KABANATA 37
Mabilis akong nag-out sa trabaho at dumiretso sa restaurant na tinutukoy ni Adelaide. Nakita ko nga ‘yung apat do’n na nagkakagulo na sa cellphone ni Adel. Mabilis akong umupo sa tabi ni Akari at inagaw ang phone at pinatay ‘yon. Hindi na ako nag-abalang tingnan pa ‘yon dahil alam ko na kung anong nakalay doon. They all smirked when they looked at me.
“Hindi mo naman sinabi na ang yaman at ang hot ng ex mo, Astrid!” kinikilig na sinabi ni Estella. Umirap ako at inagawan si Akari ng juice. Matalim niya akong tiningnan pero binalewala ko ‘yon at sumimsim muna ng juice bago umimik.
“Hindi na ako interesado sa taong ‘yon. Kinwento ko lang ‘yon kagabi sa inyo para na rin sa ikakatahimik ng kalooban ko. Wala akong balak na makipagkita pa sa kanya o kahit sa pamilya niya,” paliwanag ko.
“Kahit ako naman Astrid! Siguradong mamaliitin ka lang ulit ng mommy no’n
KABANATA 38Nagpatuloy ako sa trabaho hanggang sa mag break time na naman. Sa totoo lang ay wala akong ka close sa mga katrabaho ko. Nagkakaroon lang ako ng kausap kapag bibisita dito sina Adelaide, kapag wala ay tahimik lang din ako. Hindi ko alam kung bakit pero pakiramdam ko kasi kahit mabait naman sa akin ang iba ay pinag-uusap pa rin nila ako behind my back at masama ‘yon sa pakiramdam.Kaya naman imbes na mapaaway ay umiiwas na lang ako. Isa pa mahalaga ang trabaho na ‘to sa akin dahil gusto kong mag-ipon. Ang plano ko kasi ay mangibang bansa pagkatapos makaipon. Sa tingin ko kasi ay doon ako makakakita ng malaki. Ang kaso malaki rin ang magagastos para makarating sa ibang bansa, lalo na’t America ang gusto ko.Habang kumakain ng libreng pa-lunch ng hotel ay nakatanaw ako sa bulkang mayon na tanaw dito mula sa restaurant ng hotel. Ito talaga ang dinadayo sa hotel na ito kaya marami ang nagchecheck-in. Bukod pa doon ay
KABANATA 39Maraming inutusan si Manager para ayusin ang zipper pero hindi kaagad ito maaayos dahil kailangan itong palitan ng zipper at dahil mamahaling brand hihirapin kaming makakita ng tugma rito.“I assigned this task to you and your group, Astrid para maging maayos ang trabaho pero nagkamali yata ako that I entrusted this to you!” sermon na naman ni manager. Nakatungo lang ako the whole time. Bumuntong hininga ako at napatitig sa luggage.“M-Manager…baka po pwedeng pakiusapan yung may-ari? Ako na lang po ang magpapaliwanag,” sabi ko habang iniisip kung paano ako luluhod sa harapan ng bisita para lang hindi kami mapagalitan dito. Kapag nalaman ito ng CEO patay na talaga ako. Lalo pa’t hindi basta-basta ang bisita.“Paano kung hindi mapakiusapan? Anong gagawin mo?” tanong ni manager. Bumuntong hininga ako at malungkot na tumingin sa kanya. Masakit man ang katotohanan pero kailangan kong ta
KABANATA 40Titig na titig ako sa ceiling ng kwarto ko habang rinig na rinig ko ang bawat paggalaw ng kamay ng orasan na mabilis na tumatakbo ngayong gabi. Hanggang ngayon ay iniisip ko pa rin ang mga nangyari kanina sa trabaho. Nalaman ko na ang guest ay si Levi at Cathlyn. Sila ang mahalagang bisita at apat na araw silang mag-s-stay sa lugar na ‘to.Ano ng gagawin ko? Hindi ko na alam. Magulo ang utak ko. Hindi ko alam ang gagawin. Pakiramdam ko ay sinumpa ako para maranasan ang lahat ng ‘to. Marami na akong pinagdaanan sa buhay pero sa lahat ng ‘yon ito ang pinaka ayaw ko dahil pakiramdam ko sa puntong ito ay susuko ako. This is my downfall. Levi is my weakness. Hindi ko yata kayang magharap pa kaming muli.What should I do? Resign? Pero…sigurado ba akong makakakuha ako ng trabaho agad-agad? Hindi dapat ako magpadalos-dalos dahil kailangan ko ng pera. Pagkatapos ng lahat ng ‘to ay aalis ako ng Pilipinas, isasama ko
KABANATA 41 “Sir…Galford!” sabay na sinabi ni Alfred at Jillian. Para akong binuhusan ng malamig na tubig dahil sa katotohanang nasa harap ko ngayon si Levi. Doble-doble ang kaba ko at parang gusto ko na lang kumaripas ng takbo papalayo sa lugar na ‘to. Sa sobrang kaba ay hindi ko na inayos ang magulo kong buhok kaya nanatili itong nakataklob sa aking mukha. “P-Pasensya na po…sir…” punong puno rin ng kaba ang boses ni Alfred habang sinasabi ‘yon. I closed my eyes intently. Damn it! Sa dami ng pagkakataon bakit ngayon pa?! Reyna ba talaga ako ng kamalasan para maranasan lahat ng kahihiyang ‘to? “If I am your employer you should’ve fired by now,” malamig na sinabi ni Levi na mas lalo pang nagpatindi sa kaba ko. Huminga ako ng malalim at nagdesisyon nang tapusin ang lahat ng ‘to. “Sorry po talaga sir! Hindi na mauulit!” mabilis kong sinabi habang nakatingin sa sahig at hindi makatingin sa kanya. Pagkatapos sabihin ‘yon ay walang pa
