilig siya habang ako ay hindi maip
Lowkey (Filipino) Chapter Six
Chapter SixAlmostThe sun rays was beaming against the glass windows of our classroom. Kapag ganitong tanghaling tapat, nakakaantok makinig sa lecture.Our teacher was busy discussing infront. Habang abala ang lahat sa pakikinig, hindi ko mapigilang magnakaw ng tingin kay Zephaniah. Stealing glances at him became like.. I don't know, a hobby? A pastime? It just always saves me from boredom.Nakaupo ito sa tabi ng bintana. Ang sinag ng araw mula roon ay direktang tumatama sa kaniyang mukha. Mukhang naiinip na ito. Tinatapik niya sa lamesa ang kaniyang ballpen at maya maya ay kinakagat iyon at pinaglalaruan gamit ang kaniyang mga labi.Napailing ako. Pilit na itinuon ko ang atensyon sa guro na nasa harapan. Pansamantalang nakinig ako roon.Sa muling pagsulyap ka ay nakayuko na si Zephaniah sa kaniyang lamesa at mukhang nakatulog na.
Pinakabagong kabanata
Lowkey (Filipino) Epilogue
Zephaniah"Ano'ng oras na, ah? Hindi ka uuwi?" Dinaluhan ako ni Varen sa madilim ng practice room ng FNC.Umiling ako. Yakap ko ang gitara sa harap ng digital audio worksheet."Nagsusulat ka?" Umupo ito sa dulo ng
Lowkey (Filipino) Chapter Sixty
Chapter Sixtyno longer lowkeyThe little Zephaniah is a typical adorable kid, you wouldn't imagine he'd become a star years later.
Lowkey (Filipino) Chapter Fifty Nine
Chapter Fifty NineJourneyUmawang ang labi ko't hindi lubusang rumehistro sa akin ang sinabi ni Zephaniah. Para akong namanhid ako sa kinatatayuan.
Lowkey (Filipino) Chapter Fifty Eight
Chapter Fifty EightbucketlistZephaniah's words carried a different weight upon them like he has been holding this for so long. A part of me was ready to listen, a part wanted to be listened instead.
Lowkey (Filipino) Chapter Fifty Seven
Chapter Fifty SevensideHindi ko alam kung ano'ng ibig niyang sabihin roon. Although perplexed and nervous, I tried to act non-chalant.
Lowkey (Filipino) Chapter Fifty Six
Chapter Fifty Sixstart"Tell me about it Kelsey, ano'ng mayroon sa inyo ni Zephaniah?" Nakabalik na kami sa sariling opisina ay hindi pa rin ako tinitigilan ni Kat.
Lowkey (Filipino) Chapter Fifty Five
Chapter Fifty Fivelabel"I'm getting therapy next week." Sage's eyes wandered around the room. Ramdam ko ang pagkabalisa niya sa mga dapat na sasabihin.
Lowkey (Filipino) Chapter Fifty Four
Chapter Fifty FoursunflowersThe contract signing with Pristine was a success. They are famous for talent management, tv series, film and music production. They also offer music contracts for some artists but they are not that huge compared to FNC and SME.
Lowkey (Filipino) Chapter Fifty Three
Chapter Fifty ThreePristineMasakit pa ang sentido ka nang magising kinaumagahan dahil sa tawag mula sa agent ko.