KABANATA 42Hindi ko na alam ang gagawin. Hindi ko na mabilang kung ilang beses na akong nagpaikot ikot dito sa likod ng hotel para makapag isip ng gagawin. Levi and I will talk later at sa room niya pa! Hindi ko alam kung anong binabalak niya but I don’t feel good about this!I know that I’ve done horrible to him. Iniwanan ko siya pero alam niyang sapat ang rason ko para gawin ‘yon! He knows that we cannot be together in that situation. Galit ang mommy niya sa amin. At hindi ko na kayang maranasan at marinig ang mga pang iinsulto ng magulang niya sa amin lalo na kay mommy!Mas lalo pa akong kinabahan nang dumating na ang oras na magkikita kami. Huminga ako ng malalim habang nakatitig sa pinto ng room niya. Kaya ko ba ‘to? Kaya ko ba talagang humarap sa kanya ng ganito? What am I going to do? Hindi ko alam. Bahala na. Damn it!I was about to knock on his door when the door suddenly opened at nagpakita roon si Levi na
KABANATA 43Buong gabing nag replay sa utak ko lahat ng pinag-usapan namin ni Levi. It was so obvious na hanggang ngayon galit pa rin siya sa akin. It’s understandable. Pinamukha ko sa kanya noon na kaya kong maghanap ng pamalit sa kanya. We separated painfully. We hurt each other. At kahit anong gawin ko patuloy pa rin naming masasaktan ang isa’t isa.Hindi maalis sa isip ko ang sinabi niya. He needs me to warm his bed. Alam ko kung anong reputasyon niya sa mga babae kahit noon pa man pero hindi ko inakalang mas sumobra pa ngayon. He has Cathlyn now. Mukha namang nagkakamabutihan sila bakit…naghahanap pa siya ng iba?O baka naman…gusto niya lang talagang maghiganti sa akin? He wants to get even? O ito ang daan niya para pagbayarin ako sa utang namin sa kanya?I hugged myself as I stared at the ceiling of my room. Hindi ko na rin namalayan na may naglalandas ng mga luha pababa sa aking unan.Being away with L
KABANATA 44 Malakas pa rin ang pagbagsak ng ulan ngunit pakiramdam ko ay bingi na ako sa ingay nito ngayong nasa harapan ko si Levi. Hanggang ngayon hindi pa rin kumukupas ang nararamdaman ko kay Levi. Ito ang dahilan kung bakit hindi ko nagawang maghanap ng iba. Ito ang dahilan kung bakit hanggang ngayon hindi ko pa rin magawang sumaya. “N-Nakalimutan ko…” nag-iwas ako ng tingin sa kanya ng sabihin ko ‘yon. Hindi ko kayang tumingin sa kanya ng matagal. Pakiramdam ko pati hininga ko hinihigit niya sa tuwing tinititigan niya ako. “Take this,” he said and offer the umbrella he was holding. Nagulat ako roon. Hindi ko inaasahan na ibibigay niya ‘yon sa akin. Tuluyan nang napabalik ang paningin ko sa kanya. Hindi nagbago ang ekpresyon niya pero totoo na binibigay niya sa akin ‘yong payong. “P-Paano ka?” I asked hesitantly. “I have a car,” he said and left after that. Ako naman ay pinagmasdan siyang sumakay sa sasakyan niya habang haw
KABANATA 45Masakit pa rin pala. Kahit pa pilit kong iniisip na okay lang na makahanap siya ng iba dahil malinaw pa sa sikat ng araw na hindi kami pwede pero masakit pa rin. Para paring binibiyak sa dalawa ang puso ko. Para paring hinahati sa piraso ang dibdib ko.Matapos kong magbihis ay nagkulong ako sa aking kwarto. Buti na lang tulog na si mama nung dumating ako. Kung hindi magtatanong ‘yon kung bakit sumugod ako sa ulan. I stared at the ceiling of my room while I was trying to stop my tears from falling.“I have to forget him…” bulong ko sa sarili. I didn’t know that I’d been lying to myself for about seven years. I always say to myself that I’ve moved on. That I am healing but the truth is…I am still in the middle of that pain…it didn’t leave my heart. It stays inside my heart. I was just sealing it with lies.Buong gabi kong inisip lahat ng ‘yon at sa umaga paggising